ตึ่ง!
เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันสนทนายอดฮิตส่งเสียงขึ้นเรียกให้อริสาต้องละสายตาจากงานตรงหน้าหันมามอง
“Devil Dark” คือชื่อไลน์กลุ่มที่ปรากฏอยู่หน้าจอ กลุ่มไลน์นี้ตั้งขึ้นตามชื่อกลุ่มเดอะแก็งที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม อริสามองงานอย่างชั่งใจว่าจะทำต่อหรือเปิดอ่านข้อความจากเพื่อน ๆ ดีแต่ในที่สุดหญิงสาวก็ต้องวางงานลงและหันไปสนใจการสนทนาในกลุ่มไลน์
บทสนทนา
Plim : ทุกคน...
Plim : ไปเที่ยวกันเถอะ
Plim : ทริปวันหยุดรวมกลุ่มปีนี้ฉันได้สถานที่แล้ว
Panteera : ที่ไหนไอ้ปริม บอกมาด่วน ๆ
Pop : คงสมุยอีกดิ เหมือนปีก่อน
Bang : แกติดใจอะไรสมุยวะป๊อป หรือติดใจสาวสมุย
Jojo : นั่นดิวะป๊อป
Pop : ติดใจบ้าอะไรเบื่อต่างหาก
Techin : แล้วตกลงจะไปไหนวะปริม
Plim : ทริปภูเก็ต ตามที่คิดไว้ก็พักที่โรงแรมท่านเต้ยอาทิตย์นึง แล้วที่เหลืออาทิตย์นึงไปที่เกาะรักษ์ของท่านเสือท่านสิงห์
Techin : จะพักที่โรงแรมพี่ ถามกันยังน้อง
Lion : นั่นดิถามผมยังครับคุณปลิงทะเล
Plim : แหม่ ๆ พวกนายอนุญาตอยู่แล้วไม่ต้องขอหรอก เอาล่ะขอทราบรายชื่อด้วยคร่าใครไปคอนเฟิร์มด่วน ๆ สุดสัปดาห์จะได้จัดเต็มทั้งคนโสดไม่ซิง คนเพิ่งโสด คนอกหัก คนถูกหักหลัง คนโสดซิง คนมีคู่ รายงานตัวด้วย น้องนางปริมคนนี้จะได้จองตั๋วเครื่องบินถูก
Panteera : งานนี้ฉายเดี่ยวหรือแพคคู่ยัยปริม
Plim : ฉายเดี่ยวยะ แพนแกห้ามพาฝาชีมาด้วยนะเกรงใจคนโสดนิดนิง
Panteera : ก็ได้ ฉันไป
Aratee : ฉันก็ไป ยัยแอ้มก็ด้วย
Arita : ช่ายยย
Pop : ฉันด้วยเบื่อเมืองกรุง
Bang : เอาด้วย ไปแน่คอนเฟิร์ม
Jojo : ฉันด้วยไปเที่ยวสักสองอาทิตย์ก็ดีเหมือนกัน
Techin : ฉันเป็นเจ้าของโรงแรมต้องไปแน่ ไม่ยอมให้พักฟรีหรอก
Nalinya : ฉันก็ไป อกหักอ่ะ อยากพักใจ
Lion : ยัยแว่นอกหักหึหึ โสนะหน้า หมอสิงห์ไปชัวร์จะลากไอ้เสือไปด้วย
Plim : โอเค แพนไป อุ้มแอ้มไป แบงค์ไป โจไป เต้ยไป ป๊อปไป คะนิ้งไป สิงห์ไป อลินแกว่าไง เสือด้วยไม่ไปมีลากและกระชากนะคะขอบอก
Tiger : ฉันไม่ไปไอ้สิงห์ก็ลากไปอยู่ดี เอาเป็นว่าไปแล้วกัน
Lion : ดี ขี้เกียจลากอยู่พอดี
Tiger : ยัยเอเลี่ยนว่าไงกล้าไปเปล่า
อริสาที่อ่านมาจนถึงข้อความล่าสุดใช้มือทุบโต๊ะด้วยความโมโหที่ถูกคู่อริเก่าท้าทายก่อนจะกดตอบโดยไม่คิด
Alin : ฉันไปแน่ไอ้แมวบ้า
Plim : ตกลงไปหมดว่างั้นมันดีเว่อร์น้องนางขอไปจองตั๋วก่อนนะเจอกันวันศุกร์สิบโมง สนามบินดอนเมืองนะ ใครเบี้ยวตัดเพื่อนนะเออ
