“3เดือนได้แล้วมั้งเนี่ย” หญิงสาวพึมพำขึ้นเมื่อลองย้อนไปดูบทสนทนาแรกตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ผ่านมาสามเดือนแล้วเหรอเนี่ย ไม่รอช้าเธอจึงพิมพ์ตอบข้อความกลับไปหาเอ็มหนึ่งMA : ถามทำไมคะ อยากมาหาเหรอไงMN : อืม ก็ถ้าใกล้ก็อยากนัดเจออยู่นะ ได้หรือเปล่าMA : เอ็มสองอยู่มหาลัย CH ค่ะMN : เฮ้ย จะบอกว่าที่เดียวกันครับ พี่เองก็เรียนที่นี่เหมือนกันMA : จริงเหรอคะเนี่ย? (โลกจะกลมอะไรขนาดนั้นนน)MN : ถ้าสะดวก วันหลังพวกเรามานัดเจอกันนะ แต่ไม่รู้เอ็มสองจะรับหน้าตาพี่ได้มั้ย?MA : ทำไมเหรอคะ? (ทำไมพี่เขาต้องพูดไปถึงเรื่องหน้าตาด้วยนะนี่พวกเรากำลังคุยกันแบบพี่น้องอยู่นะ พี่เขาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า)MN : พี่อาจไม่หล่อในสายตาของเอ็มสองก็ได้MA : พี่เอ็มหนึ่งคะ เอ็มสองไม่ได้แชทคุยกับพี่เอ็มหนึ่งแบบคนรักนะ พวกเราคุยกันแบบพี่น้อง แล้วจะต้องมากังวลเรื่องหน้าตาทำไมMN : ครับ พี่คงกังวลเกินไปMA : ถ้าได้เจอกันเดี๋ยวเอ็มสองเลี้ยงข้าวพี่เอ็มหนึ่งเองค่ะMN : งั้นพรุ่งนี้เอ็มสองว่างมั้ย? พี่อยากเจอเธอแล้ว“พรุ่งนี้เหรอ” ก็ได้อยู่มั้งพรุ่งนี้ก็จะว่างช่วงเย็น กินอิ่มและยังได้เจอพี่เอ็มหนึ่งด้วยMA : พรุ่งนี้มี
“จะรีบหนีกลับไปไหน ไหนใครบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเย็น?” มิวนิคยิ้มร้ายรีบทวงถามสัญญาของใครบางคนขึ้นมาทันที“ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว!” มายูพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับเบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น ใครจะไปนึกว่าพี่เอ็มหนึ่งของเธอก็คือ..อิตาบ้าโรคจิตมิวนิคคนนี้“แล้วอยากมีอารมณ์ทำอย่างอื่นมั้ย?” ชายหนุ่มจงใจใช้คำพูดยั่วโมโหอารมณ์ทำให้มายูโกรธ เขารู้สึกสนุกไปกับการที่ได้แกล้งเธอคนนี้ยัยเด็กแสบ“ทะลึ่ง!” เสียงหวานของมายูตะคอกเขากลับไป“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย เธอคิดไปเองทั้งนั้น หมกหมุ่นมากเลยสินะ” มิวนิคยิ้มร้ายพูดสวนกลับไปยังรุ่นน้องสาวคนสวย“ชะเอมกลับ!”“อยู่เลี้ยงข้าวกันก่อน จะผิดคำพูดกับพี่หรือไง” มิวนิคลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปคว้าแขนมายูเอาไว้“ก็ได้ๆ ปล่อยแขนได้แล้วค่ะ” มายูรีบสะบัดแขนพยายามแกะมือชายหนุ่มให้หลุดออก“นั่งลง..แล้วอย่าคิดหนีให้พี่จ่าย” มิวนิคปล่อยแขนมายูพร้อมกับออกคำสั่งให้เธอนั่งลง ส่วนเขาเดินกลับไปนั่งยังที่เดิม“กินข้าวกันเถอะ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกัน กินเสร็จค่อยกลับนะ” เมื่อมายูนั่งลงแล้ว ชะเอมก็ได้ชักชวนเพื่อนให้กินข้าวกันก่อน กินเสร็จค่อยกลับก็ยังได้“อืม ก็ได้” พยักหน้ารัวๆ
