“จะรีบหนีกลับไปไหน ไหนใครบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเย็น?” มิวนิคยิ้มร้ายรีบทวงถามสัญญาของใครบางคนขึ้นมาทันที“ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว!” มายูพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น ใครจะไปนึกว่าพี่เอ็มหนึ่งของเธอก็คือ..อิตาบ้าโรคจิตมิวนิคคนนี้“แล้วอยากมีอารมณ์ทำอย่างอื่นมั้ย?” ชายหนุ่มจงใจใช้คำพูดยั่วโมโหอารมณ์ทำให้มายูโกรธ เขารู้สึกสนุกไปกับการที่ได้แกล้งเธอคนนี้ยัยเด็กแสบ“ทะลึ่ง!” เสียงหวานของมายูตะคอกเขากลับไป“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย เธอคิดไปเองทั้งนั้น หมกหมุ่นมากเลยสินะ” มิวนิคยิ้มร้ายพูดสวนกลับไปยังรุ่นน้องสาวคนสวย“ชะเอมกลับ!”“อยู่เลี้ยงข้าวกันก่อน จะผิดคำพูดกับพี่หรือไง” มิวนิคลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปคว้าแขนมายูเอาไว้“ก็ได้ๆ ปล่อยแขนได้แล้วค่ะ” มายูรีบสะบัดแขนพยายามแกะมือชายหนุ่มให้หลุดออก“นั่งลง..แล้วอย่าคิดหนีให้พี่จ่าย” มิวนิคปล่อยแขนมายูพร้อมกับออกคำสั่งให้เธอนั่งลง ส่วนเขาเดินกลับไปนั่งยังที่เดิม“กินข้าวกันเถอะ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกัน กินเสร็จค่อยกลับนะ” เมื่อมายูนั่งลงแล้ว ชะเอมก็ได้ชักชวนเพื่อนให้กินข้าวกันก่อน กินเสร็จค่อยกลับก็ยังได้“อืม ก็ได้” พยักหน้ารัวๆ
“เฮ้อ~ ปากดีอีกแล้วนะเอ็มหนึ่ง” มายูเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากจะมองหน้าเขาอีกต่อไปแล้ววันนี้คงต้องขอพอแค่นี้ก่อน เหนื่อยเรียนแล้วยังต้องมาเหนื่อยใจกับคนแบบนี้อีก!!“หึ!” เขากลั้นขำให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอมายูรีบเดินฉับๆย่างเท้าออกมาจากร้านด้วยความเร็วแต่ก็ไม่วายที่เขาจะตามเธอมาทัน ความขายาวของเขาคงมีประโยคก็วันนี้แหละมั้ง“ให้พี่ไปส่งมั้ย” เขาเดินเข้ามาเคียงข้างรุ่นน้องสาว“อย่าดีกว่าค่ะกลับเองได้” ร่างบางรีบปฏิเสธทันควัน“แล้วจะเสียเงินค่าแท็กซี่อีกทำไมในเมื่อให้พี่ไปส่งก็ได้นี่”“เกรงใจค่ะแล้วพี่ไม่รีบกลับไปหาแฟนเหรอคะ แล้วนี่ถ้าแฟนของพี่รู้ว่าพี่แอบเล่นแอพหาคู่แบบนี้เข้าจะเป็นยังไงกันน้า”“หึ พี่โสด!!” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อยัยเด็กคนนี้ทำทีเป็นพูดไปถึงเรื่องแฟนของเขา ซึ่งเขาน่ะมีแฟนสักที่ไหน ก็บอกแล้วไงว่าน้ำตาลน่ะไม่ใช่แฟน แต่เธอเป็นแค่คู่นอนและเขาเองก็ยังไม่เคยนอนกับเธอเลยแม้แต่เพียงสักครั้ง“จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะค่ะ วันนั้นก็เห็นๆกันอยู่” มายูเชิดหน้าขึ้น ทำเป็นบอกว่าโสด คนอะไรทุเรศเหลือเกิน“เป็นภาพติดตาเลยหรือไง นี่ฟังนะ” ชายหนุ่มพยายามจะอธิบายให้เธออีกครั้ง เขาจับเข
