“เดี๋ยวก่อนนะครับ แล้วทำไมถึงเป็นผม พี่แมทธิวละครับ” คิ้วหน้าขมวดขึ้นอย่างลืมตัวเมื่ออยู่ดีๆก็ได้รับรู้เรื่องสัญญาของคุณปู่ของเขาที่จะให้หมั้นกับหลานสาวของเพื่อนท่าน
“ตอนนั้นในตอนที่ทำสัญญากัน ลูกเกิดตอนนั้นพอดี สัญญานั้นจึงหมายถึงลูกจ้ะ” แม่อธิบายให้มิวนิคได้ฟังอย่างละเอียดว่าการหมั้นในครั้งนี้มันต้องเป็นลูกแต่เพียงเท่านั้น
“สมัยนี้มันยังมีเรื่องแบบนี้อยู่อีกเหรอครับ ผมไม่หมั้น!” เสียงเข้มของมิวนิคดังขึ้นเขาไม่ยินยอมที่จะหมั้นกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ หน้าตาก็ยังไม่ได้เห็น นิสัยใจคอเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้เลยแล้วจะหมั้นจะแต่งกันไปได้ยังไง
“ทางนั้นเขาไม่รู้หรอกครับว่าหลานชายคนไหนคือคนที่จะได้หมั้น ให้พี่แมทธิวไปหมั้นแทนผม” แล้วอยู่ดีๆมิวนิคก็คิดแผนการณ์ร้ายขึ้นมาได้ซึ่งนั่นก็คือส่งพี่ชายของเขาไปหมั้นแทนเขา
“มันคงไม่เหมาะสักเท่าไหร่ ทำไมไม่ลองไปดูตัวเธอก่อน อาจจะถูกใจนายก็ได้นะ” แมทธิวที่เดินเข้ามาได้ยินคำพูดของน้องชายเข้าก็รีบทักท้วงขึ้น น้องชายของเขาคนนี้นิสัยดื้อรั้นเอาแต่ใจเพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบเอาใจ เขาเป็นลูกคนเล็กอยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่ชอบอะไรก็จะรีบผลักไสออกไปให้กับคนอื่น
“ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยครับพี่แมท” มิวนิคที่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อจึงทำได้เพียงทำเสียงอ้อนพี่ชายตัวเองดูเผื่อว่าพี่แมทอาจจะใจดียอมหมั้นแทนเขา
“ค่อยๆคิดลองไปดูตัวกันก่อนสิ” แมทธิวพี่ชายของมิวนิคเดินเข้ามานั่งลงข้างน้องชายพลางใช้มือปลอบโยนน้องชายคนเล็กของบ้าน เขาอยากให้น้องชายได้ลองไปนัดดูตัวกับทางว่าที่คู่หมั้นดูก่อนไม่แน่ว่าน้องชายเขาอาจจะชอบเธอก็เป็นได้
“อยู่ทานข้าวกับแม่ก่อนนะลูก” แม่ที่เห็นว่าแม่บ้านเดินเข้ามาบอกว่าจัดโต๊ะอาหารเสร็จพอดีจึงได้เอ่ยชวนลูกชายทั้งสองให้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนกลับ
“ก็ได้ครับ” มิวนิคพยักหน้ารับตกลงที่จะอยู่ทานข้าวกับครอบครัวก่อนที่จะกลับไปนั่งเครียดอยู่ที่คอนโด
คอนโดมิวนิค
20.30น.
