ภายในตำหนักหยกลายเมฆ
ดวงตากลมโตของเฉินวาวาเฝ้ามองจอมมารอ่านพระบรมราชโองการจากฟางหยางฮ่องเต้ พระพักตร์หล่อเหลาในยามนี้หามีพระอาการใดๆ แสดงออกมาทั้งสิ้น ยังคงเรียบเฉยและเต็มไปด้วยความเย็นชามิแปรเปลี่ยน มีเพียงชายาคนงามของพระองค์เท่านั้นที่ล่วงรู้ว่าสิ่งที่เปลี่ยนไปนั่นก็คือสายพระเนตรของพระองค์ พระเนตรสีนิลกาฬฉาบสีเลือดลุกวาววับออกมาก่อนจะเลือนหายไปต่อหน้าพระชายาคนงามของพระองค์ ในขณะที่ทรงยืนหันหลังให้แก่รัชทายาทอ่านพระบรมราชโองการอยู่ในขณะนี้“เฮือก!” ร่างงามสั่นไหว เรือนกายสะดุ้งจนหัวใจแทบหยุดลง ก่อนจะรีบเก็บอาการกลัวให้เลือนหายไปโดยพลัน“แย่แล้ว! ต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นๆ แน่เลย ดวงตาของท่านอ๋องเปลี่ยนเป็นสีเลือด” เฉินวาวารำพึงอยู่ภายในใจพร้อมสุรเสียงของจอมมารรับสั่งดังขึ้น ครั้นทรงอ่านพระบรมราชโองการเสร็จสิ้น พลางยื่นส่งคืนให้แก่รัชทายาทตามเดิม“ข้าไม่รับ! มิใช่ความรับผิดชอบของข้าแต่อย่างใดที่จะต้องเอาตัวเข้าไปพันผูกกับนาง หากแม้นไม่มีผู้ใดกล้ารับสตรีผู้นี้ ข้าจะส่งพระราชสาสน์ไปยังฮ่องเต้แคว้นเยว่ล“แต่ข้ายอม!!!” เฉินวาวาเอ่ยสวนกลับโดยพลันพระเนตรสีนิลกาฬลุกวาววับครั้นทรงได้ยินชายาคนงามตอบพระองค์กลับมาเช่นนั้น“นี่เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่จึงจะให้ข้ารับนางเป็นชายารอง ในเมื่อทั้งเจ้าและข้าล่วงรู้ดีว่านางเป็นเช่นไร! เหตุใดใยเจ้าจึงต้องรับนางเข้าจวนข้าเช่นนี้!” รับสั่งถามสุรเสียงเข้มมือเรียวสวยยกขึ้นลูบไล้แผ่นอกกว้างที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อได้รูปสวยไปมาเบาๆ เพื่อให้พระสวามีมีพระอารมณ์เย็นลง พลางเขย่งปลายเท้าของเธอกระซิบเบาๆ แนบชิดริมหู“ข้ายังพูดไม่ทันจบเลย... ท่านอ๋องอย่าเพิ่งโมโหเลยนะฟังข้าพูดสักหน่อยเถิด ข้าก็ไม่ยินยอมหรอกนะที่จะให้ท่านรับองค์หญิงแคว้นเยว่มาเป็นพระชายารองเช่นกัน”ครั้นจอมมารทรงได้ยินพระชายาคนงามกระซิบบอกเช่นนั้น พระพักตร์หล่อเหลาแปรเปลี่ยนไปทันที ทรงก้มลงทอดพระเนตรพระชายาโดยพลัน“เจ้าหวงข้า” รับสั่งถามกลับไปใบหน้าสวยเซ็กซี่พยักหน้าขึ้นลงติดๆ กัน โดยไม่เสียเวลาครุ่นคิดแม้แต่น้อย“อือฮึ!... ข้าเป็นพระชายาของชินอ๋องเพียงผู้เดียวเท่านั้น สตรีอื่นอย่าแหยม! เดี๋ยวข้าจะจัดการ
