เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 23 หากเจ้าคิดจะหนี ก็ต้องหนีตามพวกนั้น
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-12-04 17:35:43
บทที่เกี่ยวข้อง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 24 ไม่ต้องการความเมตตา ท่านอ๋อง
แสงจันทร์ส่องอย่างอบอุ่นบนตัวของหนานมู่เจ๋อ และใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็พร่างพราวท่ามกลางแสงจันทร์ วันนี้เขาสวมชุดสูทสีฟ้าอ่อนซึ่งทำให้ผิวของเขาละเอียดราวกับผู้หญิงเขามองลงไปที่หลิ่วเซิงเซิง และกระโดดไปข้างหน้าหลิ่วเซิงเซิง"เจ้าไม่ได้ดำจริง ๆ ทำไมต้องปิดบังใบหน้าที่แท้จริงล่ะ?"อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินเสียงของหนานมู่เจ๋อ หลิ่วเซิงเซิงก็จำได้ทันทีถึงการโบยครั้งใหญ่สามสิบครั้งที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาน ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกดีต่อเขาเลย"เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวอะไรกับท่านอ๋อง? ข้าได้ช่วยเหลือคนที่ท่านขอให้ช่วยไว้แล้ว ตอนนี้เรากำลังกลับไปสู่ทางของเราเอง และถึงเวลาแล้วที่เราแต่ละคนจะต้องแยกทางกัน"เสียงนี้...หนานมู่เจ๋อขมวดคิ้ว "ไม่ได้เจอหลายวัน เจ้าก็ยังกร้าวร้าวกว่าเดิม""ข้าไม่กล้า ปัจจุบันท่านคืออ๋องชาง คําพูดเดียวก็สามารถตีคนจนตายได้ โอกาสที่จะพูดคุยกับท่านก็ไม่มี จะกร้าวร้าวกับท่านได้อย่างไร?"หลิ่วเซิงเซิงพูดด้วยความโกรธขณะถอยห่างออกไปอย่างช้า ๆ"ข้ากับท่านอ๋องไม่ได้มีความเกลียดแค้นกัน สองไม่มีความสัมพันธ์กัน ท่านไม่ได้เป็นหนี้อะไรข้า และข้าก็ไม่ได้เป็นหนี้อะไรท่าน หล
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 25 ใครทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ?
อารมณ์ของหนานมู่เจ๋อซับซ้อนเล็กน้อยเขาเกลียดผู้หญิงร้องไห้มากที่สุด อาจเป็นเพราะผู้หญิงแกล้งทําต่อหน้าเขามากเกินไป หรืออาจเป็นเพราะหลิ่วเซิงเซิงในจวนอ๋องทําร้ายตัวเองให้เขาดูหลายครั้งเกินไป สรุปแล้วปฏิกิริยาแรกของเขาที่เห็นผู้หญิงร้องไห้คือความรังเกียจแต่คราวนี้เขามีอารมณ์ที่แตกต่างออกไป..."บาดแผลเจ้า ใครเป็นคนทำ"หลังจากนั้นไม่นาน หนานมู่เจ๋อก็ถามคำถามนี้หลิ่วเซิงเซิงต้องการกลอกตามาที่เขาแล้วถามเขาว่าเขาไม่รู้เหรอ?แต่ถ้าถามจริง ๆ เขาจะรู้ตัวตนของตนจากความเกลียดชังเจ้าของร่างเดิมมากเพียงใด กลัวว่าเขาจะฆ่าตนตายทันทีที่รู้ความจริง...เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็พูดว่า: "มันไม่เกี่ยวอะไรกับท่านอ๋อง"น้ำเสียงหนานมู่เจ๋อเย็นชา "ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า ไม่มีใครแตะต้องเจ้าได้จนกว่าเจ้าจะให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลแก่ข้า"หลิ่วเซิงเซิง: "...""ข้าจะล้างแค้นให้เจ้า เจ้ากลับไปที่จวนกับข้า""ไม่ ทำไมข้าต้องกลับไปกับท่าน...""เมื่อก่อนเจ้าไม่ได้บอกเหรอว่าเจ้าเป็นสาวใช้ในจวนอ๋องของข้าเหรอ?"หลิ่วเซิงเซิง: "..."หลังจากดิ้นรนมาเป็นเวลานาน ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็ถูกหนานมู่เจ๋อดึงออกจาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 26 ฉันอยากไปที่นั่นด้วยตนเอง
