Share
บทที่ 1102
Related chapters
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1103
“อ๊าย!” จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็ลืมตาขึ้นและลุกขึ้นนั่งบนเตียงฝันร้าย? ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?เธอหอบหายใจ แล้วเสียงพูดอันสง่างามก็ดังขึ้นในหูของเธอเบา ๆ “เธอฝันอะไร?”หลิงอี้หรานหันไปมองอย่างรวดเร็ว และเห็นใบหน้าของอี้จิ่นหลีเธอกล่าวว่า “ไม่... ไม่มีอะไร! ป่านนี้แล้วทำไมคุณถึงยังอยู่ในห้องฉันล่ะ?”“ฉันนอนไม่หลับ” เขากล่าวพลางยกมือขึ้นซับเหงื่อตรงหน้าผากด้วยทิชชู “เธอเหงื่อแตกมากเลย ออกมามากกว่าตอนที่รักษามือเมื่อตอนกลางวันซะอีก เธอฝันถึงเรื่องตอนที่เธอถูกขังเหรอ?” เธอตัวแข็งทื่อในทันที และเบิกตากว้างอย่างแปลกใจ ขณะที่เธอมองเขา ‘เขา... รู้เหรอ?’“เธอละเมอพูดออกมาเป็นคำ ๆ ตอนหลับ ฉันก็เลยรู้” เขาบอก และเพราะเขาได้รู้บางส่วน นั้นจึงทำให้เขายิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นใบหน้าอับจนหนทางและเจ็บปวดของเธอระหว่างที่เธอหลับเมื่อได้ยินอย่างนั้น หลิงอี้หรานก็ยิ้มแห้ง คราวก่อนเธออยู่ใกล้ ๆ และได้ยินเขาเรียกหาพ่อกับแม่ระหว่างที่ป่วย แต่คราวนี้สลับกัน“ก็แค่ฝันถึงตอนที่อยู่ในคุก ฉันฝันถึงมันบ่อย ๆ น่ะ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ” เธอพูดอย่างแผ่วเบาเขาเม้มปากบางเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาแบบ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1104
จนแล้วจนรอดหัวใจของเขาก็ยังคงรักเพียงเธอ“อี้หราน ฉันหวังว่าเธอจะโอบกอดเพียงแค่ฉันและกอดกับฉันเท่านั้น ฉันจะทะนุถนอมเธอยิ่งกว่าใคร ๆ ...” อี้จิ่นหลีพูดขณะง่วงและค่อย ๆ หลับไปการจับมือเธอไว้แบบนี้ทำให้เขารู้สึกสบายใจและปลอดภัยหลังจากนั้นสักพัก หลิงอี้หรานก็ค่อย ๆ หันหน้าไปมองอี้จิ่นหลีที่นอนหลับอยู่บนพื้น ...หลิงอี้หรานไม่รู้ว่าเธอเผลอหลับไปตอนไหน สิ่งที่เธอจำได้ดูเหมือนจะมีแค่เธอกำลังมองหน้าอี้จิ่นหลีตอนหลับ และระหว่างที่มอง... เธอก็เผลอหลับไป งั้นเหรอ?ดีที่ตอนนี้อี้จิ่นหลีไม่ได้อยู่ในห้อง นั่นเลยช่วยให้เธอไม่ต้องอับอายหลิงอี้หรานลุกออกจากเตียงและไปล้างหน้าล้างตา เธอเดินออกจากห้องลงไปชั้นล่าง และเห็นอี้จิ่นหลีอยู่ในห้องครัวกำลังเตรียมอาหารเช้า“ตื่นแล้วเหรอ เดี๋ยวอาหารเช้าก็เสร็จแล้วล่ะ” อี้จิ่นหลีกล่าวเธอมองเขาที่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว ช่วงสองสามวันที่เธอมาอยู่ที่นี่ เขาเป็นคนเตรียมอาหารทั้งหมด ยกเว้นตอนที่เขาป่วยที่เธอเป็นคนเตรียมอาหารแทนถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่เคยดูเขาตอนเตรียมอาหารเลย ตอนนี้มันเลยเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเธอเป็นไปตามที่เขาพูด ทุกอย่างเตรียมเสร็จในไม่ก
