“เดี๋ยวก่อนนะครับ แล้วทำไมถึงเป็นผม พี่แมทธิวละครับ” คิ้วหน้าขมวดขึ้นอย่างลืมตัวเมื่ออยู่ดีๆก็ได้รับรู้เรื่องสัญญาของคุณปู่ของเขาที่จะให้หมั้นกับหลานสาวของเพื่อนท่าน
“ตอนนั้นในตอนที่ทำสัญญากัน ลูกเกิดตอนนั้นพอดี สัญญานั้นจึงหมายถึงลูกจ้ะ” แม่อธิบายให้มิวนิคได้ฟังอย่างละเอียดว่าการหมั้นในครั้งนี้มันต้องเป็นลูกแต่เพียงเท่านั้น
“สมัยนี้มันยังมีเรื่องแบบนี้อยู่อีกเหรอครับ ผมไม่หมั้น!” เสียงเข้มของมิวนิคดังขึ้นเขาไม่ยินยอมที่จะหมั้นกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ หน้าตาก็ยังไม่ได้เห็น นิสัยใจคอเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้เลยแล้วจะหมั้นจะแต่งกันไปได้ยังไง
“ทางนั้นเขาไม่รู้หรอกครับว่าหลานชายคนไหนคือคนที่จะได้หมั้น ให้พี่แมทธิวไปหมั้นแทนผม” แล้วอยู่ดีๆมิวนิคก็คิดแผนการณ์ร้ายขึ้นมาได้ซึ่งนั่นก็คือส่งพี่ชายของเขาไปหมั้นแทนเขา
“มันคงไม่เหมาะสักเท่าไหร่ ทำไมไม่ลองไปดูตัวเธอก่อน อาจจะถูกใจนายก็ได้นะ” แมทธิวที่เดินเข้ามาได้ยินคำพูดของน้องชายเข้าก็รีบทักท้วงขึ้น น้องชายของเขาคนนี้นิสัยดื้อรั้นเอาแต่ใจเพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบเอาใจ เขาเป็นลูกคนเล็กอยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่ชอบอะไรก็จะรีบผลักไสออกไปให้กับคนอื่น
“ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยครับพี่แมท” มิวนิคที่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อจึงทำได้เพียงทำเสียงอ้อนพี่ชายตัวเองดูเผื่อว่าพี่แมทอาจจะใจดียอมหมั้นแทนเขา
“ค่อยๆคิดลองไปดูตัวกันก่อนสิ” แมทธิวพี่ชายของมิวนิคเดินเข้ามานั่งลงข้างน้องชายพลางใช้มือปลอบโยนน้องชายคนเล็กของบ้าน เขาอยากให้น้องชายได้ลองไปนัดดูตัวกับทางว่าที่คู่หมั้นดูก่อนไม่แน่ว่าน้องชายเขาอาจจะชอบเธอก็เป็นได้
“อยู่ทานข้าวกับแม่ก่อนนะลูก” แม่ที่เห็นว่าแม่บ้านเดินเข้ามาบอกว่าจัดโต๊ะอาหารเสร็จพอดีจึงได้เอ่ยชวนลูกชายทั้งสองให้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนกลับ
“ก็ได้ครับ” มิวนิคพยักหน้ารับตกลงที่จะอยู่ทานข้าวกับครอบครัวก่อนที่จะกลับไปนั่งเครียดอยู่ที่คอนโด
คอนโดมิวนิค
20.30น.
ครืด~
เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาก็คือ ‘ไอ้เสือ’ เพื่อนสนิทของเขานั่นเอง
(เป็นไงบ้าง ลองเล่นแอพที่กูบอกหรือยัง)
“ยัง”
(ลองเลยดิ)
“อือๆ เดี๋ยวกูโหลดก่อน ได้เรื่องยังไงเดี๋ยวกูบอก”
(เค กูโทรมาถามแค่นี้เดี๋ยวกลับบ้านก่อน)
“เออ กลับดีๆ” และที่มันบอกว่ากำลังจะกลับบ้านก็เพราะว่าตอนนี้ไอ้เสือ เพื่อนของเขาพึ่งเลิกจากงานพาร์ทไทม์ร้านคาเฟ่ที่มันทำอยู่
มิวนิคโหลดแอพที่เสือเป็นผู้แนะนำให้กับเขาเพื่อเป็นการฆ่าเวลาแก้เบื่อแก้เซงกับปัญหาที่เขาพึ่งรับเข้ามาใหม่ ใครๆก็รู้ว่าเขาไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนไหนเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของเขาและถ้าต้องหมั้นขึ้นมาชีวิตส่วนตัวของเขามันจะยังสงบสุขและมีความสุขอยู่อีกหรือเปล่า
“ใช้รูปโปรไฟล์เป็นรูปการ์ตูนดีกว่า” เขาเลือกรูปโปรไฟล์ของตัวเองเป็นรูปการ์ตูน
“คู่หมั้นอะไรสมัยนี้แล้ว มีแต่สวยๆทั้งนั้นเลย รูปจริงหรือเปล่าเนี่ยเผลอๆไม่ตรงปกหลอกตาไปอีก” มิวนิคค่อยๆเลื่อนดูรูปโปรไฟล์ของหญิงสาวที่ลงรูปพร้อมกับประวัติเอาไว้ในแอพพลิเคชั่นจนมาเจอเข้ากับรูปโปรไฟล์รูปหนึ่งเข้า
“แปลกแฮะ ทำไมคนนี้ไม่ใช้รูปโปรไฟล์ตัวเองสวยๆ ใช้รูปการ์ตูนทำไมกันหรือว่าจะไม่สวย” มิวนิคกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของเธอคนนั้นที่เป็นรูปการ์ตูนที่เขาชอบมากเหมือนกันหรือว่าเธอคนนี้จะไม่สวยหรืออาจจะลองเข้ามากดหาเพื่อนคุยเล่นๆเหมือนอย่างเขา จึงไม่จำเป็นต้องใช้รูปจริง
“กดผิด โอ๊ะ แมสกันด้วยนี่ ลองแกล้งๆทักไปดีกว่า น่าสนุกดี” เขาเผลอกดโดนปุ่มหัวใจก็พบว่าเธอคนนี้กดก็พึ่งกดเลิฟเขาเหมือนกัน
MN : สวัสดีครับ
เงียบ เงียบ และเธอก็เงียบไม่อ่านแชทเขาสักที
-ผ่านไป1คืน-
มหาลัย CH
8.00น.
