แสงแดดยามเช้าที่สะท้อนเข้ามาทำให้คนที่กำลังนอนหลับอยู่ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้น ธาริกาต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะปรับโฟกัสสายตาได้ เนื่องจากอาการปวดศีรษะจู่โจมอย่างหนัก ความทรงจำในค่ำคืนที่ผ่านมาเลือนราง ราวกับหมอกควัน บ่งบอกว่าเธอคงจะดื่มหนักเกินไปจนขาดสติ
ในที่สุดเปลือกตาก็เปิดขึ้นเต็มที่ เธอจึงก็เริ่มสำรวจสภาพแวดล้อมรอบกาย
ทว่าสถานที่ที่เธอเห็นนั้น ไม่ใช่คอนโดของเอวา ดังที่คาดการณ์ไว้ และก็ไม่ใช่ห้องที่บ้านของเธอเองเช่นกัน เธอตื่นนอนขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่รู้จัก ต้องใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะประมวลผลสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ทันใดนั้น ร่างบางก็ดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว คว้าผ้านวมเนื้อนุ่มมากอดไว้แนบอก ชุดราตรีที่เธอสวมใส่เมื่อคืนวานไม่ได้อยู่บนร่างกายอีกต่อไป หากแต่เปลี่ยนเป็นชุดวอร์มเนื้อดี และเสื้อยืดคอกลมสีอ่อนสัมผัสนุ่มสบาย
ความจริงบางอย่างเริ่มกระจ่างชัด ทว่าเธอกลับไม่อยากที่จะครุ่นคิดถึงมัน
สายตาของธาริกากวาดมองสำรวจสภ
ทั้งสองรับประทานอาหารกันเงียบ ๆ แม้ว่าธาริกาจะสัมผัสได้ว่าจักรินทร์อาจมีเรื่องอยากพูด แต่เธอเลือกที่จะตักแพนเค้กที่ราดน้ำเชื่อมเมเปิลเข้าปากไปเรื่อย ๆเมื่อท้องเริ่มอิ่มและจังหวะการทานช้าลง จักรินทร์จึงหันมาหาหญิงสาว พร้อมที่จะเริ่มบทสนทนาที่เขารอคอยมาตลอดเช้า“เมื่อคืนเธอพูดอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ...”ธาริกาเลิกคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย “อะไรหรือคะ?”“เธอบอกว่าเพื่อนเธอยุให้เธอลอง” จักรินทร์ทวนคำ “และที่สำคัญกว่านั้น…เธออยากจะลองกับฉัน”ธาริกาก้มหน้างุด พยายามควบคุมเลือดลมที่สูบฉีดขึ้นมาบนใบหน้า“ค่ะ” เธอตอบเสียงแผ่ว“จริงหรือ?”“คือ… คุณหมอก็รู้นี่คะว่า...ฉันไม่มีประสบการณ์” ธาริกาอ้อมแอ้ม“แล้วเธออยากมีรึเปล่า”ธาริกาครุ่นคิด เธอต้องการเช่นนั้นจริง ๆ หรื
สีหน้าของจักรินทร์แสดงถึงความพึงพอใจ“ใช่ นั่นแหละ ฉันคิดว่าฉันชอบมันมาก” เขาค่อย ๆ ยื่นมือมาเชยคางเธอเบา ๆ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองตาเขา “จากนี้ไป เมื่อเราอยู่ในที่ส่วนตัว เธอต้องเรียกฉันว่าแด๊ดดี้ เข้าใจไหม”ธาริกาพยักหน้าเบา ๆ การสัมผัสที่แน่นแต่ไม่เจ็บของเขาทำให้ความรู้สึกแปลก ๆ ไหลวนไปทั่วร่างกาย เธออยากให้เขาออกคำสั่งเธอมากขึ้น บอกให้เธอทำในสิ่งที่เขาต้องการ“พูดสิ” จักรินทร์กระตุ้นเธออีกครั้ง“ค่ะ...แด๊ดดี้” ธาริกาพูดด้วยเสียงเบาแต่ชัดเจน“เด็กดี” เขาปล่อยมือจากปลายคางมนและนั่งพิงหลังอย่างผ่อนคลาย ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดถึงขั้นตอนต่อไป “รู้ไหม มีสิ่งที่เราทำได้โดยไม่ต้องสัมผัสกันเลยตอนนี้ ถ้าเธออยากจะลอง”“อะไรคะ?” ธาริกาถามด้วยความสงสัย เอียงหัวเล็กน้อยอย่างน่ารัก“อย่างแรก มีวิธีที่เธอ และเธอเพียงคนเดียว สามารถทำให
