แชร์

บทที่ 332

หลี่เหวินไห่ทักทายฉินหมิงอย่างอบอุ่นและนั่งลงบนโซฟา

หลังจากคำพูดสุภาพง่าย ๆ ไม่กี่คำจากทั้งสองฝ่าย

“ฉินหมิงป้ามีสองสามคำถามอยากจะถามหน่อยน่ะจ้ะ”

“ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนที่ไหน พ่อแม่ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ”

เจียงหลานถามเข้าตรงประเด็นทันที

“ผมเป็นเด็กกำพร้าน่ะครับ เติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในเจียงเฉิง…”

ฉินหมิงพูดตอบ อารมณ์ค่อนข้างหดหู่

“เด็กกำพร้าอย่างนั้นเหรอ?”

หลี่เหวินไห่กับเจียงหลานสองสามีภรรยาถึงกับชะงัก รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาแข็งทื่อทันที

“อย่างนั้นเธอทำงานอะไรล่ะ?”

เจียงหลานยังไม่ลดละในการถาม

แม้ว่าฉินหมิงจะเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีครอบครัวอะไรทั้งนั้น

แต่ถ้าฉินหมิงมีการงานที่ดี เงินเดือนและตำแหน่งค่อนข้างสูง และมีโอกาสที่ดีสำหรับการพัฒนาในอนาคต ซึ่งเธอก็กัดฟันยอมรับได้

“ปัจจุบันผมทำงานเป็นเลขานุการประธานบริษัทเครื่องสำอางแห่งหนึ่งน่ะครับ”

ฉินหมิงตอบตามความจริง

เจียงหลานรู้ว่าเลขานุการเป็นเพียงตำแหน่งเล็ก ๆ และไม่สามารถมีเงินเดือนที่สูงได้ ไม่ต้องพูดถึงโอกาสในการพัฒนาที่ดี ตอนนี้ในใจเธอเย็นวาบไปทั้งซีกแล้ว “อย่างนั้นเธอมีบ้านมีรถหรือเปล่า?”

“ไม่มีครับ ผมยังไม่ได้ซื้อครับ”

ฉิ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status