หลิ่วเซิงเซิงเปิดกล่องข้าวแล้วดู "มันไม่มีพิษ"เรื่องนี้ค่อนข้างแปลกจริง ๆ...ทันใดนั้นเมื่อนึกถึงว่าโม่เล่ามาหาเธอในวันนั้น หลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะเดาได้นิดหน่อยและไม่ได้พูดอะไรอีก เธอแค่ขอให้เสี่ยวถังเอาอาหารไปและกลับไปพักผ่อนหลังจากที่เสี่ยวถังจากไปแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นอนบนเตียงและหลับตาลงแต่ก็นอนไม่หลับแม้ว่าโลกที่แปลกประหลาดนี้จะมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับเจ้าของร่างเดิม แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะอยู่รอดที่นี่เพียงลำพัง...หลับตาลง หลิ่วเซิงเซิงเข้าไปในพื้นที่เก็บของในนิ้วทองพื้นที่มีขนาดใหญ่มาก เมื่อมองแวบแรกมันดูเหมือนห้องเก็บยาขนาดใหญ่ มีชั้นวางหลายสิบชั้นจัดไว้อย่างเรียบร้อยตรงหน้าเธอ นอกจากชั้นวางยาแล้ว ยังมีโต๊ะขนาดใหญ่อยู่ข้าง ๆ เข็มเงินต่าง ๆ บางส่วนก็ทาด้วยสารที่มีพิษสูง บางชนิดก็ใช้ฝังเข็มโดยเฉพาะ และใส่ในกล่องเล็ก ๆ ต่าง ๆที่นี่มีอาวุธโบราณไม่มาก อาวุธเย็นเพียงอย่างเดียวเป็นเพียงกริชไม่กี่เล่ม อย่างไรก็ตามเธอที่อาศัยอยู่ในยุคปัจจุบันและไม่สามารถใช้มีดและดาบได้เลยนอกจากการเก็บยาแล้วนิ้วทองที่ศึกษาแต่แรกยังมีอาวุธอีกด้วยถัดจากห้องเก็บยามีประตูเล็
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 27 เดิมพันว่าเธอสวยหรือน่าเกลียด
จิ่งฉุนกลับยิ้มแก้มปริว่า "เอ่อ ข้าพูดเฉย ๆ แต่ท่านใช้นิ้วเท้าคิดก็ควรรู้ไม่ใช่เหรอ? พระชายาของท่านน่าเกลียดมาก ท่านก็เกลียดนางมาก หนึ่งนางไม่เป็นภัยคุกคามใด ๆ ต่อผู้หญิงข้างนอก สองนางก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ ต่อท่าน ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีใครคาดคิดว่าจวนอ๋องจะไม่สนใจความเป็นความตายของพระชายา ดังนั้นใครจะลอบสังหารนางล่ะ...""ทางที่ดีเลิกเหล้าเถอะ เจ้าพูดมากจริง ๆ"หนานมู่เจ๋อขัดจังหวะเขาด้วยความรังเกียจ"ข้าก็เป็นแบบนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาท่านก็ไม่ได้ผ่านมาแบบนี้เหรอ? อึก ทำไมถึงเรอกะทันหัน…"จิ่งฉุนตบหน้าอกของเขาแล้วพูดว่า: "อยู่ที่ในจวนชิงเฟิงจริง ๆ ไม่จริงนะ? เป็นพระชายาไร้ความสามารถนั่นเป่าขลุ่ยอยู่?"ในขณะนี้ พวกเขาทั้งสองได้มาถึงประตูจวนชิงเฟิงแล้วทหารที่ประตูคุกเข่าลงบนพื้นทันทีที่เห็นหนานมู่เจ๋อ หนานมู่เจ๋อเพิกเฉยต่อพวกเขา แต่ไม่ได้ดันประตูเข้าไป"ท้ายที่สุดแล้วนี่คือที่อยู่อาศัยของพระชายา ไม่มีคนรับใช้คนใดกล้าเป่าขลุ่ยในตอนนี้ จึงต้องเป็นนาง ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางมีพรสวรรค์เช่นนี้ ไม่เพียงแต่นางเก่งในการเขียนจดหมายรักเท่านั้น แต่นางก็เป่าขลุ่ยเก่งเหมือนกัน ฮ่าฮ่าฮ่า พี่เจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 28 คราวนี้ไม่ใช่อาการเป็นลมปลอมๆ
