"เดี๋ยวนะ…” หลิง อี้หราน ตัวสั่น เธอมองไปที่ชายคนนั้นด้วยความสับสนมากยิ่งขึ้น เขารู้ได้อย่างไรว่ากำไลอยู่กับเธอ?เธอพบมันในกระเป๋าชุดทำงานของเธอเมื่อเธอเลิกงานอย่างไรก็ตาม ชายคนนี้รู้ว่ากำไลอยู่กับเธอ จากนั้นเขาก็ค้นพบว่าเธออาศัยอยู่ที่ไหนและเข้าไปอยู่ในห้องเงียบ ๆ ...ชายคนนี้เป็นใครในโลกใบนี้?"คุณเก็บสร้อยข้อมือนี้ได้ คุณต้องการรางวัลอะไร? ตราบใดที่มันไม่มากเกินไปผมสามารถให้คุณได้" กู้ ลี่เฉิน ก้มหัวลงและมองลงไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเขาเขาวางแผนที่จะออกไปพร้อมกับสร้อยข้อมือโดยตรง แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่หลับใหลของผู้หญิงคนนั้นเขาก็ตัดสินใจที่จะอยู่ในบ้านเขาคิดว่าบางทีเขาอาจอยากเห็นว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อเธอลืมตาตอนนี้เธอตื่นขึ้นมาแล้วจริง ๆ เธอมีดวงตาสีอัลมอนด์ที่สวยงามมากคู่หนึ่ง รูม่านตาที่ลึกและมืดตัดกับตาขาวอย่างชัดเจน ขนตาที่โค้งงอนขึ้นช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้กับดวงตาคู่นี้เมื่อดวงตาคู่นี้เปิดขึ้นการจ้องมองที่เกิดขึ้นนั้นเต็มไปด้วยความไม่แยแสที่ไร้ชีวิตซึ่งไม่ตรงกับอายุของเธอราวกับว่าเธอผ่านความยากลำบากอะไรมามากมายและได้สูญเสียความมีชีวิตชีวาที่เธอควรจะมีไปแล้
—หลิง อี้หราน เคยได้ยินชื่อของ กู้ ลี่เฉิน มาก่อนท้ายที่สุดแล้วตระกูลกู้ก็ดูแลธุรกิจทุกประเภทในวงการบันเทิง บางคนถึงกับกล่าวว่าในวงการบันเทิงใครก็ตามที่กู้ ลี่เฉิน ต้องการประสบความสำเร็จก็จะประสบความสำเร็จ หากกู้ ลี่เฉิน ต้องการปราบปรามใครบางคนพวกเขาก็จะไม่มีทางประสบความสำเร็จได้ตลอดชีวิตจากสิ่งนี้เราสามารถบอกได้ว่า กู้ ลี่เฉิน มีอิทธิพลอย่างไรในวงการบันเทิงตอนที่เธอคบกับเซียว จื่อฉี เธอเคยได้ยินเซียว จื่อฉี พูดถึงเขาครั้งหนึ่ง แม้ว่าตระกูลเซียวจะถือว่าร่ำรวยและมีอำนาจในเมือง เมื่อเทียบกับตระกูลกู้ที่เป็นชนชั้นสูง แต่ตระกูลเซียวก็ขาดอยู่แน่นอนว่า เซียว จื่อฉี ไม่มีคุณสมบัติที่จะผูกมิตรกับกู้ ลี่เฉินส่วน "คำบอกเล่า" อื่น ๆ นั้น มาจากปากของบรรดาผู้หญิงขี้นินทาในศูนย์บริการสุขาภิบาล ว่ากันว่า กู้ ลี่เฉิน ไม่แยแสและเข้ากันได้ยาก แต่เขาก็ไม่เคยขาดแฟนเขายังทำให้แฟนสาวทุกคนมีชื่อเสียง แต่เมื่อเลิกกันแล้วเขาจะเป็นคนที่เด็ดขาดและรวดเร็วมากแม้จะเป็นคนเลือดเย็นและโหดเหี้ยมก็ตามอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าชายแห่งวงการบันเทิง แต่เขาก็ไม่เคยคบซ้อน เมื่อเขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงไ
หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันรอยแผลเป็นบนฝ่ามือของเธอก็จะจางหายไปเช่นเดียวกับความทรงจำเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับอี้ จิ่นหลี เมื่อเวลาผ่านไปมันจะหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลิง อี้หราน กำมือของเธอเป็นหมัดเบา ๆ แล้วเดินออกจากศูนย์บริการสุขาภิบาลก่อนที่เธอจะไปได้ไกลพอร์ชสีเทาเงินขวางทางเธอ ร่างเพรียวลงออกจากรถ เป็นตัวละครเอกที่เหล่าผู้หญิงพูดคุยกันในศูนย์บริการสุขาภิบาล - กู้ ลี่เฉิน“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” หลิง อี้หราน ถาม"ผมอยากจะเลี้ยงคุณด้วยอาหารเพื่อขอบคุณ" กู้ ลี่เฉิน กล่าว เขาเปิดประตูที่นั่งผู้โดยสารโดยตรงแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาต้องการให้หลิง อี้หรานเข้าไปในรถ“ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อช่วยคุณเกี่ยวกับสร้อยข้อมือของคุณเลยค่ะ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน" หลิง อี้หราน พูดพร้อมกับยกเท้าขึ้นเพื่อพยายามจะผ่านเขาไปอย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอก้าวไปได้เขาก็ยกมือขึ้นและขวางทางของเธอ ดวงตานกฟีนิกซ์ของเขาจับจ้องมาที่เธอ แต่การจ้องมองของเขาดูเหมือนจะซ่อนอยู่หลังใบหน้าซึ่งประกายด้วยรูปลักษณ์ที่เธอไม่เข้าใจ“ผมไม่คุ้นเคยกับการเป็นหนี้บุญคุณใคร ดังนั้นผมต้องเลี้ยงคุณด้วยอา
ขณะที่หลิง อี้หราน ทานอาหารเธอก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ว่า กู้ ลี่เฉิน ต้องการจะทำอะไร เขาแค่อยากขอบคุณเธอจริง ๆ เหรอเขาถึงเลี้ยงเธอด้วยมื้ออาหาร?“คุณหลิงเคยเป็นแฟนของเซียว จื่อฉี หรือเปล่า?” ทันใดนั้น กู้ ลี่เฉิน ก็ถามเข้ากลางคันทันใดนั้น มือของหลิง อี้หรานก็แข็งบนตะเกียบ เธอก้มหน้าลงและพูดว่า "ค่ะ" ที่จริงคนอย่างเขาคงจะตรวจสอบเธออย่างละเอียดแล้วก่อนที่จะมาทานข้าวกับเธอ“สาเหตุที่คุณเลิกกับเขาเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ในปีนั้น?" เขายังคงถามต่อไป“แล้วถ้าเป็นล่ะ?” เธอเงยหน้าขึ้นและถามกลับ คุณกู้ คนที่ฉันฆ่าตายในตอนนั้นคือคู่หมั้นของอี้ จิ่นหลี ในเมืองเฉินใครจะกล้าคบกับฉัน?"“ฉันกล้า" เขากล่าวหลิง อี้หราน ตะลึง เธอมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าประหลาดใจ ทันใดนั้นจิตใจของเธอก็ว่างเปล่า“คุณคิดยังไง? อยากลองอยู่กับผมดูไหม?” เขาถามเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลิง อี้หราน ไม่เพียงแต่ไม่มีความรู้สึกคลุมเครือเท่านั้น แต่เธอยังรู้สึกว่าหนังศีรษะของเธอชา ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอด้วยสีหน้าห่างเหินและไม่แยแสบนใบหน้าของเขา ได้พูดคำเหล่านี้ราวกับว่าเธอเป็นเพียงวัตถุสำหรับเขาเพียงแค่วัตถุที่เขาสนใจ“เ
