ตอนที่ 12 อ้อมแขนที่ปลอดภัย

“ ฮือๆๆ ” เสียงหญิงสาวผวากลางดึกทำให้ภวิชไม่สามารถหลับลงได้เขาคว้าคนที่นอนหลับขึ้นมากอดปลอบประโลมมือลูบตามไหล่บางเบาๆ 

“ มินครับไม่เป็นอะไรแล้ว พี่วิชทำตามสัญญาแล้วไงครับมิน นิ่งซะนะคนดีของผม ” เขากระซิบหวังให้หล่อนได้ยินสงสารเธอจับใจ ร่างบางกระชับเข้าหาอ้อมอกมากขึ้นเธอเหลือทิ้งไว้แค่เสียงสะอื้นเบาๆภวิชมองนาฬิกาตรงหัวเตียง 

    ตีสองแล้วมินตราเพิ่งหลับไปตอนห้าทุ่มกว่าจะได้ข้อมูลภวิชก็ใช้เวลาหาพอสมควร ภาพที่เขาเห็นคือ มินตราถูกมัดมือตรึงกับหัวเตียงผ้าปิดปากตรงข้อเท้ามีผู้ชายสองคนรุมจับ และที่ทำให้ขาดสติขาดสะบั้นกว่านั้นคือ คนที่นั่งคร่อมอยู่บนร่างบาง เขาไม่รอช้าที่จะรีบเข้าไปจัดการคนแก่ตัณหากัปเวรตะไลกล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงของเขาถ้าเลือดปากไม่ออกไม่ได้มีการเอาคืนความเจ็บที่บาดลึกลงไปในหัวใจอย่ามาเรียกเขาว่าภวิชเลย กระบอกปืนของภวิชถูกชักขึ้นมาร่างสูงจ่อเข้าที่ปากของเสี่ยคน กลัวตายตกใจยกมือขึ้นไหว้เหงื่อไหล่พลั่กๆเหมือนความตายมาเยือนก่อนที่เขาจะได้ฆ่าคนบัดซบสมใจเสียงใสๆที่ดิ้นจนผ้าปิดปากหลุดลงทำให้ภวิชผลักหัวเสี่ยชัยออกอย่างไม่ใยดีนักเขาตรงไปหาคนที่ถูกกักตัวด้วยผืนผ้ากับหัวเตียง ส่วนลูกน้องของเสี่ยชัยก็โดนทัชกับกฤษเล่นงานสายชลวิ่งไล่ตามเสี่ยเพื่อจับตัวคนที่ทำร้ายดวงใจของผู้เป็นเจ้านายมาให้ได้ 

“ คุณวิช คุณอยู่ไหนฮือๆ ช่วยมินด้วยฮือๆ มินกลัวฮือๆ ” เธอละเมอหาคนที่เคยสัญญาโดยไม่ได้รับรู้เลยว่าสถานการณ์เบื้องหน้าเป็นยังไง ภวิชแกะผ้ามัดมือให้หญิงสาวผิวขาวที่ตอนนี้เกิดรอยแดงอย่างเห็นได้ชัดเขารวบเธอเข้ามากอด 

“ มินครับ ” 

“ กรี๊ดไม่นะคะเสี่ยฮือๆ ได้โปรดอย่าทำอะไรหนูเลยฮือๆๆ ” เธอผลักภวิชออกเล็กน้อยเพราะเข้าใจว่าชายหนุ่มคือคนที่คิดพรากความสาวของเธอ 

“ มิน มินครับผมเองมินมองผมหน่อยสิผมไงภวิชไงครับคนดีผมขอโทษครับ มินผมขอโทษ ” กอดเธอ ปลอบประโลม กระซิบแนบข้างแก้มหล่อนได้ทันสังเกตเห็นสิ่งผิดแปลกบนใบหน้า ปากเอ่ยขอโทษหล่อนอย่างไม่ขาดสายให้หล่อนเชื่อใจและให้อภัยกับเขาที่ไม่ดูแลเธอให้ดี ทั้งที่เธอบอกแล้วว่าจะรอ ร่างบางเรียวแรงเริ่มลดลง ภวิชไม่รอช้าที่จะอุ้มเธอออกจากห้องมินตราพยายามรวบรวมสติมองผู้ชายเบื้องหน้าอย่างพร่ามัวด้วยน้ำตา ก่อนจะค่อยๆ เห็นคนที่หวังอยากเจอ เธอฝันไปใช่ไหมเธอถึงได้พบเขาอีกครั้งเพียงคิดได้แค่นี้แค่คิดถึงเขาน้ำตาก็ไหล ภวิชกระชับอ้อมแขนแน่นกว่าเดิมพลางก้มมองตาคนที่อยุ่ในอ้อมกอดก่อนที่หัวใจจะชาดิกเมื่อเห็นรอยแดงที่ข้างแก้ม. มุมปากที่มีรอยเลือดแห้งกรังเลือดในกายดุดันจนแทบจะพุ่งออกมาด้วยความโกรธ ไอ้เสี่ยชัย ไอ้เวรเอ้ยกูไม่ปล่อยมึงไว้แน่ไอ้ลูกหมา กัดฟันกรอด มินถูกตบหน้า.......บ้า!!!! เขาหัวเสียเมื่อพาเธอขึ้นมานั่งบนตักเขาที่ก้าวขึ้นรถได้ทัชก็บอกเจ้านายเรื่องที่สายชลไปตามตัวคนผิดพอดี........ 

“ เจ้านายทำแผลที่รพ.ก่อนไหมครับตอนนี้เลือดออกมากแล้ว ”

 “ ไม่เป็นไรหรอกกฤษกลับบ้านเถอะ...เหนื่อยกันมามากแล้ว ” 

“ เจ้านายจะให้ผมขับไปที่บ้านหรือครับ ” 

“ ใช่! ที่คอนโดคงไม่ปลอดภัยกับมินอีกแล้ว ” เขามองคนในอ้อมแขนที่เพิ่งจะหลับไป.....เมื่อมาถึงบ้านเขาก็จัดแจงวางมินตราลงบนที่นอนพรมจูบที่หน้าผากและรอยฝกช้ำที่ข้างริมฝีปากแผ่วเบา กำไรนิดๆหน่อยๆของเขา......จะได้ดีๆก็ยามที่เธอไม่รู้ตัวเท่านั้นแหละเขาต้อง ขโมยเอาเรื่อย.......เขาลูบผมเธอด้วยความอ่อมโยน แขนซ้ายที่ได้รับบาดเจ็บตอนที่ยิงต่อสู้กันแต่ดีที่กระสุนแค่เฉียดไปเมื่อวางร่างบางลงคลุมผ้าห่มให้เธอได้เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเจ็บแผลดีนะที่เขาฉีกแขนเสื้อห้ามเลือดไว้ก่อนไม่งั้นคงไหลไม่หยุดแน่......กฤษเป็นคนนั่งทำแผลให้เจ้านายหนุ่มที่ตอนนี้เสื้อเชิ้ตที่มีคราบเปื้อนเลือดถูกโยนลงพื้นเผยให้เห็นอกกว้างหน้าท้องแกร่งที่มีซิกแพคสมความเป็นชายสัดส่วนที่ผู้หญิงคลั่งไคล้ที่จะได้สัมผัส เมื่อทำแผลเสร็จภวิชก็ให้กฤษไปพักผ่อนแล้วเขาก็ก้าวเข้ามาในห้องนอน.มองคนบนที่นอนด้วยความห่วงใย ร่างกายภายนอกมีอาการฟกช้ำแต่ผลกระทบกับจิตใจเขาประเมินไม่ได้เลยว่ามินตราอยู่ในระดับไหน หากอาการในใจของหญิงสาวไม่ดีขึ้น เขาคงต้องพาเธอไปโรงพยาบาล ความคิดในอดีตจบลงเมื่อรับรู้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอ เขาลุกไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กไปชุบน้ำเพื่อมาเช็ดตัวให้หญิงสาวให้เธอสบายตัวสักหน่อยยิ่งเห็นรอยแดงที่ริมฝีปากยิ่งอยากระเบิดกับคนต้นเหตุมากขึ้นฝ่ามือเขากำแน่นขึ้นเมื่อเห็นร่องรอยเป็นจ้ำๆบนคอ 

“ ไอ้เลว ” เขาสบถกับตัวเองเบาๆ มิน่ามินตราถึงได้กลัวขนาดนั้น ภาพที่เธอยกมือไหว้อ้อนวอนยิ่งทำให้สงสารเธอ เขาลูบเช็ดตามเรียวแขน ไหนจะตรงข้อมือนี้อีก สีเป็นรอยสีแดงจัด เขาจูบข้อมือนั้นเบาๆไปทั่วๆบริเวณทั้งสองข้าง เขาเองก็รู้สึกเหนื่อยเช่นกันจึงลุกไปอาบน้ำแล้วแทรกตัวนอนในผ้าห่มผืนเดียวกับเธอแน่นอนว่ามาเฟียหนุ่มไม่ปล่อยโอกาสที่จะนอนกอดหมอนข้างที่นุ่มนิ่มเป็นพิเศษเข้าหาอกแกร่งของเขากระชับขึ้นช้อนท้ายทอยหญิงสาวให้วางบนอกเพราะตอนนี้เจ็บแขนอยู่เขากอดเอวเธอไว้แน่นคนหื่นกระหายก็ไม่ทิ้งลายบีบก้มเธอแผ่วเบาอย่าง หมั่นเขี้ยวก่อนจะโอบกอดเอวแล้วหลับสู่นิทรา............