พวกฉันนั่งรถมาสิบห้านาทีก็ถึงที่พัก เพราะมันอยู่ไม่ไกลมาก จากนั้นพวกฉันก็แยกจากนายเจมส์นั้น มายังหน้าล็อบบี้ของโรงแรม ฉันดูนาฬิกาพึ่งจะห้าทุ่มกว่า ฉันยังไม่รู้สึกง่วงเท่าไหร่ ปกติฉันเองก็เป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว ฉันกะว่าจะไปหาอะไรอร่อยๆแถวนี้ทานต่อซักหน่อยเพราะตั้งแต่ไปงานดนตรี ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลย นอกจากลูกชิ้นไม่กี่ไม้ที่ทานเป็นกับแก้มในช่วงหัวค่ำ ฉันจึงหันไปบอกกับยัยรีนและยัยมีนนา
"ฉันเริ่มหิวแล้วอะ พวกแกกลับห้องไปก่อนเลยก็ได้ ฉันขอไปหาอะไรแถวนี้กินก่อน" ฉันเอ่ยบอกกับยัยรีนและมีนนาไป
"เออ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกันวะ สงสัยคอนเสิร์ตมันส์ไปหน่อย ออกกำลังกายเยอะไป ท้องเริ่มร้องแล้วอะ" ยัยมีนนาหันมาบอกกับฉัน แต่ดูท่ายัยรีนคงไม่ไปด้วย เพราะดูสิหน้ายัยรีนตอนนี้คือง่วงมากสภาพไม่ไหวละฉันว่า
"แกละยัยรีน หิวป่าว" ยัยมีนนายังถามยัยรีนอีกที
"ไม่อะ ก่อนไปฉันทานไปแล้ว เลยไม่รู้สึกหิว พวกแกไปหาอะไรทานเถอะ ฉันก็ขอกลับห้องก่อนละกัน ง่วงแล้ว" จากนั้นรีนก็แยกกับพวกฉันกลับห้องพักตัวเองไป
จากนั้นทั้งสองสาวเดินออกมายังหน้าโรงแรม มีนนาเลือกที่จะทานอะไรง่ายๆ ส่วนนินิวเลือกทานอาหารตามสั่งธรรมดา พอหิวมาอะไรฉันก็ทานได้หมดแหละ พอทานไปได้ซักพักร่าบางของนินิวมองไปที่คนพุ่งพานเดินเข้าเดินออกจนตาลาย ร่างบางถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาแต่ดูท่าแล้วน่าจะมีอะไรสนุกให้อยู่ดึกต่ออีกสินะ
"ในนี้มีบาร์ด้วยนะ แก สนป่าว"ยัยมีนนาเอ่ยกับฉันมา ยัยนี้จากที่แรกที่บ่นกับฉันว่าง่วงๆ แต่พอเห็นหนุ่มๆ เดินเข้าๆ ออกๆ ยัยนี้ถึงกับตาแข็งขึ้นมาทันที ฉันเองก็ไม่ได้ปฎิเสธคำของเพื่อน นินิวยิ้มให้กับเพื่อนมา หึ! เข้าทางพวกฉันละยัยรีนไม่มาด้วยงานนี้ไม่มีใครงอแงหนีกลับห้องแน่นอน เพราะยัยมีนนาและฉันสายปาร์ตี้ด้วยกันทั้งคู่ เรียกว่าถึงไหนถึงกัน
" ช้าอยู่ทำไม เลสโก ชิคะ" ฉันส่งยิ้มและส่งซิกให้ยัยมีนนาเป็นอันรู้ดีกัน ว่าเราควรจะไปต่อที่ไหน
ยังไงอุส่าขับรถมาไกลถึงที่นี่ เสียเวลามาแล้ว เที่ยวต่อให้คุ้มอีกหน่อยเป็นไรไป ผู้ที่นี่ก็งานดีเวอร์ แค่นั่งมองก็ฟินแล้วปะ ทั้งสองสาวพอเข้ามาข้างในถึงข้างในถึงกับต้องร้องว้าวขึ้นมาทันที
เพราะที่นี่มันไม่ใช้บาร์เล็ก ๆ อย่างที่คิดนะ ห้องโถงทั้งห้องถูกตกแต่งเป็นบาร์หรูหราและใหญ่มากพอสมควร ชายต่างชาติก็เยอะมาก หนุ่มๆที่มาเที่ยวที่นี่มีตั้งยุโรป เอเชีย เกาหลี หน้าตาคืออปป้ามา ยัยมีนนานินั่งตาโตเลยแหละ อาหารตาที่นี่ไม่ธรรมดานะเลิศอะบอกเลย
พอได้เก้าอี้ฉันและยัยมีนนาก็เลือกสั่งไวน์ขึ้นมาจิบไปพลางๆ และโยกตัวตามสเต็ปเพลงไปตามจังหวะที่นี่มันคือดีมากเวอร์ ฉันว่ามันคือไฮไลเด็ดของโรงแรมนี้เลยแหละ
แบบนี้ค่อยน่ามาหน่อยแสงสีเสียงที่สาดส่องเข้ามากระทบกับแผ่นหลังขาวเนียมของนินิว ร่างบางอันสมส่วนใบหน้าหวานจิ้มลิ้มชวนมองให้หลงไหล หนุ่มๆน้อยหนุ่มใหญ่ข้างโต๊ะถึงกับหันมองไม่หยุด ไม่เว้น แม้แต่โต๊ะของสามหนุ่มที่นั่งมองสองสาวอยู่ในระยะไกล ถ้าจำไม่ผิดคนที่นั่งโชว์แผ่นหลังขาวๆ
นี้คือเด็กไอ้น็อตนะผมว่า ร่างสูงที่นั่งจิบไวน์กับอรัณและริว หันมองเพื่อนสนิทของเชอรีน
แต่คนที่ถูกมองก็ยังไม่รู้สึกตัว สองสาวก็ยังจิบไวน์กันต่ออยู่อย่างนั้น หนุ่มยุโรปที่มากันสองคน โต๊ะข้างๆ นั้นอยากจะเข้ามารู้จักแต่ใช่ว่านินิวนั้นจะเล่นด้วย เธอตั้งใจแต่งให้หนุ่มๆมองสวยก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาธรรมดา มันเป็นเรื่องปกติแต่งสวยให้คนมอง รางบางได้แต่คิดเช่นนั้น
