LOGINShare
5.มิไยดี
Last Updated:
2024-12-16 12:06:26"อาเหยาเอาสุรามาให้ข้าสักไหสิ"
ฝนตกลงมาอย่างยาวนานหลายวัน แต่ทว่าที่โรงเตี๊ยมซูฮวานั้นยังเนืองแน่นไปด้วยผู้คน แน่นอนว่าเรื่องการจัดการทุกอย่างภายในร้าน มันคือหน้าที่ของอาเหยา เขาคือปีศาจงูที่เธอบังเอิญช่วยชีวิตเอาไว้เมื่อหลายร้อยปีก่อน อาเหยาก็เลยนับว่านั่นคือบุญคุณเขาจึงอุทิศตัวทำงานและดูแลเธอไปในเวลาเดียวกัน "อย่าดื่มมากนักนะขอรับ เถ้าแก่เนี้ยช่วงนี้ดื่มมากเกินไปแล้วนี่จะเป็นไหสุดท้ายของวันนี้ที่ข้าน้อยจะยินยอมให้ท่านดื่มสุราพวกนี้เข้าไป" เจ้าปีศาจงูนี่ขี้บ่นมากกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก เธอส่งยิ้มให้เขาก่อนจะยกไหสุราขึ้นมาดื่ม นานเท่าไหร่แล้วที่สุราพวกนี้มันไม่สามารถทำให้เธอเมาได้ จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่เมาคือเธอดื่มมันมาก..จนเผลอหลับไปคากองไหสุรา ดื่มให้ลืมเลือนความเศร้า ดื่มเพื่อให้ความเจ็บปวดในใจคลายลง เย่วเล่อทิ้งตัวลงบนพื้น ที่นี่คือห้องพักของเธอ เป็นห้องที่ติดกับแม่น้ำที่ยาวไกลจนสุดลูกหูลูกตา เธอชื่นชอบที่นี่มากจึงทำงานตั้งหลายปีกว่าที่จะสามารถซื้อที่ดินตรงนี้ได้ จุดประสงค์ของการเปิดโรงเตี๊ยมนั่นคือเธออยากพบเจอผู้คนมากมาย แต่ทว่าก็มิได้อยากรู้จักจนถึงขนาดที่ว่าจะผูกพันอะไร เพราะมนุษย์ทุกคนจะตายในขณะที่เธอจะยังมีชีวิตอยู่ การจากลาโดยถูกความตายพรากไปนั่นคือสิ่งที่เย่วเล่อเกลียดชังที่สุด เธอจึงระมัดระวังในทุกความสัมพันธ์เสมอ เธอล้มตัวนอนลงบนพื้น โดยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าต่าง ฝนยังคงโปรยปรายลงมาอย่างหนัก ถ้าเป็นเธอในเมื่อก่อนคงจะห้ามตัวเองไม่ได้ ต้องเดินทางไปที่บ้านริมชายแดนนั่นแล้ว ริมฝีปากบางหยักยิ้มขึ้นมา ตั้งแต่ที่ได้พบเจอเขาคนนั้น ชายซื่อบื้อที่ช่วยชีวิตเธอ ความคิดต่างๆพลันเปลี่ยนไป เธอไม่อยากจะไปที่นั่นอีกแล้วเพราะยามนี้มีนายพรานเข้ามาที่ป่ามากมายทีเดียว การพาตัวเองไปยังที่ที่เสี่ยงอันตรายเช่นนั้นถือว่ามันคือการกระทำที่โง่งมโดยแท้ เธอจะไม่ไปที่นั่นอีกแล้วล่ะ... ไม่อยากจะฟังทั้งคำปฏิเสธและอะไรทั้งนั้นที่เกี่ยวกับอาจารย์ เธอปล่อยเวลาให้มันล่วงเลยมานานหลายร้อยปีโดยที่ตัวเองยังจมอยู่กับความรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้ หากจะหาคนที่โง่งมจริงๆ คนผู้นั้นย่อมเป็นตัวเธอเองอย่างไม่ต้องสงสัย หลังจากที่ดื่มสุราไหนี้หมด เย่วเล่อคิดว่าเธอจะตัดใจ... จะลืมเลือนความรักในครั้งอดีตให้หมดสิ้นแล้วปล่อยใจไปกับความสุขกับความสัมพันธ์ชั่วพักชั่วครู่กับบุรุษผู้งดงามสักสองสามคน... เย่วเล่อล้มตัวนอนพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ มีเพียงเสียงฝนตกกับกลิ่นหอมอ่อนๆของไผ่...เหมือนในวันนั้นเลย วันที่เธอได้พบเจอกับชายผู้นั้น "!!" นิ้วมือเรียวยาวของเธอเปิดผ้าม่านออกเพื่อมองไปเบื้องล่าง.. เป็นเขาจริงๆด้วย เขาเดินทางมาที่นี่พร้อมกับทหารราวยี่สิบคน ที่โรงเตี๊ยมซูฮวามิได้มีเพียงที่พักอย่างเดียว แต่ทว่าเหลาอาหารของที่นี่ก็ขึ้นชื่อว่าเลิศรสยิ่ง มิแปลกที่เขาจะมาที่นี่ เพราะเมืองที่ทุรกันดารเช่นนี้ มีเพียงเหลาอาหารของเธอเท่านั้นที่หรูหราที่สุด ไม่มีใครอยากจะมาทำการค้าที่ชายแดนหรอก ที่นี่มิได้มีคุณชายหรือว่าเหล่าบัณฑิตผ่านมาพัก แต่ทว่าแขกส่วนใหญ่คือทหารรับจ้างเดนตาย หรือกลุ่มชนเผ่าและกลุ่มนายพราน เรื่องอันตรายอะไรแบบนั้นเธอมิได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เย่วเล่อคว้าเสื้อคลุมสีส้มขึ้นมาใส่ เธอเดินมาที่กระจกก่อนจะจัดการแต่งแต้มชาดลงไปบนผิวหน้าที่ขาวเนียน ในบางคราวันนั้นเขาอาจจะมองเห็นความงดงามบนใบหน้านี้ไม่ชัดเจน เช่นนั้นก็เน้นย้ำให้เขามองเห็นชัดเจนกว่านี้สักหน่อยเถิด ว่าสตรีที่เขาโยนออกมาจากห้องนอนนั้นงดงามแค่ไหน "เป็นอย่างไรบ้างขอรับแม่ทัพหนิง เหลาอาหารที่นี่เลื่องชื่อยิ่งนัก ถึงมิอาจเทียบเคียงเมืองหลวงแต่ทว่าไม่น้อยหน้าอย่างแน่นอน อีกทั้งเถ้าแก่เนี้ยที่นี่ก็ยัง...