LOGINShare
บทที่ 153 อย่าให้เกียรติแล้วไม่เอา
Last Updated:
2024-01-30 17:00:01Related chapters
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 154 เจ้าไม่มีทางเป็นเธอได้
หลิ่วเซิงเซิงเจ็บปวดมากจนอยากด่าแม่ หนานเทียนห่านี่ ไม่ช้าก็เร็ววันหนึ่งตัวเองต้องทวงคืนเป็นพันเท่าหมื่นเท่า!หลังจากทรมานเธอมาเป็นเวลานานและยังไม่ได้ยินสิ่งที่ต้องการจะได้ยิน หนานเทียนก็รู้สึกเบื่อมากขึ้น จึงคว้ามือของหลิ่วเซิงเซิงและบังคับให้เธอพิมพ์ลายนิ้วมือ"จริง ๆ เลย ก็แค่พิมพ์ลายนิ้วมือ ก็จะเป็นจะตาย ไม่เข้าใจว่าเจ้าคิดอะไรอยู่""ข้าไม่ได้ขโมยของ และข้าก็ไม่มีเหตุผลที่จะขโมยตราประทับฟีนิกซ์! ต่อให้เจ้าบังคับให้ข้าสารภาพ ก็จะมีประโยชน์อะไร? ตราบใดที่ได้เฝ้าฮ่องเต้ ข้าก็ยังจะไม่สารภาพ!""หึ เจ้าต้องได้เจอถึงจะได้"หนานเทียนเก็บกระดาษสารภาพผิดนั่นและพูดต่ออย่างไม่ใส่ใจ"คนเรา ต้องชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองทำไป ตอนแรกเจ้ายั่วยุคนมากมาย จนถึงตอนนี้ นอกจากพ่อที่โง่เขลาของเจ้าแล้ว ยังมีใครจะมองเจ้าตรง ๆ อีก? อย่าบอกว่าข้าไม่ได้ฆ่าเจ้า แม้ว่าตอนนี้ข้าจะฆ่าเจ้าจริง ๆ เจ้าคิดว่าจะมีใครสงสารเจ้า แล้วใครจะมารุกรานข้าเพื่อเจ้ากันล่ะ?""เมื่อเสด็จพ่อได้ยินว่าเจ้าขโมยของ ท่าทางสงบนั้นเจ้าไม่ได้เห็น เขาไม่แปลกใจเลย ราวกับว่าเจ้าเป็นคนที่ขโมยของในใจของเขา รวมถึงทุกคนในพระราชวังแห่งนี้ ไม่มีใค
Last Updated : 2024-01-31พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 155 ทำเป็นว่าไม่เคยรู้จักข้า
หลิ่วเซิงเซิงหายใจออก "เจ้าไม่ได้รู้อยู่แก่ใจเหรอ?"เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด หัวใจของหนานลั่วเฉินยังคงเต็มไปด้วยความสงสัย "เจ้าสองคนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง... ""หยุดสงสัยเรื่องนี้ก่อนได้ไหม? เจ้าไม่ต้องคิดว่าข้าเป็นเซินเอ๋อหรือไม่ คำพูดของข้าเมื่อกี้ เจ้าฟังเข้าใจหรือยัง?"หลิ่วเซิงเซิงอดทนต่อความรู้สึกเจ็บปวดและพูดอย่างจริงจังต่อไปว่า"คนที่วางยาเจ้าน่าจะเป็นองค์รัชทายาท เขายังมีซองอยู่บนตัว ดังนั้นตราบใดที่เจ้าอยู่กับเขานาน ๆ เจ้าก็จะยังได้รับพิษ ข้าเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถล้างพิษเจ้าได้ ดังนั้นเจ้าต้องหาทางพาข้าออกไป""ทำไมข้าต้องเชื่อสิ่งที่เจ้าพูดด้วย แม้ว่าองค์รัชทายาทกับข้าจะไม่ได้เกิดจากเสด็จแม่คนเดียวกัน แต่เราโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กและสนิทสนมกันมากกว่าพี่น้อง เขาไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายข้าเลย แต่เป็นเจ้า เจ้าไม่สามารถอธิบายตัวตนของเจ้าได้ ทำไมข้าจะต้องฟังคำพูดข้างเดียวของเจ้าด้วย?""ในพระราชวังยังมีพี่น้องแท้ ๆ อยู่ไหม? ฮ่าฮ่า องค์ชายสองไร้เดียงสาจริง ๆ เหรอ? ถึงแม้จะเป็นพี่น้องแท้ ๆ ก็สามารถฆ่ากันเองเพื่อบัลลังก์ได้ นับประสาอะไรกับพวกเจ้า...""พอแล้ว! ข้าไม่อยากได้ยินว่า
Last Updated : 2024-02-01พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 156 ถูกวางแผนอย่างชัดเจน
ที่แท้หนานเทียนรออยู่ข้างนอกตลอดหนานลั่วเฉินเศร้าใจมาก ตอนนี้จิตใจของเขายุ่งเหยิงมาก ไม่ค่อยสนใจคำพูดของหนานเทียนหนานเทียนเดินตามเขาอย่างไม่ใส่ใจ "ทําไมอยู่ในนั้นนานขนาดนั้น? ถ้าไม่ใช่ว่าช่วงนี้เจ้าไม่ชอบผู้หญิงเหรอ ข้าคิดว่าเจ้าทําอะไรกับเธออย่างกล้าหาญแล้ว""เสด็จพี่ชอบล้อคนอื่นเล่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"หนานลั่วเฉินยิ้มอย่างแข็งกระด้าง และพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้ดูเป็นปกติเหมือนเมื่อก่อนหนานเทียนพูดอย่างมีความหมาย "นี่จะเป็นเรื่องล้อเล่นได้ยังไง?"น้ำเสียงนี้ทำให้หนานลั่วเฉินรู้สึกไม่มีความสุขมากทันที เขาคิดจริง ๆ ว่าเขาได้ทำอะไรบางอย่างกับหลิ่วเซิงเซิงในห้องขังหรือเปล่า?ไม่น่าแปลกใจที่ตัวเองไม่ได้ออกมาเป็นเวลานานและเขาไม่เข้ามาตามหาตัวเอง บางทีเขาอาจจะอยากให้ตัวเองทำผิดครั้งใหญ่ใช่ไหม?ประการแรกสามารถทรมานหลิ่วเซิงเซิง และประการที่สองเขาสามารถควบคุมตัวเองได้...หนานลั่วเฉินตกใจกับความคิดฉับพลันของเขา เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขามีความคิดเช่นนั้น เป็นเพราะสิ่งที่หลิ่วเซิงเซิงพูดเมื่อกี้หรือเปล่า?เขาส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่าย "เสด็จพี่พูดตลกแล้ว ไม่ว่าข้าจะชอบคนสวยมาก
Last Updated : 2024-02-02พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 157 ไม่อย่างงั้นท่านอุ้มเธอกลับไป
เมื่อหนานมู่เจ๋อและคนอื่น ๆ เข้าวังก็เป็นเวลากลางดึกแล้วฮ่องเต้และคนอื่น ๆ ที่กำลังหลับใหลถูกปลุกทีละคน และไม่นานก็รวมตัวกันในตำหนักอันหนิงใบหน้าของฮองเฮาหลิวฟางเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า "ฮ่องเต้นี่ก็เที่ยงคืนแล้ว และพรุ่งนี้พระองค์ต้องทำงานแต่เช้า ทำไมยังไม่พักผ่อนอีก?"หนานกงเฉิงนั่งลงบนเก้าอี้ในตำหนักด้วยใบหน้ามืดมน "ข้าได้ยินมาว่าอาเจ๋อเข้ามาในวังแล้วและอาจจะมาหาเจ้าที่นี่ หลังจากคิดเรื่องนี้แล้วข้าคิดว่าไม่เหมาะสมที่จะจับกุมหลิ่วเซิงเซิงโดยไม่บอกเขา อย่างไรก็ตาม ปล่อยเธอออกมาก่อนเถอะ"สีหน้าหลิวฟางเปลี่ยนไป "ฮ่องเต้ หม่อมฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสม เนื่องจากพบตราประทับฟีนิกซ์บนตัวของพวกเธอ...""คนของข้าไม่จำเป็นต้องขโมยตราประทับฟีนิกซ์"ก่อนที่หลิวฟางจะพูดจบ เสียงของหนานมู่เจ๋อก็ดังมาจากด้านนอกตำหนักหลังจากนั้นไม่นานหนานมู่เจ๋อและคนของเขาก็บุกเข้ามาอย่างดุเดือดหลิวฟางยืนอยู่ข้างหลังหนานกงเฉิงโดยไม่รู้ตัว "อาเจ๋อ ทำไมเจ้าเข้ามาโดยไม่ทักทาย?"หนานมู่เจ๋อไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ แต่มองไปที่หนานกงเฉิงแล้วพูดว่า "เสด็จพี่ เรื่องตราประทับฟีนิกซ์ข้ารู้หมดแล้ว คิดว่าเสด็จพี่คงเห็นแล้ว เ
Last Updated : 2024-02-03พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 158 ฆ่าตัวตายเพราะกลัวความผิดแล้ว
