ด้านริกหลังจากที่กลับมาจากดูคอนเสิร์ต พวกเขาก็มาต่อกันที่บาร์ในโรงแรมต่อ ขณะที่ร่างสูงนั่งดื่มกับน้องชายฝาแฝดและอรัณอยู่นั้น ริกเข้าเหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทของเชอรีนนั้นเดินเข้ามาที่นี่ แต่เขาก็มองพวกเธออยู่ในระยะไกล เด็กไอ้น็อตนี้ก็เที่ยวเก่งเหมือนกันนะ
วันนั้นยังปากเก่งว่าเขาอยู่เลย แต่วันนี้ดูเธอแต่งตัวเถอะ ถ้าเป็นแฟนผมแต่งแบบนั้นออกมาจากบ้านเหอะ จะจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย รู้นะว่าสวยแต่แต่งแบบนี้มันอันตรายต่อตัวผู้นะคับ
ตาคมละจากใบหน้าหวานที่อยู่ในระยะไกล หยิบไวน์ขึ้นมาจิบต่อไปพลางๆ แต่ในจังหวะนั้นกับเห็นร่างบางอันคุ้นของริต้าที่เต้นอยู่อีกโซนของบาร์ คนตัวโตถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะหญิงสาวพึ่งไลน์มาบอกเขาเมื่อห้านาทีที่แล้วนิเอง ริต้าขอตัวไปนอนไม่มีทางที่แฟนสาวจะอยู่ที่นี่ได้ ริกจึงเลือกมาสนใจแก้วไวน์ในมือต่อ
เมื่อนั่งไปได้ไม่นานนักริวและอรัณก็ขอตัวไปกลับขึ้นห้องไปก่อน ตามเรียวตะไปติดๆ ทั้งที่ก่อนหน้าหนีนั่งดื่มกับสี่คน แต่เขากลับรู้สึกอยากนั่งดื่มต่อคนเดียวให้หมดขวดแล้วค่อยกลับห้องละกัน เพราะเขายังไม่รู้สึกง่วงรีบนอนไปทำไมมาเที่ยวทั้งที หึ!
แต่ขณะที่นั่งกระดกไวน์อยู่นั้นกับเห็นร่างบางอันคุ้นตาของแฟนสาวนั้นดินผ่านตรงหน้าเขาไปกับชายชาวต่างชาติ ริกถึงกับขยี้ตารัวๆ ถึงสองรอบ ชัดเลยหญิงสาวที่เดินออกไปก่อนหน้านี้คือริต้าแฟนสาวของเขา เขาเองก็ไม่ได้เมาจนเบลอ สติยังอยู่ครบ
ริกที่กะจะมาถึงดื่มชิว ๆ อารมณ์ถึงกับเดือดจนเลือดขึ้นหน้า มือหนากำแน่นด้วยความโกรธจัด กล้ามากนะที่โกหกคนอย่างเขา เชื่อต่อก็ควายละ ริกเองก็ไม่รอช้าร่างสูงเดินตามริต้าออกไปอย่างไม่ให้คนโกหกนั้นรู้ตัว ริกหลบอยู่มุมชั้นหนึ่งของโรงแรมที่ไม่ไกลจากบาร์มากนัก ริต้าเดินเข้าห้องน้ำกับชายชาวต่างชาติ
ในห้องน้ำหญิง
"อะอ่า อืม เบาๆ สิคะ อืม ๆ อะ อ่าส์ เสียวคะ ดันเบาๆ สิคะ" เสียงหวานอันคุ้นหูของเจ้าของใบหน้าสวยริมฝีปากแดงจัด ส่งเสียงครางออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์เมื่อโดนเจ้ามังกรยักษ์ขนาดไซต์ของชาวยุโรปอัดเข้ากับร่องแคบของตนตามอารมณ์ดิบเถือน
"ผับ ผับ อ่าส์ อะ อืม" ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างนอกได้แต่ยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด อยากจะเข้าไปกระชากสองร่างนั้นออกจากกันเต็มทน แต่นั้นไม่ใช่นิสัยเขา หึ! กล้ามากที่ให้คนอื่นขึ้นทับลอยเขา แต่ใช่ว่าเขาจะทำเช่นนั้น มือหนาล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงหยิบสมาร์ตโฟนไปที่ชื่อแฟนสาว เสียงสมาร์ตโฟนที่ดังขึ้นมาในห้องนั้นมันบ่งบองชัดเจนว่าคนที่อยู่ในห้องน้ำที่ส่งเสียงครางออกมาคือริต้าจริงเสียงจริง
ริกไม่อาจทนฟังเสียงของแฟนสาวของตนอีกต่อไป ร่างสูงเดินออกมาจากมุมมืดของทางเดิน แต่ในจังหวะนั้นร่างสูงถึงกับชะงักกับคนผู้หญิงอีกคนที่ตนทนนั่งมองหน้านานนับหลายนาที ก็ไม่เลวนะ ร่างสูงที่ผิดหวังกับอีกคนแต่ยังนับว่าโชคดีที่เจอคนที่ตนกำลังถูกใจนั้นเดินมาพอดี
ไอ้เรียวคงไม่ได้อำเขาเล่นใช่ไหม ที่มันบอกว่าเพื่อนเชอ รีนคนนี้นั้นชอบเขา แต่ถึงจะเป็นเด็กเพื่อนก็เถอะถ้าถูกใจเด็กใครก็มีไม่สน
นินิวฉันเดินออกมาจากห้องน้ำกะจะเข้ามาฉี่ดี ๆ แต่เสียงคนที่กำลังมีอะไรกัน ทำเอาฉันอารมณ์เสียสุดๆ ไปเลยนะสิ นิไม่มีตังจ่ายค่าโรงแรมขนาดนั้นเลยเหรอ บ้าชะมัดคนพวกนี้ กินกันได้ไม่เลือกที่จริงแต่จังหวะที่ฉันเดินออกมา กลับเจอคนที่ไม่คลาดคิดว่าจะเจอ ฉันถึงกับชะงักก้าวขาต่อแทบไม่ออก อยากจะกรี๊ดออกมาอยู่เหมือนกันที่เจอหน้าหล่อๆ ของพี่ริกตรงนี้
