แชร์

บทที่ 406

ถ้ามียาหลอมลมปราณเพียงสองร้อยเม็ด แต่ละคนจะได้รับมันไปอย่างมากสุดก็แค่แปดหรือสิบเม็ดเท่านั้น มันจะไปพอได้ยังไง?

“เอาแบบนี้เป็นไงครับ?”

“คุณหนูซู เห็นแก่มิตรภาพระหว่างพวกเรา ช่วยผ่อนปรนให้ผมสักครั้งได้ไหม โปรดขายให้ผมหนึ่งพันเม็ด”

“แบบนี้พอจะได้ไหมครับ?”

ขณะที่เฝิงหลุนพูด เขาก็เหลือบมองไปยังทิศทางของฉินหมิง โดยหวังว่าซูซินเหยาจะเห็นแก่หน้าฉินหมิงแล้วขายให้เขาเพิ่ม

ครั้งสุดท้ายที่บ้านพักของพยัคฆ์บินหลัวซื่อฉง เฝิงหลุนไม่ลังเลใจเลยที่จะเป็นศัตรูกับลี่หย่งเจี๋ยและเค่ออั๋งเพื่อช่วยฉินหมิง ซูซินเหยายังจำเรื่องนี้ได้ดี

และเธอเองก็รู้ด้วยว่าฉินหมิงและเฝิงหลุนนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นเธอจึงเหลือบมองฉินหมิงโดยไม่รู้ตัวและต้องการถามความคิดเห็นจากเขา

ท้ายที่สุดฉินหมิงเป็นประธานของหมิงเหยากรุ๊ป และอำนาจการตัดสินใจขั้นสุดท้ายเป็นของฉินหมิง!

เมื่อเห็นฉินหมิงพยักหน้าเล็กน้อย ซูซินเหยาก็เข้าใจทันที จากนั้นเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า "นายน้อยเฝิง ในเมื่อคุณไว้หน้าหมิงเหยากรุ๊ปของพวกเรามากขนาดนี้ ถ้างั้นฉันก็เคารพไม่สู้เชื่อฟังก็แล้วกัน!"

“เยี่ยม เยี่ยมมากจริง ๆ!”

เฝิงหลุนมีความสุขมาก เข
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status