“ไอ้บ้า ไอ้สารเลว”
เสียงเล็กบ่นใส่คนในโทรศัพท์ที่กดวางสายไปแล้ว
มีครั้งไหนบ้างที่เขาไม่ขู่เธอ เวลาแค่สามวันที่เธอจะได้เป็นอิสระก็ยังให้ไม่ได้ แล้วถ้าย้ายไปอยู่กับเขา เธอก็คงจะไร้ซึ่งความเป็นตัวของตัวเอง ไร้ความเป็นอิสรเสรี จะทำอะไรก็ต้องขออนุญาตทุกครั้งอย่างนั้นหรือ ไหนบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำ เวลาไหนที่เขาต้องการก็แค่รอขึ้นเตียง
เธอถอนหายใจอย่างเหลืออด แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเป็นคนเลือกเอง และก็รับเงินเขามาแล้ว
ชะเอมเก็บเสื้อผ้าและของใช้บางส่วนเสร็จ ก็เดินลงบันไดไปดูคิริณที่นอนหลับอยู่บนโซฟาไม้ เพียงแค่เห็นเศษเสี้ยวของใบหน้าหล่อ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นก็ต่างกันลิบลับกับไอ้ผู้ชายปากเก่งที่เอาแต่ขู่ผู้หญิง
พี่หมอของเธอยังคงเป็นคนที่มีความอบอุ่นและใจดีกับเธอที่สุด
“ตื่นแล้วเหรอคะ”
คิริณปรือดวงตาขึ้นเพื่อปรับแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามาภายในตัวบ้าน ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไร แต่ก็มากพอให้รู้สึกว่านอนได้เต็มตื่น และระบายยิ้มตอบหญิงสาวที่นั่งมองมาทางเขา
“ครับ”
“จะกลับเลยไหมคะ เดี๋ยวชะเอมออกไปส่ง”
จากนี้คงต้องอยู่ห่างคิริณบ้าง เพราะไม่รู้ว่าสกายจะเอาจริงขึ้นมาหรือเปล่า เกิดถ้าเขาไม่ได้แค่ขู่แต่คิดจะทำร้ายผู้ชายที่เข้าใกล้เธอขึ้นมา ก็คงจะรู้สึกผิด
“พี่เพิ่งตื่นก็จะไล่กันเลยเหรอครับ ใจร้ายมากนะเรา”
“ปะ เปล่าค่ะ ชะเอมไม่ได้ไล่”
เธอก้มหน้าเจื่อนยิ้มเล็กน้อย
“นี่ก็ใกล้จะสามโมงแล้ว พี่กลับเลยดีกว่า จะได้ไปอาบน้ำเตรียมเข้าเวรดึกต่อ”
คิริณเห็นว่าสาวสวยที่อยู่ตรงหน้ามีท่าทีลำบากใจ เขาจึงไม่รบกวนเวลามากไปกว่านี้ ไว้วันหลังยังมีโอกาสเจอกันอีก
“ขอบคุณพี่หมออีกครั้งนะคะที่วันนี้ไปส่งยายเป็นเพื่อนชะเอม”
“พี่ยินดีครับ”
ชะเอมเดินออกไปส่งคิริณที่รถ หลังจากที่เขาขับออกไป ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความสงสัยก็มองไปทั่วถนนบริเวณหน้าบ้านทั้งฝั่งซ้ายและขวา ไม่รู้ว่าสกายได้ส่งคนมาติดตามความเคลื่อนไหวของเธอแบบที่คิดหรือเปล่า แต่เธอก็ไม่พบใครอยู่แถวนี้เลย
ชะเอมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะปิดประตูรั้วแล้วเดินเข้าบ้าน
*****
@ สนามยิงปืน Sky Shooting Range
สกาย ชูตติง เรนจ์ เป็นสนามฝึกซ้อมยิงปืนขนาดใหญ่และมีสาขาอยู่ทั่วทุกภาคของประเทศไทยโดยมีสกายเป็นเจ้าของ
สกายเป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลคาเซียโน ตระกูลมาเฟียที่ติดอันดับหนึ่งในสามของผู้ทรงอิทธิพลอิตาลี แต่สาขาที่เขามักจะเข้ามาดูแลเป็นประจำนั่นก็คือกรุงเทพฯ และยังมีคฤหาสน์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสนามยิงปืนของเขาหนึ่งหลังเพื่อพักอาศัย
พ่อของเขาเป็นผู้สืบทอดตระกูลมาเฟียที่มีมาหลายชั่วอายุคน ส่วนแม่ของเขาเป็นคนไทยที่แต่งงานและอยู่กินกับผู้เป็นสามีที่นั่น สลับกับมาอยู่ไทยบ้างเป็นครั้งคราว
เขามีพี่ชายสายเลือดเดียวกันหนึ่งคน นั่นก็คือ ลีวายส์ ซึ่งตอนนี้เป็นเจ้าของธุรกิจจิลเวลรีอันดับต้น ๆ ของประเทศ
แต่สำหรับเขาและพี่ชายชอบบรรยากาศเมืองไทยมากกว่า จึงมาก่อตั้งธุรกิจและพักอาศัยกันอยู่ที่นี่ แต่ก็มีบินไปช่วยผู้เป็นพ่อดูแลธุรกิจที่อิตาลีบ้างเป็นครั้งคราว
“คนที่มันไปเฝ้าของเล่นของกูรายงานอะไรมาบ้าง”
สกายเอ่ยกับโฬม ซึ่งเป็นคนสนิทของเขาขณะที่นั่งอยู่ในห้องทำงานแบบเป็นส่วนตัว ลูกจ้างคนอื่น ๆ ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามายุ่มย่ามได้ นอกจากแม่บ้านทำความสะอาด
