MasukShare
บทที่ 234 อย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น
Bab terkait
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 235 พระชายาจัดงานประมูล
คำพูดที่มีความหมายนี้เต็มไปด้วยการทดลองใจ หนานซินเงียบไปนานกว่าจะพูดว่า "ไม่น่าเป็นไปได้?""นี่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้"เมื่อหนานหว่านหนิงพูด ดวงตาก็จ้องมองดวงตาของหนานซินตลอดเวลา "แต่จะว่าไปแล้ว ท่านเกลียดเธอขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ? ก็แค่ทะเลาะกัน ต่อไปก็คืนดีกันได้ไม่ใช่เหรอ?""ใครจะคืนดีกับคนแบบเธอล่ะ? ทั้งนิสัยไม่ดี ทั้งใจแคบ ความคิดยังลึกซึ้ง ข้าอดใจไม่ไหวที่จะดึงเอ็น ถลกหนังของเธอ ดูว่าต่อไปเธอจะอวดดีต่อหน้าข้าได้อย่างไรอีก!"หนานซินเอามือเท้าเอว "ตอนแรกข้าเห็นเธอเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เธอกลับไม่เชื่อใจข้าขนาดนี้ เธอสมควรตายจริง ๆ"หนานหว่านหนิงถอนหายใจ "ถ้าพูดอย่างนี้ เธอก็ไม่ค่อยจริงใจจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่เสด็จอามีหัวใจให้เธอ ไม่ว่าจะเป็นท่านหรือข้า อยากจะแตะต้องเธอ กลัวว่าจะลําบาก""เสด็จอาไม่ชอบเธอสักหน่อย ถ้าไม่ใช่ว่าตอนแรกเธอเข้าหาเสด็จอาด้วยอีกสถานะหนึ่ง ตอนนี้เสด็จอาก็คงไม่มองเธอ เหตุผลที่ช่วยเธอตอนนี้ ก็คงเห็นแก่หน้าของอีกสถานะหนึ่งของเธอ แต่ความสดใหม่นี้จะผ่านไปในไม่ช้า ถึงตอนนั้น ข้าอยากจัดการกับเธอยังไงก็จัดการกับเธอ"หนานหว่านหนิงจ้องมองหนานซินอย่างเงียบ ๆ โดยไม่รู้ว
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 236 เสวี่ยหลิงหลงเป็นของปลอมใช่ไหม?
หนานกงเฉิงหายใจเข้าลึก ๆ "ข้าว่าเจ้าไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักหนักเบา เรื่องนี้จะมอบให้เจ้าไปจัดการ ถ้าเสวี่ยหลิงหลงเป็นของจริง จำไว้ อย่าให้ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นเด็ดขาด""..."เมื่อหนานมู่เจ๋อกลับไปที่จวนอ๋องชาง จวนอ๋องชางเงียบอย่างน่าขนลุก ทุกคนก้มหน้าลงอย่างระมัดระวัง เสี่ยวเจียงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "พระชายาออกไปอีกแล้วเหรอ?"ไม่มีใครกล้าพูดเสี่ยวเจียงถอนหายใจ "คนที่ชื่ออาชิงได้มาที่นี่หรือเปล่า?"ทุกคนยังไม่กล้าพูด แต่ป้าหวังก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า "ท่านอ๋อง พระชายาและอาชิงคนนั้นจัดงานประมูลบางอย่าง ได้ยินมาว่าจะเริ่มในช่วงบ่าย ตอนนี้น่าจะเริ่ม..."เสี่ยวเจียงทำอะไรไม่ถูก "เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมพระชายาถึงไม่ปรึกษากับท่านอ๋องบ้าง?"เห็นแต่ว่าหนานมู่เจ๋อหันหลังกลับและเดินออกไปเสี่ยวเจียงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรีบตามไป"ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งที่แล้ว พระชายาก็ทำตัวผิดปกติมาตลอด เริ่มแรกก็ทะเลาะกับองค์หญิง ต่อมาก็เอาตัวเองไปเป็นเหยื่อล่อองค์ชายห้า ตอนนี้ยิ่งหนักไปกว่านั้น ประมูลเสวี่ยหลิงหลงโดยตรง สร้างความโกลาหลไปทั่วเมือง เธอไม่รู้ว่าตัวเองถูกคนจับตามองไปกี่คนแล้ว กลับกล้าไปป