ใบหน้าของจิ่งฉุนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม "อึก ไม่คิดว่าพระชายาจะรู้เรื่องนี้ อึก ข้าจำไว้แล้ว ลาก่อน..."ขณะที่เขาพูด ลมกระโชกแรงพัดผ่านไป และจิ่งฉุนก็หายตัวไปบนกำแพงหลิ่วเซิงเซิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ วิชาตัวเบาในโลกนี้ทรงพลังมาก เธอจะต้องเรียนรู้มันไม่ช้าก็เร็วทันทีที่แกว่งชิงช้า หลิ่วเซิงเซิงก็รู้สึกว่ากระดูกทั้งหมดในร่างกายของเธอหลุดออกจากกัน "ซืด..."เจ็บมาก อาการบาดเจ็บสาหัสเกินไปหรือเปล่า?ยาตัวเองแรงขนาดนั้น เปลี่ยนเป็นอาการบาดเจ็บธรรมดาก็หายเร็วไม่ เธอรู้สึกเวียนหัวคงเป็นเพราะนอนไม่ค่อยหลับจึงกลับห้องก่อนดีกว่า..."..."ภายนอกจวนชิงเฟิงเมื่อหนานมู่เจ๋อจากไป เขายังคงถือขลุ่ยอยู่ในมือด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย สมัยนั้นแม่ของเขามักจะเป่าขลุ่ยให้เขาฟัง..."พี่เจ๋อข้าว่า พระชายาของท่านสุดยอดมาก เมื่อกี้ข้าหยุดสะอึกไม่ได้ ข้าดื่มน้ำอุ่นตามที่เธอบอก ตอนนี้ข้าไม่สะอึกแล้ว เป่าขลุ่ยและเขียนจดหมายรักได้ ยังรู้วิชาพวกนี้อีก จุ๊ จุ๊ ท่านโชคดีจริง ๆ"หนานมู่เจ๋อพูดว่า: "ความโชคดีนี้ให้เจ้าเอาไหม?"พยายามเรียนรู้เพลงที่แม่เล่น ผู้หญิงคนนี้ต้องการดึงดูดความสนใจของเขามากแค่ไหน?จิ่งฉุนพู
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 29 นางรองเป็นคนดีจริงๆ
"ฮือฮือ พระชายา ข้าน้อยคิดว่าท่านจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว"เสี่ยวถังกอดหลิ่วเซิงเซิงแน่น "จู่ ๆ ท่านก็หมดสติไป หมอหญิงที่มาก็ส่ายหัว ข้าน้อยคิดว่าท่านจะไม่รอดเสียแล้ว!"หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกงง ยาของเธอคือรักษาจากภายในก่อนแล้วจึงรักษาภายนอก ภายนอกดูบาดเจ็บสาหัสมาก แต่จริง ๆ แล้วเกือบจะหายดีแล้ว หมอที่มาคงตกใจกับรอยฟกช้ำบนผิวหนังเธอแตะหัวของเสี่ยวถังแล้วพูดว่า "หยุดร้องไห้ได้แล้ว ข้าไม่เป็นอะไร?""ฮือฮือ อืม"เสี่ยวถังปาดน้ำตาแล้วพูดว่า "พระชายาอยากกินอะไรไหม? ข้าน้อยจะไปเอาให้ท่านเดี๋ยวนี้""ข้าไม่หิว""ถ้าอย่างนั้นข้าน้อยจะรินน้ำให้ท่าน"เสี่ยวถังเดินไปที่โต๊ะแล้วรินน้ำพร้อมพูดว่า:"เมื่อสักครู่นี้ท่านอ๋องส่งคนมาบอกว่า การกักบริเวณของท่านถูกยกเลิกแล้ว วันนี้ท่านแม่ทัพมาที่จวน น่าจะเห็นแก่หน้าท่านแม่ทัพจึงยกเลิกกักบริเวณท่าน คิดว่าอีกเดี๋ยวท่านแม่ทัพจะมาเยี่ยมท่าน ข้าน้อยช่วยท่านแต่งตัวดีกว่า?""พ่อของข้าเหรอ?""ใช่เพคะ ได้ยินมาว่าคุณหนูรองก็มาด้วย คิดว่าอีกเดี๋ยวคงจะมาพบท่าน คนนอกมักจะหัวเราะเยาะท่านที่บังคับให้ท่านอ๋องแต่งงานด้วยในปีนั้น หัวเราะว่าท่านไม่ได้รับความโปรดปราน หัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 30 การแต่งตัวอีกต่อไปจะมีประโยชน์อะไร?