“ผู้ชายคนนั้นกลับไปแล้วครับ” โฬมตอบผู้เป็นเจ้านาย
“กลับไปกี่โมง”
“บ่ายสามครับ”
เสียงถอนหายใจหนักดังออกมา ทำให้โฬมรู้ได้ทันทีว่าเจ้านายของเขากำลังเกิดความไม่พอใจ
“นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ”
“ครับ”
พอโฬมออกจากห้อง กำปั้นหนักของสกายก็ทุบลงบนโต๊ะทำงานเสียงดัง ดวงตาคู่คมเขม็งแข็งกร้าว
“กล้ามากนะชะเอม ฉันจะให้เวลาเธออีกแค่สองวัน หลังจากนั้นก็รอรับบทเรียนจากฉันได้เลย”
เสียงทุ้มเอ่ยพึมพำ พร้อมกับมุมปากที่กระตุกยิ้มร้ายอย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
ไม่เคยมีหญิงบริการคนไหนที่รับเงินจากเขาไปแล้ว จะกล้าถือตัว และต่อรองกับเขาแบบนี้เลยสักราย
ชะเอมเป็นคนแรก และก็เป็นคนเดียวที่เขาซื้อในราคาแสนแพงและพามาอยู่ที่คฤหาสน์ส่วนตัว
*****
@ บ้านท้ายซอย
สองวันต่อมา
รถหรูสีดำติดฟิล์มกรองแสงหนาทึบจนมองไม่เห็นคนที่นั่งอยู่ในรถขับมาจอดหน้าบ้านเช่าที่อยู่ท้ายซอย
ชะเอมที่เตรียมเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นครบแล้วก็เดินถือกระเป๋ามายืนอยู่ตรงหน้าประตู หันมองเข้าไปในบ้านที่มีภาพความทรงจำยายหลานพูดคุยส่งเสียงหัวเราะกัน ก่อนจะถอนหายใจเอื้อมไปปิดประตูและล็อกกุญแจ
คนตัวเล็กเดินเข้าไปหาชายแปลกหน้าที่สวมใส่ชุดสีดำทั้งตัวที่ยืนรออยู่ข้างรถ อายุของเขาก็คงจะประมาณเดียวกันกับผู้ชายที่ซื้อตัวเธอในมูลค่าสูง
“ผมชื่อโฬมครับ คุณสกายให้มารับคุณไปยังคฤหาสน์”
โฬมเอ่ยกับผู้หญิงของเจ้านายที่มีรอยยิ้มตอบเขาเล็กน้อย แต่ใบหน้าหวานกลับฉายแววหมองเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
ชะเอมพยักหน้ารับ โฬมก็เปิดประตูให้เธอเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง ก่อนจะนำกระเป๋าไปใส่ไว้ที่กระโปรงหลังรถ แล้วขับรถมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ของเจ้านาย
@ คฤหาสน์สกายนี่นะหรือคฤหาสน์ของเขา มันใหญ่โตสมกับคนมีฐานะร่ำรวย อาจจะถึงขั้นเป็นมหาเศรษฐีเลยก็ว่าได้ แถมยังอยู่ในซอยเปลี่ยวลึก รอบด้านติดกับป่า ไม่มีผู้คนสัญจรไปมา ทำไมถึงได้มาสร้างบ้านอยู่ในที่ลับตาคนแบบนี้กันนะชะเอมสอดสายตาผ่านกระจกหน้ารถมองเข้าไปยังบ้านหลังใหญ่ แต่แล้วความคิดที่มีก็ดับวูบเมื่อประตูรถได้ถูกเปิดออก พร้อมกับชายรูปร่างกำยำสองคนที่ยืนรออยู่ด้านนอก“เข้าไปข้างในกันเถอะครับ”โฬมเอ่ยจบก็เดินนำหญิงสาวเข้าไปในคฤหาสน์ที่อยู่ตรงปีกซ้ายฝั่งนี้ได้ถูกตกแต่งให้เป็นห้องสังสรรค์ไว้สำหรับนั่งดื่มเหล้ากับกลุ่มเพื่อนสนิทของมาเฟียหนุ่ม มีโต๊ะสนุกเกอร์ตั้งวางอยู่ด้านหลังโซฟา ส่วนอีกห้องที่โล่งกว้างขนาดใหญ่ได้ถูกจัดให้เป็นสถานที่ฝึกซ้อมยิงปืนขนาดย่อมภายในห้องนั้นมีชั้นวางสำหรับจัดเก็บปืนกระบอกหลากหลายขนาด ต้องชื่นชอบขนาดไหนถึงได้นำมาเก็บไว้ในบ้านของตนเอง และไม่รู้ว่ามันเป็นปืนจริงหรือว่าปืนปลอม“มาได้สักทีนะ”เสียงทุ้มดังขึ้นก็ทำให้ชะเอมรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก เธอก้าวเข้าไปในห้องนั้นอย่างเชื่องช้าราวกับขาทั้งสองข้างไร้กำลัง พอเดินพ้นประตูชายที่เป็นลูกน้องคนสนิทของเขาก็จัดการปิดประต