ตอนที่โม่เล่ากำลังพูด หนานมู่เจ๋อและคนอื่น ๆ ก็ยืนข้าง ๆหนานลั่วเฉินถามด้วยสีหน้ากังวล "เธอเป็นอะไรไป?"โม่เล่าปาดเหงื่อจากหน้าผากแล้วพูดอย่างจริงจังว่า "จุดฝังเข็มของพระชายาหลายจุดถูกเข็มเงินแทง เมื่อดูจากสถานการณ์แล้วคนที่ฝังเข็มจะต้องสุ่มสุ่มไป หลายแห่งที่ไม่ใช่จุดฝังเข็มก็ถูกแทงด้วย…"ในขณะที่พูด โม่เล่าค่อย ๆ ยกมือของหลิ่วเซิงเซิงและแน่นอนว่าเขาเห็นเข็มเงินแทงทะลุฝ่ามือของเธอเข็มเงินส่วนใหญ่ติดอยู่ในเนื้อเหลือเพียงหัวเล็ก ๆ ยื่นออกมา หากไม่สังเกตให้ดีจะมองไม่เห็นเลย...เขาดึงมันออกมาอย่างระมัดระวัง และในทันใดนั้น เข็มเงินยาวก็ดึงดูดสายตาของทุกคน"เข็มยาวขนาดนั้นดึงออกจากเนื้อเธอเหรอ?"เสี่ยวเจียงมองดูโม่เล่าด้วยความไม่เชื่อ "มีเข็มแบบนี้อีกกี่เข็มบนร่างของพระชายา?"โม่เล่าส่ายหัว "ข้าไม่แน่ใจ แต่ชีพจรสามารถตรวจพบได้เฉพาะจุดฝังเข็ม ส่วนอื่น ๆ ต้องตรวจสอบอย่างรอบคอบ…"ขณะที่เขาพูดเขาถอนหายใจ "การแทงเข็มเข้าไปในเนื้อ แม้แต่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เกิดความเจ็บปวดแสนสาหัส ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน พระชายาต้องทนทุกข์ทรมานมาก"หนานลั่วเฉินที่อยู่ด้านข้างเม้มริมฝีปาก ดูเ
Last Updated : 2024-02-04พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 159 ฆ่าตัวตายหรือฆ่าปิดปาก
หนานเทียนแสร้งทำเป็นไม่รู้ "เสด็จอาพูดอะไร? ทำไมข้าไม่เข้าใจ?"เสี่ยวเจียงกำหมัดแน่น ไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทจะอันธพาลขนาดนี้มาก่อน ถ้าไม่ได้แต่งตัวหรูหรา ดูก็เป็นอันธพาลแล้วห้องขังเงียบสงบในขณะนี้ เมื่อหนานมู่เจ๋อเข้ามา ผู้คุมทั้งหมดก็ออกไปหมดแล้ว เหลือเพียงนักโทษบางส่วนในห้องขังโดยรอบเท่านั้นที่รวมตัวกันอยู่ที่มุมห้องและเฝ้าดูทุกอย่างอย่างระมัดระวังเนื่องจากที่นี่ก็ยังคงเป็นพระราชวัง หนานเทียนไม่กลัวว่าหนานมู่เจ๋อจะทำอะไรกับเขา ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ"ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าเป็นคนทำหรือเปล่า?"หนานเทียนไม่กลัวเลย "เสด็จอาพูดอะไร? ข้าทำอะไรลงไป? ข้าไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ..."พูดยังไม่จบ ทันใดนั้นเข็มเงินก็แวบเข้ามา ในขณะที่หนานเทียนไม่มีการป้องกันตัว เข็มเงินเจ็ดหรือแปดเข็มแทงต้นขาของเขาอย่างแรงเสี่ยวเจียงตกใจ รีบก้มหัวลงและไม่กล้าพูดหนานเทียนคุกเข่าลงบนพื้นทันทีด้วยความเจ็บปวด "อ๊า เสด็จอา ท่าน..."หนานมู่เจ๋อมองเขาจากที่สูงและพูดอย่างใจเย็น "อะไร?"" เสด็จอา มันไม่เหมาะสมหรือที่ท่านจะลงโทษข้าแบบนี้? ประการแรก ข้าไม่ได้ทําผิด ประการที่สองที่นี่ก็
Last Updated : 2024-02-05พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 160 พระชายาอ๋องชางถูกลงโทษ
