ปี4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาลัยBนักร้องหนุ่มหล่อสุดฮอตในรั่วB
เจ้าชู้ไม่เคยคบใครเกินสามเดือน ผู้ชายที่ไม่เคยจริงใจกับใคร แค่สนุกกับของที่อยากได้ก็พอ มีน้องชายฝาแฝดชื่อริว กลุ่มเดียวกับเรียวตะ อีกหนึ่งหนุ่มสุดฮอตเบ้าหน้าฟ้าประทานของกลุ่มR4 หล่อรวยและร้ายลึกไม่ชอบผูกมัดกับใคร รับได้ก็รับๆไม่ได้ก็เลิกสิครับ (ไม่หล่อไม่รวยไม่ร้ายอยู่แก๊งส์นี้ไม่ได้นะครับ)
[ไม่รู้สึกแค่อยากได้ ผิดมากเหรอ]
นินิว ปี3 คณะมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัย B
สดใสร่าเริง แต่ไม่ใสซื่อนะคะ ชีวิตนี้ไม่เคยชอบใครจริงจัง ทั้งหัวใจคลั่งไคล้พี่ริกกี้ นักร้องหนุ่มสุดหล่อแห่งรั้วมหาลัยB เพียงคนเดียว รักมากจนลืมรักตัวเอง คนสวยชอบร้องเพลง ชอบเล่นดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ เพื่อนสนิทของเชอรีน
[รักที่ไม่หวังครอบครอง]
"พี่ริก" นินิวเรียกคนที่เข้ามาในห้องเธอ ฉันอยากจะกรี๊ดและกัดลิ้นตัวเองให้ขาด ฉันลืมไปสนิทว่าริกเป็นคนที่เข้าออกคอนโดของเธอได้อย่างง่ายดาย
"ออกไป ถ้าไม่อยากโดนข้อหาบุกรุกห้องคนอื่นในยามวิกาล" นินิวบอกริกมาเสียดังด้วยสีหน้าโกรธจัด ที่ริกเข้าห้องเธออย่างถือวิสะ
"ไม่ไป ในเมื่อที่นี่คือห้องเมียฉัน ทำไมฉันต้องออก" ร่างสูงบอกมาด้วยเสียงแข็งด้วยความไม่พอใจ
"ห้องฉันไม่ใช่ห้องของยัยโมเน่ เมียคนปัจจุบันของพี่ ถ้าพี่ยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่บ้างก็ออกไปจากห้องฉันคะ" แต่ริกกับไม่สนใจคำพูดนินิวเลยซักนิด ร่างสูงเดินเข้ามาหาคนตรงหน้า นินิวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับจับที่ชายผ้าขนหนูเอาไว้แน่นขึ้น เพราะคนตรงหน้านั่นดูอันตรายสำหรับเธอ
"อย่านะพี่ริก เรื่องของเรามันจบไปแล้ว" นินิวบอกมาด้วยเสียงสั่นเพราะสายตาที่เขามองเธอมามันน่ากลัวมากจริงๆ
"ชอบฉันไม่ใช่เหรอ เอาฉันแล้วจะไปอ่อยคนอื่น อีกทำไม ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเธอจูบกับไอ้ไทม์"
"ในเมื่อพี่เห็นเช่นนั้น พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียสิ ฉันจะอ่อยจะจูบกับใครมันก็เรื่องของฉันไหม ฉันบอกพี่ไม่กี่ร้อยครั้งแล้วว่าเราเลิกกันแล้ว เพราะพี่มันเลว ฉันเลยไม่อยากได้พี่แล้ว " นินิวบอกคนใจร้ายอย่างคนเหลืออด เธอระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้าอย่างไม่มีท่าทีเกรงกลัว สำหรับริกตอนนี้เธอมองเขาเป็นแค่เศษฝุ่นที่รู้สึกขยะแขยงยิ่งกว่าแมลงสาบ ริกถึงกับกัดฟันกอดด้วยความโกรธและโมโห
เชตเรื่องหนุ่มๆวิศวะทั้ง 4 หนุ่มนะคะ
พันธะร้ายนายวิศวะ เรียวตะ x เชอรีน
พิษรักร้าย Toxic Love ริกกี้ x นินิว
พลาดรักร้ายนายวิศวะ อรัณ x มิริณ
ส่วนเรื่องของ ริว ยังไม่มีชื่อเรื่องนะคะ
โลกสวยไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้ ข้ามไปได้เลยจ้า
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่ง ห้ามขัดลอกเรียนแบบใดๆ ทั้งสิ้นเขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหารุนแรงในบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