ครืด~
เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาก็คือ ‘ไอ้เสือ’ เพื่อนสนิทของเขานั่นเอง
(เป็นไงบ้าง ลองเล่นแอพที่กูบอกหรือยัง)
“ยัง”
(ลองเลยดิ)
“อือๆ เดี๋ยวกูโหลดก่อน ได้เรื่องยังไงเดี๋ยวกูบอก”
(เค กูโทรมาถามแค่นี้เดี๋ยวกลับบ้านก่อน)
“เออ กลับดีๆ” และที่มันบอกว่ากำลังจะกลับบ้านก็เพราะว่าตอนนี้ไอ้เสือ เพื่อนของเขาพึ่งเลิกจากงานพาร์ทไทม์ร้านคาเฟ่ที่มันทำอยู่
มิวนิคโหลดแอพที่เสือเป็นผู้แนะนำให้กับเขาเพื่อเป็นการฆ่าเวลาแก้เบื่อแก้เซงกับปัญหาที่เขาพึ่งรับเข้ามาใหม่ ใครๆก็รู้ว่าเขาไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนไหนเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของเขาและถ้าต้องหมั้นขึ้นมาชีวิตส่วนตัวของเขามันจะยังสงบสุขและมีความสุขอยู่อีกหรือเปล่า
“ใช้รูปโปรไฟล์เป็นรูปการ์ตูนดีกว่า” เขาเลือกรูปโปรไฟล์ของตัวเองเป็นรูปการ์ตูน
“คู่หมั้นอะไรสมัยนี้แล้ว มีแต่สวยๆทั้งนั้นเลย รูปจริงหรือเปล่าเนี่ยเผลอๆไม่ตรงปกหลอกตาไปอีก” มิวนิคค่อยๆเลื่อนดูรูปโปรไฟล์ของหญิงสาวที่ลงรูปพร้อมกับประวัติเอาไว้ในแอพพลิเคชั่นจนมาเจอเข้ากับรูปโปรไฟล์รูปหนึ่งเข้า
“แปลกแฮะ ทำไมคนนี้ไม่ใช้รูปโปรไฟล์ตัวเองสวยๆ ใช้รูปการ์ตูนทำไมกันหรือว่าจะไม่สวย” มิวนิคกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของเธอคนนั้นที่เป็นรูปการ์ตูนที่เขาชอบมากเหมือนกันหรือว่าเธอคนนี้จะไม่สวยหรืออาจจะลองเข้ามากดหาเพื่อนคุยเล่นๆเหมือนอย่างเขา จึงไม่จำเป็นต้องใช้รูปจริง
“กดผิด โอ๊ะ แมสกันด้วยนี่ ลองแกล้งๆทักไปดีกว่า น่าสนุกดี” เขาเผลอกดโดนปุ่มหัวใจก็พบว่าเธอคนนี้กดก็พึ่งกดเลิฟเขาเหมือนกัน
MN : สวัสดีครับ
เงียบ เงียบ และเธอก็เงียบไม่อ่านแชทเขาสักที
-ผ่านไป1คืน-
มหาลัย CH
8.00น.
ในระหว่างที่มิวนิคกำลังนั่งเล่นรอเพื่อนของเขากินอาหารเช้าอยู่ที่โรงอาหาร เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์มือถือเขาก็ดังขึ้น
ติ้ง~ (MN = มิวนิค MA = มายู) เป็นชื่อที่ใช้ในระหว่างเล่นแอปพลิเคชั่นหาคู่ของพระเอกนางเอกคู่นี้เขานะคะ
MA : สวัสดีค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีปิดแจ้งเตือนเอาไว้ค่ะ
มิวนิครีบกดเข้าไปอ่านข้อความจากเธอคนนี้โดยทันทีพร้อมกับพิมพ์ข้อความตอบกลับไปยังเธอ
MN : สวัสดีอีกครั้งนะครับไม่ทราบว่าชื่ออะไรเหรอ
MA : แล้วคุณละคะชื่ออะไร
MN : เรียกผมว่าเอ็มก็ได้ครับ
MA : ชื่อเอ็มเหมือนกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณเอ็ม
MN : งั้นเอาแบบนี้ดีมั้ยครับ เรียกผมว่าเอ็มหนึ่งส่วนผมจะเรียกคุณว่าเอ็มสอง แบบนี้ดีมั้ยครับ
MA : เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ
MN : เล่นแอพนี้นานหรือยังครับ
MA : พึ่งโหลดมาเล่นเมื่อวานนี้เองค่ะ
MN : เหมือนกันเลย ไม่ทราบว่าเอ็มสองอายุเท่าไรเหรอ ผมถามได้มั้ย
