เธอรับไม่ได้ เธอไม่สามารถสูญเสียอาหยันน้อยไปได้ อาหยันน้อยเป็นแรงบันดาลใจให้เธอมีชีวิตอยู่!หลิง อี้หรานรู้ว่าเธอไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ ดังนั้นเธอจึงพูดเพียงว่า “เมื่อไหร่ที่พี่ต้องการความช่วยเหลือจากฉัน พี่บอกฉันได้เสมอนะคะ”“ขอบใจนะ!” โจว เชียนหยุนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อันที่จริง เธอช่วยฉันมามากพอแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ อาหยันน้อยอาจจะไม่สามารถ…”ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็บุกเข้ามาในร้านอาหาร ขัดจังหวะการสนทนาของโจว เชียนหยุนกู้ ลี่เฉินวิ่งหอบเข้ามา ดวงตาของโจว เชียนหยุนและหลิง อี้หรานเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เขาคว้าแขนหลิง อี้หรานและถามว่า “คุณกำลังจะแต่งงานกับอี้ จิ่นหลีเหรอ?”หลิง อี้หรานตกตะลึง เธอยังไม่ได้ป่าวประกาศเรื่องนี้ต่อสาธารณะชน เธอพูดเรื่องนี้กับเหลียนอีและพี่โจวเท่านั้น“ค่ะ” เธอตอบตกลง“ทำไม?”“เพราะฉันรักเขาและเขาก็รักฉัน มันยังไม่สำคัญพอที่เราจะแต่งงานกันเหรอ?” เธอจ้องมองเขาด้วยท่าทีนิ่งเฉยและพูดว่า “ได้โปรดปล่อยฉันค่ะ คุณกู้!”โชคดีที่ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วและใกล้จะปิดร้าน จึงมีลูกค้าเพียงไม่กี่คนในร้าน มิเช่นนั้นอาจเกิดการรบกวนลูกค้าขึ้นอีก“คุณรักเข
“คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นคนอื่น คุณกู้ ถึงคุณจะไม่ได้เข้าใจผิดว่าฉันเป็นคนอื่น มันก็ไม่ต่างกันเลย เพราะคนที่ฉันรักคือจิ่นหลีและเขาก็เป็นคนที่ฉันอยากแต่งงานด้วย ฉันจะไม่มีวันมีความรู้สึกอะไรกับคุณ” หลิง อี้หรานกล่าวเธอพูดออกมาอย่างเลือดเย็น ทำให้ร่างกายของเขาแข็งทื่อ หลิง อี้หรานใช้โอกาสนี้ดึงแขนของเธอออกจากมือของเขา “ฉันหวังว่าคุณจะไม่มาถามหาเรื่องนี้กับฉันอีกในอนาคต ไม่ว่าฉันจะเป็นเธอหรือไม่ก็ตาม”ด้วยเหตุนี้ หลิง อี้หรานจึงหันไปมองโจว เชียนหยุนและพูดว่า “ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ พี่โจว”“ได้สิ” โจว เชียนหยุนตอบหลิง อี้หรานเดินออกมาจากร้านอาหาร แต่กู้ ลี่เฉินยังคงยืนอยู่ที่นั่นในขณะที่จ้องมองมือของเขาอย่างว่างเปล่าว่างเปล่า!‘มันไม่มีข้อแตกต่างอะไรเลยว่าเธอจะใช่หรือไม่ใช่เด็กหญิงคนนั้น’‘ทำไมล่ะ? ทำไม?’ กู้ ลี่เฉินค่อย ๆ ดึงมือตัวเองกลับมาและกำหมัดแน่น เขาจิกเล็บแทงลึกเข้าไปในฝ่ามือของตัวเองโจว เชียนหยุนจ้องมองกู้ ลี่เฉินด้วยใบหน้าตกใจใบหน้าของเจ้าชายแห่งวงการบันเทิงดูโศกเศร้าและเต็มไปด้วยความสิ้นหวังราวกับว่าเขาสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาไป!…“นายรู้อะไรไหม? ฉันรู้ส