ร่างสูงมองหน้านินิวอย่างสนใจ กลิ่นน้ำหอมจางๆ ที่ลอยฟุ้งขึ้นมาแตะจมูกคมสันของคนตัวโต สายอ่อนๆ ลมที่พัดปลายผมเจ้าของใบหน้าหวานซ่อนเปรียวกับชุดสายเดี่ยวโชว์แผ่นหลังขาวเนียนละเอียดที่ปิดเอาไว้แค่เพียงข้างหน้า กำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไป ถ้าเค้าปล่อยไป คืนนี้เท่ากับว่าปล่อยเธอ คนที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครบขำกรึบ ๆ ได้แต่คิดในใจ คนอย่าเขาความถูกต้องไม่เคยมี ถูกใจ อยากได้ จะเอามีแค่นั้น
"แม่งดึงดูดชิบหาย" เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นมา ราวกับลืมเรื่องราวของแฟนสาวไปชั่วขณะ ดูท่าแล้วยัยนี้คงแรงพอตัว จากการแต่งตัวเดาว่าน่าจะพอๆกับเขานั้นแหละ
"คืนนี้ฉันว่างนะ สนใจไปต่อที่ห้องกับฉันไหม" คนที่โดนฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เข้าครอบงำ และยังโดนแฟนสาวนั้นนอกใจมาไม่ทันไร ริกถามนินิวราวกับคนเสียสติ คนที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับชะงักหน้าถอดสีทันที ร่างบางที่กำลังเดินหนีเขา หันมองของใบหน้าหล่อที่เอ่ยคำไม่ฟังออกมา นี้เป็นครั้งแรกที่เขานั้นพูดกับเธอ แต่ฟังเขาพูดมาสิ แสลงหูชะมัดร่างบางถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมา ใจเต้นตุบๆ นินิวหันมาเผชิญหน้ากับเขา
"สงสัยทำไม เธอชอบฉันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คิดว่าฉันคุยกับต้นไม้ใบหญ้าแถวนี้หรือไง" คนตัวโตถามด้วยเสียงแข็ง พร้อมกับก้าวขายาวๆ มาดักหน้าของคนที่จะเดินหนีตน คนโดนถามถึงกับหน้าแดงขึ้นมา เขารู้แม้กระทั่งว่าเธอชอบเขางั้นเหรอ ไม่น่าให้ยัยรีนไปบอกพี่ริกเลยเป็นไงซึ่งๆ หน้าไหมละฉัน แต่แงละถามมาแบบนี้ใครจะกล้าๆ ยอมรับก็โง่ละ แค่พี่ริกเข้ามาพูดด้วย ฉันก็ดีใจจนแทบจะกรี๊ดและ ใครจะไปคิดละจู่ ๆ เขาก็เป็นฝ่ายเข้ามาพูดกับเธอเอง
ตึกๆ เสียงหัวใจดวงเล็ก ๆ เต้นมาราวกับกลองชุด แต่นั้นก็ใช่ว่าเธอจะยอมรับมันง่ายๆ นินิวรีบเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ พร้อมกับคุยกับคนตรงหน้า
"ฉันว่าพี่คงจะเข้าใจอะไรผิด หรือไม่พี่ก็คงจะจำคนผิดแล้วแหละ ฉัน...ไม่ได้ชอบพี่คะ" เจ้าของใบหน้าสวยเน้นเสียงบอกคนที่จ้องหน้าเธอ ยอมรับในใจว่าชอบเขามาก แต่ถามมาอย่างนี้เธอก็อายเป็นนะ แกล้งปฏิเสธไปให้ตัวเองดูดีขึ้น ทั้งที่จริงอายจนทำตัวไม่ถูก เข้าใจฟิวคนแอบชอบไหมและจับได้ไหม เ ฉันในตอนนี้คือสั่นไปหมดทั้งตัว สั่นเพียงเพราะพี่ริกเข้ามาคุยด้วย อกอินิวจะระเบิด ฉันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง มันตื่นเต้นหนะ
ร่างสูงที่โดนคนตรงหน้าปฏิเสธกับรู้สึกเสียหน้าและไม่พอใจ นี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่โดนผู้หญิงปฏิเสธ แต่แล้วไงใครสน นี้เธอกล้าดียังไงถึงกล้าปฏิเสธคนอย่างเขา คิดว่าเล่นตัวแล้วจะดูดีขึ้นงั้นเหรอ นิลดตัวมาคุยด้วยแล้วนะ ยังจะเล่นตัวอยู่อีก ร่างสูงเข้ากระชากตรงหน้าตามแรงอารมณ์ของตน เขารู้สึกไม่พอใจที่เธอเอาแต่ปฏิเสธคำชวนของเขา ทั้งที่ชอบเขาอยู่แล้วนี้นะหรือเขาจะจำคนผิดจริง
ร่างบางถึงกับตกใจที่จู่ ริกเข้ามากระชากข้อมือตนเอาไว้ ตากลมถึงกับเบิกกว้างด้วยความกลัว แรงที่เขาบีบเขาที่ข้อมือของเธอแน่น
"นี้พี่มาจับมือฉันทำไม ปล่อยนะเดี่ยวแฟนมาเห็น ฉันขี้เกียจมีปัญหา" ถึงจะชอบแต่ใช่ว่าอยากจะยุ่งด้วยฉันเองรู้ดีว่าเขามีแฟนแล้ว แบบนี้มันไม่ปลอดภัยต่อฉันเอาเสียใจ อันตรายต่อใจชะมัด
"งั้นเหรอ...เธอ รู้แม้กระทั่งว่าฉันมีแฟนแล้ว ยังปฏิเสธว่าเธอไม่ได้ชอบฉันงั้นเหรอ" ริกถามคนตรงหน้ามาอย่างไม่สนใจ พร้อมกับผลักคนตรงหน้าเข้าที่ผนังทางเดินในมุมอับ ร่างสูงโน้มหน้าเข้ามาอย่างใกล้ชิด จนจมูกของทั้งคู่นั้นแนบชิดกัน