การแสดงออกของหนานกงเฉิงค่อย ๆ จริงจัง และหนานมู่เจ๋อก็พูดอีก"ใครก็ตามที่มีสมองจะต้องสามารถเดาความจริงของเรื่องนี้ได้ หากพระชายาที่รักของข้าต้องการขโมยของจริง ๆ เธอคงไม่โง่พอที่จะบุกเข้าไปอย่างเปิดเผย ยิ่งไปกว่านั้นตราประทับฟีนิกซ์ยังล้ำค่ามาก ฮองเฮาก็ไม่สามารถวางไว้ในที่ที่เห็นได้ชัด ถ้าวางไว้ในที่ที่คนอื่นสามารถเอาไปได้อย่างสบาย ๆ จริง ๆ แล้วฮองเฮาเองก็มีปัญหาเช่นกันเป็นราชินีของประเทศ กลับไม่ให้ความสำคัญกับตราประทับฟีนิกซ์ นี่ถือว่าความผิดอะไร?""ข้าไม่ได้มาเพื่อหาเรื่อง อย่างไรก็ตามข้ามาที่นี่ก็ไม่มีหลักฐาน แต่ฮองเฮาและองค์รัชทายาทมีหลักฐานอะไรบ้าง? ยืนยันโดยไม่มีเหตุผลว่าพราชายาอ๋องชางขโมยตราประทับฟีนิกซ์ไป ข้าจะพูดอะไรได้?"ขณะพูด เขาหรี่ตาลงอีกครั้ง "ตอนนี้พระชายาอ๋องชางถูกลงโทษในคุก ชีวิตของเธอแขวนอยู่บนเส้นด้าย และจวนอ๋องชางของข้าก็ได้รับความอยุติธรรมครั้งใหญ่นี้โดยปราศจากเหตุผล ข้าไม่เรียกร้องให้เธอ ก็ควรเรียกร้องความบริสุทธิ์ให้กับจวนอ๋องชาง!""เดิมทีตั้งใจจะสอบปากคำคนนำทางด้วยตนเอง แต่องค์รัชทายาทกลับบอกว่าเขาฆ่าตัวตายเพราะกลัวความผิด ตอนนี้ยังใส่ร้ายข้าที่ลงมือกับเขา ด
Last Updated : 2024-02-06พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 161 ไม่เคยหลอกเจ้าเลย
เมื่อเห็นหนานลั่วเฉิน หลิ่วเซิงเซิงประหลาดใจเล็กน้อยทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่เดิมทีตัวเองถูกพากลับมาที่จวนอ๋องชางก็ทําให้เธอประหลาดใจมากพอแล้ว แต่ก็ยังเห็นองค์ชายสองที่จวนอ๋องชาง...จำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาโกรธมากแค่ไหน ท่าทางเหมือนโดนตัวเองหลอก เขาไม่ควรเกลียดตัวเองมากเหรอ?มองยังไงตอนนี้ยังเป็นห่วงตัวเองมาก?เมื่อคิดแบบนี้ หลิ่วเซิงเซิงจึงพูดว่า "ข้าหลับไปนานแค่ไหน?""เพียงแค่คืนเดียว เจ้าโดนเข็มแทงเยอะขนาดนั้น ไม่รู้จักที่จะบอกข้าเหรอ? เจ้ารู้มั๊ยว่าถ้าเอาเข็มพวกนั้นออกมาไม่ได้จะเป็นอันตรายต่อชีวิตแค่ไหน!"หนานลั่วเฉินพูดอย่างเป็นห่วงว่า "ตอนนี้รู้สึกอย่างไร? ยังไม่สบายตรงไหนอีกไหม?"หลิ่วเซิงเซิงส่ายหัวอย่างเหม่อลอย ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทําไมเขาถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้เห็นเธอไม่พูด หนานลั่วเฉินจึงดึงเก้าอี้มานั่งข้างเตียง "ต่อไปมีอะไรก็บอก ปากมีไว้ทําไม?""ข้าคิดว่าข้าบอกแล้ว..."หลิ่วเซิงเซิงพูดช้า ๆหนานลั่วเฉินตะลึง มีเหรอ?ดูเหมือนจะมี...เขาเกาหัวอย่างเขินอาย "ใครให้เจ้าหลอกคนก่อน สิ่งที่ข้าเกลียดที่สุดในชีวิตของข้าก็คือคนที่หลอกข้า สุดท้ายเจ้าหลอกข้าจนน่าสังเวชขนาดนี้ เดิ
Last Updated : 2024-02-13
Latest chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