‘เกิดอะไรขึ้น?’ สิ่งที่เด็กคนนั้นพูดในความฝันของเธอคล้ายกับที่ประโยคที่กู้ ลี่เฉินพูดกับเธอก่อนหน้า‘เป็นเพราะฉันเก็บเอาคำพูดเหล่านั้นมาฝันหรือเปล่า?’หลิง อี้หรานขมวดคิ้วกับความคิดนี้และรู้สึกปวดหัวอีกครั้ง“ทำไม? พี่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” เสียงของอี้ จิ่นหลีดังขึ้น“ไม่มีอะไร แค่ปวดหัวนิดหน่อย” เธอตอบเขายกมือขึ้น เอาปลายนิ้วของเขานวดเบา ๆ บนหน้าผากและขมับของเธอ การนวดของเขา ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น“ดีขึ้นไหม?” เขาถาม“อืม ดีขึ้น” เธอตอบพร้อมกับพยักหน้า“ทำไมพรุ่งนี้ไม่ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายดูล่ะ? เราจะได้หาสาเหตุของอาการปวดหัว” อี้ จิ่น หลีถาม“ไม่ล่ะ ขอบคุณ อาการปวดหัวของฉันคงเป็นเพราะเรื่องที่ฉันฝันถึง น่าจะเป็นเพราะสิ่งที่ก็ ลี่เฉินพูด” หลิง อี้หรานตอบอี้ จิ่นหลีหยุดนวดทันที “พี่พูดว่าอะไรนะ? กู้ ลี่เฉินพูดอะไร?”“วันนี้เขามาที่ร้านอาหาร เขายังคิดว่าฉันเป็นคนที่เขาตามหาและพูดจาแปลก ๆ ใส่ฉัน… ฉันเลยฝันถึง ฉันฝันถึงเด็กสองคนพูดคุยกันแบบเดียวกับที่กู้ ลี่เฉินพูดกับฉันในวันนี้” หลิง อี้หรานอธิบายใบหน้าของอี้ จิ่นหลีหม่นหมองลง “พี่ฝันเกี่ยวกับอะไรกันแน่?”หลิง อี้
“อือ” เธอตอบรับแล้วหลับตาลงช้า ๆ พร้อมกับเรียวนิ้วยาวที่นวดลงบนศีรษะของเธอ“แต่จิน... ดูเหมือนกู้ ลี่เฉินจะสนใจผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ นะ” หลิง อี้หรานพึมพำ เธอเคยคิดว่ากู้ ลี่เฉินเป็นคนเจ้าชู้ แต่การที่ชายคนนี้ยืนกรานที่จะตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง ทำให้เธอตกตะลึงเล็กน้อยเขากำลังตามหาเด็กหญิงตัวเล็กที่เขาเคยเจอเธอเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก ถ้าเขาเจอผู้หญิงคนนั้นตอนที่เขายังเป็นเด็ก แสดงว่าเขาตามหาคนคนนี้มานานเท่าไหร่แล้ว? สิบปี? หรือยี่สิบปี?เขาใช้เวลาอยู่นานในการตามหาใครสักคน… นี่คือความพยายามที่หลายคนไม่มี“เขาตามหาเธอมานานมากแล้ว คุณคิดว่าเขาจะเจอเธอไหม?” หลิง อี้หรานถาม“แล้วพี่อยากให้เขาหาเธอเจอไหม?” เขาถาม“ฉันหวังว่าเขาจะหาเธอเจอ เขาจะได้ไม่ต้องเข้าใจผิดว่าฉันเป็นเธออีกต่อไป” เธอตอบเธอหลับตาลงและไม่ทันได้เห็นความโศกเศร้าในดวงตาของอี้ จิ่นหลีเข้าใจผิด? ไม่ กู้ ลี่เฉินไม่ได้เข้าใจผิด! แต่... เขาจะทำให้กู้ ลี่เฉินคิดว่าตัวเองคิดผิด! อี้หรานต้องเป็นของเขาเท่านั้น เขาจะไม่ยอมยกอี้หรานให้ใคร!“ลองคิดดูแล้ว น่าสงสารที่เขาต้องคอยหาตัวสำรองอยู่เรื่อย” หลิง อี้หรานค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมอง
เธอจำได้ว่ามันถูกขายไปในราคาหลายร้อยล้านเหรียญและพูดติดตลกว่าใครจะได้สวมเพชรราคาแพงเช่นนี้แต่เพชรเม็ดนี้กลับปรากฏขึ้นต่อหน้าเธออีกครั้ง“นี่คือ… Frozen Heart เหรอ?” เธอถามด้วยความประหลาดใจ“พี่เคยเห็นมันมาก่อนเหรอ?” เขาแปลกใจเล็กน้อย“ใช่” เธอพยักหน้า“ผมจะใช้เพชรเม็ดนี้สำหรับแหวนแต่งงานของพี่ พี่ลองดูว่าพี่ชอบเซ็ตแหวนแบบไหนหรือจะให้นักออกแบบออกแบบตามที่พี่ต้องการก็ได้” อี้ จิ่นหลีกล่าว‘แหวนแต่งงาน?’ หลิง อี้หรานกระพริบตาด้วยความประหลาดใจเพชรที่มีมูลค่าหลายร้อยล้านเหรียญกำลังถูกออกแบบเป็นแหวนแต่งงานของเธอ? หลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอฝันไป“ไม่ชอบเหรอ?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “ถ้าพี่ไม่ชอบ ผมจะลองดูว่ามีเพชรเม็ดอื่นที่เหมาะสมอีกไหม เผื่อพี่จะชอบเพชรเม็ดอื่น”“ไม่ใช่!” เธอปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบ มันเป็นแค่... “เพชรเม็ดนี้ราคาแพงเกินไป คุณจะใช้มันทำแหวนแต่งงานจริง ๆ เหรอ?”“งั้นจะใช้ทำอะไรอีกล่ะ?” เขาหัวเราะพรืด ท่าทางของเธอดูน่ารัก “จะใช้เป็นสร้อยคอก็ได้นะ ส่วนราคา...”เขาหยุดและจับมือขวาของเธอไว้ จากนั้นโน้มตัวลงเล็กน้อพลางจูบลงบนนิ้วนางของเธอที่ “ต่อให้แหวนร
ทุกสิ่งเป็นไปได้เพราะเขา“พี่ไม่อยากให้คดีพลิกเหรอ? ทำไมถึงเงียบไปล่ะ?” เขาถามเธอเพื่อทำลายความเงียบ“หลักฐานพวกนั้น… เพียงพอที่จะใช้พลิกคดีจริงเหรอ? พวกเขาสามารถ… ให้ความจริงกับฉันได้ใช่ไหม?” หลิง อี้หรานพึมพำความจริง... ดวงตาของอี้ จิ่นหลีกะพริบเล็กน้อย “ใช่ ไม่มีปัญหา เชื่อผมสิ!”น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองของเธอ เธอก็สะอื้นแล้วพูดว่า “ขอบคุณนะจิน!”เขารู้สึกสับสนไปชั่วขณะ แล้วจึงรีบหยิบทิชชู่มาซับน้ำตาของเธอ “อย่าร้องไห้สิ ผมไม่ได้ช่วยพี่หาหลักฐานมาพลิกคดีเพื่อเห็นพี่ร้องไห้นะ”น้ำตาของเธอทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเขาแต่เธอกลับร้องไห้หนักกว่าเดิม ราวกับว่าความทุกข์ทรมานหลายปีที่ผ่านมาได้ถูกปลดปล่อยออกมาในขณะนี้หลิง อี้หรานกอดเขาแน่นในอ้อมแขนของเธอและร้องไห้เสียงดัง“ฮึก... ฮือ... ฮืออออ...” เธอร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าโศกและความเจ็บปวด บัดนี้เธอได้ปลดปล่อยมันออกมา!อี้ จิ่นหลีก้มศีรษะลงมองดูคนที่อยู่ในอ้อมแขน เขารู้สึกว่าเสื้อของเขาค่อย ๆ เปียกปอนไปด้วยน้ำตาของเธอหัวใจที่เจ็บปวดของเขากำลังเต้นแรงเขาสามารถล้างมลทินให้เธอได้ แต่ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนและมีเงินมากเ
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ การที่คุณมาช่วยฉันพลิกคดีนั่นเป็นเรื่องที่ดี ฉันร้องไห้เพราะเรื่องนี้มันหนักอึ้งในใจของฉันมายาวนานจนตอนนี้ฉันรับรู้ว่าฉันสามารถย้อนคดีได้ ฉันเลยดีใจจนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้” เธอกล่าวริมฝีปากบางของเขาเม้มเข้าหากัน จากนั้นเขาจึงยกมือขึ้นและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอี้หรานไม่รู้ว่าเขากำลังขอโทษอะไร‘ผมขอโทษ’ เพราะเขาไม่แยแสเธอในตอนนั้น ทำให้เธอต้องทนทุกข์กับประสบการณ์ที่เลวร้ายและทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ ทั้งหมดที่เขาจะทำได้คือล้างมลทินให้เธอแต่เธอจะไม่มีทางรู้ความจริงที่เธอต้องการจะรู้!อี้ จิ่นหลีกอดหลิง อี้หรานไว้แน่น......วันรุ่งขึ้น หลิง อี้หรานลาพักงานและไปที่สำนักงานกฎหมายกับอี้ จิ่นหลี เพราะนี่เป็นคดีความของเธอ เธอจึงรู้สึกประหม่าเป็นพิเศษเธอประหลาดใจที่อี้ จิ่นหลีเลือกสำนักงานกฎหมายที่เธอเคยทำงานมาก่อนหลิง อี้หรานจ้องมองอี้ จิ่นหลีด้วยความประหลาดใจ ‘นี่... ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ’“ผมรู้ว่าพี่เคยทำงานที่นี่ หลังจากเกิดอุบัติเหตุ เพื่อนร่วมงานบางคนของพี่พากันหัวเราะเยาะพี่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมเลือกที่นี่ ผมจะช่วยให้พี่ได้รับศักดิ์ศรีที่เสียไปกล
เมื่อหลิง อี้หรานล้างมือเสร็จ เธอก็เหลือบเห็นร่างหนึ่งเข้ามาพวกเขาต่างตกใจกันและคนคนนั้นก็ถามเธอว่า “อะไรหอบเธอมาที่นี่ หลิง อี้หราน?”หลิง อี้หรานไม่คาดคิดว่าเธอจะได้เจอกวาน ลี่หลี่ที่นี่ ปกติเธอจะเห็นลี่หลี่สวมชุดสูทที่เป็นทางการแต่ตอนนี้เธอกลับแต่งตัวเหมือนคนทำความสะอาดในอาคาร“ทำไม? ฉันจะมาที่นี่ไม่ได้เหรอ?” หลิง อี้หรานถามอย่างเย็นชาหลิง อี้หรานรู้สึกรังเกียจกวาน ลี่หลี่ หลังจากที่ลี่หลี่ใช้คดีความของเธอเป็นกรณีศึกษาสำหรับทนายมือใหม่ในบริษัทแม้ว่าคนอื่นจะคิดว่าเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่เธอสัมผัสได้ว่าลี่หลี่มีเจตนาไม่ดีกวาน ลี่หลี่จ้องมองหลิง อี้หรานด้วยสายตาเกลียดชัง ตอนนี้เธอกลายเป็นตัวตลกในบริษัท ในฐานะทนายความ เธอถูกบังคับให้ทำความสะอาดห้องน้ำ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลิง อี้หรานใครจะคิดว่ากู้ ลี่เฉินจะปกป้องหลิง อี้หราน?หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เธอก็ถูกเจ้านายเรียกมาที่สำนักงานซึ่งเขาเสนอทางเลือกสองทางให้กับเธอ เธอจะลาออกหรือย้ายไปทำงานทำความสะอาดห้องน้ำชั่วคราว การพิจารณาที่เหลือจะขึ้นอยู่กับสถานการณ์หลังจากต่อสู้ดิ้นรนมาอย่างยาวนาน เธอเลือกตัวเลือกที่สอง เพราะถ้า