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 237 รีบจับองค์ชายห้าไว้เร็วเข้า
ในขณะนี้หนานหว่านหนิงมั่นใจไม่มากก็น้อยว่าหลิ่วเซิงเซิงสงสัยตัวเอง บางทีการประมูลครั้งนี้อาจมุ่งเป้าไปที่ตัวเองทั้งหมด แต่เขาไม่รู้สึกกลัวแต่กลับคิดว่ามันสนุกเล็กน้อยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีใครสามารถวางแผนต่อต้านตัวเองได้เขาต้องการดูว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นอะไรอยู่หากเขารู้ว่าเสวี่ยหลิงหลงเป็นของปลอม ตัวเองสามารถประหยัดเงินได้มากและเปิดเผยเธอทันทีเขาต้องการดูว่าหลิ่วเซิงเซิงจะก้าวลงจากตำแหน่งอย่างไรหลังจากถูกเปิดเผยแล้วหนานมู่เจ๋อจะมีปฏิกิริยาอย่างไร?หนานหว่านหนิงเดินไปที่เวทีทีละก้าว และสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เขาในขณะนี้เขามีใบหน้าที่อ่อนโยนและรอยยิ้มจาง ๆ "เสด็จอาหญิงวางแผนที่จะขายมันในราคาเท่าไหร่? เสวี่ยหลิงหลงนี้เป็นสมบัติล้ำค่า ถ้าเป็นของแท้ ทุกคนยังไม่รู้ว่าต้องให้ราคาเท่าไหร่"หลิ่วเซิงเซิงยืนเงียบ ๆ กลางเวทีและตอบอย่างใจเย็นว่า "องค์ชายห้าเพียงแค่มาดูว่าจริงหรือปลอม เรื่องอื่นก็ไม่ลำบากท่านหรอก""เป็นครอบครัวเดียวกันไม่ใช่เหรอ?"น้ำเสียงหนานหว่านหนิงนั้นอ่อนโยน และทันใดนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า "เกือบลืมไปเลยว่าท่านกับเสด็จอากำลังจะหย่ากัน ดังนั้นนี่คือเหตุผ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 238 ประกาศไปทั้งเมืองว่าจะหย่าสามี
ดวงตาของหนานหว่านหนิงแดงก่ำด้วยความโกรธ และเขาก็รีบวิ่งไปหาหลิ่วเซิงเซิง แต่ก่อนที่เขาจะแตะต้องหลิ่วเซิงเซิง ได้ เขาก็ถูกหนานมู่เจ๋อเตะลงกับพื้นหลิ่วเซิงเซิงมองไปที่หนานหว่านหนิงอย่างไร้เดียงสา "องค์ชายห้า ดีชั่วมีกรรมของมัน เจ้าทำผิดมามากมาย สมควรชดใช้ แค่ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ เจ้าก็ลงมือกับข้า เจ้ากําเริบเสิบสานเกินไปจริง ๆ...""ดี ดีมาก! หลิ่วเซิงเซิง ข้าจะเอาชีวิตเจ้าแน่!"หนานหว่านหนิงพูดด้วยความโกรธ และในขณะที่เขากำลังพูด องครักษ์หลายคนก็รีบ เข้ามาหาเขาเดิมทีหลิ่วเซิงเซิงต้องการดูความตื่นเต้นมาสักระยะหนึ่ง แต่หนานมู่เจ๋อที่อุ้มเธอไว้กลับใจร้อนและพาเธอออกจากงานประมูลโดยไม่หันกลับมามอง...เธอไอสองครั้งแล้วพูดว่า "ท่านอ๋อง ยังจับคนไม่ได้เลย เจ้ามีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม ถ้าท่านลงมือ ต้องจับเขาได้แน่ ๆ...""หุบปาก!"หนานมู่เจ๋ออุ้มเธอกลับไปที่รถม้า "กลับจวน เรียกโม่เล่า!"หลิ่วเซิงเซิงกระพริบตาอย่างน่าสงสาร มองไปที่หนานมู่เจ๋อที่โกรธแค้น เธอกลืนน้ำลายลงไป "เอ่อ จริง ๆ แล้วข้าไม่ได้เห็นองค์ชายห้าฆ่าองค์รัชทายาท ข้าเพิ่งแต่งเรื่องขึ้นมามั่ว ๆ ข้าแค่ทดสอบเขา เจ้าดูท่า