“เพี๊ยะ!"เสียงตบที่คมชัดดังขึ้นหลิง อี้หราน ไม่ทันได้ตอบโต้ จนกระทั่งเธอรู้สึกแสบร้อนบนใบหน้าเธอก็ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น"แกต้องเป็นนังแพศยาที่ล่อลวงผู้ชาย!" อีกฝ่ายพูดอย่างแสดงความเกลียดชัง “ฉันไม่ได้คาดว่าแกจะขอให้ลี่เฉินพาแกมาที่สถานที่แบบนี้เพื่อทานอาหารค่ำ แกเป็นแค่คนดังอันดับสาม แกคิดว่าจะสามารถรักษาตำแหน่งการเป็นแฟนของเขาได้จริง ๆ หรือ? ให้ฉันบอกก่อนเถอะว่าอีกไม่นานคุณจะต้องถูกเขาทิ้ง! "หลิง อี้หราน เงยหน้าขึ้น น่าแปลกที่เธอจำได้ว่าคนที่ตบเธอคือใคร!เดิมที จง หรงหรง เป็นนักแสดงหญิงชั้นสองที่มักจะรับบทเป็นตัวประกอบ อย่างไรก็ตาม หลังจากได้อยู่กับกู้ ลี่เฉิน แล้วเธอก็มีชื่อเสียงด้วยการสนับสนุนของเขาบางคนเคยสงสัยว่า จง หรงหรง อาจจะเป็นแฟนคนสุดท้ายของ กู้ ลี่เฉิน ท้ายที่สุด จง หรงหรง เป็นคนที่ยืนเคียงข้าง กู้ ลี่เฉิน ได้นานที่สุดอย่างไรก็ตาม ในที่สุดแล้ว จง หรงหรง ก็กลายเป็นแค่แฟนเก่าอีกคนหนึ่งโดยไม่คาดคิด“คุณเข้าใจผิดว่าฉันเป็นคนอื่น!" หลิง อี้หราน กล่าว“ฉันไม่ได้เข้าใจผิด คืนนี้แกมาที่นี่กับลี่เฉินใช่ไหม?" จง หรงหรง มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างอิจฉา เธอรู้สึกว่าผู้หญิง
เมื่อกี้นี้คนที่ถูกตบและคนที่ตบกลับสลับกันจง หรงหรง เอามือปิดหน้าและสีหน้าของเธอก็แสดงถึงความไม่เชื่อ “แก... แกตอบฉันเหรอ?”“ก็คุณตบฉัน ทำไมฉันจะตบคุณกลับไม่ได้ล่ะ?" หลิง อี้หราน โต้กลับ แม้ว่าเธอจะต้องรับผิดชอบ แต่จง หรงหรง ก็จะไม่จบลงด้วยดี“แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกเป็นแค่คนดังอันดับสาม แกมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน?" จง หรงหรง แทบคลั่งด้วยความโกรธแม้ว่า หลิง อี้หราน จะไม่ใช่ "คนดัง" อย่างที่อีกฝ่ายเรียก ----“แล้วคุณล่ะ คุณเป็นแค่คนดังตัวเล็ก ๆ เองและถ้าไม่ใช่เพราะ กู้ ลี่เฉิน คุณคิดว่าคุณจะเป็นอย่างที่คุณเป็นอยู่ในวันนี้หรือไม่? คุณวิ่งมาที่นี่ด้วยความลุกลี้ลุกลนในวันนี้เพียงเพราะคุณเลิกกับกู้ ลี่เฉินแล้ว คุณกลัวว่าจะต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณสร้างขึ้นจากความเต็มใจที่จะช่วยเหลือของผู้ชายคนนี คุณคิดว่าฉัน คุณเป็นคนที่ประเสริฐกว่าฉันจริง ๆ เหรอ?”คำพูดเพียงอย่างเดียวของหลิง อี้หราน ทำให้ใบหน้าของจง หรงหรง แดงก่ำไม่ต้องพูดถึงว่าเธอกำลังถูกผู้สังเกตการณ์ จง หรงหรง รู้สึกว่าเธอกำลังจมดิ่งลงไปในหลุมลึกและลึกลงไปและเธอเกลียดคนที่อยู่ตรงหน้าเธอมาก เธอยกมือขึ้นและกำลังจะตบหน้าอีกครั้งแ