@มหาวิยาลัยB เจ้าของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผมสีน้ำตาลอันดกดำ ใบหน้าอันหล่อเหลาอย่าง ริกกี้ ยืนเด่นสง่าบนเวทีกลางลานกิจกรรมของมหาวิทยาลัย ในมือถือไมโคโฟนร้องเพลง น้ำเสียงที่ถูกเปล่งออกมา มันทั้งนุ่มหูผ่านเสียงเพลงอันเพราะๆ ของชายหนุ่ม ทั้งใบหน้าที่หล่อเป็นทุนเดิมและน้ำเสียงที่ชวนให้หลงไหลดังไปทั่วกลางลานกิจกรรมของ มหาวิทยาลัย สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ของการจัดงานนิทรรศการ ชายหนุ่มคณะวิศวะปีสี่เบ้าหน้าฟ้าประทานหนึ่งในสี่หนุ่มสุดฮอตกลุ่มR4 ไม่ใช่ฮอตแค่ในรั่วมหาลัย แถมมีดีกรีความฮอตของริกยังดังระดับประเทศ เพราะสองหนุ่มคู่แฝดอย่างริกและริว นั้นติดท็อปเทนคู่แฝดชายหนุ่มที่หน้าตาดีที่สุดลำดับต้นๆ ของประเทศอีกด้วยกลุ่มสาวๆ อีกมากมายยังขอต่อคิวต่อคิวยาวยื่นใบสมัครเข้าเป็นสะใภ้บ้านธัญญดาภัทร์ ทายาทของตระกูลดังครอบครัวทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ระดับต้น ๆ ของประเทศ ระดับความรวยนั้นคงไม่ต้องพูดถึงหนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีอย่างริกที่กำลังยืนเด่นร้องเพลงบนเวที ไม่ได้มีดีแค่เพียงแค่หน้าตาหล่ออย่างเดียว แต่ด้วยความที่ชื่นชอบเล่นดนตรีและยังมีน้ำเสียงเพราะอันมีเสน่ห์ที่มักจะ ทำเอาสาวๆ มอ.B นั้นคลั่งไคล้กรี๊ด
หลังจากที่สอบเสร็จพวกฉันสามคนก็มาทานข้าวยังโรงอาหารกลางของมหาลัยและในจังหวะนั้นสายตาของฉันก็เหลือบไปเจอกลุ่มพวกพี่ริกที่กำลังเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอีกฝากกันพอดี แปลกแฮะทำไมวันนี้พวกเขามาท่านข้าวที่นี่กันด้าย ยิ้มไปอีกสิคะเจออะไรแบบนี้จากที่ใบหน้าเศร้าพอเห็นพี่ริก ใบหน้าสวยหวานก็แปลเปลี่ยนสดใสขึ้นมาทันที ทั้งที่เมื่อกี้น้ำตาคลอเบ้าอยู่หลอมล่อ มีนนาที่เห็นเช่นนั้นถึงกับกระทุ้งข้อสอกเข้าที่เพื่อนสนิทอย่างจงใจ ที่เห็นนินิวนั้นยิ้มไม่หุบ พอเห็นผู้ชายสีหน้านางก็เปลี่ยนขึ้นทันที หมั่นไส้ยัยนินิวจริง ๆ เลยหึ! ถึงวันนี้จะไม่ได้ดูเขาอยู่ร้องเพลง แต่แต้มบุญฉันยังสูงอยู่นะที่เจอพี่ริกที่โรงอาหาร ร่างบางได้แต่มองไปยังกลุ่มหนุ่มรุ่นพี่จนตาเยิ้ม ไม่มีเก็บอาการเลยซักนิดเดียว นินิวเผลอยิ้มให้เขาอย่างลืมตัวโดยที่ริกนั้นหันมามองเธออยู่พอดี"คนอะไรยิ่งนับวันฉันยิ่งหลงมาก" แต่ใบหน้าสวยยิ้มได้ไม่นานก็ต้องหุบกับ เมื่อร่างระหงของริต้าแฟนสาวของริกเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม หมดกันสิ่งที่แอบมองมาเมื่อเจ้าของเขามา หลบให้ไวคนที่ทำหน้าที่สังเกตุอาการเพื่อนอย่างมีนนาถึงกับเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับหลุดขำเพื่อนสนิท
@คณะวิศวะ ร่างบางในชุดนักศึกษากระโปงสั้นที่ยาวเพียงไม่กี่คืบ ผมยาวสีบรอนซ์ถูกม้วนยาวปล่อยยาวถึงหลัง ใบหน้าหวานซ่อนเปรียวถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง แม้นว่าเวลาบ่ายแก่ๆ แต่ใช้ว่าใบหน้าของร่างบางฉันจะฉืดลง เพราะพึ่งเติมหน้าก่อนมาไม่กี่นาทีนี้เอง นินิวยืนชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอในห้องสมุดของคณะ เนื่องจากวันนี้คนตัวเล็กนั้นนัดกับน๊อตเอาไว้ นินิวถึงกับรู้สึกประหม่าเมื่อมีสายตาหลายคู่ที่จับจ้องเธอมา สาวสวยมาทีแน่นอนก็มักจะตกเป้าสายตาให้กับหนุ่มๆ ต่างคณะ ได้มองกัน แต่นั้นก็ได้แต่สงสัยที่เห็นร่างบางนั้นเดินเข้าไปหาน๊อต"ทำไมมาเอาป่านี้ อีกห้านาทีถ้าไม่มา พี่จะออกไปดื่มกับเพื่อนแล้วนะ" น๊อตเอ่ยกับน้องสาวมาพร้อมกับยื่นกุญแจบีเอ็มซีรี่ย์สามให้กับน้องสาว แล้วดูแต่งตัวสิ น๊อตถึงกับสายหัว เข้าใจแหละว่าน้องสาวนั้นเรื่องหน้าตาก็ถือว่าฮอตในระดับนึง กระโปรงนั้นจะสั่นไปถึงไหน"ขอบคุณคะ ไว้รถนิวซ่อมเสร็จจะรีบเอามาคืนให้อย่างไวเลย" ร่างบางถึงกับยิ้มร่า อย่างดีใจที่ได้เอารถของน๊อตไปใช้งานก่อน เนื่องจากน้องกล้วยหอมลูกรักของเธอนั้นโดนชนตูดยุบไปครึ่งคันจึงต้องเข้าศูนย์ฉันเลยไม่มีรถขับมาเรียน ขอยืมลูกร
หลายวันต่อมา ร่างบางอันสมส่วนของนินิวอยู่ในชุดเสื้อส่ายเดี่ยวสีหวานกางเกงขาสั้นสีซีดที่ยาวเพียงไม่กี่คืบ ร่างบางนั่งรอเพื่อนสนิทในรถบีเอ็มดับเบิลยูวันนี้ฉันมีนัดกับพวกเพื่อนฉัน และกลุ่มพวกพี่เกรทรุ่นพี่ที่คณะ พวกเราจะไปเที่ยวงานวันเดอร์ฟรุตกันฉันนั่งรอเพื่อนได้ไม่นาน ยัยมีนนาก็ลงมาพอดี ฉันและยัยมีนนาพักคอนโดเดียวกันและอยู่กันคนละชั้น"แกเอาคันนี้ไปเลยเหรอ" ยัยมีนนาถามฉันขณะที่กำลังคาดเบลล์อยู่"อืมจริง ๆ พี่น๊อตจะมาเอาคืนวันนี้แล้วแหละ แต่ขอจิกไปขับที่พัทยาต่ออีกซักวันสองวันแล้วค่อยคืน เพราะฉันเติมน้ำมันเต็มถังแล้ว น้ำมันไม่หมดฉันไม่คืนยะ" ฉันแกล้งพูดเอาเรื่องเติมน้ำมันมาอ้าง ทั้งที่จริงฉันตั้งใจไม่คืนต่างหาก มีอย่างที่ไหนอ้อนให้ม๊าถอยป้ายแดงราคาเกือบสามล้านให้ ขณะที่น้องกล้วยหอมรถคู่ใจฉันจะพังแหละไม่พังแหละไอ้พี่บ้านั้นจะใช้คันนี้คนเดียวเลยหรือไง ฝันไปเถอะ ไหน ๆ ก็ไหนแล้วขอใช้น้องต่ออีกนิดละค่อยคืนละกัน"หูย ร้ายอะแก เป็นน้องที่ร้ายมาก" ยัยมีนนาบอกฉันพร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นมาให้ อารมณ์เหมือนจะชมฉันแต่ก็แอบแฟงมากกว่า เพราะรู้นิสัยฉันดีว่ากำลังเห่อของใหม่จากนั้นฉันและยัยมีนนาก็พร้อม
พวกฉันนั่งรถมาสิบห้านาทีก็ถึงที่พัก เพราะมันอยู่ไม่ไกลมาก จากนั้นพวกฉันก็แยกจากนายเจมส์นั้น มายังหน้าล็อบบี้ของโรงแรม ฉันดูนาฬิกาพึ่งจะห้าทุ่มกว่า ฉันยังไม่รู้สึกง่วงเท่าไหร่ ปกติฉันเองก็เป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว ฉันกะว่าจะไปหาอะไรอร่อยๆแถวนี้ทานต่อซักหน่อยเพราะตั้งแต่ไปงานดนตรี ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลย นอกจากลูกชิ้นไม่กี่ไม้ที่ทานเป็นกับแก้มในช่วงหัวค่ำ ฉันจึงหันไปบอกกับยัยรีนและยัยมีนนา"ฉันเริ่มหิวแล้วอะ พวกแกกลับห้องไปก่อนเลยก็ได้ ฉันขอไปหาอะไรแถวนี้กินก่อน" ฉันเอ่ยบอกกับยัยรีนและมีนนาไป"เออ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกันวะ สงสัยคอนเสิร์ตมันส์ไปหน่อย ออกกำลังกายเยอะไป ท้องเริ่มร้องแล้วอะ" ยัยมีนนาหันมาบอกกับฉัน แต่ดูท่ายัยรีนคงไม่ไปด้วย เพราะดูสิหน้ายัยรีนตอนนี้คือง่วงมากสภาพไม่ไหวละฉันว่า"แกละยัยรีน หิวป่าว" ยัยมีนนายังถามยัยรีนอีกที"ไม่อะ ก่อนไปฉันทานไปแล้ว เลยไม่รู้สึกหิว พวกแกไปหาอะไรทานเถอะ ฉันก็ขอกลับห้องก่อนละกัน ง่วงแล้ว" จากนั้นรีนก็แยกกับพวกฉันกลับห้องพักตัวเองไปจากนั้นทั้งสองสาวเดินออกมายังหน้าโรงแรม มีนนาเลือกที่จะทานอะไรง่ายๆ ส่วนนินิวเลือกทานอาหารตามสั่งธรรมดา พอหิวมาอะไรฉันก