“เฮ้อ~ ปากดีอีกแล้วนะเอ็มหนึ่ง” มายูเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากจะมองหน้าเขาอีกต่อไปแล้ววันนี้คงต้องขอพอแค่นี้ก่อน เหนื่อยเรียนแล้วยังต้องมาเหนื่อยใจกับคนแบบนี้อีก!!“หึ!” เขากลั้นขำให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอมายูรีบเดินฉับๆย่างเท้าออกมาจากร้านด้วยความเร็วแต่ก็ไม่วายที่เขาจะตามเธอมาทัน ความขายาวของเขาคงมีประโยคก็วันนี้แหละมั้ง“ให้พี่ไปส่งมั้ย” เขาเดินเข้ามาเคียงข้างรุ่นน้องสาว“อย่าดีกว่าค่ะกลับเองได้” ร่างบางรีบปฏิเสธทันควัน“แล้วจะเสียเงินค่าแท็กซี่อีกทำไมในเมื่อให้พี่ไปส่งก็ได้นี่”“เกรงใจค่ะแล้วพี่ไม่รีบกลับไปหาแฟนเหรอคะ แล้วนี่ถ้าแฟนของพี่รู้ว่าพี่แอบเล่นแอพหาคู่แบบนี้เข้าจะเป็นยังไงกันน้า”“หึ พี่โสด!!” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อยัยเด็กคนนี้ทำทีเป็นพูดไปถึงเรื่องแฟนของเขา ซึ่งเขาน่ะมีแฟนสักที่ไหน ก็บอกแล้วไงว่าน้ำตาลน่ะไม่ใช่แฟน แต่เธอเป็นแค่คู่นอนและเขาเองก็ยังไม่เคยนอนกับเธอเลยแม้แต่เพียงสักครั้ง“จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะค่ะ วันนั้นก็เห็นๆกันอยู่” มายูเชิดหน้าขึ้น ทำเป็นบอกว่าโสด คนอะไรทุเรศเหลือเกิน“เป็นภาพติดตาเลยหรือไง นี่ฟังนะ” ชายหนุ่มพยายามจะอธิบายให้เธออีกครั้ง เขาจับเข
"นั่นไงกลุ่มน้องมายูมากันโน่นแล้ว" เสือที่เป็นคนเห็นกลุ่มของมายูกำลังเดินเข้ามาก็ได้ชี้บอกไอ้มิวนิคให้เห็น"เดี๋ยวกูมา" มิวนิคมองไปตามมือของเพื่อนสนิทก็เห็นยัยเด็กแสบเดินเข้ามาพร้อมกันกับเพื่อน เขาเอ่ยเสียงแข็งบอกเพื่อนแล้วเดินเข้าไปหาเธอทันที"ทำไมไม่ตอบแชทพี่ แบตเธอหมดจริงๆเหรอ" มิวนิคเดินเข้าไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้ามายู สายตามองจับจ้องแค่เธอ"สวัสดีค่ะพี่มิวนิค มีอะไรกันเหรอคะ" พราวยกมือไหว้รุ่นพี่แต่เหมือนพี่เขาจะไม่ได้สนใจไปกับคำทักทายของเธอเลยแม้แต่น้อยพราวมองพี่มิวนิคที่ยังคงจ้องหน้ามายูเพื่อนรักอย่างไม่ลดละ"นั่นซิคะพี่ แล้วที่พี่พูดเมื่อกี้พี่หมายถึงใครกัน" อลิสที่เป็นอีกคนที่สงสัยเอ่ยถามพี่มิวนิคด้วยความอยากรู้ว่าเขาหมายถึงใครกัน“มายูแกไปคุยกับพี่มิวนิคไป” ชะเอมถอนหายใจออกมาเขย่าแขนมายูพร้อมกับดันหลังเธอให้ก้าวเข้าไปหารุ่นพี่ตรงหน้า“ไม่เอา! อย่าดันกันแบบนี้ดิยัยชะเอม” มายูพยายามฝืนตัวเองไว้ไม่ให้เดินไปข้างหน้าเพราะอีกนิดก็จะถึงตัวของของพี่มิวนิคแล้ว”มานี่“ มิวนิคอาศัยจังหวะที่มายูมัวแต่มองไปทางด้านหลัง เขาใช้จังหวะนั้นจับมือของรุ่นน้องให้เดินตามเขาออกไปจากตรงนี้“ดะ..เดี๋ยวป