พระตำหนักประจิม“อะไรนะ!” สุรเสียงองค์หญิงแคว้นเยว่ดังกระหึ่มขึ้นมาโดยพลัน ครั้นทรงได้ยินถ้อยรับสั่งขององค์ไทจื่อ“เจ้าได้ยินไม่ผิดหรอกองค์หญิง ข้าและเสด็จพ่อสามารถจัดการให้เจ้าเข้าไปอยู่ในจวนชินอ๋องได้เป็นผลสำเร็จแล้ว ในฐานะว่าที่พระชายารอง” รัชทายาทรูปงามรับสั่งพร้อมยกถ้วยชาขึ้นจิบทว่าองค์หญิงแคว้นเยว่แทนที่จะทรงดีพระทัย กลับแสดงสีพระพักตร์ไม่พอพระทัยออกมาโดยพลัน เมื่อพระนางสามารถเข้าจวนชินอ๋องในฐานะว่าที่พระชายารอง“เหตุใดหม่อมฉันจึงเข้าจวนชินอ๋องในฐานะว่าที่พระชายารองด้วยเล่าเพคะ มีเหตุใดใยต้องรั้งรอตำแหน่งอย่างเป็นทางการอยู่อีกด้วยเพราะเหตุใด” รับสั่งถามกลับไปด้วยความสงสัยรัชทายาทรูปงามเงยพระพักตร์ขึ้นจากถ้วยชาตรงพระพักตร์ ทอดพระเนตรองค์หญิงแคว้นเยว่ซึ่งนั่งอยู่บนตั่งที่ประทับตรงข้ามกับพระองค์ พระพักตร์คมคายแสยะยิ้มเหยียดครั้นทรงได้ยินเช่นนั้น“ข้าอุตส่าห์จัดการให้เจ้าได้เข้าไปอยู่ในจวนชินอ๋องได้เป็นผลสำเร็จ ในฐานะว่าที่พระชายารองในภายภาคหน้าของชินอ๋องยังไม่พอใจอีกหรือไร ถ้า
เมืองเทียนจิ้นเมืองหลวงตะวันตกในยามนี้เริ่มมีผู้คนจากต่างแคว้นเข้ามาทำการค้าขายกันอย่างเนืองแน่นกว่าปกติ ด้วยเพราะมีเทศกาลชมดอกเหมย ซึ่งเมืองเทียนจิ้นนับว่ามีผืนแผ่นดินที่เต็มไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติอย่างมหาศาล นอกจากมีเหมืองแร่และเหมืองทองคำแล้ว ยังเป็นพื้นที่ซึ่งดอกเหมยอันเป็นดอกไม้มงคล เบ่งบานไปทั่วทิวเขาและปกคลุมพื้นที่ไปโดยรอบส่งกลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปจนถึงแคว้นใกล้เคียงดังนั้นสัญลักษณ์ของเมืองเทียนจิ้นจึงเป็นดอกเหมยนั่นเอง ตราประจำเมืองจะแกะสลักดอกเหมยลงบนหยกจักรพรรดิและใช้ทองคำตกแต่งส่วนปลายของดอก ในขณะเดียวกันตราสัญลักษณ์ของชินอ๋องก็จะทำจากหยกจักรพรรดิ แกะสลักลายมังกรด้วยทองคำถูกล้อมรอบด้วยดอกเหมย และพระองค์ยังทรงมีพระบัญชาให้แกะสลักตราสัญลักษณ์ของพระชายาเอก ทำมาจากหยกจักรพรรดิเช่นกันและสลักลายหงส์ล้อมรอบด้วยดอกเหมย ตัวหงส์ใช้ทองคำนำมาแกะลายกลิ่นหอมของดอกไม้มงคลลอยฟุ้งกระจายจนเข้ามาถึงภายในห้องบรรทมของเฉินวาวา พระชายาเอกแสนสวยของชินอ๋อง เทพแห่งสงครามของแคว้นเทียนโจว ภายในห้องบรรทมดังกล่าวยังมีห้องลับซึ่งจอมมารมีรับสั่งให้สร้างขึ้นน
“ทะ... ท่านอ๋องจะลงโทษที่ข้าหลอกลวงเบื้องสูง ข้าพร้อมที่จะรับโทษนั้นแต่สิ่งที่บอกท่านคืออยากให้ล่วงรู้ว่าแคว้นฉู่มีเป้าหมายที่ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมแม้แต่น้อย และเยว่ชิงอวิ้นฮ่องเต้ก็ทรงเจ็บแค้นท่านอ๋องมาก ข้าไม่อยากตกเป็นเครื่องมือทำลายแคว้นจึงตัดสินใจบอกท่าน หลังจากนี้ท่านจะลงโทษ หรือจะหย่ากับข้าปลดออกจากการเป็นพระชายาของท่าน ข้าพร้อมรับโทษ” เฉินวาวายืดอกรับโทษอย่างสง่าผ่าเผยพระเนตรสีนิลกาฬคู่สวยสั่นไหวไปมาครั้นได้ยินพระชายา สตรีเพียงหนึ่งเดียวที่สถิตอยู่ในหัวใจนับตั้งแต่แรกเห็น