บทที่ 1041

หลิง อี้หรานสบตากับดวงตาคมสีดำสนิทที่หางตาชี้ขึ้นเล็กน้อย ดูราวกับว่าดวงตาคู่นี้สามารถล่อลวงใครก็ตามที่ถูกมันจ้องมอง

อี้หรานแสบจมูกขึ้นมาเล็กน้อย บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาคือเฉินเฉิน หรือบางทีอาจเป็นเพราะเขายอมที่จะเจ็บปวดไปพร้อมกับเธอ

เธอเคยต้องเผชิญสิ่งเหล่านั้นเพียงลำพัง แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้เดียวดาย

“อย่าดีกับฉันนักเลยกู้ ลี่เฉิน มันไม่คุ้มหรอก” เธอพึมพำ ‘ฉันไม่คู่ควรกับความใจดีของคุณ’

เขารีบพูด “คนที่ตัดสินใจว่ามันคุ้มหรือเปล่าคือ ผม ไม่ใช่คุณ และผมก็คิดว่ามันคุ้มค่า แม้จะต้องแลกด้วยความเจ็บปวดก็ตาม!”

อี้หรานมองชายหนุ่มด้วยสายตาว่างเปล่าอยู่ครู่หนึ่ง ความรู้สึกบางอย่างบังเกิดขึ้นในใจ

…

หลังจากส่งอี้หรานที่บ้าน รวมถึงรอดูหญิงสาวเดินเข้าบ้านจนลับสายตาเสร็จเรียบร้อย กู้ ลี่เฉินก็ก้มดูปลาสเตอร์ที่แขนขวาของตนเอง

“อี้หราน…” พึมพำชื่อของคนที่เพิ่งลงจากรถไป ก่อนประทับจุมพิตลงไปอย่างอ่อนโยนที่เปี่ยมไปความรู้สึกรักใคร่

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะหลงใหลในตัวใครได้ถึงเพียงนี้

ลี่เฉินเพียงอยากทะนุถนอมบาดแผลที่เธอทิ้งไว้ให้เท่านั้น

“คุณจะรักผมบ้างได้ไหม?” ชายหนุ่มพึมพำออกมา

เรื่องผู้หญิงเคย