พวกฉันนั่งรถมาสิบห้านาทีก็ถึงที่พัก เพราะมันอยู่ไม่ไกลมาก จากนั้นพวกฉันก็แยกจากนายเจมส์นั้น มายังหน้าล็อบบี้ของโรงแรม ฉันดูนาฬิกาพึ่งจะห้าทุ่มกว่า ฉันยังไม่รู้สึกง่วงเท่าไหร่ ปกติฉันเองก็เป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว ฉันกะว่าจะไปหาอะไรอร่อยๆแถวนี้ทานต่อซักหน่อยเพราะตั้งแต่ไปงานดนตรี ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลย นอกจากลูกชิ้นไม่กี่ไม้ที่ทานเป็นกับแก้มในช่วงหัวค่ำ ฉันจึงหันไปบอกกับยัยรีนและยัยมีนนา
"ฉันเริ่มหิวแล้วอะ พวกแกกลับห้องไปก่อนเลยก็ได้ ฉันขอไปหาอะไรแถวนี้กินก่อน" ฉันเอ่ยบอกกับยัยรีนและมีนนาไป
"เออ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกันวะ สงสัยคอนเสิร์ตมันส์ไปหน่อย ออกกำลังกายเยอะไป ท้องเริ่มร้องแล้วอะ" ยัยมีนนาหันมาบอกกับฉัน แต่ดูท่ายัยรีนคงไม่ไปด้วย เพราะดูสิหน้ายัยรีนตอนนี้คือง่วงมากสภาพไม่ไหวละฉันว่า
"แกละยัยรีน หิวป่าว" ยัยมีนนายังถามยัยรีนอีกที
"ไม่อะ ก่อนไปฉันทานไปแล้ว เลยไม่รู้สึกหิว พวกแกไปหาอะไรทานเถอะ ฉันก็ขอกลับห้องก่อนละกัน ง่วงแล้ว" จากนั้นรีนก็แยกกับพวกฉันกลับห้องพักตัวเองไป
จากนั้นทั้งสองสาวเดินออกมายังหน้าโรงแรม มีนนาเลือกที่จะทานอะไรง่ายๆ ส่วนนินิวเลือกทานอาหารตามสั่งธรรมดา พอหิวมาอะไรฉันก็ทานได้หมดแหละ พอทานไปได้ซักพักร่าบางของนินิวมองไปที่คนพุ่งพานเดินเข้าเดินออกจนตาลาย ร่างบางถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาแต่ดูท่าแล้วน่าจะมีอะไรสนุกให้อยู่ดึกต่ออีกสินะ
"ในนี้มีบาร์ด้วยนะ แก สนป่าว"ยัยมีนนาเอ่ยกับฉันมา ยัยนี้จากที่แรกที่บ่นกับฉันว่าง่วงๆ แต่พอเห็นหนุ่มๆ เดินเข้าๆ ออกๆ ยัยนี้ถึงกับตาแข็งขึ้นมาทันที ฉันเองก็ไม่ได้ปฎิเสธคำของเพื่อน นินิวยิ้มให้กับเพื่อนมา หึ! เข้าทางพวกฉันละยัยรีนไม่มาด้วยงานนี้ไม่มีใครงอแงหนีกลับห้องแน่นอน เพราะยัยมีนนาและฉันสายปาร์ตี้ด้วยกันทั้งคู่ เรียกว่าถึงไหนถึงกัน
" ช้าอยู่ทำไม เลสโก ชิคะ" ฉันส่งยิ้มและส่งซิกให้ยัยมีนนาเป็นอันรู้ดีกัน ว่าเราควรจะไปต่อที่ไหน
ยังไงอุส่าขับรถมาไกลถึงที่นี่ เสียเวลามาแล้ว เที่ยวต่อให้คุ้มอีกหน่อยเป็นไรไป ผู้ที่นี่ก็งานดีเวอร์ แค่นั่งมองก็ฟินแล้วปะ ทั้งสองสาวพอเข้ามาข้างในถึงข้างในถึงกับต้องร้องว้าวขึ้นมาทันที
เพราะที่นี่มันไม่ใช้บาร์เล็ก ๆ อย่างที่คิดนะ ห้องโถงทั้งห้องถูกตกแต่งเป็นบาร์หรูหราและใหญ่มากพอสมควร ชายต่างชาติก็เยอะมาก หนุ่มๆที่มาเที่ยวที่นี่มีตั้งยุโรป เอเชีย เกาหลี หน้าตาคืออปป้ามา ยัยมีนนานินั่งตาโตเลยแหละ อาหารตาที่นี่ไม่ธรรมดานะเลิศอะบอกเลย
พอได้เก้าอี้ฉันและยัยมีนนาก็เลือกสั่งไวน์ขึ้นมาจิบไปพลางๆ และโยกตัวตามสเต็ปเพลงไปตามจังหวะที่นี่มันคือดีมากเวอร์ ฉันว่ามันคือไฮไลเด็ดของโรงแรมนี้เลยแหละ
แบบนี้ค่อยน่ามาหน่อยแสงสีเสียงที่สาดส่องเข้ามากระทบกับแผ่นหลังขาวเนียมของนินิว ร่างบางอันสมส่วนใบหน้าหวานจิ้มลิ้มชวนมองให้หลงไหล หนุ่มๆน้อยหนุ่มใหญ่ข้างโต๊ะถึงกับหันมองไม่หยุด ไม่เว้น แม้แต่โต๊ะของสามหนุ่มที่นั่งมองสองสาวอยู่ในระยะไกล ถ้าจำไม่ผิดคนที่นั่งโชว์แผ่นหลังขาวๆ
นี้คือเด็กไอ้น็อตนะผมว่า ร่างสูงที่นั่งจิบไวน์กับอรัณและริว หันมองเพื่อนสนิทของเชอรีน
แต่คนที่ถูกมองก็ยังไม่รู้สึกตัว สองสาวก็ยังจิบไวน์กันต่ออยู่อย่างนั้น หนุ่มยุโรปที่มากันสองคน โต๊ะข้างๆ นั้นอยากจะเข้ามารู้จักแต่ใช่ว่านินิวนั้นจะเล่นด้วย เธอตั้งใจแต่งให้หนุ่มๆมองสวยก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาธรรมดา มันเป็นเรื่องปกติแต่งสวยให้คนมอง รางบางได้แต่คิดเช่นนั้น
