บทที่ 223

จำคนผิดอย่างนั้นหรือ?

หลินเย่ว์ปลอบหลินยวนอยู่นานสองนานก็ยังไม่ดีขึ้น แต่พอได้ยินประโยคนั้น น้ำตาก็พลันหยุดไหล

นางเหลียวมามองเซียวเหิงตาละห้อย "ท่านพี่เหิงคิดว่าท่านพี่...เป็นใคร?"

หัวใจของเซียวเหิงพลันหนักอึ้ง

เขาคิดว่าตัวเองพูดอย่างชัดเจนแล้ว หลินยวนไม่ควรถามอีก

แต่สำหรับหลินยวนนั้น หลังจากได้เห็นภาพแนบชิดของเซียวเหิงและเฉียวเนี่ยน สิ่งเดียวที่น้องต้องการน้ันคือคำตอบที่ชัดเจน

เพียงแต่เซียวเหิงไม่กล้าพูดมันออกมา

อากาศราวกับหยุดนิ่ง

หลินเย่ว์เอ่ยขึ้นในทันใด "ก็ต้องคิดว่าเป็นเจ้าอยู่แล้ว! เป็นไปได้ว่าเซียวเหิงดื่มจนเมามาย คนงานดันมาบอกว่าคุณหนูจวนโหวมาแล้ว เซียวเหิงถึงได้เห็นเฉียวเนี่ยนเป็นเจ้าน่ะสิ"

เมื่อพูดถึงเพียงเท่านั้น หลินเย่ว์ก็สะกิดเท้าถีบเซียวเหิงใต้โต๊ะอย่างอดไม่ได้ ทั้งยังพยายามส่งสายตาให้เซียวเหิงสุดชีวิต "ใช่ไหม เซียวเหิง?"

เซียวเหิงเหลือบตามองหลินเย่ว์ ก่อนจะส่งเสียง "อืม" ตอบกลับ

ทว่าคนเป็นแม่ทัพ เขามักจะดื่มกับเหล่าทหารเสมอ คอแข็งกว่าหลินเย่ว์นัก วันนี้เหล้าเหยือกเล็กเพียงไม่กี่เหยือก กลับทำเขาเมามายจนตาฟ่าฟาง แต่ก็คงไม่ถึงขั้นจำคนผิดหรอกกระมัง!

เว้นเสียแต่เ