แชร์

บทที่ 773

“คุณฉิน เมื่อสักครู่นี้เป็นผมที่มีตาแต่หามีแววไม่ ทำให้คุณขุ่นเคืองใจแล้ว…”

“ขอคุณได้โปรดเมตตา ยกโทษให้ผมด้วย”

คังเหวยรีบโขกศีรษะและร้องขอความเมตตา

“ทำไม เมื่อสักครู่นี้คุณเพิ่งจะพูดปาว ๆ ว่าจะจัดการผมอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”

“ตอนนี้ไม่คิดจะใช้กำลังจัดการกับผมแล้ว?”

ฉินหมิงเลิกคิ้ว ในใจครุ่นคิดและคาดเดาอย่างคลุมเครือว่าบางทีอีกฝ่ายอาจจะรู้ตัวตนของเขาแล้ว ท่าทีของอีกฝ่ายถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างกะทันหันเช่นนี้

“ไม่กล้า ผมไม่กล้าครับ...”

“เมื่อสักครู่นี้ผมแค่พูดพล่าม ผมสมควรตาย นายท่านได้โปรดเมตตาด้วย…”

เหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผากของคังเหวย เขากัดฟันและตบตัวเองซ้ำ ๆ หลายครั้งพร้อมกับพูดขอโทษอย่างจริงใจ

เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ผู้ที่ยืนมุงดูก็พากันแตกตื่น!

“นี่…ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่?”

“คุณชายใหญ่คังถึงกับยอมคุกเข่าลงและร้องขอความเมตตาจากเขา กระทั่งตบหน้าตัวเองด้วย!”

“หรือว่าเขาจะเป็นคนใหญ่คนโตของเมืองเจียงเฉิงของเราที่มีอำนาจมากกว่าตระกูลคัง?”

“อืม น่าจะใช่ ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้พวกเราประเมินเขาต่ำเกินไปแล้ว!”

......

ทุกคนมองไปที่ฉินหมิงด้วยความตกตะลึงพรึงเพร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status