"กล้ามผู้คนนั้นอะแก อ่า ใช่สเปคฉันเลย" ฉันบอกกับยัยมีนนาไป ขณะที่นั่งมองอปป้าหน้าหล่อที่ส่งยิ้มจางๆ มาให้ฉันในระยะสามเมตร
"ยัยนิว นั้นมันพี่ริกนิ ใช่ไหมมันมืดอะแกช่วยฉันดูหน่อย ฉันไม่แน่ใจหนะ" ยัยมีนนาบอกฉันขณะที่ในมือถือแก้วไวน์พร้อมกระดกลงคอแต่ สายตายังคงจับจ้องสามหนุ่มที่นั่งอยู่อีกฝาก ฉันเองก็อยู่ไกลมองไม่ค่อยชัด แต่ในจังหวะที่พี่ริกและพี่ริวหันหน้ามาทางฉันคือชัดเลย พี่ริกตัวจริง ใช่ไหมฉันว่าไม่ผิดแน่ ใช่จริงด้วยชุดนี้แหละที่ฉันเจอที่งาน เห็นไหมเซนส์ฉันแรงจริง
อยากเจอก็ได้เจอจริง พอรู้ว่าคนที่ฉันปลื้มอยู่ตรงนี้ด้วยเท่านั้นแหละ อยากนั่งอยู่ที่นี่นาน ๆ นั่งมองหน้าพี่ริกไปทั้งคืนเลยก็ได้
"เออ ใช้" พอรู้ว่าริกนั้นอยู่ที่นี่ด้วย คนตัวเล็กถึงกับยิ้มไม่หุบปาก มีนนาที่หมั่นใส้คนข้างๆ ถึงกับตบโต๊ะให้ร่างบางนั้นรู้ตัว ที่มองชายหนุ่มคนที่ตนหมายปองนั้นนานเกินไปแล้ว
"น้อย ๆ หน่อยยะฉันว่าแฟนเขาก็คงอยู่ที่นี่ด้วยนั้นแหละ" ยัยมีนนาถึงกับเบรกฉันไว้ทันที ยัยบ้านนี้ขัดความสุขฉันชะมัดแค่มองหน้าพี่ริกยังห้ามฉัน
"แล้วไง ฉันแค่แอบมองคนที่ฉันปลื้มยะ ไม่ได้มองแฟนเขาชะหน่อย ชิ!" จากนั้นฉันก็หยิบไวน์ขึ้นมาดื่มต่อพร้อมกับเบนสายตาไปมองที่อื่นแทน เรื่องดื่มฉันเองก็คอแข็งมากพอสมควร และตอนนี้มันเริ่มกรึบ ๆ แล้วละเพราะฉันดื่มทั้งเบียร์เหล้าทั้งไวน์เข้าไปจนต้อนนี้มันเริ่มออกฤทธิ์และเริ่มมึนๆหัวขึ้นมา เป็นธรรมดาของคนที่ดื่มทุกอย่างๆ ฉัน อ่า จู่ฉันกับรู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ฉันลุกขึ้นยืนมองยัยมีนนา
"แก ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเซเล็กน้อยอาจจะเป็นว่าเหล้าที่ฉันดื่มเข้าไปช่วงดูคอนเสิร์ตมันเริ่มจะตีกับไวน์แล้วละ ฉันรู้สึกรึบ ๆ นิดหน่อยแต่ก็เดินไปเข้าห้องน้ำไหว
ด้านริกหลังจากที่กลับมาจากดูคอนเสิร์ต พวกเขาก็มาต่อกันที่บาร์ในโรงแรมต่อ ขณะที่ร่างสูงนั่งดื่มกับน้องชายฝาแฝดและอรัณอยู่นั้น ริกเข้าเหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทของเชอรีนนั้นเดินเข้ามาที่นี่ แต่เขาก็มองพวกเธออยู่ในระยะไกล เด็กไอ้น็อตนี้ก็เที่ยวเก่งเหมือนกันนะวันนั้นยังปากเก่งว่าเขาอยู่เลย แต่วันนี้ดูเธอแต่งตัวเถอะ ถ้าเป็นแฟนผมแต่งแบบนั้นออกมาจากบ้านเหอะ จะจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย รู้นะว่าสวยแต่แต่งแบบนี้มันอันตรายต่อตัวผู้นะคับตาคมละจากใบหน้าหวานที่อยู่ในระยะไกล หยิบไวน์ขึ้นมาจิบต่อไปพลางๆ แต่ในจังหวะนั้นกับเห็นร่างบางอันคุ้นของริต้าที่เต้นอยู่อีกโซนของบาร์ คนตัวโตถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะหญิงสาวพึ่งไลน์มาบอกเขาเมื่อห้านาทีที่แล้วนิเอง ริต้าขอตัวไปนอนไม่มีทางที่แฟนสาวจะอยู่ที่นี่ได้ ริกจึงเลือกมาสนใจแก้วไวน์ในมือต่อเมื่อนั่งไปได้ไม่นานนักริวและอรัณก็ขอตัวไปกลับขึ้นห้องไปก่อน ตามเรียวตะไปติดๆ ทั้งที่ก่อนหน้าหนีนั่งดื่มกับสี่คน แต่เขากลับรู้สึกอยากนั่งดื่มต่อคนเดียวให้หมดขวดแล้วค่อยกลับห้องละกัน เพราะเขายังไม่รู้สึกง่วงรีบนอนไปทำไมมาเที่ยวทั้งที หึ!แต่ขณะที่นั่งก
คนโดนจูบอย่างไม่ทันตั้งตัวถึงกับชะงักค้างไปทันที คนที่เธอแอบชอบมานานนับหลายปี กำลังยืนบดขยี้ที่ริมฝีปากเรียวเล็กของเธอราวกับความฝัน นินิวยอมให้ริกเขามาเชยชมเรียวลิ้นของตนอย่างห้ามไม่ได้ เพราะลึกๆ เธอเองก็ต้องการเขาเช่นกัน จูบแรกของเธอแถมยังเป็นจูบคนที่เธอแอบชอบมากเสียด้วยสิ เมื่อร่างบางเริ่มได้สติ ใช่ว่าเธอจะชอบให้เขาจูบแต่ฝ่ายเดียว นินิวเริ่มจูบหนุ่มรุ่นพี่กลับ ทั้งสองถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ บวกกับแรงดึงดูดและเสน่ห์ของกันและกัน จูบที่แลกกันไปมา ทั้งสองจูบกันไม่มีใครยอมใคร ร้อนแรงทั้งริกและนินิว ริกรับรู้ถึงความร้อนแรงและเล้าร้อนที่เกิดขึ้นจากฝ่ายหญิงทำเอาร่างสูงถึงกับซวนเซควบคุมอารมณ์ความต้องการของตนไม่อยู่เขายอมรับว่าคนตรงหน้านั้นดึงดูดจนแทบเสียศูนย์ หึ! แบบนี้แหละเขายิ่งถูกใจ เธอคนนี้ร้ายชะมัดนิกะจะยั่วกันไปถึงไหน ยั่วเก่งแบบนี้ยังมาปากแข็งกล้าปฏิเสธคำชวนเขาอีก คืนนี้คิดอย่าได้หวังว่าจะรอด ถ้าปล่อยให้รอดก็ไม่ใช่เขาแล้วริกสินะ ร่างสูงได้แต่คิดในใจลิ้นสากหนาจูบคนตัวเล็กนานหลายนาที จนมันเกิดเสียง จ๊วบจ๊าบ ขึ้นมายากที่จะควบคุม แต่ยังดีหน่อยที่ตรงนี้มันมุมอับลับตาคน มือหนาทำหน้าที
คนตัวโตก้มหน้าลงมาเรียวลิ้นร้อนของหนุ่มรุ่นพี่ระเรงเกี่ยวที่โพงปากบางอย่างคนเอาแต่ใจ นินิวเองก็ยอมให้เขาจูบอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ เมื่อเห็นร่างบางนอนแน่นิ่ง ริกผละใบหน้าคมสันขึ้นมา พร้อมกับถอดเสื้อยืดราคาแพงของตนออกเผยให้เห็นร่างหนาและซิกแพคเป็นมัดๆ จากนั้นร่างสูงก็หันมาจัดการกับเสื้อผ้าของร่างบางต่อเหลือไว้เพียงบาร์เซอร์ที่ยังปกปิดเต้าอันอวบอึมของรุ่นน้องเอาไว้ ชายหนุ่มก้มหน้าหวังจะสัมผัสที่ซอกคอของเธอแต่ร่างบางนั้นกับมองหน้าคนตัวโต พร้อมกับใช้มือดันตัวชายหนุ่มนั้นออกจากกายเธอ ร่างสูงที่กำลังจะประกบปากเธอเป็นครั้งที่สอง ถึงกับชะงักกำลังเคลิ้มอยู่แล้วเชียว นี้อย่าบอกนะว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่ยอมร่วมเตียงกับเขาครึ่งทางแล้วนะแม่คุณ ถ้าปฎิเสธรับร้องคืนนี้มีเจ็บตัว ขนาดนี้แล้วเลิกคิดเทเซ็กส์จากเขาเถอะ ยังไงก็ไม่รอดอยู่ดี จะเอาก็ต้องได้"พี่มีแฟนแล้ว ฉันไม่อยากยุ่งกับคนมีเจ้าของ" นินิวบอกกับหนุ่มรุ่นพี่ คนที่อารมณ์เคลิ้มๆ ถึงกับนิ้วหน้ามองเธอ ขนาดนี้แล้วยัยนี้ยังจะเล่นตัวอยู่อีกทั้งที่บนตัวเธอตอนนี้มีเพียงแค่ชุดชั้นในที่ปิดบดบังส่วนนั้นเอาไว้ จากที่อารมณ์ดีอยู่แล้วพอถามเรื่องคนอื่นริกกับหงุดหง
เช้าวันต่อมาRrrrrr Riwร่างสูงรู้สึกงัวเงียขึ้นมาในเวลา 7 โมงกว่าๆ เนื่องจากเสียงสายเรียกเข้าจากน้องชายฝาแฝด แต่นั้นใช่ว่าคนพี่นั้นจะสนใจ ริกเลือกปิดเสียงที่ถูกลบกวนเวลานอนของตนลง และมองหาร่างบางคนที่ร่วมหลับนอนกับตนมาตลอดทั้งคืน แต่กับเจอแค่ความว่างเปล่า คนตัวโตถึงกับซะงักสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เธอทิ้งไว้แค่ลอยเลือดจางๆ ที่แดงเป็นจุด ๆ บนผ้าปูที่นอนสีขาว เหลือทิ้งไว้ให้เขาดูต่างหน้าสินะ หึ!โดนขนาดนี้ยังลุกไหว ไม่ธรรมดาละ เก่งเกินไปแล้ว เพราะเมื่อคืนใช่ว่าเอาจะออมแรง กระแทกเข้าอย่างไม่ยั้งขนาดนั้นยังเกิดไหวยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เขาแล้วทิ้งหนีหายไปแบบนี้ เขาชักอยากสนุกกับเธอคนนี้ต่อแล้วสิ กับคนตัวเล็กร่างบางถนัดมือแบบนี้แค่คืนเดียวมันคงไม่พอ เขาจะไม่อะไรเลย ถ้าเทียบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่หนีเขาออกไปแบบนี้ไม่ได้รู้สึกห่วงหาอาลัยแบบนี้ด้วยซ้ำ แต่คนเมื่อคืนเธอลีลาเด็ดยั่วยวนเขาเก่ง จนทำเอาเขาใจสั่นอารมณ์ค้างถึงสองรอบทั้งที่จริงเขาเองอยากจะจัดต่ออีกซักยกสองยกแต่เห็นว่านี้เป็นครั้งแรกของเธอ เลยยอมถอยทับให้ก่อน เพราะเธอคนนี้ทำให้เขาถูกใจอย่างไม่เคยมีมาก่อน แม้แต่ริต้า หรือก
