Share
บทที่ 19 ปรากฎว่าฉันชอบสิ่งนี้
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 20 นายน้อยดูดีมาก
ความโกรธอย่างกะทันหันนี้ทำให้เสี่ยวเจียงสับสนทันทีท่านอ๋อง...โกรธใคร?แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะไร้ยางอาย แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาต่างหากที่ควรเขินอาย หากมีผลกระทบใด ๆ ก็จะส่งผลกระทบต่อธุรกิจของโรงเตี๊ยมแห่งนี้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม มีคู่รักหนุ่มสาวจำนวนมากเข้ามาและไปในโรงเตี๊ยมแห่งนี้ จึงไม่มีผลกระทบต่อใครแน่นอน...จิ่งฉุนจงใจมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอีกสองสามครั้ง"เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีบุคลิกดีจริง ๆ เธอมีรูปร่างและผิวพรรณที่ดี แต่ใบหน้าส่วนใหญ่ของเธอถูกปิดบังและหน้ากากก็ขวางทางเล็กน้อย อีกเดี๋ยวข้าจะคว้าหน้ากากแล้วดูใกล้ ๆ"ขณะที่เขาพูด เขากล่าวเสริมว่า: "แต่จะว่าไปแล้ว ถ้าคนนั้นที่จวนพี่เจ๋อรู้ว่าท่านชอบผู้หญิงคนอื่น อาจจะโวยวายขึ้นมาอีก แต่สองคนนี้นะ คนหนึ่งเก่งเรื่องเขียนบทความ อีกคนมีนิสัยขี้เล่น ถ้าแต่งงานด้วยทั้งสองคน จวนน่าจะคึกคักหน้าดู""ถ้าคุณพูดไร้สาระอีก ข้าจะตัดลิ้นของเจ้าออก"จิ่งฉุนทำหน้าบูดบึ้ง "ล้อเล่นน่า พี่เจ๋อหล่อมากและมีสถานะสูงศักดิ์ จะหลงรักสาวบ้านนอกแบบนี้ได้ยังไงล่ะ?""คุณชายจิ่งไม่รู้อะไรมาก่อน ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวที่จวนอ๋อง การกระทำน่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 21 ชายสองคนแข่งขันกันเพื่อหญิงสาวที่น่าเกลียด
เมื่อเห็นเสี่ยวเจียงขวางหลิ่วเซิงเซิงอย่างก้าวร้าว มู่ชิงชิงซึ่งมีความยุติธรรมก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นและเดินไป"คุณชาย เธอบอกแล้าว่าไม่รู้จักท่าน ท่านข่มขู่เธอแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก"ขณะที่พูดสิ่งนี้ เธอก็ยืนอยู่ตรงหน้าหลิ่วเซิงเซิงดวงตาของเสี่ยวเจียงฉายแววด้วยความหงุดหงิด และเขาก็ยื่นมือออกเพื่อผลักมู่ชิงชิงออกไปด้วยเสียง "ปัง" มู่ชิงชิงถูกผลักโดยตรงไปที่โต๊ะข้าง ๆ ทำให้ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ หวาดกลัวแต่เป็นเสี่ยวเหลียนที่ช่วยมู่ชิงชิงอย่างรวดเร็ว "คุณชาย ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม?"ท้ายที่สุดแล้วเธอเป็นผู้หญิง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ที่มีความแข็งแกร่งภายในอย่างเสี่ยวเจียง มู่ชิงชิงไม่มีพลังที่จะต้านทาน...เธอส่ายหัวและพูดด้วยความโกรธ: "คุณชายท่านไม่มีมารยาทเกินไปแล้ว ทำไมพูดอยู่ก็ลงมือ?"เสี่ยวเจียงพูดไม่ออกเขาไม่ได้ใช้แรงมากนักร่างกายที่อ่อนแอนี้เป็นของมนุษย์จริงหรือ?อ่อนแอเกินไป!เขาขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับมู่ชิงชิงเพียงแค่มองไปที่หลิ่วเซิงเซิงพูดว่า: "แม่นาง โปรดเชิญทางนี้""ข้าบอกว่าไม่รู้จัก แล้วทำไมข้าต้องไปที่นั่นด้วย?"แน่นอนว่าหลิ่วเซิงเซิงต้องแสร้งทำเป็นคนโง่จนจ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 22 หญิงสาวไม่เต็มใจ