“ดีมาก เพราะฉันเองก็อยากจะย้ายก้นยั่ว ๆ ของเธอมาวางบนโต๊ะทำงานของฉันเต็มทีแล้ว” เขาเว้นจังหวะ “ผมจะเอาเธอจากด้านหลัง”“อืม...”ธาริกาครางฮือในลำคอเบา ๆ รับรู้ได้ถึงความชื้นแฉะที่เพิ่มมากขึ้นในบริเวณส่วนนั้น“คลำหาปุ่มเสียวของเธอสิ” จักรินทร์ออกคำสั่งอีกครั้ง พลางเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เพื่อที่จะได้มองเห็นทุกกิริยาของหญิงสาวได้อย่างชัดเจนเต็มตา “เล่นกับมัน กดคลึงมัน บีบ หรือจะทำอะไรก็ได้ ที่ทำให้เธอรู้สึกดีที่สุด”ธาริกาไม่รอให้เขาต้องย้ำคำสั่งเป็นครั้งที่สองปุ่มเนื้อเล็ก ๆ ใจกลางความสาวกำลังร่ำร้อง โหยหาการกระตุ้นที่มากยิ่งขึ้น เธอรู้สึกได้ว่าลมหายใจของตนเริ่มถี่กระชั้นขึ้น เมื่อเริ่มลงมือปรนเปรอความสุขให้แก่ตนเองการที่จักรินทร์กำลังจ้องมองมายังทุกอิริยาบถของเธอ กลับยิ่งทำให้ความรู้สึกเสียวซ่านทวีคูณมากยิ่งขึ้นไปอีกในตอนนี้ เธอรู้สึกถึงชุ่มชื้นมากพอที่จะคลึ
หลังจากธาริกากลับไป จักรินทร์กำลังคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเขารู้ดีว่าธาริกายังคงรู้สึก ตื่นตระหนกกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เขาก็มั่นใจเช่นกันว่า เธอมีความสุขกับมันมากทีเดียว และจะต้องหวนกลับมาหาเขาอีกในเร็ววันด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมากับผู้หญิงมากมาย จักรินทร์เชื่อว่าอีกไม่นานเขาคงจะรู้สึกเบื่อหน่าย และหันเหความสนใจไปหาเหยื่อรายใหม่ แต่ด้วยข้อตกลงที่ทำไว้ เขาก็มั่นใจเช่นกันว่าการจบความสัมพันธ์ครั้งนี้จะเป็นไปอย่างราบรื่นและปราศจากปัญหาไม่เคยมีผู้หญิงคนใด ที่สามารถตรึงความสนใจของเขาไว้ได้นานเกินหนึ่งเดือน และเขาก็ไม่คิดว่าธาริกาจะแตกต่างหรือเป็นข้อยกเว้นแต่ประการใด แต่มันก็น่าสนุกดี ที่จะได้เฝ้าดู ว่าเธอจะอดทนต่อเกมนี้ได้นานสักแค่ไหน ในตอนนี้ ธาริกามิใช่หญิงสาวที่แตะต้องไม่ได้อีกต่อไป ทว่านั่นก็มิใช่ปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขาสนใจในตัวเธอร่างสูงเดินไปยังห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เปิดแล็ปท็อปและเข้าสู่ระบบออนไลน์เพื่อเขียนใบสั่งยา เขาสั่งจ่ายยาค