"ชีวิตและความตายของคนคนหนึ่งไม่สำคัญเท่ากับชาวบ้าน ถ้าวันนั้นเป็นเจ้าและข้าสองคนไปช่วยที่ประตูเมือง ชาวบ้านทั้งเมืองมองด้วยสายตาเย็นชา งั้นวันนี้ข้าก็จะมองด้วยตาเย็นชา แต่วันนั้นชาวบ้านทั้งเมืองมาช่วยเหลือ พวกเขาเห็นแก่หน้าข้ามาก แม้ว่าพวกเขาจะเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พวกเขาก็ไปแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ วันนี้ข้าก็ไม่เข้าไปยุ่งไม่ได้ นี่จึงเป็นการไปมาหาสู่กันตามมารยาท"สายตาของหลิ่วเซิงเซิงแน่วแน่มาก "ถ้าไม่ใช่โรคระบาด การมาของเราก็แค่ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเป็นโรคระบาดจริง ๆ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่ อย่างที่หมอเหอพูด นี่เป็นพื้นฐานที่สุดในฐานะหมอ"อี้โจวถอนหายใจ "ท่านเป็นแบบนี้มาตลอด คนที่ทำดีแก่ท่านก็จำได้ ก็เหมือนคนที่ทำไม่ดีแก่ท่าน ท่านก็จำได้ ท่านพูดมีเหตุผลอย่างนี้ ข้าจะได้ไม่กล้าพูดว่าท่านเป็นห่วงอ๋องชางแล้ว""แคกแคกแคก..."หลิ่วเซิงเซิงไอสองสามครั้งแล้วพูดว่า "อย่าเดาไปทั่ว"ขณะที่อี้โจวกำลังจะพูด หมอทุกคนที่อยู่ข้างหน้าก็เข้าไปแล้ว และในไม่ช้าพวกเขาก็ส่ายหัวออกมาหมอเหอกลับมาหาหลิ่วเซิงเซิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูเลย มันเป็นโรคระบาดจริง ๆ"เมื่อเห็นสีหน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
หนานมู่เจ๋อเพียงมองไปรอบ ๆ อย่างสงบ ร้านขายยาแห่งนี้ไม่ใหญ่นักและไม่ต่างจากร้านขายยาอื่น เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาที่นี่โดยบังเอิญ เขาเหลือบมองบันไดข้าง ๆ แล้วถามว่า "ชั้นสองเป็นที่พักผ่อนของพวกเจ้าเหรอ ?"หมอเหอยิ้มและกล่าวว่า "ตอบฝ่าบาท ชั้นบนเป็นห้องผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยหนักบางคนได้พักผ่อน"เฉินเหลียงเฟิงพยักหน้าอย่างชื่นชม "มีห้องผู้ป่วยในร้านขายยา ค่อนข้างหายาก"หมอเหอกล่าวว่า "นี่คือความคิดของหมอเทวดาหลิ่วทั้งหมด เธอบอกว่าผู้ป่วยบางคนมีไข้สูงไม่ลด ถ้าอยู่บ้านตลอดเวลา ไข้นาน ๆ จะเผาสมอง ถ้ารุนแรงหน่อยก็ควรอยู่ที่ร้านขายยา มีอะไรก็แก้ไขได้ทันที""หมอเทวดาหลิ่วของพวกเจ้าอยู่ชั้นบนหรือเปล่า?"หนานมู่เจ๋อจู่ ๆ ก็ถามขึ้นหมอเหอพยักหน้า "ให้ข้าน้อยไปเชิญเธอลงมามั๊ย?""อ๋องชาง ท่านเจ้าเมือง มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"ได้ยินแต่เสียงตื่นตระหนกจากนอกประตู จากนั้นองครักษ์ก็รีบเข้ามา ทันทีที่เข้ามา ก็คุกเข่าลงบนพื้น "มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น!"หนานมู่เจ๋อหงุดหงิดเล็กน้อย "พูดมา""โรคระบาด โรคระบาดเข้ามาในเมืองแล้ว หลายคนในเมืองมีอาการอาเจียนด้วยกัน ริมฝีปากของพวกเขาเป็นสีม่วง กินอะไรก็
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
ราวกับว่าศรัทธาทั้งหมดของเขาพังทลายลงในขณะนี้ หรงหรงก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าวและเกือบจะล้มลงกับพื้นเธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความหวาดกลัว "เจ้า เจ้าวางแผนข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ "จะพูดได้ยังไงว่าเป็นแผนการ? ทุกคำที่เจ้าพูดนั้นเจ้าเป็นคนพูดเอง และทุกการกระทำที่เจ้าทำนั้นถูกวางแผนอย่างรอบคอบด้วยตัวเจ้าเอง เจ้าเองที่มาที่นี่เพื่อข่มขู่ข้า ข้าไม่ใช่พยาธิในท้องของเจ้า จะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ามาที่นี่แล้วจะทำเรื่องแบบนี้?"