บทที่ 521

“พวกเขาติเตียนฉันเล็กน้อยและเหยียบย่ำชุดของฉัน” หลิง อี้หรานกล่าว เธอไม่ต้องการระบายความหงุดหงิดของเธอออกมา “ขอโทษนะ วันนี้คุณพาฉันมาที่นี่ ฉันเกรงว่าฉัน...”

“มีอะไรต้องขอโทษ? ผมเองที่ละเลยพี่ และปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับพี่” อี้ จิ่นหลีขัดจังหวะเธอ

ขณะที่เขากล่าว เขาก้มลงและผูกชายเสื้อคลุมที่ฉีกของเธอให้เป็นปมเข้าด้วยกันอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้มันลากลงบนพื้น และทำให้เธอต้องสะดุดล้ม

เมื่ออี้ จิ่นหลีก้มลง ทุกคนรอบ ๆ ต่างอ้าปากค้าง พวกเขาไม่คาดคิดว่านายน้อยอี้ผู้มีชื่อเสียงของเมืองเฉิน จะคุกเข่าต่อหน้าผู้หญิงแบบนั้น

หลังจากช่วยหลิง อี้หรานเก็บชายกระโปรงแล้ว อี้ จิ่นหลีก็เงยคางของเขาขึ้นเล็กน้อยอีกครั้ง มองขึ้นไปที่หลิง อี้หรานและถามว่า “พี่บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

ตอนนี้อี้ จิ่นหลีกำลังย่อตัวอยู่ที่พื้นและเขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอ ในทางกลับกันหลิง อี้หรานกำลังยืนก้มหน้าลง ทั้งสองมองหน้ากันครู่หนึ่ง หลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าอี้ จิ่นหลีกำลังสยบแทบเท่าของเธอ

พระเจ้า เธอคิดอะไรอยู่? หลิง อี้หรานคิดกับตัวเองก่อนจะส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่”

เธอไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแบบนั้น เพรา