เขาคงจะสนุกไม่น้อยหากได้ออกคำสั่งชี้นำเธออีกครั้งเฉกเช่นที่เขารับรู้ว่า ธาริกาเองก็ปรารถนา ที่จะถูกเขาสั่งการเช่นกันจักรินทร์มิใคร่อยากจะนำพาความสัมพันธ์ส่วนตัวมายุ่งเกี่ยวในที่ทำงาน แต่เขาก็คิดว่าการหยอกเย้าด้วยการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ และการพูดจาสองแง่สามง่ามเพื่อกระตุ้นหญิงสาว คงมิใช่เรื่องเสียหายอันใดคนไข้รายต่อไปของจักรินทร์เป็นหญิงสาวที่มาพบเขาอย่างสม่ำเสมอ หลังจากเธอเข้าห้องตรวจ จักรินทร์ก็เดินเข้าไปพร้อมกับความหวังว่าเธอจะยอมรับคำขอที่อาจฟังดูแปลกไปสักหน่อย“สวัสดีค่ะคุณหมอ” เธอทักทายด้วยรอยยิ้มกว้าง“สวัสดีครับคุณจันทร์เพ็ญ เป็นยังไงบ้างครับ”“ดีค่ะ”“ครับ เอ่อ...วันนี้ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณนิดหน่อย อาจฟังแปลกไปบ้าง แต่ไม่ต้องรู้สึกกดดันนะครับถ้าคุณไม่ยินยอม”“อะไรคะคุณหมอ” คนไข้สาวถาม พร้อมกับเอนตัวมาข้างหน้า สายตาเต็มไปด
ร้านเบเกอรี่เล็ก ๆ แห่งนี้ดูอบอุ่นและน่ารักตั้งแต่ก้าวแรกที่ ธาริกา เดินเข้าไป กลิ่นหอมหวานของขนมอบสดใหม่อวบอวลแทรกอยู่ในอากาศ ผนังร้านทาสีโทนพาสเทลอ่อน ๆ ให้ความรู้สึกสบายตา ชั้นวางขนมเรียงรายอยู่ด้านหน้า เต็มไปด้วยครัวซองต์สีทองกรอบ ชิ้นพายผลไม้ที่ดูน่าทาน และเค้กชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ตกแต่งอย่างประณีตธาริกาเลือกนั่งยังที่นั่งริมหน้าต่างบานใหญ่ ที่ประดับด้วยผ้าม่านลายดอกไม้สีอ่อน เก้าอี้เบาะนุ่มสีครีมและโต๊ะไม้เล็ก ๆ ถูกจัดวางอย่างเรียบร้อย เหมาะแก่การนั่งจิบชาและเพลิดเพลินกับขนมอบร้อน ๆ เสียงเพลงแจ๊สเบา ๆ ดังลอยมาจากลำโพง ทำให้บรรยากาศในร้านรู้สึกผ่อนคลายและเป็นส่วนตัววันนี้เธอนัดเจอกับเพื่อนสนิทหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายสัปดาห์เนื่องจากเธอวุ่นอยู่กับการสอบปลายภาคและการสำเร็จการศึกษาเธอมีเรื่องราวมากมายที่ต้องการเล่าและอัปเดตให้กับ เอวา เพื่อนของเธอให้ได้ฟังไม่นานก็ปรากฏหญิงสาวที่เดินมาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส ผมยาวสยายพลิ้วไหลเคลียไปบนไหล่ เสื้อยืดที่สวมมีร่อยรอยเปรอะเปื้อนรอยสี แต่นั่นไม่ได้ทำให้ดูสกปรกหรือน่ารังเกียจ กลับกัน มันสะท้อนความคิดสร้างสรรค์และอิสระอันเต็มเปี่ยมของเธอ
หญิงสาวนึกถึงใบหน้าของชายหนุ่มที่เธอแม้จะไม่เคยเจอตัวจริงแต่เคยเห็นตามสื่อโซเชียลนายแพทย์จักรินทร์ สิทธิรักษ์ เป็นหนึ่งในสูตินรีแพทย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ เขามีหน้าตาที่หล่อเหลาคมเข้ม อายุแค่สามสิบหก และเป็นที่คลั่งไคล้ของสาว ๆ มากมาย แต่เรื่องนั้นไม่ได้อยู่ในหัวเธอเลย“นี่แสตมป์ ฉันยังได้ยินมาอีกนะว่าคุณหมอเขาชอบเด็กสาว ๆ เธอต้องสัญญานะ ว่าจะดูแลตัวเองให้ดี”“รู้แล้วน่าเอวา เธอก็รู้ว่าฉันไม่มีวันยอมให้เขามายุ่งกับฉันในแบบนั้นหรอก”เอวายิ้มอบอุ่น เอื้อมมือมาบีบมือของธาริกาที่วางอยู่บนโต๊ะ“ดีแล้ว ฉันแค่อยากเตือนเธอให้รู้ไว้ก่อนน่ะ ฉันไม่อยากให้เธอเข้าไปในถ้ำเสือโดยที่ไม่มีใครเตือน”“เวอร์ไปรึเปล่าเอวา”“ใครจะรู้?” เอวาเลิกคิ้วล้อ “บางทีเขาอาจจะจับเธอกินทันทีที่เห็นก็ได้นะ”“อุ๊ย ไม่หรอก ฉันจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่”“อย่างที่ฉันบอก แค่รู้ไว้ก็พอ เฮ้อ...