เขาว่าพรางปัดมือเธอทิ้งแล้วจับขาหญิงสาวแยกออกกว้าง นิ้วเรียวใหญ่ถูไถที่กลีบกุหลาบมีใบหญ้าขึ้นบางเบา ผิวกายของเธอขาวเนียนนุ่มราวกับผิวเด็ก และตรงส่วนนั้นก็อมชมพูจนเขาอยากจะเข้าไปเชยชมใกล้ ๆติดอยู่แค่อย่างเดียวเขาไม่เคยใช้ลิ้นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แม้แต่จูบก็ไม่ทำ ยิ่งเป็นตุ่มไตตรงหน้าอก หรือกลางกายสาวเขาก็ยิ่งไม่ทำให้ใครทั้งนั้น นอกเสียว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนรักของเขา ซึ่งตอนนี้มันยังไม่มีจึงต้องซื้อกินไปก่อน“อื้อ”ชะเอมหลับตาแน่นทำหน้าเหยเก ส่งเสียงร้องด้วยความสะดุ้งเจ็บ เมื่อนิ้วร้ายได้สอดแทรกเข้าไปภายในช่องสงวนได้สำเร็จ แล้วถูกนิ้วชักเข้าออกด้วยความฝืดเคือง“ซิงจริง ๆ สินะ”เสียงทุ้มเอ่ยอย่างพึงพอใจ พอนิ้วของเขาแทงเข้าไปในรูอันคับแคบ ร่องภายในของเธอก็เริ่มต่อต้านด้วยการบีบรัดเพื่อขับไล่นิ้วของเขาให้หลุดออกแต่สกายก็ดันนิ้วเข้าไปจนสุดก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้นทีละนิดเพื่อให้รูสาวได้ปรับตัวผลิตน้ำหล่อลื่นชโลมนิ้ว และพอขยับได้คล่องก็จัดการเร่งจังหวะให้ถึงใจคนที่พยายามจะหนีบขาชิด แต่ก็ถูกเขาแยกออกเหมือนเดิมมือเล็กกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น จากความเจ็บที่ถูกนิ้วร้ายเข้าไปในโพลงอ่อนนุ่มเป็นค
ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง“หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้…”เลย์ได้โทรหาสกายเนื่องจากมีธุระเรื่องงานจะคุยด้วย แต่ว่าไอ้หน้าหล่อดันปิดเครื่อง เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายโทรไปหาโฬมลูกน้องคนสนิทของสกายแทน“ครับคุณเลย์”“ลูกพี่มึงหายหัวไปไหนวะ โทรหาก็ไม่ติด”“คุณสกายพักผ่อนอยู่ที่คฤหาสน์ครับ”เลย์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกทะแม่งชอบกล“ไม่ถูกว่ะ ปกติเวลานี้มันต้องอยู่สนามยิงปืน ลูกพี่มึงต้องมีเรื่องปิดบังกูอยู่ใช่ไหมวะไอ้โฬม”เลย์เริ่มคาดคั้น และมันก็ทำให้เขาได้รู้ความจริงก่อนจะวางสาย แล้วรีบบึ่งรถสปอร์ตคันหรูมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของเพื่อนทันที“ไอ้โฬมนี่มันเก็บความลับกับมึงไม่ได้เลยจริง ๆ”โฬมเป็นคนซื่อสัตย์และเป็นคนที่เขาไว้ใจได้มากที่สุด จึงเป็นลูกน้องที่ติดตามสกายมานานจนสนิทราวกับเป็นเพื่อนคนหนึ่ง แต่มันก็มักจะมาพลาดท่าปากพล่อยกับเรื่องผู้หญิง ไม่ว่าเจ้านายหนุ่มลูกครึ่งจะพาเข้าบ้านมากี่คนโดยไม่บอกใคร แต่เลย์ก็มักจะรู้ข่าวอยู่เสมอ“อย่าไปว่ามันเลย ว่าแต่น้องชะเอมของมึงเถอะ เป็นยังไงบ้างวะ งานดีถูกใจมึงไหม”คำถามของเพื่อนทำให้ริมฝีปากของมาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างลืมตัว พล
“กับข้าวอยู่ในตู้เย็น เอาไปอุ่นกินซะ ฉันจะนั่งรอเป็นเพื่อน”คนตัวสูงพาเธอมาหยุดอยู่ที่ห้องครัว ใบหน้าหล่อพยักเพยิดไปทางตู้เย็นที่อยู่ติดกับผนังพร้อมกับออกคำสั่ง ถ้าบอกกันตั้งแต่แรกเธอก็คงไม่ต้องถูกกระชากลงจากเตียง และก็คงจะตอบเขาดี ๆ แต่ตอนนี้ไม่อยากพูดดีด้วยแล้ว“ยังไม่หิวค่ะ”จ๊อก…“ดูเหมือนว่าท้องเธอกำลังประท้วงอยู่นะ”สกายยืนกอดอกจ้องมองคนพูดอ้อมค้อมที่ยกมือขึ้นวางที่หน้าท้องตัวเอง แค่ยอมรับว่าหิวข้าวมันพูดยากนักหรือไง“เอ่อ…”ชะเอมอ้ำอึ้งทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไร เธอเข้ามาในบ้านก็แค่ฐานะผู้หญิงบนเตียง ไม่รู้ว่าต้องอยู่ต้องกินยังไง เพราะเขาไม่ได้บอกอะไรสักอย่าง เล่นพามาทิ้งไว้บนห้องแล้วก็หายออกไปเลย เธอก็ไม่กล้าที่จะเดินป้วนเปี้ยนภายในบ้าน กลัวว่าจะโดนตำหนิและทำให้ไม่พอใจอีก“ไปอุ่นอาหารแล้วมานั่งกิน ฉันจะเฝ้าจนกว่าเธอจะกินเสร็จ”“ทำไมต้องเฝ้าคะ ฉันนั่งกินคนเดียวได้”“นี่มันบ้านฉัน ไม่ใช่บ้านเธอ และเธอก็ไม่มีสิทธิ์แสดงความเห็นใด ๆ ในบ้านหลังนี้ทั้งนั้น”ชะเอมยู่ปากลอบถอนหายใจแล้วก็เงียบไป เพราะขี้เกียจจะเถียงคนเอาแต่ใจ เถียงไปก็ไม่มีวันชนะ หันไปเปิดตู้เย็นนำกับข
คำร้องขอของชะเอมก็ทำให้มาเฟียเจ้าเล่ห์พึงพอใจ เขาอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิงก็พาออกจากห้องน้ำ และวางร่างของหญิงสาวลงบนเตียงอย่างหมดความอดทน ถ้าเมื่อช่วงบ่ายเพื่อนไม่มาขัดจังหวะเขาคงได้จัดการเธอไปแล้วแต่ตอนนี้มันก็ยังไม่สายสกายเลื่อนมือไปถอดกางเกงของตนและหยิบซองสี่เหลี่ยมออกมาจากกระเป๋ากางเกง ท่อนเอ็นแข็งแกร่งถูกจับชักรูดเตรียมความพร้อม ก่อนจะฉีกซองและนำเครื่องป้องกันมาสวมใส่ชะเอมนอนมองคนรูปร่างสูงโปร่ง ผิวกายขาวสะอาดมีซิกซ์แพ็กที่หน้าท้องจนอยากสัมผัส และแก่นกายขนาดใหญ่ก็ทำให้เธอรู้สึกมวนท้อง และเสียววาบไปทั่วทั้งตัวเขาขึ้นมาบนเตียงก็จับสองขาของหญิงสาวที่นอนหายใจไม่ทั่วท้องชันเข่าและอ้าออกกว้าง มือทั้งสองข้างของชะเอมกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นเพื่อข่มอารมณ์ที่พลุกพล่านมากขึ้น สกายก็จับปลายหัวบานชมพูถูไถกลีบกุหลาบงามและกดจ่อปากทางรักที่มีน้ำหวานเยิ้มออกมาเฉอะแฉะ แล้วดันตัวตนเข้าไปด้านใน“อื้อ…” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นชะเอมหลับตาปี๋ กัดกรามเอาไว้แน่น ทันทีที่สิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่รุกล้ำเข้าไปในร่องอ่อนนุ่ม ร่างกายของเธอโดยเฉพาะช่วงล่างก็รู้สึกเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แม้ว่ามันจะยังเข้
หลังจากเสร็จกิจและฉีดพ่นน้ำสีขาวขุ่นเข้าใส่ร่องอ่อนนุ่มของชะเอม สกายก็ถอนเจ้ามังกรไซซ์ยุโรปของเขาออก แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำในสภาพล่อนจ้อนชะเอมรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมเรือนร่างเปลือยเปล่าที่หว่างขาเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีข้น เลื่อนสายตาไปพบกับถุงยางอนามัยที่ถูกโยนทิ้งตรงพื้นข้างเตียง แต่มันมีเพียงแค่ชิ้นเดียวเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นเขาก็ได้ตอกเธอสด ๆ โดยไร้เครื่องป้องกันมือเล็กสอดเข้าไปใต้กลุ่มผมสลวยแล้วดึงทึ้งผมตัวเอง หลับตาลงอย่างหมดเรี่ยวแรง นึกย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จนกระทั่งชายหนุ่มเดินคลุมผ้าเช็ดตัวสีขาวแค่ท่อนล่างเดินออกมาจากห้องน้ำ และยืนอยู่ที่ปลายเตียงหยิบกางเกงของตนขึ้นมาสวมใส่“ไม่ลุกไปอาบน้ำล่ะ หรือว่าลุกไม่ไหว”“เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึง...”‘อยากมีอะไรกับเขาขนาดนั้น’ ประโยคนี้เธอได้เก็บเงียบไว้ ไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูด“ฉันว่าเธอเข้าใจดีกว่าใครนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น”“คุณวางยาและข่มขืนฉัน” เธอว่าพลางกระชับผ้าห่มตรงช่วงหน้าอกเอาไว้แน่น“มั่นใจเหรอว่าฉันข่มขืน ลองนึกดูดี ๆ สิว่าเธอสมยอมและอ้าขาให้ฉันเอง ตอนโดนฉันเอาไม่เห็นจะพูดอะไรเลยสักคำ
“ฉันต้องทำงานหาเงินไปจ่ายค่าผ่าตัดของยาย พูดมาแค่นี้คงเข้าใจใช่ไหมคะ ว่าฉันต้องการเงินและเวลาส่วนตัวไปทำไม”ชะเอมตอบเขา ดวงตาก็กระพริบถี่ไล่ความร้อนที่แผ่ซ่านขึ้นมาเพราะอยากจะร้องไห้ เธอไม่ได้อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่เขาก็เค้นถามจนเธอต้องยอมบอกความจริง“อือ” เสียงทุ้มตอบกลับสั้น ๆพอได้รู้คำตอบเขาก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ และหลังจากกินข้าวด้วยกันเสร็จ สกายก็หยิบบัตรเครดิตสีดำ หรือที่เรียกกันว่า Black Card (แบล็ก การ์ด) ออกมาจากกระเป๋าเงินที่เหน็บอยู่ตรงกระเป๋ากางเกงด้านหลัง