งดงามมากอีกด้วย" จุนเฟิงคือทหารที่รับหน้าที่ดูแลท่านแม่ทัพหนิงที่พึ่งจะย้ายมาใหม่ ความเก่งกล้าสามารถของท่านแม่ทัพนั้นทุกคนรวมทั้งเขาประจักษ์แจ้งแก่สายตาหมดแล้ว ท่านแม่ทัพหนิงสามารถเอาชนะศึกที่ยาวนานหลายสิบปีได้ และในข่าวลือก็ยังกล่าวถึงความรักที่เจ็บปวดของท่านแม่ทัพอีกด้วย ตามข่าวลือกล่าวว่าคนรักของท่านแม่ทัพนั้นพบรักใหม่เมื่อครั้งที่ท่านแม่ทัพมาออกรบ จุนเฟิงทำได้เพียงถอนหายใจเท่านั้น เพราะสาเหตุนั้นเหล่าทหารทุกนายต่างเข้าใจกันดี เพราะทุกคนล้วนเคยโดนกันถ้วนหา มีน้อยยิ่งนักสตรีที่รอคอยสามีที่กลับจากไปรบ.. ส่วนใหญ่จะเขียนจดหมายมาพร้อมใบหย่า หรือไม่ก็เขียนขอจบความสัมพันธ์มา เขาคิดว่าหากว่าเขาพาท่านแม่ทัพหนิงผู้เก่งกาจมาที่นี่ ให้มาพบเจอกับเถ้าแก่เนี้ยผู้งดงาม บางทีในใจของท่านแม่ทัพอาจจะดีขึ้นก็ได้... เจ็บปวดจากสตรีก็ต้องใช้สตรีในการช่วยเยียวยา ในขณะที่จุนเฟิงคิดอยู่นั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นร่างบางที่กำลังเดินลงบันไดมา แน่นอนว่าไม่ใช่เขาคนเดียวที่กำลังตกตะลึงแต่คนทั้งร้านต่างจับจ้องไปที่สตรีที่กำลังก้าวเดินลงบันไดมา นางอยู่ในชุดสีส้มที่ดูฉูดฉาด แต่ทว่าพออยู่บนร่างกายของนางกลับเหมาะสมยิ่งนัก ดวงหน้าที่ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงจะสามารถบอกกล่าวเล่าขานถึงความงามนั้นได้ชัดเจน ราวกับว่าเขากำลังตกอยู่ในมนต์สะกดยังไงอย่างนั้นเลย "นี่คือ..สาวงามที่เจ้าว่าอย่างนั้นหรือ?" รอยยิ้มของจุงเฟิงค่อยๆจางหายไปเมื่อท่านแม่ทัพหนิงยังคงทำหน้าเย็นชาเช่นเดิม ท่านแม่ทัพคือคนแรกเลยก็ว่าได้ที่สามารถต้านทานความงดงามของเถ้าแก่เนี้ยได้ "ไม่คิด..หวั่นไหวสักหน่อยเลยหรือครับ ความงามเช่นนั้นใช่จะมีอยู่ทั่วไป..." ก็ใช่นะสิ ความงามที่ลึกล้ำนั้นคือว่างดงามของปีศาจจิ้งจอกน่ะสิ ดูจากสายตาของเหล่าบุรุษที่อยู่ในร้านก็พอจะเดาได้ว่านางได้รับความนิยมมากขนาดไหน "เรื่องรสชาติอาหาร ปฏิเสธมิได้ว่าดีเยี่ยมทีเดียว ส่วนเรื่องอื่นข้าไม่ขอออกความคิดเห็น" หนิงหลงก้มหน้าลงเพื่อทานอาหารต่อโดยไม่สนใจเย่วเล่อที่กำลังเดินมาเลยแม้แต่น้อย "ไม่บ่อยนักที่เหล่าทหารกล้าจะมาที่โรงเตี๊ยมของข้า..." จุนเฟิงรีบลุกขึ้นแล้วยกเก้าอี้มาให้เย่วเล่อนั่งลงข้างท่านแม่ทัพหนิง ในทันที "พวกเราพาท่านแม่ทัพคนใหม่มาครับเถ้าแก่เนี้ย" เย่วเล่อเลิกคิ้วขึ้นมามองหน้าของหนิงหลง เธอส่งยิ้มให้เขา.. นี่คือรอยยิ้มที่สามารถทำให้บุรุษตกอยู่ในภวังค์นับไม่ถ้วน และแน่นอนมันไม่สามารถทำให้หนิงหลงหวั่นไหวได้แม้แต่นิดเดียว "นี่ท่านแม่ทัพหนิงขอรับเถ้าแก่เนี้ย แม่ทัพหนิงหลง" "ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ หวังว่าท่านจะมาที่นี่บ่อยๆทางโรงเตี๊ยมซูฮวาจะจัดการต้อนรับท่านเป็นอย่างดี" เขาปรายตามองหน้าเธอ ก่อนจะหันไปมองอาหารที่วางเรียงรายบนโต๊ะต่อ "...คงจะดีหากการต้องรับของเถ้าแก่เนี้ย มันคือการลดราคาอาหารพวกนี้" เยว่เล่อยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดปากพร้อมกับหัวเราะเบาๆ "สำหรับท่านแม่ทัพ ข้าไม่คิดเงินก็ได้เจ้าค่ะ หวังเพียงท่านจะมีเวลาว่างมากพอที่จะร่ำสุรากับข้าแบบที่เป็นการส่วนตัวสักครั้ง..."Related chapters