ในระหว่างที่มิวนิคกำลังนั่งเล่นรอเพื่อนของเขากินอาหารเช้าอยู่ที่โรงอาหาร เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์มือถือเขาก็ดังขึ้น
ติ้ง~ (MN = มิวนิค MA = มายู) เป็นชื่อที่ใช้ในระหว่างเล่นแอปพลิเคชั่นหาคู่ของพระเอกนางเอกคู่นี้เขานะคะ
MA : สวัสดีค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีปิดแจ้งเตือนเอาไว้ค่ะ
มิวนิครีบกดเข้าไปอ่านข้อความจากเธอคนนี้โดยทันทีพร้อมกับพิมพ์ข้อความตอบกลับไปยังเธอ
MN : สวัสดีอีกครั้งนะครับไม่ทราบว่าชื่ออะไรเหรอ
MA : แล้วคุณละคะชื่ออะไร
MN : เรียกผมว่าเอ็มก็ได้ครับ
MA : ชื่อเอ็มเหมือนกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณเอ็ม
MN : งั้นเอาแบบนี้ดีมั้ยครับ เรียกผมว่าเอ็มหนึ่งส่วนผมจะเรียกคุณว่าเอ็มสอง แบบนี้ดีมั้ยครับ
MA : เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ
MN : เล่นแอพนี้นานหรือยังครับ
MA : พึ่งโหลดมาเล่นเมื่อวานนี้เองค่ะ
MN : เหมือนกันเลย ไม่ทราบว่าเอ็มสองอายุเท่าไรเหรอ ผมถามได้มั้ย
MA : อายุ 20 แล้วค่ะอยู่ปี2
MN : งั้นผมขอแทนตัวเองว่าพี่นะครับเพราะพี่อยู่ปี4อายุ22 เรียนบริหารครับ
MA : จริงเหรอคะ เอ็มสองก็เรียนบริหารเหมือนกันค่ะ
MN : งั้นต่อไปมีอะไรไม่เข้าใจถามพี่ได้เลยนะ
MA : ขอบคุณมากค่ะ งั้นขอไปเรียนก่อนนะคะ บายค่ะ
“ทำไมคนนี้ถึงได้ดึงดูดกูจังวะ รู้สึกถูกชะตาด้วยอย่างบอกไม่ถูกนี่ขนาดไม่เห็นหน้ากันนะเนี่ย ว่าแต่เธอจะสวยหรือเปล่า หรือว่าจะขี้เหร่อ้วนกันนะ”
“บ่นอะไรของมึง ไปเข้าเรียนได้แล้ว” เสือที่เห็นว่ามิวนิคนั่งเล่นโทรศัพท์แล้วบ่นอะไรออกมาก็ไม่รู้จึงได้ตะโกนเอ่ยถาม
“กูลองเล่นแอพเย..นั่นแล้วนะ หญิงเพียบทักกูมาแบบรัวๆ” มิวนิคทำเป็นพูดไปว่ามีผู้หญิงทักมาหาเพียบแต่อันที่จริงแทบจะไม่มีเลยสักคนก็เพราะว่าเขาใช้รูปโปรไฟล์การ์ตูนจึงทำให้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทักมาหา
“แล้วมึงไม่ลองนัดสักคนสองคน” เตโชที่นั่งฟังอยู่ก็แทรกพูดขึ้น
“กูแค่อยากลองคุยสนุกๆมั้ย ไม่ได้อยากจะนัดเย..สักหน่อย ถ้าอยากเดี๋ยวหาเอาแถวนี้เนี่ยแหละ เยอะแยะไป นั่นไงแอบมองกูอยู่นั่นยัยน้ำตาลคนเดิม” มิวนิคยักไหล่อย่างคนที่ไม่สนใจไปกับแอพแชทพวกนี้สักเท่าไหร่พร้อมทั้งส่งสัญญาณชี้มือไปที่น้ำตาลที่ซึ่งกำลังจ้องมองมาทางเขาอยู่
“เสน่ห์แรงฉิบหายเพื่อนกู ว่าแต่สงสัยหล่อนคงติดใจมึงสินะ” อาร์มยิ้มร้ายเมื่อเห็นว่าน้ำตาลจ้องมองมิวนิคเพื่อนสนิทของเขาอย่างไม่ลดละ ดูทรงแล้วเธอคงจะติดใจไปกับลีลามิวนิคเพื่อนสนิทของเขา
“กูยังไม่ได้เอายัยนั้นเลย เมื่อวานรถกูไปชนท้ายรถคนอื่น” มิวนิคบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆออกมา
“เฮ้ย! แล้วทำไมมึงไม่เห็นบอกพวกกูบ้างเลย” เสือที่ได้รับรู้ว่าเพื่อนสนิทเกิดอุบัติเหตุขึ้นก็ตกใจรีบถามด้วยความเป็นห่วง
“กูก็บอกอยู่นี่ไงครับไอ้เสือ”
“แล้วไปทำอีท่าไหน ถึงได้ไปชนรถชาวบ้านเขาได้” เตโชเกิดนึกสงสัยเพราะโดยปกติมิวนิคเป็นคนไม่ขับรถเร็ว ไม่ประมาท
ความอยากเป็นเหตุนี่เอง
“ยัยนั่นอมให้กู กูเสียวมากไปหน่อ ยก็เลยเผลอเหยียบคันเร่ง” มิวนิคหัวเราะขบขันเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์ที่พึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวานสดๆร้อนๆในตอนนั้นมันเสียวมากๆเสียวจนเกร็งไปทั่วทั้งร่าง“ไอ้เวร ความเงี่xxเป็นเหตุนี่เอง” อาร์มส่ายหน้าทันทีที่ได้รู้ถึงสาเหตุของอุบัติเหตุว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร“เออกูยอมรับ!” มิวนิคยืดอกยอมรับอย่างแมนๆว่าตัวเขานั่นแหละคือต้นเหตุของอุบัติเหตุในครั้งนี้“แล้วคู่กรณีมึงเจ็บหรือเปล่า” เสือถามไปถึงคู่กรณีที่มิวนิคได้ขับรถไปชนรถของเขา“ดูแล้วก็ไม่นะแต่หยิ่งฉิบหายเลยด้วย