แล้ววางลงบนโต๊ะด้านหน้าหญิงสาวชะเอมเห็นดังนั้นก็รู้สึกตกใจ บัตรใบนี้ใช่ว่าใครก็จะมีได้ เธอช้อนดวงตาขึ้นมองใบหน้าหล่อที่เอนแผ่นหลังพิงเก้าอี้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม“ต้องการเงินค่ารักษาอีกเท่าไหร่ก็ใช้บัตรใบนี้รูดได้เลย”“มะ หมายความว่ายังไงคะ”“ก็ตามที่พูด”“คุณไว้ใจฉันขนาดนั้นเลยเหรอคะ ไม่กลัวว่าฉันจะขโมยเงินของคุณไปทำอย่างอื่น”“ถ้ากล้าก็ลองดูสิ”แม้ว่าเขาจะขู่มาอย่างนั้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลยสักนิดชะเอมเผลอจ้องคนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนดีมีน้ำใจ ต่างจากนิสัยชอบข่มขู่และเอาแต่ใจ
“ขึ้นรถ”ทันทีที่กระจกข้างถูกปรับให้เลื่อนลง มาเฟียหนุ่มก็ส่งเสียงกร้าวบอกหญิงสาวที่ตั้งใจขัดคำสั่ง ไม่คิดว่าพอออกนอกบ้านเธอจะกล้าหือกับเขาขนาดนี้ตึกตัก ตึกตักใจดวงน้อยส่งเสียงสั่นรัวด้วยความตื่นตระหนก คราแรกเธอก็แค่อยากมาเยี่ยมยายตามลำพังโดยไม่ให้ใครตาม แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะออกมารับด้วยตัวเอง บวกกับสีหน้าและน้ำเสียงแบบนี้ก็บ่งบอกได้ว่าไม่พอใจเป็นอย่างมากชะเอมยื่นมือเล็กเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างคนขับ พอประตูปิดสนิทสกายก็เหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่เธอก็ยังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย“มันเร็วไปแล้วนะคะ”เธอรีบดึงเข็มขัดมาคาดกลางลำตัว แต่ก็ได้รับเพียงความเงียบกับสายตาดุดันที่จ้องมองถนนด้านหน้ากลับมาแทน*****@ คฤหาสน์สกายเอี๊ยด…เสียงเบรกกะทันหันขณะที่ขับเข้ามาในคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว ก็ทำให้เกิดรอยสีดำของยางลากไปตามพื้นเป็นทางยาวชะเอมหน้าแทบจะทิ่มกับแผงคอนโซลหน้ารถ เธอหลับตาแน่นสนิท ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ยังไม่ทันที่จะดึงสติกลับมาก็ได้ยินเสียงประตูฝั่งที่เธอนั่งได้เปิดออก พร้อมกับมือหนาที่ปลดเข็มขัดและดึงข้อมือเธอลงจากรถ“ปล่อยนะคะ ฉันเจ็บ ฉันเดินเองได้”“มีปากแล้วเหรอ แล้วส
@ มหาวิทยาลัย1 ปีต่อมาเหล่ารุ่นน้องได้ยืนรายล้อมรุ่นพี่บัณฑิตที่จบการศึกษาระดับปริญญาตรี พร้อมกับร้องเพลงบูมกันดังกึกก้องไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย ท่ามกลางสายตาของคนที่มาร่วมแสดงความยินดีในวันรับปริญญาชะเอมอยู่ในชุดนักศึกษาที่สวมชุดครุยสีดำทับอีกชั้น ได้ยืนอยู่กลางวงล้อมของเหล่ารุ่นน้อง ทั้งร่วมร้องเพลงและขยับร่างกายเป็นจังหวะตามเนื้อเพลงที่ดังขึ้นหลังจากนั้นเธอก็ไปถ่ายรูปร่วมเฟรมกับเพื่อนรัก ผลัดกันแสดงความยินดี“ดีใจด้วยนะแก”“ยินดีกับแกเหมือนกันนะน้ำหวาน”“เรียนจบแล้วก็อย่าลืมเพื่อนอย่างฉันล่ะ” น้ำหวานทำหน้าหงอยเล็กน้อย เมื่อคิดว่าเรียนจบแล้วคงจะได้เจอกันน้อยลง ด้วยอายุที่มากขึ้น และต่างคนก็ต้องไปทำหน้าที่ของตนเอง“จะลืมได้ยังไง แกเป็นเพื่อนรักของฉันนะ ฉันยังอยู่กรุงเทพฯ พักที่บ้านพี่สกาย ถ้ามีเวลาก็มาเจอกันบ่อย ๆ นะ”ขณะที่สองสาวกอดกัน ก็มีเสียงทุ้มดังอยู่ใกล้ ๆ และพอหันไปมองก็พบว่าเป็นธามไท หนุ่มเจ้าของโรงแรมที่พวกเธอไปฝึกงาน“ยินดีด้วยนะครับน้องน้ำหวาน น้องชะเอม”“ขอบคุณนะคะพี่ธามไท ว่าแต่มาแสดงความยินดีกับพวกเราสองคน ทำไมมีดอกไม้แค่ช่อเดียวคะ” ชะเอมเอ่ยทักทายหนุ่มรุ่นพี่ ก่อนจะเ
