บทที่ 746

อี้ จิ่นหลีโอบแขนรอบเอวของหลิง อี้หรานและเขยิบริมฝีปากบางของเขาเข้าใกล้ ๆ หูของเธอเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าชิน เหลียนอีจะพูดอะไรดี ๆ เป็นเหมือนกันนะ”

“อะไรนะ?” หลิง อี้หรานอุทาน

“เธอเลือกสามีได้ดี” อี้ จิ่นหลีพูดขณะที่เขาหยอกล้อกับใบหูส่วนล่างของหลิง อี้หรานด้วยปลายลิ้นอย่างนุ่มนวล

เธออ้าปากค้างและหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม “จิน...” เธอเริ่มพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย

“อีกหนึ่งปี เราจะแต่งงานกันทันที” อี้ จิ่นหลีพึมพำ ‘หนึ่งปี ฉันจะรอเธออีกแค่หนึ่งปี หนึ่งปีให้หลัง เธอจะเป็นของฉันอย่างแท้จริง’

เขาผละริมฝีปากบางและขบติ่งหูของเธอเบา ๆ ก่อนดูดเม้มมัน จนเธอตัวสั่น

“จิน อย่า...” ตอนนี้เธอเป็นเหมือนกุ้งต้ม ใบหูของเธอร้อนมาก ราวกับเลือดของเธอกำลังพุ่งไปที่นั่น

แต่เหมือนกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงเธอ เขายังคงขบเม้มเบา ๆ ที่ติ่งหูของเธอก่อนจะที่คาง คอ และขยับไปจนถึงหน้าอกของเธอ

เธอหน้าแดงจนไม่กล้ามองหน้าเขา “อย่า… อย่า ถ้าคนรับใช้เข้ามาล่ะ?”

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องครัว หากมีใครมาเห็นพวกเขา...

“ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก ถ้าฉันไม่สั่งพวกเขา” เขาพึมพำ และบรรจงจูบที่หัวใจด้านซ้ายของเธอ

เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้