แชร์

บทที่ 836

ตอนนี้เองเจิ้งอวี่ก็นำปรมาจารย์ตระกูลเจิ้งหลายคนก้าวไปยืนอยู่ด้านข้างของฉินหมิง

“คุณฉิน คุณโอเคไหมครับ?”

“ผมมาสายเกินไป ต้องขอโทษด้วย...”

เจิ้งอวี่ยิ้มอย่างลุแก่โทษและพูดทักทายฉินหมิง

“ผมโอเค คุณมาได้ทันเวลาพอดี!”

ฉินหมิงพูดด้วยรอยยิ้ม

"ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว"

เจิ้งอวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นว่าฉินหมิงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสยกเว้นอาการบาดเจ็บที่ไหล่ จึงคลายความกังวลลง

“นายน้อยเจิ้ง หมายความว่าอย่างไร”

“ผมไม่ได้มีความแค้นอะไรกับตระกูลเจิ้ง ทำไมตระกูลเจิ้งถึงมาโจมตีผม”

ลี่ตั๋วไห่ถามด้วยใบหน้ามืดครึ้ม

“ไม่มีความแค้นอะไรกันเหรอ?”

“ลี่ตั๋วไห่ คุณช่างกล้าพูดประโยคนี้!”

“ก่อนหน้านี้ที่คุณสวมหน้ากากเหยียนหลัวแล้วมาดักปล้นผมระหว่างทาง ฉกชิงยาปราณแท้ของตระกูลเจิ้งของเราไปสามเม็ด!”

“เราก็ไม่ได้มีความแค้นอะไรกันใช่ไหม!”

เจิ้งอวี่พูดอย่างแค้นจัด

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ยังโกรธมาจนถึงทุกวันนี้!

"พูดไร้สาระ!"

“ฉันไปปล้นคุณเมื่อไหร่กัน? มีหลักฐานไหมล่ะ?”

ลี่ตั๋วไห่พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เขาไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะยอมรับสิ่งนี้!

“ข้อเท็จจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่ว่าจะเป็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status