เรื่องมันก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร เสียเวลาอีกหน่อยจะเป็นไรไปหลังจากนั้น ผู้เชี่ยวชาญหลายคนจากแผนกค้นคว้าและพัฒนา ได้ปรับเครื่องตรวจใหม่เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาดหรือปัญหาใด ๆ จากนั้น พวกเขาก็เทสารละลายทดสอบลงในเครื่องทีละตัวและทดสอบอย่างระมัดระวังมากขึ้นไม่นานผลตรวจก็ออกมาเมื่อเห็นว่าข้อมูลการทดสอบที่แสดงบนหน้าจอขนาดใหญ่เหมือนกับข้อมูลแรกทุกประการเอ้าเฟิงและผู้อำนวยการเฉิงรวมถึงผู้บริหารระดับสูงทุกคนที่มีข้อสงสัยก็เงียบไปช่วงเวลานี้ ในห้องทั้งหมดเงียบสงัด ฉินหมิงเหลือบมองไปที่เอ้าเฟิงและผู้อำนวยการเฉิงและเป็นเขาที่ทำลายความเงียบนี้ลง “รองประธานเอ้าครับ ผู้อำนวยการเฉิงครับ ตอนนี้พวกคุณสองคนมีอะไรจะพูดอีกไหมครับ?”“ผม…”เอ้าเฟิงและผู้อำนวยการเฉิงใบหน้าถึงกับซีด ราวกับว่าพวกเขาพ่ายแพ้หมดท่า หัวใจของเขาห่อเหี่ยวมากพวกเขาทั้งสองใช้สมองคิดอย่างหนักไม่รู้ว่าฉินหมิงทำสำเร็จได้อย่างไร นี่มันยากที่จะเชื่อชัด ๆ !”“ในเมื่อคุณทั้งสองคนไม่มีอะไรจะพูด อย่างนั้นถือว่าพวกคุณแพ้การเดิมพันครั้งนี้แล้วล่ะกันนะครับ!”ฉินหมิงพูดอย่างเย็นชา“นี่ฉินหมิง ให้มันน้อย ๆ หน่อย!”“ถึงแม้คุณจะพัฒนา
คุณภาพของวัตถุดิบเป็นปัญหาสำหรับเธอมาโดยตลอด ตอนนี้ฉินหมิงไม่เพียงแต่พัฒนาเวชสำอางระดับไฮเอนด์เท่านั้น แต่ยังช่วยเธอลดความเสี่ยงด้านคุณภาพของวัตถุดิบอีกด้วยนี่เป็นพรที่พระเจ้าจัดสรรส่งมาให้เธอชัด ๆ!เป็นครั้งแรกที่เธอรับรู้ถึงความสามารถของฉินหมิงจากก้นบึ้งของหัวใจ!“นี่…นี่เขาเป็นคนจริง ๆ เหรอนี่…”ผู้บริหารทุกคนต่างตกตะลึงจนกรามของพวกเขาแทบจะหล่นลงกับพื้น พวกเขาทั้งหมดมองฉินหมิงราวกับว่าพวกเขากำลังมองสัตว์ประหลาดสีหน้าของเอ้าเฟิงกับผู้อำนวยการเฉิงยิ่งไม่สู้ดีมากขึ้น พวกเขาตกใจมาก!“ทำไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้…”ใบหน้าของเอ้าเฟิงเปลี่ยนเป็นสีแดง เลือดพล่านสุ่มอยู่ในอกจนเขาแทบจะกระอักเลือดออกมาเขาเป็นคนเย่อหยิ่งและถือตัวมาโดยตลอด เขาคิดว่าเขามีความสามารถและไม่เคยเห็นใครดีเท่ากับตัวเองโดยเฉพาะเด็กกำพร้าไร้ค่าอย่างฉินหมิง แม้แต่เศษเสี้ยวเขาเองก็ไม่อยากจะมอง!แต่ตอนนี้คนที่เขาขยะแขยงเหมือนมด แสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์และความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้ ตัวเขาเองเหมือนโดนเหยียบไว้ใต้เท้าของฉินหมิง!แบบนี้เหมือนเหยียบหน้าเขาชัด ๆ !“รองประธานเอ้า ผู้อำนวยการเฉิง คุณสองคนแพ้แล้วล่ะครับ