หลังจากรับคำชวนไปเที่ยวภูเก็ตของเดอะแก๊งเพื่อน อริสาก็รีบเคลียร์งานอย่างเร่งด่วนเพราะอีกแค่สามวันเท่านั้นถึงแม้ว่าคำชวนของเพื่อน ๆ ดูเหมือนนัดสังสรรค์ปีละครั้งอย่างที่เคยเป็นมาแต่เธอรู้ดีว่าแพนธีราคงปรึกษากับเพื่อน ๆ เพื่อหาสถานที่ให้เธอได้ผ่อนคลายความเสียใจเป็นแน่
แม้ว่างานแต่งงานของนภิตราและตฤณกันต์จะผ่านมาเกือบสามอาทิตย์แล้วก็ตามแต่เธอก็ยังไม่สามารถทำใจยอมรับการกระทำของนภิตราและตฤณกันต์ได้ ทั้งนภิตรายังคอยวนเวียนเยาะเย้ยเธออยู่ทุกวี่วัน
การไปพักผ่อนครั้งนี้อาจทำให้เธอผ่อนคลายและสบายใจขึ้นมาบ้างในความคิดของแพนธีราและผองเพื่อนแต่ผู้ร่วมกันคิดในครั้งนี้คงลืมไปว่าเกาะรักษ์ที่ว่ามันเป็นเกาะของคู่ปรับหมายเลขหนึ่งที่เธอยกให้เป็นศัตรูตลอดกาลซ้ำเขาคนนั้นยังบอกว่าจะไปด้วยนี่สิ...อารมณ์เสียจริง ๆ
ก๊อก ๆ ๆ
“พี่อลินคะ นี่เอกสารค่ะบอสอนุมัติใบลาพักร้อนให้แล้วค่ะ” ชริมาผู้ช่วยสาวคนสนิทเอ่ยบอกทันทีที่เข้ามาในห้องพร้อมกับยื่นเอกสารอนุมัติใบลาพักร้อนให้ ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่าใครร่างใบลานี้ขึ้นมาและบังคับให้บอสอนุมัติใบลาด้วยตัวเองโดยไม่ต้องผ่านฝ่ายบุคคลคงไม่มีใครทำได้นอกจากแพนธีราผู้เป็นภรรยาเจ้าของนิตยสารแห่งนี้ ดูเอาเถอะเธอตอบตกลงไม่ถึง15นาทีเอกสารถูกอนุมัติแล้ว
อริสาได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะสนทนากับรุ่นน้องคนสนิท “ขอบใจนะริมาพี่ลาสองอาทิตย์อย่าก่อเรื่องละ”
“คร่า ๆ อ้อพี่แพนบอกว่าให้พี่อลินลางานได้จนถึงวันศุกร์เลยนะคะ จะได้ไม่ต้องเจอยัยแบ๊วหน้าหนากับสามีของนาง” ชริมาเอ่ยบอกพร้อมกับทำหน้าเอือมระอาเมื่อพูดถึงนภิตราและตฤณกันต์ ใจคนยากแท้หยั่งถึง ชริมาไม่คิดเลยว่านภิตราที่ดูใสๆ จะกล้ามีความสัมพันธ์กับตฤณกันต์เพราะดูชายหนุ่มจะรักรุ่นพี่ของเธอเอามาก ๆ ส่วนนภิตราเองก็ดูซื่อ ๆ ใส ๆ ใครจะคิดว่านภิตราจะใสจริงแต่เป็นไสยศาสตร์
“อย่าเรียกเขาแบบนั้นนะ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องพี่บอกแล้วไงว่าอย่าก่อเรื่อง” อริสาเอ่ยปรามพลางส่ายหน้ากับคำพูดของรุ่นน้อง มันไม่ดีเลยที่ชริมาจะพูดถึงลูกพี่ลูกน้องของผู้บริหารแบบนี้ เธอไม่ได้กลัวตัวเองจะเดือดร้อนหรอกแต่กลัวน้องสาวจะโดนอำนาจมือเสียมากกว่า
“ก็ได้ ไม่เรียกก็ได้ คุยเรื่องทริปภูเก็ตของพี่อลินดีกว่า พี่เสือของน้องไปมั้ยอะ” ชริมาเอ่ยถามถึง “พี่เสือ” อริสาที่กำลังเซ็นเอกสารถึงกับชะงัก หึ เธอไม่ชอบอีตาเจ้าของชื่อที่สุด...มันเป็นชื่อของอีตาคู่ปรับหมายเลขหนึ่งตลอดกาลของเธออย่างไรล่ะ