ด้านริกหลังจากที่กลับมาจากดูคอนเสิร์ต พวกเขาก็มาต่อกันที่บาร์ในโรงแรมต่อ ขณะที่ร่างสูงนั่งดื่มกับน้องชายฝาแฝดและอรัณอยู่นั้น ริกเข้าเหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทของเชอรีนนั้นเดินเข้ามาที่นี่ แต่เขาก็มองพวกเธออยู่ในระยะไกล เด็กไอ้น็อตนี้ก็เที่ยวเก่งเหมือนกันนะวันนั้นยังปากเก่งว่าเขาอยู่เลย แต่วันนี้ดูเธอแต่งตัวเถอะ ถ้าเป็นแฟนผมแต่งแบบนั้นออกมาจากบ้านเหอะ จะจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย รู้นะว่าสวยแต่แต่งแบบนี้มันอันตรายต่อตัวผู้นะคับตาคมละจากใบหน้าหวานที่อยู่ในระยะไกล หยิบไวน์ขึ้นมาจิบต่อไปพลางๆ แต่ในจังหวะนั้นกับเห็นร่างบางอันคุ้นของริต้าที่เต้นอยู่อีกโซนของบาร์ คนตัวโตถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะหญิงสาวพึ่งไลน์มาบอกเขาเมื่อห้านาทีที่แล้วนิเอง ริต้าขอตัวไปนอนไม่มีทางที่แฟนสาวจะอยู่ที่นี่ได้ ริกจึงเลือกมาสนใจแก้วไวน์ในมือต่อเมื่อนั่งไปได้ไม่นานนักริวและอรัณก็ขอตัวไปกลับขึ้นห้องไปก่อน ตามเรียวตะไปติดๆ ทั้งที่ก่อนหน้าหนีนั่งดื่มกับสี่คน แต่เขากลับรู้สึกอยากนั่งดื่มต่อคนเดียวให้หมดขวดแล้วค่อยกลับห้องละกัน เพราะเขายังไม่รู้สึกง่วงรีบนอนไปทำไมมาเที่ยวทั้งที หึ!แต่ขณะที่นั่งก
คนโดนจูบอย่างไม่ทันตั้งตัวถึงกับชะงักค้างไปทันที คนที่เธอแอบชอบมานานนับหลายปี กำลังยืนบดขยี้ที่ริมฝีปากเรียวเล็กของเธอราวกับความฝัน นินิวยอมให้ริกเขามาเชยชมเรียวลิ้นของตนอย่างห้ามไม่ได้ เพราะลึกๆ เธอเองก็ต้องการเขาเช่นกัน จูบแรกของเธอแถมยังเป็นจูบคนที่เธอแอบชอบมากเสียด้วยสิ เมื่อร่างบางเริ่มได้สติ ใช่ว่าเธอจะชอบให้เขาจูบแต่ฝ่ายเดียว นินิวเริ่มจูบหนุ่มรุ่นพี่กลับ ทั้งสองถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ บวกกับแรงดึงดูดและเสน่ห์ของกันและกัน จูบที่แลกกันไปมา ทั้งสองจูบกันไม่มีใครยอมใคร ร้อนแรงทั้งริกและนินิว ริกรับรู้ถึงความร้อนแรงและเล้าร้อนที่เกิดขึ้นจากฝ่ายหญิงทำเอาร่างสูงถึงกับซวนเซควบคุมอารมณ์ความต้องการของตนไม่อยู่เขายอมรับว่าคนตรงหน้านั้นดึงดูดจนแทบเสียศูนย์ หึ! แบบนี้แหละเขายิ่งถูกใจ เธอคนนี้ร้ายชะมัดนิกะจะยั่วกันไปถึงไหน ยั่วเก่งแบบนี้ยังมาปากแข็งกล้าปฏิเสธคำชวนเขาอีก คืนนี้คิดอย่าได้หวังว่าจะรอด ถ้าปล่อยให้รอดก็ไม่ใช่เขาแล้วริกสินะ ร่างสูงได้แต่คิดในใจลิ้นสากหนาจูบคนตัวเล็กนานหลายนาที จนมันเกิดเสียง จ๊วบจ๊าบ ขึ้นมายากที่จะควบคุม แต่ยังดีหน่อยที่ตรงนี้มันมุมอับลับตาคน มือหนาทำหน้าที
คนตัวโตก้มหน้าลงมาเรียวลิ้นร้อนของหนุ่มรุ่นพี่ระเรงเกี่ยวที่โพงปากบางอย่างคนเอาแต่ใจ นินิวเองก็ยอมให้เขาจูบอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ เมื่อเห็นร่างบางนอนแน่นิ่ง ริกผละใบหน้าคมสันขึ้นมา พร้อมกับถอดเสื้อยืดราคาแพงของตนออกเผยให้เห็นร่างหนาและซิกแพคเป็นมัดๆ จากนั้นร่างสูงก็หันมาจัดการกับเสื้อผ้าของร่างบางต่อเหลือไว้เพียงบาร์เซอร์ที่ยังปกปิดเต้าอันอวบอึมของรุ่นน้องเอาไว้ ชายหนุ่มก้มหน้าหวังจะสัมผัสที่ซอกคอของเธอแต่ร่างบางนั้นกับมองหน้าคนตัวโต พร้อมกับใช้มือดันตัวชายหนุ่มนั้นออกจากกายเธอ ร่างสูงที่กำลังจะประกบปากเธอเป็นครั้งที่สอง ถึงกับชะงักกำลังเคลิ้มอยู่แล้วเชียว นี้อย่าบอกนะว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่ยอมร่วมเตียงกับเขาครึ่งทางแล้วนะแม่คุณ ถ้าปฎิเสธรับร้องคืนนี้มีเจ็บตัว ขนาดนี้แล้วเลิกคิดเทเซ็กส์จากเขาเถอะ ยังไงก็ไม่รอดอยู่ดี จะเอาก็ต้องได้"พี่มีแฟนแล้ว ฉันไม่อยากยุ่งกับคนมีเจ้าของ" นินิวบอกกับหนุ่มรุ่นพี่ คนที่อารมณ์เคลิ้มๆ ถึงกับนิ้วหน้ามองเธอ ขนาดนี้แล้วยัยนี้ยังจะเล่นตัวอยู่อีกทั้งที่บนตัวเธอตอนนี้มีเพียงแค่ชุดชั้นในที่ปิดบดบังส่วนนั้นเอาไว้ จากที่อารมณ์ดีอยู่แล้วพอถามเรื่องคนอื่นริกกับหงุดหง
เมื่อเอวสอดขยับแก่นกายเข้าได้ครั้งเดียวจนมิดลำ ร่างสูงถึงกับต้องนิ้วหน้ามาด้วยความเสียดสี ของร่องคับแน่นที่บีบรัดแก่นกายขนาดอันใหญ่ตัวของตน จนต้องปล่อยเสียงครางออกมาด้วยความทรมาน!!อ๊ะ...อ่าส์!! แก่นกายหนา สอดเข้ากลีบอวบอูมภายในร่องคับแน่นของเธอ ที่ตอดรัดแน่นถึงส่วนหัวของเขาจนร่างสูงควบคุมความต้องการของตนไว้อย่างห้ามไม่ได้หลายวันมานี่เขาโครตคิดถึง รูฟิตแน่นๆ และหน้าอกอันอวบอึมของคนตัวเล็ก สะโพกใหญ่เกินตัวของนินิวถูกฝ่ามือหนาของริก บีบเค้นเข้าตามอารมณ์ดิบที่เต็มไม้เต็มมือไปซะทุกสัดส่วน ร่างสูงปล่อยให้คนตัวเล็กนั้นปรับตัวซักพักก่อนที่จะเน้นย้ำเอวหนาสอดกระแทกแก่นกายเข้า มาอย่างเนิบๆ กับร่องคับแน่นของคนตัวเล็ก เพราะไม่อยากให้คนใต้ร่างนั้นรู้สึกเจ็บ แต่จะแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวและทรมานแทนนินิวฉันรู้สึกถึงส่วนหัวของแก่นกานขนาดใหญ่ที่พองขึ้นมาเสียดสีกับร่องแคบของฉัน อ่า...มันทั้งเจ็บจี๊ดๆ และเสียวซ่านไปตามๆ กัน เขาอันแน่นจนมันลึกถึงผนังมดลูก มันอัดแน่นมาจนสุดลำยาวของเขา ร่างบางจ้องมองคนตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าอันหล่อเหล่าของเขานั้น ฝุดรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์ให้ฉันได้เห็นมัน ส่วนร่าง
ร่างสูงเดินออกจากห้องน้ำ เหลือบมองไปยังคนตัวเล็กที่เธอยังคงนั่งหน้าบึงบนเตียงนอนในท่าเดิม ร่างบางจ้องมองคนใจร้ายด้วยสีหน้าอันโกรธจัด ก่อนที่จะล้มตัวนอนหันหลังให้กับร่างสูงที่เดินออกจากห้องน้ำมา"ไปอาบน้ำ" ร่างสูงบอกมาเสียงเข้ม แต่นั้นใช่ว่าร่างบางบนเตียงจะสนใจ นินิวยังคนนอนหันหลังนิ่งให้กับริก หึ! นิอย่าบอกนะว่าคืนนี้เธอต้องนอนกับเขาจริงๆ ถึงจะเคยนอนด้วยกันมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ใช่ว่าฉันจะชินมันนะ เธอยังรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่นอนร่วมเตียงกับคนอย่างเขาตั้งแต่ครั้งเมื่อเลิกลากัน ร่างบางได้แต่บ่นอุบอิบออกมาคนเดียวเพียงลำพัง ลึกๆ ภายในใจก็แอบกลัวอยู่นิดหน่อย กลัวว่าเขาจะทำอะไรที่รุ่นแรงที่เธอนั้นตบหน้าเขา แต่แล้วไงละ ใครใช้ให้เขาพาเธอมาติดเกาะ ติดทะเล แบบนี้ ร่างบางได้แต่นอนหันหลังแต่กอดผ้าหุ่มผืนหนาคลุมตัวจนมิดเสียงฝีเท้าอันหนักของคนเข้าหลายอารมณ์เดินมาหยุดที่ปลายเตียง!! ตึกๆ !! คนตัวเล็กถึงกับใจเต้นรัว มือบางกำผ้าห่มเอาไว้แน่น กลัวว่าเขานั้นจะทำอะไรเธอ"หรือจะให้อาบให้ ถ้าอย่างนั้นก็ได้นะ งานถนัดเลยแหละ" ริกบอกมาด้วยเสียงดุเล็กน้อย ถึงจะรู้สึกโกรธเธอมากแค่ไหน ที่ร่างบางนั้นเอาขวดแชมเปญมา