“ต้องอย่างนี้สิครับ สมกับที่เป็นคนใหญ่คนโตหน่อย คำขอโทษของคุณผมจะรับเอาไว้ละกันนะครับ!”“ครั้งนี้ผมจะไม่มาทะเลาะกับคุณ ต่อไปผมหวังว่าคุณจะประพฤติตัวเองดีกว่านี้นะครับ!”ฉินหมิงพูดเสียงเรียบ และไม่สนใจเอ้าเฟิงอีก“ประธานหลินครับ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วล่ะก็ ผมขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะครับ”ตอนนี้สีหน้าเอ้าเฟิงดูมืดดำน่ากลัวเป็นอย่างมาก ตอนนี้เขาเสียหน้าจนไม่กล้าทนอยู่ที่นี่อีกต่อไป หันหลังกลับแล้วเตรียมตัวเดินจากไป“รองประธานเอ้า รอเดี๋ยวค่ะ”หลินหว่านชิงเรียกเอ้าเฟิงให้หยุด“ประธานหลิน ไม่ทราบว่าคุณจะสั่งให้ผมไปทำอะไรหรือเปล่าครับ?”เอ้าเฟิงถาม“ตอนนี้เลขาฉินก็ได้พัฒนาเวชสำอางออกมาแล้ว ขั้นต่อไปคือบริษัทจะต้องผลิตในปริมาณมาก”“ส่วนเรื่องการผลิตฉันจะฝากไว้เป็นหน้าที่ของฉินหมิงไปก่อน… แล้วคุณค่อยมอบงานที่เกี่ยวข้องให้เขาทีหลังนะคะ…”หลินหว่านชิงออกคำสั่งในครั้งนี้ฉินหมิงไม่เพียงแต่พัฒนาเวชสำอางระดับไฮเอนด์ได้เท่านั้น แต่ยังเพิ่มประสิทธิภาพในการกลั่นวัตถุดิบได้อีกด้วยทั้งสองเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฝ่ายผลิต การมอบความรับผิดชอบในการผลิตให้กับฉินหมิงชั่วคราวจะทำให้การทำงานครั้งต่อไป
ความพยายามและเก่งขนาดนี้ ไม่สามารถวัดได้ด้วยเงินปันผลเพียงเล็กน้อยได้!แม้ว่าฉินหมิงจะขอสิทธิผู้ถือหุ้น เธอก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้ฉินหมิงพอใจ!“เขาไม่ใช่คนโง่นะ จะไม่พอใจได้อย่างไร…”หานซีกลอกตาแล้วพูดในปัจจุบันตามผลประโยชน์ที่มาจากบริษัท กำไรสุทธิประจำปีอยู่ที่อย่างน้อยสามถึงสี่หมื่นล้านหากฉินหมิงได้รับสิทธิ์ในการรับเงินปันผลสิบเปอร์เซนต์เขาจะได้รับเงินปันผลสามถึงสี่ร้อยล้านทุกปี นี่มันไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อยเลย!ถ้าต่อไปแม้ฉินหมิงไม่ทำงาน ก็มีเงินใช้ไปจนแก่!นี่เป็นเรื่องดีที่ไม่ต้องออกแรงสักนิด หานซีคิดว่าฉินหมิงคงไม่ว่าอะไรแน่!แต่ถึงอย่างนั้นสิ่งที่เธอคิดยังไม่ทันจะคิดจบ คำพูดต่อมาของฉินหมิงเกือบจะทำให้ใบหน้าของเธอแตกเป็นเสี่ยง ๆ !“หว่านชิง ผมไม่ต้องการเงินปันผลอะไรหรอกครับ ผมแค่ต้องการ…”ฉินหมิงมองไปที่หานซี คำพูดอึก ๆ อัก ๆพอมีหานซีอยู่ข้าง ๆ มันทำให้เขาไม่สะดวกที่จะพูดออกมา“ฉินหมิง นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ!”หานซีตกใจมากจนกรามของเธอแทบจะหล่นลงกับพื้นหลังจากวันงานเลี้ยงฉลอง เธอก็ได้รู้ว่าฉินหมิงนั้นเป็นเด็กกำพร้าเนื้อตัวแทบไม่มีอะไรเลยเมื่อฉินหมิงตกอยู่