มีคนดูมากขึ้นเรื่อย ๆ และเสียงสนทนาก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ มู่เหยียนซีที่โด่งดังอยู่แล้วดึงดูดความสนใจอย่างมากเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่น ไม่ต้องพูดถึงเสี่ยวเจียงที่หล่อเหลาดวงตาของเสี่ยวเจียงเต็มไปด้วยความโกรธ เดิมทีเขาแค่ต้องคนไปที่นั่น แต่ตอนนี้ความวุ่นวายลุกลามมาก ถ้าเขาพาหลิ่วเซิงเซิงไปพบท่านอ๋องจริง ๆ ทุกคนก็จะให้ความสนใจกับท่านอ๋องเขากลัวว่าจะถูกท่านอ๋องตีจนตาย…มู่เหยียนซียังคงมองเสี่ยวเจียงอย่างสง่างาม ดวงตาที่อ่อนโยนของเขาดูเหมือนจะบอกว่าทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเสี่ยวเจียงเยาะเย้ย "คุณชายรองมีพลังมากจนเขากล้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเจ้านายของข้าด้วย""ข้าไม่กล้า แค่แม่นางคนนั้นไม่เต็มใจ""เธอเต็มใจ""เธอไม่เต็มใจ"เสี่ยวเจียงเยาะเย้ย "เธอไม่กล้าไม่เต็มใจ"มู่เหยียนซีหันกลับมาเบา ๆ "แม่นาง เจ้าเต็มใจไหม?"เมื่อมองดูข้างหลังที่ว่างเปล่า รอยยิ้มบนใบหน้าของมู่เหยียนซีก็แข็งค้างอยู่ครู่หนึ่งเสี่ยวเจียงยิ้มอย่างเย็นชา "ดูเหมือนว่าเธอไม่รู้สึกขอบคุณคุณชายรอง"มู่เหยียนซียิ้ม "นั่นเป็นเพราะคุณชายก้าวร้าวเกินไป มีคนอยู่รอบ ๆ มากขึ้นเรื่อย ๆ คุณชายยังต้องการอยู่ที่นี
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 23 หากเจ้าคิดจะหนี ก็ต้องหนีตามพวกนั้น
"เซินเอ๋อ หัวโล้นนั่นดูคุ้นเคย ดูเหมือนว่าจะเป็นคนช่วงบ่ายนั่น"มู่ชิงชิงยังจำกลุ่มคนที่ต้องการฉุดหญิงสาวได้ แต่ได้รับบทเรียนจากพวกเขา...หลิ่วเซิงเซิงตบหน้าผากของเธอแล้วพูดว่า "ศัตรูมักจะพบกันบนถนนแคบ ๆ"ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน กลุ่มชายร่างใหญ่ก็เดินมาทางนี้อย่างดุเดือดแล้ว ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้ ต้าเฉียงที่เป็นหัวหน้าดูเหมือนจะจำทั้งสองคนได้เป็นชายหัวโล้นที่ตอบสนองก่อน "หัวหน้า ดูเหมือนสองคนนั้นจะ...""ต้องเตือนข้ามั้ย? ข้าเห็นแล้ว"ต้าเฉียงกัดฟัน "ตอนบ่ายถูกหญิงสาววางยาพิษ จนกระทั่งเมื่อกี้ท้องจึงไม่เจ็บในที่สุด กําลังกังวลว่าจะหาเธอไม่เจอ!"ชายหัวล้านเยาะเย้ย "หัวหน้าพูดถูก ตอนนี้พวกเราพาคนมาตั้งเยอะ ต้องแก้แค้นคืนให้ได้!"ในขณะที่พูด มีคนกลุ่มหนึ่งเดินไปหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยท่าทีผยอง"เจอกันอีกแล้วสาวน้อย มาดูกันว่าคราวนี้เจ้าจะหนีไปทางไหนได้"มู่ชิงชิงจับมือหลิ่วเซิงเซิงอย่างประหม่า "เซินเอ๋อ พวกมันมีจำนวนมากกว่า เราหนีกันเถอะ""คนที่จะต้องหนีก็ต้องเป็นพวกมัน"หลิ่วเซิงเซิงสงบและมองไปที่หัวล้านอีกครั้งแล้วพูดว่า "เจ้าลืมความรู้สึกปวดท้องไปแล้วใช่ไหม? หรือข้าลืมบอกเจ้าว่า