"กล้ามผู้คนนั้นอะแก อ่า ใช่สเปคฉันเลย" ฉันบอกกับยัยมีนนาไป ขณะที่นั่งมองอปป้าหน้าหล่อที่ส่งยิ้มจางๆ มาให้ฉันในระยะสามเมตร
"ยัยนิว นั้นมันพี่ริกนิ ใช่ไหมมันมืดอะแกช่วยฉันดูหน่อย ฉันไม่แน่ใจหนะ" ยัยมีนนาบอกฉันขณะที่ในมือถือแก้วไวน์พร้อมกระดกลงคอแต่ สายตายังคงจับจ้องสามหนุ่มที่นั่งอยู่อีกฝาก ฉันเองก็อยู่ไกลมองไม่ค่อยชัด แต่ในจังหวะที่พี่ริกและพี่ริวหันหน้ามาทางฉันคือชัดเลย พี่ริกตัวจริง ใช่ไหมฉันว่าไม่ผิดแน่ ใช่จริงด้วยชุดนี้แหละที่ฉันเจอที่งาน เห็นไหมเซนส์ฉันแรงจริง
อยากเจอก็ได้เจอจริง พอรู้ว่าคนที่ฉันปลื้มอยู่ตรงนี้ด้วยเท่านั้นแหละ อยากนั่งอยู่ที่นี่นาน ๆ นั่งมองหน้าพี่ริกไปทั้งคืนเลยก็ได้
"เออ ใช้" พอรู้ว่าริกนั้นอยู่ที่นี่ด้วย คนตัวเล็กถึงกับยิ้มไม่หุบปาก มีนนาที่หมั่นใส้คนข้างๆ ถึงกับตบโต๊ะให้ร่างบางนั้นรู้ตัว ที่มองชายหนุ่มคนที่ตนหมายปองนั้นนานเกินไปแล้ว
"น้อย ๆ หน่อยยะฉันว่าแฟนเขาก็คงอยู่ที่นี่ด้วยนั้นแหละ" ยัยมีนนาถึงกับเบรกฉันไว้ทันที ยัยบ้านนี้ขัดความสุขฉันชะมัดแค่มองหน้าพี่ริกยังห้ามฉัน
"แล้วไง ฉันแค่แอบมองคนที่ฉันปลื้มยะ ไม่ได้มองแฟนเขาชะหน่อย ชิ!" จากนั้นฉันก็หยิบไวน์ขึ้นมาดื่มต่อพร้อมกับเบนสายตาไปมองที่อื่นแทน เรื่องดื่มฉันเองก็คอแข็งมากพอสมควร และตอนนี้มันเริ่มกรึบ ๆ แล้วละเพราะฉันดื่มทั้งเบียร์เหล้าทั้งไวน์เข้าไปจนต้อนนี้มันเริ่มออกฤทธิ์และเริ่มมึนๆหัวขึ้นมา เป็นธรรมดาของคนที่ดื่มทุกอย่างๆ ฉัน อ่า จู่ฉันกับรู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ฉันลุกขึ้นยืนมองยัยมีนนา
"แก ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเซเล็กน้อยอาจจะเป็นว่าเหล้าที่ฉันดื่มเข้าไปช่วงดูคอนเสิร์ตมันเริ่มจะตีกับไวน์แล้วละ ฉันรู้สึกรึบ ๆ นิดหน่อยแต่ก็เดินไปเข้าห้องน้ำไหว
ด้านริกหลังจากที่กลับมาจากดูคอนเสิร์ต พวกเขาก็มาต่อกันที่บาร์ในโรงแรมต่อ ขณะที่ร่างสูงนั่งดื่มกับน้องชายฝาแฝดและอรัณอยู่นั้น ริกเข้าเหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทของเชอรีนนั้นเดินเข้ามาที่นี่ แต่เขาก็มองพวกเธออยู่ในระยะไกล เด็กไอ้น็อตนี้ก็เที่ยวเก่งเหมือนกันนะวันนั้นยังปากเก่งว่าเขาอยู่เลย แต่วันนี้ดูเธอแต่งตัวเถอะ ถ้าเป็นแฟนผมแต่งแบบนั้นออกมาจากบ้านเหอะ จะจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย รู้นะว่าสวยแต่แต่งแบบนี้มันอันตรายต่อตัวผู้นะคับตาคมละจากใบหน้าหวานที่อยู่ในระยะไกล หยิบไวน์ขึ้นมาจิบต่อไปพลางๆ แต่ในจังหวะนั้นกับเห็นร่างบางอันคุ้นของริต้าที่เต้นอยู่อีกโซนของบาร์ คนตัวโตถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะหญิงสาวพึ่งไลน์มาบอกเขาเมื่อห้านาทีที่แล้วนิเอง ริต้าขอตัวไปนอนไม่มีทางที่แฟนสาวจะอยู่ที่นี่ได้ ริกจึงเลือกมาสนใจแก้วไวน์ในมือต่อเมื่อนั่งไปได้ไม่นานนักริวและอรัณก็ขอตัวไปกลับขึ้นห้องไปก่อน ตามเรียวตะไปติดๆ ทั้งที่ก่อนหน้าหนีนั่งดื่มกับสี่คน แต่เขากลับรู้สึกอยากนั่งดื่มต่อคนเดียวให้หมดขวดแล้วค่อยกลับห้องละกัน เพราะเขายังไม่รู้สึกง่วงรีบนอนไปทำไมมาเที่ยวทั้งที หึ!แต่ขณะที่นั่งก