ปากก็ดีอีกและที่สำคัญยัยนั่นอยู่มหาลัยเดียวกันกับพวกเรา” มิวนิคยกยิ้มมุมปากขึ้น ในยามที่นึกไปถึงใบหน้าสวยหวานของเธอคนนั้นซึ่งเป็นเจ้าของรถคันที่เขาขับรถไปชนท้าย“โลกกลมฉิบหาย เธอด่ามึงยับเลยมั้ย?” อาร์มที่นั่งฟังอยู่ก็พูดแทรกถามถึงเธอคนนั้นพร้อมทั้งเปรยตามองเพื่อนอย่างจับผิด“ก็ไม่ถึงกับด่าอะไรขนาดนั้นแต่แม่งโคตรจะพูดตรง มีการมาบอกกูว่าอย่าเอากันในรถอีกนะ”“ฮ่าๆ กูนี่อยากเห็นหน้าเธอเลยครับ แล้วหน้าตาเป็นไง สวยมั้ยเด็ดหรือเปล่า” เตโชหัวเราะออกมาดังลั่น ถูกใจเธอยิ่งนักที่พูดตรงแบบนั้นกับเพื่อนของเขา“พ
“จะไปขอโทษทำไมมันเรื่องจริงมั้ยเล่า!” มายูเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแต่ปากยังคงบ่นงึมงำๆไม่หยุด“นั่งกันก่อนสิครับน้องๆ” เตโชที่มองรุ่นน้องสาวกับเพื่อนสนิทของเขาก็เอ่ยชวนรุ่นน้องให้นั่งลงกันเสียก่อน“ขอบคุณค่ะ” ชะเอมเป็นคนแรกที่นั่งและไม่ลืมที่จะเอ่ยคำขอบคุณไปยังพวกรุ่นพี่ มายูโดนผลักดันให้นั่งลงข้างๆกับมิวนิค เธออยากจะลุกแต่ก็เห็นแกหน้าของเพื่อนและรุ่นพี่ทั้งสามจึงทำให้เธอยอมนั่งข้างเขาด้วยความสงบ“มึงรู้จักกับน้องคนนี้เหรอ?” เตโชที่นั่งอยู่ข้างๆมิวนิคก็ขยับเข้าไปใกล้เพื่อนพร้อมกับกระซิบถาม ดูยังไงไอ้เพื่อนตัวดีนี่ต้องรู้จักกับน้องเขาแน่ๆไม่งั้นจะพูดจากินเลือดกินเนื้อกันอย่างที่เห็นได้ยังไง“นี่แหละคนสวยที่พวกมึงอยากเห็นหนักหนาไง อยู่ตรงหน้าพวกมึงแล้ว เห็นชัดยัง” มิวนิคกระซิบกระซาบบอกกับพวกเพื่อนเขาว่าคนที่พวกมันต้องการเห็น ตอนนี้ได้มาอยู่ตรงหน้าพวกมันแล้วนี่ไง“สวย อย่างที่มึงบอกเอาไว้เลยว่ะ” อาร์มที่มองๆน้องมายูอยู่ก็เอ่ยชมความสวยของน้องเขา สวยจริงๆอะไรจริง ความผิวขาวอมชมพูใบหน้าได้รูป ใครได้เป็นแฟนนี่คงโชคดีสุดๆ“พวกน้องเรียนกันหนักมั้ยครับเนี่ยมีอะไรไม่เข้าใจถามพวกพี่ได้เลยนะ” เสือยิ้
“แอพอะไร” มายูแสร้งถามเขาอีกครั้งทำเป็นทำหน้างุนงงสงสัย“แอพสีแดง!” มิวนิคมองเธอด้วยใบหน้าที่ไม่ยิ้มตั้งตามองอย่างคนที่ใจจดใจจ่อรอคำตอบ“พึ่งเล่นพี่จะถามทำไม” เธอโดนสายตาเขาจับจ้องมองอยู่จึงทำให้เธอต้องยอมพูดมันออกมาเพื่อที่จะตัดปัญหาความรำคาญเธอเลยเลือกที่จะบอกให้มันจบๆไปก็แล้วกัน“ก็เปล่า..ก็แค่ถามดู” มิวนิคยักไหล่เล็กน้อยจากนั้นก็ไม่ได้ถามอะไรเธอต่อ“งั้นขอตัวค่ะหลบหน่อยซิคะ” มือเรียวเริ่มผลักดันเขาเพราะพูดไปแล้วเขาก็ยังนิ่งไม่ยอมปล่อยให้เธอได้เดินออกไปและในระหว่างที่เธอกำลังผลักไสเขาอยู่แบบนั้น มิวนิคก็ถือโอกาสนี้ดันตัวเองแนบชิดร่างกายของเธอ เขาได้กลิ่นหอมออกมาจากตัวเธอจนทำให้เขาเผลอปากพูดชมเธอ“ตัวหอมจัง!!”“จิ๊ นี่พี่น่าเกลียด ถ้าจะขยับเข้ามาใกล้ขนาดนี้เดินเข้ามากอดเลยก็ได้นะคะ” มายูอ้าปากค้างตกใจไปกับสิ่งที่ได้ยิน มาใกล้คนอื่นเขาแบบนี้แล้วยังจะมาพูดคำพูดอะไรๆที่มันน่าเกลียดอีก ด้วยความหมั่นไส้จึงทำให้เธอพูดจาประชดประชันเขาออกไปเธอแค่เพียงพูดเล่นออกไปเท่านั้นและไม่คิดว่าเขาจะใจกล้าทำจริง“ได้เหรองั้นดีเลย” เขารีบโอบกอดเธอเอาไว้แน่น“ปะ..ปล่อยนะ นี่บอกให้ออกไปไง!” ดวงตากลมโตเบิกก