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1105
“ที่จริง... ไม่ใช่ว่าเธอรักฉันไม่ได้อีกแล้ว แต่เป็นเพราะเธอกลัวว่าฉันจะทำให้เธอเจ็บอีกใช่ไหม?” อี้จิ่นหลีถามเสียงอ่อนเธอรู้สึกได้ว่าเขามองเธอออก บางทีคงจะเป็นอย่างที่เขาพูด เธอกลัว เธอกลัวมากเสียจนไม่กล้ามีรักอีกแล้ว “อี้หราน ฉันจะไม่ทำร้ายเธออีก!” อี้จิ่นหลีกำจัดแววตาหลงใหลทิ้งไป และเหลือไว้แค่เพียงความจริงจัง เขาค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้ามาหาเธอช้า ๆ ขณะที่ดวงตาของเขาจ้องมายังดวงตาผลอัลมอนด์ของเธอ “เธอไม่เชื่อฉันเหรอ?”เธอกล่าวตอบว่า “เรื่องแบบนี้ไม่มีใครรับประกันได้หรอกนะ”“ถ้าเธอไม่เชื่อ ฉันจะสาบานเลย”“ไม่ต้อง...” ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร เขาก็ย่อตัวลง และคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าเธอ ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม จริงจัง และแสดงความตั้งใจจริง “ฉัน จิ่นหลี ขอสาบานว่า ถ้าฉันทำให้เธอเจ็บอีกในอนาคต ฉันจะชดใช้คืนให้เธอสิบเท่า ถ้าฉันทำให้เธอร้องไห้ ความเจ็บปวดนั้นจะต้องบาดลึกถึงกระดูกและเผาไหม้หัวใจของฉันจนเป็นผุยผง”ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึง เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะคุกเข่าลงตรงหน้าเธอแบบนี้ และพูดอะไรพวกนั้นด้วย!เธอก้มมองลงไปที่เขา ขณะที่เขาหลบตา ก้มหน้าลง และพึมพำว่า “รู้อะไรไหม?
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1106
“คุณ... มาทำอะไรที่นี่?” หลิงอี้หรานมองไปยังกู้ลี่เฉินด้วยความประหลาดใจ เธอสังเกตเห็นว่าเขาซูบผอมลงไปเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้มือขวาของเขายังคงมีผ้าพันแผลพันไว้ หลิงอี้หรานจำตอนที่อี้จิ่นหลีหักข้อมือของกู้ลี่เฉินก่อนจะพาตัวเธอมาได้ “ข้อมือเป็นไงบ้างคะ?”เขาพูดเสียงเบา “ไม่เป็นไรครับ เจ็บนิดหน่อย แต่ที่นี่หายากมากเลยนะ ถ้าไม่ใช่เมื่อวานหมอซูถูกพาตัวมาที่นี่เราคงจะไม่ได้เบาะแสอะไรเลย”เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น ความกังวลก็ปรากฏในดวงตาของกู้ลี่เฉินอีกครั้ง “หลังจากที่เขาพาคุณมาที่นี่ เขาได้ทำอะไรให้คุณลำบากใจหรือเปล่า?”“ไม่เลยค่ะ” หลิงอี้หรานตอบพลางส่ายหน้า แต่สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อคิดถึงช่วงนี้ที่เธอใช้เวลาร่วมกับอี้จิ่นหลีกู้ลี่เฉินรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นแบบนี้ ราวกับว่าความเป็นไปได้ที่เขาไม่อยากจะคิดถึงกำลังค่อย ๆ เป็นจริงขึ้นมา จู่ ๆ กู้ลี่เฉินก็ดึงมือของหลิงอี้หรานไว้ด้วยมือซ้ายของเขา และกล่าวว่า “ผมจะพาคุณออกไปเดี๋ยวนี้ คฤหาสน์นี้มีระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนาในทุกจุด ผมให้คนแฮ็คเข้าไปในระบบและปิดการรักษาความปลอดภัยบางจุดไว้ชั่วคราว อีกไม่นานมันก็จะกลับไปทำงานเหมือนเดิ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1107