@มหาวิทยาลัยB 3 วันต่อมาร่างบางของนินิวเดินแยกตัวออกจากรีนลดาและมีนนามายังหอสมุดกลาง เนื่องจากสัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่จะต้องทำรายงานส่งอาจารย์เพื่อนๆ คนอื่นๆ ต่างมีข้อมูลกันหมดแล้ว คงมีแต่ฉันนี้แหละที่ยังไม่เริ่มทำด้วยซ้ำจริงๆ จะหาที่เน็ตก็ได้เหมือนกันแหละ แต่กลัวว่าจะไปซ้ำกับงานของคนอื่น เพราะฉันเชื่อว่าใครหลายคนก็ต้องเอาข้อมูลมาจากในเน็ตเอาจริงตั้งแต่กลับมาจากทะเลนี้ก็สามวันแล้วที่ฉันกับมาใช้ชีวิตในรั่วมหาลัยตามปกติ ส่วนพี่ริกตั้งแต่วันนั้นฉันเองก็ยังไม่เจอหน้าเขาเลย ถึงเราเจอกันแต่มันก็จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้มาสนใจฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว อะไรที่ผ่านมาแล้วฉันเองก็เลิกคิดมูฟออนออกไปจากหัวแต่เรื่องที่ผ่านมาใช่ว่าจะจะนอนเต็มตื่น ฉันเอาแต่คิดถึงร่างหนากายกำยำของเขาฉันเลิกคิดแต่เลิกสนใจเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้คนอย่างพี่ริกเขาฮอตซะขนาดนั้นจะมาสนใจอะไรคนอย่างฉัน เพราะคู่ควงส่วนใหญ่ของเขาก็เป็นระดับดาวสาขา ดาวคณะ เรื่องความสวยของผู้หญิงพวกนั้นคงไม่ต้องพูดถึง ส่วนดาวหางแถวของห้องอย่างฉันก็ยังเอาแต่คิดเรื่องของเขาอยู่อีกมือเรียวยาวของนินิวหยิบเล่มนั้นเล่มนั้นออกมาเปิดดูเนื้อ
ห้างสรรสินค้าBHด้านนินิวหลังจากที่พี่ริกชวนฉันมาดูหนัง ฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ฉันรอเวลานี้มานานแสนนานไม่จำเป็นที่ฉันจะเล่นตัวอะไร ฉันคิดไม่ถึงว่าพี่ริกจะเข้ามาหาฉันแบบนี้เลยด้วยซ้ำ เล่นเอาซะฉันใจสั่นไปหมด ฉันยืนรอพี่ริกขณะที่เขาไปซื้อบัตรหนัง จากนั้นไม่นานร่างสูงก็เดินเข้ามาพร้อมกับป๊อบคอนถังใหญ่ ฉันจึงยื่นมือไปหยิบจากมือพี่ริกมาถือเอาไว้เอง ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่ฉันและเขา ก็แงละพี่ริกเขาฮอตระดับต้นของมหาลัยเรา ไม่แปลกที่จะตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าสาวๆ เหล่านี้ เพราะโรงหนังแห่งนี้มันอยู่ไม่ไกลมากจากมหาลัย ลูกค้าของที่นี่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเหล่านักศึกษาม.B กันทั้งนั้น แต่ใครจะสนดีซะอีกให้รู้กันไปเลยว่าฉันเป็นคู่ควงคนใหม่ของพี่ริก ร่างบางยิ้มจนตาหยี่จากนั้นก็เดินคู่ไปกับเขา2 ชั่วโมงต่อมาริกเขาพานินิวออกมาจากโรงหนังในเวลาเกือบจะสามทุ่ม ร่างบางเอาแต่นิ่งเงียบไม่เอ่ยอะไรออกมา นอกจากแค่บอกทางกลับคอนโดของเธอเท่านั้น ร่างสูงเหลือบมองคนที่นั่งมากับตนเป็นระยะ"พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง ถ้ายังไม่อยากกลับคอนโดไปนั่งดื่มที่ผับกับพวกฉันได้นะ ฉันนัดกับพวกไอ้เรียวไว้" เสียงทุ่มเอ่ยทำลายค
ร่างสูงไม่รอช้าริกตามขึ้นคร่อมคนใต้ทันที พร้อมกับไล่จมูกโด่งคมสันของตนคลอเคลียเข้าที่ใบหูลำคอของคนตัวเล็ก นินิวรู้สึกจักกะจี้ได้แต่ย่นคอหนีด้วยความเสียวซ่าน กับสัมผัสที่หนุ่มรุ่นพี่นั้นมอบให้กับตน ถึงเธอและเขาจะเคยมีอะไรที่ลึกซึ้งแล้วก็เถอะ ฉันใช่ว่าฉันจะไม่อายนะ คนตัวเล็กได้แต่เบื่องหลบจมูกที่คลอเคลียมา"ไม่ชอบเหรอครับ ทำไมถึงไม่มองหน้าพี่ละ" ริกเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ยั่วยวนอารมณ์ คนฟังถึงกับขนลุกสู่ขึ้นมา ริกขบฟันหนาเข้ากับติงหูบางของคนใต้ร้างอย่างหมั้นเขี้ยว"อ่า เบาๆ สิคะ เดี๋ยวก็เป็นรอยหรอก" เสียงเล็กพึมพำออกมาอย่างขาดๆหายๆ เมื่อโดนผ่ามือใหญ่ลุกเข้าที่ชายเสื้อนักศึกษาของตน มือหนาสะกิดเข้าที่เม็ดยอดอกชูชันของคนตัวเล็กที่แข็งขึ้นเป็นหัวไตสู้กับฝ่ามือหนาของอย่างคนเอาแต่ใจอย่างเขา จากนั้นริกก็ค่อยๆ แกะกระดุมและถอดบาร์เซอร์จนคนใต้ร่างให้เปลือยเปล่าออกไม่หลงเหลือสิ่งปกปิดใดแต่นั้นใช่ว่าคนตัวเล็กจะยอมให้เขาจัดการเธออยู่ฝ่ายเดียวนินิวสะกิดและหยอกล้อกับเม็ดหัวนมของริกราวกับว่าเธอเองก็กำลังสนุก อยู่เช่นกัน เรื่องอะไรจะยอมให้เขาเป็นฝ่ายลบเล้าเธออยู่ฝ่ายเดียวละ"อืม อ่า" คนโดนสะกิดเข้าหั
