บทที่ 1

เมื่อเดือนก่อน ผมโม้ไปกับลูกพี่ลูกน้องอย่างเปรมว่าตอนนี้ผมนั้นไม่โสดแล้ว รอวันว่างๆ ผมจะพาเธอคนนั้นไปให้มันเจอ แต่คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะผมยังโสดสนิทนี่สิ โสดจนใครหลายๆ คนคิดว่าผมเป็นเกย์ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือเปรม ที่ตอนนี้มันมีคู่และแต่งงานไปก่อนผมเสียอีก ไหนจะใกล้มีลูกคนแรกแล้วด้วย 

อันที่จริงตัวผมโสดแต่ใจผมไม่ได้โสดเหมือนตัวหรอกครับ ผมเองก็มีคนที่ชอบซึ่งเรียกว่าแอบชอบก็คงไม่ผิด และเธอคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่น เพื่อนสนิทของน้องสาวผมเอง อ้อ…ลืมบอกไปว่าเธอชื่อกรดาหรือน้องดาครับ เพราะแอบชอบเพื่อนน้องสาว ทำให้ผมหักห้ามใจ ไม่พรากผู้เยาว์ เดี๋ยวคุกจะถามหา 

เมื่อรู้ว่าชอบ ผมก็เริ่มกันท่า ไม่ให้น้องสาวและน้องดามีแฟน บอกว่าต้องเรียนให้จบก่อน แต่ไอ้น้องตัวแสบของผมมันกลับแหกกฎ เพราะเกิดปิ๊งและมาคบกับเพื่อนสนิทผมเองซะงั้น ฟังแล้วงงไหมครับ...ฮ่าๆ 

งั้นผมขอเท้าความ เพื่อไม่ให้งงกันก่อน ผมชื่อเนติธร มีน้องสาวชื่ออัปสร ซึ่งอัปสรเนี่ยมีเพื่อนสนิทชื่อกรดาหรือดา ส่วนผมก็มีเพื่อนสนิทชื่อตรัย อัปสรกับตรัยรักกัน ผมก็ไม่ได้ห้าม แม้แรกๆ ผมจะหวงน้องสาวจนเกือบถีบไอ้เพื่อนตัวดีไปหลายครั้งก็ตาม แต่ตอนที่ตรัยมาสารภาพ น้องสาวผมก็ใกล้จะเรียนจบแล้ว ก็เลยเลิกห้ามกันไป และอีกหนึ่งเหตุผลคือผมเองก็แอบชอบเพื่อนน้องสาวอยู่เหมือนกัน ห้ามไม่ให้คนเขารักกันมากๆ ก็กลัวกรรมมันจะตามสนองเอานะครับ

แต่อยู่ๆ ผมก็ได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิดเข้าให้ 

“พี่นิก สรมีอะไรจะบอก”

“อะไร”

“ยัยดาชอบพี่นิก แอบชอบมาตั้งนาน พี่นิกคิดอะไรกับเพื่อนสรไหม”

“ไม่ได้คิด” 

“แป่ว…งั้นถือเสียว่าสรไม่ได้พูดอะไรนะคะ” 

“ไม่ได้คิดเสียเมื่อไหร่” 

ผมยังจำบทสนทนากับน้องสาวในวันนั้นได้ดี เพราะผมสารภาพว่าชอบน้องดาอยู่ไม่น้อยเลย พอรู้ว่าเธอเองก็ชอบผม ผมนี่แทบกระโดดเป็นคนบ้า แต่ก็เก๊กไว้ก่อน แต่ความดีใจของผมมันก็มีแค่แป๊บเดียว เพราะหลังจากนั้นกรรมมันก็ตามมาเล่นงานผมเข้าให้ 

เพราะดาจะบินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศทันที ผมนั่งอึ้งกิมกี่ ไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว ผมอยากไปหาเธอเพื่อสารภาพบาป เอ้ย! สารภาพความในใจเสียแต่ตอนนั้น แต่เพราะมันดึกแล้ว เลยได้แต่รอให้เช้าเสียก่อน