!! ตึก ตึก !! นินิวได้แต่นิ่งพร้อมกับสัมผัสกลิ่นกายของเขาจางๆ
ร่างสูงไม่รอช้าไล่จมูงโด่งคมสันเข้าที่ซอกคอขาว มือหนาไล่ลูบเขาที่แผ่นหลังบางอัตโนมัติ ร่างบางถึงกับขนลุกสู่ขึ้นทันที เมื่อโดนตรงหน้านั้นลุกเข้าอย่างไม่ทันตั้งตัว
ด้านริกเมื่อเห็นคนตัวเล็กไม่ขัดขื่นและปฏิเสธตน คนมากประสบการณ์ไม่รอช้าประกบจูบกับที่ริมฝีปากแดงละเอียดทันที เขาไม่ชอบให้ใครปฏิเสธ ทั้งที่คนอย่างเขาแค่กระดิกนิ้วก็ได้แล้ว ยิ่งยากยิ่งเล่นตัวมันยิ่งทำให้เขาอยากได้ อยากรู้เหมือนกันจะปฏิเสธเหมือนคำพูดหรือเปล่า
คนโดนจูบอย่างไม่ทันตั้งตัวถึงกับชะงักค้างไปทันที คนที่เธอแอบชอบมานานนับหลายปี กำลังยืนบดขยี้ที่ริมฝีปากเรียวเล็กของเธอราวกับความฝัน นินิวยอมให้ริกเขามาเชยชมเรียวลิ้นของตนอย่างห้ามไม่ได้ เพราะลึกๆ เธอเองก็ต้องการเขาเช่นกัน จูบแรกของเธอแถมยังเป็นจูบคนที่เธอแอบชอบมากเสียด้วยสิ เมื่อร่างบางเริ่มได้สติ ใช่ว่าเธอจะชอบให้เขาจูบแต่ฝ่ายเดียว นินิวเริ่มจูบหนุ่มรุ่นพี่กลับ ทั้งสองถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ บวกกับแรงดึงดูดและเสน่ห์ของกันและกัน จูบที่แลกกันไปมา ทั้งสองจูบกันไม่มีใครยอมใคร ร้อนแรงทั้งริกและนินิว ริกรับรู้ถึงความร้อนแรงและเล้าร้อนที่เกิดขึ้นจากฝ่ายหญิงทำเอาร่างสูงถึงกับซวนเซควบคุมอารมณ์ความต้องการของตนไม่อยู่เขายอมรับว่าคนตรงหน้านั้นดึงดูดจนแทบเสียศูนย์ หึ! แบบนี้แหละเขายิ่งถูกใจ เธอคนนี้ร้ายชะมัดนิกะจะยั่วกันไปถึงไหน ยั่วเก่งแบบนี้ยังมาปากแข็งกล้าปฏิเสธคำชวนเขาอีก คืนนี้คิดอย่าได้หวังว่าจะรอด ถ้าปล่อยให้รอดก็ไม่ใช่เขาแล้วริกสินะ ร่างสูงได้แต่คิดในใจลิ้นสากหนาจูบคนตัวเล็กนานหลายนาที จนมันเกิดเสียง จ๊วบจ๊าบ ขึ้นมายากที่จะควบคุม แต่ยังดีหน่อยที่ตรงนี้มันมุมอับลับตาคน มือหนาทำหน้าที
คนตัวโตก้มหน้าลงมาเรียวลิ้นร้อนของหนุ่มรุ่นพี่ระเรงเกี่ยวที่โพงปากบางอย่างคนเอาแต่ใจ นินิวเองก็ยอมให้เขาจูบอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ เมื่อเห็นร่างบางนอนแน่นิ่ง ริกผละใบหน้าคมสันขึ้นมา พร้อมกับถอดเสื้อยืดราคาแพงของตนออกเผยให้เห็นร่างหนาและซิกแพคเป็นมัดๆ จากนั้นร่างสูงก็หันมาจัดการกับเสื้อผ้าของร่างบางต่อเหลือไว้เพียงบาร์เซอร์ที่ยังปกปิดเต้าอันอวบอึมของรุ่นน้องเอาไว้ ชายหนุ่มก้มหน้าหวังจะสัมผัสที่ซอกคอของเธอแต่ร่างบางนั้นกับมองหน้าคนตัวโต พร้อมกับใช้มือดันตัวชายหนุ่มนั้นออกจากกายเธอ ร่างสูงที่กำลังจะประกบปากเธอเป็นครั้งที่สอง ถึงกับชะงักกำลังเคลิ้มอยู่แล้วเชียว นี้อย่าบอกนะว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่ยอมร่วมเตียงกับเขาครึ่งทางแล้วนะแม่คุณ ถ้าปฎิเสธรับร้องคืนนี้มีเจ็บตัว ขนาดนี้แล้วเลิกคิดเทเซ็กส์จากเขาเถอะ ยังไงก็ไม่รอดอยู่ดี จะเอาก็ต้องได้"พี่มีแฟนแล้ว ฉันไม่อยากยุ่งกับคนมีเจ้าของ" นินิวบอกกับหนุ่มรุ่นพี่ คนที่อารมณ์เคลิ้มๆ ถึงกับนิ้วหน้ามองเธอ ขนาดนี้แล้วยัยนี้ยังจะเล่นตัวอยู่อีกทั้งที่บนตัวเธอตอนนี้มีเพียงแค่ชุดชั้นในที่ปิดบดบังส่วนนั้นเอาไว้ จากที่อารมณ์ดีอยู่แล้วพอถามเรื่องคนอื่นริกกับหงุดหง
เช้าวันต่อมาRrrrrr Riwร่างสูงรู้สึกงัวเงียขึ้นมาในเวลา 7 โมงกว่าๆ เนื่องจากเสียงสายเรียกเข้าจากน้องชายฝาแฝด แต่นั้นใช่ว่าคนพี่นั้นจะสนใจ ริกเลือกปิดเสียงที่ถูกลบกวนเวลานอนของตนลง และมองหาร่างบางคนที่ร่วมหลับนอนกับตนมาตลอดทั้งคืน แต่กับเจอแค่ความว่างเปล่า คนตัวโตถึงกับซะงักสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เธอทิ้งไว้แค่ลอยเลือดจางๆ ที่แดงเป็นจุด ๆ บนผ้าปูที่นอนสีขาว เหลือทิ้งไว้ให้เขาดูต่างหน้าสินะ หึ!โดนขนาดนี้ยังลุกไหว ไม่ธรรมดาละ เก่งเกินไปแล้ว เพราะเมื่อคืนใช่ว่าเอาจะออมแรง กระแทกเข้าอย่างไม่ยั้งขนาดนั้นยังเกิดไหวยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เขาแล้วทิ้งหนีหายไปแบบนี้ เขาชักอยากสนุกกับเธอคนนี้ต่อแล้วสิ กับคนตัวเล็กร่างบางถนัดมือแบบนี้แค่คืนเดียวมันคงไม่พอ เขาจะไม่อะไรเลย ถ้าเทียบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่หนีเขาออกไปแบบนี้ไม่ได้รู้สึกห่วงหาอาลัยแบบนี้ด้วยซ้ำ แต่คนเมื่อคืนเธอลีลาเด็ดยั่วยวนเขาเก่ง จนทำเอาเขาใจสั่นอารมณ์ค้างถึงสองรอบทั้งที่จริงเขาเองอยากจะจัดต่ออีกซักยกสองยกแต่เห็นว่านี้เป็นครั้งแรกของเธอ เลยยอมถอยทับให้ก่อน เพราะเธอคนนี้ทำให้เขาถูกใจอย่างไม่เคยมีมาก่อน แม้แต่ริต้า หรือก
@มหาวิทยาลัยB 3 วันต่อมาร่างบางของนินิวเดินแยกตัวออกจากรีนลดาและมีนนามายังหอสมุดกลาง เนื่องจากสัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่จะต้องทำรายงานส่งอาจารย์เพื่อนๆ คนอื่นๆ ต่างมีข้อมูลกันหมดแล้ว คงมีแต่ฉันนี้แหละที่ยังไม่เริ่มทำด้วยซ้ำจริงๆ จะหาที่เน็ตก็ได้เหมือนกันแหละ แต่กลัวว่าจะไปซ้ำกับงานของคนอื่น เพราะฉันเชื่อว่าใครหลายคนก็ต้องเอาข้อมูลมาจากในเน็ตเอาจริงตั้งแต่กลับมาจากทะเลนี้ก็สามวันแล้วที่ฉันกับมาใช้ชีวิตในรั่วมหาลัยตามปกติ ส่วนพี่ริกตั้งแต่วันนั้นฉันเองก็ยังไม่เจอหน้าเขาเลย ถึงเราเจอกันแต่มันก็จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้มาสนใจฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว อะไรที่ผ่านมาแล้วฉันเองก็เลิกคิดมูฟออนออกไปจากหัวแต่เรื่องที่ผ่านมาใช่ว่าจะจะนอนเต็มตื่น ฉันเอาแต่คิดถึงร่างหนากายกำยำของเขาฉันเลิกคิดแต่เลิกสนใจเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้คนอย่างพี่ริกเขาฮอตซะขนาดนั้นจะมาสนใจอะไรคนอย่างฉัน เพราะคู่ควงส่วนใหญ่ของเขาก็เป็นระดับดาวสาขา ดาวคณะ เรื่องความสวยของผู้หญิงพวกนั้นคงไม่ต้องพูดถึง ส่วนดาวหางแถวของห้องอย่างฉันก็ยังเอาแต่คิดเรื่องของเขาอยู่อีกมือเรียวยาวของนินิวหยิบเล่มนั้นเล่มนั้นออกมาเปิดดูเนื้อ
ห้างสรรสินค้าBHด้านนินิวหลังจากที่พี่ริกชวนฉันมาดูหนัง ฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ฉันรอเวลานี้มานานแสนนานไม่จำเป็นที่ฉันจะเล่นตัวอะไร ฉันคิดไม่ถึงว่าพี่ริกจะเข้ามาหาฉันแบบนี้เลยด้วยซ้ำ เล่นเอาซะฉันใจสั่นไปหมด ฉันยืนรอพี่ริกขณะที่เขาไปซื้อบัตรหนัง จากนั้นไม่นานร่างสูงก็เดินเข้ามาพร้อมกับป๊อบคอนถังใหญ่ ฉันจึงยื่นมือไปหยิบจากมือพี่ริกมาถือเอาไว้เอง ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่ฉันและเขา ก็แงละพี่ริกเขาฮอตระดับต้นของมหาลัยเรา ไม่แปลกที่จะตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าสาวๆ เหล่านี้ เพราะโรงหนังแห่งนี้มันอยู่ไม่ไกลมากจากมหาลัย ลูกค้าของที่นี่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเหล่านักศึกษาม.B กันทั้งนั้น แต่ใครจะสนดีซะอีกให้รู้กันไปเลยว่าฉันเป็นคู่ควงคนใหม่ของพี่ริก ร่างบางยิ้มจนตาหยี่จากนั้นก็เดินคู่ไปกับเขา2 ชั่วโมงต่อมาริกเขาพานินิวออกมาจากโรงหนังในเวลาเกือบจะสามทุ่ม ร่างบางเอาแต่นิ่งเงียบไม่เอ่ยอะไรออกมา นอกจากแค่บอกทางกลับคอนโดของเธอเท่านั้น ร่างสูงเหลือบมองคนที่นั่งมากับตนเป็นระยะ"พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง ถ้ายังไม่อยากกลับคอนโดไปนั่งดื่มที่ผับกับพวกฉันได้นะ ฉันนัดกับพวกไอ้เรียวไว้" เสียงทุ่มเอ่ยทำลายค
ร่างสูงไม่รอช้าริกตามขึ้นคร่อมคนใต้ทันที พร้อมกับไล่จมูกโด่งคมสันของตนคลอเคลียเข้าที่ใบหูลำคอของคนตัวเล็ก นินิวรู้สึกจักกะจี้ได้แต่ย่นคอหนีด้วยความเสียวซ่าน กับสัมผัสที่หนุ่มรุ่นพี่นั้นมอบให้กับตน ถึงเธอและเขาจะเคยมีอะไรที่ลึกซึ้งแล้วก็เถอะ ฉันใช่ว่าฉันจะไม่อายนะ คนตัวเล็กได้แต่เบื่องหลบจมูกที่คลอเคลียมา"ไม่ชอบเหรอครับ ทำไมถึงไม่มองหน้าพี่ละ" ริกเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ยั่วยวนอารมณ์ คนฟังถึงกับขนลุกสู่ขึ้นมา ริกขบฟันหนาเข้ากับติงหูบางของคนใต้ร้างอย่างหมั้นเขี้ยว"อ่า เบาๆ สิคะ เดี๋ยวก็เป็นรอยหรอก" เสียงเล็กพึมพำออกมาอย่างขาดๆหายๆ เมื่อโดนผ่ามือใหญ่ลุกเข้าที่ชายเสื้อนักศึกษาของตน มือหนาสะกิดเข้าที่เม็ดยอดอกชูชันของคนตัวเล็กที่แข็งขึ้นเป็นหัวไตสู้กับฝ่ามือหนาของอย่างคนเอาแต่ใจอย่างเขา จากนั้นริกก็ค่อยๆ แกะกระดุมและถอดบาร์เซอร์จนคนใต้ร่างให้เปลือยเปล่าออกไม่หลงเหลือสิ่งปกปิดใดแต่นั้นใช่ว่าคนตัวเล็กจะยอมให้เขาจัดการเธออยู่ฝ่ายเดียวนินิวสะกิดและหยอกล้อกับเม็ดหัวนมของริกราวกับว่าเธอเองก็กำลังสนุก อยู่เช่นกัน เรื่องอะไรจะยอมให้เขาเป็นฝ่ายลบเล้าเธออยู่ฝ่ายเดียวละ"อืม อ่า" คนโดนสะกิดเข้าหั
เช้าวันต่อคนตัวโตนอนกอดร่างนุ่มนิ่มของนินิวอย่างไม่รู้สึกตัว จนกระทั่งเสียงของนาฬิกาปลุกคนตัวเล็กนั้นดังขึ้นมารบกวนเวลานอนของเขาและเธอ ร่างบางรู้สึกงัวเงียขณะที่เปลือกตายังปิดอยู่"อืม...เช้าแล้วเหรอยังรู้สึกเพลีย" ร่างบางพึมพำออกมาอย่างลืมตัว ราวกับว่าเป็นห้องนอนของตน มือเรียวคว้าหาสมาร์ตโฟนของตนที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมาปิดเสียง วันนี้ฉันมีเรียนเช้า แต่เมื่อมองไปรอบ ๆ นี้มันคือห้องนอนพี่ริก ร่างบางลุกจากเตียงนอนอย่างอยากลำบาก เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตอนเกือบรุ่งสาง เธอยังรู้สึกง่วงและเพลียเอามาก ๆ มือบางหยิบชุดนักศึกษาที่กระจัดกระจายบนพื้นห้องและเดินเข้าห้องน้ำไปขณะที่ยังรู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่สาวยนั้นอยู่ ถึงจะเป็นครั้งที่สองแต่นั้นก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ นินิวเหลือบมองนาฬิกาอีกสิบนาทีจะเจ็ดโมง"ตายจริงนี้ฉันจะเข้าเรียนทันไหม" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นมาลอย ๆ พร้อมหยิบกระเป๋าสะพายของตนพร้อมออก"รีบมากขนาดนั้นเชียวหรือ ขอเวลาห้านาทีเดี๋ยวพี่ไปส่ง" เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นมาขณะยังฟุบหน้าบนเตียงนอน อ่า นิเขาตื่นแล้วงั้นเหรอ เมื่อคืนฉันร้อนแรงแทบบ้า ตื่นมากะว่าจะแอบหนีกลับห้องเหมือนครั้งก่อนแล้วซะอีก ไม่ทันเสียแ
ส่วนคนที่ทำให้ริกกำลังหงุดหงิดอย่างไม่รู้ตัวนั้น ร่างบางอีกฝั่งนั่งจิบไวน์กับเพื่อนๆ ของเธออย่างไม่สนใจใคร หนุ่มๆต่างเข้ามาทักทายชวนชนแก้วไม่หยุด นินิวเองก็ชนไปตามมารยาท จนกระทั่งมีชายคนนึ่งเดินเข้ามาหวังจะจีบและตีสนิทแต่ นินิวไม่เล่นด้วย ร่างบางกับรู้สึกรำคาญคนพวกนั้นที่พยายามเข้ามาหาเธอมากกว่าฉันจึงชวนยัยมีนนาและยัยไรราออกไปแดนซ์แก้เซ็งแทน ดีหน่อยที่ออสตินไปย้ายนั่งร่วมวงกับเพื่อนของเขา กายเป็นว่าตอนนี้โต๊ะนี้มีแค่พวกฉันสามคนไม่นานทั้งสามสาวก็ปรากฏตัวที่หน้าแดนซ์ฟลอร์ ทั้งฉันยัยไรราและยัยมีนนา แต่งตัวแบบไม่มีใครยอมใคร ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มในลุกเปรี้ยวแซ่บ ทั้งสามสาวอวดลวดลายลีลาตามจังหวะของเพลงตามที่ดีจีหนุ่มเปิดเรื่องแดนซ์เรื่องปาร์ตี้ไว้ใจพวกฉันเถอะ งานถนัดฉันก็เรื่องปาร์ตี้นี้แหละส่วนยัยไรราทั้งออกสเตปและแอบมองไอ้ออสติน ฉันอยากจะสมน้ำหน้ายัยไรรานักที่เอาไอ้ออสตินมาด้วย หึ!แค่ออกมาแดนซ์แค่นี้ทำไมพวกผู้ชายถึงได้ขี้หวงไม่อยากให้แดนซ์ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ฉันได้แต่สายหัวให้ยัยไรราอารมณ์ทั้งอยากเต้นแต่นางก็แอบกลัวผัว หึ แต่ฉันและยัยมีนนาผัวไม่มีแดนซ์ให้มันไปเลยสิคะรอไรอีกด้าน"โอ้.