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 6.เลือกแล้ว
แน่นอนว่าเมื่อเธอกล่าวจบ ทั้งโต๊ะก็พลันเงียบลงในทันทีไม่ใช่เรื่องง่ายที่เถ้าแก่เนี้ยคนงามจะออกปากกล่าวเชิญชวนบุรุษก่อน ใครๆก็รู้ว่าแม่สื่อมาที่นี่แทบทุกวันเพื่อมาสู่ขอเถ้าแก่เนี้ยให้กับบรรดาคุณชายในตระกูลต่างๆ และแน่นอนแม่สื่อทุกนางต่างถูกปฏิเสธเถ้าแก่เนี้ยผู้งดงาม เอ่ยปากชวนท่านแม่ทัพหนิงไปร่ำสุรา..เป็นการส่วนตัวเนี่ยนะ!!ราวกับว่าหนิงหลงพอจะเดาได้ ว่าผู้คนในร้านกำลังคิดเช่นไร เขาก้มหน้าลงไปเพื่อกระซิบที่ข้างหูของเย่วเล่ออย่างแผ่วเบา"...ไม่มีทาง"ความใจแข็งของเจ้าทึ่มคนนี้ ไม่มีสิ่งใดเกินเลยจริงๆ แต่ทว่าเธอกลืนกินวิญญาณของเขามาบางส่วนแล้ว คงจะมีแต่ต้องใช้ไม้แข็งกับเขาเสียแล้ว"เช่นนั้นก็ได้แต่รอวันที่ท่านแม่ทัพ จะให้โอกาสข้านะเจ้าคะ"เธอกล่าวขึ้นมาก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อกล่าวอำลา เย่วเล่อลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปทักทายแขกโต๊ะต่างๆด้วยใบหน้าที่ระบายไปด้วยรอยยิ้ม"อ่า..ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางจะเชิญท่านแม่ทัพไปร่ำสุรานะขอรับ เช่นนั้นข้าจะไปจัดหาวันว่าง...""ใครบอกเจ้าว่าข้าจะไป อาหารที่นี่เลิศรสยิ่ง เอาไว้เจ้ามาซื้อไปให้ข้าทานที่ค่ายทหารบ่อยๆก็แล้วกัน หากไม่มีธุระจำเป็นจริงๆข้าจะไม่มีทางมาท
Last Updated : 2024-12-16พรสามประการของเทพจิ้งจอก 7.จิตวิญญานเซียน
ฝนยังคงโปรยปรายลงมาอย่างหนัก ท้องฟ้าในยามค่ำคืนนั้นมืดสนิท อากาศก็เริ่มหนาวเย็นจนเย่วเล่อคิดว่าเธออาจจะป่วยไข้ได้ถ้าหากไปรีบถอดชุดที่เปียกชื้นนี้ออกไปโดยเร็วแต่ทว่าหนิงหลง กับกำลังอยู่ระหว่างทางแยกในการตัดสินใจ เพราะเขาไม่อยากที่จะยุ่งเกี่ยวกับสตรีตรงหน้าไปมากกว่านี้ แต่ทว่าหัวใจกับเต้นแรงจนห้ามไม่อยู่ มันคือความตื่นเต้นและเร้าใจอย่างบอกไม่ถูกเลย สายตาของเขามันไม่สามารถมองสิ่งอื่นใดได้เลย นอกจากใบหน้าของเธอ"เจ้าดูหวาดกลัว...""มีเรื่องมากมายให้ข้าต้องหวาดหวั่นเพราะว่าท่านมิใช่มนุษย์.."และเพราะความสวยงามที่ทำเอาเขาอดประหม่ามิได้เย่วเล่อหัวเราะก่อนที่เธอจะดึงสายคาดเอวของตัวเองออก ท่ามกลางค่ำคืนที่ได้ยินเพียงเสียงฝนตกและ..เสียงของลมหายใจเธอกำลังพยายามอย่างยิ่งในการใช้เสน่ห์ที่มีล่อลวงชายเบื้องหน้า..เย่วเล่อยกมือขึ้นมากุมใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเอาไว้ ในขณะที่ร่างกายของเธอมีเพียงตู้โตวสีแดงเท่านั้น..."ข้ามิได้คิดจะทำร้ายเจ้าแม้แต่น้อย...ไม่เคยคิดทำร้ายเลยหนิงหลง มิมีสิ่งใดต้องเป็นกังวลในเมื่อนี่คือความปรารถนาของเจ้าเช่นกัน"เธอยกมือขึ้นมาดึงสายคาดเอวของเขาออกช้าๆ ผิวกายของเขาเย็นเฉี
Last Updated : 2024-12-16พรสามประการของเทพจิ้งจอก 8.หวั่นไหว
หนิงหลงลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเย่วเล่อที่ยังคงนอนหลับอยู่... แม้แต่ยามที่นางหลับเช่นนี้ก็ยังคงน่าหลงใหล เมื่อคืนกว่าเราจะได้นอนกันก็เกือบรุ่งสาง แน่นอนว่ามันคือการนอนเฉยๆไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่าการจุมพิตนับร้อยครั้งเห็นจะได้ความหวั่นไหวก่อตัวขึ้นมาในใจ ท่ามกลางเสียงที่เด่นชัดของสายลมและเสียงฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินมา...ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับอาเหยาที่นำเสื้อผ้าของแม่ทัพหนิงมาให้"จะรับอาหารเช้าเลยไหมขอรับท่านแม่ทัพหนิง"หนิงหลงมองที่อาเหยาด้วยแววตาที่แปลกไปเล็กน้อย เพราะว่าเขามองเห็น..ดวงตาที่ราวกับไม่ใช่มนุษย์ของอาเหยา หมายความว่าชายผู้นี้เป็นปีศาจอย่างนั้นหรือ?อาเหยาชะงักเล็กน้อยเพราะรอบๆตัวของแม่ทัพกลับมีพลังปราณเซียนล้อมรอบเอาไว้ และมันคือพลังปราณที่คุ้นเคยอย่างพลังของเถ้าแก่เนี้ย"อืม ข้าจะทานที่นี่เลย""เช่นนั้นท่านแม่ทัพโปรดรอสักครู่"เย่วเล่อลืมตาขึ้นมาเพราะเธอได้ยินเสียงพูดคุยในห้อง อาเหยาคงเข้ามาแล้วเป็นแน่ เจ้างูขี้บ่นตัวนั้นคงจะล่วงรู้แล้วว่าเธอสูญเสียพลังปราณในตัวให้หนิงหลงแล้ว"ตื่นแล้วหรือ?"เธอยกมือขึ้นมาบีบแก้มของเขาแรงๆก่อนจะลุกขึ้น เย่วเล่อโน้มใบหน้าของเขาลงมาก่อนที่เ