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 24 ไม่ต้องการความเมตตา ท่านอ๋อง
แสงจันทร์ส่องอย่างอบอุ่นบนตัวของหนานมู่เจ๋อ และใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็พร่างพราวท่ามกลางแสงจันทร์ วันนี้เขาสวมชุดสูทสีฟ้าอ่อนซึ่งทำให้ผิวของเขาละเอียดราวกับผู้หญิงเขามองลงไปที่หลิ่วเซิงเซิง และกระโดดไปข้างหน้าหลิ่วเซิงเซิง"เจ้าไม่ได้ดำจริง ๆ ทำไมต้องปิดบังใบหน้าที่แท้จริงล่ะ?"อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินเสียงของหนานมู่เจ๋อ หลิ่วเซิงเซิงก็จำได้ทันทีถึงการโบยครั้งใหญ่สามสิบครั้งที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาน ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกดีต่อเขาเลย"เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวอะไรกับท่านอ๋อง? ข้าได้ช่วยเหลือคนที่ท่านขอให้ช่วยไว้แล้ว ตอนนี้เรากำลังกลับไปสู่ทางของเราเอง และถึงเวลาแล้วที่เราแต่ละคนจะต้องแยกทางกัน"เสียงนี้...หนานมู่เจ๋อขมวดคิ้ว "ไม่ได้เจอหลายวัน เจ้าก็ยังกร้าวร้าวกว่าเดิม""ข้าไม่กล้า ปัจจุบันท่านคืออ๋องชาง คําพูดเดียวก็สามารถตีคนจนตายได้ โอกาสที่จะพูดคุยกับท่านก็ไม่มี จะกร้าวร้าวกับท่านได้อย่างไร?"หลิ่วเซิงเซิงพูดด้วยความโกรธขณะถอยห่างออกไปอย่างช้า ๆ"ข้ากับท่านอ๋องไม่ได้มีความเกลียดแค้นกัน สองไม่มีความสัมพันธ์กัน ท่านไม่ได้เป็นหนี้อะไรข้า และข้าก็ไม่ได้เป็นหนี้อะไรท่าน หล
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 25 ใครทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ?
อารมณ์ของหนานมู่เจ๋อซับซ้อนเล็กน้อยเขาเกลียดผู้หญิงร้องไห้มากที่สุด อาจเป็นเพราะผู้หญิงแกล้งทําต่อหน้าเขามากเกินไป หรืออาจเป็นเพราะหลิ่วเซิงเซิงในจวนอ๋องทําร้ายตัวเองให้เขาดูหลายครั้งเกินไป สรุปแล้วปฏิกิริยาแรกของเขาที่เห็นผู้หญิงร้องไห้คือความรังเกียจแต่คราวนี้เขามีอารมณ์ที่แตกต่างออกไป..."บาดแผลเจ้า ใครเป็นคนทำ"หลังจากนั้นไม่นาน หนานมู่เจ๋อก็ถามคำถามนี้หลิ่วเซิงเซิงต้องการกลอกตามาที่เขาแล้วถามเขาว่าเขาไม่รู้เหรอ?แต่ถ้าถามจริง ๆ เขาจะรู้ตัวตนของตนจากความเกลียดชังเจ้าของร่างเดิมมากเพียงใด กลัวว่าเขาจะฆ่าตนตายทันทีที่รู้ความจริง...เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็พูดว่า: "มันไม่เกี่ยวอะไรกับท่านอ๋อง"น้ำเสียงหนานมู่เจ๋อเย็นชา "ชีวิตของเจ้าเป็นของข้า ไม่มีใครแตะต้องเจ้าได้จนกว่าเจ้าจะให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลแก่ข้า"หลิ่วเซิงเซิง: "...""ข้าจะล้างแค้นให้เจ้า เจ้ากลับไปที่จวนกับข้า""ไม่ ทำไมข้าต้องกลับไปกับท่าน...""เมื่อก่อนเจ้าไม่ได้บอกเหรอว่าเจ้าเป็นสาวใช้ในจวนอ๋องของข้าเหรอ?"หลิ่วเซิงเซิง: "..."หลังจากดิ้นรนมาเป็นเวลานาน ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็ถูกหนานมู่เจ๋อดึงออกจาก