ฉันอยากไปกับเธอด้วยจริง ๆ แต่คืนนี้ฉันมีงานต้องทำ แล้วงานเลี้ยงพวกนั้นก็เข้มงวดและเฉพาะกลุ่มมาก คนที่ไม่ได้รับเชิญไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมหรอก”“แล้วถ้าฉันโทรหาพ่อขอให้เธอไปด้วยล่ะ”เอวาส่ายหัว “ไม่ล่ะ คืนนี้ฉันมีงานค้างที่ต้องทำให้เ
จักรินทร์ มองผู้คนมากมายที่ต่างเดินวุ่นวายไปมาอยู่รอบตัว ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่คาดการณ์ได้อยู่แล้ว เนื่องจากคืนนี้เขาจัดงานเลี้ยงขึ้นที่คฤหาสน์ส่วนตัว มันเป็นงานปาร์ตี้สังสรรค์เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่าน ๆ มา และเขาก็เป็นคนเชิญคนเหล่านี้มาทั้งหมด แต่กระนั้น มันก็ยังทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจอยู่ดีแต่ทว่าไม่ว่าเขาจะเติมเต็มคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ด้วยผู้คนกี่สักครั้ง มันก็ยังรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่ชวนอึดอัดเขาไม่ชอบข้องแวะกับผู้คนมากนัก ที่จัดงานขึ้นที่คฤหาสน์ก็เพียงเพื่อเติมเต็มพื้นที่ว่างเปล่าไม่ให้เงียบเหงาเกินไปก็แค่นั้นอย่างไรก็ตามเขาก็รับมือกับงานเลี้ยงแบบนี้ได้ เพราะมันจัดขึ้นแค่ทุกสองสัปดาห์ เขายังสามารถสนุกไปกับมันได้เสียอีก มันทำให้เขามีโอกาสได้คลุกคลีกับคนสำคัญโดยไม่ต้องอยู่ในบทบาทของหมอ มันทำให้เขาได้เห็นอีกด้านหนึ่งของตัวตนของคนเหล่านั้น และพวกเขาก็ได้เห็นอีกด้านของเขาด้วยนอกจากนี้ มันยังเป็นแหล่งล่าที่ดีเยี่ยมเมื่อเขาต้องการใครสักคนมาเติมเต็มช่องว่างในชีวิตเขารู้ดีว่าเขามีชื่อเสียงในหมู่ผู้หญิง ฉายาคุณหมอคาสซาโนว่า ดูเหมือนว่าจะมาจากการที่เขาจะเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อย ๆ เหมือนเป
เขาคงจะสนุกไม่น้อยหากได้ออกคำสั่งชี้นำเธออีกครั้งเฉกเช่นที่เขารับรู้ว่า ธาริกาเองก็ปรารถนา ที่จะถูกเขาสั่งการเช่นกันจักรินทร์มิใคร่อยากจะนำพาความสัมพันธ์ส่วนตัวมายุ่งเกี่ยวในที่ทำงาน แต่เขาก็คิดว่าการหยอกเย้าด้วยการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ และการพูดจาสองแง่สามง่ามเพื่อกระตุ้นหญิงสาว คงมิใช่เรื่องเสียหายอันใดคนไข้รายต่อไปของจักรินทร์เป็นหญิงสาวที่มาพบเขาอย่างสม่ำเสมอ หลังจากเธอเข้าห้องตรวจ จักรินทร์ก็เดินเข้าไปพร้อมกับความหวังว่าเธอจะยอมรับคำขอที่อาจฟังดูแปลกไปสักหน่อย“สวัสดีค่ะคุณหมอ” เธอทักทายด้วยรอยยิ้มกว้าง“สวัสดีครับคุณจันทร์เพ็ญ เป็นยังไงบ้างครับ”“ดีค่ะ”“ครับ เอ่อ...วันนี้ผมมีเรื่องจะขอร้องคุณนิดหน่อย อาจฟังแปลกไปบ้าง แต่ไม่ต้องรู้สึกกดดันนะครับถ้าคุณไม่ยินยอม”“อะไรคะคุณหมอ” คนไข้สาวถาม พร้อมกับเอนตัวมาข้างหน้า สายตาเต็มไปด