‘เกิดอะไรขึ้น?’ ก่อนที่หลิงอี้หรานจะได้รู้คำตอบ เสียงเย็นชาจากคนอีกคนก็ดังขึ้น“วันนี้ถ้าฉันไม่ยอมให้ออกไปก็จะไม่มีใครได้ออกไปทั้งนั้น!”ในชั่ววินาทีนั้นหลิงอี้หรานรู้สึกราวกับว่าเลือดในกายของเธอกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว นี่มัน... เสียงของอี้จิ่นหลี!เธอเงยหน้าขึ้นและมองเห็นร่างสูงที่ยืนห่างจากพวกเขาไปไม่กี่สิบเมตรพร้อมด้วยกลุ่มคนที่ยืนเรียงกันเป็นแถวอยู่ด้านหลังของเขาราวกับว่า... พวกเขารออยู่นานแล้วและตอนนี้ก็อัญเชิญให้เข้ามาติดกับ!“ดูเหมือนฉันจะประมาทไปสินะ” กู้ลี่เฉินมองไปยังอี้จิ่นหลีซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลอย่างเย็นชา “นายตั้งใจทำอย่างนี้เหรอ? เพื่อล่อให้ฉันมาที่นี่สินะ?”ถ้าไม่ใช่เพราะหมอซู เขาคงไม่เจอที่นี่ง่าย ๆ แบบนี้แน่!อี้จิ่นหลีไม่ได้ตอบอะไร แต่มองไปยังหลิงอี้หรานซึ่งยืนอยู่หลังกู้ลี่เฉินแทน “เธอล่ะ? เธอยังอยากตามกู้ลี่เฉินออกไป แม้ว่าฉันจะให้เธอทุกอย่างแล้วงั้นเหรอ?”หลิงอี้หรานมองอี้จิ่นหลีที่เดินเข้ามมาทีละก้าว ๆ ใบหน้างดงามของเขาตอนนี้เย็นชาราวน้ำแข็ง ขณะที่ดวงตาซึ่งเคยมองเธออย่างอ่อนโยนเมื่อเช้านี้กลับกำลังอึมครึมและแผ่รังสีอันตรายออกมา“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ได้จะออกไปแล
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1108
“ฉันก็น่าจะลองดู” กู้ลี่เฉินกล่าวโดยปราศจากความตระหนกชายหนุ่มสองคนที่ทั้งสูงส่ง มีพลังอำนาจ และต่างมีอิทธิพลในเมืองเฉิน ตอนนี้พวกเขากำลังเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน“ถ้าอี้หรานไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันก็จะพาเธอออกไปไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม!” กูลี่เฉินกล่าว“แล้วฉันก็จะหักมืออีกข้างของนายซะ” อี้จิ่นหลีพูดอย่างเย็นชา และโจมตีกู้ลี่เฉินในทันทีกู้ลี่เฉินเห็นแบบนั้นจึงกระโดดหลบ ชายหนุ่มสองคนสู้กันไปมา แต่กู้ลี่เฉินโจมตีไม่ได้เลยเพราะอาการบาดเจ็บตรงมือขวาของเขาอี้จิ่นหลีตรึงกู้ลี่เฉินไว้กับพื้นและจับมือซ้ายที่ยังไม่บาดเจ็บมาเพื่อจะหักมัน ในขณะนั้นเองที่หลิงอี้หรานก็รีบเข้ามาแล้วจับมือของอี้จิ่นหลีไว้แน่น “หยุด! อย่าทำร้ายกู้ลี่เฉิน!”สีหน้าของอี้จิ่นหลีเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที “แล้วถ้าฉันบอกว่ายังไงฉันก็จะหักมือมันล่ะ?”“การหักมือคนอื่นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับคุณเลยสินะ?” หลิงอี้หรานถาม ห่าวอี้เหมิงและเซียวจื่อฉีเองก็เคยพูดเรื่องมือที่ใช้การไม่ได้ของเธอว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยพวกเขาตัดสินกันง่าย ๆ แต่ส่งผลกับเธออย่างมหาศาล“นี่เธอปกป้องมันเหรอ?” อี้จิ่นหลีพูดสวนกลับมา“ใช่” หลิงอี้หรานต