MA : อายุ 20 แล้วค่ะอยู่ปี2
MN : งั้นผมขอแทนตัวเองว่าพี่นะครับเพราะพี่อยู่ปี4อายุ22 เรียนบริหารครับ
MA : จริงเหรอคะ เอ็มสองก็เรียนบริหารเหมือนกันค่ะ
MN : งั้นต่อไปมีอะไรไม่เข้าใจถามพี่ได้เลยนะ
MA : ขอบคุณมากค่ะ งั้นขอไปเรียนก่อนนะคะ บายค่ะ
“ทำไมคนนี้ถึงได้ดึงดูดกูจังวะ รู้สึกถูกชะตาด้วยอย่างบอกไม่ถูกนี่ขนาดไม่เห็นหน้ากันนะเนี่ย ว่าแต่เธอจะสวยหรือเปล่า หรือว่าจะขี้เหร่อ้วนกันนะ”
“บ่นอะไรของมึง ไปเข้าเรียนได้แล้ว” เสือที่เห็นว่ามิวนิคนั่งเล่นโทรศัพท์แล้วบ่นอะไรออกมาก็ไม่รู้จึงได้ตะโกนเอ่ยถาม
“กูลองเล่นแอพเย..นั่นแล้วนะ หญิงเพียบทักกูมาแบบรัวๆ” มิวนิคทำเป็นพูดไปว่ามีผู้หญิงทักมาหาเพียบแต่อันที่จริงแทบจะไม่มีเลยสักคนก็เพราะว่าเขาใช้รูปโปรไฟล์การ์ตูนจึงทำให้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทักมาหา
“แล้วมึงไม่ลองนัดสักคนสองคน” เตโชที่นั่งฟังอยู่ก็แทรกพูดขึ้น
“กูแค่อยากลองคุยสนุกๆมั้ย ไม่ได้อยากจะนัดเย..สักหน่อย ถ้าอยากเดี๋ยวหาเอาแถวนี้เนี่ยแหละ เยอะแยะไป นั่นไงแอบมองกูอยู่นั่นยัยน้ำตาลคนเดิม” มิวนิคยักไหล่อย่างคนที่ไม่สนใจไปกับแอพแชทพวกนี้สักเท่าไหร่พร้อมทั้งส่งสัญญาณชี้มือไปที่น้ำตาลที่ซึ่งกำลังจ้องมองมาทางเขาอยู่
“เสน่ห์แรงฉิบหายเพื่อนกู ว่าแต่สงสัยหล่อนคงติดใจมึงสินะ” อาร์มยิ้มร้ายเมื่อเห็นว่าน้ำตาลจ้องมองมิวนิคเพื่อนสนิทของเขาอย่างไม่ลดละ ดูทรงแล้วเธอคงจะติดใจไปกับลีลามิวนิคเพื่อนสนิทของเขา
“กูยังไม่ได้เอายัยนั้นเลย เมื่อวานรถกูไปชนท้ายรถคนอื่น” มิวนิคบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆออกมา
“เฮ้ย! แล้วทำไมมึงไม่เห็นบอกพวกกูบ้างเลย” เสือที่ได้รับรู้ว่าเพื่อนสนิทเกิดอุบัติเหตุขึ้นก็ตกใจรีบถามด้วยความเป็นห่วง
“กูก็บอกอยู่นี่ไงครับไอ้เสือ”
“แล้วไปทำอีท่าไหน ถึงได้ไปชนรถชาวบ้านเขาได้” เตโชเกิดนึกสงสัยเพราะโดยปกติมิวนิคเป็นคนไม่ขับรถเร็ว ไม่ประมาท
ความอยากเป็นเหตุนี่เอง
“ยัยนั่นอมให้กู กูเสียวมากไปหน่อ ยก็เลยเผลอเหยียบคันเร่ง” มิวนิคหัวเราะขบขันเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์ที่พึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวานสดๆร้อนๆในตอนนั้นมันเสียวมากๆเสียวจนเกร็งไปทั่วทั้งร่าง“ไอ้เวร ความเงี่xxเป็นเหตุนี่เอง” อาร์มส่ายหน้าทันทีที่ได้รู้ถึงสาเหตุของอุบัติเหตุว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร“เออกูยอมรับ!” มิวนิคยืดอกยอมรับอย่างแมนๆว่าตัวเขานั่นแหละคือต้นเหตุของอุบัติเหตุในครั้งนี้“แล้วคู่กรณีมึงเจ็บหรือเปล่า” เสือถามไปถึงคู่กรณีที่มิวนิคได้ขับรถไปชนรถของเขา“ดูแล้วก็ไม่นะแต่หยิ่งฉิบหายเลยด้วย ปากก็ดีอีกและที่สำคัญยัยนั่นอยู่มหาลัยเดียวกันกับพวกเรา” มิวนิคยกยิ้มมุมปากขึ้น ในยามที่นึกไปถึงใบหน้าสวยหวานของเธอคนนั้นซึ่งเป็นเจ้าของรถคันที่เขาขับรถไปชนท้าย“โลกกลมฉิบหาย เธอด่ามึงยับเลยมั้ย?” อาร์มที่นั่งฟังอยู่ก็พูดแทรกถามถึงเธอคนนั้นพร้อมทั้งเปรยตามองเพื่อนอย่างจับผิด“ก็ไม่ถึงกับด่าอะไรขนาดนั้นแต่แม่งโคตรจะพูดตรง มีการมาบอกกูว่าอย่าเอากันในรถอีกนะ”“ฮ่าๆ กูนี่อยากเห็นหน้าเธอเลยครับ แล้วหน้าตาเป็นไง สวยมั้ยเด็ดหรือเปล่า” เตโชหัวเราะออกมาดังลั่น ถูกใจเธอยิ่งนักที่พูดตรงแบบนั้นกับเพื่อนของเขา“พ
