ส่วนคนที่ทำให้ริกกำลังหงุดหงิดอย่างไม่รู้ตัวนั้น ร่างบางอีกฝั่งนั่งจิบไวน์กับเพื่อนๆ ของเธออย่างไม่สนใจใคร หนุ่มๆต่างเข้ามาทักทายชวนชนแก้วไม่หยุด นินิวเองก็ชนไปตามมารยาท จนกระทั่งมีชายคนนึ่งเดินเข้ามาหวังจะจีบและตีสนิทแต่ นินิวไม่เล่นด้วย ร่างบางกับรู้สึกรำคาญคนพวกนั้นที่พยายามเข้ามาหาเธอมากกว่าฉันจึงชวนยัยมีนนาและยัยไรราออกไปแดนซ์แก้เซ็งแทน ดีหน่อยที่ออสตินไปย้ายนั่งร่วมวงกับเพื่อนของเขา กายเป็นว่าตอนนี้โต๊ะนี้มีแค่พวกฉันสามคนไม่นานทั้งสามสาวก็ปรากฏตัวที่หน้าแดนซ์ฟลอร์ ทั้งฉันยัยไรราและยัยมีนนา แต่งตัวแบบไม่มีใครยอมใคร ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มในลุกเปรี้ยวแซ่บ ทั้งสามสาวอวดลวดลายลีลาตามจังหวะของเพลงตามที่ดีจีหนุ่มเปิดเรื่องแดนซ์เรื่องปาร์ตี้ไว้ใจพวกฉันเถอะ งานถนัดฉันก็เรื่องปาร์ตี้นี้แหละส่วนยัยไรราทั้งออกสเตปและแอบมองไอ้ออสติน ฉันอยากจะสมน้ำหน้ายัยไรรานักที่เอาไอ้ออสตินมาด้วย หึ!แค่ออกมาแดนซ์แค่นี้ทำไมพวกผู้ชายถึงได้ขี้หวงไม่อยากให้แดนซ์ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ฉันได้แต่สายหัวให้ยัยไรราอารมณ์ทั้งอยากเต้นแต่นางก็แอบกลัวผัว หึ แต่ฉันและยัยมีนนาผัวไม่มีแดนซ์ให้มันไปเลยสิคะรอไรอีกด้าน"โอ้.
ด้านริกหลังจากที่เขาพานินิวออกมานั่งร่วมกลุ่มกับเพื่อนๆ ของตนได้ไม่นาน ก็ต้องแยกตัวออกมาส่งคนตัวเล็ก ถ้าเขาพาเธอกลับคอนโดด้วยนั้นคืนนี้มีหวังไม่ได้นอนกันพอดี คนตัวโตมุ่งหน้าขับรถไปยังคอนโดของนินิว ระหว่างทางที่เขาขับรถไปส่งเธออยู่นั้น ริกเหลือบมองคนนั่งนิ่งเป็นระยะ เพราะนินิวเอาแต่เงียบเกรงว่าเธอจะพลานโกรธเคืองที่ตนเป็น ต้นเหตุพาเธอออกมาจากผับ"งอลพี่หรือเปล่าครับ ที่พาเราออกมาแบบนี้" ริกละสายตาเสหน้ามองคนที่นั่งเงียบมาตลอดทาง"ไม่กล้างอลเลยคะ นิวสิคะที่ต้องขอโทษที่ไม่ได้บอกพี่ก่อน" เสียงหวานที่เอ่ยออกมาจากคนตัวเล็กร่างสูงถึงกับหลุดยิ้มออกมาด้วยความพอใจเมื่อเธอไม่ได้งอลเขา แต่นั้นใช่ว่าเขาจะลืมเรื่องที่เธอออกมาเที่ยวโดยที่ไม่ยอมบอกตน"คนผิดต้องโดนอะไรครับ""อ่า นี้นิวผิดเหรอคะ พี่ริกก็ไม่ได้บอกนิวเช่นกันนิคะ ไม่รู้แหละคืนนี้ถือว่าเราเสมอกันคะ ต่างคนต่างเที่ยวนิคะใช่ว่าผิดที่นิวคนเดียวที่ไหนกันเล้า" เรื่องอะไรเธอจะยอมให้เขามาว่าเธอฝ่ายเดี่ยว เรื่องเที่ยวเขาเองก็ใช่ย่อย เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเขาแล้วเธอจะไม่รู้ ก็ไม่มีนะเพราะเธอนี้แหละคือแฟนคลับตัวยงของเขาเลย เมื่อโดนนินิวว่ามาเช่นนั้นร