Last Updated : 2024-12-16พรสามประการของเทพจิ้งจอก 9.แต่งงาน
น่าแปลกที่วันนี้ฝนไม่ตก ทั้งที่เมื่อวานตกหนักมากมายขนาดนั้น เย่วเล่อถือพัดลายดอกมู่ตานสีชมพูเอาไว้ในมือ ริมฝีปากบางหยักยิ้มขึ้นมาส่งให้จุนเฟิงที่นั่งอยู่บนรถม้าร่วมกันกับเธอเขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมกับทำท่าทีเขินอายมาสักพักแล้ว ราวกับว่าเขาคิดว่าเธอและหนิงหลงมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน"อันที่จริง วันนี้ข้ามีธุระกับท่านแม่ทัพนิดหน่อยเท่านั้นเอง...การมาพบกันครั้งนี้มิได้..มีเรื่องที่เกินเลย..""สายตาของข้ามิได้มองเถ้าแก่เนี้ยเช่นนั้นเลยขอรับ ข้าน้อยเพียงยินดีที่ท่านแม่ทัพหนิงยอมเปิดใจรับสตรีสักนางเข้ามาในหัวใจอันบอบช้ำของท่าน..."หมายความว่ายังไงกันนะ หนิงหลงพึ่งถูกทิ้งมาอย่างนั้นหรือ?"อ่า..เรื่องนั้น..""ท่านแม่ทัพหนิงพึ่งถูกทิ้งมาขอรับ น่าเห็นใจมากนะ ทั้งที่ตระกูลหนิงส่งของหมั้นไปแล้วแท้ๆแต่กลับยกเลิกงานมงคลในระหว่างที่ท่านแม่ทัพมาออกรบ เพราะฉะนั้นข้าน้อยยินดีมากขอรับ ที่สตรีคนใหม่ของท่านแม่ทัพจะเป็นเถ้าแก่เนี้ยคนงาม"เย่วเล่อมิได้กล่าวคำใด เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถม้า พร้อมกับหัวใจที่มีอาการหน่วงเล็กน้อย.. นี่คงจะเป็นเหตุผลที่เสน่ห์อันล้ำเลิศของเธอไม่สามารถทลายกำแพงที่สูงชันในใจข
Last Updated : 2024-12-16พรสามประการของเทพจิ้งจอก 10.โชคชะตา
ไปกันใหญ่แล้ว...ใครจะไปแต่งงานกับเขากัน!!"ข้ามิได้หมายความว่าเช่นนั้น อีกทั้งเราแค่...""ท่านแม่ทัพจะแต่งงานอย่างนั้นหรือครับ!!"จุนเฟิงเดินเข้ามาพร้อมกับทหารอีกสองคนที่กำลังหอบกระดาษพะรุงพะรัง และเนื่องจากเสียงตะโกนของจุนเฟิงทำให้ตอนนี้ทหารที่อยู่ด้านนอกแห่เข้ามาออเต็มหน้าประตูห้องของหนิงหลงเย่วเล่อยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ ก่อนที่เธอจะปั้นยิ้มที่แสนงดงามขึ้นมา"อ่า..ว่าที่ฮูหยินของท่านแม่ทัพงดงามมากจริงๆ""ไม่ใช่แบบนั้น...""นั่นเถ้าแก่เนี้ยคนงามไม่ใช่รึไง ยินดีด้วยนะขอรับท่านแม่ทัพในที่สุดก็มีบุรุษที่สามารถเอาชนะใจของเถ้าแก่เนี้ยได้"คำยินดีอีกมากมายนับไม่ถ้วนถูกกล่าวขึ้นมาโดยที่ไม่มีใครสักคนฟังคำปฏิเสธจากเธอเลย พวกเขาต่างโห่ร้อง สรรเสริญและยินดี"ทำไมเป็นเช่นนี้ไปได้ล่ะครับเถ้าแก่เนี้ย สินสอดพวกนี้คืออะไรกัน?"อาเหยาเงยหน้าขึ้นมาจากกล่องไม้หลายร้อยกล่องที่ถูกส่งมา ส่วนเย่วเล่อในตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียงที่มีขวดเหล้าวางเรียงราย"ไม่รู้สิ ในเมื่อเขาส่งมาให้ก็รับเอาไว้เถอะน่า"ถึงอย่างไรการแต่งงานกับหนิงหลงก็มิได้แย่อะไร เพราะว่าหลังจากนี้จะไม่มีบุรุษหน้าไหนมาเกาะแกะเธออีก แล้วก็จะไม
Last Updated : 2024-12-16พรสามประการของเทพจิ้งจอก 11.คาดหวัง
เย่วเล่อช้อนสายตามองหน้าของหนิงหลงด้วยแววตาที่สั่นระริก เป็นครั้งแรกที่ในใจเกิดอาการเขินอายขึ้นมา.."หรือว่าวันนี้ ข้าควรจะเป็นฝ่ายเริ่ม"เขากอบกุมใบหน้าของเธอเอาไว้ เยว่เล่อซบหน้าลงบนฝ่ามือของเขา...เราอยู่ใกล้กันเสียจนเธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่อุ่นร้อนของเขาหนิงหลงมีได้รีรอให้เธอกล่าวคำใดออกมา เพราะว่าเขาโน้มใบหน้าลงมาทาบทับริมฝีปากกับเธออย่างแผ่วเบา..เรียวลิ้นร้อนของเขากำลังรุกล้ำเข้าไปในริมฝีปากของเธอ เราบดเบียดร่างกายเข้าหากันราวกับเรียวลิ้นที่กำลังสอดประสานในยามนี้...ความอ่อนโยนของเขากำลังหลอมละลายเธอช้าๆ ที่หูพลันอื้ออึง ดวงตาพร่ามัวไปหมด หัวใจเต้นแรงประดุจจะระเบิดออกมา หนิงหลงผละริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า..."รู้สึกดีขึ้นรึเปล่า?"เธอหลับตาลงช้าๆ ที่หูพลันได้ยินเสียงต่างๆที่อยู่ห่างไกลออกไป..ถึงจะเบาบางมากแต่ทว่าเธอนั้นได้ยิน"ราวกับว่า..ข้าเริ่มได้ปราณกลับมาแล้ว ถึงจะเบาบางมากแต่ทว่าข้าสัมผัสมันได้"ริมฝีปากได้รูปของหนิงหลงหยักยิ้มขึ้นมา"เช่นนั้นเรามาทำกัน..อีกรอบดีหรือไม่?"ไม่ไหวแล้ว ใบหน้าของเธอมันร้อนมากจนไม่อาจทนเก็บอาการได้ แต่ทว่าหนิงหลงไม่รอให้เย่วเล่อปฏิเสธเพราะว่า
Last Updated : 2024-12-16พรสามประการของเทพจิ้งจอก 12.คำหวาน
ในกระจกเงาสะท้อนใบหน้าที่ผ่านการแต่งแต้มชาดลงไปอย่างเบาบาง เพราะว่าความงดงามที่มากล้นอยู่แล้ว สาวใช้จึงแต่งหน้าของเย่วเล่อให้เบาบางก็พอ เพราะแค่แต่งแต้มเพียงเล็กน้อย ใบหน้านี้ก็สามารถสะกดสายตาของผู้พบเห็นได้อย่างง่ายดาย"เสร็จแล้วเจ้าค่ะเถ้าแก่เนี้ย.."สาวใช้ก้มหน้าลงช้าๆก่อนจะเดินออกไปด้านนอก เย่วเล่อใช้นิ้วมือกรีดกรายไปยังปิ่นปักผมมากมายที่อยู่เบื้องหน้า หนิงหลงนั้นใส่ใจมากทีเดียวเพราะเขาส่งทั้งสาวใช้ ชุดและเครื่องประดับมากมายพวกนี้มาให้เธอวันนี้คือวันที่เขาจะพาเธอไปยังงานหมั้นของหลิงหยุน สหายร่วมรบของหนิงหลง แน่นอนว่างานนี้มันคืองานเปิดตัวของเขาและเธอดูผิวเผินอาจจะไม่มีอะไร แต่ทว่าการออกไปร่วมงานพร้อมกันกับเขามันเหมือนกับการประกาศว่าเธอคือว่าที่ฮูหยินหนิง...ว่าที่ภรรยาของแม่ทัพหนิงหลงผู้เกรียงไกรริมฝีปากบางนั้นหยักยิ้มพร้อมกับหัวใจที่พลันเต้นแรงขึ้นมา เรายังคง..จุมพิตกันในทุกคราที่อยู่ชิดใกล้ แต่ทว่าก็ยังมิได้กระทำสิ่งใดที่เรียกได้ว่าเป็นการเกินเลยมากไปกว่านั้นเธอรู้ดีว่าหนิงหลงนั้นพยายามห้ามใจอย่างหนัก ในการกระทำเพียงแค่ทาบทับริมฝีปากลงมา แต่ทว่าเป็นเขาเองที่ยื่นข้อเสนอนี้ม
Last Updated : 2024-12-16พรสามประการของเทพจิ้งจอก 13.ดูแลรักษา
ใบหน้าที่คุ้นเคยเช่นนั้นไม่มีทางที่เย่วเล่อจะจำสหายที่อยู่ร่วมกันหลายร้อยปีไม่ได้ หัวใจพลันเต้นแรงและมือที่กำลังกอบกุมมือของหนิงหลงสั่นเทา...หนิงหลงมองเห็นท่าทีของเย่วเล่อแปลกไป เขายกมือขึ้นโอบเอวของนางไว้หลวมๆก่อนจะพาเธอมานั่งยังที่นั่งที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้"นี่คือภรรยาของข้า...ลี่ถิง"หลิงหยุนเดินจูงมือว่าที่ภรรยาของเขามาแนะนำต่อหนิงหลงและเย่วเล่อ เพราะทั้งสองคือสหายร่วมรบที่ร่วมผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน หลิงหยุนจึงค่อนข้างให้ความสำคัญต่อหนิงหลงเป็นอย่างมาก เขาอยากจะให้ภรรยาของเราทั้งสองทำความรู้สึกเพราะวันข้างหน้าในอนาคต เขาก็อยากจะให้ลูกของเราทั้งสองเกี่ยวดองหากว่ามีโอกาสเยว่เล่อมองหน้าลี่ถิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เรามิได้พบหน้าเนิ่นนานหลายร้อยปีตั้งแต่ที่เธอหลบหนีออกมาจากหุบเขาแห่งเซียนได้มาพบกันในช่วงเวลาที่ไม่คาดฝันเช่นนี้ก็รู้สึกตกใจอยู่บ้าง"ยินดีที่พบได้เจ้าค่ะ ข้าน้อยมีนามว่าลี่ถิง ที่สวนด้านหน้าจวนดอกมู่ตานกำลังผลิบาน อยากจะขอเชิญฮูหยินน้อยหนิงออกไปร่วมชมบุปผางามด้วยกัน..."เย่วเล่อหยักยิ้มขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของหนิงหลงเพื่อเป็นการขออนุญาต"เจ้าไปเถิด..
Last Updated : 2024-12-16
Latest chapter
พรสามประการของเทพจิ้งจอก ตอนพิเศษ เรียบง่าย
นี่คืองานแต่งที่ทวยเทพทั้งสี่ทะเลแปดดินแดนมาร่วมยินดี งานแต่งของมหาเทพบรรพกาล กับเทพจิ้งจอกผู้งดงามราวกับภาพวาดแน่นอนว่ามู่หยางจัดงานอย่างยิ่งใหญ่โดยครั้งนี้เขามิได้คำนึงถึงฤกษ์มงคลใดๆ เขาจัดงานในทันทีที่อาการของเยว่เล่อดีขึ้น ยามนี้นางคือภรรยาของเขาอย่างแท้จริงและพวกเรากำลังอยู่ที่หุบเขาแห่งเซียน เขารู้ดีว่าภรรยาชื่นชอบที่นี่ จึงมิคิดพานางไปอยู่ที่สวรรค์ชั้นฟ้า "ภรรยาเจ้าติดค้างคืนเข้าหออยู่นะ..."เยว่เล่อหัวเราะเบาๆท่านเทพบรรพกาลผู้นี้จับเธอกินจนแทบมิเหลือเรี่ยวแรงในทุกค่ำคืน ยามนี้เธอเหนื่อยล้ากับการต้อนรับเทพที่มาร่วมยินดีเขาจะมิวายจะรังแกเธออีกอย่างนั้นหรือ"ท่านพี่ควรจะให้ข้าได้พักบ้าง"มู่หยางหัวเราะเบาๆ เขาอุ้มเยว่เล่อขึ้นมาวางเอาไว้บนเตียง"วันพรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้าไปเยี่ยมอาเหยา ที่โรงเตี๊ยมนั่นของทุกอย่างที่เจ้าเคยใช้ อาเหยายังคงเก็บเอาไว้ให้เป็นอย่างดี..."เยว่เล่อส่งยิ้มจางๆให้สามี อาจจะเพราะเรานั้นอยู่ที่โลกมนุษย์มานาน คำเรียกขานเช่นนี้จึงสบายใจยิ่งกว่าการเรียกขานที่ห่างเหินอย่างที่พวกเซียนชอบกล่าวเธอคือภรรยาและเขาคือสามี เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว มิต้องการสิ่งใดที่ยุ่งย
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 25.ไม่แยกจาก
หิมะโปรยปรายลงมาพร้อมกับเยว่เล่อที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ เธอยกมือขึ้นมาเพื่อรอรับหิมะที่ตกลงมาครั้งแล้วครั้งเล่าร่างกายของหนิงหลงนั้นสลายหายไปในอากาศเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน อาจจะเป็นเพราะว่าพลังเซียนของเธอนั้นอ่อนแอลงจนไม่สามารถคงสภาพของเขาเอาไว้ได้ เธอยังคงโอบกอดร่างที่ไร้วิญญาณของเขาทุกคืนก่อนนอน ถึงแม้ผิวกายของเขาจะเย็นเฉียบก็ไม่เป็นไร เธอยังคงพูดคุยกับเขาราวกับว่าเขายังอยู่ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะสูญสลายไปแล้ว...การมีชีวิตอยู่โดยไร้ท่านมันทรมานเหลือเกินหนิงหลง ข้าร่ำร้องขอความตายจากสวรรค์ในทุกค่ำคืนเผื่ออย่างน้อยที่ปลายทางมันจะมีท่านยืนรออยู่และแล้ววันที่เธอรอคอยก็เดินทางมาถึงในวันที่พลังเซียนของเธอกำลังจะหมดลง อายุขัยที่ยาวนานกำลังจะสิ้นสุด เยว่เล่อสวมชุดสีแดงนั่งอยู่ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมา เธอแต่งหน้าและแต่งตัวให้งดงามกว่าทุกวันเพื่อในยามที่ได้พบเจอหนิงหลง เธอจะได้งดงามที่สุดในสายตาของเขาเธอกำลังนั่งรอความตายที่คืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆให้หิมะพวกนี้ฝังกลบร่างของเธอเอาไว้ ร่างของสาวงามพลันหายไปเหลือเพียงแต่ร่างจิ้งจอกที่มีขนสีขาวกลมกลืนไปกับหิมะที่นอนหายใจรวยรินอยู่มารับข้าไปได้แล้ว.
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 24.รอคอย
ไร้สิ้นลมหายใจ หัวใจที่เคยเต้นแรงในยามที่โอบกอดเธอเอาไว้ ยามนี้มันไม่เต้นอีกแล้วปราณเซียนของเธอที่แบ่งให้เขาเอาไว้ถึงครึ่งบัดนั้นมันแตกสลายไปหมดแล้ว เธอมาช้าเกินไป เพราะมัวแต่ร้องไห้เสียใจอยู่ตรงนั้นจึงไม่ได้มาทันล่ำลากับเขาเป็นครั้งสุดท้าย ใบหน้างามอาบไปด้วยน้ำตาเพราะกับร่างกายที่สั่นเทา เยว่เล่อยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาก่อนที่นางจะลุกขึ้น "ใคร...ใครเป็นคนฆ่าเขา?" เสียงหัวเราะดังขึ้นมาเมื่อถามถึงว่าใครกันที่สามารถล้มแม่ทัพหนิงผู้เกรียงไกรได้ ตามแขนและคอของหนิงหลงมีรอยเชือกแสดงว่าคนพวกนี้คงจะมัดมือมัดแขนของเขาเอาไว้หรืออาจจะมีการใช้ใครสักคนต่อรองเพื่อให้เขาวางอาวุธลง... แล้วยอมจำนน ไม่ว่าใครก็ไม่สำคัญทั้งนั้นเพราะว่าเธอจะฆ่าให้หมด...จะนำเลือดของคนพวกนี้มาล้างเท้าให้หนิงหลงเสียให้หมดทุกคน มีมือมาแตะที่ไหล่ของเยว่เล่อ พอเธอหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นอาเหยา "ในใจเกิดความร้อนรุ่มขึ้นมา ข้าคิดเอาไว้แล้วว่าเถ้าแก่เนี้ยจะต้องมีเรื่อง...ถ้าท่านจะจัดการคนพวกนี้ ให้ข้าน้อยเป็นผู้กระทำเถิดนะขอรับ" เพราะเยว่เล่อเป็นเซียน อีกทั้งนางสูญเสียพลังเซียนไปกว่าครึ่ง ทุกๆการใช้พลังของเทพจิ้งจอกอ