"นั่นไงกลุ่มน้องมายูมากันโน่นแล้ว" เสือที่เป็นคนเห็นกลุ่มของมายูกำลังเดินเข้ามาก็ได้ชี้บอกไอ้มิวนิคให้เห็น"เดี๋ยวกูมา" มิวนิคมองไปตามมือของเพื่อนสนิทก็เห็นยัยเด็กแสบเดินเข้ามาพร้อมกันกับเพื่อน เขาเอ่ยเสียงแข็งบอกเพื่อนแล้วเดินเข้าไปหาเธอทันที"ทำไมไม่ตอบแชทพี่ แบตเธอหมดจริงๆเหรอ" มิวนิคเดินเข้าไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้ามายู สายตามองจับจ้องแค่เธอ"สวัสดีค่ะพี่มิวนิค มีอะไรกันเหรอคะ" พราวยกมือไหว้รุ่นพี่แต่เหมือนพี่เขาจะไม่ได้สนใจไปกับคำทักทายของเธอเลยแม้แต่น้อยพราวมองพี่มิวนิคที่ยังคงจ้องหน้ามายูเพื่อนรักอย่างไม่ลดละ"นั่นซิคะพี่ แล้วที่พี่พูดเมื่อกี้พี่หมายถึงใครกัน" อลิสที่เป็นอีกคนที่สงสัยเอ่ยถามพี่มิวนิคด้วยความอยากรู้ว่าเขาหมายถึงใครกัน“มายูแกไปคุยกับพี่มิวนิคไป” ชะเอมถอนหายใจออกมาเขย่าแขนมายูพร้อมกับดันหลังเธอให้ก้าวเข้าไปหารุ่นพี่ตรงหน้า“ไม่เอา! อย่าดันกันแบบนี้ดิยัยชะเอม” มายูพยายามฝืนตัวเองไว้ไม่ให้เดินไปข้างหน้าเพราะอีกนิดก็จะถึงตัวของของพี่มิวนิคแล้ว”มานี่“ มิวนิคอาศัยจังหวะที่มายูมัวแต่มองไปทางด้านหลัง เขาใช้จังหวะนั้นจับมือของรุ่นน้องให้เดินตามเขาออกไปจากตรงนี้“ดะ..เดี๋ยวป
“โถ่แม่ครับ ผมยังไม่อยากไปพบเธอ” มิวนิคหันหน้าไปมองยังด้านหลัง ก็พบว่าแม่ของเขากำลังเดินลงมาจากบันได ลงมาพร้อมกับลูกชายคนโตของบ้านซึ่งก็คือพี่ชายของเขา’พี่แมทธิว’“ไม่ลองไปดูก่อน” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น แมทธิวเดินลงมานั่งยังโซฟา ใบหน้าเรียบนิ่งบอกกับน้องชายให้ลองไปดูก่อนเพราะยังไงเสียน้องชายของเขาก็เป็นผู้ชายแทบจะไม่มีอะไรเสียหายเลยด้วยซ้ำ“พี่แมท ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ยครับ” มิวนิคเอ่ยแทรกขึ้นเมื่อเขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้อย่างกระทันหัน“อืม เอาสิ” แมทธิวพยักหน้าเมื่อน้องชายมีเรื่องที่ต้องการจะคุยด้วย เขาเองก็ไม่มีอะไรที่ต้องขัดอยู่แล้ว“งั้นคุยกันไปนะ แม่จะไปดูในครัวหน่อย ไม่รู้ป่านนี้ใกล้จะทำกับข้าวเสร็จกันแล้วหรือยัง” แม่ลุกขึ้นเอ่ยบอกเสียงหวานให้ลูกชายทั้งสองคุยกัน ส่วนเธอจะเดินเข้าไปในครัวสักหน่อย“ว่าไงมีเรื่องอะไร” เมื่อแม่ของพวกเขาได้เดินออกไปแล้ว แมทธิวผู้เป็นพี่ชายจึงได้เริ่มถามไปยังน้องชายที่กำลังทำหน้าเหมือนคนที่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่“ผมอยากจะรบกวนพี่” มิวนิคพูดกับพี่ชายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งหนักแน่นพร้อมกับจ้องมองสบนัยน์ตากับผู้เป็นพี่ชาย“เรื่อง?”“พี่แมทธิวลองปลอมเป