เช้าวันต่อคนตัวโตนอนกอดร่างนุ่มนิ่มของนินิวอย่างไม่รู้สึกตัว จนกระทั่งเสียงของนาฬิกาปลุกคนตัวเล็กนั้นดังขึ้นมารบกวนเวลานอนของเขาและเธอ ร่างบางรู้สึกงัวเงียขณะที่เปลือกตายังปิดอยู่"อืม...เช้าแล้วเหรอยังรู้สึกเพลีย" ร่างบางพึมพำออกมาอย่างลืมตัว ราวกับว่าเป็นห้องนอนของตน มือเรียวคว้าหาสมาร์ตโฟนของตนที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมาปิดเสียง วันนี้ฉันมีเรียนเช้า แต่เมื่อมองไปรอบ ๆ นี้มันคือห้องนอนพี่ริก ร่างบางลุกจากเตียงนอนอย่างอยากลำบาก เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตอนเกือบรุ่งสาง เธอยังรู้สึกง่วงและเพลียเอามาก ๆ มือบางหยิบชุดนักศึกษาที่กระจัดกระจายบนพื้นห้องและเดินเข้าห้องน้ำไปขณะที่ยังรู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่สาวยนั้นอยู่ ถึงจะเป็นครั้งที่สองแต่นั้นก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ นินิวเหลือบมองนาฬิกาอีกสิบนาทีจะเจ็ดโมง"ตายจริงนี้ฉันจะเข้าเรียนทันไหม" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นมาลอย ๆ พร้อมหยิบกระเป๋าสะพายของตนพร้อมออก"รีบมากขนาดนั้นเชียวหรือ ขอเวลาห้านาทีเดี๋ยวพี่ไปส่ง" เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นมาขณะยังฟุบหน้าบนเตียงนอน อ่า นิเขาตื่นแล้วงั้นเหรอ เมื่อคืนฉันร้อนแรงแทบบ้า ตื่นมากะว่าจะแอบหนีกลับห้องเหมือนครั้งก่อนแล้วซะอีก ไม่ทันเสียแ
@คฤหาสน์ นินิวหลังจากที่พี่ริกพาฉันและเรนิสออกไปทานอาหารเสร็จแล้ว และตอนนี้พี่ริกเขาก็พาฉันและเจ้าตัวแสบกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลา สองทุ่ม เศษๆ โดยมีคุณย่าสุดสวยและคุณปู่ ที่นั่งรอรับเจ้าตัวแสบในห้องรับแขก ที่มีคุณแม่ของพี่ริกนั้นโทรตามพวกเราแทบจะทุกสิบนาที เนื่องจากท่านเป็นห่วงเรนิส เพราะพี่ริกนั้นพาเรนิสออกไปตั้งแต่เมื่อเช้า คุณแม่ท่านเป็นห่วงเจ้าตัวแสบมากกว่าลูกชายทั้งสองของท่านซะอีก ส่วนเจ้าตัวแสบพอเห็นคุณปู่คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ลงจากอ้อมแขนของพี่ริก เดินเข้าไปออดอ้อนคุณปู่คุณย่าอย่่างรู้งานตามประสาของเด็กขี้อ้อนที่มักจะทำเช่นนี้กับคุณปู่คุณย่าของเขาทุกวัน ฉันเห็นภาพนี้ที่ไรถึงกับอดยิ้มให้กับความน่ารักน่าซังของลูกสาวไม่ได้ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ครอบครัวของพี่ริกนั้นรักฉันและเรนิสมากๆ"เรนิสคะมาหาคุณย่า นะคะลูก หือ...ย่าคิดถึงหนูที่สุดเลยคะลูก" ห่างกันไม่ถึงวันคุณหญิงปรางทิพย์ก็อดคิดถึงเจ้าตัวแสบนั้นไม่ได้ ที่นับวันยิ่งรู้ความมากขึ้น คุณย่่าสุดสวยพอหลายสาวเดินเข้าหา ก็ทั้งฟัดทั้งหอมเจ้าตัวแสบ ส่วนคนโดนอย่างหลานสาวตัวจ้ำม่ำก็เอาแต่หัวเราะคลิกๆ มาอย่างชอบใจ จนฉันเองอดหมั้นใส้เรนิสไม่ไ
