“พรืดดด!!!” ร่างงามหลบพระหัตถ์ไปได้อย่างฉิวเฉียด ก่อนจะวิ่งหน้าตั้งไปยังโต๊ะเสวยโดยมีจอมมารวิ่งตามหลังมาติดๆ ประหนึ่งกำลังวิ่งไล่จับฉันใดก็ฉันนั้น
“วาเอ๋อร์เจ้าหนีข้าทำไม!” รับสั่งถามทันทีที่วิ่งมาหยุดยืนอยู่ตรงโต๊ะเสวยซึ่งเต็มไปด้วยอาหารมงคล “ขะ... ข้ายังไม่พร้อมท่านอ๋อง! ท่านต้องให้เวลาข้าบ้างสิ อีกอย่างข้าหิวมากเลย เราสองคนยังไม่ได้ดื่มเหล้ามงคลด้วยกันเลยนะ ดูสิเครื่องเสวยมงคลก็ยังไม่ได้กินเลย ข้าหิวมากเลยนะท่านรู้หรือเปล่า” เฉินวาวาทำใจดีสู้เสือ พลางทรุดกายลงนั่งบนตั่งที่ประทับ บนโต๊ะเครื่องเสวยเต็มไปด้วยอาหารและขนมมงคลมากมาย รวมไปถึงเหล้ามงคลอยู่ในเหยือกที่ทำจากหยกสีเขียวอ่อนวางอยู่ เฉินวาวาไม่รอช้ารีบจัดแจงจับตะเกียบคู่วางไว้บนจานเปล่าให้พระสวามี พร้อมรีบเทเหล้ามงคลลงบนแก้วเสวยที่ทำมาจากหยกเข้าชุดกับตัวเหยือกที่บรรจุน้ำจัณฑ์เอาไว้จนเต็ม “ข้ากับท่านยังไม่ได้ดื่มเหล้ามงคลด้วยกันเลย ข้าในฐานะพระชายาเอกของชินอ๋องผู้ยิ่งใหญ่ไปทั่วหล้าต้องเทเหล้ามงคลนี้ให้พระสวามีจริงไหม” หญิงสาวกล่าวพร้อมยื่นเหล้ามงคลให้จอมมาร พระหัตถ์รับแก้วเสวยพลางทอดพระเนตรคนงามก่อนจะส่าตำหนักประจิมภายในห้องรับรองส่วนพระองค์ “ตึก... ตึก... ตึก” นิ้วพระหัตถ์เคาะลงบนโต๊ะติดๆ กัน ราวกับว่ากำลังรอคอยอะไรบางอย่าง องค์หญิงแคว้นเยว่นั่งอยู่บนตั่งที่ประทับ เฝ้ารอคอยความคืบหน้าของสายลับที่ถูกส่งไปให้กำจัดพระชายาเอกของชินอ๋องผู้เลื่องลือ พระนางชะเง้อจนพระศอยืดยาวรอฟังข่าวตั้งแต่ค่ำคืนวาน จนก้าวเข้าสู่ช่วงบ่ายของวันนี้ก็ยังไม่มีรายงานข่าวจากสายลับกลับมาแต่อย่างใด “จนถึงป่านนี้แล้ว..ทำไมยังไม่มีข่าวอะไรส่งมาอีกนะ แทนที่จะรีบมารายงานข้ากลับต้องให้ได้ไปตาม พวกเจ้าช่างไม่ได้ดั่งใจข้าเสียนี่กระไร” รับสั่งบ่นพึมพำพร้อมพระขนงขมวดเข้าหากันทันใด เมื่อทอดพระเนตรนางกำนัลคนสนิทกลับมาเพียงลำพัง ทันทีที่นางกำนัลคนสนิทมายืนอยู่ตรงพระพักตร์ องค์หญิงแคว้นเยว่ทรงชำเลืองพระเนตรไปทางด้านหลังว่าจะมีร่างของสายลับที่ถูกส่งไปทำงานตามหลังมาด้วยหรือไม่ “เหตุใดเจ้าจึงกลับมาเพียงลำพัง ใยจึงไม่ปรากฏสายลับของแคว้นตามเจ้ามาด้วย” รับสั่งถามด้วยความสงสัยพลางทอดพระเนตรใบหน้าของนางกำนัลที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด “เจ้าเป็นอะไร! ใยจึงมีทีท่าเช่นนี้แสดงออกมา เกิดอะไรขึ้น! จงรีบรายงานมาเร็วๆเข้
