MasukShare
บทที่ 28
Terakhir Diperbarui:
2025-03-29 12:43:34
Bab terkait
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 29
พอกินมื้อค่ำหมดเกลี้ยงเย่วเย่วกับท่านแม่อิ่มก่อนใครเพื่อนนางเอาลูกพลับป่าหวานกรอบ ปอกเปลือกผ่าใส่จานใหญ่ให้กับหนุ่มๆที่เจริญอาหารมื้อค่ำกันเสียจริง เติมข้าวกันไปคนละสี่ถ้วย ต้มยำกุ้งหม้อใหญ่เครื่องในทอดกระเทียมพริกไทยน้ำจิ้มรสเด็ดเล่นเอาสองนายบ่าวเหงื่อไหลออกตามหน้าผาก ผัดเผ็ดหมูป่า ต้มจืดหมูเด้ง ตามด้วยผัดผักป่าจานใหญ่ไม่มีเหลือติดจานเลยสักนิดลูกพลับป่าหวานกรอบกับแตงโมหวานฉ่ำท่านอ๋องกับคนสนิทแทบจะกลืนลิ้นนี้มันอาหารของชาวบ้านป่าอย่างนั้นหรือ ไปเที่ยวทั่วทุกหัวเมืองไม่เคยมีคนทำรสแบบนี้หรือกินอาหารรสชาตินี้มาก่อนท่านอ๋องคิดและถามหัวหน้าครอบครัว"พวกท่านกินอาหารแบบนี้ทุกวันหรือช่างน่าอิจฉาเสียจริง" ท่านอ๋องถามบิดาของสาวน้อย"พึ่งจะได้กินดีอยูดีก็ตอนโดนไล่ออกจากบ้านนี้ละพ่อหนุ่ม เมื่อก่อนได้กินเพียงต้มข้าวแทบจะนับเม็ดได้เมื่อสามเดือนก่อนข้าขึ้นเขากับลูกชายลื่นตกเขาขาหักเพราะอยากจะไปหาไก่ป่ามาต้มทำน้ำแกงให้บุตรสาว ที่โดนลูกสาวของอดีตพี่ชายผลักตกน้ำ กว่าบุตรชายจะพาลงเขามาบ้านก็โดนแม่ที่ข้าคิดว่านางคือแม่ของตัวเองจริงๆขับไล่ตัดขาดออกมา ทั้งที่บุตรสาวก็นอนไม่ได้สติอยู่คิดว่าครอบครัวคงจะไม่ร
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 30
ยามเฉินครอบครัวรองบ้านเซียวที่ตอนนี้กำลังนั่งกินข้าวต้มกุ้งกับเนื้อปลาคนละถ้วยใหญ่ ใครไม่อิ่มเติมได้ตลอดเพราะเย่วเย่วต้มเพียงพอต่อทุกคนในบ้าน เมื่อคืนกินจัดหนักไปมื้อเช้าง่ายๆก็แล้วกัน ทั้งมีกิมจิดองสามรสชาติพร้อมทั้งผัดผักจานใหญ่ให้ทุกคนได้ลิ้มลอง สองหนุ่มกินข้าวต้มไปคนละสามถ้วยใหญ่ไอ้ตัวประหลาดที่นางเรียกมันว่ากุ้งนั้นอร่อยมากเนื้อของมันนุ่มเด้งหวานเนื้อแน่นมาก เนื้อปลาไม่มีคาวเลยสักนิดยังได้กลิ่นสมุนไพรอ่อนๆยังมีกระเทียมเจียวหอมๆใส่เข้าไปอีก เขาจะลองขอสูตรนางไปให้พ่อครัวที่วังจะได้ไหมนะท่านอ๋องคิดคงต้องอยู่บ้านของนางไปนานๆแล้วละถึงจะได้กินอาหารอร่อยๆทุกมื้อแลกกับการช่วยงานในสวนถือว่าคุ้มค่ามาก"เอ่อนายน้อยพวกท่านสองไม่ต้องทำงานช่วยพวกข้าในตอนนี้หรอกนะเจ้าคะ นอนพักให้ร่างกายของพวกท่านหายดีเสียก่อนเถอะเจ้าค่ะ งานในสวนก็ไม่ค่อยมีอะไรแล้วเพราะพวกข้าเก็บไปขายและแลกเปลี่ยนกับชาวบ้าน เหลือแต่ผักที่ต้นแคระแก่นที่เก็บมาผัดกินในครอบครัวเพียงเท่านั้น ท่านแม่ก็คงจะปลอกลูกพลับตากแดดดองผักไปเท่านั้น พวกท่านก็ทำตัวให้สบายเถอะเจ้าค่ะเอาไว้ร่างกายแข็งแรงดีจะช่วยงานพวกข้าตอนนั้นก็ยังไม่สายหรอกนะเจ้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 31