@คฤหาสน์ นินิวหลังจากที่พี่ริกพาฉันและเรนิสออกไปทานอาหารเสร็จแล้ว และตอนนี้พี่ริกเขาก็พาฉันและเจ้าตัวแสบกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลา สองทุ่ม เศษๆ โดยมีคุณย่าสุดสวยและคุณปู่ ที่นั่งรอรับเจ้าตัวแสบในห้องรับแขก ที่มีคุณแม่ของพี่ริกนั้นโทรตามพวกเราแทบจะทุกสิบนาที เนื่องจากท่านเป็นห่วงเรนิส เพราะพี่ริกนั้นพาเรนิสออกไปตั้งแต่เมื่อเช้า คุณแม่ท่านเป็นห่วงเจ้าตัวแสบมากกว่าลูกชายทั้งสองของท่านซะอีก ส่วนเจ้าตัวแสบพอเห็นคุณปู่คุณย่าที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ลงจากอ้อมแขนของพี่ริก เดินเข้าไปออดอ้อนคุณปู่คุณย่าอย่่างรู้งานตามประสาของเด็กขี้อ้อนที่มักจะทำเช่นนี้กับคุณปู่คุณย่าของเขาทุกวัน ฉันเห็นภาพนี้ที่ไรถึงกับอดยิ้มให้กับความน่ารักน่าซังของลูกสาวไม่ได้ฉันรู้สึกโชคดีมากที่ครอบครัวของพี่ริกนั้นรักฉันและเรนิสมากๆ"เรนิสคะมาหาคุณย่า นะคะลูก หือ...ย่าคิดถึงหนูที่สุดเลยคะลูก" ห่างกันไม่ถึงวันคุณหญิงปรางทิพย์ก็อดคิดถึงเจ้าตัวแสบนั้นไม่ได้ ที่นับวันยิ่งรู้ความมากขึ้น คุณย่่าสุดสวยพอหลายสาวเดินเข้าหา ก็ทั้งฟัดทั้งหอมเจ้าตัวแสบ ส่วนคนโดนอย่างหลานสาวตัวจ้ำม่ำก็เอาแต่หัวเราะคลิกๆ มาอย่างชอบใจ จนฉันเองอดหมั้นใส้เรนิสไม่ไ
2 ปีต่อมาด้านริกหลังจากที่นินิวตัดสินใจกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ไทยกับผม จากที่เรากลับจากสวิตซ์ได้ประมาณ 3 เดือนนินิวก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวสุดที่รัก โดยนินิวนั้นคลอดก่อนกำหนด ทำให้เจ้าตัวแสบนั้นค่อนข้างที่จะตัวเล็ก โดยน้ำหนักตัวอยู่ที่ 2,238 กรัม เรื่องหน้าตาของเรนิส นั้นถอดแบบมาจากผมมากกว่านินิวนะครับ นี่แหละคือสิ่งภาคภูมิใจของผมที่ลูกสาวหน้าตาคล้ายผมมากกว่าแม่ของเขา หลังจากที่นินิวคลอดเรนิสได้ประมาณ 3 เดือน ผมและนินิวเราก็ได้เข้าพิธีแต่งงาน โดยที่นินิวเธอไม่ได้ต้อง การ จัดใหญ่โตอะไรมากมาย แค่เชิญคนสนิทมาร่วมเป็นสักขีพยานในความรักของเรา และยังมีเจ้าตัวแสบอย่างเรนิสนั่นร่วมเป็นพยานความรักของผมและนินิวอีกด้วย เรียกได้ว่างานแต่งของเราเป็นอะไรที่เพอร์เฟคและลงตัวสุดๆ ถึงจะเป็นงานที่ไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรแต่สำหรับผม ตั้งแต่มีนินิวและเรนิสเพิ่มเข้ามาในชีวิต ผมก็กลายเป็นคนที่ชอบอะไรที่เรียบง่าย ขอแค่มีพวกเขาร่วมเดินทางไปกับผมชีวิตนี้แค่นี้ก็พอแล้วครับ@บริษัทซัมอาร์วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เหล่าพนักงานในบริษัทนั้นไม่เคยได้เห็น เมื่อคุณพ่อยังหนุ่มในคราบผู้บริหาร ร่างสูงของริกในชุดสูทสีกลม เดินเข้าม
กลุ่มฉันเราก็นั่งกันพวกผู้หญิง ที่มียัยเซนั้นทำหน้าที่เป็นเด็กเอ็นสมัครเล่นในงานเลี้ยงเล็กๆ ของค่ำคืนนี้นั่งกันไปได้ซักพักยัยมีนนาที่กระดกไม่หยุด อีกไม่นานก็คงจะคอพับ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทานน้ำเปล่าและนั่งมองพวกเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มกัน ยัยไรราที่มองฉันมา"ยัยนินิวจะคลอดแล้ว กูก็ยังเงียบกริบเลยค่ะ" จู่ๆ ยัยไรราที่โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำถึงกับเข้าไปเอ่ยถึงเรื่องลูกขึ้นมากับพวกฉัน"แกก็รีบมีซะสิ เรนิสคลอดมาจะได้มีเพื่อนเล่น" ฉันเอ่ยกับยัยไรรา พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ ที่นางอยากจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่นในบ้านบ้าง"ฉันลุ้นทุกเดือนอะแก" ยัยไรราเอ่ยกับพวกฉันมา"ดูอย่างยัยรีนสิ มาครั้งเดียวสองคนเลย รวดเร็วทันใช้มาก" ฉันว่าและหันมองหน้ายัยเชอรีนที่มาครั้งนี้ นางไม่ยอมพาเจ้าแฝดมาด้วย เสร็จจากเซอร์ไพรส์ฉันพรุ่งนี้พวกเพื่อนๆ ฉันก็แยกย้ายกันไปสวีทกับผู้ของพวกนางต่อ"เออ ที่แกไม่มีเพราะไอ้ตินไม่มีน้ำยาหรือเปล่า" จากที่นั่งดื่มเงียบๆ เอ่ยขึ้นมาบ้าง พวกฉันถึงกับลั่นขำกันห้อง แต่มีไอ้ติณคนเดียวที่ขำไม่ออก หน้านิ่งมาเชียว"ใครเสียงใคร ว่าฉันไม่มีน้ำยา นินิวเธอว่าฉันเหรอ" ไอ้ออสติณหูเพี้ยนที่ได้ยินเป็นเสียง