แม่ทัพหลิ่วถอนหายใจ เห้อแน่นอนว่าเขารู้ดีว่าด้วยความสามารถของอ๋องชาง มันจะไร้ประโยชน์สำหรับใครก็ตามที่จะบังคับให้เขาแต่งงานกับคนที่เขาไม่ต้องการแต่งงานด้วยอย่างไรก็ตามตนเป็นชายชราและไม่มีประโยชน์ที่จะกุมอำนาจทหารเพียงครึ่งหนึ่ง ในอีกไม่กี่ปีมันจะถูกส่งกลับคืนสู่มือฮ่องเต้ และเขาจะริเริ่มส่งมอบมันให้กับอ๋องชาง ความฝันของลูกสาวที่รักของเขาไม่เพียงแต่จะเป็นจริงเท่านั้น แต่เขายังสามารถผ่อนคลายต่อจากนี้ไป เขาเลยไม่เสียใจแต่ว่า..."ไม่รู้ว่าเซิงเซิง…""ท่านแม่ทัพสามารถไปเยี่ยมที่จวนชิงเฟิงได้""ขอบพระทัยฝ่าบาท"เมื่อเห็นว่าแม่ทัพหลิ่วกำลังจะถอยออกไป เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างก็พูดว่า: "ท่านอ๋อง องค์รัชทายาทและคนอื่น ๆ ไปที่สวนหลังจวนแล้ว และคุณหนูรองก็อยู่ที่นั่นด้วย ข้าคิดว่าพระชายาอาจจะไปด้วยเช่นกัน...""งั้นไปที่สวนหลังจวนกันเถอะ"หนานมู่เจ๋อยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำสิ่งที่จิ่งฉุนพูดเป็นความจริง เหล้ามีฤทธิ์มากจริง ๆ..."..."สวนด้านหลังของจวนอ๋องชางใหญ่มากจนเกือบใหญ่เท่ากับสวนหลวงในพระราชวังสวนแห่งนี้ไม่ได้เต็มไปด้วยดอกไม้และพืชนานาชนิดเท่านั้น แต่ยัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 31 พี่สาวโมโหข้า
เมื่อเห็นว่าหนานลั่วเฉินจ้องมองทิศทางเดียวตลอดเวลา ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปในทิศทางนั้นก็เห็นข้างบ่อปลาคาร์พมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งกําลังเดินเข้ามาใกล้ทิศทางนี้ทีละก้าว ผิวที่ขาวและอ่อนโยนนั้นดูเหมือนจะเปล่งประกายได้ ดวงตาสีดํามืดครึ้มดูมีชีวิตชีวา ทั้งน่ารักและงดงามหนานลั่วเฉินมองตรงไปข้างหน้า ไม่สามารถหุบปากได้ "นี่คือใคร?"เขาถามอีกครั้งทั้งชีวิตเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาก่อน เขาคิดว่าหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนสวยที่สุดในโลกแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าจะมีคนที่สวยกว่าอีกหนานเทียนก็ตะลึงเช่นกัน "ผู้หญิงคนนี้มีความคล้ายคลึงกับเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่บ้าง"หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนในสายตาเลย ตอนนี้ก็ไม่ได้มองไปในทิศทางนั้นเลย ได้ยินองค์รัชทายาทบอกว่ามีผู้หญิงหน้าตาเหมือนตัวเอง ในใจก็แอบภูมิใจดูเหมือนว่าอ๋องชางจะสนใจในตัวเองจริง ๆ ดังนั้นจึงหาคนที่คล้ายตัวเองมาไว้ข้างตัว?เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ค่อย ๆ หันศีรษะกลับไป แต่เธอก็ตะลึงเมื่อมองแวบแรกคนนี้คือใคร?ไม่ ใบหน้านี้..."หลิ่วเซิงเซิง?"หนานเทียนถามอย่างสงสัยหนานลั่วเฉินกล่าวว่า "ท่านพี่ ท่านคงจำคนผิดแล้ว สาวสวยคนนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-18
บทล่าสุด
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ