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 23.พ่ายแพ้
หนิงหลงหรี่ตามองนักดนตรีผู้หนึ่งที่กำลังตีกลองอยู่ เขารู้สึกว่าแววตาที่นางมองมาที่เขานั้นมันแตกต่างจากคนอื่นเพราะนางมองมาที่เขาด้วยแววตาที่เจือปนไปด้วยความโกรธ ส่วนนางรำนางอื่นๆต่างมองมาที่เขาด้วยแววตาที่เย้ายวนอ่า..เขาคิดว่าเขาพบเจอภรรยาตัวเองแล้วล่ะนะ"หลิงหยุนวันนี้ข้าพบเจอสตรีที่ทำให้หัวใจเต้นแรงแล้วล่ะสิ...""...มีสตรีใดที่งดงามมากกว่าภรรยาของเจ้าอีกอย่างนั้นหรือ? บ้าไปแล้วหนิงหลง"หนิงหลงยกมือขึ้นเพื่อให้การแสดงหยุด เขาเดินเข้ามาหานักดนตรีสาวที่กำลังนั่งตีกลองอยู่ พร้อมกับยื่นมือไปหานาง"เจ้าบรรเลงเพลงได้ถูกใจข้ายิ่งนัก แน่นอนว่าข้าอยากจะฟังฝีมือในการบรรเลงเพลงของเจ้าให้ชัดเจนกว่านี้..ลุกขึ้นมาเถิด"เยว่เล่อถึงกับหน้าชา นางมิรู้ว่าสามีล่วงรู้ถึงตัวตนของนางหรือว่าเขาเพียงแค่แสดงท่าทางเจ้าชู้ไปเรื่อยแล้วมันบังเอิญที่เขาเลือกนักดนตรีนางนี้...ที่นางปลอมตัวมาเขาเดินจับจูงมือของนางเพื่อจะพาไปด้านนอกกระโจมจัดเลี้ยงเพราะเวลานี้เป็นเวลาดึกมาแล้ว ใจจริงของหนิงหลง เขานั้นอยากจะหาเหตุผลออกไปจากที่นี่อยู่พอดี"ซุกซนเกินไปแล้วภรรยา เจ้าคิดว่าสามีจะจดจำเจ้ามิได้อย่างนั้นหรือ?"เยว่เล่อเม้มปา
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 22.แผนการ
หนิงหลงกระโดดขึ้นม้า เขาแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นฟางเซียนในขบวน เราจะไปตั้งค่ายกันที่ใกล้สนามรบมากกว่านี้อีกหน่อย ไม่ไกลจากที่นี่มากนักแต่ทว่าเขาไม่เห็นความจำเป็นที่นางจะต้องตามไป"คือว่าข้าสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ ให้ข้าได้ทำประโยชน์เพื่อทหารกล้าทุกนายที่ช่วยเหลือข้าเถอะนะ"ฟางเซียนรีบกล่าวออกมาพร้อมกับส่งยิ้มให้หนิงหลง เพราะเขามองมาที่นางด้วยแววตาที่ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นางรู้ฟางเซียนรู้ดีว่าหนิงหลงนั้นเป็นห่วงนาง เขาไม่อยากให้นางไปที่สนามรบเพราะเขาหวาดกลัวว่านางจะเป็นอันตราย ที่เขามองมานั่นก็เพราะว่าเป็นห่วงนางรับรู้ได้จากแววตาที่โมโหของเขา"อย่าทำพลาดเพราะโอกาสมีเพียงครั้งเดียว จำให้มั่นว่าเจ้าจะต้องทำตามแผนที่วางเอาไว้""รู้แล้วน่า ข้ามิใช่คนโง่ไม่ต้องมาสั่ง!"ฟางเซียนกล่าวกับชูชางเสียงต่ำที่พยายามขยับริมฝีปากให้น้อยที่สุดเพราะนางไม่ต้องการให้ผู้อื่นรับรู้ว่านางและแม่ทัพชูรู้จักหรือว่าสนิทกันทุกคนควรจะรับรู้ว่านางและแม่ทัพหนิงต่างหากที่รู้จักและสนิทสนมกันเป็นอย่างดีฟางเซียนยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับเดินตามขบวนทหาร..."นายหญิงก็เห็นใช่หรือไม่ สตรีผู้นั้นไม่น่าวางใจสักนิด เราควรจะตามไ
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 21.ตัดไฟแต่ต้นลม
ฟางเซียนอาบน้ำเปลี่ยนชุดที่เลอะเทอะเป็นชุดที่สะอาดเรียบร้อย นางเดินออกมาด้านนอกเพื่อรอทานอาหารพร้อมกันกับพวกทหารมากมายแน่นอนว่านางได้รับความนิยมมากทีเดียวเพราะมีใบหน้าที่งดงาม แถมหนิงหลงยังประกาศว่านางคือลูกสาวของตระกูลฝูอีกด้วย แน่นอนว่าความนิยมยิ่งเพิ่มขึ้นมาหลายเท่าตัวเพราะท่านพ่อนั้นเป็นถึงเสนาบดี "ข้าคิดว่าเรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน"ชูชางนั่งลงตรงข้ามฟางเซียน พร้อมกับมองหน้าเธอด้วยแววตาที่มิได้สนอกสนใจใบหน้านี้เลย...เช่นนั้นบุรุษผู้นี้สนใจสิ่งใดกันล่ะ ถ้ามิใช่สนใจในตัวนาง ถ้าจำไม่ผิดฟางเซียนคิดว่าเธอเห็นเขาเดินตามสตรีชุดแดงมาเมื่อตอนบ่าย เมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกัน เธอเริ่มมองเห็นเค้าลางความเป็นไปได้มากขึ้นแล้วชายผู้นี้จะต้องหลงรักว่าที่ภรรยาของหนิงหลงเป็นแน่ฟางเซียนยกยิ้มพร้อมกับเลื่อนจอกสุราไปให้เขา"ความรักนั้นน่าตลก...""สำหรับข้ามันมิได้น่าขำสักนิดเพราะว่าข้านั้นพร้อมจะแลกทุกอย่าง..แน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่าง"ความงามขนาดนี้ไม่แปลกใจจริงๆที่ชายผู้นั้นจะแสดงออกชัดเจนเช่นนี้ เพียงแต่มันน่าสนใจเพราะว่าเธอเองก็อยากได้หนิงหลง.. เพราะว่าเขาเป็นแม่ทัพ แน่นอนว่าเขาจะ