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ไปก่อนนะคะ” ทั้งหมดลุกขึ้นยืนขอตัวแล้วเดินออกไป“ไงมึงยังรู้สึกชอบน้องพราวอยู่ป่ะ ถามจริง” เสือมองไปยังมิวนิคที่กำลังนั่งเล่นเกมส์อย่างสนุกสนาน“ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว” ชายหนุ่มตอบกลับไปยังเสือทันทีอย่างไม่ต้องคิดเพราะในตอนนี้เขาไม่ได้มีความรู้สึกชอบในตัวน้องพราวอีกแล้ว“ก็ดีแล้ว..เออแล้วแอพนั่นเป็นไงบ้างเจอสาวที่ถูกใจบ้างหรือยัง?” เสือพยักหน้ารับรู้และถามถึงเรื่องแอพแชทอีกครั้งไม่รู้ว่าไอ้เพื่อนนี่มันจะหาสาวที่ถูกใจได้หรือยัง“ก็..ยัง” มิวนิคนึกอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตอบไอ้เสือ เขานึกไปถึงเอ็มสองแต่จะไปถูกใจได้ยังไงในเมื่อหน้าตายังไม่เคยได้เห็นกันเลยด้วยซ้ำ“นั่นไง! น้องคนนั้นแอบมองมึงอยู่” เตโชที่นั่งฟังอยู่และแอบเห็นว่ามีสาวคนหนึ่งกำลังแอบมองมิวนิคอยู่ จึงได้ชี้ไปที่เธอและบอกให้มิวนิคได้รับรู้“หึ! ก็พอแก้ขัดได้” เขามองไปตามมือของเตโชก็พบว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังส่งยิ้มให้กับเขา ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นทันทีทางด้านมายูที่เดินกลับไปยังคณะก่อนหน้าเพื่อนๆก็ได้เดินไปนั่งที่โต๊ะม้านั่งตัวเดิมที่พวกเธอชอบนั่งกันบ่อยๆ“เป็นไรแก..ดูทำหน้าเข้า” เสียงหวานใสขอ
“3เดือนได้แล้วมั้งเนี่ย” หญิงสาวพึมพำขึ้นเมื่อลองย้อนไปดูบทสนทนาแรกตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ผ่านมาสามเดือนแล้วเหรอเนี่ย ไม่รอช้าเธอจึงพิมพ์ตอบข้อความกลับไปหาเอ็มหนึ่งMA : ถามทำไมคะ อยากมาหาเหรอไงMN : อืม ก็ถ้าใกล้ก็อยากนัดเจออยู่นะ ได้หรือเปล่าMA : เอ็มสองอยู่มหาลัย CH ค่ะMN : เฮ้ย จะบอกว่าที่เดียวกันครับ พี่เองก็เรียนที่นี่เหมือนกันMA : จริงเหรอคะเนี่ย? (โลกจะกลมอะไรขนาดนั้นนน)MN : ถ้าสะดวก วันหลังพวกเรามานัดเจอกันนะ แต่ไม่รู้เอ็มสองจะรับหน้าตาพี่ได้มั้ย?MA : ทำไมเหรอคะ? (ทำไมพี่เขาต้องพูดไปถึงเรื่องหน้าตาด้วยนะนี่พวกเรากำลังคุยกันแบบพี่น้องอยู่นะ พี่เขาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า)MN : พี่อาจไม่หล่อในสายตาของเอ็มสองก็ได้MA : พี่เอ็มหนึ่งคะ เอ็มสองไม่ได้แชทคุยกับพี่เอ็มหนึ่งแบบคนรักนะ พวกเราคุยกันแบบพี่น้อง แล้วจะต้องมากังวลเรื่องหน้าตาทำไมMN : ครับ พี่คงกังวลเกินไปMA : ถ้าได้เจอกันเดี๋ยวเอ็มสองเลี้ยงข้าวพี่เอ็มหนึ่งเองค่ะMN : งั้นพรุ่งนี้เอ็มสองว่างมั้ย? พี่อยากเจอเธอแล้ว“พรุ่งนี้เหรอ” ก็ได้อยู่มั้งพรุ่งนี้ก็จะว่างช่วงเย็น กินอิ่มและยังได้เจอพี่เอ็มหนึ่งด้วยMA : พรุ่งนี้มี
“จะรีบหนีกลับไปไหน ไหนใครบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเย็น?” มิวนิคยิ้มร้ายรีบทวงถามสัญญาของใครบางคนขึ้นมาทันที“ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว!” มายูพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น ใครจะไปนึกว่าพี่เอ็มหนึ่งของเธอก็คือ..อิตาบ้าโรคจิตมิวนิคคนนี้“แล้วอยากมีอารมณ์ทำอย่างอื่นมั้ย?” ชายหนุ่มจงใจใช้คำพูดยั่วโมโหอารมณ์ทำให้มายูโกรธ เขารู้สึกสนุกไปกับการที่ได้แกล้งเธอคนนี้ยัยเด็กแสบ“ทะลึ่ง!” เสียงหวานของมายูตะคอกเขากลับไป“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย เธอคิดไปเองทั้งนั้น หมกหมุ่นมากเลยสินะ” มิวนิคยิ้มร้ายพูดสวนกลับไปยังรุ่นน้องสาวคนสวย“ชะเอมกลับ!”“อยู่เลี้ยงข้าวกันก่อน จะผิดคำพูดกับพี่หรือไง” มิวนิคลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปคว้าแขนมายูเอาไว้“ก็ได้ๆ ปล่อยแขนได้แล้วค่ะ” มายูรีบสะบัดแขนพยายามแกะมือชายหนุ่มให้หลุดออก“นั่งลง..แล้วอย่าคิดหนีให้พี่จ่าย” มิวนิคปล่อยแขนมายูพร้อมกับออกคำสั่งให้เธอนั่งลง ส่วนเขาเดินกลับไปนั่งยังที่เดิม“กินข้าวกันเถอะ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกัน กินเสร็จค่อยกลับนะ” เมื่อมายูนั่งลงแล้ว ชะเอมก็ได้ชักชวนเพื่อนให้กินข้าวกันก่อน กินเสร็จค่อยกลับก็ยังได้“อืม ก็ได้” พยักหน้ารัวๆ