@ โรงแรมธามไทสกายขับรถมาส่งแฟนสาวด้วยตัวเอง วันนี้เธอต้องฝึกงานเป็นวันแรกในช่วงปิดภาคเรียน ซึ่งก่อนหน้านี้เขาก็ได้ติดต่อโรมแรมของเพื่อน เพื่อขอให้แฟนสาวและเพื่อนรักของเธอมาฝึกงานที่นี่“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”เธอปลดเข็มขัดนิรภัยออกก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม แล้วโน้มตัวไปจูบที่แก้มของเขา“ปากด้วยสิครับ”จุ๊บ!“หนูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวยัยน้ำหวานจะบ่นเอาว่ามาถึงช้า”ที่ช้าก็เพราะถูกเขาจับกินตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งบนเตียง ในห้องน้ำ จนได้อาบน้ำด้วยกัน กว่าจะแต่งตัวเสร็จแล้วลงมากินมื้อเช้า ก็ทำให้ออกจากบ้านช้ากว่าที่กำหนด“ครับ”สิ้นเสียงขานรับชะเอมก็เปิดประตูลงจากรถ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงประตูอีกฝั่งที่เปิดออก จึงรีบหันไปมองด้วยความสงสัย“พี่สกาย จะลงมาทำไมอีกคะ”“รีบไม่ใช่เหรอครับ เข้าไปข้างในสิ พี่แค่จะเข้าไปส่งเมีย”ชะเอมกระตุกยิ้มพร้อมกับมือที่โดนอีกฝ่ายกอบกุม แล้วพากันเดินเข้าไปในโรงแรมของเพื่อนแฟนหนุ่ม“ชะเอม”ทันทีที่น้ำหวานเห็นเพื่อนเดินเข้ามากับแฟน ก็โบกมือแล้วเอ่ยเรียกเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะนี่คงจะเป็นครั้งแรกที่ได้เจอหนุ่มรุ่นพี่ใจดีที่เป็นธุระเรื่องฝึกงานให้เธอกับชะเอม“สวัสดีค่ะพี่สกาย ห
ร่างของหญิงสาวถูกอุ้มคีบเอวขณะที่ริมฝีปากก็บดจูบกันอย่างเร่าร้อน และวางลงข้างโต๊ะสนุกเกอร์ เท้าแตะพื้นโน้มตัวคว่ำหน้านอนบนนั้น แอ่นก้นงามให้เขากระแทกร่องสาวจากทางด้านหลัง“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า... พี่สกาย”เสียงร้องครางดังระงมของทั้งคู่ประสานกันลั่นห้อง เขาได้ชื่อว่าเป็นหนุ่มกินดุ กินโหด เพราะฉะนั้นน้ำเดียวไม่เคยพอ“อ่า... เมียพี่ตอดดีมาก”“อื้อ จะ จุก ซี้ด...”“พี่ขออีกน้ำนะครับ”ปัก ปัก ปัก!!!คนทั้งสองผลัดเปลี่ยนกันมอบบทรัก จนกระทั่งน้ำสีขาวขุ่นหลั่งออกมาเป็นครั้งที่สาม สกายก็อุ้มหญิงสาวมานั่งอยู่บนตักตรงโซฟาดังเดิมเพื่อพักให้หายเหนื่อย“ขอบคุณนะคะที่พายายมาอยู่ด้วย”“เราขอบคุณพี่หลายรอบแล้วนะ”เอ่ยพลางยื่นมือหนาเชยปลายคางของหญิงสาวให้เงย ก่อนจะก้มลงไปจูบแผ่วเบา ทำเอาคนโดนจูบคลี่ยิ้มเขิน“ก็พี่แสนดีแบบนี้ไงล่ะคะ ให้ขอบคุณวันละล้านรอบก็ยังตอบแทนไม่หมดเลย”“ไม่ต้องล้านรอบหรอก ตอบแทนเป็นตัวกับหัวใจวันละน้ำสองน้ำก็พอ”“คนบ้า”หญิงสาวคลี่ยิ้มส่งสายตามองค้อนให้คนเจ้าเล่ห์ พูดดีด้วยหน่อยไม่ได้ ต้องวกเข้าเรื่องสิบแปดบวกตลอดทั้งสองต่างจ้องตาและหลุดยิ้มออกมา พักกันพอหายเหนื่อย สกายและชะเอมก็พากันไปยั
@ โรงพยาบาลสามทุ่มของวันนี้ยายของหญิงสาวจะเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายหัวใจ เมื่อช่วงพลบค่ำได้ตรวจเลือดและสภาพร่างกายโดยรวมแล้วมีความพร้อมทุกอย่างปรียานุชแม่ของสกายได้จัดการติดต่อกับทางโรงพยาบาลทั้งสองแห่งเรื่องการผ่าตัด เพราะหัวใจที่นำออกมาแล้วนั้น จำเป็นต้องนำไปปลูกถ่ายให้กับยายของชะเอมโดยด่วน จะให้มีเรื่องผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด“เจอกันอีกแล้วนะพ่อหนุ่ม”ผู้เป็นยายเอ่ยทักทายสกายทันทีที่เห็นเด็กทั้งสองเดินเข้าไปหาในห้องพักผู้ป่วย ทำเอาชะเอมงุนงงว่าไปรู้จักกันตอนไหน เพราะเธอไม่เคยพาแฟนหนุ่มมาเยี่ยมยายเลยสักครั้ง“ยายรู้จักพี่สกายด้วยเหรอคะ”“รู้จักสิ เขาก็เคยมาเยี่ยมยาย”ชะเอมยังไม่อยากคาดคั้นสิ่งที่อยากรู้ในตอนนี้ เลยได้แต่คลี่ยิ้มส่งกำลังใจให้ผู้เป็นยาย สักพักก็มีพยาบาลและเจ้าหน้าที่เวรเปลมาพายายไปที่ห้องผ่าตัด“หนูจะรออยู่ตรงนี้นะคะ”หญิงสาวที่จับมือของยายมาตลอดทางก็ปล่อยมือออกเพราะเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยไม่ได้ สกายจึงโอบไหล่พาชะเอมไปนั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้องผ่าตัดผู้เป็นยายเข้าไปได้ไม่นาน ก็มีเจ้าหน้าที่วิ่งออกมาจากลิฟต์ ในมือยังถือกระติกสี่เหลี่ยม เข้าไปในห้องผ่าตัดอย่างรวดเร็วหัวใจข
@ ทะเลชะเอมถูกแฟนหนุ่มจูงมือเข้าไปยังร้านอาหารริมทะเลแห่งหนึ่ง ทั้งสองเข้าไปนั่งที่โต๊ะแล้วเปิดดูเมนูเพื่อสั่งอาหาร“พามากินข้าวไกลจังเลยนะคะ”“เราเพิ่งผ่านเรื่องร้ายมาด้วยกัน พี่เลยอยากพาเธอมาเปิดหูเปิดตา เผื่อว่าจะรู้สึกดีขึ้น”“ขอบคุณนะคะ ตอนนี้หนูรู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ” เธอยิ้มให้กับคนตรงหน้าทั้งสองนั่งรออาหารไม่นานก็มีพนักงานเดินมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ หลังจากนั้นสกายก็พาชะเอมไปที่รีสอร์ตแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับชายทะเล เปิดประตูออกมานั่งเล่นรับลม และลงเล่นน้ำทะเลที่ด้านหน้าได้เลย“คืนนี้นอนกันที่นี่นะ”ชะเอมที่กำลังแง้มผ้าม่านมองดูคลื่นของน้ำทะเลก็หันมาถามกลับ“แต่เราไม่ได้เอาเสื้อผ้ามานะคะ”“พี่เตรียมมาให้แล้วครับ”“ไปแอบเตรียมมาตอนไหนคะ หนูไม่เห็นพี่หิ้วกระเป๋าลงมาจากห้องเลย”“ถ้าเห็นจะเรียกว่าแอบเหรอ”ชายหนุ่มกระตุกยิ้มหย่อนก้นลงนั่งที่ปลายเตียง จับหญิงสาวนั่งลงบนตักแล้วสวมกอดเธอทางด้านหลัง เกยปลายคางลงที่ไหล่บาง เอ่ยกระซิบข้างใบหู“เราจะทำอะไรดี”“ไปเดินเล่นกันไหมคะ”“ดูแดดสิครับ เดี๋ยวผิวเมียพี่ก็เสียหมด เรามานอนพักกันดีกว่า”“ว้าย พี่สกาย ไม่เอา นี่มันกลางวันอยู่เลยนะคะ”เสียงหว
ชะเอมกดเบอร์โทรออกไปหาเพื่อน และทันทีที่น้ำหวานรับสายก็ส่งเสียงเอ็ดเธอด้วยความเป็นห่วง“แกไปอยู่ไหนมา ฉันติดต่อไม่ได้เลย รู้ไหมว่ามีคนเป็นห่วง ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน คิดว่าแกคงจะเกิดเรื่องขึ้นแน่ ๆ ถึงได้หายไปเลย สรุปมันเกิดอะไรขึ้นบอกฉันมาเดี๋ยวนี้”“เอาทีละคำถามได้ไหม ฉันฟังไม่ทัน”“ก็ฉันเป็นห่วงแกนี่ เล่นหายออกไปแล้วให้คนอื่นมาบอก ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย”“แกตั้งสติก่อนนะ เมื่อวานฉันถูกคุณอคิณจับตัวไป”“คุณอคิณ ทำไมต้องจับตัวแกไปด้วย ไอ้คนหน้าไหว้หลังหลอก ไอ้ปีศาจในคราบนักบุญ หน้าหล่อเสียเปล่าแต่สันดานแย่สุด ๆ ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ฉันน่าจะผลักให้ตกเรือตั้งแต่ไปช่วยน้ำท่วม”น้ำหวานรู้สึกโกรธแทนเพื่อน และโมโหตัวเองด้วยที่หลงไหลเพียงหน้าตาหล่อเหลา โดยไม่รู้จักนิสัยใจคอที่แท้จริง“เอาน่า อย่าโมโหไปเลย ตอนนี้ฉันปลอดภัยแล้ว พี่สกายเป็นคนไปช่วย”“พี่สกาย พี่รถสปอร์ตที่แกแอบชอบน่ะเหรอ นั่นไง ฉันคิดไว้แล้วว่ายังไงเขาก็ต้องชอบแกเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นจะเสี่ยงชีวิตไปช่วยแกทำไม แล้วตอนนี้แกอยู่ที่ไหน ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรใช่ไหม”“ฉันอยู่โรงพยาบาล”“นี่มันทำแกเจ็บถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลเลยเหรอ”“เป
เช้าวันต่อมาปรียานุชและสามีทราบข่าวว่าลูกชายคนเล็กได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้กำลังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ก็เร่งรีบพากันออกจากคฤหาสน์ตั้งแต่เช้ามืด แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าสกายได้นอนกอดกับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่บนเตียงคนป่วย“คุณว่าใช่เด็กคนนี้ไหมคะที่ลูกเราบอกว่าเป็นคนรู้จัก” ปรียานุชเอ่ยกับสามี“กอดกันขนาดนี้ก็ชัดแล้วล่ะว่าเป็นมากกว่านั้น” ลูอีสที่กอดอกมองคนทั้งสองบนเตียงก็ตอบกลับภรรยาสกายและชะเอมต่างก็ได้ยินเสียงซุบซิบดังเข้ามาในหู บวกกับแสงสว่างของผ้าม่านที่ถูกปรียานุชเลื่อนไปด้านข้าง ก็ทำให้ทั้งสองคนปรือดวงตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ก่อนที่ชะเอมจะเบิกตาโพลงรีบดันตัวลุกขึ้นแล้วจัดทรงผมให้เรียบร้อย“ไม่ต้องตกใจหรอกจ้ะ พวกเราเป็นพ่อแม่ของสกาย”“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า”ชะเอมยกมือไหว้ผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม ก่อนจะก้าวลงจากเตียงผิดด้าน แล้วก้มมองหารองเท้าที่ถอดทิ้งไว้เพราะทำตัวไม่ถูก“รองเท้าอยู่ฝั่งนี้”สกายกระตุกยิ้มเอ่ยกับหญิงสาว ชะเอมก็ก้มหน้าเขินอายเดินอ้อมไปอีกด้านแล้วใส่รองเท้า“หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เอ่ยจบเธอก็รีบเดินออกไปไม่คิดว่าพ่อแม่ของเขาจะมาเยี่ยม แล้วมาเห็นเธอ
รถห้าคันขับเข้ามาจอดต่อท้ายรถของสกาย ชายฉกรรจ์หลายคนเปิดประตูลงจากรถได้ก็ขึ้นลำปืน และเล็งไปยังบริเวณโดยรอบเผื่อว่าลูกน้องของอคิณจะซุ่มอยู่“กูมาช่วยมึงแล้วเพื่อน”“คุณสกายเป็นยังไงบ้างครับ”เลย์กับโฬมรีบวิ่งเข้าไปหาสกายด้วยความเป็นห่วง“ฮึก คุณสกายถูกยิงค่ะ” ชะเอมบอกออกไปด้วยน้ำเสียงสะอื้น“มาครับน้องชะเอม เดี๋ยวพี่ช่วย”เลย์เห็นเพื่อนถูกยิงหมดแรงซบไหล่สาวก็อาสาเข้าช่วย และพอเข้าไปประคองสกายเอาแขนยกขึ้นพาดบ่าพาเดินออกมา สกายก็ลืมตาขึ้นและส่งเสียงเอ็ดเพื่อน“ไอ้สัส กูไม่ได้เป็นอะไรมาก”“อยากอ้อนเมียก็บอกกูก่อนดิวะ ไหน ๆ กูก็ช่วยประคองละ มึงค่อยไปอ้อนต่อในรถแล้วกัน”“โอ๊ย”สกายเปล่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อไอ้เพื่อนเวรเปิดประตูแล้วปล่อยเขานั่งลงบนเบาะหลังอย่างรวดเร็ว จนแผลกระทบกระเทือน“ฝากดูแลมันด้วยนะครับน้องชะเอม เดี๋ยวพี่ไปขับรถให้”เลย์บอกกับหญิงสาวก็เดินอ้อมเปิดประตูเข้าไปนั่งที่เบาะคนขับ ก่อนจะสตาร์ตรถแล้วขับออกไป“เจ็บมากไหมคะ” ชะเอมที่นั่งกับสกายก็รีบเอ่ยถามอย่างร้อนใจ กลัวว่าชายหนุ่มจะเป็นอะไรมาก“มาก”สกายนิ่วหน้าเรียกร้องความเห็นใจ เขาเจ็บมากก็จริง แต่มันก็ยังพอทนได้ บ
อคิณพาสองสาวเดินลงบันไดมายังชั้นล่าง แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าไปใกล้มาก ส่วนสกายที่จิตใจจดจ่อแต่ชะเอมจนไม่ได้ระวังตัว ก็ถูกดนุสรณ์ที่ซ่อนตัวอยู่อีกมุมเดินเข้ามาประชิด ใช้ด้ามปืนตอกเข้าที่ท้ายทอยทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้น ปืนที่อยู่ในมือก็กระเด็นออก ดนุสรณ์จึงใช้เท้าเตะให้ไกลออกไป“อย่าทำพี่สกาย”อลิสาสะบัดข้อมือออกจากพี่ชาย รีบวิ่งเข้าไปหาสกายที่ยกมือกุมท้ายทอยด้วยความเจ็บ“ลิสาเป่าให้นะคะ”หญิงสาวเข้าไปประคองคนที่เธอรักให้ลุกขึ้นยืน เขย่งปลายเท้าทั้งสองข้างเชิดหน้าขึ้นเป่าลมออกจากปากใส่ท้ายทอยของเขา แต่สกายก็สะบัดแขนออกอย่างไม่ใยดี เพราะไม่ต้องการให้หญิงอื่นมาโดนตัว“ปล่อย ฉันไม่รู้จักเธอ”“ฮึก หนูชื่อลิสา เป็นเมียพี่ไงคะ”อลิสาทำท่าจะกอดแต่สกายก็ขยับออกราวกับรังเกียจ มองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า“ได้ยินแล้วใช่ไหม น้องสาวฉันเคยเป็นผู้หญิงที่ไอ้สกายมันได้แล้วทิ้ง จนลิสาต้องมาตกอยู่ในสภาพที่จิตใจไม่ปกติแบบนี้ และอีกไม่นานเธอเองก็จะโดนมันทิ้งเหมือนกัน”ชะเอมมองไปที่สกายน้ำตาเอ่อคลอ ส่ายหน้าไล่ความคิดว่ามันไม่จริงใช่ไหม ที่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเป็นเมียของเขา และอคิณก็ยังบอกว่าที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพรา