บทที่ 1194

ตราบเท่าที่เธอตอบว่าใช่ เขาจะพยายามอย่างสุดความสามารถให้เธอได้รับตอนจบอย่างที่เธอต้องการ

ทว่าเขาก็ต้องผิดหวัง... กับสิ่งที่เธอพูด “ลี่เฉิน คุณช่วยชีวิตฉันไว้ และตราบใดสิ่งที่คุณอยากให้ฉันทำมันไม่ขัดต่อจิตสำนึกของฉัน ฉันก็ทำให้ แต่ฉันตอบตกลงเรื่องนี้ไม่ได้”

จู่ ๆ เขาก็กล่าวเย้ยหยันขึ้นว่า “จะบอกว่าเรื่องนี้ขัดต่อจิตสำนึกของคุณงั้นสิ? อี้หราน ผู้ชายคนนี้สำคัญกับคุณขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หลิงอี้หรานเงียบไป กวอซิ่นหลี่ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น แต่เรื่องนี้น่าจะเกิดขึ้นเพราะเธอ นอกจากนั้นกวอซิ่นหลี่ยังทำให้เธอนึกถึงตัวเองในตอนนั้นที่ไม่สามารถพูดอะไรให้คนอื่นเชื่อได้ การช่วยเหลือกวอซิ่นหลี่ก็คล้ายกับการช่วยตัวเธอเอง

ความเงียบของเธอทำให้ใบหน้าของกู้ลี่เฉินบูดบึ้งยิ่งขึ้น

หวาลี่ฟางรีบเดินเข้าไปหากู้ลี่เฉิน จับแขนเขาไว้อย่างแผ่วเบา และกล่าวว่า “ลี่เฉินอย่าโกรธไปเลยค่ะ อี้หรานหลงเชื่อว่ากวอซิ่นหลี่บริสุทธิ์เพราะเธอใส่ใจเขามาก แต่ความจริงกวอซิ่นหลี่เป็นจอมโกหก ฉันหนีออกมาจากรถได้ก็เพราะโชคดีที่มีคนผ่านมาและเบี่ยงเบนความสนใจของเขา ไม่อย่างนั้น... ฉัน... ฉันคง..”

หวาลี่ฟางเริ่มร้องไห้อีกครั้งขณะที่พ