วันต่อมาหลังจากที่ฉันไปค้างที่โรงแรมกับพี่ริกมา และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวัน ที่ฉันยังไม่ได้กลับไทย แต่เราตกลงกันแล้ว ว่าฉันจะกลับไปคลอดเรนิสที่เมืองไทย ส่วนเรื่องที่ฉันท้องพี่น๊อตและคุณน้าแนะนำให้ฉันบอกป๊าม๊าเพราะอีกไม่กี่เดือนฉันก็จะคลอด ตอนแรกฉันก็กลัวนะกลัวม๊าจะดุจะด่า ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วยังไงม๊าก็ต้องทราบเรื่องนี้อยู่ดี อย่างที่บอกม๊าฉันเป็นคนที่ค่อนข้างหัวโบราณ ฉันวิดีโอคอลหาและบอกเรื่องฉันจะคลอดเท่านั้นแหละ ม๊าฉันแทบจะช็อค แต่ยังดีหน่อยที่ฉันมีพี่น๊อตและพี่รินนาคอยพูดช่วยอีกแรง เรื่องป๊าม๊าของฉันนั้นตอนนี้ก็ตัดออกไปได้เลยส่วนแก๊งค์เพื่อนสนิทของฉันพอฉันบอกว่าจะกลับไปคลอดที่ไทย ยัยไรรา และยัยเชอรีน นิเตรียมต้อนรับฉันแล้วค่ะ ส่วนยัยมีนนา รายนั้นก็ไม่ยอมน้อยหน้า นางถึงขั้นจะจองร้านเหล้าตอนรับฉัน ฮ่าๆ ดูเอาเถอะสภาพท้องหลายเดือนจะไปร้านเหล้ายังไงให้ไหวก่อน ให้ฉันไปนั่งดมกลิ่นบุหรี่กระดกน้ำเปล่าหรือไงเถอะ พอยัยมีนนารู้ว่าฉันท้องตอนแรกนางก็ดีใจมากเลยนะ แต่อีกใจนางขาดคู่ขาไปเที่ยวผลับ ไม่รู้จะขำหรือสงสารเพื่อนดีใบหน้าหวานของนินิวที่นั่งอ่านไลน์กลุ่มเพื่อนๆ ของเธอถึงกับยิ้มไม่หุบและวัน
เช้าวันต่อมาร่างบางรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน ฉันลืมตาขึ้นมาแต่กับไม่เจอคนที่นอนร่วมห้องมาด้วยตลอดทั้งคืนใบหน้าหวานที่งัวเงียอยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้วมาด้วยความสงสัย นินิวกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องแต่กับไม่เจอเจ้าของห้อง ให้ตายเถอะ นี่เขาหายไปไหน ของเขากั" พี่หายไปไหนกันน๊าพี่ริก " เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาขณะที่ยังนั่งอยู่บนเตียงนอนภายในห้องเพียงลำพัง หรือเขาจะพลานโกรธเรื่องเมื่อคืนที่ฉันไม่ยอมให้เขานอนร่วมเตียงด้วย"เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้พี่คงไม่ได้ถอดใจหนีฉันกลับไทยไปหรอกใช่ไหม" ฉันพยายามที่จะคิดในแง่ดี แค่คิดว่าเขากลับไทยโดยไม่มีฉันจู่ๆ อารมณ์ความน้อยอกน้อยใจมันก็วิ่งขึ้นมาจุกภายในอกฉัน"หึ...! ตื่นแล้วไม่คิดจะปลุกฉันเลยหรือไงคนบ้า แล้วยังหนีหายไปไม่บอกไม่กล่าวฉันอีก เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเรียวบางหยิบกระเป๋าใบเล็กคว้าหาสมาร์ตโฟนขึ้นมาเพื่อจะโทรหาเขา แต่ใบหน้าหวานกับต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีเบอร์พี่ริกเลย ความน้อยใจของอารมณ์คนท้องมันเริ่มมีมากขึ้น อารมณ์ที่มีคนคอยเอาอกเอาใจเราทุกอย่าง แต่จู่ๆ เช้ามากลับหายไปแบบนี้ ร่างบางแทบจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ ผ่
"ไม่เจอหน้านินิวสองวันพี่คิดถึงจะแย่" ร่างสูงเอ่ยมาเสียงนิ่ง นินิวรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนตัวโต"คุณไม่ได้ป่วยอย่างที่ยัยเซบอกฉันนิ" นินิวถึงกับหันมองคนป่วย!! แค๊ก แค๊ก !! เมื่อเจอคำถามของคนตัวเล็กร่างสูงถึงกับไอ ขึ้นมาทันทีนินิวมองหน้าคนป่วยและไม่เหมือนเลยซักนิด อ่า...นี้ฉันโดนยัยเซ หลอกเข้าให้แล้วละสิ แต่นั้นริกกับเสยิ้มและมองหน้านินิวมา"เพี้ยะ" ฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ลำแขนแกร่งของร่างสูงทันที" นิแน่..." คุณกับยัยเซรวมหัวกันแกล้งฉันใช่ไหม อ่า...ฉันไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างยัยเซเลย คอยดูเถอะกลับไปฉันจะถลกหนังยัยนั้นออกเสียให้เข็ด"พี่เปล่านะครับ พี่ไม่ได้แกล้งป่วย พี่ไม่สบายจริง แต่ตอนนี้พอเห็นหน้าเมีย พี่ค่อยยังชั่วและดีขึ้นแล้วครับ" ริกเอ่ยมาพร้อมกับสบตาคนตัวเล็กพร้อมกับจับมือนินิวให้อังหน้าผากตัวเองที่ตัวยังลุ่มๆ เขาป่วยจริงแต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วขึ้นแล้วจริง"ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ฉันก็จะกลับ" นินิวไม่บอกเปล่าร่างบางลุกขึ้น แต่กับโดนคนตัวโตนั้นรั้งเอาไว้ เมียอุตส่าห์เป็นห่วงและมาเยี่ยมเขาทั้งที จะปล่อยกลับไปง่ายๆ นี้ก็ไม่ใช่เขาละสิ อยากง้อ อยากหอม อย่ากคืนดีกับเมียจะแย่ ร่าง