ร่างบางของนินิวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเธอรู้สึกตัวในเวลาสามทุ่มกว่าๆ ให้ตายเถอะทำไมฉันถึงรู้สึกเมื่อยตัวและเพลียได้มากขนาดนี้ ฉันมองไปรอบๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่นอนอยู่ แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่าที่นี่มันไม่ใช่ห้องนอนของฉัน ห้องที่มันดูไม่คุ้นเอาเสียเลย ฉันพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดภาพและเหตุการณ์ต่างๆ มันวิ่งเข้ามาในหัวฉันและคนที่อยู่กับฉันคนสุดท้ายก็ไม่ใช่ใครที่ไหน อ่า… ร่างบางถึงกับเอามือกุมขมับมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ร่างบางลุกออกจากเตียงนอนและพยายามมองหาคนที่พาเธอมาแต่ก็ไม่พบหรือเจอใคร กลางคืนที่ดูเงียบสนิทร่างบางกวาดสายตามองรอบๆ สถานที่ที่ ดูไม่คุ้นเคย ข้างนอกในเวลานี้มันมืดและรู้สึกเงียบมากจนหน้ากลัว มองไปรอบๆ มีแต่ทะเลและเป็นป่าภูเขาล้อมรอบนินิวถึงกับใบหน้าถอดสี ฉันมองไปรอบๆ ไม่เจอบ้านคนเลยซักหลัง แต่แล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับเรือสปีดโบ๊ทลำหนึ่งที่จอดอยู่ริมชายฝั่ง ฉันพยายามรวบรวมสติ ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ภายในใจของฉันมันเต้นแรงผิดปกติ ความหวาดกลัววิ่งเข้ามาในห่วงความคิดของฉัน สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำในต้องนี้ ฉันต้องหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ แต่จะเริ่มจากตรงไห
เช้าวันต่อมา นินิวตื่นไปทำงานปกติ แม้ร่างบางจะรู้สึกถึงสายตาคู่ดุของริกที่มองเธอมาเป็นระยะขณะที่เธอทนทำงานร่วมกันกับเขามาตลอดทั้งวัน และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะไปต่องานที่กรุงเทพ วันนี้ได้รับมอบหมายจากน๊อตให้ลงมาดูหน้างานในส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อย แต่งานวันนี้จะไม่แล้ว ถ้าเธอไม่ได้ลายเซ็นเอกสารผ่านงานจากริก เพื่อที่จะแนบเป็นเอกสารในการเบิกเงินค่าจ้าง เพราะเขาคือผู้ว่าจ้างงานให้กับบริษัทของเธอ ร่างบางยืนช่างใจอยู่หน้าห้องของริกซักพัก ก่อนที่จะต้องจำใจเปิดประตูเข้ามาในห้องรับรองขณะเล็ก ที่ถูกออกแบบมาเป็นห้องทำงานส่วนตัวของเขา ถ้าเขาไม่ยอมเซ็นให้เธอ เท่ากับหลายวันที่ลงทุนทำกันมานั้นสูญเปล่า เพราะรินนาและน็อตกำชับให้เธอยื่นเอกสารเซ็นกับริกก่อนที่จะกลับกรุงเทพ!! ก๊อก !!!! แอ๊ด !! นินิวเปิดประตูเข้ามาก็เจอกับริกที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าอันบึ้งตึง ร่างสูงเอนหลังพักสายตาก่อนที่มองมายังคนที่มาใหม่ เมื่อเห็นว่าเป็นนินิวริกถึงกับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ ร่างสูงสบตาเข้ากับคนตัวเล็กที่มองตนและยกยิ้มให้กับเธออย่างพอใจ ที่เห็นนินิวนั้นถือเอกสารในมือยื่นมันให้กับตน"ฉันเอาเอกสารการส่งง