“จะถามถึงมันทำไมเนี่ย แค่ได้ยินชื่อก็หงุดหงิดแล้ว” อริสาเอ่ยขึ้นหลังจากตอบตกลงว่าจะไปเที่ยวเธอเกือบลืมไปแล้วว่าต้องเจอกับคนที่แค่ชื่อก็ทำให้เธอหงุดหงิดแล้วอย่างพันตำรวจตรีศารทูลหรือสารวัตรเสือคู่ปรับตลอดกาลที่ตีกันมาตั้งแต่ประถม เธอพูดอะไรตานั่นก็ชอบขัดตลอดแค่ได้หาเรื่องเธอก็พอใจแล้วไอ้คำพูดห่ามๆ ที่ออกมาจากปากสุนัขรวมกับหน้านิ่งๆ กวน ๆ ของนายคนนั้นทำให้เธอหงุดหงิดเป็นที่สุดแต่ทุกครั้งที่เธอเปิดฉากทะเลาะกับตาคนนั้นมักจะมีคนพูดบางอย่างที่เธอกับอีตานั่นที่ไม่เคยเห็นด้วยในทางเดียวกันถึงกับคิดเหมือนกัน
“โบราณว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น ครูเห็นมาเยอะแล้วที่ทะเลาะกันมาก ๆ เกลียดกันมาก ๆ สุดท้ายก็ได้กันทุกคู่อย่างพ่อแม่พวกเธอน่ะนั้นก็เคยเกลียดเคยทะเลาะกันมาก่อนนะ แต่เดี๋ยวนี้รักกันจนเลี่ยน” คำพูดของครูที่ปรึกษาสมัยมัธยมที่เคยพูดวันที่เขาและเธอทะเลาะกันจนถูกทำโทษหน้าเสาธงซึ่งตรงกับวันที่ท่านปลดเกษียณและวันนั้นเองที่เธอและเขาพูดเป็นเสียงเดียวกัน
“ไม่มีทาง”
“ไม่เชื่อก็คอยดู” ครูคนเดิมยังเอ่ยบอกจากวันนั้นจนถึงวันนี้เธอก็ยังไม่เชื่อคำโบราณนั้นอยู่ดีเพราะเธอคิดว่าเกลียดก็คือเกลียดรักกันไม่ได้หรอกดังนั้นเธอจึงหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อของอีตานั่น
“พี่อลินใจลอยไปไหนเนี่ย” ชริมาเรียกแต่อริสายังคงนิ่งตกอยู่ในภวังค์แห่งวีรกรรมความแสบของตนและคู่ปรับจนรุ่นน้องสาวต้องเอ่ยชื่อศารทูลอย่างชื่นชมให้อริสาหมั่นไสและดึงสติกลับจากความหลัง
“พี่เสือสุดหล่อของน้องตอนนี้ต้องหล่อมากแน่ ๆ เลย”
“หึ หมั่นไส้ เอากาแฟมาซิ หาขนมมาด้วยจัดโต๊ะนี่ด้วย” อริสาพูดก่อนจะหันหน้าลงไปสนใจเอกสารต่อ
“พี่อลินอะ ระวังน๊าแกล้งน้องมาก ๆ เดี๋ยวน้องแช่งให้ได้กับคนที่เกลียดซะนี่” ชริมาเอ่ยบอกอย่างงอนอริสาเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาดุ มีที่ไหนมาแช่งให้เธอได้กันคนที่เกลียดถึงแม้มันจะเป็นไม่ได้ก็เถอะ
“ไม่มีทางซะละเกลียดคือเกลียดย่ะ”
“แต่ครูแก้วบอกว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นนะคะพี่อลินแล้วคนที่พี่เกลียดเนี่ยหล่อ รวย ฉลาด เท่แถมฮอตเป็นที่ต้องการของตลาดอีกต่างหากระวังตกหลุมรักเข้าให้ แล้วต้องมากลืนน้ำลายตัวเองไม่รู้ด้วย” ชริมาเอ่ยหยอกก่อนจะรีบวิ่งออกไปหากาแฟมาให้พี่แกก่อนจะโดยสายตาพิฆาต
“เชอะ คนอย่างอลินไม่ชอบก็คือไม่ชอบ โดยเฉพาะไอ้แมวบ้านั่นต่อให้เหลือมันคนเดียวในโลกฉันก็ไม่เอา!!!”