“โถ่แม่ครับ ผมยังไม่อยากไปพบเธอ” มิวนิคหันหน้าไปมองยังด้านหลัง ก็พบว่าแม่ของเขากำลังเดินลงมาจากบันได ลงมาพร้อมกับลูกชายคนโตของบ้านซึ่งก็คือพี่ชายของเขา’พี่แมทธิว’“ไม่ลองไปดูก่อน” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น แมทธิวเดินลงมานั่งยังโซฟา ใบหน้าเรียบนิ่งบอกกับน้องชายให้ลองไปดูก่อนเพราะยังไงเสียน้องชายของเขาก็เป็นผู้ชายแทบจะไม่มีอะไรเสียหายเลยด้วยซ้ำ“พี่แมท ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ยครับ” มิวนิคเอ่ยแทรกขึ้นเมื่อเขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้อย่างกระทันหัน“อืม เอาสิ” แมทธิวพยักหน้าเมื่อน้องชายมีเรื่องที่ต้องการจะคุยด้วย เขาเองก็ไม่มีอะไรที่ต้องขัดอยู่แล้ว“งั้นคุยกันไปนะ แม่จะไปดูในครัวหน่อย ไม่รู้ป่านนี้ใกล้จะทำกับข้าวเสร็จกันแล้วหรือยัง” แม่ลุกขึ้นเอ่ยบอกเสียงหวานให้ลูกชายทั้งสองคุยกัน ส่วนเธอจะเดินเข้าไปในครัวสักหน่อย“ว่าไงมีเรื่องอะไร” เมื่อแม่ของพวกเขาได้เดินออกไปแล้ว แมทธิวผู้เป็นพี่ชายจึงได้เริ่มถามไปยังน้องชายที่กำลังทำหน้าเหมือนคนที่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่“ผมอยากจะรบกวนพี่” มิวนิคพูดกับพี่ชายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งหนักแน่นพร้อมกับจ้องมองสบนัยน์ตากับผู้เป็นพี่ชาย“เรื่อง?”“พี่แมทธิวลองปลอมเป
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะพี่แมท” มารินยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มว่าที่คู่หมั้นของน้องสาวที่พึ่งจะได้ทำความรู้จักโดยที่เธอหารู้ไม่ว่าเธอได้ถูกเขาเล็งล็อคเป้าหมายเอาไว้แล้ว“พี่อายุ26นะครับ มายูกับมารินอายุเท่าไรเหรอ..พี่ถามได้หรือเปล่า” ด้วยความที่อยากรู้อายุของมาริน เขาจึงทำทีเป็นถามอายุของมายูรวมไปถึงอายุของมารินออกมา“ถามได้ค่ะมายูอายุ 20 ส่วนพี่มารินอายุ 24 ค่ะ” มายูพยักหน้ารัวๆก็แค่เรื่องอายุเองมั้ยถามได้อยู่แล้วมายูมองจ้องใบหน้าของพี่แมทอย่างลืมตัวเผลอคิดไปถึงเรื่องราวในอนาคตภาพในวันหมั้นระหว่างเธอกับเขา แค่คิดก็มีความสุขแล้ว ร่างบางรีบสลัดความคิดในหัว ให้ตายนี่เธอคิดฝันแบบนี้กับพี่เขาได้อย่างไรกันดูท่าเธอคงจะชอบพี่แมทธิวว่าที่คู่หมั้นของตัวเองเข้าให้แล้ว เขาช่างตรงสเปคเธอเหลือเกิน ทั้งหล่อ ดูดี สุภาพ ยิ้มเก่ง อ่อนโยนเป็นที่สุด นี้มันผู้ชายในฝันของเธอชัดๆ“สั่งอาหารกันเลยมั้ย น้องครับทางนี้หน่อยครับ” แมทธิวยกมือเรียกพนักงานภายในร้านให้เข้ามารับออเดอร์ ทั้งสามได้ทำการสั่งอาหารกันเรียบร้อยไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะอาหารเรียงรายเต็มไปหมด“จะเป็นอะไรมั้ยครับถ้าพี่จะขอถ่ายรูปพวกเ