กล่าวขอรับโทษจากพระองค์เช่นนั้น พระกรตรงเข้าสอดประสานโอบรัดเอวบางร่างน้อยที่กำลังนั่งอยู่บนตักพร้อมแนบพระพักตร์ไปกับเรือนผมสวยเงางามของนางอย่างแสนรักสุดหัวใจ“เหตุใดจึงคิดว่าข้าจะทำเช่นนั้น เจ้าคือราชินีของข้า สิ่งที่ประสบพบมานั้นยากนักที่จะมีสตรีใดสามารถใช้ปัญญาแก้ไขจนพลิกสถานการณ์เช่นนั้นให้เป็นคุณของตัวเองได้ เจ้าฉลาดล้ำลึกมากวาเอ๋อร์ ต่อไปมิต้องกังวลเรื่องแผนผังป้องกันเมืองแต่อย่างใด เพราะไม่มีผู้ใดหาพบอย่างแน่นอน และไม่ต้องร้องขอโทษทัณฑ์จากข้าอีกเพราะเจ้ามิได้ผิดต่อข
ในเวลาต่อมา ร่างงามระหงของเฉินวาวาในฉลองพระองค์พระชายาเอกของชินอ๋อง ใบหน้าแสนสวยเฉิดฉายด้วยเครื่องประทินโฉมจนสตรีจากยุคอนาคตงดงามมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ และยิ่งงามจนน่าพิศวงเมื่อสวมชุดโบราณ มาดนางพญาเจ้าของจวนชินอ๋องซึ่งปกครองร่วมกับพระสวามี ค่อยๆ เยื้องย่างออกมาอย่างสง่าผ่าเผยก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูจวน “พระชายาเสด็จ!!!” เสียงทหารอารักขาตะโกนดังก้อง บรรดาข้าราชบริพารในขบวนเสด็จเจ้าสาวขององค์หญิงแคว้นเยว่ ต่างหันกลับมาถวายคำนับเฉินวาวาอย่างพร้อมเพรียงกัน “ตามสบาย!” หญิงสาวกล่าวพร้อมมองตรงไปยังรถม้าที่องค์หญิงจากแคว้นเยว่นั่งประทับอยู่ภายในนั้น “นี่พวกเจ้าตั้งขบวนเจ้าสาวมาอย่างยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ ถามจริงมาผิดจวนหรือเปล่า ที่นี่คือจวนชินอ๋องมิได้มีงานมงคลใดๆ จัดขึ้นทั้งสิ้น สับสนอย่างนั้นรึ” เฉินวาวาถามกลับไปทันที เหล่าข้าราชบริพารต่างหันกลับมามองหน้ากันด้วยความงุนงงครั้นได้ยินพระชายาเอกทรงมีรับสั่งเช่นนั้น เสียงพูดคุยเริ่มเซ็งแซ่จากหัวขบวนเริ่มขยายไปเรื่อยๆ ในขณะที่นางร้ายจากยุคอนาคตทอดสายตามองตรงไปที่รถม้าเขม็ง “ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะทนฟังบ่าวไพร่โจษขานอยู่แบบนี้ได้
ตำหนักอวิ้นหยาง ตำหนักอวิ้นหยางจัดเป็นตำหนักใหญ่ที่สุดในจวนชินอ๋อง ใช้สำหรับจัดงานเลี้ยงและต้อนรับบุคคลที่มาขอเข้าเฝ้าชินอ๋องและพระชายา ตลอดจนถึงต้อนรับราชทูตต่างแคว้น ต่างเมือง ทั่วทั้งพระตำหนักตกแต่งอย่างโออ่า แสดงถึงความมั่งคั่งของเมืองเทียนจิ้น อุดมไปด้วยหยกสูงค่าและทองคำมหาศาลเป็นที่หมายปองของแคว้นน้อยใหญ่ใคร่อยากได้ครอบครองแคว้นเทียนโจวอย่างยิ่งยวด พระเนตรสีดำสนิทค่อยๆ กวาดสายพระเนตรไปทั่วบริเวณตำหนักอวิ้นหยาง ซึ่งถูกตกแต่งอย่างสวยงามประดับไปด้วยของมีค่าล้นเหลือ บริเวณตรงกลางมีตั่งที่ประทับสำหรับชินอ๋องและพระชายาประทับนั่งเคียงคู่ และไม่มีลำดับชั้นต่อไปซึ่งหมายถึงพระชายาองค์อื่น