แชร์

บทที่ 393

“ยิ่งไปกว่านั้นสัตว์ร้ายฉินยังเป็นผู้ชายปกติคนหนึ่ง เขากับพี่ ชายโสดหญิงสาวอยู่ในห้องด้วยกันเพียงลำพัง จะทนไหวได้ยังไง!”

“โอ้...ไม่สิ จะเรียกว่าสัตว์ร้ายฉินไม่ได้อีกแล้ว จากนี้ไปฉันต้องเปลี่ยนไปเรียกว่าพี่เขยถึงจะถูกสินะ!”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดพร้อมกับขยิบตาให้ฉินหมิง รอยยิ้มฉายชัดเต็มใบหน้าของเธอ “พี่เขย ฉันพูดถูกไหมคะ?”

“อื้ม มีเหตุผลมาก!”

ฉินหมิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ถูกเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเรียกว่าพี่เขยคำหนึ่งแบบนี้ มันได้ผลกับเขามากจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดในอีกแง่หนึ่ง เขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติ แบบนี้ไม่เท่ากับยอมรับว่าตัวเองทนไม่ไหวหรอกเหรอ?

“พวกเธอ...”

หลินหว่านชิงถลึงตาจ้องฉินหมิงอย่างดุร้าย รู้สึกเขินอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เธออยากจะหาหลุมบนพื้นแล้วมุดเข้าไปเสียเดี๋ยวนั้น

“เอาล่ะ พี่สาว พี่เขย ที่ฉันเข้ามาก็เพราะมีเรื่องสำคัญจะพูดกับพวกคุณสองคน!”

“วันนี้เรายังไม่ได้เริ่มบ่มเพาะกันเลยนะ เรารีบฝึกกันเถอะ!”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเร่งเร้าอย่างอดทนไม่ไหวแล้ว ในที่สุดก็เปิดเผยความตั้งใจของเธอ

“เธอกระตือรือร้นในเรื่องการบ่มเพาะจริง ๆ นะ!”

ฉินหมิงกลอกตาแล้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status