ขณะพูด เธอก็เอามือแตะหน้าตัวเองอีกครั้ง "ตบนั้นเจ็บใช่ไหม? เห้อ ครั้งที่แล้วเจ้าก็ทำแบบนี้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเจ้าคิดยังไง บางทีคนหน้าหนาตบยังไงก็ไม่เจ็บใช่ไหมล่ะ?"หรงหรงสั่นไปหมด "มันมากเกินไปแล้ว! พวกเจ้าทำมากเกินไปแล้ว...""พอแล้ว!"จู่ ๆ เฉินโย่วก็ขัดจังหวะเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา "ใครกันแน่ที่ทำเกินไป? แล้วใครกันแน่ที่หลอกลวง? หรงหรง เจ้าไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยเหรอ?"หรงหรงตื่นตระหนก "สามี ท่านอย่าถูกหลอก นี่เป็นแผนการของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาจงใจนัดข้ามา จงใจนำข้าให้พูดคำที่ไม่ดีเหล่านั้น แล้วจงใจพาท่านไปที่ประตู ทุกอย่างเป็นไปโดยเจตนา พวกเขาแค่คิดจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
อี้โจวโกรธมาก ขณะที่กำลังจะพูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินออกไปอย่างเย็นชา "เดิมทีพวกเรากำลังจะไป ในเมื่อฮูหยินน้อยกระตือรือร้นมาก ข้าคิดว่าเราอยู่ต่อดีกว่า"สีหน้าสาวใช้เปลี่ยนไป "เจ้ารู้ตัวเองมั๊ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่?""ในเมื่อเจ้านำคำพูดมาด้วยความกระตือรือร้นขนาดนี้ งั้นข้าก็ต้องกระตือรือร้นหน่อย เจ้าก็ช่วยข้าบอกฮูหยินน้อยด้วย นัดเธอไปพบที่หย่งชุนถังพรุ่งนี้เถอะ ถ้าเธอไม่มา เรื่องราวความเจ้าชู้ของเธอในเมืองหลวงในอดีตก็จะสะเทือนในเจียงเฉิง"เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลิ่วเซิงเซิง สาวใช้ก็โกรธมาก "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าเจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ฮูหยินน้อยของเจ้าเข้าใจก็พอ"หลังจากพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็ปิดประตูอย่างไม่เกรงใจและกลอกตา "อะไรวะเนี่ย"อี้โจวยังเยาะเย้ยว่า "ไม่ดูตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นยังไงยังกล้ามาขู่ ผู้หญิงคนนั้นช่างปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่อง!""กลัวว่าสมองจะใช้ในการหลอกลวงผู้ชายอย่างเดียว"หลิ่วเซิงเซิงดูถูกเหยียดหยามและกระซิบคำพูดสองสามคำกับอี้โจว ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อหลิ่วเซิงเซิงมาถึงหย่งชุนถัง หรงหรงก็รออยู่ที่ประตูมาน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