คนโดนจูบอย่างไม่ทันตั้งตัวถึงกับชะงักค้างไปทันที คนที่เธอแอบชอบมานานนับหลายปี กำลังยืนบดขยี้ที่ริมฝีปากเรียวเล็กของเธอราวกับความฝัน นินิวยอมให้ริกเขามาเชยชมเรียวลิ้นของตนอย่างห้ามไม่ได้ เพราะลึกๆ เธอเองก็ต้องการเขาเช่นกัน จูบแรกของเธอแถมยังเป็นจูบคนที่เธอแอบชอบมากเสียด้วยสิ เมื่อร่างบางเริ่มได้สติ ใช่ว่าเธอจะชอบให้เขาจูบแต่ฝ่ายเดียว นินิวเริ่มจูบหนุ่มรุ่นพี่กลับ ทั้งสองถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ บวกกับแรงดึงดูดและเสน่ห์ของกันและกัน จูบที่แลกกันไปมา ทั้งสองจูบกันไม่มีใครยอมใคร ร้อนแรงทั้งริกและนินิว ริกรับรู้ถึงความร้อนแรงและเล้าร้อนที่เกิดขึ้นจากฝ่ายหญิงทำเอาร่างสูงถึงกับซวนเซควบคุมอารมณ์ความต้องการของตนไม่อยู่เขายอมรับว่าคนตรงหน้านั้นดึงดูดจนแทบเสียศูนย์ หึ! แบบนี้แหละเขายิ่งถูกใจ เธอคนนี้ร้ายชะมัดนิกะจะยั่วกันไปถึงไหน ยั่วเก่งแบบนี้ยังมาปากแข็งกล้าปฏิเสธคำชวนเขาอีก คืนนี้คิดอย่าได้หวังว่าจะรอด ถ้าปล่อยให้รอดก็ไม่ใช่เขาแล้วริกสินะ ร่างสูงได้แต่คิดในใจลิ้นสากหนาจูบคนตัวเล็กนานหลายนาที จนมันเกิดเสียง จ๊วบจ๊าบ ขึ้นมายากที่จะควบคุม แต่ยังดีหน่อยที่ตรงนี้มันมุมอับลับตาคน มือหนาทำหน้าที
คนตัวโตก้มหน้าลงมาเรียวลิ้นร้อนของหนุ่มรุ่นพี่ระเรงเกี่ยวที่โพงปากบางอย่างคนเอาแต่ใจ นินิวเองก็ยอมให้เขาจูบอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ เมื่อเห็นร่างบางนอนแน่นิ่ง ริกผละใบหน้าคมสันขึ้นมา พร้อมกับถอดเสื้อยืดราคาแพงของตนออกเผยให้เห็นร่างหนาและซิกแพคเป็นมัดๆ จากนั้นร่างสูงก็หันมาจัดการกับเสื้อผ้าของร่างบางต่อเหลือไว้เพียงบาร์เซอร์ที่ยังปกปิดเต้าอันอวบอึมของรุ่นน้องเอาไว้ ชายหนุ่มก้มหน้าหวังจะสัมผัสที่ซอกคอของเธอแต่ร่างบางนั้นกับมองหน้าคนตัวโต พร้อมกับใช้มือดันตัวชายหนุ่มนั้นออกจากกายเธอ ร่างสูงที่กำลังจะประกบปากเธอเป็นครั้งที่สอง ถึงกับชะงักกำลังเคลิ้มอยู่แล้วเชียว นี้อย่าบอกนะว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่ยอมร่วมเตียงกับเขาครึ่งทางแล้วนะแม่คุณ ถ้าปฎิเสธรับร้องคืนนี้มีเจ็บตัว ขนาดนี้แล้วเลิกคิดเทเซ็กส์จากเขาเถอะ ยังไงก็ไม่รอดอยู่ดี จะเอาก็ต้องได้"พี่มีแฟนแล้ว ฉันไม่อยากยุ่งกับคนมีเจ้าของ" นินิวบอกกับหนุ่มรุ่นพี่ คนที่อารมณ์เคลิ้มๆ ถึงกับนิ้วหน้ามองเธอ ขนาดนี้แล้วยัยนี้ยังจะเล่นตัวอยู่อีกทั้งที่บนตัวเธอตอนนี้มีเพียงแค่ชุดชั้นในที่ปิดบดบังส่วนนั้นเอาไว้ จากที่อารมณ์ดีอยู่แล้วพอถามเรื่องคนอื่นริกกับหงุดหง
เช้าวันต่อมาRrrrrr Riwร่างสูงรู้สึกงัวเงียขึ้นมาในเวลา 7 โมงกว่าๆ เนื่องจากเสียงสายเรียกเข้าจากน้องชายฝาแฝด แต่นั้นใช่ว่าคนพี่นั้นจะสนใจ ริกเลือกปิดเสียงที่ถูกลบกวนเวลานอนของตนลง และมองหาร่างบางคนที่ร่วมหลับนอนกับตนมาตลอดทั้งคืน แต่กับเจอแค่ความว่างเปล่า คนตัวโตถึงกับซะงักสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เธอทิ้งไว้แค่ลอยเลือดจางๆ ที่แดงเป็นจุด ๆ บนผ้าปูที่นอนสีขาว เหลือทิ้งไว้ให้เขาดูต่างหน้าสินะ หึ!โดนขนาดนี้ยังลุกไหว ไม่ธรรมดาละ เก่งเกินไปแล้ว เพราะเมื่อคืนใช่ว่าเอาจะออมแรง กระแทกเข้าอย่างไม่ยั้งขนาดนั้นยังเกิดไหวยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เขาแล้วทิ้งหนีหายไปแบบนี้ เขาชักอยากสนุกกับเธอคนนี้ต่อแล้วสิ กับคนตัวเล็กร่างบางถนัดมือแบบนี้แค่คืนเดียวมันคงไม่พอ เขาจะไม่อะไรเลย ถ้าเทียบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่หนีเขาออกไปแบบนี้ไม่ได้รู้สึกห่วงหาอาลัยแบบนี้ด้วยซ้ำ แต่คนเมื่อคืนเธอลีลาเด็ดยั่วยวนเขาเก่ง จนทำเอาเขาใจสั่นอารมณ์ค้างถึงสองรอบทั้งที่จริงเขาเองอยากจะจัดต่ออีกซักยกสองยกแต่เห็นว่านี้เป็นครั้งแรกของเธอ เลยยอมถอยทับให้ก่อน เพราะเธอคนนี้ทำให้เขาถูกใจอย่างไม่เคยมีมาก่อน แม้แต่ริต้า หรือก
@มหาวิทยาลัยB 3 วันต่อมาร่างบางของนินิวเดินแยกตัวออกจากรีนลดาและมีนนามายังหอสมุดกลาง เนื่องจากสัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่จะต้องทำรายงานส่งอาจารย์เพื่อนๆ คนอื่นๆ ต่างมีข้อมูลกันหมดแล้ว คงมีแต่ฉันนี้แหละที่ยังไม่เริ่มทำด้วยซ้ำจริงๆ จะหาที่เน็ตก็ได้เหมือนกันแหละ แต่กลัวว่าจะไปซ้ำกับงานของคนอื่น เพราะฉันเชื่อว่าใครหลายคนก็ต้องเอาข้อมูลมาจากในเน็ตเอาจริงตั้งแต่กลับมาจากทะเลนี้ก็สามวันแล้วที่ฉันกับมาใช้ชีวิตในรั่วมหาลัยตามปกติ ส่วนพี่ริกตั้งแต่วันนั้นฉันเองก็ยังไม่เจอหน้าเขาเลย ถึงเราเจอกันแต่มันก็จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้มาสนใจฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว อะไรที่ผ่านมาแล้วฉันเองก็เลิกคิดมูฟออนออกไปจากหัวแต่เรื่องที่ผ่านมาใช่ว่าจะจะนอนเต็มตื่น ฉันเอาแต่คิดถึงร่างหนากายกำยำของเขาฉันเลิกคิดแต่เลิกสนใจเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้คนอย่างพี่ริกเขาฮอตซะขนาดนั้นจะมาสนใจอะไรคนอย่างฉัน เพราะคู่ควงส่วนใหญ่ของเขาก็เป็นระดับดาวสาขา ดาวคณะ เรื่องความสวยของผู้หญิงพวกนั้นคงไม่ต้องพูดถึง ส่วนดาวหางแถวของห้องอย่างฉันก็ยังเอาแต่คิดเรื่องของเขาอยู่อีกมือเรียวยาวของนินิวหยิบเล่มนั้นเล่มนั้นออกมาเปิดดูเนื้อ
ห้างสรรสินค้าBHด้านนินิวหลังจากที่พี่ริกชวนฉันมาดูหนัง ฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ฉันรอเวลานี้มานานแสนนานไม่จำเป็นที่ฉันจะเล่นตัวอะไร ฉันคิดไม่ถึงว่าพี่ริกจะเข้ามาหาฉันแบบนี้เลยด้วยซ้ำ เล่นเอาซะฉันใจสั่นไปหมด ฉันยืนรอพี่ริกขณะที่เขาไปซื้อบัตรหนัง จากนั้นไม่นานร่างสูงก็เดินเข้ามาพร้อมกับป๊อบคอนถังใหญ่ ฉันจึงยื่นมือไปหยิบจากมือพี่ริกมาถือเอาไว้เอง ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่ฉันและเขา ก็แงละพี่ริกเขาฮอตระดับต้นของมหาลัยเรา ไม่แปลกที่จะตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าสาวๆ เหล่านี้ เพราะโรงหนังแห่งนี้มันอยู่ไม่ไกลมากจากมหาลัย ลูกค้าของที่นี่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเหล่านักศึกษาม.B กันทั้งนั้น แต่ใครจะสนดีซะอีกให้รู้กันไปเลยว่าฉันเป็นคู่ควงคนใหม่ของพี่ริก ร่างบางยิ้มจนตาหยี่จากนั้นก็เดินคู่ไปกับเขา2 ชั่วโมงต่อมาริกเขาพานินิวออกมาจากโรงหนังในเวลาเกือบจะสามทุ่ม ร่างบางเอาแต่นิ่งเงียบไม่เอ่ยอะไรออกมา นอกจากแค่บอกทางกลับคอนโดของเธอเท่านั้น ร่างสูงเหลือบมองคนที่นั่งมากับตนเป็นระยะ"พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง ถ้ายังไม่อยากกลับคอนโดไปนั่งดื่มที่ผับกับพวกฉันได้นะ ฉันนัดกับพวกไอ้เรียวไว้" เสียงทุ่มเอ่ยทำลายค
ร่างสูงไม่รอช้าริกตามขึ้นคร่อมคนใต้ทันที พร้อมกับไล่จมูกโด่งคมสันของตนคลอเคลียเข้าที่ใบหูลำคอของคนตัวเล็ก นินิวรู้สึกจักกะจี้ได้แต่ย่นคอหนีด้วยความเสียวซ่าน กับสัมผัสที่หนุ่มรุ่นพี่นั้นมอบให้กับตน ถึงเธอและเขาจะเคยมีอะไรที่ลึกซึ้งแล้วก็เถอะ ฉันใช่ว่าฉันจะไม่อายนะ คนตัวเล็กได้แต่เบื่องหลบจมูกที่คลอเคลียมา"ไม่ชอบเหรอครับ ทำไมถึงไม่มองหน้าพี่ละ" ริกเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ยั่วยวนอารมณ์ คนฟังถึงกับขนลุกสู่ขึ้นมา ริกขบฟันหนาเข้ากับติงหูบางของคนใต้ร้างอย่างหมั้นเขี้ยว"อ่า เบาๆ สิคะ เดี๋ยวก็เป็นรอยหรอก" เสียงเล็กพึมพำออกมาอย่างขาดๆหายๆ เมื่อโดนผ่ามือใหญ่ลุกเข้าที่ชายเสื้อนักศึกษาของตน มือหนาสะกิดเข้าที่เม็ดยอดอกชูชันของคนตัวเล็กที่แข็งขึ้นเป็นหัวไตสู้กับฝ่ามือหนาของอย่างคนเอาแต่ใจอย่างเขา จากนั้นริกก็ค่อยๆ แกะกระดุมและถอดบาร์เซอร์จนคนใต้ร่างให้เปลือยเปล่าออกไม่หลงเหลือสิ่งปกปิดใดแต่นั้นใช่ว่าคนตัวเล็กจะยอมให้เขาจัดการเธออยู่ฝ่ายเดียวนินิวสะกิดและหยอกล้อกับเม็ดหัวนมของริกราวกับว่าเธอเองก็กำลังสนุก อยู่เช่นกัน เรื่องอะไรจะยอมให้เขาเป็นฝ่ายลบเล้าเธออยู่ฝ่ายเดียวละ"อืม อ่า" คนโดนสะกิดเข้าหั