แมทธิววางโทรศัพท์มือถือของเขาลงบนฝ่ามือของน้องชาย มิวนิคกดเข้าไปดูหน้าแชท เขาสวมรอยเป็นพี่แมทพี่ชายของเขา แล้วพิมพ์ตอบข้อความกลับไปหาเธอMayu : สวัสดีค่ะพี่แมท นี่มายูเองนะคะMatthew : ครับMayu : มายูรบกวนพี่หรือเปล่าคะ คือมายูอยากจะทักมาบอกพี่ว่าอย่าส่งรูปให้มายูด้วยนะคะMatthew : เดี๋ยวพี่ส่งให้นะครับ พี่ขับรถก่อนMayu : โอเคค่ะว่าแต่พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้งตอนไหนคะMatthew : อยากเจอเหรอครับMayu : ก็ค่ะ มายูอยากเจอพี่Matthew : ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยว่างครับ งานเยอะMayu : ไม่เป็นไรค่ะมายูเข้าใจ สู้ๆนะคะ มายูเอาใจช่วยพี่แมท“หึ ยัยตัวแสบทีกับพี่ฉันตอบไวจังเลยนะ” มิวนิคแค่นหัวเราะในลำคอด้วยความมันเขี้ยวหญิงสาวรุ่นน้อง ถ้าให้ทายยัยเด็กนี่น่าจะชอบพี่ชายของเขาเข้าให้แล้ว“กระดี๊กระด๊าเหลือเกินนะ” ร่างหนากำหมัดแน่นทีกับเขาไม่เห็นจะออกอาการแบบนี้บ้างเลย“พี่ห้ามตอบแชทของยัยเด็กนี่นะครับ!” แหงนใบหน้าขึ้นมองพี่ชายที่กำลังนั่งยกขวดน้ำดื่มอยู่ด้วยสายตาขุ่นเคืองเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมยัยเด็กนั่นถึงได้ชอบพี่เขา ทำไมถึงไม่เป็นเขา พี่ชายของเขามีอะไรดีถึงทำให้เธอชอบ“ทำไมหึงหรือไง?” แมทธิวว
“กูบอกให้พี่แมทไปแทนกูเองแหละ”“ทำแบบนั้นทำไมวะ” เสือเกาหัวแกรกๆอย่างไม่เข้าใจในตัวเพื่อนสนิท“ก็ตอนแรกกูไม่อยากหมั้นไงและไม่รู้ด้วยว่ายัยเด็กนั่นคือว่าที่คู่หมั้นของกู” พอมันบอกแบบนี้จึงทำให้เพื่อนเริ่มพอที่จะเข้าใจได้ว่ามันกะจะให้พี่แมทรับกรรมหมั้นแทนมัน แล้วดันมารู้ทีหลังว่าคู่หมั้นก็คือน้องมายูคนสวย“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ” อาร์มถามต่อว่าหลังจากนี้มันจะเอายังไงดูแล้วแม่งยุ่งวุ่นวายไปหมดยังดีที่เรื่องยังไม่ไปถึงหูของพ่อกับแม่ทั้งสองฝ่าย“คนของกูก็ต้องเป็นของกูอยู่วันยันค่ำ กูจะเป็นคนบอกเธอเอง” มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยยามเมื่อคิดถึงเธอ สวรรค์โปรดส่งเธอให้มาเป็นคู่หมั้นของเขาขนาดนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีหายไปไหนหรือต้องตกเป็นคนของใครเด็ดขาด“อิจฉามันจริงโว๊ยอยู่ดีๆก็มีคู่หมั้นเป็นคนที่มันชอบ!” คำพูดของเพื่อนรักทำเอาเสืออิจฉาตาร้อนขึ้นมาทันที ชอบน้องเขาและยังสมหวังได้น้องเขามาเป็นคู่หมั้นของตัวเองอีก โคตรดีบอกเลยครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของมิวนิคดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาก็คือ มายู“ทีแบบนี้รีบโทรหาฉันเลยนะ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจที่พอเธอรู้ว่าเขาคือน้องชายพี่แมท ยัยตัวแสบถึงกับ
“อยู่เฉยๆอย่าพูดเยอะ!!!” เขาออกคำเสียงเสียงดุด้วยความรำคาญเธอเต็มทนและเริ่มสอดแก่นกายเข้าไปในร่องเล็กแต่ไม่ว่ายัดเท่าไหร่ก็ไม่สามารถแทรกเข้าไปได้สักทีจนคนตัวโตเริ่มหัวเสีย“ทำไมมันยัดไม่เข้าวะ อย่าดัน” แถมยัยคนนี้ก็ยังทั้งผลักทั้งดันทุบตีเขาอยู่ได้“ไม่ๆๆไม่เอา มันต้องไม่ใช่แบบนี้” เธอส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมเริ่มบดบังใบหน้าสวยหวาน มิวนิคออกแรงกดท่อนลำเข้าไปทีเดียวสุดแรงสวบ!