ดวงตาหนานมู่เจ๋อกระตือรือร้น และหลังจากพูดแล้ว เขาก็เดินไปยังทิศทางที่หลิ่วเซิงเซิงจากไปหลังจากนั้นเพียงไม่กี่ก้าว ท่านเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา"ฝ่าบาท ฝั่งหยุนตูมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว!"หนานมู่เจ๋อหายใจเข้าลึกและต้องหยุด "เกิดอะไรขึ้น?""ตอบฝ่าบาท รายงานจากแนวหน้า หยุนตูไม่ได้ถอนกำลัง แต่ตั้งค่ายอยู่บนทุ่งหญ้าไม่ไกลจากประตูเมืองของเรา เกรงว่าเขาจะต้องทำสงครามที่ยืดเยื้อกับเรา!"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสี่ยวเจียงก็รีบถามว่า "ยืนอยู่บนกำแพงเมือง สามารถเห็นค่ายของพวกเขาไหม?""อยู่ค่อนข้างไกล แต่ถ้ายืนสูง ๆ ก็จะมองเห็นได้นิดหน่อย"เจ้าเมืองพูดอย่างจริงจัง "ฝ่าบาทจะเสด็จไปดูหรือไม่?"หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะฟุ้งซ่านเล็กน้อย จนกระทั่งเขาได้ยินคำเตือนของเสี่ยวเจียง เขาก็พยักหน้า"ไปกันเถอะ""..."ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากจวนเจ้าเมือง ขี่ม้าและรีบไปที่ประตูเมืองด้วยเหตุผลบางอย่าง นับตั้งแต่เขาเห็นรอยแผลเป็นบนหลัง หัวใจของหนานมู่เจ๋อก็สับสน รู้สึกเสมอว่าร่างด้านหลังนั้นคุ้นเคยมาก...เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างและพูดอย่างจริงจัง "ท่านอ๋อง พระชายาไม่อยู่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
เมื่อระยะทางใกล้เข้ามา หัวใจของหลิ่วเซิงเซิงก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เธอไม่สามารถรับประกันได้ว่าหนานมู่เจ๋อ จะจำตัวเองได้หรือไม่เมื่อเขาเห็นตัวเอง...โชคดีที่หนานมู่เจ๋อไม่ได้มาทางพวกเขา แต่เลี้ยวไปทางแยกถนนข้างหน้า คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ก้มหน้าลงและทำความเคารพ หลิ่วเซิงเซิงและอี้โจวก็ก้มศีรษะลงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ดึงดูดความสนใจของพวกเขาจนกระทั่งร่างของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป อี้โจวก็เงยหน้าขึ้น "ข้าไม่เคยเห็นท่านกลัวอะไรเลย ข้าไม่เคยคิดว่าท่านจะกลัวการพบกับอ๋องชาง…""ม่ใช่ว่ากลัว แค่ไม่อยาก""ได้ยินมาว่าอ๋องชางรักท่านมาก ดูออกว่าท่านก็มีเขาอยู่ในใจ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมต้องหลบหน้าไม่ไปพบ?"หลิ่วเซิงเซิงเงียบ "บอกไม่ถูก บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าข้าไม่เคยคิดที่จะอยู่ในจวนลึกไปตลอดชีวิต พอคิดว่าอนาคตอาจจะต้องแบ่งปันสามีของตัวเองกับผู้หญิงคนอื่น ก็ยากที่จะยอมรับ แทนที่จะอยู่ที่นั่นและรอให้ตัวเองจมลึก สู้ใจร้ายหน่อย ไม่ต้องเจอกันอีก""แต่ข้าได้ยินมาว่า อ๋องชางขัดพระราชโองการ และไม่ได้แต่งงานกับนางสนมใด ๆ เลย…"อี้โจวกระซิบ "เป็นไปได้ไหมที่ระหว่างท่านสองคนมีความเข้าใจผิดมากมาย?""อาจจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรงหรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็วแต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันทีแต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมดคิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่นเมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถงบางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัดหลิ่วเซิงเซิงสะบั
