บทที่ 1456

กู้ลี่เฉินจ้องหลิงอี้หรานอยู่นานจนแขกบริเวณใกล้เคียงหันมามองแล้วซุบซิบกันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“มีอะไรลี่เฉิน? นายมีอะไรอยากจะบอกเหรอ?” อี้จิ่นหลีถามเสียงเย็นขณะที่จับมืออี้หรานไว้แน่นซึ่งเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของ

กู้ลี่เฉินเม้มปากและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร

นายหญิงกู้รู้สึกโล่งใจและรีบดึงกู้ลี่เฉินเข้ามาหา หลิงอี้หรานเองก็โล่งใจเช่นกัน

“ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก” อี้จิ่นหลีกระซิบข้างหูเธอ อี้หรานชะงักไปชั่วขณะ เธอหันไปมองคนที่อยู่ข้างกายแล้วได้ยินเขาบอกว่า “วันนี้เป็นงานศพนายท่านอี้ ถ้ากู้ลี่เฉินก่อเรื่องในงานศพ ตระกูลกู้กับตระกู้อี้ก็คงมองหน้ากันไม่ติด อีกอย่าง…” เขาหยุดและจับมือเธอแน่นขึ้น “เขารู้ว่าเขาไม่มีโอกาสแล้ว ไม่มีอะไรจะเกิดขึ้นได้ถึงเขาจะพยายามก็ตาม”

งานศพของนายท่านอี้ผ่านไปอย่างราบรื่น

หลิงอี้หรานที่ตั้งครรภ์แก่ก็อดทนได้จนถึงขั้นตอนการฝังนายท่านอี้ จากนั้นเธอก็นั่งลงพักในส่วนที่นั่งพักผ่อนซึ่งจัดเตรียมไว้ด้านนอกสุสานตระกูลอี้

เด็กน้อยสามคนในครรภ์ของเธอดูเหมือนจะรู้ว่า วันนี้เป็นวันโศกเศร้า นอกจากมีการขยับตัวบ้างเล็กน้อยพวกเขาก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว วันนี้พว