“กรี๊ด~” ความเจ็บปวดเล่นงานเธอเข้าอย่างจัง มันเหมือนตรงส่วนนั้นฉีกขาด“อ่าส์เสียวคxxฉิบหาย” คนตัวสูงแช่ค้างท่อนลำเอาไว้แบบนั้น ความรู้สึกวูบวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนแทบอยากจะแตกเสียให้ได้ แรงบีบรัดจากภายในร่องทำให้เขารู้สึกเลือดลมพลุ่งพล่านเอวสอบเริ่มขยับเข้าออกด้วยจังหวะที่ช้าเนิบนาบ ชายหนุ่มเปรยตามองคนใต้ร่างที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด ดูเหมือนเธอคงจะเจ็บปวดมากและเขาเองก็แทบไม่ต่างไปจากเธอ“มันเจ็บนะ เอาออกไปก่อน ฮึก” มายูตะโกนออกมาดังลั่น เมื่อความเจ็บปวดเล่นงานเธอจนหยดน้ำตาเริ่มไหลคนตัวโตที่ถึงแม้ว่าจะเมาก็สามารถรับรู้ได้ว่าเธอคงไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน จึงอยากช่วยทำให้เธอผ่อนคลายความเจ็บจากตรงจ
“ฮัลโหลค่ะ” มายูเอ่ยปากพูดออกไปพร้อมกับดัดเสียงห้าวเพราะกลัวพวกพี่เขาจำเสียงของเธอได้(ถ้าเสร็จกันแล้วและเพื่อนผมไม่ไหวให้มันนอนที่นั่นเลยนะครับ) เสียงนี้น่าจะเป็นเสียงของพี่เสือ“ค่ะ..”และในระหว่างที่ฉันกำลังจดจ่ออยู่กับการคุยสายกับเพื่อนของเขา พี่มิวนิคก็ได้เริ่มทำเรื่องทุเรศกับร่างกายฉัน เขาดึงแผ่นปิดจุกของฉันออกแล้วใช้ปลายลิ้นสากลากถูวนไปมาบนหัวนมของฉันอย่างหน้าไม่อาย มืออีกข้างทั้งบีบทั้งเคล้นแถมยังสะกิดที่ยอดอกจนมันเริ่มแข็งเป็นไต“พี่มิว อย่านะ!!” ด้วยความตกใจฉันจึงร้องห้ามเขาแถมยังพูดชื่อเขาออกมาอีกด้วย(มันทำอะไรครับแล้วนั่นรู้จักกันกับมันด้วยเหรอถึงได้เรียกชื่อถูก) ปลายสายเหมือนจะตกใจไปกับสิ่งที่ฉันพูด ที่ฉันเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนของพวกเขา“คะ..แค่นี้ก่อนนะคะ” ฉันรีบกดวางสายทันทีไม่มีอารมณ์มาพูดคุยในเวลาแบบนี้แล้ว“ไม่นะ! ไม่ ปล่อยนะ!”“หยุดดิ้นสักทีน่ารำคาญ ฉันกำลังดูดนมให้เธออยู่นะ..เกรงใจกันบ้าง รู้เอาไว้ด้วยว่าฉันไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน” เพราะเธอไม่ยอมหยุดดิ้นสักที ชายหนุ่มจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสี
“แหม~ ตั้งแต่มีน้องมายูนี่มึงเปลี่ยนไปนะครับ ไม่มั่วเหมือนแต่ก่อน” เตโชได้ทีก็เอ่ยปากแซวเพื่อนรักของเขาทันที เมื่อก่อนถ้าสวยมันได้หมดแต่ตั้งแต่ที่มีน้องมายูเข้ามามันไม่เคยไปนอนกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย“แต่แม่งสวยจริงๆนะมึงลองหันไปมองเธอหน่อย” อาร์มยังคงบอกให้มิวนิคหันไปสนใจมองผู้หญิงคนนั้นสักหน่อยก็ยังดีเพื่อที่จะได้ไม่เป็นการเสียมารยาท“อืมก็สวยดี ถ้าให้กูเอาแล้วจบกูก็ยินดี” มิวนิครวมไปถึงเพื่อนในกลุ่มที่เหลือต่างพากันหันมองไปยังเธอคนนั้นแล้วหันกลับมาพูดกับเพื่อนถ้าเอาแล้วจบ เขาก็ตกลงนอนกับเธอคนนี้ได้อยู่“ฮ่าๆนิสัยเดิมกลับมาแล้วเพื่อนกู” เสือหัวเราะออกมาดังลั่นที่เห็นว่ามิวนิคยังไงก็คือมิวนิคไม่ว่ายังไงถ้ามีผู้หญิงสวยๆมาให้เอาถึงที่มีหรือที่มันจะไม่เอาชายหนุ่มยกแก้วแล้วหันไปมองเธอพร้อมกับยกยิ้มชูแก้วเหล้าขึ้นและเหมือนทั้งคู่จะรู้กัน30นาทีต่อมามิวนิคเลือกที่จะให้ไอ้เตโชเข้าไปคุยกับเธอแทนตัวเอง เรื่องแบบนี้เขาไม่ค่อยถนัดสักเท่าไหร่แต่ถ้าเป็นเรื่อง(เอา)ใจ เขาพร้อมทุ้มสุดตัวเสมอ“นี่กุญแจห้องข้างบน เดี๋ยวเธอจะขึ้นไปทีหลัง” เตโชยัดกุญแจห้องเบอร์6 ยัดใส่มือมิวนิคที่เมาจนเริ่มเดินเซ“อืม
มือผมไปโดนเข้าที่หน้าอกของเธอ ความรู้สึกในตอนนี้คือมันใหญ่มากเต็มไม้เต็มมือน่าบีบสัมผัสเป็นที่สุด รู้สึกว่าตรงหัวนมของเธอมันจะแข็งแล้วด้วยนะ ผมไม่รอช้าใช้ปลายนิ้วเขี่ยสะกิดยอดอกของเธอเล่น บีบเคล้นเต็มฝ่ามือ อารมณ์ความต้องการเพิ่มมากขึ้นจนอยากจะเปิดเสื้อของเธอขึ้นดูให้เห็นเต็มสองลูกตา“อ๊ะ..” มายูที่ตอนแรกเผลอเคลิ้มไปกับสัมผัสของพี่เขาก็รีบดึงสติกลับมาโดยเร็ว ความรู้สึกสับสนตีขึ้นมาเรียกให้มายูต้องรีบสะบัดหน้าหนี“กรี๊ด~ มือค่ะมือ” เธอรีบเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา ดวงหน้านวลแดงก่ำเพราะเขินอาย เสียงกรีดร้องดังขึ้นจนผมเริ่มรู้สึกตัวและรีบดึงมือกลับทั้งๆที่ใจไม่อยากปล่อยเลยด้วยซ้ำ“โอ๊ะโทษที พี่ไม่ได้ตั้งใจ!!” ผมปล่อยมือออกจากหน้าอกนุ่มนิ่มของเธอแล้วรีบเอ่ยปากขอโทษที่เผลอตัวยุ่งวุ่นวายไปกับเรือนร่างของเธอมากเกินไปหน่อย“....” มายูยกมือขึ้นปิดหน้าอก เบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น แก้มของเธอขึ้นซับสีแดงจางๆคงจะเขินอายกับเรื่องที่ผมเผลอตัวทำเธอไปอยู่ไม่น้อย“เดี๋ยวพี่ออกไปสูบบุหรี่ เธอรีบกินเถอะ” ผมยิ้มมุมปากออกมารีบหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาพร้อมไฟแช็กแล้วเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงมายูพยักหน้ารับหงึกหงั
“จะเบียดเข้ามาทำไมอีก” เธอเริ่มรู้สึกถึงไอ้เจ้าสิ่งนั้น มันอยู่ตรงจุดนั้นหรือว่าจะเป็นไอ้นั่นของผู้ชาย ของพี่เขา กรี๊ด เธอทำได้แค่กรีดร้องอยู่ในใจ“พี่ ขยับออกไป มะ..มัน” มายูเปล่งเสียงร้องบอกให้เขาช่วยขยับร่างกายออกไปเพราะมันโดนขาของเธออย่างจัง“ชู่ว์ อยู่เฉยๆ พี่แมทเดินเข้ามานั่นแล้ว” เขาอมยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเธอ มิวนิคบอกให้เธออยู่นิ่งๆและเลิกพูดเสียงดังเพราะยิ่งขยับร่างกายของพวกเขาก็ต้องเสียดสีกัน แค่นี้ไอ้นั้นของเขาก็แข็งปวดหนึบจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วมายูที่นึกว่าพี่แมทเดินเข้ามาก็ต้องจำใจนิ่งไม่ปริปากพูดอะไรต่อแล้วทนโดนไอ้นั่นของพี่มิวแนบชิดต่อไปอย่างคนที่ทำอะไรไม่ได้30นาทีผ่านไปแมทธิวเดินเข้ามาภายในห้องนอนของมิวนิคอีกครั้งเห็นมายูนอนหลับอย่างสบายเหยียดแขนขาออกเต็มที่ “เธอหลับแล้วเหรอ?”“ครับ” มิวนิคพยักหน้านิ่งสายตามองจ้องแต่เธอ“งั้นพี่กลับห้องก่อนนะ” แมทธิวที่เห็นน้องชายของตัวเองดูจะมีความสุขจึงไม่คิดที่จะอยู่เป็นก้างขัดขวางปล่อยให้พวกเขาอยู่กันตามลำพังก็คงไม่ผิดอะไรเพราะพวกเขาทั้งสองเป็นว่าที่คู่หมั้นของกันและกัน พวกเขาต่างก็โตกันแล้วด้วย-เช้าตรู่วันต่อมา-หญิงสาวลื