"คุณ..." นินิวที่นั่งดื่มอยู่นั้นถึงกับชะงักและตกใจ เธอมองคนที่เข้ามาใหม่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่เปรมณัฐเข้ามานั่งกับเธออย่างเสียมารยาท"มาคนเดียวเหรอครับ" เสียงทุ่มของคนแปลกหน้า เอ่ยทักทายและเสยิ้มให้นินิวมาอย่างเปิดเผยที่เขาจ้องมองเธอมาด้วยความสนใจเธอแต่เปรมณัฐกับต้องคิดผิด เมื่อคนที่ตอบตนไม่ใช่คนที่ตนกำลังความสนใจ แต่กับเป็นใครอีกคนที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขาและเธอด้วยสีหน้าอันบึ่งตึง ริกมองนินิวด้วยสายตาคู่ดู่ด้วยความโมโหที่คนตัวเล็กปล่อยให้คนอื่นนั่นมานั่งจีบทั้งที่เขานั่งอยู่โต๊ะหลังเธอนี้เอง"บอกเขาไปสิ...ว่างอนผัว เลยแอบหนีออกมานั่งคนเดียว" ริกบอกเสียงเข้มด้วยท่าทีโมโหจัด ทำเอานินิวและเปรมณัฐถึงกับสะดุ้ง ร่างบางเสมองหน้าริกด้วยสีท่าทีไม่พอใจสุดๆ ที่ริกนั้นหยาบคายกับเธอต่อหน้าคนอื่น ร่างบางได้แต่กำหมัดแน่น ปากบางแม้มเข้าหากันด้วยความโกรธจัด นินิวพยายามที่จะกลั้นอารมณ์ตนเองสุดๆ ที่ริกนั้นเสียมารยานั้นพ้นวาจาอันหน้าเกลียดออกมาด้านเปรมณัฐเองถึงกับหน้าเสียเขาคิดว่าคนตรงหน้านั่นโสดเสียอีก ใครจะคิดว่าเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว เปรมณัฐได้แต่เหลือบมองเจ้าของใบหน้าหวานและหน้าริกสลับกันไปมา เขา
ด้านน๊อตรินนาสองสามีภรรายาหลังจากที่พรุ่งนี้ทั้งสองนั้นมีประชุมจึงต้องกลับก่อน น๊อตเก็บรายละเอียดของโครงการก่อสร้างคอนโดเสร็จ ทั้งน๊อตและรินนาเดินทางกลับเพื่อที่จะเข้าประชุมบริษัทในวันพรุ่งนี้ ส่วนเนื้องานอีกนี่สิบเปอร์เซ็นต์นั้นให้นินิวเข้ามาทำต่อจากตน ตอนแรกรินนาเองก็ไม่เห็นด้วยกับสามีที่ให้นินินั้นอยู่ที่นี่เพียงลำพัง เพราะเธอนั้นแอบเก็บความลับของริกและนินิวนั่นไว้ แต่ก็ต้องยอมตามคำสั่งของน๊อตเพราะงานในวันพรุ่งนี้ก็สำคัญมากไม่แพ้กัน ทั้งน๊อตรินนาและนัตตี้นั้นต่างก็กลับกรุงเทพไปตั้งแต่ช่วงห้าโมงเย็นด้านริกจากที่เคลียร์งานเสร็จร่างสูงและแยกกับกลุ่มเพื่อน รีบกลับเข้ามาที่พักภายในโรงแรม เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพานินิวนั้นออกไปทานมื้อเย็นข้างนอก ร่างสูงมาหยุดที่หน้าห้องพักของคนตัวเล็ก"ก๊อก...ก๊อก" แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าคนด้านในจะเปิดประตูออกมาเสียที"นินิว เปิดประตูหน่อยสิ" เสียงทุ่มเอ่ยผ่านมาประตู แต่ด้านในก็ยังคงเงียบสนิท ริกรออยู่หน้าห้องของนินิวราวสิบนาที แต่ก็ยังคงเงียบสนิทเหมือนเดิม ริกถึงกับรู้สึกถึงความผิดปกติที่ไม่ได้ยินเสียงของนินิว ริกร้อนรนและกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าเ
รุ่งเช้าริกออกจากห้องพักของนินิวในเวลาหกโมงกว่าๆ เมื่อคืนกว่าจะได้หลับก็หลายชั่วโมงอยู่เหมือนกันด้านรินนาและน๊อตตื่นมาเพื่อที่จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ริมชายหาด รินนาที่เดินออกจากห้องมาก่อนสามีหญิงสาวถึงกับชะงัก ที่เห็นริกนั้นเดินออกจากห้องนอนของนินิว รินนาถึงกับนิ่งเงียบ นี้มันเกิดอะไรขึ้น ความสงสัยทุกอย่างมันวิ่งเข้ามาในหัวเธอ แต่ยังถือว่าโชคดีที่ริกไม่เห็นเธอ และน๊อตเองยังไม่ออกจากห้องมา "นินิว ริก" รินนาแทบจะหลุดเสียงออกมา ถ้าสามีเธอรู้เรื่องระหว่างนินิวและริกนั้น มันคงเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ๆ รินนาพยายามนึกย้อนกลับไปวันที่นินิวเข้าบริษัทริกวันแรกพึ่งจะมาเอะใจกับพวกเขาทั้งสองคน