พอเช้า ผมก็รีบขับรถไปหาเธอที่บ้านอย่างไม่ลังเล พร้อมๆ กับคิดว่าจะพูดอะไรยังไงให้เธอรู้ว่าผมชอบ แต่พอไปถึง พ่อและแม่ของเธอกลับไม่ยอมให้เธอออกมาพบ ก็ไอ้สภาพผมมันดูได้เสียทีไหน แถมกลิ่นเหล้าก็คละคลุ้งเสียขนาดนั้น 

แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ งัดความบริสุทธิ์ใจออกมาสู้ โดยขออนุญาตคบกับน้องดาไปตรงๆ รวมทั้งเล่าประวัติส่วนตัว หน้าที่การงานให้ผู้ใหญ่ฟังจนละเอียดยิบ เผื่อท่านจะเชื่อถือแล้วให้เราคบหากัน ซึ่งผลที่ออกมาก็ทำเอาผมแทบร้องไห้

“ถ้ารักลูกสาวลุงก็ดูแลกันให้ดีๆ” 

“ครับคุณพ่อ” วันนั้นผมถือวิสาสะเรียกพ่อของน้องดาว่าพ่อแต่เนิ่นๆ จะได้ชินทั้งคนพูด คนได้ยิน 

“เออ...พ่อก็พ่อ” ว่าที่พ่อตาผมยิ้มให้ ส่วนว่าที่แม่ยายเองก็น่ารักไม่ได้ค้านอะไรเช่นกัน 

จากนั้นผมก็มานั่งคุยกับน้องดา ผมอยากเรียกเธอแบบนี้ เพราะฟังดูน่ารักดี ผมสารภาพความในใจออกไปอีกครั้ง ว่าผมนั้นแอบชอบเธอมานาน แต่เพราะอะไรหลายๆ อย่างก็เลยไม่กล้าแสดงออก ซึ่งไม่คิดว่าน้องดาเองจะชอบผมอยู่เหมือนกัน เธอเขินจนเด็ดใบไม้กิ่งไม้ที่อยู่ข้างตัวจนเกือบหมดต้น

“ตกลงตอนนี้เราคบกันแล้วนะครับ”

“ค่ะ” เธอเอ่ยรับแค่นั้น แต่มันก็มากพอที่จะทำให้ใจผมมันเต้นแรงยังกับวัยรุ่น ทั้งๆ ที่ตอนนี้อายุผมก็ไม่ใช่น้อยๆ น่าจะคุมสติได้ดีกว่านี้แท้ๆ 

พอตกลงกันเรียบร้อย ผมก็ขออนุญาตพาน้องดามาที่บ้าน ทันทีที่น้องสาวผมกลับมาก็ตรงดิ่งไปหาน้องดา สองสาวคุยกันไปกรี๊ดกร๊าดกันไป คงหนีไม่พ้นเม้าท์เรื่องของผมแน่นอน ส่วนผมกับตรัยก็นั่งคุยกันอยู่ห่างๆ 

แต่หลังจากวันนั้น ผมก็มีโอกาสได้อยู่กับตรัยสองคนอีก ผมถามมันไปตรงๆ ว่ามีอะไรกับน้องสาวผมแล้วใช่ไหม คำตอบของมันทำเอาผมรีบยกบาทาหวังจะถีบให้ แต่มันก็ดันหลบได้เสียก่อน แล้วเอ่ยขอโทษผมยกใหญ่ ซึ่งผมนี่แหละ จะทำให้มันดูว่าการอดเปรี้ยวไว้กินหวาน มันทำได้ ไม่ยากสักนิด 

“ข้าจะทำให้เอ็งดูเป็นตัวอย่าง รับรองว่าข้าจะไม่แตะต้องน้องดาจนถึงวันส่งตัวเข้าหอ”

“ให้มันจริง” ยังๆ ไอ้ตรัยมันยังท้าทายผมอีก 

“มาพนันกันไหมล่ะ ว่าไง” ผมยักคิ้วท้าทายไป เพราะมั่นใจว่าทำได้อย่างแน่นอน 

“เอาสิ เอ็งจะเอาอะไรมาพนันกับข้า”

“เงินสดแสนนึงเป็นไง”

“โอเค” ผมรับปากอย่างไม่ลังเล ซึ่งมั่นใจว่าผมต้องได้เงินสดหนึ่งแสนบาทนี้จากตรัยแน่ จากนั้นเราก็เปลี่ยนมาคุยเรื่องธุรกิจของเราที่กำลังไปได้สวยบ้าง