คอนโดมิวนิค“นี่ห้องพี่แมทเหรอคะ” หญิงสาวเอียงหัวมองอย่างนึกสงสัยเมื่อเขาดันมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้อง(ของใครก็ไม่รู้)“ห้องพี่”“แล้วห้องไหนห้องพี่แมทละคะ” พยักหน้าอย่างเข้าใจ คิ้วย่นเข้าหากันด้วยความสงสัยปนอยากรู้เธอมองกวาดส่ายสายตาไปรอบๆชั้น“พี่แมทยังไม่เลิกงานยังไม่กลับ เข้ามารอในห้องพี่ก่อน” สายตามองเธอไม่กระพริบรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกซ้ายเมื่อเธอคิดถึงแต่เขา“แต่ว่า” เธอไม่เคยอยู่ตามลำพังกับผู้ชายเพียงสองต่อสองมาก่อนจึงทำให้เกร็งๆและกลัวหน่อยๆ“เข้ามาเถอะน่า มาบีบหลังให้ด้วย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหมดความอดทนแล้วฉุดกระชากลากเธอให้เดินเข้ามาในห้องเขาเข้ามาแล้วเขาก็พุ่งตัวไปยังห้องนอน“ถอดเสื้อออกทำไมคะ” คนตัวเล็กที่เดินตามเขามาก็จ้องตาไม่กระพริบ มะ มันขาวมากที่แท้ก็จะให้นวดแต่ก็ไม่เข้าใจว่าจะต้องถอดเสื้อทำไม“นวดสักที” เขานอบราบไปกับเตียงนอน ฉันค่อยๆก้าวขึ้นไปนั่งลงอยู่ข้างๆกายของพี่มิวนิคแล้วเริ่มออกแรงนวดหลังให้เขาอย่างเบามือ“แบบนี้ดีมั้ยคะ เบาไปหรือเปล่า เพิ่มแรงบอกได้นะ” เธอค่อยๆบีบไปตามหลังขาวๆของชายหนุ่ม นวดเบาบ้างแรงบ้างเพราะไม่รู้ว่าเขาชอบแบบไหน“เพิ่มแรงอีกหน่อย” เธอออกแร
“ไม่ว่างก็คือไม่ว่างจะตอนนี้หรือตอนไหนก็ไม่ว่าง” มิวนิคถอยหลังออกมาเล็กน้อยเพราะตอนนี้เขายืนอยู่กับมายูจึงไม่ให้เธอคิดว่าเขามีซัมติงกับผู้หญิงคนนี้หรือคนไหนๆ“แล้วนี่มิวมากับยัยเด็กนี่ได้ยังไงกัน หรือว่ามาเคลียร์เรื่องรถ” น้ำตาลเปรยตามองมายูเพียงและหันไปมองจ้องใบหน้าหล่อๆของชายหนุ่ม“แล้วเธอจะยุ่งอะไรด้วย!!” คำตอบของเขาทำเธออึ้งอยู่เหมือนกันเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดจาแบบนี้กับเธอ“ก็น้ำตาลอยากไปกับมิวค่ะ ถ้ามิวคุยธุระกับน้องเขาเสร็จแล้ว พวกเรา..” แต่เธอยังคงพูดกับเขาต่อไปบางทีเขาอาจจะเห็นใจยอมให้เธอไปกับเขาก็ได้นะ“นี่มายู เธอคือว่าที่คู่หมั้นของฉัน ส่วนเธอเลิกยุ่งวุ่นวายกับฉันสักที รำคาญ” มิวนิคโอบกอดเอวบางของมายูเอาไว้แนบแน่น สายตามองจ้องแต่เธอเพียงผู้เดียว“ว่าไงนะคะ มิวนิค เรื่องจริงเหรอคะน้อง” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น น้ำตาลแทบอยากจะไม่เชื่อไปกับสิ่งที่เธอได้ยิน หันถามมายูด้วยความอยากรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันจริงหรือไม่“เออคือ..” จะให้เธอตอบอะไรเพราะตอนนี้ตัวเธอเองก็ตกใจไม่แพ้เธอคนนี้เหมือนกัน“จะมาถามคนของฉันให้มันได้อะไรขึ้นมา” มิวนิคส่งสายตาดุตวาดถามเธอแล้วหันมองมาที่ว่าที่คู่หมั้นส
“กูบอกให้พี่แมทไปแทนกูเองแหละ”“ทำแบบนั้นทำไมวะ” เสือเกาหัวแกรกๆอย่างไม่เข้าใจในตัวเพื่อนสนิท“ก็ตอนแรกกูไม่อยากหมั้นไงและไม่รู้ด้วยว่ายัยเด็กนั่นคือว่าที่คู่หมั้นของกู” พอมันบอกแบบนี้จึงทำให้เพื่อนเริ่มพอที่จะเข้าใจได้ว่ามันกะจะให้พี่แมทรับกรรมหมั้นแทนมัน แล้วดันมารู้ทีหลังว่าคู่หมั้นก็คือน้องมายูคนสวย“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ” อาร์มถามต่อว่าหลังจากนี้มันจะเอายังไงดูแล้วแม่งยุ่งวุ่นวายไปหมดยังดีที่เรื่องยังไม่ไปถึงหูของพ่อกับแม่ทั้งสองฝ่าย“คนของกูก็ต้องเป็นของกูอยู่วันยันค่ำ กูจะเป็นคนบอกเธอเอง” มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยยามเมื่อคิดถึงเธอ สวรรค์โปรดส่งเธอให้มาเป็นคู่หมั้นของเขาขนาดนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีหายไปไหนหรือต้องตกเป็นคนของใครเด็ดขาด“อิจฉามันจริงโว๊ยอยู่ดีๆก็มีคู่หมั้นเป็นคนที่มันชอบ!” คำพูดของเพื่อนรักทำเอาเสืออิจฉาตาร้อนขึ้นมาทันที ชอบน้องเขาและยังสมหวังได้น้องเขามาเป็นคู่หมั้นของตัวเองอีก โคตรดีบอกเลยครืด~เสียงโทรศัพท์มือถือของมิวนิคดังขึ้นและคนที่โทรเข้ามาก็คือ มายู“ทีแบบนี้รีบโทรหาฉันเลยนะ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจที่พอเธอรู้ว่าเขาคือน้องชายพี่แมท ยัยตัวแสบถึงกับ
แมทธิววางโทรศัพท์มือถือของเขาลงบนฝ่ามือของน้องชาย มิวนิคกดเข้าไปดูหน้าแชท เขาสวมรอยเป็นพี่แมทพี่ชายของเขา แล้วพิมพ์ตอบข้อความกลับไปหาเธอMayu : สวัสดีค่ะพี่แมท นี่มายูเองนะคะMatthew : ครับMayu : มายูรบกวนพี่หรือเปล่าคะ คือมายูอยากจะทักมาบอกพี่ว่าอย่าส่งรูปให้มายูด้วยนะคะMatthew : เดี๋ยวพี่ส่งให้นะครับ พี่ขับรถก่อนMayu : โอเคค่ะว่าแต่พวกเราจะได้เจอกันอีกครั้งตอนไหนคะMatthew : อยากเจอเหรอครับMayu : ก็ค่ะ มายูอยากเจอพี่Matthew : ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยว่างครับ งานเยอะMayu : ไม่เป็นไรค่ะมายูเข้าใจ สู้ๆนะคะ มายูเอาใจช่วยพี่แมท“หึ ยัยตัวแสบทีกับพี่ฉันตอบไวจังเลยนะ” มิวนิคแค่นหัวเราะในลำคอด้วยความมันเขี้ยวหญิงสาวรุ่นน้อง ถ้าให้ทายยัยเด็กนี่น่าจะชอบพี่ชายของเขาเข้าให้แล้ว“กระดี๊กระด๊าเหลือเกินนะ” ร่างหนากำหมัดแน่นทีกับเขาไม่เห็นจะออกอาการแบบนี้บ้างเลย“พี่ห้ามตอบแชทของยัยเด็กนี่นะครับ!” แหงนใบหน้าขึ้นมองพี่ชายที่กำลังนั่งยกขวดน้ำดื่มอยู่ด้วยสายตาขุ่นเคืองเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมยัยเด็กนั่นถึงได้ชอบพี่เขา ทำไมถึงไม่เป็นเขา พี่ชายของเขามีอะไรดีถึงทำให้เธอชอบ“ทำไมหึงหรือไง?” แมทธิวว