ร่างสูงจับแขนคนตัวเล็กให้ออกมาคุยกับเขาที่อีกมุมของภายในร้านอาหาร ซึ่งเวลานี้เหลือเพียงพนักงานในร้าน 2-3 และเซบาสเตียนเก็บร้านอยู่อีกมุม ร่างสูงเสมองใบหน้าเรียวเล็กของนินิว ที่ดวงตากลมเล็กกำลังมีน้ำใสๆ ไหลออกมา เขาไม่โกรธหรือโทษนินิวเลยซักนิดที่เธอปิดบังเขาสายตาคมจับจ้องไปยังหน้าท้องนูนของร่างบาง"ไม่เป็นไรใช่ไหม นินิวและตัวเล็กในท้องสบายดีใช่ไหมครับ" ริกเอ่ยถามนินิวมาเสียงเรียบ นินิวถึงกับรู้สึกจุกขึ้นมาในทรวงอก ใบหน้าที่เคยหล่อเหลากับซูบผอมลงจนดูผิดตา"ฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันสบายดี" นินิวเอ่ยตอบและพยายามจะไม่ให้เสียงสั่น แต่นั้นกับทำให้ริกนั้นเผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปากหยักของตน"เจอหน้าพี่ถึงกับร้องไห้เลยเหรอครับ ไม่ร้องสิ เดี๋ยวตัวเล็กในท้องก็ร้องตามหรอก" ริกเอ่ยบอกพร้อมกับปลายนิ้วสัมผัสแก้มนวลใสของคนตัวเล็กริกเช็ดคราบน้ำตาออกให้กับนินิวมาอย่างเบามือ"พี่มาได้ยังไงกัน ไกลขนาดนี้พี่ยังตามฉันมา อีกเหรอ" นินิวเอ่ยถามร่างสูงมาด้วยเสียงเรียบ พร้อมกับสบตาเข้ากับใบหน้าคมสันของคนตรงหน้า"พี่มาตามเมียกับลูกกลับบ้านของเราครับ พี่ขอโทษ อย่าหนีพี่มาไกลขนาดนี้เลยนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่เคยชัดเจนกับเร
"มึงหมายความว่าไง นินิวไม่ได้แท้งลูกอย่างที่บอกกับกูใช่ไหม..." ริกถามมาด้วยสีหน้ามีความหวัง"ก็คงงั้น""ไอ้ห่าน๊อตไอ้เพื่อนเวร มึง...""กูไม่ใช่เพื่อนมึงไอ้เวรริก กูพี่เมียมึงไอ้สัสริกให้เกียรติกูด้วยครับ" น๊อตเอ่ยมาพร้อมกับเสมองหน้าเพื่อน"มึงพูดจริงใช่ ไหม ไอ้น๊อต ลูกกูยังอยู่ใช่ไหม เขายังไม่ได้เป็นอะไรไปอย่างที่กูเข้าใจใช่ไหม" ริกได้แต่เขย่าตัวน๊อต พร้อมกับถามเพื่อนซ้ำๆ นินิวไม่ได้แท้งลูกอย่างที่บอกกับเขา ริกทั้งดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกมันปะปนกันไปหมด น๊อตได้เผยรอยยิ้มและให้กำลังใจเพื่อนมา"อืม..." คำตอบของน๊อต ทำเอาริกถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ปล่อยให้น้ำใสๆ ไหลออกมา อย่างไม่รู้สึกอายน๊อตเลยซักนิดเดียว เขารู้สึกทั้งดีใจและเสียใจ ดีใจที่นินิวไม่ได้แท้งลูกยังมีโอกาสได้เกิดมา แต่อีกใจก็เสียใจมาก ที่ไม่ได้มีส่วนดูแลนินิวเลยเนี้ยสิ ริกร้องไห้ออกมาต่อหน้าต่อตาน๊อต และกลับเป็นน๊อตเสียเองที่ต้องมานั่งปลอบใจเพื่อน เข้าใจแหละเมียท้องทั้งทีและน้องสาวนั้นก็ใจร้ายเกิน ทำกับไอ้ริกผู้บอบบางได้ลงคอ น๊อตได้แต่กลั้นขำเพราะไม่คิดว่าตนต้องมานั่งปลอบใจเพื่อนที่พวงตำแหน่งน้องเขย"น้องกูมั
วันต่อมา ด้านริกหลังจากที่รับรู้ว่าตนและนินิวนั้นสูญเสียลูกไป มันเป็นอะไรที่ทำให้เขารู้สึกทรมานใจที่สุด ไหนจะสภาพจิตใจของนินิวที่เธอเป็นคนอุ้มท้องลูกของตน แต่กับต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรเช่นนี้ ใบหน้าคมสันของริกถึงกับคิดหนัก เขาไม่อยากจะทำอะไรเช่นนี้เลย แต่ก็ยอมให้คนที่ทำร้ายนินิวและลูกนั้นลอยนวลและผ่านไปง่ายๆ เขาเองก็ยอมมันไม่ได้เช่นกัน ร่างสูงไม่รอช้าต่อสายหาณัฐลูกน้องคนสนิทและให้ทำหน้าที่ตามคำสั่งของตนทันทีด้านนัตตี้หลังจากที่เรื่องในวันนั้นเกิดขึ้นกับยัยนินิว สายของฉันรายงานมาว่าลูกของนังนินิวมันตาย ดีซะอีก โดนฉันผลักแค่นั้นลูกของริกกับนังนินิวตายๆ ไปได้ยิ่งดี ริกจะได้รู้ซะบ้างว่าการสูญเสียมันเป็นยังไง เขาจะต้องไม่มีความสุข ริมฝีปากแดงของนัตตี้นั่งดื่มไวน์ของตนด้วยท่าทีที่มีความสุข และความสุขนั้นก็อยู่กับเธอได้ไม่นานRrrrrrr Momเมื่อกดรับสายจากมารดาที่อยู่อีกซีกโลก นัตตี้ถึงกับต้องตกใจอีกครั้ง"แกนังโง่ คิดแต่จะทำอะไรโง่ๆ เพราะแกคนเดียวที่ต้องให้แด๊ดแกโดนฝั่งคุณไพโรจน์ นั่นถอนหุ้นออกจากบริษัท ไหนจะสินสอดของหมั้นที่แกควรจะได้ ตาริกก็ยึดของแกไปหมด เพราะความโง่ของแกคนเดียวนังเด็