หลังจากธาริกากลับไป จักรินทร์กำลังคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเขารู้ดีว่าธาริกายังคงรู้สึก ตื่นตระหนกกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เขาก็มั่นใจเช่นกันว่า เธอมีความสุขกับมันมากทีเดียว และจะต้องหวนกลับมาหาเขาอีกในเร็ววันด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมากับผู้หญิงมากมาย จักรินทร์เชื่อว่าอีกไม่นานเขาคงจะรู้สึกเบื่อหน่าย และหันเหความสนใจไปหาเหยื่อรายใหม่ แต่ด้วยข้อตกลงที่ทำไว้ เขาก็มั่นใจเช่นกันว่าการจบความสัมพันธ์ครั้งนี้จะเป็นไปอย่างราบรื่นและปราศจากปัญหาไม่เคยมีผู้หญิงคนใด ที่สามารถตรึงความสนใจของเขาไว้ได้นานเกินหนึ่งเดือน และเขาก็ไม่คิดว่าธาริกาจะแตกต่างหรือเป็นข้อยกเว้นแต่ประการใด แต่มันก็น่าสนุกดี ที่จะได้เฝ้าดู ว่าเธอจะอดทนต่อเกมนี้ได้นานสักแค่ไหน ในตอนนี้ ธาริกามิใช่หญิงสาวที่แตะต้องไม่ได้อีกต่อไป ทว่านั่นก็มิใช่ปัจจัยสำคัญที่ทำให้เขาสนใจในตัวเธอร่างสูงเดินไปยังห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เปิดแล็ปท็อปและเข้าสู่ระบบออนไลน์เพื่อเขียนใบสั่งยา เขาสั่งจ่ายยาค
“ดีมาก เพราะฉันเองก็อยากจะย้ายก้นยั่ว ๆ ของเธอมาวางบนโต๊ะทำงานของฉันเต็มทีแล้ว” เขาเว้นจังหวะ “ผมจะเอาเธอจากด้านหลัง”“อืม...”ธาริกาครางฮือในลำคอเบา ๆ รับรู้ได้ถึงความชื้นแฉะที่เพิ่มมากขึ้นในบริเวณส่วนนั้น“คลำหาปุ่มเสียวของเธอสิ” จักรินทร์ออกคำสั่งอีกครั้ง พลางเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เพื่อที่จะได้มองเห็นทุกกิริยาของหญิงสาวได้อย่างชัดเจนเต็มตา “เล่นกับมัน กดคลึงมัน บีบ หรือจะทำอะไรก็ได้ ที่ทำให้เธอรู้สึกดีที่สุด”ธาริกาไม่รอให้เขาต้องย้ำคำสั่งเป็นครั้งที่สองปุ่มเนื้อเล็ก ๆ ใจกลางความสาวกำลังร่ำร้อง โหยหาการกระตุ้นที่มากยิ่งขึ้น เธอรู้สึกได้ว่าลมหายใจของตนเริ่มถี่กระชั้นขึ้น เมื่อเริ่มลงมือปรนเปรอความสุขให้แก่ตนเองการที่จักรินทร์กำลังจ้องมองมายังทุกอิริยาบถของเธอ กลับยิ่งทำให้ความรู้สึกเสียวซ่านทวีคูณมากยิ่งขึ้นไปอีกในตอนนี้ เธอรู้สึกถึงชุ่มชื้นมากพอที่จะคลึ