หาได้มีแม้แต่น้อย ตัวห้องทั้งสองฝั่งถูกจัดให้เป็นที่นั่งสำหรับแขกผู้มาเยือน เฉินวาวาพระชายาเอกของชินอ๋อง บุรุษนามกระเดื่องไปทั่วทุกสารทิศ นั่งอยู่บนตั่งที่ประทับแขนเรียวยกขึ้นพาดกับขอบโต๊ะ หญิงสาวอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิพลางกระดิกเท้าตัวเองไปมา และกินขนมกุ้ยฮวาไปพลาง โดยมีมู่อิงคอยรับใช้อยู่ข้างๆ ตลอดเวลา “ทูลพระชายา องค์หญิงแคว้นเยว่เสด็จมาถึงแล้วเพคะ”มู่อิงรีบถวายรายงานอย่างรวดเร็ว หญิงสาวรีบทิ้งขนมใ
ภายในงานเทศกาลดอกเหมย ท่ามกลางผู้คนมากมายจากต่างแคว้นซึ่งเข้ามาเยี่ยมชมเทศกาลอันลือชื่อของเมืองเทียนจิ้น นอกจากเทศกาลลอยโคมประทีปที่ถูกจัดขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นประจำทุกปีแล้ว ยังมีเทศกาลดอกเหมยซึ่งเมืองเทียนจิ้นจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่เป็นประจำทุกปีและมีระยะเวลาการเยี่ยมชมต่อเนื่องกันถึงสามวันเลยทีเดียว จึงทำให้ดึงดูดผู้คนจากต่างแคว้นเดินทางมาเที่ยวชมงานเทศกาลดอกเหมยกันอย่างคับคั่ง ภายในงานดังกล่าวท่ามกลางผู้คนมากมาย ปรากฏร่างอรชรของสตรีสาวสูงศักดิ์ในชุดที่ถูกตัดเย็บจากไหมควัน เวลากลางวันจะทอแสงเปล่งกระกายวาววับ ขับผิวขาวผ่องอมชมพูจนโดดเด่นชวนมองอย่างยิ่งยวด ไม่ว่าจะเดินผ่านไปที่ใดนางจะต้องตกเป็นเป้าสายตากับผู้คนที่ได้พานพบ จนบุรุษที่กำลังจูงมืออยู่ในขณะนั้นต้องเปลี่ยนมาโอบกอดนางเอาไว้อยู่ตลอดเวลาเพื่อมิให้คลาดสายตา สตรีสาวร่างรอชรสวมหมวกผ้าคลุมสีเดียวกับตัวชุด เดินเคียงคู่มาพร้อมกับบุรุษร่างสูงใหญ่ทะมึนในชุดสีนิลกาฬ สวมหมวกผ้าคลุมสีเดียวกัน ฝ่ายบุรุษโอบกอดสตรีสาวร่างอรชรมิไกลห่าง พาโฉมงามเยี่ยมชมร้านค้าที่ตั้งมากมายอย่างหนาแน่น ชินอ๋องได้นำพระชายาคนงามมาเดินเที่ยวชมงานอยู่เพียงลำพัง
ตำหนักหงส์ขาว (ตำหนักที่ประทับพระชายาเอก) “What!!!” เสียงอุทานด้วยภาษาประหลาดหลุดออกจากปากพระชายาเอกของชินอ๋อง เมื่อได้ล่วงรู้ข้อความที่เยว่ชิงอวิ้นฮ่องเต้ส่งผ่านมากับองครักษ์คนสนิท ท่ามกลางสายตาของลู่เหอและมู่อิง ต่างหันกลับมามองหน้ากันเมื่อได้ยินถ้อยรับสั่งประหลาดเช่นนั้นอีกแล้ว แต่ที่น่าแปลกใจนั่นก็คือพระอาการที่บ่งบอกว่าทรงตกพระทัยอย่างยิ่งยวดปรากฏอยู่ในขณะนี้ “พระชายารับสั่งอะไรเพคะไม่เห็นจะเข้าใจเลย เหตุใดพระนางต้องตกพระทัยถึงเพียงนั้นด้วย” มู่อิงกราบทูลถามกลับไปด้วยความสงสัย “นั่นสิพ่ะย่ะค่ะ ทรงเป็นอะไรหรือเปล่า” ลู่เหอถามย้ำกลับไปด้วยความสงสัยไม่แพ้กัน ในขณะที่เฉินวาวาค่อยๆ หันหน้ากลับมามองคนสนิทของเธอ “เยว่ชิงอวิ้นฮ่องเต้เสด็จมาที่เมืองเทียนจิ้น