บ้านบดินทร์นุกูลและแล้วก็ถึงวันออกเดินทางตามนัดหมายที่ได้นัดกันเอาไว้ นายแพทย์สีหราชหรือหมอสิงห์สูตินารีแพทย์หนุ่มที่อายุอานามจะสามสิบอยู่แล้วแต่ก็ยังไม่มีทีท่าจะพาแฟนสาวมาแน่นำให้ผู้เป็นพ่อและแม่ได้รู้จักดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เขาตื่นขึ้นมาแต่เช้าและรีบรุดมาที่หน้าห้องของพี่ชายฝาแฝดด้วยใบหน้าที่พร้อมจะกินเลือดกินเนื้อถ้ามีคนเบี้ยวนัดในวันนี้“นี่แกกลัวฉันเบี้ยวนัดขนาดนั้นเลยเหรอ” ศารทูลหรือเสือนายตำรวจหนุ่มปราบปรามยาเสพติดที่มักจะเบี้ยวนัดการพบปะรวมรุ่นอยู่เป็นประจำเอ่ยถามแฝดผู้น้องที่ยืนกอดอกอยู่หน้าห้องนอนหลังจากที่เคาะประตูปึงปังปลุกจนเขาต้องตื่นมาเปิดให้ทันทีที่เขาเปิดประตูออกจากห้อง หึ...คงกลัวเขาเบี้ยวทริปไปเที่ยวภูเก็ตครั้งนี้เหมือนที่เขาเคยบอกว่าจะไปร่วมทริปกับเดอะแก็งแต่เบี้ยวนัดทุกครั้งละสินะ“แหง่ละ แกเบี้ยวมาสี่ห้าครั้งแล้วยังไงครั้งนี้ฉันต้องเอาแกไปด้วยให้ได้ ให้เวลาอาบน้ำครึ่งชั่วโมงเร็วๆ” นายแพทย์สีหราชเอ่ยบอก ให้ตายเถอะไอ้พี่ชายคนนี้เข้าไม่ถึงความตื่นเต้นที่จะได้เจอใครบางคนของเขาไม่ได้หรือไง ถึงได้ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเอาซะเลย“ที่อยากให้รีบเนี่ยเพราะจะได้ไปหายัยคะ
“แกนี่มันไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้แมวปากเสีย” อริสาเอ่ยตะคอกใส่ศารทูลด้วยความโมโห คำว่าถูกทิ้งที่ได้ยินจากใครต่อใครไม่เจ็บเลยสักนิดแต่เมื่อเป็นไอ้บ้านี่พูดเธอรู้สึกจี๊ดไปทั้งทรวง“เธอก็ไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกันนั่นแหละยัยเอเลี่ยน” ศารทูลที่เป็นประเภทแรงมาแรงไปสวนกลับทันที“ไอ้ปีศาจ”“ยัยแม่มด”ทั้งสองต่างมองหน้ากันราวจะกินเลือดกินเนื้อแต่ก่อนที่ “ไอ้ปีศาจอย่างศารทูล” กับ “ยัยแม่มดอย่างอริสา” จะเปิดฉากทะเลาะกันกลางสนามบินให้ได้อายปริมาก็รีบห้ามทัพกันท่าไว้ก่อน เธอกลัวจะไปไม่ถึงภูเก็ตน่ะสิ“พอแล้ว ๆ พวกแกเห็นป่ะเนี่ย...นี่มันกลางสนามบินนะ แกแยกเลยยัยคะนิ้ง หมอสิงห์ ก่อนที่ทริปภูเก็ตฉันจะเป็นหม้าย”“ยัยแว่นเอายัยอลินไปทางโน่นเลย” สีหราชเอ่ยบอกหญิงสาวในดวงใจด้วยน้ำเสียงเฉยชาที่เขาเป็นกับเธอแค่คนเดียวพร้อมกับดึงแฝดผู้พี่มามายืนข้างเจตริน ด้านนลินญาเธอส่งค้อนวงใหญ่ให้หมอหนุ่มก่อนจะดึงอริสามายืนข้างอารตี เธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาโกรธเกลียดอะไรเธอถึงได้เฉยชานักทั้งที่พูดดีและกระล่อนกับทุกคนแต่กับเธอสีหราชมักพูดจริงจังและชอบเรียกเธอว่ายัยแว่น...แว่นแล้วผิดตรงไหน!!!“ใจเย็นไว้อลิน โกรธคือโง่โมโหคือบ้า