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 20.รักเดียวที่มั่นคง
เยว่เล่อเดินกลับมาที่ค่ายทหารพร้อมกับฮุ่ยน่าและชูชางที่เดินตามหลังมา เท้าที่ก้าวเดินพลันหยุดลงเมื่อเห็นสตรีนางหนึ่งวิ่งตามว่าที่สามีของเธอ ใบหน้านั้นงดงามแม้ว่านางจะอยู่ในชุดที่ดูซอมซ่อ ดวงตากลมโตรื้นไปด้วยน้ำตาราวกับว่าหนิงหลงคือความหวังเดียวของนางในยามนี้ แขนทั้งสองข้างพลันไขว่คว้าแขนของหนิงหลงเอาไว้เพื่อให้หยุดรอนาง...ใบหน้าของเยว่เล่อมิได้แสดงอาการใดๆซึ่งนั่นมันทำให้ชูชางประหลาดใจมากทีเดียว เพราะหากเป็นสตรีอื่นภาพเบื้องหน้ามันชวนให้เข้าใจผิดมากขนาดนี้...จะต้องวิ่งหนีหรือว่าเดินเข้าไปสอบถามเรื่องราวให้แน่ชัดไปแล้ว แต่ทว่านอกจากสตรีเบื้องหน้าจะไม่แสดงอาการตื่นตระหนกหรือว่าตกใจแล้ว นางยังแสดงท่าทีนิ่งเฉยราวกับว่าเรื่องราวเบื้องหน้ามันปกติ...ริมฝีปากบางของเยว่เล่อหยักยิ้มขึ้นนาง นางเดินเยื้องย่างกรีดกรายเข้าไปหาว่าที่สามีด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ชีวิตพันกว่าปีนี้เห็นผู้คนมามากมาย นางบอกไปแล้วว่ารู้จักบุรุษดีเป็นที่สุดและสิ่งที่เยว่เล่อรู้จักดีกว่านิสัยของบุรุษนั่นคือนิสัยของสตรี...ฟางเซียนนั้นเพียงต้องการคุยกับหนิงหลงเท่านั้นเอง การออกท่องเที่ยวไปทั่วหล้าในคราแรกมันสนุกแล
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 19.เย็นชา
เยว่เล่อสวมใส่ชุดสีแดงสด เรื่องนี้ถึงในคราแรกหนิงหลงไม่เข้าใจมากๆว่าทำไมภรรยาของเขาถึงชื่นชอบเสื้อผ้าที่สีสันฉูดฉาดถึงเพียงนี้ แต่ทว่าพออยู่ไปเรื่อยๆเขาเริ่มชินตาและเลิกสงสัยไปเองเยว่เล่อชอบเสื้อผ้าที่มีสีสันนั่นก็เพราะว่าครั้งหนึ่งเมื่อครั้งอยู่ที่หุบเขาแห่งเซียน เธอในยามนั้นสวมใส่เสื้อผ้าสีอ่อนที่ดูไร้เดียงสา เป็นจิ้งจอกน้อยที่วันๆคอยเดินตามท่านอาจารย์ต้อยๆ ถึงแม้จะมีเทพมากมายมาให้ความสนใจแต่ทว่าเยว่เล่อนั้นไม่คิดชายตามองชายใด เธอมั่นรักในตัวของอาจารย์เพียงผู้เดียว ท่านเทพซือมิ่งเคยกล่าวเอาไว้ว่าบุรุษส่วนใหญ่มักจะชื่นชอบสตรีที่อ่อนหวานมากกว่าสตรีที่ดูแข็งกร้าว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมบนสรวงสวรรค์ ทั้งนางฟ้าและเทพต่างๆถึงได้สวมชุดสีอ่อนกัน เพราะทุกนางอยากจะดูอ่อนหวานต่อหน้าเทพหนุ่มและต่อหน้าชายที่ตนปักใจจิ้งจอกน้อยสวมชุดสีอ่อนเดินตามท่านอาจารย์มาหลายร้อยปีแต่ทว่าความรักของเธอก็ยังไร้หนทางสมหวัง เพราะฉะนั้นเยว่เล่อจึงมิคิดจะสวมใส่ชุดสีอ่อนพวกนั้นอีกแล้วหากว่านางจะมีความรัก เช่นนั้นก็ขอให้คนที่รักนางรักที่นางคือสตรีที่ดูเจ้าเล่ห์และเอาแต่ใจเถิดนางไม่ขอพยายามอ่อนหวานเพื่อทำให้ใครชายตาม
พรสามประการของเทพจิ้งจอก 18.หึงหวง
หนิงหลงจะต้องอยู่ที่นี่พักใหญ่ๆเพราะทางชนเผ่าอี้เหนิงเคลื่อนไหวแปลกๆ เขาจึงต้องอยู่ดูสถานการณ์ที่นี่ไปก่อนถึงแม้ว่าเราจะเดินทางกลับไปแต่งงาน แต่ทว่ากำหนดงานแต่งนั้นคืออีกแปดเดือนข้างหน้า นั่นทำให้ระหว่างทางเราก็สามารถแวะเที่ยวเล่นและเดินทางไปช้าๆอย่างไม่เร่งรีบอะไร หนิงหลงบอกว่าให้คิดเสียว่านี่คือการเดินทางท่องยุทธภพก่อนที่เราจะต้องอยู่ที่บ้านเพื่อเลี้ยงลูก ความจริงแล้วเธอไม่สามารถตั้งครรภ์ขึ้นมาได้เพราะว่าร่างกายของเซียนกับมนุษย์นั้นต่างกัน แต่ทว่าเธอก็ไม่อยากจะบอกหนิงหลงไปแบบนั้น ไม่อยากจะตัดกำลังใจหรือความคาดหวังของเขาบางทีสิ่งที่คาดคิดอาจจะเกิดขึ้นก็ได้เพราะเขาครอบครองพลังเซียนของเธอตั้งนาน ร่างกายของเขาอาจจะมีพลังปราณเซียนของเธอหลงเหลืออยู่"ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้เห็นเจ้าที่เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของใครสักคน แม่ทัพหนิงช่างน่าอิจฉา"เยว่เล่อโบกมือไปมา พร้อมกับหัวเราะเบาๆ"ชาง ทุกคนจะมีโชคชะตานำทาง ความรักจะเดินทางมาถึงอย่างแน่นอนเพียงแต่ว่าความรักของข้าเดินทางมาถึงช้าไปหน่อย แต่อย่างน้อยมันก็เดินทางมาถึงแหละน่า"เยว่เล่อรับกาสุรามาจากชูชาง เธอกรอกใส่ปากอย่างรวดเร็วก่อนจะเช็ดครา