อีกทั้งต้องการพบข้าอีกด้วยอย่างนั้นเหรอลู่เหอ”หญิงสาวถามย้ำกลับไปเพื่อให้แน่ใจว่าฟังไม่ผิด “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาททรงต้องการพบพระชายาเป็นการส่วนพระองค์ เพื่อสอบถามความคืบหน้าทุกอย่างที่ทรงได้รับมอบหมายมา จุดนัดพบคือโรงเตี๊ยมไท่คุณ ตรงหัวมุมถนนทางทิศตะวันออกของประตูเมือง ฝ่าบาททรงรอพระนางอยู่ที่นั่นพ่ะย่ะค่ะ” ลู่เหอกราบทูลรายงานอย
พระราชวังจำลองพิธีอภิเษกสมรสในซีรีส์เรื่องดัง ถ่ายทำฉากกราบไหว้ฟ้าดินระหว่างนางมารร้ายตัวเอกของเรื่องและชินอ๋องแห่งแคว้นเทียนโจว ปรากฏขึ้นต่อสายตาของเฉินวาวาด้วยความรู้สึกยากเกินจะบรรยายออกมาได้ ด้วยทุกอย่างตรงกับพิธีที่การทุกอย่างในยุคอดีต ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่งสถานที่โดยรอบ บรรดาข้าราชบริพารที่ยืนประจำจุดของตน รวมไปถึงตำแหน่งที่ประทับขององค์ฮ่องเต้ล้วนเหมือนกันทุกอย่าง“อะ... อะไรกันนี่!” หญิงสาวในชุดเจ้าสาวโบราณในพิธีเตรียมพร้อมเข้าฉากถึงกับยืนตะลึงไปโดยพลันในขณะที่อู๋ชิงเหยียนก็มีอาการไม่แตกต่างกันแม้แต่น้อย ไม่คาดคิดว่าพิธีแต่งงานในยุคโบราณจะยิ่งใหญ่อลังการถึงขนาดนี้“โอ้โฮ! วาวาเธอนี่โคตรโชคดีเลยให้ตายสิ! ได้เข้าฉากแต่งงานยิ่งใหญ่อลังการแบบนี้ ราวกับว่าเข้าไปมีชีวิตในซีรีส์เรื่องนี้เลยนะ” แม่ผู้จัดการสาวกล่าวออกมาตามความรู้สึก“ฉันเคยเข้าพิธีแบบนี้มาแล้วกับชินอ๋องแห่งเทียนโจว และครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ฉันจะได้เข้าพิธีแบบนี้อีก แตกต่างตรงที่คนที่ฉันจะเข้าพิธีในครั้งนี้ไม่ใช่ท่านอ๋องของฉัน”
งานแสดงแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรเฉินวาวานั่งเงียบงันอยู่บนรถ SUV ของบริษัทฯ ซึ่งเธอเดินทางมาร่วมงานในฐานะเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ ของ JCS GOLD MASTER ใบหน้างดงามลึกล้ำถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนเฉิดฉายน่ามองชวนหลงใหลอย่างยิ่งยวด หากแต่ดวงตาคู่สวยกลับมีแต่ความหม่นหมอง ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนก่อน“เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจดังออกมาจากแม่ผู้จัดการสาว บ่งบอกให้รู้ว่าเธอกลุ้มใจกับอาการของเพื่อนรัก“วาวา! ถึงงานแล้วไม่ลงเหรอ นั่งเหม่อมาตลอดทาง ไม่ใช่สิ นั่งเหม่อมจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นแบบนี้จะสองอาทิตย์แล้วนะ ถามจริงเถอะ! เมื่อไรอาการแบบนี้จะหายไปจากตัวแกเสียที” หญิงสาวบ่นกระปอดกระแปดให้เพื่อนรัก“ไม่หาย! ไม่มีใครรักษาฉันหายหรอกเหยียนเหยียน ป่วยกายรักษาด้วยยาหายได้ แต่ป่วยใจคนที่รักษาได้คือคนรักของฉันเท่านั้น มีเพียงท่านอ๋องคนเดียวที่ทำได้” กล่าวพร้อมหยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาทันที“แปะ!” น้ำตาร่วงหล่นลงมาทันใด“อั้ยยะ! อย่าร้องนะ! อย่าร้อง... ห้ามร้องเด็ดขาดเลย จะต้องเข้าไปในงาน
