บทที่ 520

และจากสถานการณ์ของรายการประมูลอื่น ๆ ราคาเริ่มต้นสามสิบล้านก็คงจะต้องจบราคาอย่างน้อยที่หนึ่งร้อยล้าน

แม้ว่าจะมีคนรวยและมีชื่อเสียงในโลกธุรกิจอยู่มากมาย แต่ราคาหนึ่งร้อยล้านก็ไม่ใช่เงินเล็กน้อยสำหรับพวกเขา การใช้เงินมากมายเพื่อซื้อยาที่ไร้ประโยชน์นั้นไม่คุ้มค่า หลายคนจึงเลือกที่จะยอมแพ้

เมื่อเห็นว่าทุกคนไม่สนใจ ฉินหมิงก็นั่งตัวตรงและรู้สึกตื่นเต้นมาก

เขาหวังว่ายิ่งมีคนเข้าร่วมการประมูลน้อยลงเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสชนะรางวัลวัตถุดิบยานี้มากขึ้น!

“ฉันให้สามสิบห้าล้าน!”

“ฉันให้สี่สิบห้าล้าน!”

“ฉันให้หกสิบล้าน!”

.…..

ลูกหลานหลายคนจากตระกูลชั้นสูงต่างหลงใหลโสมป่านี้และเสนอราคาเพิ่มขึ้นทีละคน ในไม่ช้า ราคาก็สูงถึงแปดสิบล้าน

“ผมให้หนึ่งร้อยล้าน!”

ในขณะเดียวกัน จู่ ๆ ฉินหมิงก็ยกป้ายหมายเลขในมือของเขาขึ้นและเสนอราคาอย่างเรียบเฉย

ลูกหลานหลายคนจากตระกูลชั้นสูงรู้ว่าโสมป่านี้ไร้ค่า ตอนนี้ที่ฉินหมิงเสนอราคาหนึ่งร้อยล้านซึ่งเป็นราคาที่ค่อนข้างสูง พวกเขาจึงเริ่มลังเลที่จะยอมแพ้

“หนึ่งร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง!”

“หนึ่งร้อยล้านครั้งที่สะ…”

หยางจวินพูดอย่างใจเย็น

ราคาโดยป