2 ปีต่อมาด้านริกหลังจากที่นินิวตัดสินใจกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ไทยกับผม จากที่เรากลับจากสวิตซ์ได้ประมาณ 3 เดือนนินิวก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวสุดที่รัก โดยนินิวนั้นคลอดก่อนกำหนด ทำให้เจ้าตัวแสบนั้นค่อนข้างที่จะตัวเล็ก โดยน้ำหนักตัวอยู่ที่ 2,238 กรัม เรื่องหน้าตาของเรนิส นั้นถอดแบบมาจากผมมากกว่านินิวนะครับ นี่แหละคือสิ่งภาคภูมิใจของผมที่ลูกสาวหน้าตาคล้ายผมมากกว่าแม่ของเขา หลังจากที่นินิวคลอดเรนิสได้ประมาณ 3 เดือน ผมและนินิวเราก็ได้เข้าพิธีแต่งงาน โดยที่นินิวเธอไม่ได้ต้อง การ จัดใหญ่โตอะไรมากมาย แค่เชิญคนสนิทมาร่วมเป็นสักขีพยานในความรักของเรา และยังมีเจ้าตัวแสบอย่างเรนิสนั่นร่วมเป็นพยานความรักของผมและนินิวอีกด้วย เรียกได้ว่างานแต่งของเราเป็นอะไรที่เพอร์เฟคและลงตัวสุดๆ ถึงจะเป็นงานที่ไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรแต่สำหรับผม ตั้งแต่มีนินิวและเรนิสเพิ่มเข้ามาในชีวิต ผมก็กลายเป็นคนที่ชอบอะไรที่เรียบง่าย ขอแค่มีพวกเขาร่วมเดินทางไปกับผมชีวิตนี้แค่นี้ก็พอแล้วครับ@บริษัทซัมอาร์วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เหล่าพนักงานในบริษัทนั้นไม่เคยได้เห็น เมื่อคุณพ่อยังหนุ่มในคราบผู้บริหาร ร่างสูงของริกในชุดสูทสีกลม เดินเข้าม
กลุ่มฉันเราก็นั่งกันพวกผู้หญิง ที่มียัยเซนั้นทำหน้าที่เป็นเด็กเอ็นสมัครเล่นในงานเลี้ยงเล็กๆ ของค่ำคืนนี้นั่งกันไปได้ซักพักยัยมีนนาที่กระดกไม่หยุด อีกไม่นานก็คงจะคอพับ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทานน้ำเปล่าและนั่งมองพวกเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มกัน ยัยไรราที่มองฉันมา"ยัยนินิวจะคลอดแล้ว กูก็ยังเงียบกริบเลยค่ะ" จู่ๆ ยัยไรราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำถึงกับเข้าไปเอ่ยถึงเรื่องลูกขึ้นมากับพวกฉัน"แกก็รีบมีซะสิ เรนิสคลอดมาจะได้มีเพื่อนเล่น" ฉันเอ่ยกับยัยไรรา พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ ที่นางอยากจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นในบ้านบ้าง"ฉันลุ้นทุกเดือนอะแก" ยัยไรราเอ่ยกับพวกฉันมา"ดูอย่างยัยรีนสิ มาครั้งเดียวสองคนเลย รวดเร็วทันใช้มาก" ฉันว่าและหันมองหน้ายัยเชอรีนที่มาครั้งนี้ นางไม่ยอมพาเจ้าแฝดมาด้วย เสร็จจากเซอร์ไพรส์ฉันพรุ่งนี้พวกเพื่อนๆ ฉันก็แยกย้ายกันไปสวีทกับผู้ของพวกนางต่อ"เออ ที่แกไม่มีเพราะไอ้ตินไม่มีน้ำยาหรือเปล่า" จากที่นั่งดื่มเงียบๆ เอ่ยขึ้นมาบ้าง พวกฉันถึงกับลั่นขำกันห้อง แต่มีไอ้ติณคนเดียวที่ขำไม่ออก หน้านิ่งมาเชียว"ใครเสียงใคร ว่าฉันไม่มีน้ำยา นินิวเธอว่าฉันเหรอ" ไอ้ออสติณหูเพี้ยนที่ได้ยินเป็นเสียง
วันต่อมาหลังจากที่ฉันไปค้างที่โรงแรมกับพี่ริกมา และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวัน ที่ฉันยังไม่ได้กลับไทย แต่เราตกลงกันแล้ว ว่าฉันจะกลับไปคลอดเรนิสที่เมืองไทย ส่วนเรื่องที่ฉันท้องพี่น๊อตและคุณน้าแนะนำให้ฉันบอกป๊าม๊าเพราะอีกไม่กี่เดือนฉันก็จะคลอด ตอนแรกฉันก็กลัวนะกลัวม๊าจะดุจะด่า ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงม๊าก็ต้องทราบเรื่องนี้อยู่ดี อย่างที่บอกม๊าฉันเป็นคนที่ค่อนข้างหัวโบราณ ฉันวิดีโอคอลหาและบอกเรื่องฉันจะคลอดเท่านั้นแหละ ม๊าฉันแทบจะช็อค แต่ยังดีหน่อยที่ฉันมีพี่น๊อตและพี่รินนาคอยพูดช่วยอีกแรง เรื่องป๊าม๊าของฉันนั้นตอนนี้ก็ตัดออกไปได้เลยส่วนแก๊งค์เพื่อนสนิทของฉันพอฉันบอกว่าจะกลับไปคลอดที่ไทย ยัยไรรา และยัยเชอรีน นิเตรียมต้อนรับฉันแล้วค่ะ ส่วนยัยมีนนา รายนั้นก็ไม่ยอมน้อยหน้า นางถึงขั้นจะจองร้านเหล้าตอนรับฉัน ฮ่าๆ ดูเอาเถอะสภาพท้องหลายเดือนจะไปร้านเหล้ายังไงให้ไหวก่อน ให้ฉันไปนั่งดมกลิ่นบุหรี่กระดกน้ำเปล่าหรือไงเถอะ พอยัยมีนนารู้ว่าฉันท้องตอนแรกนางก็ดีใจมากเลยนะ แต่อีกใจนางขาดคู่ขาไปเที่ยวผลับ ไม่รู้จะขำหรือสงสารเพื่อนดีใบหน้าหวานของนินิวที่นั่งอ่านไลน์กลุ่มเพื่อนๆ ของเธอถึงกับยิ้มไม่หุบและวัน
เช้าวันต่อมาร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ฉันลืมตาขึ้นมาแต่กับไม่เจอคนที่นอนร่วมห้องมาด้วยตลอดทั้งคืนใบหน้าหวานที่งัวเงียอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยความสงสัย นินิวกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องแต่กับไม่เจอเจ้าของห้อง ให้ตายเถอะ นี่เขาหายไปไหน ของเขากั" พี่หายไปไหนกันน๊าพี่ริก " เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาขณะที่ยังนั่งอยู่บนเตียงนอนภายในห้องเพียงลำพัง หรือเขาจะพลานโกรธเรื่องเมื่อคืนที่ฉันไม่ยอมให้เขานอนร่วมเตียงด้วย"เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้พี่คงไม่ได้ถอดใจหนีฉันกลับไทยไปหรอกใช่ไหม" ฉันพยายามที่จะคิดในแง่ดี แค่คิดว่าเขากลับไทยโดยไม่มีฉันจู่ๆ อารมณ์ความน้อยอกน้อยใจมันก็วิ่งขึ้นมาจุกภายในอกฉัน"หึ...! ตื่นแล้วไม่คิดจะปลุกฉันเลยหรือไงคนบ้า แล้วยังหนีหายไปไม่บอกไม่กล่าวฉันอีก เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเรียวบางหยิบกระเป๋าใบเล็กคว้าหาสมาร์ตโฟนขึ้นมาเพื่อจะโทรหาเขา แต่ใบหน้าหวานกับต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีเบอร์พี่ริกเลย ความน้อยใจของอารมณ์คนท้องมันเริ่มมีมากขึ้น อารมณ์ที่มีคนคอยเอาอกเอาใจเราทุกอย่าง แต่จู่ๆ เช้ามากลับหายไปแบบนี้ ร่างบางแทบจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ ผ่
"ไม่เจอหน้านินิวสองวันพี่คิดถึงจะแย่" ร่างสูงเอ่ยมาเสียงนิ่ง นินิวรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวโต"คุณไม่ได้ป่วยอย่างที่ยัยเซบอกฉันนิ" นินิวถึงกับหันมองคนป่วย!! แค๊ก แค๊ก !! เมื่อเจอคำถามของคนตัวเล็กร่างสูงถึงกับไอ ขึ้นมาทันทีนินิวมองหน้าคนป่วยและไม่เหมือนเลยซักนิด อ่า...นี้ฉันโดนยัยเซ หลอกเข้าให้แล้วละสิ แต่นั้นริกกับเสยิ้มและมองหน้านินิวมา"เพี้ยะ" ฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ลำแขนแกร่งของร่างสูงทันที" นิแน่..." คุณกับยัยเซรวมหัวกันแกล้งฉันใช่ไหม อ่า...ฉันไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างยัยเซเลย คอยดูเถอะกลับไปฉันจะถลกหนังยัยนั้นออกเสียให้เข็ด"พี่เปล่านะครับ พี่ไม่ได้แกล้งป่วย พี่ไม่สบายจริง แต่ตอนนี้พอเห็นหน้าเมีย พี่ค่อยยังชั่วและดีขึ้นแล้วครับ" ริกเอ่ยมาพร้อมกับสบตาคนตัวเล็กพร้อมกับจับมือนินิวให้อังหน้าผากตัวเองที่ตัวยังลุ่มๆ เขาป่วยจริงแต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วจริง"ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ฉันก็จะกลับ" นินิวไม่บอกเปล่าร่างบางลุกขึ้น แต่กับโดนคนตัวโตนั้นรั้งเอาไว้ เมียอุตส่าห์เป็นห่วงและมาเยี่ยมเขาทั้งที จะปล่อยกลับไปง่ายๆ นี้ก็ไม่ใช่เขาละสิ อยากง้อ อยากหอม อย่ากคืนดีกับเมียจะแย่ ร่าง
ร่างสูงจับแขนคนตัวเล็กให้ออกมาคุยกับเขาที่อีกมุมของภายในร้านอาหาร ซึ่งเวลานี้เหลือเพียงพนักงานในร้าน 2-3 และเซบาสเตียนเก็บร้านอยู่อีกมุม ร่างสูงเสมองใบหน้าเรียวเล็กของนินิว ที่ดวงตากลมเล็กกำลังมีน้ำใสๆ ไหลออกมา เขาไม่โกรธหรือโทษนินิวเลยซักนิดที่เธอปิดบังเขาสายตาคมจับจ้องไปยังหน้าท้องนูนของร่างบาง"ไม่เป็นไรใช่ไหม นินิวและตัวเล็กในท้องสบายดีใช่ไหมครับ" ริกเอ่ยถามนินิวมาเสียงเรียบ นินิวถึงกับรู้สึกจุกขึ้นมาในทรวงอก ใบหน้าที่เคยหล่อเหลากับซูบผอมลงจนดูผิดตา"ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันสบายดี" นินิวเอ่ยตอบและพยายามจะไม่ให้เสียงสั่น แต่นั้นกับทำให้ริกนั้นเผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปากหยักของตน"เจอหน้าพี่ถึงกับร้องไห้เลยเหรอครับ ไม่ร้องสิ เดี๋ยวตัวเล็กในท้องก็ร้องตามหรอก" ริกเอ่ยบอกพร้อมกับปลายนิ้วสัมผัสแก้มนวลใสของคนตัวเล็กริกเช็ดคราบน้ำตาออกให้กับนินิวมาอย่างเบามือ"พี่มาได้ยังไงกัน ไกลขนาดนี้พี่ยังตามฉันมา อีกเหรอ" นินิวเอ่ยถามร่างสูงมาด้วยเสียงเรียบ พร้อมกับสบตาเข้ากับใบหน้าคมสันของคนตรงหน้า"พี่มาตามเมียกับลูกกลับบ้านของเราครับ พี่ขอโทษ อย่าหนีพี่มาไกลขนาดนี้เลยนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่เคยชัดเจนกับเร
"มึงหมายความว่าไง นินิวไม่ได้แท้งลูกอย่างที่บอกกับกูใช่ไหม..." ริกถามมาด้วยสีหน้ามีความหวัง"ก็คงงั้น""ไอ้ห่าน๊อตไอ้เพื่อนเวร มึง...""กูไม่ใช่เพื่อนมึงไอ้เวรริก กูพี่เมียมึงไอ้สัสริกให้เกียรติกูด้วยครับ" น๊อตเอ่ยมาพร้อมกับเสมองหน้าเพื่อน"มึงพูดจริงใช่ ไหม ไอ้น๊อต ลูกกูยังอยู่ใช่ไหม เขายังไม่ได้เป็นอะไรไปอย่างที่กูเข้าใจใช่ไหม" ริกได้แต่เขย่าตัวน๊อต พร้อมกับถามเพื่อนซ้ำๆ นินิวไม่ได้แท้งลูกอย่างที่บอกกับเขา ริกทั้งดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกมันปะปนกันไปหมด น๊อตได้เผยรอยยิ้มและให้กำลังใจเพื่อนมา"อืม..." คำตอบของน๊อต ทำเอาริกถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ปล่อยให้น้ำใสๆ ไหลออกมา อย่างไม่รู้สึกอายน๊อตเลยซักนิดเดียว เขารู้สึกทั้งดีใจและเสียใจ ดีใจที่นินิวไม่ได้แท้งลูกยังมีโอกาสได้เกิดมา แต่อีกใจก็เสียใจมาก ที่ไม่ได้มีส่วนดูแลนินิวเลยเนี้ยสิ ริกร้องไห้ออกมาต่อหน้าต่อตาน๊อต และกลับเป็นน๊อตเสียเองที่ต้องมานั่งปลอบใจเพื่อน เข้าใจแหละเมียท้องทั้งทีและน้องสาวนั้นก็ใจร้ายเกิน ทำกับไอ้ริกผู้บอบบางได้ลงคอ น๊อตได้แต่กลั้นขำเพราะไม่คิดว่าตนต้องมานั่งปลอบใจเพื่อนที่พวงตำแหน่งน้องเขย"น้องกูมั
วันต่อมา ด้านริกหลังจากที่รับรู้ว่าตนและนินิวนั้นสูญเสียลูกไป มันเป็นอะไรที่ทำให้เขารู้สึกทรมานใจที่สุด ไหนจะสภาพจิตใจของนินิวที่เธอเป็นคนอุ้มท้องลูกของตน แต่กับต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรเช่นนี้ ใบหน้าคมสันของริกถึงกับคิดหนัก เขาไม่อยากจะทำอะไรเช่นนี้เลย แต่ก็ยอมให้คนที่ทำร้ายนินิวและลูกนั้นลอยนวลและผ่านไปง่ายๆ เขาเองก็ยอมมันไม่ได้เช่นกัน ร่างสูงไม่รอช้าต่อสายหาณัฐลูกน้องคนสนิทและให้ทำหน้าที่ตามคำสั่งของตนทันทีด้านนัตตี้หลังจากที่เรื่องในวันนั้นเกิดขึ้นกับยัยนินิว สายของฉันรายงานมาว่าลูกของนังนินิวมันตาย ดีซะอีก โดนฉันผลักแค่นั้นลูกของริกกับนังนินิวตายๆ ไปได้ยิ่งดี ริกจะได้รู้ซะบ้างว่าการสูญเสียมันเป็นยังไง เขาจะต้องไม่มีความสุข ริมฝีปากแดงของนัตตี้นั่งดื่มไวน์ของตนด้วยท่าทีที่มีความสุข และความสุขนั้นก็อยู่กับเธอได้ไม่นานRrrrrrr Momเมื่อกดรับสายจากมารดาที่อยู่อีกซีกโลก นัตตี้ถึงกับต้องตกใจอีกครั้ง"แกนังโง่ คิดแต่จะทำอะไรโง่ๆ เพราะแกคนเดียวที่ต้องให้แด๊ดแกโดนฝั่งคุณไพโรจน์ นั่นถอนหุ้นออกจากบริษัท ไหนจะสินสอดของหมั้นที่แกควรจะได้ ตาริกก็ยึดของแกไปหมด เพราะความโง่ของแกคนเดียวนังเด็