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
สีหน้าของเฉินโย่วเปลี่ยนไป "อะไรนะ? ใครกล้าดีขนาดนั้น กล้ามัดเธอบนถนน?"คนใช้เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอย่างลังเล จากนั้นจึงมองไปที่อี้โจวข้าง ๆ หลิ่วเซิงเซิง และสุดท้ายก็หันกลับมามองที่เฉินโย่วเฉินโย่วไม่ใช่คนโง่ เข้าใจความหมายของการมองนั้นอย่างรวดเร็วเขาหันกลับไปมองหลิ่วเซิงเซิง ในขณะที่กำลังจะถามอะไรบางอย่าง ก็เห็นคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาใกล้ นำโดยท่านเจ้าเมืองเฉินเหลียงเฟิงเห็นแต่เฉินเหลียงเฟิงมาหาพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "นี่คือหมอเทวดาหลิ่วใช่ไหม? ชื่อเสียงโด่งดังมานาน และวันนี้มันยิ่งโด่งดังมากขึ้น เชิญเข้ามาก่อน"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เฉินโย่วและพูดว่า "ท่านเจ้าเมืองน้อยลองไปถามฮูหยินของท่านก่อน ตอนพวกท่านรักษาประตูเมือง เธอทำอะไรอยู่ หรือถามชาวบ้านในเมืองก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็เดินตามท่านเจ้าเมืองเข้าไปในสถานการณ์แบบนี้เฉินโย่วก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แค่พูดว่า "ไปตรวจสอบ ตรวจสอบดีแล้วค่อยว่ากัน""ได้ ขอรับ...""..."จวนเจ้าเมืองในวันนี้สนุกสนานและมีชีวิตชีวามาก ถนนด้านนอกจวนเจ้าเมืองยังเต็มไปด้วยผู้คนที่ส่งเสียงเชียร์และเฉลิมฉลอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
เชียงไชโย เสียงตะโกน ตะโกนออกมาทีละคน!นี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้น แม้ว่าในเมืองจะมีทหารไม่ถึงสองหมื่นนาย แต่ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าทหารแต่ละคนจะมีทหารหลายพันนายอยู่ข้างหลังพวกเขา!เมื่อมีชาวบ้านเข้าร่วม สงครามก็พลิกกลับอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่รักษาประตูเมืองได้เท่านั้น แต่กองทัพศัตรูที่หลงผิดปีนขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกโค่นล้มทีละคนและพ่ายแพ้เหมือนภูเขา!แม้แต่หนานมู่เจ๋อที่อยู่ในสนามรบมาหลายปีก็ไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ มีเพียงทหารเท่านั้นที่ปกป้องชาวบ้านมาตลอด เคยเห็นชาวบ้านช่วยเหลือทหารที่ไหน?ใครกันที่มีแรงดึงดูดอันทรงพลังเช่นนี้?บนกำแพงเมือง ขวัญกำลังใจของทหารอยู่ในระดับสูง และชาวบ้านต่างเคลื่อนย้ายอาวุธและช่วยเหลือ เกือบทุกคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านศัตรู!ใต้กำแพงเมืองชาวบ้านตะโกนเสียงดัง"ออกแรงหน่อย! ทุกคนอดทนไว้!""แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวว่าพวกเขามีโรคระบาด คงจะเปิดประตูเมืองและฆ่าเต่าพวกนี้!""ทุกคนสู้ ๆ!""..."สงครามยังคงดำเนินต่อไป และไม่มีใครสังเกตเห็นร่างทั้งสองยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหลังคาในระยะไกล"ฉากนี้ ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นจริง ๆ"เสี่ยวกงถอนหายใจและกล่าวเ