สีหน้าของจักรินทร์แสดงถึงความพึงพอใจ“ใช่ นั่นแหละ ฉันคิดว่าฉันชอบมันมาก” เขาค่อย ๆ ยื่นมือมาเชยคางเธอเบา ๆ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองตาเขา “จากนี้ไป เมื่อเราอยู่ในที่ส่วนตัว เธอต้องเรียกฉันว่าแด๊ดดี้ เข้าใจไหม”ธาริกาพยักหน้าเบา ๆ การสัมผัสที่แน่นแต่ไม่เจ็บของเขาทำให้ความรู้สึกแปลก ๆ ไหลวนไปทั่วร่างกาย เธออยากให้เขาออกคำสั่งเธอมากขึ้น บอกให้เธอทำในสิ่งที่เขาต้องการ“พูดสิ” จักรินทร์กระตุ้นเธออีกครั้ง“ค่ะ...แด๊ดดี้” ธาริกาพูดด้วยเสียงเบาแต่ชัดเจน“เด็กดี” เขาปล่อยมือจากปลายคางมนและนั่งพิงหลังอย่างผ่อนคลาย ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดถึงขั้นตอนต่อไป “รู้ไหม มีสิ่งที่เราทำได้โดยไม่ต้องสัมผัสกันเลยตอนนี้ ถ้าเธออยากจะลอง”“อะไรคะ?” ธาริกาถามด้วยความสงสัย เอียงหัวเล็กน้อยอย่างน่ารัก“อย่างแรก มีวิธีที่เธอ และเธอเพียงคนเดียว สามารถทำให
ทั้งสองรับประทานอาหารกันเงียบ ๆ แม้ว่าธาริกาจะสัมผัสได้ว่าจักรินทร์อาจมีเรื่องอยากพูด แต่เธอเลือกที่จะตักแพนเค้กที่ราดน้ำเชื่อมเมเปิลเข้าปากไปเรื่อย ๆเมื่อท้องเริ่มอิ่มและจังหวะการทานช้าลง จักรินทร์จึงหันมาหาหญิงสาว พร้อมที่จะเริ่มบทสนทนาที่เขารอคอยมาตลอดเช้า“เมื่อคืนเธอพูดอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ...”ธาริกาเลิกคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย “อะไรหรือคะ?”“เธอบอกว่าเพื่อนเธอยุให้เธอลอง” จักรินทร์ทวนคำ “และที่สำคัญกว่านั้น…เธออยากจะลองกับฉัน”ธาริกาก้มหน้างุด พยายามควบคุมเลือดลมที่สูบฉีดขึ้นมาบนใบหน้า“ค่ะ” เธอตอบเสียงแผ่ว“จริงหรือ?”“คือ… คุณหมอก็รู้นี่คะว่า...ฉันไม่มีประสบการณ์” ธาริกาอ้อมแอ้ม“แล้วเธออยากมีรึเปล่า”ธาริกาครุ่นคิด เธอต้องการเช่นนั้นจริง ๆ หรื
แสงแดดยามเช้าที่สะท้อนเข้ามาทำให้คนที่กำลังนอนหลับอยู่ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้น ธาริกาต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะปรับโฟกัสสายตาได้ เนื่องจากอาการปวดศีรษะจู่โจมอย่างหนัก ความทรงจำในค่ำคืนที่ผ่านมาเลือนราง ราวกับหมอกควัน บ่งบอกว่าเธอคงจะดื่มหนักเกินไปจนขาดสติในที่สุดเปลือกตาก็เปิดขึ้นเต็มที่ เธอจึงก็เริ่มสำรวจสภาพแวดล้อมรอบกายทว่าสถานที่ที่เธอเห็นนั้น ไม่ใช่คอนโดของเอวา ดังที่คาดการณ์ไว้ และก็ไม่ใช่ห้องที่บ้านของเธอเองเช่นกัน เธอตื่นนอนขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่รู้จัก ต้องใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะประมวลผลสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทันใดนั้น ร่างบางก็ดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว คว้าผ้านวมเนื้อนุ่มมากอดไว้แนบอก ชุดราตรีที่เธอสวมใส่เมื่อคืนวานไม่ได้อยู่บนร่างกายอีกต่อไป หากแต่เปลี่ยนเป็นชุดวอร์มเนื้อดี และเสื้อยืดคอกลมสีอ่อนสัมผัสนุ่มสบายความจริงบางอย่างเริ่มกระจ่างชัด ทว่าเธอกลับไม่อยากที่จะครุ่นคิดถึงมันสายตาของธาริกากวาดมองสำรวจสภ
