บทที่ 1064

”ฉันบอกคุณแล้วว่า ฉันไม่...”

“เธอไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลย?” เขาขัดจังหวะเธอ “แล้วตอนนี้เธอรู้สึกกับใครอยู่?”

เธออึ้งไป ดูเหมือนความอันตรายจะฉายวาบผ่านแววตาของเขาขณะที่มองมายังเธอ

“ฉันไม่รู้สึกอะไรกับใครทั้งนั้นแหละ รวมถึงกู้ลี่เฉินด้วย!” เธอพูด เธอไม่อยากให้กู้ลี่เฉินเข้ามาเกี่ยวข้องแบบนี้ อี้จิ่นหลีหักข้อมือของกู้ลี่เฉินก็เพราะเธอ และเธอก็อยากรู้ว่าตอนนี้อาการของเขาเป็นอย่างไรบ้าง

“ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไร ทำไมเธอถึงปล่อยให้มันกอดเธอล่ะ? เธอไปสนิทกับลี่เฉินตอนไหน?” เขาถามเสียงดุ

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา ถ้าคำตอบของเธอไม่ถูกใจเขา ถ้าอย่างนั้น...

หลิงอี้หรานพูดอย่างสัตย์จริง “ฉัน... คิดกับกู้ลี่เฉินแค่เพื่อนสมัยเด็กเท่านั้น ฉัน... รู้สึกผิดเวลาที่ฉันเห็นเขา”

“รู้สึกผิด?” อี้จิ่นหลีเลิกคิ้ว

“เขาตามหาฉันมาตั้งหลายปี แต่ฉันไม่เคยบอกว่าฉันคือคนที่เขาตามหา” ทั้งยังปล่อยให้กู้ลี่เฉินคิดว่าเป็นคนอื่นและทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อีกอย่าง ที่เขากอดฉันอาจจะเป็นแค่ความรู้สึกที่เขามีให้ฉันตอนเด็ก”

เพราะเธอสวมชุดสีม่วงตัวนั้น ดังนั้นกู้ลี่เฉินคงจะคิดว่าเธอเป็นเด็กสาวในจินตนาการของเขา เธอรู้