เช้าวันต่อคนตัวโตนอนกอดร่างนุ่มนิ่มของนินิวอย่างไม่รู้สึกตัว จนกระทั่งเสียงของนาฬิกาปลุกคนตัวเล็กนั้นดังขึ้นมารบกวนเวลานอนของเขาและเธอ ร่างบางรู้สึกงัวเงียขณะที่เปลือกตายังปิดอยู่"อืม...เช้าแล้วเหรอยังรู้สึกเพลีย" ร่างบางพึมพำออกมาอย่างลืมตัว ราวกับว่าเป็นห้องนอนของตน มือเรียวคว้าหาสมาร์ตโฟนของตนที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมาปิดเสียง วันนี้ฉันมีเรียนเช้า แต่เมื่อมองไปรอบ ๆ นี้มันคือห้องนอนพี่ริก ร่างบางลุกจากเตียงนอนอย่างอยากลำบาก เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตอนเกือบรุ่งสาง เธอยังรู้สึกง่วงและเพลียเอามาก ๆ มือบางหยิบชุดนักศึกษาที่กระจัดกระจายบนพื้นห้องและเดินเข้าห้องน้ำไปขณะที่ยังรู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่สาวยนั้นอยู่ ถึงจะเป็นครั้งที่สองแต่นั้นก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ นินิวเหลือบมองนาฬิกาอีกสิบนาทีจะเจ็ดโมง"ตายจริงนี้ฉันจะเข้าเรียนทันไหม" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นมาลอย ๆ พร้อมหยิบกระเป๋าสะพายของตนพร้อมออก"รีบมากขนาดนั้นเชียวหรือ ขอเวลาห้านาทีเดี๋ยวพี่ไปส่ง" เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นมาขณะยังฟุบหน้าบนเตียงนอน อ่า นิเขาตื่นแล้วงั้นเหรอ เมื่อคืนฉันร้อนแรงแทบบ้า ตื่นมากะว่าจะแอบหนีกลับห้องเหมือนครั้งก่อนแล้วซะอีก ไม่ทันเสียแ
เมื่อเอวสอดขยับแก่นกายเข้าได้ครั้งเดียวจนมิดลำ ร่างสูงถึงกับต้องนิ้วหน้ามาด้วยความเสียดสี ของร่องคับแน่นที่บีบรัดแก่นกายขนาดอันใหญ่ตัวของตน จนต้องปล่อยเสียงครางออกมาด้วยความทรมาน!!อ๊ะ...อ่าส์!! แก่นกายหนา สอดเข้ากลีบอวบอูมภายในร่องคับแน่นของเธอ ที่ตอดรัดแน่นถึงส่วนหัวของเขาจนร่างสูงควบคุมความต้องการของตนไว้อย่างห้ามไม่ได้หลายวันมานี่เขาโครตคิดถึง รูฟิตแน่นๆ และหน้าอกอันอวบอึมของคนตัวเล็ก สะโพกใหญ่เกินตัวของนินิวถูกฝ่ามือหนาของริก บีบเค้นเข้าตามอารมณ์ดิบที่เต็มไม้เต็มมือไปซะทุกสัดส่วน ร่างสูงปล่อยให้คนตัวเล็กนั้นปรับตัวซักพักก่อนที่จะเน้นย้ำเอวหนาสอดกระแทกแก่นกายเข้า มาอย่างเนิบๆ กับร่องคับแน่นของคนตัวเล็ก เพราะไม่อยากให้คนใต้ร่างนั้นรู้สึกเจ็บ แต่จะแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวและทรมานแทนนินิวฉันรู้สึกถึงส่วนหัวของแก่นกานขนาดใหญ่ที่พองขึ้นมาเสียดสีกับร่องแคบของฉัน อ่า...มันทั้งเจ็บจี๊ดๆ และเสียวซ่านไปตามๆ กัน เขาอันแน่นจนมันลึกถึงผนังมดลูก มันอัดแน่นมาจนสุดลำยาวของเขา ร่างบางจ้องมองคนตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าอันหล่อเหล่าของเขานั้น ฝุดรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์ให้ฉันได้เห็นมัน ส่วนร่าง