หลายเดือนต่อมา @Sky pub ตอนนี้ผมมาดื่มกันที่ผับกับไอ้ริวไอ้อรัณ และก็มีกลุ่มรุ่นน้องพวกไอ้เจมส์ ไอ้ดีเอ็ม กันอีกหลายคนมาร่วมด้วย ส่วนไอ้เรียวตะช่วงนี้ค่อนข้างที่จะติดเมียมันมาก ๆ ข้างกายของพวกผมแต่ละคนต่างก็มีสาวสวยรุ่นน้องที่มาช่วยดูแล เจ้าของร้านที่นี่สนิทกับพี่เคนตะและไอ้เรียวตะกันพอสมควร พวกผมเลยมักจะมาสิงตัวกันที่นี่กันแทบจะทุกคืนเหมือนกับว่าที่นี่เป็นบ้านหลังที่สองของพวกเราไปแล้วละRrrrrrrNinewเสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้นมาจากสมาร์ทโฟนเครื่องหรูทำให้ ใบหน้าคมสันของริกที่กำลังซุกเข้ากับซอกคอขาวของหญิงสาวข้างกายอีกคน ถึงกับยอมละใบหน้าออกจากเธอคนนั้นด้วยความหงุดหงิด มือหนากดปุ่มปิดเสียงที่มันดังรบกวนและขัดจังหวะของตน ทั้งที่ปากหนากำลังจะจูบกับคนข้างกายอยู่หลอมล่อ ริวที่นั่งดื่มและสังเกตุสีหน้าแววตาของพี่ชายถึงกับยิ้มร้ายออกมาคนอย่างไอ้ริกมันจะคบกับใครได้นาน เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน ดีได้ไม่ทันไรก็ออกลายซะแล้ว น้องชายถึงกับส่ายหัว"หึ! ทำไมไม่รับสายเธอละ หรือว่าน้องมันไม่เด็ด นายเริ่มเบื่อเธอแล้วงั้นสิ" เสียงทุ่มของแฝดคู่น้องเอ่ยถามพี่ชายมาอย่างสงสัย เนื่องจากคนที่โทรเข้ามาเป็นนิ
@ห้องR คณะวิศวกรรมศาสตร์ ช่วงเที่ยงของวันร่างบางของคนตัวเล็กที่โดนแฟนหนุ่มนั่งกอดและหอมหยอกล้อกันตามประสาหนุ่มสาว เรียกว่าช่วงนี้ยอมรับว่าฉันติดพี่ริกเอามาก ๆ แทบไม่อยากจะห่างเขาไปไหนเลย ฉันมักจะมาหาพี่ริกที่ห้องนี้อยู่บ่อยเมื่อว่างจากการเลิกเรียนเรื่องที่คลิปที่ยัยโมเน่ส่งมาให้ฉันดูเมื่อหลายวันก่อน ที่นางร่วมรักกับชายคนนึ่งใบหน้าคล้ายคลึงกับแฟนฉัน ฉันเอาคลิปนั่นให้พี่ริกดูเขาบอกว่าคนในคลิปนั้นไม่ใช่เขา และโมเน่คือใครพี่ริกบอกไม่รู้จัก ฉันเองก็เลือกที่จะเชื่อคนที่ฉันรัก เชื่อว่าพี่ริกเขาไม่มีทางที่จะนอกใจและทำให้ฉันเสียใจอย่างแน่นอน อย่างเช่นตอนนี้ไงร่างสูงจากที่ฉันบอกว่าฉันติดเขา ฉันว่าพี่ริกก็ติดฉันมากเช่นกัน!!จุ๊บ ฟอด !!คนตัวโตจุ๊บและหอมแก้มฉันมาไม่หยุด ขณะที่เขาละหน้าจากการเล่นเกมส์ ฉันมองใบหน้าของแฟนตัวเองที่อีกไม่กี่นาทีฉันก็ต้องไปเรียน แต่คนเอาแต่ใจก็ยังกอดฉันไม่ยอมปล่อยซะที"พี่ริกคะ นิวมีเรียนตอนบ่ายโมงนะคะ" นินิวเอ่ยบอกกับคนที่กำลังกอดรัดเธอด้วยเสียงเรียบ พร้อมกับยิ้มบาง ๆ ให้กับแฟนหนุ่ม"ขอจุ๊บอีกครับ พี่คิดถึงจะแย่" คนตัวโตไม่พูดป่าวพร้อมกับประกบริมฝีปากบางของคนตัวเล
ด้านริกหลังจากที่นั่งทานกันได้ซักพักเสียงสมาร์ทโฟนเครื่องหรูก็ดังขึ้นมาแต่เจ้าตัวกลับเรียกที่จะไม่รับสายจากไอ้ดีเอ็มรุ่นน้องของเขานั่นเอง ร่างสูงเสหน้ามองคนตรงหน้าและนั่งทานต่ออย่างเงียบๆ แต่ร่างบางกับส่งสายตาเป็นคำถามมาให้ตน"เขาอาจจะมีเรื่องด่วนอะไรก็ได้นะคะ พี่ริกไม่รับสายเหรอคะ" นินิวถามเขาเมื่อเห็นร่างสูงนั้นกดตัดสายไปเสียดื้อ"คงไม่มีเรื่องด่วนอะไรหรอกครับ ไอ้ดีเอ็มรุ่นน้องที่คณะมันแค่โทรมาชวนพี่ไปปาร์ตี้วันเกิดมันนะครับ" ริกบอกเสียงทุ่มพร้อมกับเสยิ้มให้กับเธอ แต่สีหน้าและแววตาที่เธอมองมาที่เขาเนี้ยสิ เหมือนว่าร่างบางกำลังไม่สบายใจ มันยิ่งทำให้คนตัวโตนั้นคิดหนักเข้าไปอีก ตลอดทางที่เธอนั่งรถมากับเขานินิวคุยกับเขาเพียงไม่กี่คำเรียกได้ว่าถามคำตอบคำ ซึ่งตั้งแต่พวกเขาคบกันมาเธอไม่เคยมีท่าทีเป็นแบบนี้หลังจากนั่งทานกันไปได้ซักพัก ริกเองก็รู้สึกอิ่มร่างสูงจึงลุกออกไปดูดบุหรี่ที่ข้างนอก แต่เขากับวางสมาร์ทโฟนไว้ที่โต๊ะกับหญิงสาวนั้นเองนินิวขณะที่ฉันกำลังนั่งรอพี่ริกอยู่นั้น สายตาฉันสะดุดเข้ากับสายเรียกเข้าของพี่ริกที่ดังขึ้นมา ตอนแรกฉันตั้งใจจะไม่ยุ่งเพราะไม่อยากจะก้าวก่ายชีวิตพี่เขา แต
ด้านนินิวเมื่อมาถึงรถฉันก็ปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ใจแทบขาดสลาย ฉันฟุบหน้าลงกับฝ่ามือและปล่อยเสียงสะอื้นออกมาอย่างไม่อาย มันเจ็บและทรมานเกินกว่าจะทนไหว นี้หรือผู้ชายที่ฉันรักเทใจให้เขาหมดทั้งใจ แต่เขากลับตอบแทนความรักที่ฉันมีให้โดยการไปมีผู้หญิงคนอื่นขณะที่เรายังเป็นแฟนกัน"ร้องออกมาเถอะ ไม่ต้องกั๊กนะมึง" มีนนาที่เห็นเพื่อนร้องไห้หนักเธอได้แต่ปลอบเพื่อนเบาๆ ด้วยความเห็นอกเห็นใจเพราะเธอเองนั้นก็รู้ดีว่านินิว นั้นรักพี่ริกมากแค่ไหนยิ่งคำปลอบปะโลมของเพื่อนมันกลับยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักเข้าไปอีก เหมือนตัวเองเป็นคนโง่ ใช่สิยัยโมเน่และยัยขวัญข้าวว่าฉันโง่ ที่ฉันโง่ก็เพราะคนพวกนั้นเล่นลับหลังฉันไงละ ถ้าฉันรู้ว่าพวกเขาแอบกินกันอยู่แล้ว ฉันก็คงไม่เอาตัวเข้าไปยุ่งให้ใจฉันบอบช้ำมากถึงเพียงนี้"มีแฟนคนแรกใช่ว่ามันจะสมหวังตลอดไปนะแก ดูอย่างฉันสิอกหักไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ผู้ชายทำเจ็บมานักต่อนัก ฉันก็ไม่เคยจำทุกครั้งที่โดนคนพวกนั้นเทฉันก็แค่หาใหม่ อย่าไปคิดมากเลยสวยๆ อย่างแกจะเอาหล่อกว่าอีพี่ริกซักสิบคนยังได้เลย ปล่อยให้เวลามันเป็นยารักษาแผลใจ คนอย่างพี่ริกเขาไม่เหมาะเป็นแฟนแกหรอกหนะ ในเมื
@มหาวิทยาลัย1 เดือนต่อมาด้านนินิวหลังจากที่ฉันยอมตัดขาดกับพี่ริกทุกทางและวันนี้ฉันก็มาเรียนตามปกติ ส่วนฉันกับยัยโมเน่ฉันก็เจอกับยัยนั้นบ้างเพราะเราเรียนห้องเดียวกัน เรียกได้ว่าสองสามวันมานี้ฉันก็เจอพี่ริกนะ ฉันเห็นเขามาส่งยัยโมเน่แต่ฉันเห็นเขาในระยะไกล ไม่ได้เจอแบบซึ่งๆหน้าหลังจากที่เลิกเรียนพวกฉันทั้งสามคนก็โดนพี่เชอรี่และพี่เกรทลากมาที่สนามฟุตซอล วันนี้คณะพวกฉันมีแข่งฟุตซอลกับต่างคณะแต่ไม่แน่ใจว่าคณะไหน"ไปเลยคะเด็ก ๆ คนสวยๆ ต้องไปนั่งฝั่งโน้นนะคะ อ่อยผู้วิศวะคะลูก" พี่เกรทหันมาบอกพวกฉัน นี้สินะที่พี่แกคะยั้นคะยอให้พวกฉันมาที่นี่ พอพี่เกรทบอกว่าคณะวิศวะเท่านั้นแหละยัยมีนนาก็เอามือมาสกิดที่ต้นแขนฉัน ใจฉันก็อยากจะลุกหนีไปซะตอนนี้เลยแหละถ้ารู้ว่าแข่งกับคณะวิศวะฉันก็คงไม่มา ไม่นานพวกยัยโมเน่ก็เดินเข้ามา แต่พวกนั้นไม่ได้นั่งฝั่งเดียวกับพวกฉันหรอกนะ พวกนางตั้งใจมาเชียร์ฝั่งคู่แข่งอยู่แล้วนะสิ เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด คนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดก็เดินเข้ามาด้วย หึ! พวกพี่ริกมากันครบทั้งแก๊งค์ ไม่เว้นแต่กลุ่มพวกพี่น็อตพี่ชายของฉันก็มาด้วยเช่นกัน พอฉันเห็นแค่พี่อรัณที่อยู่ในชุดกีฬา พวก
ฉันมองหน้าคนใจร้ายเพียงแค่เสี่ยวนาที จากนั้นฉันก็รีบเอาเท้าออกมาจากตัวเขาอย่างไม่คิดที่จะหันไปมองเพราะฉันรู้ว่าตอนนี้เขากำลังโมโหฉันมาก ๆนินิวที่กำลังเดินหนีเขาออกไปนั้น แต่ฝันไปเถอะตบหน้าเขาแล้ว เธอคิดจะเดินหนีเขาไปง่ายๆ แบบนี้งั้นเหรอ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ถึงได้กล้ามาตบหน้าเขา ริกรีบสาวเท้าเดินตามนินิวที่กำลังเดินหนีตนไป!! พรึบ !! มือหนาคว้าแขนอดีตแฟนสาวเอาไว้อย่างไม่ยอมให้เธอเดินหนีเขาไปง่ายๆ นินิวมองมาที่เขาด้วยสายตาที่โกรธและโมโห พร้อมกับง้างฝ่ามือหวังจะตบเข้าใบหน้าอันหล่อเหลาของริกเป็นรอบที่สอง แต่ด้านริกเองใช่ว่าจะยอมให้คนตัวเล็กเล่นมาตบเขาง่ายๆ เหมือนครั้งแรกทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ตรงจุดที่นินิวเดินมาเป็นทางที่ไม่ค่อยมีนักศึกษาพลุกพลานมากนัก ริกจึงจับข้อมือของนินิวเอาไว้และกระชากคนตัวเล็กเข้ามุมตนด้วยแรงของตนนินิวจ้องหน้าเขากลับอย่างไม่มีท่าทีเกรงกลัวอดีตแฟนหนุ่มเลยซักนิด ต่างคนต่างก็เดือดมากพอกัน"เอาสิ ถ้าเธอตบฉันอีกครั้ง เธอได้ไปนอนดิ้นครางใต้ร่างฉันแน่ ฉันไม่ได้แค่ขู่เธอนะ ฉันทำจริง" ริกกดเสียงต่ำด้วยความโกรธ นินิวที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับชักมือพร้อมก
เมื่อเอวสอดขยับแก่นกายเข้าได้ครั้งเดียวจนมิดลำ ร่างสูงถึงกับต้องนิ้วหน้ามาด้วยความเสียดสี ของร่องคับแน่นที่บีบรัดแก่นกายขนาดอันใหญ่ตัวของตน จนต้องปล่อยเสียงครางออกมาด้วยความทรมาน!!อ๊ะ...อ่าส์!! แก่นกายหนา สอดเข้ากลีบอวบอูมภายในร่องคับแน่นของเธอ ที่ตอดรัดแน่นถึงส่วนหัวของเขาจนร่างสูงควบคุมความต้องการของตนไว้อย่างห้ามไม่ได้หลายวันมานี่เขาโครตคิดถึง รูฟิตแน่นๆ และหน้าอกอันอวบอึมของคนตัวเล็ก สะโพกใหญ่เกินตัวของนินิวถูกฝ่ามือหนาของริก บีบเค้นเข้าตามอารมณ์ดิบที่เต็มไม้เต็มมือไปซะทุกสัดส่วน ร่างสูงปล่อยให้คนตัวเล็กนั้นปรับตัวซักพักก่อนที่จะเน้นย้ำเอวหนาสอดกระแทกแก่นกายเข้า มาอย่างเนิบๆ กับร่องคับแน่นของคนตัวเล็ก เพราะไม่อยากให้คนใต้ร่างนั้นรู้สึกเจ็บ แต่จะแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวและทรมานแทนนินิวฉันรู้สึกถึงส่วนหัวของแก่นกานขนาดใหญ่ที่พองขึ้นมาเสียดสีกับร่องแคบของฉัน อ่า...มันทั้งเจ็บจี๊ดๆ และเสียวซ่านไปตามๆ กัน เขาอันแน่นจนมันลึกถึงผนังมดลูก มันอัดแน่นมาจนสุดลำยาวของเขา ร่างบางจ้องมองคนตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าอันหล่อเหล่าของเขานั้น ฝุดรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์ให้ฉันได้เห็นมัน ส่วนร่าง
ร่างสูงเดินออกจากห้องน้ำ เหลือบมองไปยังคนตัวเล็กที่เธอยังคงนั่งหน้าบึงบนเตียงนอนในท่าเดิม ร่างบางจ้องมองคนใจร้ายด้วยสีหน้าอันโกรธจัด ก่อนที่จะล้มตัวนอนหันหลังให้กับร่างสูงที่เดินออกจากห้องน้ำมา"ไปอาบน้ำ" ร่างสูงบอกมาเสียงเข้ม แต่นั้นใช่ว่าร่างบางบนเตียงจะสนใจ นินิวยังคนนอนหันหลังนิ่งให้กับริก หึ! นิอย่าบอกนะว่าคืนนี้เธอต้องนอนกับเขาจริงๆ ถึงจะเคยนอนด้วยกันมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ใช่ว่าฉันจะชินมันนะ เธอยังรู้สึกขนลุกทุกครั้งที่นอนร่วมเตียงกับคนอย่างเขาตั้งแต่ครั้งเมื่อเลิกลากัน ร่างบางได้แต่บ่นอุบอิบออกมาคนเดียวเพียงลำพัง ลึกๆ ภายในใจก็แอบกลัวอยู่นิดหน่อย กลัวว่าเขาจะทำอะไรที่รุ่นแรงที่เธอนั้นตบหน้าเขา แต่แล้วไงละ ใครใช้ให้เขาพาเธอมาติดเกาะ ติดทะเล แบบนี้ ร่างบางได้แต่นอนหันหลังแต่กอดผ้าหุ่มผืนหนาคลุมตัวจนมิดเสียงฝีเท้าอันหนักของคนเข้าหลายอารมณ์เดินมาหยุดที่ปลายเตียง!! ตึกๆ !! คนตัวเล็กถึงกับใจเต้นรัว มือบางกำผ้าห่มเอาไว้แน่น กลัวว่าเขานั้นจะทำอะไรเธอ"หรือจะให้อาบให้ ถ้าอย่างนั้นก็ได้นะ งานถนัดเลยแหละ" ริกบอกมาด้วยเสียงดุเล็กน้อย ถึงจะรู้สึกโกรธเธอมากแค่ไหน ที่ร่างบางนั้นเอาขวดแชมเปญมา
ร่างบางของนินิวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเธอรู้สึกตัวในเวลาสามทุ่มกว่าๆ ให้ตายเถอะทำไมฉันถึงรู้สึกเมื่อยตัวและเพลียได้มากขนาดนี้ ฉันมองไปรอบๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่นอนอยู่ แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่าที่นี่มันไม่ใช่ห้องนอนของฉัน ห้องที่มันดูไม่คุ้นเอาเสียเลย ฉันพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดภาพและเหตุการณ์ต่างๆ มันวิ่งเข้ามาในหัวฉันและคนที่อยู่กับฉันคนสุดท้ายก็ไม่ใช่ใครที่ไหน อ่า… ร่างบางถึงกับเอามือกุมขมับมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ร่างบางลุกออกจากเตียงนอนและพยายามมองหาคนที่พาเธอมาแต่ก็ไม่พบหรือเจอใคร กลางคืนที่ดูเงียบสนิทร่างบางกวาดสายตามองรอบๆ สถานที่ที่ ดูไม่คุ้นเคย ข้างนอกในเวลานี้มันมืดและรู้สึกเงียบมากจนหน้ากลัว มองไปรอบๆ มีแต่ทะเลและเป็นป่าภูเขาล้อมรอบนินิวถึงกับใบหน้าถอดสี ฉันมองไปรอบๆ ไม่เจอบ้านคนเลยซักหลัง แต่แล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดเข้ากับเรือสปีดโบ๊ทลำหนึ่งที่จอดอยู่ริมชายฝั่ง ฉันพยายามรวบรวมสติ ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ภายในใจของฉันมันเต้นแรงผิดปกติ ความหวาดกลัววิ่งเข้ามาในห่วงความคิดของฉัน สิ่งเดียวที่ฉันต้องทำในต้องนี้ ฉันต้องหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ แต่จะเริ่มจากตรงไห
เช้าวันต่อมา นินิวตื่นไปทำงานปกติ แม้ร่างบางจะรู้สึกถึงสายตาคู่ดุของริกที่มองเธอมาเป็นระยะขณะที่เธอทนทำงานร่วมกันกับเขามาตลอดทั้งวัน และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะไปต่องานที่กรุงเทพ วันนี้ได้รับมอบหมายจากน๊อตให้ลงมาดูหน้างานในส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อย แต่งานวันนี้จะไม่แล้ว ถ้าเธอไม่ได้ลายเซ็นเอกสารผ่านงานจากริก เพื่อที่จะแนบเป็นเอกสารในการเบิกเงินค่าจ้าง เพราะเขาคือผู้ว่าจ้างงานให้กับบริษัทของเธอ ร่างบางยืนช่างใจอยู่หน้าห้องของริกซักพัก ก่อนที่จะต้องจำใจเปิดประตูเข้ามาในห้องรับรองขณะเล็ก ที่ถูกออกแบบมาเป็นห้องทำงานส่วนตัวของเขา ถ้าเขาไม่ยอมเซ็นให้เธอ เท่ากับหลายวันที่ลงทุนทำกันมานั้นสูญเปล่า เพราะรินนาและน็อตกำชับให้เธอยื่นเอกสารเซ็นกับริกก่อนที่จะกลับกรุงเทพ!! ก๊อก !!!! แอ๊ด !! นินิวเปิดประตูเข้ามาก็เจอกับริกที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าอันบึ้งตึง ร่างสูงเอนหลังพักสายตาก่อนที่มองมายังคนที่มาใหม่ เมื่อเห็นว่าเป็นนินิวริกถึงกับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ ร่างสูงสบตาเข้ากับคนตัวเล็กที่มองตนและยกยิ้มให้กับเธออย่างพอใจ ที่เห็นนินิวนั้นถือเอกสารในมือยื่นมันให้กับตน"ฉันเอาเอกสารการส่งง
"คุณ..." นินิวที่นั่งดื่มอยู่นั้นถึงกับชะงักและตกใจ เธอมองคนที่เข้ามาใหม่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่เปรมณัฐเข้ามานั่งกับเธออย่างเสียมารยาท"มาคนเดียวเหรอครับ" เสียงทุ่มของคนแปลกหน้า เอ่ยทักทายและเสยิ้มให้นินิวมาอย่างเปิดเผยที่เขาจ้องมองเธอมาด้วยความสนใจเธอแต่เปรมณัฐกับต้องคิดผิด เมื่อคนที่ตอบตนไม่ใช่คนที่ตนกำลังความสนใจ แต่กับเป็นใครอีกคนที่เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขาและเธอด้วยสีหน้าอันบึ่งตึง ริกมองนินิวด้วยสายตาคู่ดู่ด้วยความโมโหที่คนตัวเล็กปล่อยให้คนอื่นนั่นมานั่งจีบทั้งที่เขานั่งอยู่โต๊ะหลังเธอนี้เอง"บอกเขาไปสิ...ว่างอนผัว เลยแอบหนีออกมานั่งคนเดียว" ริกบอกเสียงเข้มด้วยท่าทีโมโหจัด ทำเอานินิวและเปรมณัฐถึงกับสะดุ้ง ร่างบางเสมองหน้าริกด้วยสีท่าทีไม่พอใจสุดๆ ที่ริกนั้นหยาบคายกับเธอต่อหน้าคนอื่น ร่างบางได้แต่กำหมัดแน่น ปากบางแม้มเข้าหากันด้วยความโกรธจัด นินิวพยายามที่จะกลั้นอารมณ์ตนเองสุดๆ ที่ริกนั้นเสียมารยานั้นพ้นวาจาอันหน้าเกลียดออกมาด้านเปรมณัฐเองถึงกับหน้าเสียเขาคิดว่าคนตรงหน้านั่นโสดเสียอีก ใครจะคิดว่าเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว เปรมณัฐได้แต่เหลือบมองเจ้าของใบหน้าหวานและหน้าริกสลับกันไปมา เขา