เอ้าเฟิงถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่ออกมา พยายามทำให้ตัวเองนั้นใจเย็นลง“นี่คุณอย่าบอกนะว่าจะขัดขวางการทำผลิตภัณฑ์?…”ตู้เซียวที่คิดอยู่ ไม่นานก็เข้าใจในสิ่งที่เอ้าเฟิงพูดครั้งที่แล้วเขาและเอ้าเฟิงได้ปรึกษาเรียบร้อยว่าจะจัดการฉินหมิงอย่างไร เพราะว่าจู่ ๆ ก็มีเรื่องการพัฒนาเวชสำอางและการกลั่นวัตถุดิบที่เพิ่มเกิดขึ้น ทั้งสองคนจึงต้องระงับแผนนี้เอาไว้ชั่วคราวแต่ตอนนี้ทั้งสองเรื่องนี้ก็ได้มีผลสรุป มันจึงถึงเวลาที่เขาจะดำเนินการตามแผนที่คิดกันเอาไว้ซักที!“ใช่ครับ!”“ผมคิดแผนที่จะจัดการเรียบร้อยแล้ว รับประกันได้เลยไม่มีทางผิดได้…”เอ้าเฟิงหัวเราะออกมา เขากวักมือให้ตู้เซียวเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อบอกแผนการของเขาอย่างละเอียด “ดีครับ นี่เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ !”“ขอแค่แผนดำเนินไปอย่างราบรื่น เท่านี้ฉินหมิงจะต้องรีบเผ่นออกไปจากบริษัทแน่นอน!”ดวงตาตู้เซียวเป็นประกาย เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา“มันต้องเป็นแบบนั้นแน่นอนครับ!”“ตอนนี้คุณทำตามแผนของผมไปก่อน ครั้งนี้ผมจะทำลายชื่อเสียงของมันให้มันไม่มีที่ยืนอีกเลย!”ในดวงตาของเอ้าเฟิงแอบซ่อนรังสีอำมหิตเอาไว้…เวลาช่วงบ่ายฝ่ายบุคคลของ
“ผมหวังว่าคุณจะใช้เขาให้เกิดประโยชน์ในอนาคตนะครับ!”“อ้อ อย่างนั้นเหรอ?”“เขามีความสามารถขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?”หลินหว่านชิงคาดไม่ถึง“จริงซะยิ่งกว่าจริงอีกครับ!”“ถ้าคุณไม่เชื่อล่ะก็ ถามหานซีได้เลยครับ”ฉินหมิงชี้ไปทางหานซีที่อยู่ด้านข้าง“อืม ที่ฉินหมิงพูดมาน่ะถูกแล้ว รองผู้อำนวยการกัวท่านนี้มีความสามารถจริง ๆ”หานซีพยักหน้าหลายวันมานี้เขาอยู่ที่โรงงานกับฉินหมิงตลอด ความสามารถของรองผู้อำนวยการกัวเธอก็เคยเห็นมาแล้ว นับว่าเป็นคนที่มีความสามารถดีคนหนึ่ง“ดูเหมือนว่าเขาจะมีความสามารถบางอย่างนะเนี่ย!”“งั้นเอาอย่างนี้ ผู้อำนวยการเซี่ยของสาขาที่สองจะเกษียณในหนึ่งเดือนแล้ว รอให้ผู้อำนวยการเซี่ยเกษียณ ฉันจะย้ายรองผู้อำนวยการกัวไปดำรงตำแหน่งแทนละกัน"หลินหว่านชิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดเนื่องจากได้ฟังฉินหมิงและหานซีแนะนำ เธออดไม่ได้ที่จะเห็นความสำคัญของรองผู้อำนวยการกัว“ดีครับ”ใบหน้าฉินหมิงดีใจ จากนั้นเหมือนเขายะคิดอะไรได้บางอย่างเลยพูดเสริมไปว่า “ประธานหลินครับ ผมยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”“เกี่ยวกับเงินปันผลสิบเปอร์เซ็นต์ ผมไม่สามารถรับไว้คนเดียวได้ ผมคิดว่าควรจะแบ่งให้รองผ