วันสุดท้ายก่อนที่จะปิดเทอมขึ้นปี 2มายูที่จะไปเที่ยวพักผ่อนที่เพชรบูรณ์กับพราวเพื่อนสนิทของเธอ จึงตั้งใจว่าจะเข้ามาเก็บเสื้อผ้าที่คอนโดของเธอเสียก่อนเพื่อที่จะไปนอนที่ห้องของพราวและพอเธอเก็บของเสร็จเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น สายที่โทรเข้ามาก็คือแม่ของเธอนั่นเองมายูไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสายทันที“ฮัลโหลค่ะแม่ อะไรนะคะ ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวมายูเข้าไปหาก็ได้ค่ะ” ร่างเล็กทำสีหน้าประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ดีๆแม่ของเธอก็เรียกให้เข้าไปหาที่บ้านและบอกว่ามีเรื่องสำคัญที่อยากจะพูดคุยกับเธอบ้านขจรรุ่งเรืองกิจมายูได้ขับรถเข้ามายังบ้านของตนเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอลงจากรถสุดที่รักและเดินเข้าไปภายในบ้านก็พบกับพ่อและแม่ของเธอที่กำลังนั่งรอเธออยู่ภายในห้องรับแขก“พ่อแม่สวัสดีค่ะ มีอะไรเหรอคะถึงได้เรียกหนูมา” มายูยกมือไหว้สวัสดีพ่อกับแม่ของเธอ และเดินไปนั่งลงยังโซฟาฝั่งตรงข้ามกับพ่อแม่ของเธอ“พ่อกับแม่มีเรื่องที่จะบอกหนู แม่ขอเข้าเรื่องเลยนะ ทางฝั่งเพื่อนคุณปู่เขาเร่งพวกเรามาแล้ว เขาอยากพบหนูลูก มายู” แม่พูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนแต่ว่าใครเร่งและเพื่อน
“ไอ้เสือ! นี่มึงเสร็จหรือยัง เดี๋ยวไปเรียนสายนะเว้ย” ชายหนุ่มหน้าตาดีตะโกนแผดเสียงเรียกเข้าไปในห้องที่มีเพื่อนสนิทของเขากำลังเล่นจ้ำจี้อยู่กับนางแบบสาวคนสวย ที่เขาเป็นคนเรียกเธอให้เข้ามาเอ็นเตอร์เทนพวกเขาทั้งสี่ตั้งแต่เมื่อคืน“อ่าส์~ ซี๊ด อีกนิด” คนถูกเรียกทำได้เพียงแค่ตะโกนตอบกลับมาเพียงเท่านั้นเพราะกิจกรรมรักกำลังร้อนแรง หญิงสาวนางแบบกำลังขย่มอยู่บนตัวเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย“เออๆกูไปรอที่รถแล้วกัน อยู่ตรงนี้เดี๋ยวกูได้แข็งอีกรอบแน่!” มิวนิคบอกกับคนที่อยู่ภายในห้องอีกครั้งแล้วเลือกที่จะเดินออกไปจากห้องเพราะกลัวว่าตนเองจะอดใจเอาไว้ไม่ไหวเพราะในเวลานี้มันไม่มีเวลาให้มาทำเรื่องอย่างว่าอีกแล้ว เดี๋ยวมันจะสายและจะเข้าเรียนไม่ทัน บนรถ“ไงมึง สบายตัวแล้วสินะ” มิวนิคยิ้มกริ่มถามคนที่พึ่งขึ้นมาบนรถ เขาเริ่มสตาร์ทรถและขับเคลื่อนออกจากลานจอดรถของทางคอนโดทันที“เออ ซาร่าแม่งโคตรเด็ดเป็นงานสุดๆ” เสือที่ยังคงคิดถึงความเร่าร้อนของนางแบบสาวก็ได้บอกไปยังเพื่อนสนิทที่เป็นคนเรียกเธอเข้ามาปรนเปรอพวกเขาทั้งกลุ่ม เมื่อคืนพวกเขาทั้งสี่ได้ถูกนางแบบสาวปรนเปรอความใคร่ให้อย่างถึงใจ แต่พอพวกมันทั้งไอ้เตโชกับไอ
น้ำตาลเธอค่อยๆเอื้อมมือมาลูบคลำไปตามแผงอกของผมแล้วเริ่มปลดกระดุมออกทีละเม็ดๆด้วยความเชี่ยวชาญ มือเรียวถูไถไปตามหัวนมสีน้ำตาลอ่อนที่เริ่มแข็งถูวนไปมาอยู่แบบนั้นแล้วค่อยๆขยับก้มใบหน้าลงมาใช้ปลายลิ้นปาดเลียที่หัวนมของมิวนิคที่มองการกระทำของเธออยู่“อ่าส์~” มิวนิคส่งเสียงครางกระเส่าออกมาเมื่อโดนลิ้นร้ายเล่นงานไม่หยุดพลางใช้มือลูบศีรษะทุยของหญิงสาวอย่างเบามือ มือเรียวค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตัวเองไปด้วยแล้วเลิกชุดชั้นในให้ขึ้นมามองบนเนินอก บีบขยำหน้าอกอวบของตัวเองอย่างมันส์มือ ปากยังคงดูดเลียหัวนมหวานของชายหนุ่มไม่หยุดยั้งเพื่อหวังจะปรนเปรอเขาอย่างเต็มที่สายตาหวานหยาดเยิ้มทอดมองไปยังชายหนุ่มแล้วจึงค่อยๆเลื่อนใบหน้าขึ้นไปเพื่อหวังที่จะจูบเขาแต่เธอก็ต้องชะงักเมื่อมิวนิคผละใบหน้าหนีห่างออกไป“ทำไมคะ?” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่าทำไมเขาถึงได้ถอยหนีรสจูบของเธอ“ฉันไม่ชอบจูบกับคนอื่น!”“น้ำตาลเป็นคนอื่นเหรอคะ?” หญิงสาวถามออกไปด้วยความน้อยใจที่ถูกมองว่าเป็นคนอื่นทั้งๆที่กำลังจะเอากันอยู่ร่อมร่อ“จะทำมั้ย?” มิวนิคเสียงแข็งถามไปยังร่างบอบบางของน้ำตาลที่ทำท่าทางเหมือนจะน้อยใจเขา ซึ่งเขาไม่คิดที
“ค่ะ…” น้ำตาลมองค้อนชายหนุ่มอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้ เธอทำได้เพียงเดินกลับเข้าไปนั่งรอในรถตามที่มิวนิคได้บอกเอาไว้“มัวแต่ทำอะไรกันอยู่คะ? ถึงได้มาชนรถของคนอื่นเขาแบบนี้” มายูที่กำลังฉุนก็พูดขึ้นเมื่อเธอได้เดินไปดูท้ายรถ ประโยคความคิดในหัวสั่งการให้เธอถามเขาออกไปอย่างคนที่ไม่เกรงกลัวอะไรเลย“ฉันจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง เธอไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ แล้วนี่..อยู่มหาลัยเดียวกันกับฉันเลยนี่” มิวนิคมองหน้าของเธอคนนี้ยอมรับว่าสวยมองไปมองหน้าก็ได้เห็นเข้ากับเข็มกลัดนักศึกษาที่เหมือนกันกับเขาก็แสดงว่าเธอคนนี้ก็น่าจะอยู่มหาลัยเดียวกันกับเขาสินะแต่แม่งพูดตรงมาก พูดตรงจนเกินไป เขาทำได้เพียงบอกแค่ว่าจะรับผิดชอบกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะเขาทำอย่างที่เธอพูดนั่นแหละ“อันนั้นมันก็หน้าที่ของคนที่ผิดต้องจ่ายอยู่แล้ว แต่ทีหลังรบกวนอย่าทำอะไรกันบนรถนะคะ เสียเวลาคนอื่นเขา รู้ไว้ด้วย” มายูเธอดูหัวเสียเป็นอย่างมากจึงได้พูดออกไปตามความคิดของเธออีกครั้งแบบที่ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น“นี่เธอ...” มิวนิคยืนนิ่งอย่างไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดเรื่องแบบนั้นออกมาได้อย่างชัดเจนขนาดนี้“ทำไมคะ?” เธอเชิดใบหน้าสวยขึ้นพร้อมทั