ด้านน๊อตรินนาสองสามีภรรายาหลังจากที่พรุ่งนี้ทั้งสองนั้นมีประชุมจึงต้องกลับก่อน น๊อตเก็บรายละเอียดของโครงการก่อสร้างคอนโดเสร็จ ทั้งน๊อตและรินนาเดินทางกลับเพื่อที่จะเข้าประชุมบริษัทในวันพรุ่งนี้ ส่วนเนื้องานอีกนี่สิบเปอร์เซ็นต์นั้นให้นินิวเข้ามาทำต่อจากตน ตอนแรกรินนาเองก็ไม่เห็นด้วยกับสามีที่ให้นินินั้นอยู่ที่นี่เพียงลำพัง เพราะเธอนั้นแอบเก็บความลับของริกและนินิวนั่นไว้ แต่ก็ต้องยอมตามคำสั่งของน๊อตเพราะงานในวันพรุ่งนี้ก็สำคัญมากไม่แพ้กัน ทั้งน๊อตรินนาและนัตตี้นั้นต่างก็กลับกรุงเทพไปตั้งแต่ช่วงห้าโมงเย็นด้านริกจากที่เคลียร์งานเสร็จร่างสูงและแยกกับกลุ่มเพื่อน รีบกลับเข้ามาที่พักภายในโรงแรม เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะพานินิวนั้นออกไปทานมื้อเย็นข้างนอก ร่างสูงมาหยุดที่หน้าห้องพักของคนตัวเล็ก"ก๊อก...ก๊อก" แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าคนด้านในจะเปิดประตูออกมาเสียที"นินิว เปิดประตูหน่อยสิ" เสียงทุ่มเอ่ยผ่านมาประตู แต่ด้านในก็ยังคงเงียบสนิท ริกรออยู่หน้าห้องของนินิวราวสิบนาที แต่ก็ยังคงเงียบสนิทเหมือนเดิม ริกถึงกับรู้สึกถึงความผิดปกติที่ไม่ได้ยินเสียงของนินิว ริกร้อนรนและกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าเ
รุ่งเช้าริกออกจากห้องพักของนินิวในเวลาหกโมงกว่าๆ เมื่อคืนกว่าจะได้หลับก็หลายชั่วโมงอยู่เหมือนกันด้านรินนาและน๊อตตื่นมาเพื่อที่จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ริมชายหาด รินนาที่เดินออกจากห้องมาก่อนสามีหญิงสาวถึงกับชะงัก ที่เห็นริกนั้นเดินออกจากห้องนอนของนินิว รินนาถึงกับนิ่งเงียบ นี้มันเกิดอะไรขึ้น ความสงสัยทุกอย่างมันวิ่งเข้ามาในหัวเธอ แต่ยังถือว่าโชคดีที่ริกไม่เห็นเธอ และน๊อตเองยังไม่ออกจากห้องมา "นินิว ริก" รินนาแทบจะหลุดเสียงออกมา ถ้าสามีเธอรู้เรื่องระหว่างนินิวและริกนั้น มันคงเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ๆ รินนาพยายามนึกย้อนกลับไปวันที่นินิวเข้าบริษัทริกวันแรกพึ่งจะมาเอะใจกับพวกเขาทั้งสองคน หึ! มิน่าละทั้งริกและนินิวพวกเขาดูท่าทางแปลกๆ กันทั้งคู่ ไหนจะเรื่องที่นินิวสนิทกับริวอีก มันคงไม่ได้เป็นอย่างที่เธอกำลังคิดหรอกใช่ไหม รินนารู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ที่เธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ก่อนที่จะออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นร่างบางของนินิวรู้สึกตัวอีกทีในเวลาสิบโมงกว่าๆ เนื่องจากเสียงสมาร์ทโฟนนั้นดังรบกวนเวลานอนของเธอ มือบางหยิบขึ้นมาดูเป็นสายเรียกเข้าจากพี่น็อตนั้นเอง อ่าให้ตา
ร่างสูงระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้า จนมันเกิดเสียงภายในห้อง อารมณ์ภายในกายหนาสูบฉีดตอนนี้ต่อให้เอาอะไรมาฉุดก็คงไม่อยู่ เมื่อร่างบางตรงหน้านั้นหอมหวานยากที่จะถอยตัวกลับ ถึงมันจะไม่ถูกต้องแต่มาขนาดนี้แล้ว ก็ต่อให้จบไปเลยละกัน คนใต้ร่างเองก็แสนพยศฝ่ามือใหญ่ลูบลงไปยังหน้าขาของคนใต้ล่างขณะที่มือเล็กยังคงกำคอเสื้อของริกเอาไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างปัดแต่ขัดขืนคนตัวโตที่พยายามจะลวงเข้าตรงส่วนนั้นของเธอ อ่า.... ทั้งสองอึดสู้กันอยู่ซักพักแต่นั้นใช่ว่าคนตัวเล็กจะสู้แรงมหึมาของคนตัวโตได้ฉันกำลังจะขาดอากาศหายใจ เธอเมื่อคนใจร้ายไม่ยอมถอนจูบออกจากฉัน แต่เขากับเพิ่มความเกลียดชังให้ฉันโดยการใช้นิ้วร้ายแทกเข้ามายังร่องแคบของฉัน เขาใจร้ายกับฉันมักมาก นิ้วร้ายแทกเข้ามาอย่างเชื่องช้า จนทำเอาฉันถึงกับขนลุกสู้ขึ้นมา ให้ตายเถอะทำไมฉันต้องมารู้สึกมีอารมณ์กับคนๆ นี้ด้วยคนใต้ร่างได้แต่บิดตัวเล็กน้อยเมื่อโดยสิ่งแปลกปลอมแทกเข้ามายังร่างกายของเธอ"ฮือๆ ..." ร่างบางหลุดเสียงร้องออกมาเมื่อคนตัวโตถอนจูบออก ริกมองคนตรงหน้ามาอย่างแนบชิด ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดนิ้วร้ายๆ ออกจากกายสาวของคนใต้ร่าง เมื่อเห็นว่านินิวเลิกโวยวา
หลังจากที่กลับเข้าห้องพักภายโรงแรมได้ไม่นานร่างบางก็เผลอหลับไปเนื่องจากขับรถมาถึงเธอก็ไปดูงานต่อเลยทำให้รู้เพลียๆ นินิวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในเวลาสองทุ่มมือเรียวสมาร์ตโฟนขึ้นมาเป็นไลน์จากพี่น๊อตนั้นเองที่ชวนเธอไปทานมื้อเย็นข้างนอก แต่พี่น๊อตไลน์มาเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วฉันจึงบอกกับพี่น๊อตขอทานแถวนี้ก็แล้วกัน หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำธรรมดากับกางเกงยีนขาสั้นสีซีดไม่แต่งอะไรมากมายแค่จะออกไปเดินเล่นเพราะเห็นริมหาดของโรงแรมมีค่าเฟ่ ร่างบางจึงเลือกออกไปรับลมทะเลตรงนั่นนินิวเลือกสั่งอาหารเพียงไม่กี่อย่างมานั่งทานเล่น สายตาทอดยาวไปยังท้องทะเลมีเสียงเพลงคลอมาและลมพัดทะเลที่พัดปลิวไสวมา บรรยากาศดีแบบนี้ถ้ามีใครซักคนมานั่งด้วยก็คงจะดี นินิวนั่งอยู่เช่นนั้นนานนับชั่วโมง นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้มาทะเลที่ลมพัดเย็นๆ แบบนี้ จำได้ว่ามาครั้งล่าสุดงาน วันเดอร์ฟูล อ่า ไม่น่าคิดเรื่องวันนั้นเลย ทำไมการมาทะเลของฉันในครั้งนี้ต้องมีเขามาด้วย นินิวพยายามสลัดภาพริกและคู่หมั้นของเขา ออกจากหัวของเธอ ตอนนี้พวกเขาคงสนุกอยู่ที่ไหนซักแห่ง"ทำไมฉันต้องมานั่งคิดเรื่องของพวกเ