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะพี่แมท” มารินยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มว่าที่คู่หมั้นของน้องสาวที่พึ่งจะได้ทำความรู้จักโดยที่เธอหารู้ไม่ว่าเธอได้ถูกเขาเล็งล็อคเป้าหมายเอาไว้แล้ว“พี่อายุ26นะครับ มายูกับมารินอายุเท่าไรเหรอ..พี่ถามได้หรือเปล่า” ด้วยความที่อยากรู้อายุของมาริน เขาจึงทำทีเป็นถามอายุของมายูรวมไปถึงอายุของมารินออกมา“ถามได้ค่ะมายูอายุ 20 ส่วนพี่มารินอายุ 24 ค่ะ” มายูพยักหน้ารัวๆก็แค่เรื่องอายุเองมั้ยถามได้อยู่แล้วมายูมองจ้องใบหน้าของพี่แมทอย่างลืมตัวเผลอคิดไปถึงเรื่องราวในอนาคตภาพในวันหมั้นระหว่างเธอกับเขา แค่คิดก็มีความสุขแล้ว ร่างบางรีบสลัดความคิดในหัว ให้ตายนี่เธอคิดฝันแบบนี้กับพี่เขาได้อย่างไรกันดูท่าเธอคงจะชอบพี่แมทธิวว่าที่คู่หมั้นของตัวเองเข้าให้แล้ว เขาช่างตรงสเปคเธอเหลือเกิน ทั้งหล่อ ดูดี สุภาพ ยิ้มเก่ง อ่อนโยนเป็นที่สุด นี้มันผู้ชายในฝันของเธอชัดๆ“สั่งอาหารกันเลยมั้ย น้องครับทางนี้หน่อยครับ” แมทธิวยกมือเรียกพนักงานภายในร้านให้เข้ามารับออเดอร์ ทั้งสามได้ทำการสั่งอาหารกันเรียบร้อยไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะอาหารเรียงรายเต็มไปหมด“จะเป็นอะไรมั้ยครับถ้าพี่จะขอถ่ายรูปพวกเ
แมทธิววางโทรศัพท์มือถือของเขาลงบนฝ่ามือของน้องชาย มิวนิคกดเข้าไปดูหน้าแชท เขาสวมรอยเป็นพี่แมทพี่ชายของเขา แล้วพิมพ์ตอบข้อความกลับไปหาเธอMayu : สวัสดีค่ะพี่แมท นี่มายูเองนะคะMatthew : ครับMayu : มายูรบกวนพี่หรือเปล่าคะ คือมายูอยากจะทักมาบอกพี่ว่าอย่าส่งรูปให้มายูด้วยนะคะMatthew : เดี๋ยวพี่ส่งให้นะครับ พี่ขับรถก่อนMayu : โอเคค่ะว่าแต่พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้งตอนไหนคะMatthew : อยากเจอเหรอครับMayu : ก็ค่ะ มายูอยากเจอพี่Matthew : ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยว่างครับ งานเยอะMayu : ไม่เป็นไรค่ะมายูเข้าใจ สู้ๆนะคะ มายูเอาใจช่วยพี่แมท“หึ ยัยตัวแสบทีกับพี่ฉันตอบไวจังเลยนะ” มิวนิคแค่นหัวเราะในลำคอด้วยความมันเขี้ยวหญิงสาวรุ่นน้อง ถ้าให้ทายยัยเด็กนี่น่าจะชอบพี่ชายของเขาเข้าให้แล้ว“กระดี๊กระด๊าเหลือเกินนะ” ร่างหนากำหมัดแน่นทีกับเขาไม่เห็นจะออกอาการแบบนี้บ้างเลย“พี่ห้ามตอบแชทของยัยเด็กนี่นะครับ!” แหงนใบหน้าขึ้นมองพี่ชายที่กำลังนั่งยกขวดน้ำดื่มอยู่ด้วยสายตาขุ่นเคืองเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมยัยเด็กนั่นถึงได้ชอบพี่เขา ทำไมถึงไม่เป็นเขา พี่ชายของเขามีอะไรดีถึงทำให้เธอชอบ“ทำไมหึงหรือไง?” แมทธิวว
“กูบอกให้พี่แมทไปแทนกูเองแหละ”“ทำแบบนั้นทำไมวะ” เสือเกาหัวแกรกๆอย่างไม่เข้าใจในตัวเพื่อนสนิท“ก็ตอนแรกกูไม่อยากหมั้นไงและไม่รู้ด้วยว่ายัยเด็กนั่นคือว่าที่คู่หมั้นของกู” พอมันบอกแบบนี้จึงทำให้เพื่อนเริ่มพอที่จะเข้าใจได้ว่ามันกะจะให้พี่แมทรับกรรมหมั้นแทนมัน แล้วดันมารู้ทีหลังว่าคู่หมั้นก็คือน้องมายูคนสวย“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ” อาร์มถามต่อว่าหลังจากนี้มันจะเอายังไงดูแล้วแม่งยุ่งวุ่นวายไปหมดยังดีที่เรื่องยังไม่ไปถึงหูของพ่อกับแม่ทั้งสองฝ่าย“คนของกูก็ต้องเป็นของกูอยู่วันยันค่ำ กูจะเป็นคนบอกเธอเอง” มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยยามเมื่อคิดถึงเธอ สวรรค์โปรดส่งเธอให้มาเป็นคู่หมั้นของเขาขนาดนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีหายไปไหนหรือต้องตกเป็นคนของใครเด็ดขาด“อิจฉามันจริงโว๊ยอยู่ดีๆก็มีคู่หมั้นเป็นคนที่มันชอบ!” คำพูดของเพื่อนรักทำเอาเสืออิจฉาตาร้อนขึ้นมาทันที ชอบน้องเขาและยังสมหวังได้น้องเขามาเป็นคู่หมั้นของตัวเองอีก โคตรดีบอกเลยครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของมิวนิคดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาก็คือ มายู“ทีแบบนี้รีบโทรหาฉันเลยนะ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจที่พอเธอรู้ว่าเขาคือน้องชายพี่แมท ยัยตัวแสบถึงกับ
“ไม่ว่างก็คือไม่ว่างจะตอนนี้หรือตอนไหนก็ไม่ว่าง” มิวนิคถอยหลังออกมาเล็กน้อยเพราะตอนนี้เขายืนอยู่กับมายูจึงไม่ให้เธอคิดว่าเขามีซัมติงกับผู้หญิงคนนี้หรือคนไหนๆ“แล้วนี่มิวมากับยัยเด็กนี่ได้ยังไงกัน หรือว่ามาเคลียร์เรื่องรถ” น้ำตาลเปรยตามองมายูเพียงและหันไปมองจ้องใบหน้าหล่อๆของชายหนุ่ม“แล้วเธอจะยุ่งอะไรด้วย!!” คำตอบของเขาทำเธออึ้งอยู่เหมือนกันเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดจาแบบนี้กับเธอ“ก็น้ำตาลอยากไปกับมิวค่ะ ถ้ามิวคุยธุระกับน้องเขาเสร็จแล้ว พวกเรา..” แต่เธอยังคงพูดกับเขาต่อไปบางทีเขาอาจจะเห็นใจยอมให้เธอไปกับเขาก็ได้นะ“นี่มายู เธอคือว่าที่คู่หมั้นของฉัน ส่วนเธอเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันสักที รำคาญ” มิวนิคโอบกอดเอวบางของมายูเอาไว้แนบแน่น สายตามองจ้องแต่เธอเพียงผู้เดียว“ว่าไงนะคะ มิวนิค เรื่องจริงเหรอคะน้อง” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น น้ำตาลแทบอยากจะไม่เชื่อไปกับสิ่งที่เธอได้ยิน หันถามมายูด้วยความอยากรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันจริงหรือไม่“เออคือ..” จะให้เธอตอบอะไรเพราะตอนนี้ตัวเธอเองก็ตกใจไม่แพ้เธอคนนี้เหมือนกัน“จะมาถามคนของฉันให้มันได้อะไรขึ้นมา” มิวนิคส่งสายตาดุตวาดถามเธอแล้วหันมองมาที่ว่าที่คู่หมั้นส
“ยินดีด้วยน้าเจ้าสาวคนสวย~” อลิสที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำก็รีบเดินปรี่เข้ามาหามายูและพราวพร้อมทั้งแสดงความยินดีไปยังเพื่อนสาวคนสวยที่วันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอ“ขอบใจนะอลิส”“มายูกับพราวมีลูกแฝดชายหญิงแล้วแกอะอลิสเมื่อไหร่จะมีลูกสักทีฉันอยากช่วยเลี้ยงหลานแล้วเนี่ย” ชะเอมที่เดินตามอลิสมาติดก็เอ่ยปากแซวอลิสทันที เธออยากเห็นเด็กตัวน้อยที่เป็นลูกของอลิสเพื่อนรัก อลิสหันกลับมามองพี่สะใภ้ใหญ่แล้วรีบเอ่ยแซวเธอกลับไปทันควัน ตัวเธอเองก็อยากมีและพึ่งเริ่มปล่อยไปตามธรรมชาติยังไงคงต้องรออีกสักพักละมั้ง“ฉันพึ่งเริ่มปล่อยธรรมชาติเองคงต้องรอแหละว่าเด็กน้อยจะมาเมื่อไหร่แล้วแกอะชะเอมถามแต่ฉันอยู่ได้ พี่สะใภ้ใหญ่ต้องมีก่อนสะใภ้เล็กสิคะจริงมั้ย” ชะเอมนิ่งไปทันทีพร้อมกับกรอกตามองบนไปอย่างนั้นแต่ความจริงแล้วเธอก็อยากมีเหมือนกันติดก็เพียงว่าเมื่อไหร่เด็กน้อยจะมาเกิดในท้องเธอก็เท่านั้น “พักก่อนเอาไว้ให้แกมีก่อนฉันค่อยมี”หลังจากที่พวกเธอคุยกันไปได้สักพักพิธีกรก็ได้เรียกเจ้าบ่าวและเจ้าสาวขึ้นไปบนเวที พิธีเริ่มดำเนินการไปเรื่อยๆจนมาถึงพิธีการโยนช่อดอกไม้ เหล่าบรรดาสาวงามที่ยังโสดต่างก็พากันมายืนรอรับช่อดอก
“ผมได้ลูกแฝดเหรอครับคุณหมอ” ทันทีที่สติเริ่มกลับคืนมามิวนิคก็เริ่มถามย้ำเพื่อให้ตัวเองแน่ใจอีกครั้งว่าเขาไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย คุณหมอพยักหน้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงจังเพื่อเป็นการยืนยันว่าเรื่องที่พูดไปเธอไม่ได้โกหกและแถมเธอยังชี้ไปในภาพตรงจุดที่น้องแฝดอยู่“ใช่แล้วค่ะ ตรงนี้คือน้องคนแรกและตรงนี้คือน้องคนที่สองนะคะ”“ทางคุณพ่อกับคุณแม่อยากทราบเพศของน้องแฝดมั้ยค่ะ สามารถตรวจ NIPT ได้นะคะจะสามารถรู้เพศได้ตรวจเพื่อหาความเสี่ยงทางพันธุกรรมต่าง ๆ ของทารกในครรภ์น่ะค่ะ”“ตรวจค่ะ พี่มิว~ มายูตรวจนะคะ” มายูหันมองมิวนิคเธอต้องการที่จะตรวจหาความเสี่ยงก่อนและเธอก็อยากที่จะรู้เพศของลูกๆในท้องเธออีกด้วยเพื่อที่จะได้ค่อยๆเลือกซื้อหาเสื้อผ้าและอุปกรณ์เลี้ยงเด็กมาเตรียมเอาไว้“พี่ตามใจเราครับ” มิวนิคบีบมือมายูแน่นรู้สึกดีใจจนน้ำตาเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง เขาก็คิดแบบเธอตรวจแล้วจะได้รู้เพศของลูกน้อยเลยและในวันนั้นมายูก็ได้ฝากครรภ์กับทางคุณหมอคนนี้เป็นที่เรียบร้อย ทั้งคู่พากันขับรถกลับมายังคอนโดของตัวเอง21.00น.ท่ามกลางความเงียบสงบในยามค่ำคืนเสียงแอร์ที่ดังเพียงเล็กน้อยเขาตั้งอุณหภูมิเอาไว้ที่ 25องศาซึ่งเป็นอ
มิวนิคพยักหน้าเดินจูงมือไปพร้อมกับหญิงสาวคนรักและในตอนนี้มายูก็ได้เดินไปหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณทุ่งดอกไม้สีม่วงเป็นที่เรียบร้อย มิวนิครีบหยิบโทรศัพท์ของเขานำมันขึ้นมากดถ่ายรูปให้คนรักรวมไปถึงถ่ายรูประหว่างเขาและเธอโดยที่มีพื้นหลังคือทุ่งดอกไม้สีม่วงนั่นเองและในระหว่างที่หญิงสาวกำลังชื่นชมไปกับความงามของทุ่งดอกไม้นานาชนิดอยู่นั้น มิวนิคก็เรียกชื่อของเธอออกมา “มายูครับ”“ว่าไงคะ..พี่มิว~”มายูหันหลังกลับมามองตามเสียงที่เรียกก็พบว่าพี่มิวนิคได้นั่งคุกเข่าในมือถือกล่องแหวนที่เปิดเอาไว้อยู่แล้ว ภายในกล่องมีแหวนเพชรที่ขนาดกำลังพอดี ร่างบางขนลุกซู่ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะขอเธอแต่งงานในเวลาแบบนี้เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไรทั้งนั้น“แต่งงานกับพี่นะ” มิวนิคยิ้มกว้างแล้วเอ่ยขอเธอแต่งงาน มายูเม้มปากแน่นเริ่มมีน้ำตาไหลซึมรู้สึกดีใจที่เขาขอเธอแต่งงานในวันสำคัญของเธอแบบนี้“แต่งค่ะ ฮึก~” มายูตอบตกลงโดยทันทีน้ำตาที่ไหลออกมาทำให้เสียงของเธอสั่นคลอนไปด้วย ร่างบางดึงรั้งท่อนแขนมิวนิคให้ลุกขึ้นยืน ทั้งคู่สวมกอดกันด้วยความรักและความเข้าใจ เขาและเธอต่างก็ดีใจเป็นอย่างมากที่มีกันและกันมาจนถึงวันนี้วันที่เขา
“อ๊า มายูไม่ไหว อะ อื้อ~” แม้ว่าเธอจะพยายามกลั้นเสียงหวีดร้องสักแค่ไหนแต่ก็มีเผลอหลุดออกมาง่ายๆโดยที่ควบคุมไม่อยู่ ร่างบางสั่นสะท้านไปถ้วนทั่วทั้งตัวความรู้สึกเสียวที่กำลังได้รับทำให้เธอโน้มใบหน้าเข้าหาลำคอขาวเนียนของเขามายูขบเม้มสร้างรอยรักแล้วค่อยๆใช้ปลายลิ้นเลียไปตามซอกคอไล่ไต่ระดับลงมายังบริเวณหัวนมเม็ดเล็กสีน้ำตาล เธอเปรยตามองเขาเพียงนิดก่อนที่จะแลบลิ้นดูดหัวนมของคนพี่ ลิ้นระรัวไปมาสร้างความเสียวซ่านให้กับมิวนิคเป็นอย่างมากจนแทบจะแตกอยู่รอมร่อ เขารีบเร่งสวนสะโพกขึ้นลงด้วยความร้อนแรงอีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะเสร็จสมอารมณ์หมาย“มายูหนูทำดีมากเลย พี่ใกล้แล้วครับคนสวย” เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบข้างใบหูในขณะที่เธอยังคงดูดเลียหัวนมปรนเปรอเขาไม่หยุด ร่างกายสาวบิดเร่าเกร็งไปทุกสัดส่วนตรงบริเวณนั้นรับรู้ได้เลยว่าตัวเองคงใกล้ที่จะเสร็จเต็มที เธอผละใบหน้าออกจากหัวนมของชายหนุ่มแล้วรีบประกบริมฝีปากทาบทับปากเรียวเล็กได้รูปของเขาแล้วในไม่ช้าเธอก็เสร็จถึงจุดสุดยอด“อร้ายย~” มายูถึงจุดสุดยอดภายในพริบตาสะโพกสั่นกระตุกไม่หยุดอย่างควบคุมไม่ได้ตัวสั่นระริกปลดปล่อยทุกอย่างออกมาจนหมดเนื้อตัวชาวาบ
“ขอกินนมรสสตอร์เบอรี่หน่อยสิ~” สายตาที่จ้องมองมาอย่างจาบจ้วงทำเอาใบหน้าสวยร้อนผะผ่าวคงไม่ต้องบอกว่าเขาหมายถึงอะไรร่างบางส่ายหน้าพร้อมทั้งเขยิบถอยไปข้างหลังแต่แล้วเธอกลับโดนมือแกร่งรวบเข้าที่เอวเล็ก ออกแรงยกเธอให้ขึ้นมานั่งอยู่บนตักแกร่งของตัวเอง“อะ~ พี่มิวอย่าแกล้ง!! หยุดมองหน้าอกของมายูสักที เขินนะ!” มายูรีบส่งเสียงตะโกนบอกให้เขาเลิกจ้องหน้าอกของตัวเองสักที โดนมองนานๆแบบนี้เป็นใครบ้างที่จะไม่เขิน แล้วก็นะถึงจะอยู่ด้วยกันมานานหลายปีเธอก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะชินได้เลย“อืม พี่ไม่มองก็ได้~” ชายหนุ่มพยักหน้าตอบรับอย่างเข้าใจพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาหน้าอกของแฟนสาวในเมื่อไม่ให้มองถ้าแบบนั้นก็คงต้องทำอย่างอื่น เช่น ดูดๆเลียๆผสมๆกันไป“อะ พี่มิว อะ อื้อ~ อย่าเลีย! อื้อ อึก สะ เสียว อ๊า~” ในทันทีที่โดนลิ้นสากแตะลงบนยอดอก ร่างบางก็สะดุ้งขึ้นมาทันที ความเอาแต่ใจของพี่มิวนิคนี่เธอคงต้องขอยอมแพ้ พี่เขาเป็นพวกอยากได้หรืออยากทำอะไรเขาต้องได้ต้องทำเดี๋ยวนั้นเลยปลายลิ้นเลียวนรอบฐานอกสีหวานสายตาเจ้าเล่ห์แหงนหน้ามองแฟนสาว มือหนาทั้งสองจับเข้าที่สะโพกสวยออกแรงยกขึ้นเพียงเล็กน้อย เขาค่อยๆกดจุดหวงแหนของคนต
ทันทีที่เข้ามาในห้องพัก ภาพตรงหน้าทำให้มายูเบิกตากว้างยิ้มเล็กๆเริ่มกลับกลายเป็นยิ้มกว้างขึ้นจนสุด เธอกวาดตามองไปรอบๆห้องอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าความฝันของตัวเองในวัยเด็กจะเป็นจริงขึ้นมาในวันนี้“หูย ในห้องวิวก็ยังสวย~” ร่างบางเดินเข้ามาในห้องพักเดินไปยืนหยุดอยู่ตรงจุดชมวิวที่มีอ่างอาบน้ำจากุชชี่ขนาดใหญ่ตั้งอยู่และไม่รอช้าหญิงสาวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือนำขึ้นมากดถ่ายรูปบรรยากาศของที่นี่มิวนิคเดินเงียบๆเข้ามาหยุดยืนอยู่ทางด้านหลังแฟนสาวคนสวย มือแกร่งโอบกอดเอวบางของมายูเอาไว้ทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเพราะเธอมัวแต่ให้ความสนใจไปกับความถ่ายรูปวิวทิวทัศน์“อะ พี่~”“สวยมากๆเลยใช่มั้ย? ถูกใจเราเลยสิท่า วิวก็ดีแบบนี้เหมาะที่จะ..” เสียงทุ้มแหบพร่าพูดขึ้นริมข้างหูแต่ชายหนุ่มสุดเจ้าเล่ห์ไม่เพียงแค่พูดเพียงอย่างเดียวแต่เขายังพูดไปพลางก็เป่าลมใส่หูของเธอไปด้วยนี่น่ะสิ“จะอะไรเหรอคะ..นี่ยังกลางวันอยู่เลยนะพี่มิว” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นสิ่งที่เขาพูดออกมา เธอเข้าใจได้เป็นอย่างดีว่าแฟนหนุ่มสุดหล่อนั้นหมายถึงอะไร แต่นี่มันยังตอนกลางวันอยู่เลยนะ“ก็ไม่มีใครเห็นสักหน่อย ได้มั้ยครับ” เสียงอ้อนดังขึ
2ปีต่อมาวันรับปริญญาของมายูและผองเพื่อนชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาเดินยิ้มถือช่อดอกไม้เดินฝ่าฝูงชนเข้ามาหาหญิงสาวผู้เป็นที่รัก เขายื่นช่อดอกไม้นั้นให้กับเธอพร้อมกับหอมแก้มขาวเนียนที่ตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง“ดอกไม้สำหรับแฟนสาวคนสวยของพี่ครับ”“ขอบคุณนะคะ พี่มิวน่ารักที่สุดเลย รู้ใจไปหมดทุกอย่างว่ามายูชอบดอกไม้ดอกนี้” มายูรับช่อดอกไม้จากมือแฟนหนุ่มด้วยใบหน้าที่ยิ้มกว้างอย่างสดใส วันนี้เป็นที่ดีของเธอเป็นวันที่เธอได้รับปริญญา หลังจากที่ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนมาตลอดทั้ง 4 ปี“เมียทั้งคนจะไม่รู้ได้ไง จริงมั้ย?” มิวนิคฉีกยิ้มหวานจนบรรดาผู้หญิงสาวรอบข้างต่างพากันยืนอิจฉามายูกันทั้งนั้นที่ได้แฟนหล่อๆแบบนี้ ร่างบางแนบชิดเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัดพอประมาณ เธอต้องการให้พวกผู้หญิงที่อยู่รอบๆกายเธอได้ยินไปกับประโยคที่เธอพูดออกมา“ยังไม่ได้แต่งยังไม่ต้องเรียกเมียก็ได้นะคะ” ร่างบางฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับเอนศีรษะอิงซบไหล่กว้างของมิวนิค เหลือบสายตามองไปทางกลุ่มหญิงสาวที่กำลังมองตาหวานเยิ้มมองจ้องแฟนหนุ่มของเธออยู่ เหล่าผู้หญิงพวกนั้นพอได้ยินสิ่งที่มายูได้พูดออกมาก็รีบหันหน้าหนีเลือกที่จะเ
“อะ พี่มิว..” มายูสะดุ้งเฮือกหันมองไปทางด้านหลัง มือหนาโอบกอดร่างกายของเธอไว้แน่นพลางเอ่ยถามไปยังคู่หมั้นสาวที่กำลังเหม่อลอยอยู่ ถึงขนาดที่ว่าเขาเดินเข้ามาเธอยังไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ“กำลังคิดอะไรอยู่เหรอพี่เดินเข้ามาถึงได้ไม่รู้ตัว” เสียงทุ้มแหบพร่าดังขึ้นข้างใบหูอยากรู้นักว่าเธอกำลังใจลอยคิดอะไรอยู่ มายูพลิกหมุนร่างกายหันหน้ามาเผชิญหน้าแฟนหนุ่มพลางส่งยิ้มหวานละมุน“มายูกำลังคิดว่าวันนี้มายูมีความสุขมาก คิดไปถึงเรื่องที่พวกเราเล่นแอพหาคู่แล้วเจอกันค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าแอพนั่นจะทำให้พวกเราได้คุยกัน โลกกลมจริงๆ” เธอพูดไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉายชัดขึ้นบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด“พี่รู้สึกชอบเราตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันเลย แต่เราดูเหมือนไม่ชอบขี้หน้าพี่แถมครั้งแรกที่พวกเราได้เจอกัน พี่ยังอยู่ในสภาพนั้นแล้วอยู่กับผู้หญิงคนอื่นด้วยอีก ถ้าย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้พี่จะไม่ทำตัวเจ้าชู้เป็นเสือผู้หญิงแบบที่แล้วมา ขอโทษสำหรับเรื่องที่มันได้ผ่านไปแล้วด้วยนะ”“พี่มิวไม่ต้องขอโทษแล้วนะคะ เรื่องพวกนั้นมันได้ผ่านไปแล้ว ยังไงตอนนี้พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะ” มายูส่ายหน้าไปมาเรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ขอใ
“ยินดีด้วยนะจ้ะน้องมายู ยินดีตอนรับสู่ครอบครัวของเราน้า” มาร์กี้ที่เดินเข้ามาจากทางด้านหลังก็ส่งเสียงทักทายมายังเจ้าของงานในวันนี้ มายูและมิวนิครีบหันหลังจากไปมองและก็เป็นมายูที่เดินเข้าไปโอบกอดร่างบางของพี่สาวคนโตของพี่มิวนิค“ขอบคุณค่ะพี่สาว หนูก็ดีใจที่จะมีพี่สาวเพิ่มอีกคน”และเมื่อทั้งคู่กอดกันเสร็จแล้ว มายูก็ผละตัวออกเธอเห็นกลุ่มเพื่อนสนิทของตัวเองยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของงานไม่รอช้าเธอจึงขออนุญาตเพื่อที่จะเข้าไปพวกเขา“งั้นมายูขอตัวเดินเข้าไปหาเพื่อนก่อนนะคะ พี่มิวเดี๋ยวมายูมานะคะ” ร่างบางไม่ลืมที่จะหันหน้าไปมองคู่หมั้นหนุ่มก่อนที่จะเดินออกไปจากตรงนั้น มายูเดินเข้ามาหากลุ่มเพื่อนสาวที่ต่างก็กำลังยืนอยู่กับแฟนหนุ่มของตัวเองยกเว้นก็แต่ชะเอม..ที่ยังไม่พามาเปิดตัวสักที“ไงจ้ะคนสวยเหนื่อยมั้ยเนี่ย” พราวพูดขึ้นทันทีที่เห็นมายูเดินเข้ามาใกล้“นิดหน่อยแต่มีความสุขมาก” มายูยิ้มกว้างตอบกลับเพื่อนกลับไปถึงวันนี้จะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขมากเช่นกัน เธอคิดว่าความสุขที่ได้รับในวันนี้คงมากกว่าความเหนื่อยอย่างแน่นอน“พี่ยินดีด้วยนะ” ธาวินแฟนหนุ่มของพราวพูดขึ้นหลังจากที่แฟนสาวของตัวเองได้พูดแสดงความยิน