หึ! มิน่าละทั้งริกและนินิวพวกเขาดูท่าทางแปลกๆ กันทั้งคู่ ไหนจะเรื่องที่นินิวสนิทกับริวอีก มันคงไม่ได้เป็นอย่างที่เธอกำลังคิดหรอกใช่ไหม รินนารู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ที่เธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ก่อนที่จะออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นร่างบางของนินิวรู้สึกตัวอีกทีในเวลาสิบโมงกว่าๆ เนื่องจากเสียงสมาร์ทโฟนนั้นดังรบกวนเวลานอนของเธอ มือบางหยิบขึ้นมาดูเป็นสายเรียกเข้าจากพี่น็อตนั้นเอง อ่าให้ตา
ร่างสูงระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้า จนมันเกิดเสียงภายในห้อง อารมณ์ภายในกายหนาสูบฉีดตอนนี้ต่อให้เอาอะไรมาฉุดก็คงไม่อยู่ เมื่อร่างบางตรงหน้านั้นหอมหวานยากที่จะถอยตัวกลับ ถึงมันจะไม่ถูกต้องแต่มาขนาดนี้แล้ว ก็ต่อให้จบไปเลยละกัน คนใต้ร่างเองก็แสนพยศฝ่ามือใหญ่ลูบลงไปยังหน้าขาของคนใต้ล่างขณะที่มือเล็กยังคงกำคอเสื้อของริกเอาไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างปัดแต่ขัดขืนคนตัวโตที่พยายามจะลวงเข้าตรงส่วนนั้นของเธอ อ่า.... ทั้งสองอึดสู้กันอยู่ซักพักแต่นั้นใช่ว่าคนตัวเล็กจะสู้แรงมหึมาของคนตัวโตได้ฉันกำลังจะขาดอากาศหายใจ เธอเมื่อคนใจร้ายไม่ยอมถอนจูบออกจากฉัน แต่เขากับเพิ่มความเกลียดชังให้ฉันโดยการใช้นิ้วร้ายแทกเข้ามายังร่องแคบของฉัน เขาใจร้ายกับฉันมักมาก นิ้วร้ายแทกเข้ามาอย่างเชื่องช้า จนทำเอาฉันถึงกับขนลุกสู้ขึ้นมา ให้ตายเถอะทำไมฉันต้องมารู้สึกมีอารมณ์กับคนๆ นี้ด้วยคนใต้ร่างได้แต่บิดตัวเล็กน้อยเมื่อโดยสิ่งแปลกปลอมแทกเข้ามายังร่างกายของเธอ"ฮือๆ ..." ร่างบางหลุดเสียงร้องออกมาเมื่อคนตัวโตถอนจูบออก ริกมองคนตรงหน้ามาอย่างแนบชิด ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดนิ้วร้ายๆ ออกจากกายสาวของคนใต้ร่าง เมื่อเห็นว่านินิวเลิกโวยวา
หลังจากที่กลับเข้าห้องพักภายโรงแรมได้ไม่นานร่างบางก็เผลอหลับไปเนื่องจากขับรถมาถึงเธอก็ไปดูงานต่อเลยทำให้รู้เพลียๆ นินิวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในเวลาสองทุ่มมือเรียวสมาร์ตโฟนขึ้นมาเป็นไลน์จากพี่น๊อตนั้นเองที่ชวนเธอไปทานมื้อเย็นข้างนอก แต่พี่น๊อตไลน์มาเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วฉันจึงบอกกับพี่น๊อตขอทานแถวนี้ก็แล้วกัน หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำธรรมดากับกางเกงยีนขาสั้นสีซีดไม่แต่งอะไรมากมายแค่จะออกไปเดินเล่นเพราะเห็นริมหาดของโรงแรมมีค่าเฟ่ ร่างบางจึงเลือกออกไปรับลมทะเลตรงนั่นนินิวเลือกสั่งอาหารเพียงไม่กี่อย่างมานั่งทานเล่น สายตาทอดยาวไปยังท้องทะเลมีเสียงเพลงคลอมาและลมพัดทะเลที่พัดปลิวไสวมา บรรยากาศดีแบบนี้ถ้ามีใครซักคนมานั่งด้วยก็คงจะดี นินิวนั่งอยู่เช่นนั้นนานนับชั่วโมง นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้มาทะเลที่ลมพัดเย็นๆ แบบนี้ จำได้ว่ามาครั้งล่าสุดงาน วันเดอร์ฟูล อ่า ไม่น่าคิดเรื่องวันนั้นเลย ทำไมการมาทะเลของฉันในครั้งนี้ต้องมีเขามาด้วย นินิวพยายามสลัดภาพริกและคู่หมั้นของเขา ออกจากหัวของเธอ ตอนนี้พวกเขาคงสนุกอยู่ที่ไหนซักแห่ง"ทำไมฉันต้องมานั่งคิดเรื่องของพวกเ