“ฉินหมิง ครั้งนี้ฉันให้รางวัลนายด้วยเงินปันผลสิบเปอร์เซ็นต์ ไม่ใช่เพราะนายพัฒนาเวชสำอางและเพิ่มประสิทธิภาพในการกลั่นวัตถุดิบอย่างเดียว แต่ยังเป็นเพราะนายช่วยให้บริษัทได้รับความร่วมมือจากกลุ่มธุรกิจโจวกรุ๊ปด้วย"“รางวัลนี้นายควรจะรับไว้ ไม่ต้องแบ่งให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น!”“อีกทั้งเรื่องของรองผู้อำนวยการกัว ผู้บริหารระดับสูงทุกคนของบริษัทของเรามีสิทธิ์ในการรับเงินปันผลตามความรับผิดชอบและผลงานของพวกเขาอยู่แล้ว”“แค่รองผู้อำนวยการกัวได้เข้าไปเป็นผู้อำนวยการโรงงาน เขาก็จะเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทและเขาจะได้รับสิทธิ์ในการจ่ายเงินปันผลตามเกณฑ์เมื่อถึงเวลา นายไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเขาเลย!"หลินหว่านชิงพูดอย่างชัดเจนผู้บริหารส่วนใหญ่ของบริษัทมีสิทธิ์ในการรับเงินปันผลประมาณหนึ่งหรือสองเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ส่วนเอ้าเฟิงและหานซีได้เพียงประมาณแปดเปอร์เซ็นต์ถึงหกเปอร์เซ็นต์เท่านั้นคนเหล่านี้ส่วนใหญ่ก็ได้ทำงานกับเธอมากกว่าสองปีแล้ว และทุกคนก็มีส่วนช่วยเหลือบริษัทอย่างมากหากรองผู้อำนวยการกัวช่วยฉินหมิงเพียงเล็กน้อยและเขามีสิทธิ์ได้รับเงินปันผลถึงห้าเปอร์เซ็นต์แล้วเธอจะอธิบายให้ผู้บร
“เรื่องที่ควรถามก็ถาม เรื่องทีไม่ควรถามก็ไม่ควรถาม!”“เอาเป็นว่า คุณทำตามนี้ละกัน!”ผู้อำนวยการหวงพูดอย่างไม่สบอารมณ์“ผม…”สีหน้าของกัวลี่โกรธขึ้น จากนั้นก็กัดฟันตอบ “ผู้อำนวยการหวงขอโทษนะครับ เรื่องนี้ผมคงทำให้คุณไม่ได้!”ผู้อำนวยการหวงมองอย่างเย็นชา “ไม่ทำงั้นเหรอ?”“ได้ งั้นคุณก็เก็บข้าวของแล้วไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”“พรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานแล้ว!”“อะไรนะครับ?”“ได้ไงครับ!”“ผู้อำนวยการหวง ผมทำงานที่บริษัทนี้ร่วมจะสิบปีแล้วนะครับ ผม…”กัวลี่ตกใจมาก เขาอยากจะพูดอะไรออกมาบ้าง แต่คำพูดนั้นก็ถูกผู้อำนวยการหวงขัดซะก่อน“อย่างนั้นคุณก็ทำซะสิ!”“ไม่อย่างก็ไสหัวออกไปซะ!”“ควรจะเลือกทางไหน ก็คิดเอาเองละกัน!”ผู้อำนวยการหวงพูดอย่างเย็นชา“แต่ว่า…”“ไม่มีแต่!”“ฝ่ายบุคคลออกประกาศชื่นชมฉินหมิงซะขนาดนั้น คุณคงจะเห็นแล้วใช่ไหมล่ะ?”“หลายวันมานี้คุณช่วยเหลือเขา แม้ว่าไม่มีบทบาทมากแต่ก็ทำงานอย่างยากลำบากแต่กลับไม่ได้รางวัลสักสตางค์แดงเดียว“มันคุ้มแล้วเหรอ ที่จะตกงานให้กับคนหน้าหนาแบบนี้!”ผู้อำนวยการหวงหัวเราะเยาะกัวลี่ที่กำลังจะอ้าปากพูด แต่ก็เก็บไว้ในใจเช่นเดียวกับที่ผู้