ย้อนกลับไปในตอนนั้น ข่าวซุบซิบได้แพร่กระจายไปทั่วเมื่อพูดถึงว่า กู้ ลี่เฉิน ให้ความสำคัญกับจง หรงหรง มากแค่ไหน หากจง หรงหรง ต้องการเป็นนักแสดงนำในภาพยนตร์เธอก็จะได้รับบทนี้ ถ้าจง หรงหรง ไม่ชอบผู้กำกับสำหรับภาพยนตร์ที่เธอแสดงเขาก็จะเปลี่ยนผู้กำกับ หากจง หรงหรง ต้องการให้งานเลี้ยงวันเกิดของเธอจัดขึ้นที่โรงแรมที่หรูหราที่สุดในเมืองเฉิน เขาจะจองทั้งโรงแรม...ด้วยความใส่ใจและเอาใจใส่จากเขาเช่นนี้จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนคิดว่าจง หรงหรง จะแต่งงานกับครอบครัวที่มีอำนาจของเขาอย่างไรก็ตาม ใครจะคิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ในพริบตา?แม้ว่า จง หรงหรง จะอ้อนวอนเขาเช่นนี้ แต่ก็ไม่มีวี่แววของความสงสารบนใบหน้าของเขา ไม่มันอาจกล่าวได้ว่าไม่มีอารมณ์ใดในสายตาของเขาเลยไม่ว่าจะเป็นต่อจง หรงหรงหรือเธอก็ตาม!แม้ว่าดูเหมือนว่าเขาจะพยายามช่วยสอนบทเรียนให้จง หรงหรง แต่วิธีที่เขามองเธอนั้นไม่แยแสและห่างเหินราวกับว่าไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ชายคนนี้ได้จริง ๆ แม้ว่าพวกเขาจะได้ใกล้ชิดกับเขาเพียงชั่วคราว แต่พวกเขาก็ไม่มีวันที่จะฝ่าสิ่งกีดขวางรอบหัวใจของเขาไปได้จง หรงหรง ตระหนักว่าการอ้อนวอนต่อ กู้ ลี่เฉิน ไม่ได
”ถ้าเป็นเธอ เธอคงไม่ร้องไห้"ทันใดนั้นเขาก็โพล่งประโยคดังกล่าวออกมาและเธอไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรสักวินาทีเมื่อความกลัวของเธอมาถึงระดับหนึ่งเธอก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า "มันเป็นใคร? ผู้หญิงคนนั้นคือใคร?! กู้ ลี่เฉิน คนเดียวที่คุณรักคือ 'เธอ' ใช่ไหม? แต่คุณจะไม่มีทางได้'เธอ'มา ถ้าคุณไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่นไม่ช้าก็เร็ว 'เธอ' ก็จะเลิกแคร์ความรู้สึกของคุณเช่นกัน! "กู้ ลี่เฉิน หยุดและหันกลับมา เขาจ้องมองไปที่จง หรงหรง ด้วยดวงตาอันเฉียบคมของเขา ในขณะนั้นมีอาการหนาวสั่นที่กระดูกในดวงตาที่เย็นชาของเขา เขามองเธอเพียงแวบเดียวก่อนจะเดินจากไปจง หรงหรง ล้มลงกับพื้นทันทีสายตาของกู้ ลี่เฉิน ก่อนหน้านี้ทำให้ดูเหมือนว่าเขาต้องการฆ่าเธอเธอรู้ว่าเธอถึงวาระอย่างสมบูรณ์!หลิง อี้หราน เดินออกจากร้านอาหาร หลังจากรู้สึกถึงลมหนาวบนผิวของเธอความรู้สึกแสบร้อนที่แก้มของเธอก็บรรเทาลงเล็กน้อยคืนนี้เป็นเรื่องตลกทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นญาติจากบ้านเกิดของแม่เธอโทร เมื่อเธอรับสายญาติก็บอกกับเธอทันทีว่าคุณยายของเธอได้รับการรักษาในโรงพยาบาลแล้ว“อี้หราน ลุงของเธอ ลุงคนที่สองและป้าคนที่สามต
หลิงอี้หรานลุกขึ้นและกอดชินเหลียนอีเบา ๆ “ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเสียใจ”“เธอพูดเรื่องอะไรกัน? ฉันก็แค่อยากให้เธอโอเคแล้วก็ไม่ได้รับผลกระทบจากเรื่องในอดีต ยังไงซะ เธอก็ต้องเดินหน้าต่อไปใช่ไหมล่ะ?” ชินเหลียนอีพูดพร้อมสูดจมูกและฝืนยิ้มให้หลิงอี้หรานแต่หลิงอี้หรานรู้สึกแสบจมูกเมื่อเธอเห็นรอยยิ้มของเพื่อนรัก เหลียนอีนั้นยังเจ็บช้ำจากอาการอกหัก แต่ว่าเลือกทึ่จะกลบฝังความเจ็บปวด