ตอนที่ 15 ผู้ชายแสนงอน

“ บ้าจริง!! ” ภวิชที่ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของตัวเองเขาหงุดหงิดและเครียดเกร็งจากการไม่ได้รับการปลดปล่อยแถมเธอยังทำท่าปฏิเสธความต้องการเขาอีก ยิ่งหงุดหงิด อยากถนอมอยากกอดอยากสัมผัสแต่ดูแม่นางสิ ปิดกั้นทุกทางไม่ว่า แต่ใครมันจะอดได้ สัมผัสไปขนาดนั้นแล้วให้หยุดกลางคันผลักตัวเองลงเหวชัดๆ....ภวิชเอ้ยมาเป็นคนดีอะไรกันตอนนี้วะ จับปล้ำเลยก็จบแล้ว เขาหึกเหิมจะทำตามความต้องการของตัวเองอีกครั้งแต่ก็ต้องชะงักเมื่อหยุดอยู่หน้าประตูที่เชื่อมระหว่างห้องนอนกับห้องทำงาน เสือร้ายกลายเป็นแมวหงอยทันทีถอดลายจนไม่เหลือเขี้ยวเล็บ แค่เพียงเขานึกเห็นหยาดน้ำตาของเธอ ใจแกร่งก็อ่อนยวบลงเธอมีอิทธิพลกับเขาขนาดนี้เชียวหรือนี่ขนาดยังไม่ได้ครอบครองนะ ถ้าได้ครอบครองเธอแล้วหล่ะ ภวิชไม่อยากนึกเลยว่าสภาพตัวเองจะเป็นแบบไหน.... เขาเอาหัวแนบกำแพงภวิชอ่อนใจจริงๆเพียงเพราะอยากให้เธอยอมเขาด้วยความเต็มใจจำต้องยอมอดกลั้น

“ มิน ผมต้องการคุณ ” เขาเอ่ยเสียงแผ่วเบาพลางตรงไปทิ้งตัวนอนบนโซฟาอีกครั้งแขนก่ายหน้าผากเขาเปลี่ยนกางเกงที่ก่อนหน้านี้มันเปียกน้ำจากร่างกายของเธอ

ให้มันได้อย่างนี้สิ ภาพหญิงสาวผิวขาวเปลื่อยเปล่า ทุกสัมผัสที่เขาได้จากเธอมันวนเวียนอยู่ในหัวสมอง...........จะหลับลงได้เช่นไรเขาจำต้องลุกจากโซฟาที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะนอนแต่พอมองนาฬิกาแล้วมันทำให้เขาข่มตานอนไม่ลง...ได้เลยจะตามวนอยู่ในสมองผมแบบนี้ใช่ไหมมินตราเขาหยิบผ้าขนหนูขึ้นพาดบ่าตรงเข้าห้องน้ำที่อยู่ในห้องทำงานตัวเองไม่อยากเข้าห้องน้ำในห้องนอน....เพราะมันจะยิ่งเห็นสิ่งที่เขาและเธอมอบให้กัน ไม่อยากกลับไปห้องนอนเพราะกลัวว่าเขาจะไม่อาจทนความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป......

“ เธอมันเดบิ้วน้อยชัดๆใยเด็กบ้า ” ภวิชที่เปิดฝักบัวรดน้ำลงหัวตัวเองไม่กลัวว่าแผลจะอักเสบสักนิดมันไม่เจ็บเท่าความทรมานของร่างกาย.กล่าวโทษเธอในใจทั้งที่รู้ว่าเธอก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นแต่ทำยังไงได้หล่ะคนเจ้าอารมณ์อย่างเขากลับต้องมายอม........เรื่องอย่างว่า.........ให้กับผู้หญิงตัวเล็กๆที่เขาช่วยชีวิตทั้งที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ปฏิเสธเขามีแต่เชื้อเชิญด้วยซ้ำ....แล้วมินตรากล้าดียังไง???? เขาเลือกหยิบชุดทำงานเสื้อเชิ้ตสีฟ้าสูทสีดำกับกางเกงแสล็คขึ้นสวมใส่ ก็นะบ้านคนรวย ตู้เสื้อผ้าก็เยอะแยะ จริงๆห้องทำงานมีชุดเพียงไม่กี่ชุดเท่านั้นส่วนใหญ่ก็อยู่ในห้องนอน มือถือ...นาฬิกา..โอ้ย!!!อยู่ในห้องนอน...อีกครั้งที่เขาหัวเสียเขายังไม่อยากพบหน้าเธอเป็นไงเป็นกันวันนี้จะยอมทรมานตัวเอง เผื่อบางทีห่างกับเธอมันอาจจะดีขึ้นมาบ้างล่ะมั้งเขาจะเลี่ยงไม่พบหน้าเธอละกัน อะไรที่มีในห้องก็ชั่งมันไม่เอาก็ได้ว่ะเขาหยิบไอแพคขึ้นมาในลิ้นชักโต๊ะทำงานพอดีกับข้อความแมสเสจต่างๆและข้อมูลบางอย่างเด้งขึ้นมาใน แอพบางตัว จริงด้วยสิ..วันนี้วันที่เท่าไหร่แล้ว...ตายห่า!!เขาสบถคำหยาบออกมาแล้วรีบก้าวออกจากห้องอดไม่ได้ที่จะมองห้องนอนใหญ่ของตัวเองแล้วเดินไปจุ๊บที่ประตูเบาๆ

“ อรุณสวัสครับมิน ” แล้วเขาก็สะบัดหัวไปมานึกขึ้นได้ว่ากำลังน้อยใจเธออยู่ เสียงจิ้จ้ะออกจากปากของเขาเอง

เนื่องจากไม่มีสมาธิมากพอที่จะทำงานในบริษัทตรงไปยังไนท์คลับของตัวเองหลายวันมานี้เขารู้สึกว่าตัวเองเหลวไหลไม่เอาการเอางานมินตรานั่นแหล่ะทำเขาเสียนิสัย พาลไปหาเรื่องเธออีกจนได้ เอาไงดีหล่ะถ้าเจอหน้าน้องสาวหล่อนจะวีนใส่เขาไหมเนี่ยไอัพี่ชายตัวแสบก็เงียบหายไปเลยไม่ติดต่อมาเขาก็ติดต่อไม่ได้ด้วย...สายชลก้าวลงมาเปิดประตูรถให้ภวิชทันทีที่รถจอดหน้าไนท์คลับสายชลพยักเพยิดหน้าคล้ายสั่งให้ลูกน้องอีกคนเอารถไปเก็บ วันนี้กฤษกับทัชได้รับคำสั่งให้ไปทำงานบางอย่างเลยไม่ได้ตามมา.....ภวิชถือกล่องของขวัญในมือก้าวเข้ามาในคลับที่กำลังทำความสะอาด

ก้าวไปยังห้องนอนของน้องสาวสุดที่รัก

“ ฮือๆๆคิดถึงที่สุดเลย นึกว่าลืมแล้ว ” ประตูที่ค่อยๆเปิดแผ่วเบาเสียงน้องสาวส่งเสียงพูดขึ้น ไอ้บ้าที่ไหนกล้าอยู่ในห้องน้องสาวเขาเตรียมตัวเผาศพได้เลยเขาเปิดประตูออกตาวาวโรจน์เมื่อเห็นน้องสาวกับชายหนุ่มที่หันหลังให้เขาอยู่กอดกัน..มันกล้ามากที่เข้ามาเหยียบถิ่นเขาแถมกล้ากอดน้องสาวเขาอีก

“ พลั๊ก!!กรี๊ด พี่วิช ”

“ แกกล้าเข้ามาในห้องน้องฉันได้ยังไง! ” เขาไม่รอช้าที่จะไปจับไหล่ชายแปลกหน้าแล้วซัดเต็มแรง...เสียงกรี๊ดของสาวน้อยดังขึ้นอีกครั้ง

“ ซี้สส…ไอ้บ้าแหกหูแหกตาดูก่อนต่อยไม่ได้ไงว่ะ ” คนถูกต่อยซู้ดปากด้วยความเจ็บเงยหน้ามองคนที่ทำร้ายตนทำเอาภวิชนิ่งไปชั่วขณะ อีกฝ่ายจึงพูดขึ้นแทนพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“ ฉันนึกว่านายจะลืมวันเกิดน้องสาวสุดที่รักซะแล้วแต่หมัดหนักเป็นบ้าเลยว่ะ นี่คิดถึงฉันจนต้องต้อนรับแบบนี้เลยหรอวะ ”

“ ไอ้บ้า....ฟึ่บ!! ” ภวิชคว้าคอชายตรงหน้ามาล็อคไว้อย่างกวนๆ...ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือนก็ไอ้นี่มันเล่นลงเรือไปสำรวจทะเลเลยนี่หว่า

" โอ้ยเจ็บนะโว้ยอะไรวะเนี่ย นานๆเจอกันทีทำร้ายร่างกาย...ใยน้องดูสิพี่ถูกทำร้ายยงือๆ ภวัตต์ กิตติรัชไพทูล ทำสายตาออดอ้อนให้น้องสาวที่โดนน้องชายล็อคคอแกล้งเอาเขากับภวิชห่างกันแค่ปีเท่านั้นทั้งสองจึงมีใบหน้าที่คล้ายคลึงกันเพียงแต่ภวัตต์มีดวงตาที่หวานเยิ้มจนสาวๆละลายใครชอบหน้าหวานๆก็จะหลงเขาได้ง่ายๆ หากใครชอบขรึมๆคมๆก็คงต้องเป็นภวิช

“ นี่นายกล้าฟ้องใยน้องหรอ นี่แน่ะ! โอ้ยๆ ” เสียงภวิชคาดโทษพร้อมลงโทษด้วยการลัดคอมากขึ้น ทำให้ภวัตต์ร้องโอดโอย

“ ไอ้น้องซาดิส ”

“ ฮ่าๆ พอแล้วค่ะพี่วัต พี่วิช.....มาวันเกิดวาวช้าแล้วยังจะมาทะเลาะกันอีกนะเช้อะ ” ทั้งสองหนุ่มหยุดชะงักเงอะๆงะๆเมื่อน้องสาวสุดที่รักทำแก้มป่องสบัดงอนๆจนพี่ชายทั้งสองเลิกทะเลาะเดินเข้าหาน้องสาวด้วยความรัก ใช่แล้ว!! วาวหรือภัสสร เธอคือทายาทคนสุดท้องของกิตติรัชไพทูลนั่นเอง