ร่างสูงเดินออกจากห้องน้ำ เหลือบมองไปยังคนตัวเล็กที่เธอยังคงนั่งหน้าบึงบนเตียงนอนในท่าเดิม ร่างบางจ้องมองคนใจร้ายด้วยสีหน้าอันโกรธจัด ก่อนที่จะล้มตัวนอนหันหลังให้กับร่างสูงที่เดินออกจากห้องน้ำมา"ไปอาบน้ำ" ร่างสูงบอกมาเสียงเข้ม แต่นั้นใช่ว่าร่างบางบนเตียงจะสนใจ นินิวยังคนนอนหันหลังนิ่งให้กับริก หึ! นิอย่าบอกนะว่าคืนนี้เธอต้องนอนกับเขาจริงๆ ถึงจะเคยนอนด้วยกันมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ใช่ว่าฉันจะชินมันนะ เธอยังรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่นอนร่วมเตียงกับคนอย่างเขาตั้งแต่ครั้งเมื่อเลิกลากัน ร่างบางได้แต่บ่นอุบอิบออกมาคนเดียวเพียงลำพัง ลึกๆ ภายในใจก็แอบกลัวอยู่นิดหน่อย กลัวว่าเขาจะทำอะไรที่รุ่นแรงที่เธอนั้นตบหน้าเขา แต่แล้วไงละ ใครใช้ให้เขาพาเธอมาติดเกาะ ติดทะเล แบบนี้ ร่างบางได้แต่นอนหันหลังแต่กอดผ้าหุ่มผืนหนาคลุมตัวจนมิดเสียงฝีเท้าอันหนักของคนเข้าหลายอารมณ์เดินมาหยุดที่ปลายเตียง!! ตึกๆ !! คนตัวเล็กถึงกับใจเต้นรัว มือบางกำผ้าห่มเอาไว้แน่น กลัวว่าเขานั้นจะทำอะไรเธอ"หรือจะให้อาบให้ ถ้าอย่างนั้นก็ได้นะ งานถนัดเลยแหละ" ริกบอกมาด้วยเสียงดุเล็กน้อย ถึงจะรู้สึกโกรธเธอมากแค่ไหน ที่ร่างบางนั้นเอาขวดแชมเปญมา
ร่างบางของนินิวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเธอรู้สึกตัวในเวลาสามทุ่มกว่าๆ ให้ตายเถอะทำไมฉันถึงรู้สึกเมื่อยตัวและเพลียได้มากขนาดนี้ ฉันมองไปรอบๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่นอนอยู่ แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่าที่นี่มันไม่ใช่ห้องนอนของฉัน ห้องที่มันดูไม่คุ้นเอาเสียเลย ฉันพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดภาพและเหตุการณ์ต่างๆ มันวิ่งเข้ามาในหัวฉันและคนที่อยู่กับฉันคนสุดท้ายก็ไม่ใช่ใครที่ไหน อ่า… ร่างบางถึงกับเอามือกุมขมับมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ร่างบางลุกออกจากเตียงนอนและพยายามมองหาคนที่พาเธอมาแต่ก็ไม่พบหรือเจอใคร กลางคืนที่ดูเงียบสนิทร่างบางกวาดสายตามองรอบๆ สถานที่ที่ ดูไม่คุ้นเคย ข้างนอกในเวลานี้มันมืดและรู้สึกเงียบมากจนหน้ากลัว มองไปรอบๆ มีแต่ทะเลและเป็นป่าภูเขาล้อมรอบนินิวถึงกับใบหน้าถอดสี ฉันมองไปรอบๆ ไม่เจอบ้านคนเลยซักหลัง แต่แล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับเรือสปีดโบ๊ทลำหนึ่งที่จอดอยู่ริมชายฝั่ง ฉันพยายามรวบรวมสติ ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ภายในใจของฉันมันเต้นแรงผิดปกติ ความหวาดกลัววิ่งเข้ามาในห่วงความคิดของฉัน สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำในต้องนี้ ฉันต้องหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ แต่จะเริ่มจากตรงไห
เช้าวันต่อมา นินิวตื่นไปทำงานปกติ แม้ร่างบางจะรู้สึกถึงสายตาคู่ดุของริกที่มองเธอมาเป็นระยะขณะที่เธอทนทำงานร่วมกันกับเขามาตลอดทั้งวัน และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะไปต่องานที่กรุงเทพ วันนี้ได้รับมอบหมายจากน๊อตให้ลงมาดูหน้างานในส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อย แต่งานวันนี้จะไม่แล้ว ถ้าเธอไม่ได้ลายเซ็นเอกสารผ่านงานจากริก เพื่อที่จะแนบเป็นเอกสารในการเบิกเงินค่าจ้าง เพราะเขาคือผู้ว่าจ้างงานให้กับบริษัทของเธอ ร่างบางยืนช่างใจอยู่หน้าห้องของริกซักพัก ก่อนที่จะต้องจำใจเปิดประตูเข้ามาในห้องรับรองขณะเล็ก ที่ถูกออกแบบมาเป็นห้องทำงานส่วนตัวของเขา ถ้าเขาไม่ยอมเซ็นให้เธอ เท่ากับหลายวันที่ลงทุนทำกันมานั้นสูญเปล่า เพราะรินนาและน็อตกำชับให้เธอยื่นเอกสารเซ็นกับริกก่อนที่จะกลับกรุงเทพ!! ก๊อก !!!! แอ๊ด !! นินิวเปิดประตูเข้ามาก็เจอกับริกที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าอันบึ้งตึง ร่างสูงเอนหลังพักสายตาก่อนที่มองมายังคนที่มาใหม่ เมื่อเห็นว่าเป็นนินิวริกถึงกับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ ร่างสูงสบตาเข้ากับคนตัวเล็กที่มองตนและยกยิ้มให้กับเธออย่างพอใจ ที่เห็นนินิวนั้นถือเอกสารในมือยื่นมันให้กับตน"ฉันเอาเอกสารการส่งง