ในขณะเดียวกันภายในห้องพระบรรทมชินอ๋อง “คร่อก... คร่อก... คร่อก” เสียงกรนเบาๆ ดังออกมาเป็นระยะๆ จากร่างงามของสตรีสาวสูงศักดิ์ผู้ซึ่งขึ้นชื่อได้ว่าเป็นพระชายาเอกของชินอ๋องผู้เลื่องลือแห่งแคว้นเทียนโจว ใบหน้างามลึกล้ำของนางร้ายหน้าสวยจากยุคอนาคต ได้กลับคืนสู่สภาพปกติดั่งเดิมด้วยได้รับโลหิตชาดทองของจอมมารชินซางซึ่งพระองค์ให้ราชินีดื่มพระโลหิตขับไล่พิษจากไข่มุกดำออกไปให้หมดจากกาย เพื่อมิให้นางต้องหลับใหลไปตลอดกาลเพราะพิษจากไข่มุกดำแพร่ขยายไปทั่วทั้งร่าง สืบเนื่องมาจากขับไล่พิษที่เฉินวาวาได้รับมาจากเหล้ามงคลในคืนเข้าหอนั่นเอง ตลอดระยะเวลาสามวันที่ผ่านมา หญิงสาวเข้าสู่ห้วงภวังค์แห่งการหลับใหลมาโดยตลอด มิรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นอีกเลย และจอมมารทรงปกปิดข่าวที่พระชายาถูกยาพิษจากเหล้ามงคลมิแพร่งพรายออกไปแต่อย่างใด ทำประหนึ่งราวกับว่าเหตุการณ์ดังกล่าวมิได้เกิดขึ้น หรือหากคิดในทางกลับกันเกิดขึ้นแล้วแต่ทรงไหวทัน พระองค์มีพระบัญชาให้สายลับลงสืบค้นหาอย่างเงียบเชียบเพื่อค้นหาผู้บงการอยู่เบื้องหลังการวางยาพิษในครั้งนี้ และจัดเตรียมการเดินทางกลับเมืองเทียนจิ้นทันทีที่ราชินีของพระองค์ต
พระตำหนักพายัพที่ประทับฟางหยางฮ่องเต้ พระเนตรสีดำสนิทของฮ่องเต้หนุ่มวัยฉกรรจ์ ทรงยืนทอดพระเนตรขบวนเสด็จของพระอนุชาต่างพระมารดา กำลังเคลื่อนขบวนออกจากพระตำหนักบูรพาเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองเทียนจิ้น อันเป็นเมืองหลวงตะวันตกของแคว้นเทียนโจว ตามสัตย์สัญญาที่ทรงให้คำมั่นเอาไว้ โดยมีสายพระเนตรของรัชทายาทจื่อถง ทอดพระเนตรขบวนเสด็จดังกล่าวด้วยความเคียดแค้นและชิงชังเสด็จอาของพระองค์อย่างยิ่งยวด ขบวนเสด็จของชินอ๋องในครานี้ ยิ่งใหญ่กว่าเดิมด้วยครั้งนี้ทรงเสด็จกลับเมืองเทียนจิ้นโดยมีพระชายาเอก ซึ่งเป็นองค์หญิงจากแคว้นฉู่ที่เพิ่งจะเข้าพิธีอภิเษกด้วยกันเพียงแค่สามวันเท่านั้น ทั้งสองพระองค์กลับไปครองรักอยู่ที่เมืองดังกล่าวท่ามกลางสายตาของผู้พ่ายแพ้ เพราะผิดหวังในรักถึงสองคู่ และสายตาอีกหนึ่งคู่ คือแรงชิงชังและต้องการยึดอำนาจที่ควรจะได้ครอบครองกลับคืนมาทั้งหมด ฟางหยางฮ่องเต้ค่อยๆ หันพระวรกายเสด็จพระดำเนินกลับเข้ามาในพระตำหนักตามเดิม หลังจากที่ทรงยืนทอดพระเนตรขบวนเสด็จของชินอ๋องตรงระเบียงพระตำหนักอยู่เป็นเวลานาน ติดตามด้วยองค์รัชทายาทและพระวรกายบอบบางขององค์หญิงเยว่วาวา จากแคว้นเยว่พระดำเนินกลับเ
เฉินวาวาเงยหน้ามองพระสวามีของเธอทันทีครั้นได้ยินเช่นนั้น “เปล่านะ... ข้าอยากไปกับท่านตามลำพังแค่สองคนมากเลย อยากเดินเที่ยวไปทุกที่กับท่านเพียงลำพังแค่เราสองคนเท่านั้น แต่ท่านมีภารกิจและงานยุ่งอยู่ตลอดเวลา ข้าก็เลยไม่อยากรบกวน ในฐานะที่ข้าเป็นพระชายาเอกของชินอ๋องจะต้องให้ความสำคัญและไม่ทำให้การบริหารกิจการบ้านเมืองรวมไปถึงกองทัพของท่านต้องขาดตกบกพร่อง” หญิงสาวบอกออกไปตามตรง ก่อนจะได้ยินสุรเสียงของพระสวามีสวนกลับมาทันควัน “ไม่มีอะไรสำคัญสำหรับข้า นอกจากเจ้าเพียงผู้เดียวเท่านั้นวาเอ๋อร์ เจ้าเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่เป็นชีวิตและจิตใจของข้าหามีสิ่งใดทัดเทียมได้แม้แต่น้อย” จอมมารรับสั่งออกมาจากหัวใจ “ท่านอ๋อง!” เฉินวาวารำพึงเพรียกหาพระสวามี ใบหน้าแสนสวยเต็มไปด้วยความเซ็กซี่ ช่างน่าหลงใหลและชวนมองอยู่ตลอดเวลา ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาบางๆ เมื่อได้ยินรับสั่งของพระสวามีเช่นนั้น เฉินวาวาสัมผัสถึงความรักอย่างสุดซึ้งที่ได้รับจากจอมมาร นิ้วมือเรียวสวยดั่งลำเทียนค่อยๆ ยกขึ้นลูบไล้ปลายคางสากของพระสวามี ดวงตากลมโตหวานหยาดเยิ้มทอดสายตามองบุรุษที่ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นสามีข
สามเดือนผ่านไปเมืองเทียนจิ้น (เมืองหลวงตะวันตก)จวนชินอ๋อง พื้นที่กว้างใหญ่มีอาณาเขตกว้างขวาง กินพื้นที่เทียบเท่ากับพระราชวังหลวงเมืองเทียนฮุยไปกว่าครึ่ง ตำหนักมากมายถูกสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันและถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ด้วยสิ่งล้ำค่าควรเมือง บริเวณสวนภายในจวนไม่ว่าจะเป็นสวนดอกไม้ สระน้ำกว้างใหญ่ที่อยู่ภายในจวนดังกล่าวเทียบเท่าพระราชวังหลวงของเมืองหลวงเอกก็ว่าได้ ประดุจราวกับว่าจวนที่ประทับของชินอ๋อง คือพระราชวังหลวงของเมืองเทียนจิ้น อันเป็นเมืองหลวงตะวันตกฉันใดก็ฉันนั้น เฉินวาวานางร้ายหน้าสวยจากยุคอนาคต นางคือพระชายาเอกของบุรุษที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วทุกสารทิศ ชินอ๋องหรือเทพเจ้าแห่งสงคราม บัดนี้ทรงมีสตรีเพียงหนึ่งเดียวจากอนาคตอันไกลโพ้นเป็นเจ้าของหัวใจที่มีเพียงดวงเดียวของพระองค์ และมีนางเพียงผู้เดียวที่สถิตอยู่ในหัวใจไปตลอดกาล หามีสตรีใดครอบครองอีกต่อไปหากแม้นมิใช่เฉินวาวา และชินอ๋องนับตั้งแต่ทรงมีพระชายา จากบุรุษที่แสนจะเย็นชาดุจน้ำแข็ง ดุดัน เกรี้ยวกราดและน่าสะพรึงกลัวผู้ที่ได้ชื่อว่าไร้รัก และเมิน
ภายในตำหนักหยกลายเมฆดวงตากลมโตของเฉินวาวาเฝ้ามองจอมมารอ่านพระบรมราชโองการจากฟางหยางฮ่องเต้ พระพักตร์หล่อเหลาในยามนี้หามีพระอาการใดๆ แสดงออกมาทั้งสิ้น ยังคงเรียบเฉยและเต็มไปด้วยความเย็นชามิแปรเปลี่ยน มีเพียงชายาคนงามของพระองค์เท่านั้นที่ล่วงรู้ว่าสิ่งที่เปลี่ยนไปนั่นก็คือสายพระเนตรของพระองค์พระเนตรสีนิลกาฬฉาบสีเลือดลุกวาววับออกมาก่อนจะเลือนหายไปต่อหน้าพระชายาคนงามของพระองค์ ในขณะที่ทรงยืนหันหลังให้แก่รัชทายาทอ่านพระบรมราชโองการอยู่ในขณะนี้“เฮือก!” ร่างงามสั่นไหว เรือนกายสะดุ้งจนหัวใจแทบหยุดลง ก่อนจะรีบเก็บอาการกลัวให้เลือนหายไปโดยพลัน“แย่แล้ว! ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นๆ แน่เลย ดวงตาของท่านอ๋องเปลี่ยนเป็นสีเลือด” เฉินวาวารำพึงอยู่ภายในใจพร้อมสุรเสียงของจอมมารรับสั่งดังขึ้น ครั้นทรงอ่านพระบรมราชโองการเสร็จสิ้น พลางยื่นส่งคืนให้แก่รัชทายาทตามเดิม“ข้าไม่รับ! มิใช่ความรับผิดชอบของข้าแต่อย่างใดที่จะต้องเอาตัวเข้าไปพันผูกกับนาง หากแม้นไม่มีผู้ใดกล้ารับสตรีผู้นี้ ข้าจะส่งพระราชสาสน์ไปยังฮ่องเต้แคว้นเยว่ล
“แต่ข้ายอม!!!” เฉินวาวาเอ่ยสวนกลับโดยพลันพระเนตรสีนิลกาฬลุกวาววับครั้นทรงได้ยินชายาคนงามตอบพระองค์กลับมาเช่นนั้น“นี่เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่จึงจะให้ข้ารับนางเป็นชายารอง ในเมื่อทั้งเจ้าและข้าล่วงรู้ดีว่านางเป็นเช่นไร! เหตุใดใยเจ้าจึงต้องรับนางเข้าจวนข้าเช่นนี้!” รับสั่งถามสุรเสียงเข้มมือเรียวสวยยกขึ้นลูบไล้แผ่นอกกว้างที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อได้รูปสวยไปมาเบาๆ เพื่อให้พระสวามีมีพระอารมณ์เย็นลง พลางเขย่งปลายเท้าของเธอกระซิบเบาๆ แนบชิดริมหู“ข้ายังพูดไม่ทันจบเลย... ท่านอ๋องอย่าเพิ่งโมโหเลยนะฟังข้าพูดสักหน่อยเถิด ข้าก็ไม่ยินยอมหรอกนะที่จะให้ท่านรับองค์หญิงแคว้นเยว่มาเป็นพระชายารองเช่นกัน”ครั้นจอมมารทรงได้ยินพระชายาคนงามกระซิบบอกเช่นนั้น พระพักตร์หล่อเหลาแปรเปลี่ยนไปทันที ทรงก้มลงทอดพระเนตรพระชายาโดยพลัน“เจ้าหวงข้า” รับสั่งถามกลับไปใบหน้าสวยเซ็กซี่พยักหน้าขึ้นลงติดๆ กัน โดยไม่เสียเวลาครุ่นคิดแม้แต่น้อย“อือฮึ!... ข้าเป็นพระชายาของชินอ๋องเพียงผู้เดียวเท่านั้น สตรีอื่นอย่าแหยม! เดี๋ยวข้าจะจัดการ
พระตำหนักประจิม“อะไรนะ!” สุรเสียงองค์หญิงแคว้นเยว่ดังกระหึ่มขึ้นมาโดยพลัน ครั้นทรงได้ยินถ้อยรับสั่งขององค์ไทจื่อ“เจ้าได้ยินไม่ผิดหรอกองค์หญิง ข้าและเสด็จพ่อสามารถจัดการให้เจ้าเข้าไปอยู่ในจวนชินอ๋องได้เป็นผลสำเร็จแล้ว ในฐานะว่าที่พระชายารอง” รัชทายาทรูปงามรับสั่งพร้อมยกถ้วยชาขึ้นจิบทว่าองค์หญิงแคว้นเยว่แทนที่จะทรงดีพระทัย กลับแสดงสีพระพักตร์ไม่พอพระทัยออกมาโดยพลัน เมื่อพระนางสามารถเข้าจวนชินอ๋องในฐานะว่าที่พระชายารอง“เหตุใดหม่อมฉันจึงเข้าจวนชินอ๋องในฐานะว่าที่พระชายารองด้วยเล่าเพคะ มีเหตุใดใยต้องรั้งรอตำแหน่งอย่างเป็นทางการอยู่อีกด้วยเพราะเหตุใด” รับสั่งถามกลับไปด้วยความสงสัยรัชทายาทรูปงามเงยพระพักตร์ขึ้นจากถ้วยชาตรงพระพักตร์ ทอดพระเนตรองค์หญิงแคว้นเยว่ซึ่งนั่งอยู่บนตั่งที่ประทับตรงข้ามกับพระองค์ พระพักตร์คมคายแสยะยิ้มเหยียดครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น“ข้าอุตส่าห์จัดการให้เจ้าได้เข้าไปอยู่ในจวนชินอ๋องได้เป็นผลสำเร็จ ในฐานะว่าที่พระชายารองในภายภาคหน้าของชินอ๋องยังไม่พอใจอีกหรือไร ถ้า
พระราชวังจำลองพิธีอภิเษกสมรสในซีรีส์เรื่องดัง ถ่ายทำฉากกราบไหว้ฟ้าดินระหว่างนางมารร้ายตัวเอกของเรื่องและชินอ๋องแห่งแคว้นเทียนโจว ปรากฏขึ้นต่อสายตาของเฉินวาวาด้วยความรู้สึกยากเกินจะบรรยายออกมาได้ ด้วยทุกอย่างตรงกับพิธีที่การทุกอย่างในยุคอดีต ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่งสถานที่โดยรอบ บรรดาข้าราชบริพารที่ยืนประจำจุดของตน รวมไปถึงตำแหน่งที่ประทับขององค์ฮ่องเต้ล้วนเหมือนกันทุกอย่าง“อะ... อะไรกันนี่!” หญิงสาวในชุดเจ้าสาวโบราณในพิธีเตรียมพร้อมเข้าฉากถึงกับยืนตะลึงไปโดยพลันในขณะที่อู๋ชิงเหยียนก็มีอาการไม่แตกต่างกันแม้แต่น้อย ไม่คาดคิดว่าพิธีแต่งงานในยุคโบราณจะยิ่งใหญ่อลังการถึงขนาดนี้“โอ้โฮ! วาวาเธอนี่โคตรโชคดีเลยให้ตายสิ! ได้เข้าฉากแต่งงานยิ่งใหญ่อลังการแบบนี้ ราวกับว่าเข้าไปมีชีวิตในซีรีส์เรื่องนี้เลยนะ” แม่ผู้จัดการสาวกล่าวออกมาตามความรู้สึก“ฉันเคยเข้าพิธีแบบนี้มาแล้วกับชินอ๋องแห่งเทียนโจว และครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ฉันจะได้เข้าพิธีแบบนี้อีก แตกต่างตรงที่คนที่ฉันจะเข้าพิธีในครั้งนี้ไม่ใช่ท่านอ๋องของฉัน”
งานแสดงแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรเฉินวาวานั่งเงียบงันอยู่บนรถ SUV ของบริษัทฯ ซึ่งเธอเดินทางมาร่วมงานในฐานะเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ ของ JCS GOLD MASTER ใบหน้างดงามลึกล้ำถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนเฉิดฉายน่ามองชวนหลงใหลอย่างยิ่งยวด หากแต่ดวงตาคู่สวยกลับมีแต่ความหม่นหมอง ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนก่อน“เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจดังออกมาจากแม่ผู้จัดการสาว บ่งบอกให้รู้ว่าเธอกลุ้มใจกับอาการของเพื่อนรัก“วาวา! ถึงงานแล้วไม่ลงเหรอ นั่งเหม่อมาตลอดทาง ไม่ใช่สิ นั่งเหม่อมจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นแบบนี้จะสองอาทิตย์แล้วนะ ถามจริงเถอะ! เมื่อไรอาการแบบนี้จะหายไปจากตัวแกเสียที” หญิงสาวบ่นกระปอดกระแปดให้เพื่อนรัก“ไม่หาย! ไม่มีใครรักษาฉันหายหรอกเหยียนเหยียน ป่วยกายรักษาด้วยยาหายได้ แต่ป่วยใจคนที่รักษาได้คือคนรักของฉันเท่านั้น มีเพียงท่านอ๋องคนเดียวที่ทำได้” กล่าวพร้อมหยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาทันที“แปะ!” น้ำตาร่วงหล่นลงมาทันใด“อั้ยยะ! อย่าร้องนะ! อย่าร้อง... ห้ามร้องเด็ดขาดเลย จะต้องเข้าไปในงาน
มณฑลเสฉวน ณ โรงพยาบาลเฉิงตูภายในห้องคนไข้พิเศษพระวรกายสูงใหญ่ทะมึนของจอมมารชินซางยังคงอยู่ในห้วงญาณหลับใหลมาโดยตลอด พระพักตร์หล่อเหลาตราตรึงรัญจวนจิต รับกับขนตางามงอนเป็นแพยาวสวย พระนาสิกโด่งสันสวยขึ้นเป็นสันคม ภายใต้เกศาสีเงินยาวสยายเต็มหมอนที่กำลังถูกนางพยาบาลใช้แปรงหวีพระเกศาสีเงินยาวสยายอย่างเบามือ“ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อยิ่งกว่าพระเอกหนังอีกเลยเนอะ พระเอกบางคนยังหล่อสู้ไม่ได้เลย เป็นลูกครึ่งหรือเปล่าก็ไม่รู้ถึงมีเส้นผมสีบลอนด์เงินแบบนี้ สีเงินสม่ำเสมอไม่ใช่สีขาวเพราะผมหงอกก่อนวัยด้วย แถมสูงเกือบสองเมตร หุ่นก็ดี๊ดี... กล้ามเนื้อแน่นไปทุกส่วนเลย เช็ดตัวให้ทีไรมีความสุขจริงๆ เลยนะเธอ” นางพยาบาลสองคนที่ช่วยกันดูแลคนไข้ปริศนา ต่างคุยกันอยู่ใกล้เตียงด้วยความเคลิบเคลิ้มอย่างยิ่งยวดตั้งแต่จอมมารถูกช่วยขึ้นจากน้ำตกในอุทยานแห่งชาติที่เดียวกันกับเฉินวาวา หากแต่พบพระองค์ห่างไกลออกไปนอนหมดสติอยู่ทางต้นน้ำ หลังจากนั้นได้ถูกช่วยจากเจ้าหน้าที่อุทยานนำส่งโรงพยาบาลเฉิงตู หลังพระชายาเข้าทำการรักษาไปแล้วหนึ่งวัน นับ
ร่างระหงตรงดิ่งเข้าสวมกอดนางพยาบาลที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยความดีใจอย่างยิ่งยวด ในขณะที่อีกฝ่าย อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมนางร้ายหน้าสวยจึงรู้จักชื่อของเธอ สายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ“คุณเฉินวาวารู้จักชื่อของฉันด้วยเหรอคะ” นางพยาบาลที่เหมือนมู่อิงราวเป็นคนเดียวกันถามทำลายความเงียบหญิงสาวที่กำลังสวมกอดด้วยความดีใจ ยิ้มกว้างพร้อมหยาดน้ำตาก่อนจะปล่อยร่างนั้นออกจากอ้อมกอดของเธอเพื่อสำรวจใบหน้าให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ครั้นยิ่งมองยิ่งเหมือนมู่อิงในยุคอดีตทำให้เฉินวาวายิ่งหลั่งน้ำตามากขึ้นไปกว่าเดิม“ขอโทษด้วยคะ พอดีคุณเหมือนกับคนที่ฉันรู้จักมากๆ เธอมีชื่อและหน้าตาเหมือนกับคุณพยาบาลไม่มีผิดเพี้ยน ก็เลยทำให้นึกถึงและคิดถึงมากด้วย”หญิงสาวตอบพลางส่งเสียงสะอื้นไห้ออกมาทันทีนางพยาบาลสาวถึงกับน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาทันที เธอเอื้อมมือไปจับมือเรียวสวยของนางร้ายที่เธอชื่นชอบ พร้อมเอ่ยปลอบโยน“อย่าร้องไห้เลยนะคะ เดี๋ยวคนที่คุณรู้จักถ้ารู้ว่าร้องไห้เพราะคิดถึงแบบนี้จะไม่สบายใจเอาได้ ร้องไห้มากตาบวมเดี๋ยวไม่สวยนะคะ”หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาทันทีเม
ยุคอนาคตมณฑลเสฉวน ณ.โรงพยาบาลเฉิงตูภายในห้องพิเศษบัดนี้ร่างงามระหงของเฉินวาวา กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงคนไข้ของโรงพยาบาล หญิงสาวได้กลับคืนสู่ยุคอนาคต และยังคงอยู่บนผืนแผ่นดินจีนอันกว้างใหญ่ เธอหลับใหลตั้งแต่อยู่ในอดีตกาลจนกระทั่งกลับมาสู่อนาคตอย่างไม่คาดฝันร่างของเธอถูกพบอยู่บริเวณน้ำตกในอุทยานแห่งชาติในชุดเกราะและสวมหน้ากากทองคำอยู่ด้วยในขณะนั้น แผลจากคมธนูที่ถูกฮ่องเต้แคว้นเยว่ยิงปักถูกร่างนั้น ถูกเย็บและได้รับรักษาเป็นอย่างดีจากแพทย์แผนปัจจุบันไม่มีใครล่วงรู้ว่าเธอมาปรากฏกายอยู่ที่นี่ได้อย่างไร และเพราะเหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ ในขณะที่การพบนางร้ายหน้าสวยเฉินวาวาเป็นข่าวดังขึ้นหน้าหนึ่งขึ้นมาอีกครั้ง เพราะหญิงสาวหายสาบสูญไปนานกว่าหนึ่งเดือน อันเป็นระยะเวลาของโลกอนาคตที่ดำเนินอยู่ ซึ่งแตกต่างจากยุคอดีตที่จากมากาลเวลาในยุคอดีตผ่านไปแล้วหนึ่งปีในขณะที่เธอใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นนักข่าวต่างรอทำข่าวกันอย่างเนืองแน่น เมื่อข่าวการค้นพบของเฉินวาวา นางร้ายหน้าสว
ฉับพลันสุรเสียงของจอมมารชินซางดังกระหึ่มท่ามกลางทะเลเพลิง“มันผู้ใดหาญกล้าแตะต้องราชินีของข้า!” สุรเสียงของจอมมารดังกึกก้อง พร้อมพระวรกายค่อยๆ ปรากฏขึ้นท่ามกลางทะเลเพลิงที่ลุกโชนท่วมสูงทิวเขาต่อหน้ากองทัพของทั้งสามแคว้นท่ามกลางสายตาของมนุษย์ที่มีมากมายเป็นเรือนแสนของสองฝั่งแม่น้ำ ต่างยืนมองอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นบุรุษสวมอาภรณ์สีนิลกาฬ เกศาสีเงินปลิวยายสยาย ในขณะที่รองแม่ทัพซึ่งล่วงรู้เหตุการณ์ทุกอย่างเมื่อเห็นชินอ๋องทรงฟื้นขึ้นดั่งเดิมและปรากฏอยู่ตรงหน้าท่ามกลางทะเลเพลิงอยู่ในขณะนี้“ชินอ๋องทรงฟื้นแล้ว! พระองค์ช่วยพระชายาด้วยพ่ะย่ะค่ะ! ฮ่องเต้โฉดผู้นี้กำลังจะจับพระชายาถ่วงน้ำ!” รองแม่ทัพตะโกนแทรกออกไปทันทีและนั่นทำให้ชิงอวิ้นฮ่องเต้ถึงกับชะงักงันเมื่อบุรุษสูงใหญ่ตรงพระพักตร์แท้จริงแล้วคือชินอ๋องผู้วายชนม์ไปแล้วเมื่อสามเดือนก่อนแต่บัดนี้กลับมาปรากฏพระวรกายด้วยร่างที่ยังคงรูปมิเน่าเปื่อยแต่อย่างใด“เป็นไปไม่ได้! คนตายแล้วฟื้นคืนกลับมาอย่างนั้นรึ!” รับสั่งรำพึงรำพันในขณะเดียวกันพระวรกายสูงใหญ่ทะ
ในขณะเดียวกันตำหนักลับทันทีที่เฉินวาวาราชินีปีศาจของจอมมาร ปลดปล่อยไอปีศาจจนทำลายแคว้นเยว่พินาศวอดวาย พระวรกายของจอมมารที่ตกอยู่ในห้วงญาณแห่งการหลับใหลมีความรู้สึกขึ้นมาโดยพลัน“ตึก ตึก ตึก” พระวรกายใหญ่เริ่มกระตุกติดต่อกันอย่างไม่รู้สาเหตุแรงกระตุกดังกล่าวราวกับทรงสัมผัสได้ว่าราชินีของพระองค์ตกอยู่ในห้วงอันตราย และทันทีที่ร่างระหงล้มลงหมดสติจอมมารชินซางก็ทรงตื่นจากห้วงญาณแห่งการหลับใหลขึ้นมาทันที“พรึ่บ!” เปลือกพระเนตรเปิดขึ้นทันใดพระเนตรสีเลือดวาววับขึ้นมาทันที พระวรกายใหญ่ลุกพรวดพราดจากฟูกบรรทมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“วาเอ๋อร์! วาเอ๋อร์ของข้า!” รับสั่งเพรียกหาพระชายาพระวรกายใหญ่ลุกจากแท่นพระบรรทมโดยพลัน ก่อนจะซวนเซไปมาเมื่อพระองค์หลับใหลไปนานเกือบสามเดือนแต่ต้องตื่นก่อนกำหนดเพราะความรักที่ทั้งสองมอบให้แก่กันสื่อสัมผัสให้จอมมารชินซางออกจากญาณหลับใหลก่อนกำหนดที่ควรจะเป็น ทำให้การรวบรวมพลังเวทและตบะขั้นที่แปดหวนคืนกลับมาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้นบัดนี้พระเนตรสีเล
แคว้นเยว่เมืองหลวงมี่โจแผนผังวางระเบิดตามจุดถูกกางออกอยู่ตรงหน้านางร้ายจากยุคอนาคตในขณะนี้ หญิงสาวนั่งอยู่บนหลังม้ามองตรงไปจากเนินเขาสูง เบื้องล่างคือเมืองหลวงแคว้นเยว่ นามว่ามี่โจเป็นเมืองที่มีอาณาเขตกว้างขวาง แต่มีสิ่งปลูกสร้างไม่แออัดหรือสร้างติดต่อกัน ด้วยเป็นเมืองที่เพิ่งจะผลัดเปลี่ยนแผ่นดินใหม่ ซึ่งสิ่งปลูกสร้างเดิมถูกเผาทำลายเมืองครั้งผลัดเปลี่ยนราชวงศ์และการแย่งชิงความเป็นใหญ่ดังกล่าวจึงทำให้แคว้นเยว่มิได้เจริญเติบโตเท่าที่ควรจะเป็น เจ้าผู้ครองแคว้นฝักใฝ่ในการทำสงครามโดยมิประมาณตนว่ากองทัพมีศักยภาพมากน้อยเพียงใด พื้นที่กว้างใหญ่แต่ไม่มีบุรุษลงมือทำการเกษตรเพราะถูกเกณฑ์เข้ากองทัพเพื่อไปรบทำสงครามจนหมด“จุดชนวนแล้วระเบิดกำแพงเมืองที่โอบล้อมให้พังทลายลงทั้งหมด ระเบิดคลังแสงของทหาร ตัดกำลังอาวุธ ระเบิดพระราชวังหลวงเพื่อข่มขวัญฮ่องเต้แคว้นเยว่ ระเบิดวังหลวงให้หมดทุกตำหนักและทุกที่ สุดท้ายระเบิดคลังเสบียงแล้วนำไปแจกจ่ายให้กับชาวเมือง หลังจากนั้นสายน้ำดำที่ฝังอยู่นอกตัวเมืองทุกจุด ให้ระเบิดขึ้นพร้อมก
แคว้นเยว่ ในขณะเดียวกันท่ามกลางทะเลเพลิงที่ลุกโชนท่วมสูงดั่งขุนเขาต่อหน้ากองทหารของราชินีปีศาจ และกองทหารแคว้นเยว่ที่ควบคุมตัวเฉินวาวาเอาไว้ตั้งแต่คราแรก หากแต่ในเวลานี้ต่างยอมจำนนกันหมดสิ้นทุกสายตาต่างยืนมองทะเลเพลิงเบื้องหน้าอย่างตื่นตะลึง ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าม้าคล้ายกองกำลังทหารกลุ่มใหญ่วิ่งมาหยุดอยู่ด้านหลัง พร้อมกำลังทหารกระจายล้อมรอบไปทั่วบริเวณ“อะไรกันนี่! แคว้นเยว่ถูกทำลา