มณฑลเสฉวน ณ โรงพยาบาลเฉิงตูภายในห้องคนไข้พิเศษพระวรกายสูงใหญ่ทะมึนของจอมมารชินซางยังคงอยู่ในห้วงญาณหลับใหลมาโดยตลอด พระพักตร์หล่อเหลาตราตรึงรัญจวนจิต รับกับขนตางามงอนเป็นแพยาวสวย พระนาสิกโด่งสันสวยขึ้นเป็นสันคม ภายใต้เกศาสีเงินยาวสยายเต็มหมอนที่กำลังถูกนางพยาบาลใช้แปรงหวีพระเกศาสีเงินยาวสยายอย่างเบามือ“ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อยิ่งกว่าพระเอกหนังอีกเลยเนอะ พระเอกบางคนยังหล่อสู้ไม่ได้เลย เป็นลูกครึ่งหรือเปล่าก็ไม่รู้ถึงมีเส้นผมสีบลอนด์เงินแบบนี้ สีเงินสม่ำเสมอไม่ใช่สีขาวเพราะผมหงอกก่อนวัยด้วย แถมสูงเกือบสองเมตร หุ่นก็ดี๊ดี... กล้ามเนื้อแน่นไปทุกส่วนเลย เช็ดตัวให้ทีไรมีความสุขจริงๆ เลยนะเธอ” นางพยาบาลสองคนที่ช่วยกันดูแลคนไข้ปริศนา ต่างคุยกันอยู่ใกล้เตียงด้วยความเคลิบเคลิ้มอย่างยิ่งยวดตั้งแต่จอมมารถูกช่วยขึ้นจากน้ำตกในอุทยานแห่งชาติที่เดียวกันกับเฉินวาวา หากแต่พบพระองค์ห่างไกลออกไปนอนหมดสติอยู่ทางต้นน้ำ หลังจากนั้นได้ถูกช่วยจากเจ้าหน้าที่อุทยานนำส่งโรงพยาบาลเฉิงตู หลังพระชายาเข้าทำการรักษาไปแล้วหนึ่งวัน นับ
ร่างระหงตรงดิ่งเข้าสวมกอดนางพยาบาลที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยความดีใจอย่างยิ่งยวด ในขณะที่อีกฝ่าย อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมนางร้ายหน้าสวยจึงรู้จักชื่อของเธอ สายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ“คุณเฉินวาวารู้จักชื่อของฉันด้วยเหรอคะ” นางพยาบาลที่เหมือนมู่อิงราวเป็นคนเดียวกันถามทำลายความเงียบหญิงสาวที่กำลังสวมกอดด้วยความดีใจ ยิ้มกว้างพร้อมหยาดน้ำตาก่อนจะปล่อยร่างนั้นออกจากอ้อมกอดของเธอเพื่อสำรวจใบหน้าให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ครั้นยิ่งมองยิ่งเหมือนมู่อิงในยุคอดีตทำให้เฉินวาวายิ่งหลั่งน้ำตามากขึ้นไปกว่าเดิม“ขอโทษด้วยคะ พอดีคุณเหมือนกับคนที่ฉันรู้จักมากๆ เธอมีชื่อและหน้าตาเหมือนกับคุณพยาบาลไม่มีผิดเพี้ยน ก็เลยทำให้นึกถึงและคิดถึงมากด้วย”หญิงสาวตอบพลางส่งเสียงสะอื้นไห้ออกมาทันทีนางพยาบาลสาวถึงกับน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาทันที เธอเอื้อมมือไปจับมือเรียวสวยของนางร้ายที่เธอชื่นชอบ พร้อมเอ่ยปลอบโยน“อย่าร้องไห้เลยนะคะ เดี๋ยวคนที่คุณรู้จักถ้ารู้ว่าร้องไห้เพราะคิดถึงแบบนี้จะไม่สบายใจเอาได้ ร้องไห้มากตาบวมเดี๋ยวไม่สวยนะคะ”หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาทันทีเม
ยุคอนาคตมณฑลเสฉวน ณ.โรงพยาบาลเฉิงตูภายในห้องพิเศษบัดนี้ร่างงามระหงของเฉินวาวา กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงคนไข้ของโรงพยาบาล หญิงสาวได้กลับคืนสู่ยุคอนาคต และยังคงอยู่บนผืนแผ่นดินจีนอันกว้างใหญ่ เธอหลับใหลตั้งแต่อยู่ในอดีตกาลจนกระทั่งกลับมาสู่อนาคตอย่างไม่คาดฝันร่างของเธอถูกพบอยู่บริเวณน้ำตกในอุทยานแห่งชาติในชุดเกราะและสวมหน้ากากทองคำอยู่ด้วยในขณะนั้น แผลจากคมธนูที่ถูกฮ่องเต้แคว้นเยว่ยิงปักถูกร่างนั้น ถูกเย็บและได้รับรักษาเป็นอย่างดีจากแพทย์แผนปัจจุบันไม่มีใครล่วงรู้ว่าเธอมาปรากฏกายอยู่ที่นี่ได้อย่างไร และเพราะเหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ ในขณะที่การพบนางร้ายหน้าสวยเฉินวาวาเป็นข่าวดังขึ้นหน้าหนึ่งขึ้นมาอีกครั้ง เพราะหญิงสาวหายสาบสูญไปนานกว่าหนึ่งเดือน อันเป็นระยะเวลาของโลกอนาคตที่ดำเนินอยู่ ซึ่งแตกต่างจากยุคอดีตที่จากมากาลเวลาในยุคอดีตผ่านไปแล้วหนึ่งปีในขณะที่เธอใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นนักข่าวต่างรอทำข่าวกันอย่างเนืองแน่น เมื่อข่าวการค้นพบของเฉินวาวา นางร้ายหน้าสว
ฉับพลันสุรเสียงของจอมมารชินซางดังกระหึ่มท่ามกลางทะเลเพลิง“มันผู้ใดหาญกล้าแตะต้องราชินีของข้า!” สุรเสียงของจอมมารดังกึกก้อง พร้อมพระวรกายค่อยๆ ปรากฏขึ้นท่ามกลางทะเลเพลิงที่ลุกโชนท่วมสูงทิวเขาต่อหน้ากองทัพของทั้งสามแคว้นท่ามกลางสายตาของมนุษย์ที่มีมากมายเป็นเรือนแสนของสองฝั่งแม่น้ำ ต่างยืนมองอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นบุรุษสวมอาภรณ์สีนิลกาฬ เกศาสีเงินปลิวยายสยาย ในขณะที่รองแม่ทัพซึ่งล่วงรู้เหตุการณ์ทุกอย่างเมื่อเห็นชินอ๋องทรงฟื้นขึ้นดั่งเดิมและปรากฏอยู่ตรงหน้าท่ามกลางทะเลเพลิงอยู่ในขณะนี้“ชินอ๋องทรงฟื้นแล้ว! พระองค์ช่วยพระชายาด้วยพ่ะย่ะค่ะ! ฮ่องเต้โฉดผู้นี้กำลังจะจับพระชายาถ่วงน้ำ!” รองแม่ทัพตะโกนแทรกออกไปทันทีและนั่นทำให้ชิงอวิ้นฮ่องเต้ถึงกับชะงักงันเมื่อบุรุษสูงใหญ่ตรงพระพักตร์แท้จริงแล้วคือชินอ๋องผู้วายชนม์ไปแล้วเมื่อสามเดือนก่อนแต่บัดนี้กลับมาปรากฏพระวรกายด้วยร่างที่ยังคงรูปมิเน่าเปื่อยแต่อย่างใด“เป็นไปไม่ได้! คนตายแล้วฟื้นคืนกลับมาอย่างนั้นรึ!” รับสั่งรำพึงรำพันในขณะเดียวกันพระวรกายสูงใหญ่ทะ
ในขณะเดียวกันตำหนักลับทันทีที่เฉินวาวาราชินีปีศาจของจอมมาร ปลดปล่อยไอปีศาจจนทำลายแคว้นเยว่พินาศวอดวาย พระวรกายของจอมมารที่ตกอยู่ในห้วงญาณแห่งการหลับใหลมีความรู้สึกขึ้นมาโดยพลัน“ตึก ตึก ตึก” พระวรกายใหญ่เริ่มกระตุกติดต่อกันอย่างไม่รู้สาเหตุแรงกระตุกดังกล่าวราวกับทรงสัมผัสได้ว่าราชินีของพระองค์ตกอยู่ในห้วงอันตราย และทันทีที่ร่างระหงล้มลงหมดสติจอมมารชินซางก็ทรงตื่นจากห้วงญาณแห่งการหลับใหลขึ้นมาทันที“พรึ่บ!” เปลือกพระเนตรเปิดขึ้นทันใดพระเนตรสีเลือดวาววับขึ้นมาทันที พระวรกายใหญ่ลุกพรวดพราดจากฟูกบรรทมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“วาเอ๋อร์! วาเอ๋อร์ของข้า!” รับสั่งเพรียกหาพระชายาพระวรกายใหญ่ลุกจากแท่นพระบรรทมโดยพลัน ก่อนจะซวนเซไปมาเมื่อพระองค์หลับใหลไปนานเกือบสามเดือนแต่ต้องตื่นก่อนกำหนดเพราะความรักที่ทั้งสองมอบให้แก่กันสื่อสัมผัสให้จอมมารชินซางออกจากญาณหลับใหลก่อนกำหนดที่ควรจะเป็น ทำให้การรวบรวมพลังเวทและตบะขั้นที่แปดหวนคืนกลับมาเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้นบัดนี้พระเนตรสีเล
แคว้นเยว่เมืองหลวงมี่โจแผนผังวางระเบิดตามจุดถูกกางออกอยู่ตรงหน้านางร้ายจากยุคอนาคตในขณะนี้ หญิงสาวนั่งอยู่บนหลังม้ามองตรงไปจากเนินเขาสูง เบื้องล่างคือเมืองหลวงแคว้นเยว่ นามว่ามี่โจเป็นเมืองที่มีอาณาเขตกว้างขวาง แต่มีสิ่งปลูกสร้างไม่แออัดหรือสร้างติดต่อกัน ด้วยเป็นเมืองที่เพิ่งจะผลัดเปลี่ยนแผ่นดินใหม่ ซึ่งสิ่งปลูกสร้างเดิมถูกเผาทำลายเมืองครั้งผลัดเปลี่ยนราชวงศ์และการแย่งชิงความเป็นใหญ่ดังกล่าวจึงทำให้แคว้นเยว่มิได้เจริญเติบโตเท่าที่ควรจะเป็น เจ้าผู้ครองแคว้นฝักใฝ่ในการทำสงครามโดยมิประมาณตนว่ากองทัพมีศักยภาพมากน้อยเพียงใด พื้นที่กว้างใหญ่แต่ไม่มีบุรุษลงมือทำการเกษตรเพราะถูกเกณฑ์เข้ากองทัพเพื่อไปรบทำสงครามจนหมด“จุดชนวนแล้วระเบิดกำแพงเมืองที่โอบล้อมให้พังทลายลงทั้งหมด ระเบิดคลังแสงของทหาร ตัดกำลังอาวุธ ระเบิดพระราชวังหลวงเพื่อข่มขวัญฮ่องเต้แคว้นเยว่ ระเบิดวังหลวงให้หมดทุกตำหนักและทุกที่ สุดท้ายระเบิดคลังเสบียงแล้วนำไปแจกจ่ายให้กับชาวเมือง หลังจากนั้นสายน้ำดำที่ฝังอยู่นอกตัวเมืองทุกจุด ให้ระเบิดขึ้นพร้อมก
แคว้นเยว่ ในขณะเดียวกันท่ามกลางทะเลเพลิงที่ลุกโชนท่วมสูงดั่งขุนเขาต่อหน้ากองทหารของราชินีปีศาจ และกองทหารแคว้นเยว่ที่ควบคุมตัวเฉินวาวาเอาไว้ตั้งแต่คราแรก หากแต่ในเวลานี้ต่างยอมจำนนกันหมดสิ้นทุกสายตาต่างยืนมองทะเลเพลิงเบื้องหน้าอย่างตื่นตะลึง ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าม้าคล้ายกองกำลังทหารกลุ่มใหญ่วิ่งมาหยุดอยู่ด้านหลัง พร้อมกำลังทหารกระจายล้อมรอบไปทั่วบริเวณ“อะไรกันนี่! แคว้นเยว่ถูกทำลา