ย้อนกลับไปยี่สิบสี่ปีก่อน โรงเรียนอนุบาลxxx “เอาล่ะค่ะเด็กๆ คุณครูจะให้หนู ๆ จับกลุ่มนะคะกลุ่มล่ะกี่คนก็ได้ จับกลุ่มได้แล้วต้องอยู่กับเพื่อนกลุ่มนั้นจนขึ้นประถมเลยนะคะใครทำผิดผิดทั้งกลุ่มใครทำดีได้ดีทั้งกลุ่มนะ เอาล่ะคุณครูให้เวลาจับกลุ่มหนึ่งอาทิตย์นะคะวันจันทร์หน้าทุกคนต้องมีกลุ่มแล้วในวันจันทร์ต้องออกมาแนะนำกลุ่มหน้าชั้นด้วยนะ” เสียงของคุณครูแสนสวยเอ่ยบอกนักเรียนชั้นอนุบาลสามที่เธอสองอยู่ในวันแรกของภาคเรียนที่หนึ่งก่อนจะปล่อยให้เด็ก ๆ หากลุ่มของตัวเอง “นี่มะยุกะเลาม้าย เราจื่อแพน” เด็กหญิงแพนธีราหรือน้องแพนในวัย5ขวบเอ่ยบอกหลังจากสะกิดหลังของเด็กหญิงปริมาหรือน้องปริมที่กำลังยืนเคว้งมองหาว่าจะจับกลุ่มกับใครดี “เราจื่อปริม” “ไปหาคงอื่นกานเตอะ” เด็กหญิงแพนธีราเอ่ยชวน เด็กหญิงปริมาพยักหน้าก่อนะจะชี้ไปที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนม้านั่งไม่ยอมไปหากลุ่ม เด็กหญิงทั้งสองคิดกันว่าจะหาแต่คนที่ไม่เข้ากับเด็กคนอื่นและในที่สุดก็หาได้ถึงแปดคนซึ่งประกอบด้วย น้องปริม น้องแพน น้องโจที่นั่งอยู่คนเดียว น้องแฝดอุ้มแอ้มและน้องป๊อปที่ตกลงว่าจะหากลุ่มด้วยกัน น้องแบงค์ที่ติดจะพูดไม
ปัจจุบัน(ภูเก็ต)“ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะทำให้สองคนนี้อยู่ในแก๊งเดียวกันมาเกือบจะสามสิบปีแล้ว มหัศจรรย์เนอะ” อารตีเอ่ยขึ้นหลังจากทุกคนตกอยู่ในภวังค์ของอดีต คิดแล้วก็คิดถึงสมัยเด็ก ๆ ที่ได้เจอหน้ากันทุกวัน และคุยกันทุกวันแตกต่างจากปัจจุบันที่กว่าจะเจอกันทีไม่ใช่ง่าย ๆ“นั่นสินะไม่คิดว่าฉันกับไอ้แมวปีศาจนี่จะอยู่แก๊งเดียวกันมาได้รู้สึกมหัศจรรย์จริง ๆ” อริสาเอ่ยขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อว่าแค่เรื่องแสนอับอายครั้งนั้นจะทำให้เธอไม่ชอบขี้หน้าคนที่ครั้งนึงเคยเล่นด้วยกันได้ขนาดนี้“มหัศจรรย์เหรอ ใช่มันมหัศจรรย์ที่สุดในจักรวาลเลย ฉันโคตรทึ่งพวกนายเลย” ศารทูลเอ่ยบอกก่อนจะมองเวลา “ไปที่เกาะเลยมั้ย หรือจะเที่ยวในตัวเมืองก่อน”“ไปเที่ยวกันก่อนแล้วกัน อาทิตย์หน้าค่อยเข้าไปที่เกาะ ไปหาโรงแรมพักกันก่อนใครเป็นเจ้าของโรงแรมนำทางค๊า” ปริมาเอ่ยบอกก่อนจะหันไปบอกเตชินทร์“เชิญครับคุณลูกค้า” เตชินทร์เอ่ยบอกก่อนจะนำทุกคนไปที่รถตู้ของโรงแรมที่เขาสั่งให้มารอ รอบนี้เตชินทร์จัดให้อริสาและศารทูลนั่งห่างกันที่สุดเพื่อป้องกันสงครามน้ำลายระหว่างทางการเดินทางแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นสงครามน้ำลายข้ามหัวเพื่อน ๆ ก็ยังคงมีขึ้นเ