และเผชิญหน้ากับคนอื่นด้วยรอยยิ้ม“ฉันจะไม่เป็นอะไร เธอไม่ต้องห่วงฉันหรอก เธอสิเป็นคนที่ต้องไม่เป็นอะไร รีบ ๆ หายดีไว ๆ เธอต้องมาเล่นกับลูก ๆ ของฉันตอนที่พวกเขาเกิดมาแล้ว” หลิงอี้หรานบอก“พวกเราทุกคนจะต้องไม่เป็นอะไร” ชินเหลียนอีกอดเพื่อนรักเธอแน่นและก็พูดกับตัวเองอีกครั้ง “ฉันจะลืมไป๋ถิงซิน ฉันทำได้แน่ ๆ ฉันก็แค่ต้องมองว่า ความสัมพันธ์ของฉันและไป๋ถิงซินก็เป็นความทรงจำเรื่องหนึ่ง จากนี้ไปมันจะเป็นแค่ความทรงจำเท่านั้น”อาการเริ่มเย็นขึ้นเรื่อย ๆ และตอนนี้ก็ใกล้วันตรุษจีนเข้ามาทุกที หลิงอี้หรานเอามือลูบท้อง เธอไม่เห็นจินมาหลายวันแล้ว ทุกวันนี้เธอคิดถึงแต่เรื่องที่เหลียนอีพูด ‘เดินไปข้างหน้า’ เธอถามตัวเองว่า เธอรัก
”นายน้อยอี้แค่ต้องการปกป้องคุณให้ดีขึ้นแค่นั้นครับคุณผู้หญิง” เกาฉงหมิงบอก “เขาจะปกป้องฉัน หรือว่าคอยจับตาดูฉันกันแน่?” อี้หรานถาม เกาฉงหมิงเงียบไปทันที เพราะอย่างไรนายน้อยอี้ก็สั่งไม่ให้บอกอี้หรานเรื่องเลขาหวังเพื่อไม่ให้เธอต้องเป็นกังวลโดยเฉพาะตอนนี้เธอใกล้คลอดแล้ว หลิงอี้หรานเองก็ไม่ได้คาดคั้นเธอแค่ก้มหน้ามองหน้าท้องที่พองนูน เมื่อมาถึงโรงพยาบาลหลิงอี้หรานก็เจอชินเหลียนอี เธอดูท่าทางสดใสตอนนี้เธอดูแลตัวเองได้แล้ว เมื่อออกจากโรงพยาบาลและได้พักผ่อนสักหน่อย เธอก็สามารถกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้ชินเหลียนอี้ทักหลิงอี้หราน “อี้หราน เธอมาแล้ว มาสิมา มานั่งเร็ว เธอเป็นคนท้องแล้วตอนนี้ก็เป็นช่วงต้องระวัง” หลังจากที่อี้หรานนั่ง เธอก็ถามว่า “เป็นยังไงบ้าง? หมอบอกไหมว่า เธอจะออกจากโรงพยาบาลได้วันไหน?”“หมอบอกว่า ฉันออกได้อาทิตย์หน้าน่ะ” ชินเหลียนอี้ยิ้มกริ่มพร้อมเอามือลูบหัวที่โล้นเลี่ยน หลังจากที่เธอผ่าตัดสมองผมของเธอก็โดนโกนออกจนเกลี้ยงและเธอก็อาจจะต้องใส่วิกไปสักพักหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล “เมื่อวานพี่โจวมาหาฉันแล้วบอกว่าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว ฉันว่าเธอเหมือนรอดตายหวุดหวิดเลยห
อี้จิ่นหลีเกือบจะวิ่งออกจากห้องตรวจของหมอด้วยอาการตื่นตระหนก เขาสั่งหวงเซียนบอดี้การ์ดของหลิงอี้หรานแล้วหมอคนใหม่ให้กลับมาที่ห้องตรวจ หมอที่เคยตรวจหลิงอี้หรานนั้นโดนคนของกู้ลี่เฉินทำให้สลบ“นายน้อยอี้ คุณเป็นอะไรไหมครับ?” เกาฉงหมิงถาม เพราะว่าตอนนี้นายน้อยอี้ดูหน้าซีดมาก“ฉันไม่เป็นอะไร” อี้จิ่นหลีหายใจอย่างยากลำบาก เขาไม่คาดคิดว่า ตัวเองจะยังหวาดกลัวอยู่ เขานั้นกลัวว่า เธอจะตอบว่าเสียใจ แม้เธอจะยังไม่ได้คิดถึงเรื่องการหย่า เขาก็กลัวว่าสักวันเธอจะคิดขึ้นมา เขานั้นกลัวว่า เธออาจจะรักเขาไม่มากพอ.. เขากลัวหลายอย่างมาก“นายเจอเลขาหวังหรือยัง?” อี้จิ่นหลียกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากและถามเกาฉงหมิง“ยังครับ” เกาฉงหมิงตอบ ตั้งแต่งานศพของนายท่านอี้ เลขาหวังที่เคยทำงานให้นายท่านอี้ก็หายตัวไป แม้ว่าพวกเขาจะสั่งคนเพิ่มไปตามหาเลขาหวังก็ยังหาไม่เจอ“ตามหาต่อไป ตราบใดที่เขายังไม่ออกจากเมืองเฉินไป ถึงต้องพลิกแผ่นดินก็ต้องหาเขาให้ได้” อี้จิ่นหลีสั่ง สีหน้าเขามืดครึ้ม เลขาหวังนั้นเป็นคนเก็บความลับของปู่ ปู่ของเขาน่าจะทำมากกว่าแค่ส่งอีเมลข้อมูลความจริงไปหากู้ลี่เฉิน มันจะต้องมีอย่างอื่นอีก ไม่อย่า
ขณะที่พูดเขาก็เดินมาหาหลิงอี้หรานและจ้องเธอ “เธอเคยบอกว่าเธอจะไม่ทิ้งฉันตราบใดที่ฉันไม่ทิ้งเธอใช่ไหม? ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็จะไม่ทิ้งฉันไปตราบที่เธอยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?” หลิงอี้หรานอึ้งไป สิ่งที่เธอเคยพูดก่อนหน้านี้ยังดังกังวาลในหูเธอ มือของเธอจับหน้าท้องซึ่งตอนนี้ใหญ่เท่าอายุครรภ์พร้อมคลอด เธอสูดหายใจลึกก่อนบอกว่า “ใช่ ฉันพูดแบบนั้น” จากนั้นเธอก็หันไปมองกู้ลี่เฉินและพูดว่า “กู้ลี่เฉิน คุณก็ได้ยินเขาแล้ว ฉัน… จะไม่ทิ้งจินไป” เมื่อเธอพูดคำว่า ‘จิน’ ออกมา ดวงตาของอี้จิ่นหลีก็เป็นประกายขณะที่เขายืนอยู่ข้างเธอ ความตื่นเต้นยินดีฉายผ่านใบหน้าเขาอย่างห้ามไม่อยู่ ‘เธอเรียกฉันว่าจินอีกครั้งแล้ว นี่หมายความว่าเธอยอมอภัยให้แล้วลืมเรื่องในอดีตใช่ไหม?’สีหน้ากู้ลี่เฉินเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ว่าก็ไม่ได้รู้สีกแปลกใจมากนัก บางทีเขาก็อาจจะคาดคำตอบนี้ไว้แล้ว เขาแค่อยากรู้ว่า เธอจะยังอยู่กับอี้จิ่นหลีไหมหลังจากที่ได้รู้ความจริง “โอเค เข้าใจแล้ว ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ” กู้ลี่เฉินพูดก่อนที่จะออกจากห้องตรวจของหมอไปพร้อมคนของเขา อี้จิ่นหลียังสั่งให้คนอื่นออกไปจากห้อง จู่ ๆ ก็เหลือ
”จิ่นหลีขังคุณไว้เหรอ?” กู้ลี่เฉินถาม หลิงอี้หรานอึ้งไป ‘ขังฉันเหรอ? เขาเอาความคิดนี้มาจากไหนกัน?’เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของเธอ กู้ลี่เฉินก็บอกว่า “จำนวนของยามในคฤหาสน์อี้ทุกวันนี้เพิ่มขึ้นมาสามเท่า และผมก็ได้ยินว่าระบบรักษาความปลอดภัยก็เปลี่ยนเป็นตัวที่ดีขึ้น อีกอย่างผมไปหาคุณสองครั้งแล้ว แต่ว่าอี้จิ่นหลีก็หยุดผมไว้ทั้งสองครั้ง ผมเจอคุณไม่ได้เลย พอผมโทรเข้ามือถือของคุณ สัญญาณก็โดนตัดไปอัตโนมัติ” หลิงอี้หรานตกใจเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้ กลายเป็นที่เธอรู้สึกว่าจำนวนของบอดี้การ์ดเพิ่มขึ้นนั้นเธอไม่ได้คิดไปเอง แสดงว่าจินส่งคนมากขึ้นให้มาคอยตามเธอ มีครั้งหนึ่งที่เธออยากไปเดินแถวบ้านแต่ว่าย่านนั้นก็มีการจัดการเก็บกวาดจนหมด และเธอก็มีบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งคอยห้อมล้อม ตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่ออกไปเดินเตร่อีกเลย เธอเดินอยู่แต่ในคฤหาสน์เท่านั้น แต่ก็ดูเหมือนมีกล้องวงจรปิดในบ้านเพิ่มขึ้นด้วย 'นีจินกลัว… ว่าฉันจะหนีเหรอ? เขาเลยขังฉันไว้ด้วยวิธีนี้’ หลิงอี้หรานครุ่นคิดขณะที่กู้ลี่เฉินพูดอย่างวิตก “ระหว่างคุณกับเขาเกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าเขา…” เขานั้นกลัวว่าหลังจากที่อี้หรานรู้ความจริง ความสัมพันธ์ร
”แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ยังเป็นทายาทลำดับที่สองของตระกูลห่าว ไม่ใช่ว่าคุณจะไม่ได้อะไรเลย คุณก็ยังได้สิ่งที่พ่อแม่ของคุณจะให้อยู่ดี”“ได้มาไม่เท่าไหร่แล้วจะมีประโยชน์อะไร?” ห่าวอี้เหมิงแค่นเสียง “ถ้าพี่สาวฉันยังมีชีวิตอยู่แล้วฉันเป็นทายาทลำดับสองของตระกูลห่าว พ่อแม่ของคุณคงไม่ให้ค่าฉันแบบนี้แล้วก็ต้องบอกให้คุณระวังตอนที่คบกับฉัน” เซียวจื่อฉีหน้าแดงก่ำทันที เขารู้ว่าห่าวอี้เหมิงพูดถูก พ่อแม่ของเขาเลือกเธอเพราะว่าเธอจะเป็นผู้สืบทอดของตระกูลห่าว “แต่หลิงอี้หรานบริสุทธิ์ ทำไมคุณถึงทำกับเธอแบบนั้นตอนที่อยู่ในคุก ทั้ง ๆ ที่คุณก็ป้ายความผิดให้เธอแล้ว?” เซียวจื่อฉีถาม เซียวจื่อฉีตัวสั่นเมื่อคิดถึงว่า ห่าวอี้เหมิงทำกับอี้หรานอย่างไรในตอนนั้น แล้วที่แท้ตัวเธอเองกลับเป็นฆาตกรตัวจริง ผู้หญิงคนนี้เสแสร้งแกล้งแสดงใส่เขามากแค่ไหนนะ?“เธอเป็นแฟนคุณ มีเพียงแต่ต้องกำจัดหล่อนเท่านั้นฉันถึงจะมีโอกาสได้เป็นแฟนคุณ” ห่าวอี้เหมิงยิ้มเย้ย “ ฉันก็แค่อยากเห็นว่า หลิงอี้หรานสำคัญกับคุณมากแค่ไหน แต่… ฮ่าฮ่า… กลายเป็นว่าเธอไม่มีค่าอะไรเลย” หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง ห่าวอี้เหมิงก็บอกอีกว่า “เซียวจื่อฉี คุณเขี่ยหลิง
แต่ด้านนอกช่วงนี้ก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก เครือข่ายของตระกูลห่าวล้มและไม่สามารถจ่ายหนี้ธนาคารได้ ดังนั้นธนาคารจึงยื่นเรื่องให้ห้ามมีการเคลื่อนไหวใด ๆ เกี่ยวกับทรัพย์สินของตระกูลห่าว ขณะเดียวกัน ข่าวก็แพร่ไปว่า ตำรวจได้ไปจับกุมห่าวอี้เหมิงในงานแฟนมีตติ้ง แม้ว่าห่าวอี้เหมิงจะออกจากวงการบันเทิงมาแล้ว แต่เธอก็ยังมีแฟนคลับเหนียวแน่นจำนวนมาก เธอนั้นแต่งตัวเพื่อไปงานแฟนมีตติ้งโดยใส่สร้อยคอมูลค่า 300 ล้านบาท เธอถึงขั้นเชิญนักข่าวมาร่วมงาน เจตนาของห่าวอี้เหมิงที่จัดงานแฟนมีตติ้งก็คือเพื่อแสดงให้เห็นว่า ตระกูลห่าวไม่ได้เจอปัญหาทางด้านการเงิน และเพื่อให้ชื่อของเธอติดกระแสในโลกออนไลน์ แต่ตำรวจกลับโผล่มาในงานแฟนมีตติ้งของเธอเธอนั้นโดนใส่กุญแจมือต่อหน้าแฟนคลับกลุ่มใหญ่โดยตำรวจที่บอกว่า มาจับเธอในข้อหาต้องสงสัยการฆาตกรรม บรรดาแฟนต่างก็ตกตะลึง ‘ฆาตกรรมเหรอ? ฆาตกรรมอะไรกัน? เทพธิดาห่าวของเราเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมเหรอ?’ ด้วยสถานการณ์เช่นนี้จึงไม่มีโอกาสที่จะปกปิดข่าวไว้ได้ แม้ห่าวอี้เหมิงและตระกูลห่าวจะอยากทำแค่ไหนก็ตาม เพราะอย่างไรก็มีแฟน ๆ อยู่มากเกินไป จากนั้นเหตุการณ์นี้ก็กลายเป็นหัวข้
