แชร์

บทที่ 102

“แต่ว่าคุณไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ ผมจะสั่งยาให้คุณ ขอแค่คุณกินยาจีนแผนโบราณเป็นเวลาสามวันติดต่อกันตามใบสั่งยา ผมรับรองว่าจะรักษาโรคได้…”

ฉินหมิงที่เห็นในรถมีปากกาและกระดาษพอดี เขาสะบัดมือและเขียนใบสั่งยาลงบนกระดาษเพียงไม่กี่ขีด

“นายนี่มัน…หน้าไม่อาย!“

หานซีโกรธมาก เธออายมากจนเธออยากจะตะครุบฉินหมิงและกัดฉินหมิงด้วยซ้ำ

เนื่องจากสุขภาพที่ดีเยี่ยมของเธอ มีคนตามจีบเธอไม่คาดสาย แต่ฉินหมิงเป็นผู้ชายคนแรกที่กล้าแกล้งเธอ!

ปี๊น! ปิ๊น! ปิ๊น!

ในเวลานี้ไฟเขียวที่ทางแยกก็เปลี่ยน และรถหลายคันที่อยู่ด้านหลังก็บีบแตรเพื่อไล่หานซี

หานซีสงบสติอารมณ์ไม่ได้ เธอได้เหยียบคันเร่งจนเกือบชนท้ายรถคันหน้า

ในที่สุดก็รอจนผ่านสี่แยก หานซีขับรถไปข้างถนนและรีบจอดรถ

ฉินหมิงที่เพิ่งจะเขียนใบสั่งยาเสร็จ เขาเงยหน้าขึ้นมองออกไปข้างนอกและถามอย่างด้วยความแปลกใจ

“นี่ผู้ช่วยหาน คุณขับต่อไปสิครับ จู่ ๆ ก็จอดรถมีอะไรหรือเปล่าครับ?”

“ผู้ชายบ้า!”

“นายลงจากรถฉันไปเดี๋ยวนี้นะ!”

หานซีดุด้วยความอับอายและความโกรธ

“ลงจากรถเหรอครับ?”

“แต่นี่ยังไม่ถึงบริษัทเลยนี่ครับ จะให้ผมลงจากรถทำไมล่ะครับ?”

ฉินหมิงมีอาการสับสน

“นายจะล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status