“เฮ้อ~ ปากดีอีกแล้วนะเอ็มหนึ่ง” มายูเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากจะมองหน้าเขาอีกต่อไปแล้ววันนี้คงต้องขอพอแค่นี้ก่อน เหนื่อยเรียนแล้วยังต้องมาเหนื่อยใจกับคนแบบนี้อีก!!“หึ!” เขากลั้นขำให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอมายูรีบเดินฉับๆย่างเท้าออกมาจากร้านด้วยความเร็วแต่ก็ไม่วายที่เขาจะตามเธอมาทัน ความขายาวของเขาคงมีประโยคก็วันนี้แหละมั้ง“ให้พี่ไปส่งมั้ย” เขาเดินเข้ามาเคียงข้างรุ่นน้องสาว“อย่าดีกว่าค่ะกลับเองได้” ร่างบางรีบปฏิเสธทันควัน“แล้วจะเสียเงินค่าแท็กซี่อีกทำไมในเมื่อให้พี่ไปส่งก็ได้นี่”“เกรงใจค่ะแล้วพี่ไม่รีบกลับไปหาแฟนเหรอคะ แล้วนี่ถ้าแฟนของพี่รู้ว่าพี่แอบเล่นแอพหาคู่แบบนี้เข้าจะเป็นยังไงกันน้า”“หึ พี่โสด!!” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อยัยเด็กคนนี้ทำทีเป็นพูดไปถึงเรื่องแฟนของเขา ซึ่งเขาน่ะมีแฟนสักที่ไหน ก็บอกแล้วไงว่าน้ำตาลน่ะไม่ใช่แฟน แต่เธอเป็นแค่คู่นอนและเขาเองก็ยังไม่เคยนอนกับเธอเลยแม้แต่เพียงสักครั้ง“จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะค่ะ วันนั้นก็เห็นๆกันอยู่” มายูเชิดหน้าขึ้น ทำเป็นบอกว่าโสด คนอะไรทุเรศเหลือเกิน“เป็นภาพติดตาเลยหรือไง นี่ฟังนะ” ชายหนุ่มพยายามจะอธิบายให้เธออีกครั้ง เขาจับเข
"นั่นไงกลุ่มน้องมายูมากันโน่นแล้ว" เสือที่เป็นคนเห็นกลุ่มของมายูกำลังเดินเข้ามาก็ได้ชี้บอกไอ้มิวนิคให้เห็น"เดี๋ยวกูมา" มิวนิคมองไปตามมือของเพื่อนสนิทก็เห็นยัยเด็กแสบเดินเข้ามาพร้อมกันกับเพื่อน เขาเอ่ยเสียงแข็งบอกเพื่อนแล้วเดินเข้าไปหาเธอทันที"ทำไมไม่ตอบแชทพี่ แบตเธอหมดจริงๆเหรอ" มิวนิคเดินเข้าไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้ามายู สายตามองจับจ้องแค่เธอ"สวัสดีค่ะพี่มิวนิค มีอะไรกันเหรอคะ" พราวยกมือไหว้รุ่นพี่แต่เหมือนพี่เขาจะไม่ได้สนใจไปกับคำทักทายของเธอเลยแม้แต่น้อยพราวมองพี่มิวนิคที่ยังคงจ้องหน้ามายูเพื่อนรักอย่างไม่ลดละ"นั่นซิคะพี่ แล้วที่พี่พูดเมื่อกี้พี่หมายถึงใครกัน" อลิสที่เป็นอีกคนที่สงสัยเอ่ยถามพี่มิวนิคด้วยความอยากรู้ว่าเขาหมายถึงใครกัน“มายูแกไปคุยกับพี่มิวนิคไป” ชะเอมถอนหายใจออกมาเขย่าแขนมายูพร้อมกับดันหลังเธอให้ก้าวเข้าไปหารุ่นพี่ตรงหน้า“ไม่เอา! อย่าดันกันแบบนี้ดิยัยชะเอม” มายูพยายามฝืนตัวเองไว้ไม่ให้เดินไปข้างหน้าเพราะอีกนิดก็จะถึงตัวของของพี่มิวนิคแล้ว”มานี่“ มิวนิคอาศัยจังหวะที่มายูมัวแต่มองไปทางด้านหลัง เขาใช้จังหวะนั้นจับมือของรุ่นน้องให้เดินตามเขาออกไปจากตรงนี้“ดะ..เดี๋ยวป
“อยู่เฉยๆอย่าพูดเยอะ!!!” เขาออกคำเสียงเสียงดุด้วยความรำคาญเธอเต็มทนและเริ่มสอดแก่นกายเข้าไปในร่องเล็กแต่ไม่ว่ายัดเท่าไหร่ก็ไม่สามารถแทรกเข้าไปได้สักทีจนคนตัวโตเริ่มหัวเสีย“ทำไมมันยัดไม่เข้าวะ อย่าดัน” แถมยัยคนนี้ก็ยังทั้งผลักทั้งดันทุบตีเขาอยู่ได้“ไม่ๆๆไม่เอา มันต้องไม่ใช่แบบนี้” เธอส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมเริ่มบดบังใบหน้าสวยหวาน มิวนิคออกแรงกดท่อนลำเข้าไปทีเดียวสุดแรงสวบ!“กรี๊ด~” ความเจ็บปวดเล่นงานเธอเข้าอย่างจัง มันเหมือนตรงส่วนนั้นฉีกขาด“อ่าส์เสียวคxxฉิบหาย” คนตัวสูงแช่ค้างท่อนลำเอาไว้แบบนั้น ความรู้สึกวูบวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนแทบอยากจะแตกเสียให้ได้ แรงบีบรัดจากภายในร่องทำให้เขารู้สึกเลือดลมพลุ่งพล่านเอวสอบเริ่มขยับเข้าออกด้วยจังหวะที่ช้าเนิบนาบ ชายหนุ่มเปรยตามองคนใต้ร่างที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด ดูเหมือนเธอคงจะเจ็บปวดมากและเขาเองก็แทบไม่ต่างไปจากเธอ“มันเจ็บนะ เอาออกไปก่อน ฮึก” มายูตะโกนออกมาดังลั่น เมื่อความเจ็บปวดเล่นงานเธอจนหยดน้ำตาเริ่มไหลคนตัวโตที่ถึงแม้ว่าจะเมาก็สามารถรับรู้ได้ว่าเธอคงไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน จึงอยากช่วยทำให้เธอผ่อนคลายความเจ็บจากตรงจ
“ฮัลโหลค่ะ” มายูเอ่ยปากพูดออกไปพร้อมกับดัดเสียงห้าวเพราะกลัวพวกพี่เขาจำเสียงของเธอได้(ถ้าเสร็จกันแล้วและเพื่อนผมไม่ไหวให้มันนอนที่นั่นเลยนะครับ) เสียงนี้น่าจะเป็นเสียงของพี่เสือ“ค่ะ..”และในระหว่างที่ฉันกำลังจดจ่ออยู่กับการคุยสายกับเพื่อนของเขา พี่มิวนิคก็ได้เริ่มทำเรื่องทุเรศกับร่างกายฉัน เขาดึงแผ่นปิดจุกของฉันออกแล้วใช้ปลายลิ้นสากลากถูวนไปมาบนหัวนมของฉันอย่างหน้าไม่อาย มืออีกข้างทั้งบีบทั้งเคล้นแถมยังสะกิดที่ยอดอกจนมันเริ่มแข็งเป็นไต“พี่มิว อย่านะ!!” ด้วยความตกใจฉันจึงร้องห้ามเขาแถมยังพูดชื่อเขาออกมาอีกด้วย(มันทำอะไรครับแล้วนั่นรู้จักกันกับมันด้วยเหรอถึงได้เรียกชื่อถูก) ปลายสายเหมือนจะตกใจไปกับสิ่งที่ฉันพูด ที่ฉันเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนของพวกเขา“คะ..แค่นี้ก่อนนะคะ” ฉันรีบกดวางสายทันทีไม่มีอารมณ์มาพูดคุยในเวลาแบบนี้แล้ว“ไม่นะ! ไม่ ปล่อยนะ!”“หยุดดิ้นสักทีน่ารำคาญ ฉันกำลังดูดนมให้เธออยู่นะ..เกรงใจกันบ้าง รู้เอาไว้ด้วยว่าฉันไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน” เพราะเธอไม่ยอมหยุดดิ้นสักที ชายหนุ่มจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสี
“แหม~ ตั้งแต่มีน้องมายูนี่มึงเปลี่ยนไปนะครับ ไม่มั่วเหมือนแต่ก่อน” เตโชได้ทีก็เอ่ยปากแซวเพื่อนรักของเขาทันที เมื่อก่อนถ้าสวยมันได้หมดแต่ตั้งแต่ที่มีน้องมายูเข้ามามันไม่เคยไปนอนกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย“แต่แม่งสวยจริงๆนะมึงลองหันไปมองเธอหน่อย” อาร์มยังคงบอกให้มิวนิคหันไปสนใจมองผู้หญิงคนนั้นสักหน่อยก็ยังดีเพื่อที่จะได้ไม่เป็นการเสียมารยาท“อืมก็สวยดี ถ้าให้กูเอาแล้วจบกูก็ยินดี” มิวนิครวมไปถึงเพื่อนในกลุ่มที่เหลือต่างพากันหันมองไปยังเธอคนนั้นแล้วหันกลับมาพูดกับเพื่อนถ้าเอาแล้วจบ เขาก็ตกลงนอนกับเธอคนนี้ได้อยู่“ฮ่าๆนิสัยเดิมกลับมาแล้วเพื่อนกู” เสือหัวเราะออกมาดังลั่นที่เห็นว่ามิวนิคยังไงก็คือมิวนิคไม่ว่ายังไงถ้ามีผู้หญิงสวยๆมาให้เอาถึงที่มีหรือที่มันจะไม่เอาชายหนุ่มยกแก้วแล้วหันไปมองเธอพร้อมกับยกยิ้มชูแก้วเหล้าขึ้นและเหมือนทั้งคู่จะรู้กัน30นาทีต่อมามิวนิคเลือกที่จะให้ไอ้เตโชเข้าไปคุยกับเธอแทนตัวเอง เรื่องแบบนี้เขาไม่ค่อยถนัดสักเท่าไหร่แต่ถ้าเป็นเรื่อง(เอา)ใจ เขาพร้อมทุ้มสุดตัวเสมอ“นี่กุญแจห้องข้างบน เดี๋ยวเธอจะขึ้นไปทีหลัง” เตโชยัดกุญแจห้องเบอร์6 ยัดใส่มือมิวนิคที่เมาจนเริ่มเดินเซ“อืม
มือผมไปโดนเข้าที่หน้าอกของเธอ ความรู้สึกในตอนนี้คือมันใหญ่มากเต็มไม้เต็มมือน่าบีบสัมผัสเป็นที่สุด รู้สึกว่าตรงหัวนมของเธอมันจะแข็งแล้วด้วยนะ ผมไม่รอช้าใช้ปลายนิ้วเขี่ยสะกิดยอดอกของเธอเล่น บีบเคล้นเต็มฝ่ามือ อารมณ์ความต้องการเพิ่มมากขึ้นจนอยากจะเปิดเสื้อของเธอขึ้นดูให้เห็นเต็มสองลูกตา“อ๊ะ..” มายูที่ตอนแรกเผลอเคลิ้มไปกับสัมผัสของพี่เขาก็รีบดึงสติกลับมาโดยเร็ว ความรู้สึกสับสนตีขึ้นมาเรียกให้มายูต้องรีบสะบัดหน้าหนี“กรี๊ด~ มือค่ะมือ” เธอรีบเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา ดวงหน้านวลแดงก่ำเพราะเขินอาย เสียงกรีดร้องดังขึ้นจนผมเริ่มรู้สึกตัวและรีบดึงมือกลับทั้งๆที่ใจไม่อยากปล่อยเลยด้วยซ้ำ“โอ๊ะโทษที พี่ไม่ได้ตั้งใจ!!” ผมปล่อยมือออกจากหน้าอกนุ่มนิ่มของเธอแล้วรีบเอ่ยปากขอโทษที่เผลอตัวยุ่งวุ่นวายไปกับเรือนร่างของเธอมากเกินไปหน่อย“....” มายูยกมือขึ้นปิดหน้าอก เบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น แก้มของเธอขึ้นซับสีแดงจางๆคงจะเขินอายกับเรื่องที่ผมเผลอตัวทำเธอไปอยู่ไม่น้อย“เดี๋ยวพี่ออกไปสูบบุหรี่ เธอรีบกินเถอะ” ผมยิ้มมุมปากออกมารีบหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาพร้อมไฟแช็กแล้วเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงมายูพยักหน้ารับหงึกหงั
“จะเบียดเข้ามาทำไมอีก” เธอเริ่มรู้สึกถึงไอ้เจ้าสิ่งนั้น มันอยู่ตรงจุดนั้นหรือว่าจะเป็นไอ้นั่นของผู้ชาย ของพี่เขา กรี๊ด เธอทำได้แค่กรีดร้องอยู่ในใจ“พี่ ขยับออกไป มะ..มัน” มายูเปล่งเสียงร้องบอกให้เขาช่วยขยับร่างกายออกไปเพราะมันโดนขาของเธออย่างจัง“ชู่ว์ อยู่เฉยๆ พี่แมทเดินเข้ามานั่นแล้ว” เขาอมยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเธอ มิวนิคบอกให้เธออยู่นิ่งๆและเลิกพูดเสียงดังเพราะยิ่งขยับร่างกายของพวกเขาก็ต้องเสียดสีกัน แค่นี้ไอ้นั้นของเขาก็แข็งปวดหนึบจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วมายูที่นึกว่าพี่แมทเดินเข้ามาก็ต้องจำใจนิ่งไม่ปริปากพูดอะไรต่อแล้วทนโดนไอ้นั่นของพี่มิวแนบชิดต่อไปอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้30นาทีผ่านไปแมทธิวเดินเข้ามาภายในห้องนอนของมิวนิคอีกครั้งเห็นมายูนอนหลับอย่างสบายเหยียดแขนขาออกเต็มที่ “เธอหลับแล้วเหรอ?”“ครับ” มิวนิคพยักหน้านิ่งสายตามองจ้องแต่เธอ“งั้นพี่กลับห้องก่อนนะ” แมทธิวที่เห็นน้องชายของตัวเองดูจะมีความสุขจึงไม่คิดที่จะอยู่เป็นก้างขัดขวางปล่อยให้พวกเขาอยู่กันตามลำพังก็คงไม่ผิดอะไรเพราะพวกเขาทั้งสองเป็นว่าที่คู่หมั้นของกันและกัน พวกเขาต่างก็โตกันแล้วด้วย-เช้าตรู่วันต่อมา-หญิงสาวลื
คอนโดมิวนิค“นี่ห้องพี่แมทเหรอคะ” หญิงสาวเอียงหัวมองอย่างนึกสงสัยเมื่อเขาดันมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง(ของใครก็ไม่รู้)“ห้องพี่”“แล้วห้องไหนห้องพี่แมทละคะ” พยักหน้าอย่างเข้าใจ คิ้วย่นเข้าหากันด้วยความสงสัยปนอยากรู้เธอมองกวาดส่ายสายตาไปรอบๆชั้น“พี่แมทยังไม่เลิกงานยังไม่กลับ เข้ามารอในห้องพี่ก่อน” สายตามองเธอไม่กระพริบรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกซ้ายเมื่อเธอคิดถึงแต่เขา“แต่ว่า” เธอไม่เคยอยู่ตามลำพังกับผู้ชายเพียงสองต่อสองมาก่อนจึงทำให้เกร็งๆและกลัวหน่อยๆ“เข้ามาเถอะน่า มาบีบหลังให้ด้วย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหมดความอดทนแล้วฉุดกระชากลากเธอให้เดินเข้ามาในห้องเขาเข้ามาแล้วเขาก็พุ่งตัวไปยังห้องนอน“ถอดเสื้อออกทำไมคะ” คนตัวเล็กที่เดินตามเขามาก็จ้องตาไม่กระพริบ มะ มันขาวมากที่แท้ก็จะให้นวดแต่ก็ไม่เข้าใจว่าจะต้องถอดเสื้อทำไม“นวดสักที” เขานอบราบไปกับเตียงนอน ฉันค่อยๆก้าวขึ้นไปนั่งลงอยู่ข้างๆกายของพี่มิวนิคแล้วเริ่มออกแรงนวดหลังให้เขาอย่างเบามือ“แบบนี้ดีมั้ยคะ เบาไปหรือเปล่า เพิ่มแรงบอกได้นะ” เธอค่อยๆบีบไปตามหลังขาวๆของชายหนุ่ม นวดเบาบ้างแรงบ้างเพราะไม่รู้ว่าเขาชอบแบบไหน“เพิ่มแรงอีกหน่อย” เธอออกแร