"คุณ..." นินิวที่นั่งดื่มอยู่นั้นถึงกับชะงักและตกใจ เธอมองคนที่เข้ามาใหม่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่เปรมณัฐเข้ามานั่งกับเธออย่างเสียมารยาท"มาคนเดียวเหรอครับ" เสียงทุ่มของคนแปลกหน้า เอ่ยทักทายและเสยิ้มให้นินิวมาอย่างเปิดเผยที่เขาจ้องมองเธอมาด้วยความสนใจเธอแต่เปรมณัฐกับต้องคิดผิด เมื่อคนที่ตอบตนไม่ใช่คนที่ตนกำลังความสนใจ แต่กับเป็นใครอีกคนที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขาและเธอด้วยสีหน้าอันบึ่งตึง ริกมองนินิวด้วยสายตาคู่ดู่ด้วยความโมโหที่คนตัวเล็กปล่อยให้คนอื่นนั่นมานั่งจีบทั้งที่เขานั่งอยู่โต๊ะหลังเธอนี้เอง"บอกเขาไปสิ...ว่างอนผัว เลยแอบหนีออกมานั่งคนเดียว" ริกบอกเสียงเข้มด้วยท่าทีโมโหจัด ทำเอานินิวและเปรมณัฐถึงกับสะดุ้ง ร่างบางเสมองหน้าริกด้วยสีท่าทีไม่พอใจสุดๆ ที่ริกนั้นหยาบคายกับเธอต่อหน้าคนอื่น ร่างบางได้แต่กำหมัดแน่น ปากบางแม้มเข้าหากันด้วยความโกรธจัด นินิวพยายามที่จะกลั้นอารมณ์ตนเองสุดๆ ที่ริกนั้นเสียมารยานั้นพ้นวาจาอันหน้าเกลียดออกมาด้านเปรมณัฐเองถึงกับหน้าเสียเขาคิดว่าคนตรงหน้านั่นโสดเสียอีก ใครจะคิดว่าเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว เปรมณัฐได้แต่เหลือบมองเจ้าของใบหน้าหวานและหน้าริกสลับกันไปมา เขา
ด้านน๊อตรินนาสองสามีภรรายาหลังจากที่พรุ่งนี้ทั้งสองนั้นมีประชุมจึงต้องกลับก่อน น๊อตเก็บรายละเอียดของโครงการก่อสร้างคอนโดเสร็จ ทั้งน๊อตและรินนาเดินทางกลับเพื่อที่จะเข้าประชุมบริษัทในวันพรุ่งนี้ ส่วนเนื้องานอีกนี่สิบเปอร์เซ็นต์นั้นให้นินิวเข้ามาทำต่อจากตน ตอนแรกรินนาเองก็ไม่เห็นด้วยกับสามีที่ให้นินินั้นอยู่ที่นี่เพียงลำพัง เพราะเธอนั้นแอบเก็บความลับของริกและนินิวนั่นไว้ แต่ก็ต้องยอมตามคำสั่งของน๊อตเพราะงานในวันพรุ่งนี้ก็สำคัญมากไม่แพ้กัน ทั้งน๊อตรินนาและนัตตี้นั้นต่างก็กลับกรุงเทพไปตั้งแต่ช่วงห้าโมงเย็นด้านริกจากที่เคลียร์งานเสร็จร่างสูงและแยกกับกลุ่มเพื่อน รีบกลับเข้ามาที่พักภายในโรงแรม เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพานินิวนั้นออกไปทานมื้อเย็นข้างนอก ร่างสูงมาหยุดที่หน้าห้องพักของคนตัวเล็ก"ก๊อก...ก๊อก" แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าคนด้านในจะเปิดประตูออกมาเสียที"นินิว เปิดประตูหน่อยสิ" เสียงทุ่มเอ่ยผ่านมาประตู แต่ด้านในก็ยังคงเงียบสนิท ริกรออยู่หน้าห้องของนินิวราวสิบนาที แต่ก็ยังคงเงียบสนิทเหมือนเดิม ริกถึงกับรู้สึกถึงความผิดปกติที่ไม่ได้ยินเสียงของนินิว ริกร้อนรนและกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าเ
รุ่งเช้าริกออกจากห้องพักของนินิวในเวลาหกโมงกว่าๆ เมื่อคืนกว่าจะได้หลับก็หลายชั่วโมงอยู่เหมือนกันด้านรินนาและน๊อตตื่นมาเพื่อที่จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ริมชายหาด รินนาที่เดินออกจากห้องมาก่อนสามีหญิงสาวถึงกับชะงัก ที่เห็นริกนั้นเดินออกจากห้องนอนของนินิว รินนาถึงกับนิ่งเงียบ นี้มันเกิดอะไรขึ้น ความสงสัยทุกอย่างมันวิ่งเข้ามาในหัวเธอ แต่ยังถือว่าโชคดีที่ริกไม่เห็นเธอ และน๊อตเองยังไม่ออกจากห้องมา "นินิว ริก" รินนาแทบจะหลุดเสียงออกมา ถ้าสามีเธอรู้เรื่องระหว่างนินิวและริกนั้น มันคงเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ๆ รินนาพยายามนึกย้อนกลับไปวันที่นินิวเข้าบริษัทริกวันแรกพึ่งจะมาเอะใจกับพวกเขาทั้งสองคน หึ! มิน่าละทั้งริกและนินิวพวกเขาดูท่าทางแปลกๆ กันทั้งคู่ ไหนจะเรื่องที่นินิวสนิทกับริวอีก มันคงไม่ได้เป็นอย่างที่เธอกำลังคิดหรอกใช่ไหม รินนารู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ที่เธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ก่อนที่จะออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นร่างบางของนินิวรู้สึกตัวอีกทีในเวลาสิบโมงกว่าๆ เนื่องจากเสียงสมาร์ทโฟนนั้นดังรบกวนเวลานอนของเธอ มือบางหยิบขึ้นมาดูเป็นสายเรียกเข้าจากพี่น็อตนั้นเอง อ่าให้ตา
ร่างสูงระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้า จนมันเกิดเสียงภายในห้อง อารมณ์ภายในกายหนาสูบฉีดตอนนี้ต่อให้เอาอะไรมาฉุดก็คงไม่อยู่ เมื่อร่างบางตรงหน้านั้นหอมหวานยากที่จะถอยตัวกลับ ถึงมันจะไม่ถูกต้องแต่มาขนาดนี้แล้ว ก็ต่อให้จบไปเลยละกัน คนใต้ร่างเองก็แสนพยศฝ่ามือใหญ่ลูบลงไปยังหน้าขาของคนใต้ล่างขณะที่มือเล็กยังคงกำคอเสื้อของริกเอาไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างปัดแต่ขัดขืนคนตัวโตที่พยายามจะลวงเข้าตรงส่วนนั้นของเธอ อ่า.... ทั้งสองอึดสู้กันอยู่ซักพักแต่นั้นใช่ว่าคนตัวเล็กจะสู้แรงมหึมาของคนตัวโตได้ฉันกำลังจะขาดอากาศหายใจ เธอเมื่อคนใจร้ายไม่ยอมถอนจูบออกจากฉัน แต่เขากับเพิ่มความเกลียดชังให้ฉันโดยการใช้นิ้วร้ายแทกเข้ามายังร่องแคบของฉัน เขาใจร้ายกับฉันมักมาก นิ้วร้ายแทกเข้ามาอย่างเชื่องช้า จนทำเอาฉันถึงกับขนลุกสู้ขึ้นมา ให้ตายเถอะทำไมฉันต้องมารู้สึกมีอารมณ์กับคนๆ นี้ด้วยคนใต้ร่างได้แต่บิดตัวเล็กน้อยเมื่อโดยสิ่งแปลกปลอมแทกเข้ามายังร่างกายของเธอ"ฮือๆ ..." ร่างบางหลุดเสียงร้องออกมาเมื่อคนตัวโตถอนจูบออก ริกมองคนตรงหน้ามาอย่างแนบชิด ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดนิ้วร้ายๆ ออกจากกายสาวของคนใต้ร่าง เมื่อเห็นว่านินิวเลิกโวยวา
หลังจากที่กลับเข้าห้องพักภายโรงแรมได้ไม่นานร่างบางก็เผลอหลับไปเนื่องจากขับรถมาถึงเธอก็ไปดูงานต่อเลยทำให้รู้เพลียๆ นินิวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในเวลาสองทุ่มมือเรียวสมาร์ตโฟนขึ้นมาเป็นไลน์จากพี่น๊อตนั้นเองที่ชวนเธอไปทานมื้อเย็นข้างนอก แต่พี่น๊อตไลน์มาเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วฉันจึงบอกกับพี่น๊อตขอทานแถวนี้ก็แล้วกัน หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำธรรมดากับกางเกงยีนขาสั้นสีซีดไม่แต่งอะไรมากมายแค่จะออกไปเดินเล่นเพราะเห็นริมหาดของโรงแรมมีค่าเฟ่ ร่างบางจึงเลือกออกไปรับลมทะเลตรงนั่นนินิวเลือกสั่งอาหารเพียงไม่กี่อย่างมานั่งทานเล่น สายตาทอดยาวไปยังท้องทะเลมีเสียงเพลงคลอมาและลมพัดทะเลที่พัดปลิวไสวมา บรรยากาศดีแบบนี้ถ้ามีใครซักคนมานั่งด้วยก็คงจะดี นินิวนั่งอยู่เช่นนั้นนานนับชั่วโมง นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้มาทะเลที่ลมพัดเย็นๆ แบบนี้ จำได้ว่ามาครั้งล่าสุดงาน วันเดอร์ฟูล อ่า ไม่น่าคิดเรื่องวันนั้นเลย ทำไมการมาทะเลของฉันในครั้งนี้ต้องมีเขามาด้วย นินิวพยายามสลัดภาพริกและคู่หมั้นของเขา ออกจากหัวของเธอ ตอนนี้พวกเขาคงสนุกอยู่ที่ไหนซักแห่ง"ทำไมฉันต้องมานั่งคิดเรื่องของพวกเ