“ฉันไม่ติดอะไรว่ะ” อิทธิพัทธ์เอ่ยพลางยักไหล่ แล้วยกแก้วขึ้นจิบ“พวกนายทนดื่มลงคอได้ยังไงกัน” จักรินทร์ถาม มองเพื่อนทั้งสองด้วยความเหลือเชื่อ“มันก็แค่น้ำผลไม้โซดาซ่า ที่มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่นิดหน่อยเองนี่หว่า จะดื่มไม่ได้ตรงไหน” อิทธิพัทธ์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเฉยเมยจักรินทร์ส่ายหน้า “ฉันละไม่เก็ทพวกนายจริง ๆ เลยว่ะ”ชัชชนกับหญิงสาวที่ควงมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอีกตัว เริ่มนัวเนียกันอย่างออกนอกหน้า และอิทธิพัทธ์ยังคงกวาดสายตาสำรวจผู้คนรอบกายต่อไป ส่วนจักรินทร์นั่งเอนหลังพิงพนักโซฟา ครุ่นคิดถึงสิ่งที่ควรจะทำต่อไปในค่ำคืนนี้และในขณะนั้นเอง สายตาของเขาก็พลันเหลือบไปเห็นใครบางคนที่คุ้นเคยคุ้นเคย…เกินไปแล้ว...ใจของจักรินทร์เต้นกระหน่ำราวกับกลองศึก ไม่แน่ใจว่าตนกำลังตาฝาดไปหรือไม่นั่นมัน… ธาริกา…หญิงสาวกำลังเริ
สิ่งที่จักรินทร์ต้องการมากที่สุดในเวลานี้ คืออะไรสักอย่างที่ช่วยเบี่ยงเบนความสนใจ ในใจเขาตอนนี้มีแต่ภายหญิงสาวใบหน้าสวย หุ่นกระชากใจ และริมฝีปากหวานจิ้มลิ้มน่าจูบ เขาสลัดเธอออกไปจากห้วงความคิดไม่ได้เลย ดังนั้นขอเพียงแค่ได้ลืมเรื่องทุกอย่างไปได้สักคืนก็ยังด้วยความคิดนั้น จักรินทร์จึงรีบส่งข้อความหาเพื่อนสนิทอย่างอิทธิพัทธ์และชัชชน ชวนพวกเขาทั้งสองไปดื่มผ่อนคลายกันยังร้านประจำข้อความตอบกลับจากเพื่อนทั้งสองถูกส่งมาแทบจะทันทีชัชชนตอบกลับมาด้วยคำสั้น ๆ ว่า “เจอกัน!”ส่วนอิทธิพัทธ์ส่งข้อความมาถามด้วยความสงสัย “นี่นายยังเฮิร์ทเรื่องน้องธาริกาไม่หายอีกเหรอเนี่ย”จักรินทร์ส่งข้อความตอบกลับชัชชนไปว่า “เจอกันที่เดิม อีกครึ่งชั่วโมง”ส่วนข้อความของอิทธิพัทธ์ เขาตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ ว่า “ใช่…แต่ช่างมันเถอะน่า เจอกันที่นั่น อีกสามสิบนาที”จักรินทร์ถอนหายใจยาว เอนหลังพิง
ในอีกชั่วโมงต่อมาสองสาวก็พร้อมสำหรับการท่องราตรีในลุคที่สวยเฉียบ มั่นใจ และสไตล์ที่แตกต่างกันของทั้งคู่ กลับยิ่งขับเน้นเสน่ห์เฉพาะตัวให้โดดเด่นยิ่งขึ้น“ฉันว่าคืนนี้เราไม่ต้องควักกระเป๋าจ่ายค่าดริ๊งค์เองแน่” เอวากล่าว พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “หนุ่ม ๆ คงแย่งกันเสนอดริ๊งค์ให้เราไม่หวาดไม่ไหว”“ฉันว่าพวกเขาคงสนใจเธอมากกว่ามั้ง ขาเธอเรียวสวยมาก คงมีแต่คนมอง” ธาริกาแซว“ไม่ต้องพูดเกินจริงไปหน่อยเลยน่าแสตมป์ ฉันว่าถ้าตกเป็นเป้าสายตา เอาเข้าจริงฉันคงทำตัวไม่ถูกหรอก” เอวาว่า พลางหัวเราะเบาๆ“ไม่ต้องมาพูดแบบนี้เลย เธอชอบเป็นจุดสนใจจะตายไป” ธาริกาย้อน“ฉันว่าน่าจะเป็นเธอมากกว่านะที่ชอบ” เอวายิ้มขำ แล้วคล้องแขนเพื่อน “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”**********เมื่อเดินไปถึงหน้าประตู พนักงานร่างใหญ่ก็ทักทายด้วยรอยย