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1109
“ฉันจะรักษาสัญญา และเธอต้องไม่ลืมมันนะ เข้าใจไหม?”ราวกับว่าเสียงเด็กน้อยเหล่านั้นได้กลับมาดังห้อมล้อมเธอไว้อีกครั้งถึงอย่างนั้นเธอก็ลืมเรื่องนั้นไปและจำเขาไม่ได้หลังจากนั้นหลิงอี้หรานคุกเข่าลงต่อหน้าของอี้จิ่นหลีเสียงดัง การคุกเข่าของเธอทำให้ชายหนุ่มทั้งสองที่อยู่ตรงนั้นประหลาดใจ“เธอ...” ดวงตาของอี้จิ่นหลีเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “เธอทำอะไร? นี่เธอคุกเข่าเพื่อกู้ลี่เฉินเหรอ? ฉันไม่หยุดหรอกนะถึงเธอจะคุกเข่าลงมาก็เถอะ!”“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกู้ลี่เฉินเลย!” หลิงอี้หรานสูดลมหายใจเข้าลึกและพูดอย่างใจเย็นว่า ในทันทีที่เธอคุกเข่าลง ความตระหนกและความลังเลใจใด ๆ ก็จางหายไปในทันที “เรื่องระหว่างคุณกับฉันไม่เกี่ยวกับคนอื่น แม้ว่าคุณจะบอกว่าคุณยังรักฉัน แต่ฉันก็ไม่สามารถรับความรักของคุณไว้ได้ เพราะอย่างนั้น อี้จิ่นหลี... ปล่อยฉันไปเถอะ”“ปล่อยเธอไป... งั้นเหรอ?” ร่างกายของอี้จิ่นหลีเจ็บปวดจากแรงสั่นสะเทือนที่มองไม่เห็นจนใบหน้าของเขาซีดเซียวในทันทีจนถึงตอนนี้เองที่เขาอยากจะให้เธอขอร้องให้เขาปล่อยกู้ลี่เฉินแทนเธอ!“เธอรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่?” เขาพึมพำพลางคลายมือที่จับกู้ลี่เฉิ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1110
ถึงอย่างนั้น... ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นเพียง ‘ความผิดพลาด’ สำหรับเธอผู้หญิงที่เขารักที่สุดกำลังขอร้องให้เขาปล่อยเธอไป จะมีอะไรน่าหัวเราะเยาะมากไปกว่านี้อีกไหม?“ก็ได้ ฉันจะปล่อยเธอไป” เขาได้ยินเสียงพูดของตัวเอง “หลังจากนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก!”ไม่ว่าจะเป็นคนรักหรือพี่สาว ไม่มีความสัมพันธ์อะไรหลงเหลืออยู่ระหว่างพวกเขาต่อจากนี้อีกต่อไปเหมือนกับเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกันได้ ...กู้ลี่เฉินพาหลิงอี้หรานกลับไปที่ห้องเช่าของเธอ เธอไม่ได้กลับมาเป็นสัปดาห์และภายในก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปนอกจากฝุ่นที่หนาขึ้นในบางจุดกู้ลี่เฉินกล่าว “คุณ... ไม่ต้องคุกเข่าลงต่อหน้าจิ่นหลีก็ได้ ผมจะหาทางอื่นให้ได้แม้ว่าคุณจะไม่ได้คุกเข่าก็ตาม”หลิงอี้หรานส่งยิ้มแห้ง ‘ฉันแค่คิดว่านี่คือการชดใช้เรื่องที่เขาคุกเข่าต่อหน้าฉันก่อนหน้านี้ต่างหาก’เมื่อวานนี้อี้จิ่นหลีคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ ขอร้องเธอให้รักเขา! วันนี้เธอคุกเข่าลงต่อหน้าอี้จิ่นหลี ขอร้องเขาให้ปล่อยเธอไป!“กู้ลี่เฉิน ขอบคุณนะคะ แต่...” เธอชะงักและมองไปยังมือของเขาด้วยสายตาซับซ้อน โชคดีที่อี้จิ่นหลีไม่ได้หักมือซ้ายของกู้ลี่เฉินไปด้วย ไม่
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