“ไม่ว่างก็คือไม่ว่างจะตอนนี้หรือตอนไหนก็ไม่ว่าง” มิวนิคถอยหลังออกมาเล็กน้อยเพราะตอนนี้เขายืนอยู่กับมายูจึงไม่ให้เธอคิดว่าเขามีซัมติงกับผู้หญิงคนนี้หรือคนไหนๆ“แล้วนี่มิวมากับยัยเด็กนี่ได้ยังไงกัน หรือว่ามาเคลียร์เรื่องรถ” น้ำตาลเปรยตามองมายูเพียงและหันไปมองจ้องใบหน้าหล่อๆของชายหนุ่ม“แล้วเธอจะยุ่งอะไรด้วย!!” คำตอบของเขาทำเธออึ้งอยู่เหมือนกันเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดจาแบบนี้กับเธอ“ก็น้ำตาลอยากไปกับมิวค่ะ ถ้ามิวคุยธุระกับน้องเขาเสร็จแล้ว พวกเรา..” แต่เธอยังคงพูดกับเขาต่อไปบางทีเขาอาจจะเห็นใจยอมให้เธอไปกับเขาก็ได้นะ“นี่มายู เธอคือว่าที่คู่หมั้นของฉัน ส่วนเธอเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันสักที รำคาญ” มิวนิคโอบกอดเอวบางของมายูเอาไว้แนบแน่น สายตามองจ้องแต่เธอเพียงผู้เดียว“ว่าไงนะคะ มิวนิค เรื่องจริงเหรอคะน้อง” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น น้ำตาลแทบอยากจะไม่เชื่อไปกับสิ่งที่เธอได้ยิน หันถามมายูด้วยความอยากรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันจริงหรือไม่“เออคือ..” จะให้เธอตอบอะไรเพราะตอนนี้ตัวเธอเองก็ตกใจไม่แพ้เธอคนนี้เหมือนกัน“จะมาถามคนของฉันให้มันได้อะไรขึ้นมา” มิวนิคส่งสายตาดุตวาดถามเธอแล้วหันมองมาที่ว่าที่คู่หมั้นส
“กูบอกให้พี่แมทไปแทนกูเองแหละ”“ทำแบบนั้นทำไมวะ” เสือเกาหัวแกรกๆอย่างไม่เข้าใจในตัวเพื่อนสนิท“ก็ตอนแรกกูไม่อยากหมั้นไงและไม่รู้ด้วยว่ายัยเด็กนั่นคือว่าที่คู่หมั้นของกู” พอมันบอกแบบนี้จึงทำให้เพื่อนเริ่มพอที่จะเข้าใจได้ว่ามันกะจะให้พี่แมทรับกรรมหมั้นแทนมัน แล้วดันมารู้ทีหลังว่าคู่หมั้นก็คือน้องมายูคนสวย“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ” อาร์มถามต่อว่าหลังจากนี้มันจะเอายังไงดูแล้วแม่งยุ่งวุ่นวายไปหมดยังดีที่เรื่องยังไม่ไปถึงหูของพ่อกับแม่ทั้งสองฝ่าย“คนของกูก็ต้องเป็นของกูอยู่วันยันค่ำ กูจะเป็นคนบอกเธอเอง” มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยยามเมื่อคิดถึงเธอ สวรรค์โปรดส่งเธอให้มาเป็นคู่หมั้นของเขาขนาดนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีหายไปไหนหรือต้องตกเป็นคนของใครเด็ดขาด“อิจฉามันจริงโว๊ยอยู่ดีๆก็มีคู่หมั้นเป็นคนที่มันชอบ!” คำพูดของเพื่อนรักทำเอาเสืออิจฉาตาร้อนขึ้นมาทันที ชอบน้องเขาและยังสมหวังได้น้องเขามาเป็นคู่หมั้นของตัวเองอีก โคตรดีบอกเลยครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของมิวนิคดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาก็คือ มายู“ทีแบบนี้รีบโทรหาฉันเลยนะ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจที่พอเธอรู้ว่าเขาคือน้องชายพี่แมท ยัยตัวแสบถึงกับ
แมทธิววางโทรศัพท์มือถือของเขาลงบนฝ่ามือของน้องชาย มิวนิคกดเข้าไปดูหน้าแชท เขาสวมรอยเป็นพี่แมทพี่ชายของเขา แล้วพิมพ์ตอบข้อความกลับไปหาเธอMayu : สวัสดีค่ะพี่แมท นี่มายูเองนะคะMatthew : ครับMayu : มายูรบกวนพี่หรือเปล่าคะ คือมายูอยากจะทักมาบอกพี่ว่าอย่าส่งรูปให้มายูด้วยนะคะMatthew : เดี๋ยวพี่ส่งให้นะครับ พี่ขับรถก่อนMayu : โอเคค่ะว่าแต่พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้งตอนไหนคะMatthew : อยากเจอเหรอครับMayu : ก็ค่ะ มายูอยากเจอพี่Matthew : ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยว่างครับ งานเยอะMayu : ไม่เป็นไรค่ะมายูเข้าใจ สู้ๆนะคะ มายูเอาใจช่วยพี่แมท“หึ ยัยตัวแสบทีกับพี่ฉันตอบไวจังเลยนะ” มิวนิคแค่นหัวเราะในลำคอด้วยความมันเขี้ยวหญิงสาวรุ่นน้อง ถ้าให้ทายยัยเด็กนี่น่าจะชอบพี่ชายของเขาเข้าให้แล้ว“กระดี๊กระด๊าเหลือเกินนะ” ร่างหนากำหมัดแน่นทีกับเขาไม่เห็นจะออกอาการแบบนี้บ้างเลย“พี่ห้ามตอบแชทของยัยเด็กนี่นะครับ!” แหงนใบหน้าขึ้นมองพี่ชายที่กำลังนั่งยกขวดน้ำดื่มอยู่ด้วยสายตาขุ่นเคืองเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมยัยเด็กนั่นถึงได้ชอบพี่เขา ทำไมถึงไม่เป็นเขา พี่ชายของเขามีอะไรดีถึงทำให้เธอชอบ“ทำไมหึงหรือไง?” แมทธิวว