เขานั้นจะทำทุกอย่างให้เธอยอมอภัยทุกอย่างยกเว้นไปจากเขา เขาไม่สนใจว่าเธอต้องการจะไปจากคฤหาสน์อี้ หรือไปจากเขา แต่ว่าเขายังอยากจะกักขังเธอไว้ในคฤหาสน์อี้ มันเหมือนกับเขาเชื่อว่า เธอจะไม่มีทางทิ้งไปแบบนั้นแน่ เมื่อพูดจบแล้วจิ่นหลีก็หันหลังเดินออกจากห้องไป ไม่นานพยาบาลก็เข้ามาซึ่งเป็นคนเดียวกับที่คอยดูแลอี้หรานตอนกลางคืนตลอดหลายวันมานี่ “คุณผู้หญิงอี้คะ คุณผู้ชายอี้บอกว่าให้คุณพักผ่อน เขาจะไม่เข้ามาในห้องอีกแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องอะไรแล้วค่ะ” พยาบาลผู้ดูแลบอกหลิงอี้หรานเงียบ เธอนอนลงและหลับตาช้า ๆ แต่มือของเธอยังคงลูบท้องอยู่ เธอนั้นพยายามสงบสติอารมณ์ลง เธอต้องทำใจให้สงบเพื่อเด็ก ๆ ‘ฉันควรทำยังไงดี? ฉันไม่สามารถลืมความเจ็บปวดและการที่เขามองดูอยู่ข้าง ๆ เพราะเห็นแก่ผลประโยชน์ได้? ใช่ไหม?’จู่ ๆ เธอก็คิดถึงสิ่งที่เขามักบอกเธอเสมอว่า หากเขารู้จักเธอเร็วกว่านี้ เขาก็จะไม่ปล่อยให้เธอต้องทรมานแบบนี้น ตอนนั้นเธอเพียงคิดว่า เขาหมายถึงช่วงเวลาที่เธอต้องทรมานอยู่ในคุก แต่มันมีความหมายอื่นที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขา หากว่าเขารู้จักและตกหลุมรักเธอเร็วกว่านี้ เขาก็คงไม่นั่งดูอยู่เฉย ๆ เขาจะต้อ
เมื่อหมอและพยาบาลออกไป หลิงอี้หรานก็มองอี้จิ่นหลีที่ยังคงยืนอยู่ในห้อง เขายืนไม่ไกลจากเตียงนักและเหมือนห้อมล้อมไปด้วยความเปล่าเปลี่ยวสิ้นหวัง อี้หรานเม้มปากและบอกว่า “พอลูกคลอดแล้ว ฉันอยากจะย้ายออกจากบ้านตระกูลอี้”อี้จิ่นหลีเงยหน้ามองเธอทันทีด้วยสีหน้าตระหนกตกใจ “เธออยากจะ… ออกจากคฤหาสน์อี้เหรอ?”เธอตอบ “ใช่ เพราะว่าฉันไม่รู้ว่าจะมองหน้าคุณยังไง บางทีการย้ายออกจากคฤหาสน์อี้อาจจะดีกับเราทั้งคู่”เธออาจจะหาข้อแก้ตัวมาช่วยแก้ตัวให้การกระทำของเขาได้ อย่างเช่น เธออาจจะบอกว่าเพราะตอนนั้นเขายังไม่รู้จักเธอและเธอก็ไม่มีค่าอะไรในสายตาเขา แล้วเขาจะมาเห็นอกเห็นใจคนที่ไม่มีความสำคัญอะไรได้อยางไร ในเมื่อเขานั้นมักจะไร้ความรู้สึกอยู่เสมอ? มันก็จะอธิบายได้ว่า ทำไมเขาถึงได้ทำเพียงแค่ดูแต่ไม่เข้ามามีส่วนร่วมอะไร เธออาจจะหาข้ออ้างได้มากกว่าหนึ่งข้อเพื่อที่จะใช้เกลี้ยกล่อมตัวเอง เธอนั้นถูกเลี้ยงดูมาให้เชื่อมั่นในความยุติธรรม นั่นเลยเป็นสาเหตุที่เธอเลือกเป็นทนายซึ่งจะต่อสู้เพื่อความถูกต้องและความยุติธรรมด้วยการใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือ แต่คนที่เธอรักที่สุดกลับไม่แยแสและปล่อยให้เธอต้องติดคุกโดยไร้ค