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 26 ฉันอยากไปที่นั่นด้วยตนเอง
หลิ่วเซิงเซิงเปิดกล่องข้าวแล้วดู "มันไม่มีพิษ"เรื่องนี้ค่อนข้างแปลกจริง ๆ...ทันใดนั้นเมื่อนึกถึงว่าโม่เล่ามาหาเธอในวันนั้น หลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะเดาได้นิดหน่อยและไม่ได้พูดอะไรอีก เธอแค่ขอให้เสี่ยวถังเอาอาหารไปและกลับไปพักผ่อนหลังจากที่เสี่ยวถังจากไปแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นอนบนเตียงและหลับตาลงแต่ก็นอนไม่หลับแม้ว่าโลกที่แปลกประหลาดนี้จะมีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับเจ้าของร่างเดิม แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะอยู่รอดที่นี่เพียงลำพัง...หลับตาลง หลิ่วเซิงเซิงเข้าไปในพื้นที่เก็บของในนิ้วทองพื้นที่มีขนาดใหญ่มาก เมื่อมองแวบแรกมันดูเหมือนห้องเก็บยาขนาดใหญ่ มีชั้นวางหลายสิบชั้นจัดไว้อย่างเรียบร้อยตรงหน้าเธอ นอกจากชั้นวางยาแล้ว ยังมีโต๊ะขนาดใหญ่อยู่ข้าง ๆ เข็มเงินต่าง ๆ บางส่วนก็ทาด้วยสารที่มีพิษสูง บางชนิดก็ใช้ฝังเข็มโดยเฉพาะ และใส่ในกล่องเล็ก ๆ ต่าง ๆที่นี่มีอาวุธโบราณไม่มาก อาวุธเย็นเพียงอย่างเดียวเป็นเพียงกริชไม่กี่เล่ม อย่างไรก็ตามเธอที่อาศัยอยู่ในยุคปัจจุบันและไม่สามารถใช้มีดและดาบได้เลยนอกจากการเก็บยาแล้วนิ้วทองที่ศึกษาแต่แรกยังมีอาวุธอีกด้วยถัดจากห้องเก็บยามีประตูเล็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 27 เดิมพันว่าเธอสวยหรือน่าเกลียด
จิ่งฉุนกลับยิ้มแก้มปริว่า "เอ่อ ข้าพูดเฉย ๆ แต่ท่านใช้นิ้วเท้าคิดก็ควรรู้ไม่ใช่เหรอ? พระชายาของท่านน่าเกลียดมาก ท่านก็เกลียดนางมาก หนึ่งนางไม่เป็นภัยคุกคามใด ๆ ต่อผู้หญิงข้างนอก สองนางก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ ต่อท่าน ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีใครคาดคิดว่าจวนอ๋องจะไม่สนใจความเป็นความตายของพระชายา ดังนั้นใครจะลอบสังหารนางล่ะ...""ทางที่ดีเลิกเหล้าเถอะ เจ้าพูดมากจริง ๆ"หนานมู่เจ๋อขัดจังหวะเขาด้วยความรังเกียจ"ข้าก็เป็นแบบนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาท่านก็ไม่ได้ผ่านมาแบบนี้เหรอ? อึก ทำไมถึงเรอกะทันหัน…"จิ่งฉุนตบหน้าอกของเขาแล้วพูดว่า: "อยู่ที่ในจวนชิงเฟิงจริง ๆ ไม่จริงนะ? เป็นพระชายาไร้ความสามารถนั่นเป่าขลุ่ยอยู่?"ในขณะนี้ พวกเขาทั้งสองได้มาถึงประตูจวนชิงเฟิงแล้วทหารที่ประตูคุกเข่าลงบนพื้นทันทีที่เห็นหนานมู่เจ๋อ หนานมู่เจ๋อเพิกเฉยต่อพวกเขา แต่ไม่ได้ดันประตูเข้าไป"ท้ายที่สุดแล้วนี่คือที่อยู่อาศัยของพระชายา ไม่มีคนรับใช้คนใดกล้าเป่าขลุ่ยในตอนนี้ จึงต้องเป็นนาง ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางมีพรสวรรค์เช่นนี้ ไม่เพียงแต่นางเก่งในการเขียนจดหมายรักเท่านั้น แต่นางก็เป่าขลุ่ยเก่งเหมือนกัน ฮ่าฮ่าฮ่า พี่เจ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
