บทที่ 622

เธอรับไม่ได้ เธอไม่สามารถสูญเสียอาหยันน้อยไปได้ อาหยันน้อยเป็นแรงบันดาลใจให้เธอมีชีวิตอยู่!

หลิง อี้หรานรู้ว่าเธอไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ ดังนั้นเธอจึงพูดเพียงว่า “เมื่อไหร่ที่พี่ต้องการความช่วยเหลือจากฉัน พี่บอกฉันได้เสมอนะคะ”

“ขอบใจนะ!” โจว เชียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อันที่จริง เธอช่วยฉันมามากพอแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ อาหยันน้อยอาจจะไม่สามารถ…”

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็บุกเข้ามาในร้านอาหาร ขัดจังหวะการสนทนาของโจว เชียนหยุน

กู้ ลี่เฉินวิ่งหอบเข้ามา ดวงตาของโจว เชียนหยุนและหลิง อี้หรานเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เขาคว้าแขนหลิง อี้หรานและถามว่า “คุณกำลังจะแต่งงานกับอี้ จิ่นหลีเหรอ?”

หลิง อี้หรานตกตะลึง เธอยังไม่ได้ป่าวประกาศเรื่องนี้ต่อสาธารณะชน เธอพูดเรื่องนี้กับเหลียนอีและพี่โจวเท่านั้น

“ค่ะ” เธอตอบตกลง

“ทำไม?”

“เพราะฉันรักเขาและเขาก็รักฉัน มันยังไม่สำคัญพอที่เราจะแต่งงานกันเหรอ?” เธอจ้องมองเขาด้วยท่าทีนิ่งเฉยและพูดว่า “ได้โปรดปล่อยฉันค่ะ คุณกู้!”

โชคดีที่ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วและใกล้จะปิดร้าน จึงมีลูกค้าเพียงไม่กี่คนในร้าน มิเช่นนั้นอาจเกิดการรบกวนลูกค้าขึ้นอีก

“คุณรักเข