“อ้าว มายืนทำอะไรตรงนี้ แล้วนั่นเป็นอะไรทำไมยืนตัวงอแบบนั้น” เสียงของอริสาดังขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาเห็นเพื่อนสาวระหว่างทางที่จะกลับห้อง อริสาไม่รู้สักนิดว่านลินญาได้ยินอะไรเข้าไปบ้าง แต่คำว่ายืนตัวงอของอริสาทำให้นลินญานึกขึ้นมาได้ถึงสาเหตุที่เดินลงมาจากห้อง“ฉันปวดท้องวันนั้นอีกแล้วอะแก ลืมเอายามาด้วยแกพกมาบ้างมั้ย” เพราะเธอเป็นหนึ่งคนที่มีปัญหาปวดท้องเวลาเป็นวันนั้นของเดือนแถมประจำเดือนยังมาไม่เป็นเวลาทำให้ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะประสบปัญหานี้ตอนไหน ทำให้บางครั้งก็ลืมเรื่องยาแก้ปวดไป และในบรรดาเพื่อนก็มีแค่อริสาที่มีปัญหาแบบนี้เหมือนกันเมื่อไปหาที่ห้องไม่เจอจึงต้องลงมาตามหาข้างล่าง ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมาได้ยินอะไรแบบนี้เข้านี่เธอโชคดีหรือโชคร้ายกันเนี่ย?“รู้สึกว่าจะไม่ได้เอามาอะแก เพราะก่อนมาเที่ยวมันมาแล้วฉันเลยสบายใจไม่คิดพกมาอะ” อริสาตอบเสียงเศร้าก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้ “แต่แกไม่ต้องวิตก มีคนนึงที่ต้องช่วยได้ เดี๋ยวฉันมาแกนั่งรอนี่นะ”พูดจบอริสาก็หายไปทางห้องครัวทันทีนลินญารู้ได้ไม่ยากเลยว่าอีกฝ่ายจะไปตามใครมาช่วย คนปวดท้องเพราะเป็นวันนั้นหน้าร้อนขึ้นชั่วขณะเมื่อนึกไ
“พี่อลินอยู่นี่เอง” น้ำเสียงทักดังขึ้นพร้อมกับที่หญิงสาวร่างมีน้ำมีนวลในชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์จะตรงปรี่มาพร้อมกับเจ้าบ่าวในชุดที่เข้าคู่กันทำเอาอริสา หรืออลิน บรรณาธิการสาววัยเฉียดสามสิบของนิตยสารท่องเที่ยวขึ้นชื่อผู้ถูกเรียกต้องกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย‘เมื่อไหร่สองคนนี้จะเลิกซ้ำเติมกันสักที แอบมีอะไรกันลับหลังจนฝ่ายหญิงท้องยังทำให้ฉันเจ็บไม่พอเหรอถึงได้ตามราวีกันไม่เลิก’หญิงสาวลอบพ้นลมหายใจเบา ๆ ก่อนหันหน้ามามองเจ้าของน้ำเสียงใสซื่อไร้เดียงสา หึ...ร้ายเดียงสาสิไม่ว่าอริสาไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าที่ดูใสซื่อไร้เดียงสาจนเธอเอ็นดูจะทำร้ายเธอได้ขนาดนี้ หญิงสาวตรงหน้าทำลายความรู้สึกรักใคร่เอ็นดูของเธอลงโดยไม่แม้แต่จะรู้สึกผิดเลยสักนิดมิหนำซ้ำยังเคยถามเธอว่าผิดอะไรอีกด้วยการที่นอนกับแฟนของเธอลับหลังยังไม่ผิดอีกหรือ การที่มีอะไรกับแฟนของคนอื่นจนท้องผู้หญิงคนนี้ยังบอกว่าไม่ผิดงั้นเหรอ อริสาเพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่าไอ้ความใสซื่ออ่อนหวานของผู้หญิงคนนี้มันเป็นแค่การเสแสร้ง...ตัวตนที่แท้จริงนั้นแสนจะร้ายกาจ“พี่อลินคะ อวยพรให้น้ำหวานกับพี่ตฤณหน่อยสิคะ”“เธอจะให้อวยพรอะไรเหรอนภิตรา