Share

บทที่ 1165

เมื่อโจวเชียนหยุนกลับมายังห้องพักผู้ป่วย ทั้งสองคนคุยกับเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจากไป

เมื่อพวกเขาเดินออกมาจากห้องพักผู้ป่วย ชินเหลียนอีก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาด้วยอารมณ์ว่า “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเด็กแบบอาหยันน้อยจะไปมีเรื่องชกต่อยกับใครเขาด้วย” สุดท้ายแล้วในความเห็นของชินเหลียนอี เจ้าตัวเล็กเป็นเด็กขี้อายและเงียบ ๆ บางครั้งแค่การหยอกเล่นเขาก็หน้าแดงและเขินอายแล้ว”

“แม้แต่กระต่ายก็กัดนะถ้าโดนแหย่น่ะ อีกอย่างอาหยันน้อยก็สู้เพื่อแม่ของเขา แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กฉลาด แต่เขาก็ไม่กลัวที่จะสู้” หลิวอี้หรานกล่าว

เพราะเธอรู้ว่าเด็กน้อยเป็นคนขยันขันแข็ง เขาหูหนวกมาตั้งแต่ยังเด็ก และนั่นทำให้เขาทนทานและอดทนได้มากกว่าเด็กวัยเดียวกัน นอกจากนั้นเขายังสามารถพูดได้อย่างคล่องแคล่วหลังจากที่สวมเครื่องช่วยฟัง ทั้งยังพูดเก่งกว่าเด็กคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกันด้วย นอกจากฉลาดแล้ว เขาก็เป็นเด็กขยันอีกด้วย

ทุกอย่างดูดีเมื่อคนแบบนั้นสงบเสงี่ยม แต่เมื่อพวกเขาระเบิดขึ้นมา พวกเขาก็ดุร้ายเลยทีเดียว!

หลิงอี้หรานรู้ว่าเด็กที่ชกต่อยกับอาหยันน้อยเองก็คงสภาพไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก

“นั่นสินะ” ชินเหลียนอีพึมพำ

ทั้งสองคนไปถึงทางเข้า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status