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 239 เจ้ามีเสด็จอาอยู่แล้ว
อาสิงจ้องไปที่หลิ่วเซิงเซิงเป็นเวลานานก่อนที่จะพูดว่า "พระชายา ถ้าสิ่งที่ท่านทำถูกค้นพบ...""ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่เจ้าและท่านอ๋องไม่พูด ก็จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้"ขณะพูด เธอก็หาว "จะว่าไปแล้ว ช่วงนี้ฉันนอนไม่ค่อยหลับ ทั้ง ๆ ที่ง่วงนอนมาก แต่หลับตากลับนอนไม่หลับ ทั้งที่ไม่ได้ป่วยอะไร เจ้าว่าเป็นเพราะอะไร?""แต่กำลังคิดถึงท่านอ๋องอยู่?"อาสิงกระพริบตา "โรคคิดถึงก็เป็นอาการป่วยเช่นกัน"หลิ่วเซิงเซิงกลอกตา "ไร้สาระ"หลังจากพูดจบเธอก็รีบกลับตำหนักทันทีที่ประตูปิด ใบหน้าก็แดงไปหมดแล้วเกิดอะไรขึ้น?แค่โดนแซวไม่กี่คำ ก็ถึงกลับหน้าแดงเลยเหรอ?หลิ่วเซิงเซิงตบหน้าตัวเองแล้วพูดว่า "ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ... "ทำยังกับว่าตัวเองเป็นโรคคิดถึงจริง ๆไม่ใช่ว่าไม่เคยจูบหนานมู่เจ๋อมาก่อน ทำไมวันนี้ถึงมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้?เป็นเพราะหนานมู่เจ๋อตามใจตัวเองมากเกินไปในช่วงนี้หรือเปล่า?"ภาพลวงตา มันต้องเป็นภาพลวงตา!"หลิ่วเซิงเซิงตัดสินใจแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงและหลับไป...ในเวลาเดียวกันในป่านอกประตูเมือง"พวกเจ้าทำอะไรกินกัน? ให้พวกเจ้าฆ่าหลิ่วเซิงเซิง พวกเจ้าวิ่งออกมาทำไม? ฆ่านังสารเลวนั่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 240 นั่นเป็นเพราะเธอรักข้า
มู่ชิงชิงพูดอย่างไม่สบายใจ "ไม่งั้นข้าไปพูดกับเธอให้รู้เรื่องเถอะ...""ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะรู้ เจ้าและข้ารู้อยู่แกใจก็พอ"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า "ข้ารู้ว่าเจ้ากว่าจะมั่นคงได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ชีวิตตอนนี้ก็เป็นสิ่งที่เจ้าใฝ่ฝันมาตลอด ไม่สามารถเป็นเพราะข้าต้องเปลี่ยนแปลงอะไรอย่างกะทันหันได้ ข้าเคารพเจ้า แต่ถ้าเจ้าเชื่อข้า จริง ๆ แล้วเจ้าสามารถเชื่อองค์หญิงได้"มู่ชิงชิงตกตะลึงและไม่พูดอะไรเลยหลิ่วเซิงเซิงกล่าวต่อ "ถ้าเจ้ายอมที่จะเชื่อองค์หญิง ข้าสามารถบอกองค์หญิงเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ เจ้าสามารถมั่นใจได้ว่าองค์หญิงจะไม่บอกคนอื่น""แน่นอนข้าเชื่อเจ้า และข้าก็เชื่อในคนที่เจ้าไว้วางใจด้วย ไม่เป็นไร ตอนนี้องค์หญิงเป็นเพื่อนที่ดีของเจ้า เจ้าไม่ควรปล่อยให้เธอเข้าใจผิด และอ๋องชาง เขาจะไม่พูดมากเกี่ยวกับสถานะของคนตัวเล็ก ๆ อย่างข้า เจ้าควรหาเวลาบอกเขา อย่าให้พวกเขาเข้าใจเจ้าผิดตลอดไป""มีคำพูดของเจ้าข้าก็สบายใจแล้ว ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้รับความยินยอมจากเจ้า ข้าพูดยากมาตลอด"มู่ชิงชิงยิ้ม ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้ และรีบหยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาจากอ้อมแขน "เกือบลืมไปแล้ว ข้ามาเพื่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 241 เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไปเถอะ
สักพักหนานกงเฉิงก็ปวดหัว ไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้ได้อีกต่อไป ถ้าคุยต่อไปก็จะวนกับมาที่เดิมเขาลูบขมับและพูดว่า "เมื่อเร็ว ๆ นี้มีสงครามเกิดขึ้นที่ชายแดน จู่ ๆ หยุนตูก็โจมตีชายแดนของเราและยึดครองเมือง แม่ทัพหลิ่วอายุมากแล้วและไม่เหมาะที่จะนำกองทหารออกรบ องค์รัชทายาทและองค์ชายหลายคนก็เกิดเรื่องไปตาม ๆ กัน หลังจากข้าคิดดูแล้ว อยากให้เจ้าไปจัดการเรื่องนี้ เจ้าคิดว่ายังไง?"หนานมู่เจ๋อพยักหน้า "ฟังเสด็จพี่""ถ้าเจ้ายอมฟังข้าจริง ๆ พี่ชายเจ้าอย่างข้าก็สามารถวางใจได้แล้ว แต่งงานมาสองปีแล้ว ลูก ๆ ข้าจะโตเท่าเจ้ากันหมดแล้ว เจ้าดูเจ้า ตอนนี้ยังไม่มีสักคน"หนานกงเฉิงลูบหัวแล้วพูดว่า "ถ้าเจ้าไม่ชอบหลิ่วเซิงเซิง งั้นก็ควรรับนางสนมได้แล้ว ไม่คิดเพื่อตัวเอง ก็ควรคิดเพื่อพี่ชายอย่างข้าด้วย เสด็จพ่อสวรรคตเร็ว เสด็จแม่ก็หายตัวไป พี่ชายก็เหมือนพ่อ ข้าไม่สนใจเจ้า ใครจะดูแลเจ้าอีก?""ข้าไม่ได้ไม่ชอบเธอ""ไม่ได้ไม่ชอบ งั้นก็คือชอบเธอ ไม่เมื่อชอบ ทำไมท้องเธอไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย? อาเจ๋อ ข้าก็แค่หวังดีกับเจ้า""ข้ารู้"หนานมู่เจ๋อหลับตาลง รู้สึกเศร้าเล็กน้อยตอนนี้ทายาทกลับกลายเป็นความ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 242 พวกเจ้าอย่าโทษข้าเลย
หลิ่วเซิงเซิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว ขั้นแรกแก้เชือก โยนรถม้าทิ้ง แล้วขี่ม้ากลับไปให้เร็วที่สุดทันใดนั้น ลูกธนูก็ยิงเข้ามาอย่างแรงจากระยะไกล!หลิ่วเซิงเซิงสะดุ้ง รีบปีนไปบนหลังม้าและหลบหนีไปอย่างหวุดหวิด!ข้างหน้ามีป่า ลูกธนูมาจากทางนั้นจึงเห็นได้ว่าที่นั่นจะต้องมีการซุ่มโจมตีแน่!แต่ถนนสายนี้ไม่คุ้นเคยเลย บางทีวิธีเดียวที่จะกลับเมืองหลวงก็คือการกลับไปทางเดิม ขณะคิด หลิ่วเซิงเซิงก็พูดว่า "เจี้ย" แล้วเร่งความเร็วขึ้นในขณะนี้ จู่ ๆ ร่างสีดำก็กระโดดลงมาจากต้นไม้ข้างถนนด้วยวิชาตัวเบา ขวางทางข้างหน้าม้าตกใจกลัวและคำรามขึ้นไปบนฟ้าทันที แทบจะเหวี่ยงหลิ่วเซิงเซิงลงจากหลังม้า!หลิ่วเซิงเซิงต้องการชนเขา แต่ก่อนที่จะทันโต้ตอบ ร่างสีดำก็แทงด้วยดาบแล้ว!หลิ่วเซิงเซิงนอนลงบนหลังม้าอีกครั้งและหลบดาบขณะขี่ม้าขณะที่กำลังจะหนีไปได้ไกล ทันใดนั้นร่างสีดำหลายร่างก็ขวางไว้อีกครั้ง!เรื่องไม่ดีแล้ว!ลูกธนูแทงเข้าที่ก้นม้า และม้าก็วิ่งไปรอบ ๆ ด้วยความเจ็บปวด หลิ่วเซิงเซิงทำได้แค่ละทิ้งม้าและกระโดดลงไปที่พื้นด้วยวิชาตัวเบาขณะที่กระโดดลงพื้น เงาสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้ามาหาเธอ แต่พวกเขาไม่ได้โจ
Bab terbaru
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ
