Share

บทที่ 1286

รอยยิ้มของหลิงกว๋อจื้อชะงักค้าง และปกป้องตัวเองด้วยการพูดว่า “ตอนนั้นพ่อมันโง่เอง พ่อกับลูกสาวจะไปมีเรื่องระหองระแหงกันแค่ชั่วข้ามคืนได้ยังไง คุยกันตรงนี้คงไม่สะดวกเท่าไหร่ ทำไมเราไม่เข้าไปคุยกันข้างในล่ะ?”

หลิงกว๋อจื้ออยากจะคุยหลังจากที่ผ่านประตูคฤหาสน์อี้เข้าไปแล้ว

หลิงอี้หรานกล่าวว่า “ฉันคิดว่าเราตัดขาดกันไปแล้วซะอีก? ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อบอกว่ารู้จักฉัน แค่เพราะการแต่งงานของฉัน งั้นก็ขอบอกไว้เลยว่าเราไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันอีก!”

แม้ว่าเธอกับชายตรงหน้าจะมีสายเลือดเดียวกัน แต่สิ่งที่เขาเรียกกันว่าความรักของครอบครัวมันจางหายไปนานแล้ว!

สีหน้าของหลิงกว๋อจื้อเปลี่ยนไป ตอนนี้ใบหน้าชราของเขาดูค่อนข้างอับอายเล็กน้อย

หลิงอี้หรานพูดกับอี้จิ่นหลีว่า “จิน ไปกันเถอะ”

หลิงกว๋อจื้อไม่เต็มใจที่จะปล่อยหลิงอี้หรานเดินจากไปแบบนี้ เขาอยากวิ่งเข้าไปจับลูกสาวคนโตไว้ ทว่าเพราะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดเขาไว้ เขาจึงไม่มีทางเข้าใกล้หลิงอี้หรานได้เลย

ฟางซุ่ยเอ๋อเห็นแบบนี้ก็รีบพูดว่า “อี้หราน ถึงเธอ... ถึงเธอจะไม่อยากรู้จักพ่อเธอแล้ว แต่อย่างน้อยหาคนไปช่วยน้องสาวของเธอหน่อยสิ หวาลี่ฟางเป็นคนที่บอกให
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status