ชีวิตของสองพี่น้องบ้านรองเซียววนลูบอยู่ในบ้านกับบนเขาอยู่หนึ่งอาทิตย์เต็มแล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะไม่ขึ้นเขาอีกเพราะอากาศเย็นมากมาแล้ว ไม่เกินสองวันก็จะมีหิมะต้องตกแน่ๆนางกวาดเอาผลไม้ป่ามากมายใส่มิติเอาไว้กินไปได้หลายปีเพราะมันมีหลายอย่างมาก สมบัติบนขุนเขามันมากมายจนนางไม่อยากให้หิมะตกลงมาทับถมของป่าดีๆบนภูเขานี้เลย แต่คงได้แต่คิดเพราะธรรมชาติจัดสรรลงมาให้กับมนุษย์ทั้งหลายแล้ว นางใจดียิงหมูป่าตัวใหญ่ลงมาให้ชาวบ้านอีกหนึ่งตัวใหญ่แล้วลงให้บ้านตัวเองหนึ่งตัวให้มีหมูกินไปจนหมดหน้าหนาว ชาวบ้านแทบจะยกนางแห่รอบหมู่บ้านกับพี่ใหญ่ที่มีน้ำใจให้กับทุกคนในหมู่บ้านแม้แต่ปู่เซียวนางก็ให้เหมือนกันส่วนคนอื่นนางไม่ให้นอกจากปู่เซียวคนเดียว แล้วแต่ท่านปู่จะให้ใครนั้นนางถือว่าให้บิดาตอบแทนบุญคุณท่านปู่ที่นำท่านพ่อมาเลี้ยงดูตอนเด็ก ท่านแม่ก็รมควันหมูเอาไว้" นางใส่เกลือหมักในไหใส่เอาไว้ที่จริงไปตากแดดในมิติก็ไม่มีใครรู้นอกจากครอบครัวของนางสี่คน สองหนุ่งที่ร่างกายแข็งแรงแล้วต่างก็ช่วยงานท่านพ่อไม่น้อยทั้งสองคนชอบเรียนรู้ในสิ่งที่บิดาทำและช่วยไปด้วยทุกอย่างจึงทำให้รู้ว่าครอบครัวนี้ไม่ธรรมดาพืชผักที่ปลู
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 32
สองพี่น้องมาถึงบ้านก็เกือบยามเซินของทีซื้อมาก็จะเป็นผ้าพับกับชุดที่ตัดสำเร็จเสร็จแล้วให้ชายหนุ่มสองคนที่อาศัยหลบภัยและรักษาอาการบาดเจ็บ ซื้อมาให้คนละเจ็ดครบวันเลย ชุดรองเท้าคนละสามคู่จะว่าไปก็ตำลึงของนายน้อยซ่งนั้นละที่ให้นางซื้อชุดมาให้ผลัดเปลี่ยนที่มีติดตัวหนีตายกันมาคนละชุดกับคนสนิท ดีนะที่ถุงตำลึงไม่หล่นหายไปเขาให้ค่าอยู่ค่ากินกับท่านแม่มาห้าสิบตำลึงทองมารดาไม่กล้ารับไว้เพราะมันเยอะเกินไปสองหนุ่มบอกว่าทั้งค่ากินค่ายาและต้องอยู่ด้วยอีกนานหลายเดือนจนกว่าหิมะจะหยุดตก จึงอยากตอบแทนครอบครัวของท่านน้า"อย่าให้พวกข้าลำบากใจเลยขอรับช่วยรับตำลึงจากข้าทั้งสองคนด้วยขอรับท่านน้า"แล้วเขายังให้เย่วเย่วไปซื้อของมาให้อีกจากในเมืองทั้งยังบอกว่านางอยากได้อะไรก็ซื้อมาเลยไม่ต้องเกรงใจเป็นเขาทั้งสองต่างหากที่ต้องเกรงใจครอบครัวของพวกเขาที่ให้ที่อยู่ที่กินแล้วยังต้องดูแลทั้งสองคนตอนบาดเจ็บเป็นอย่างดี และที่สำคัญเขาติดใจอาหารที่ทำทุกอย่างเลย ท่านอ๋องบอกกับทุกคนในบ้านเรื่องของตอบแทนของนางหลังจากกินมื้อค่ำด้วยกันเมื่อเย็นวานนี้ของจำเป็นนางก็ให้ไปจนครบหมดทุกอย่างนางจึงซื้อเตามือเอาไว้ให้สองหนุ่มด้วย ผ้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 33
ในแต่ละวันบ้านรองเซียวก็ใช้ชีวิตวนลูบเหมือนทุกวันหลังทำลูกพลับตากแดดเสร็จสองแม่ลูกก็ดองผักป่าอีกหลายอย่าง หน่อไม้ที่เก็บลงมาจากในป่าเย่วเย่วขนออกมาจากในมิติทำกับมารดาในครัวสองคน หนุ่มทั้งสี่คนจะชอบเข้าไปที่โรงเรือนดูแลผักที่เติบโตขึ้นทุกวัน อ๋องหนุ่มจงใจสอบถามการเพาะปลูกผักในโรงเรือนจะได้นำไปใช้ในเมืองหลวงราชสำนักโครงการหลวงที่จะมีพื้นที่เพาะปลูกส่งเข้าวังหลวงอยู่แล้ว แต่พอถึงหน้าหนาวจะไม่มีผักสดกินส่วนมากจะดองเอาไว้รวมถึงตากแห้ง นี้เป็นสัญญาณที่ดีจะทำให้ในวังมีผักสดกินไม่ขาด พ่อค้าต่างเมืองจะนำมาส่งเดือนละสองครั้งจากต่างแคว้นที่มีราคาที่แพงมากที่ตื่นเต้นไม่แพ้กันคือตอนนี้นางสอนทำถั่วงอกวันนี้คงจะนำมาทำอาหารได้แล้ว ทุกคนต่างก็รอชิมเจ้าถั่วงอกกันถ้วนหน้าในบ้านรองเซียวไม่เคยขาดผักสดกินเลยเพราะพวกเขาได้เพาะผักบุ้ง คะน้ากวางตุงจนโตพอดีตัดมาทำอาหารได้แล้ว ผักทุกอย่างออกดอกติดผลมันทำให้ไม่มีใครอยากออกจากโรงเรือนเลยอากาศมันอุ่นจากกระถางไฟที่ตั้งเอาไว้เป็นจุดๆ จากถ่านไม้อย่างดีที่บ้านเซียวบอกเผาถ่านใช้กันเองแถมยังพาไปดูเตาเผาอีกด้วยจน ปัญญาจะจับผิดที่บ้านของแม่นางน้อยมีแต่ของที่เหนือความคาดห
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 34
ชีวิตในวันที่หิมะตกถล่มทลายนางคิดว่าในหมู่บ้านต้องได้รับความเดือดร้อนอย่างแน่นอน พอรุ่งเช้าบิดากับพี่ชายขอเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อช่วยเหลือชาวบ้านที่อาจจะได้รับความเดือดร้อนจากพายุหิหะที่ตกลงมาอย่างหนักสามวันสามคืน บ้านหลังเล็กของครอบครัวเซียวที่ได้เปลี่ยนหลังคาใหม่จึงรอดพ้นจากหลังคาถล่มมาได้ แต่ถ้าเป็นตอนที่ยังไม่เปลี่ยนทุกคนต้องเดือดร้อนเรื่องที่อยู่แน่ เพราะว่ามีคนมาพักอาศัยด้วยในบริเวณบ้านจะเข้ามิติก็ไม่สะดวกอย่างแน่นอน ดีนะที่นางป้องกันเอาไว้ก่อนลำพังแค่พ่อแม่ลูกสี่คนนั้นไม่มีปัญหาเรื่องการเป็นอยู่นางพาทุกคนเข้ามิติได้สบายอยู่แล้ว แต่ติดที่มีคนนี้นา"เย่วเอ๋อร์พ่อจะเข้าไปดูในหมู่บ้านหน่อยเผื่อมีครอบครัวไหนที่หลังคาไม่แข็งแรงจะได้ช่วยซ่อมแซมช่วยเหลือได้ คิดถึงที่พวกชาวบ้านมาช่วยเหลือครอบครัวของพวกเราพ่อจะไปกับพี่ชายของเจ้า ส่วนเจ้าหนุ่มสองคนนั้นก็อยู่กระท่อมไม้ไผ่ของลูกก็คงไม่เป็นไร นี้ก็จะสองเดือนที่อยู่ด้วยกันมาก็เห็นช่วยการช่วยงานไม่เคยเกี่ยงแถมยังอยากรู้เรื่องการเพาะปลูกมาก เห็นสนใจจะนำกลับไปทำที่บ้านของพวกเขาด้วยกินมื้อเช้าเสร็จก็เห็นเข้าโรงเรือนทุกวัน" พ่อบอกกับบุตรสาว"ท่านพ่อ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 35
เย่วเย่วทำผัดกระเพราหมูป่าใส่ใข่ดาวคนละสองฟองให้สองหนุ่มในมื้อเที่ยงที่ห้องโถงของบ้าน ถ้าชาวบ้านมาพบคงจะเอาไปนินทากันน่าดูเพราะคนที่นี้เขาจะไม่อยู่กับคนที่ไม่ใช่ครอบครัวตามลำพัง แต่นางไม่ถือและทั้งสองหนุ่มก็ไม่ทำให้อึดอัด เฉิงมู่ฉินมารับอาหารไปกินกับนายน้อยที่กระท่อมที่ทั้งสองคนอาศัยอยู่ชั่วคราวนางก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ก็ตักใส่จานให้จนคิดว่าอิ่มจนจุกไปเลยทีเดียวนางกับท่านแม่จึงทานกันแค่สองคนส่วนท่านพ่อกับพี่ใหญ่คงจะกินในหมู่บ้านและนางได้เตรียมใส่ตระกร้าให้ทั้งสองคนแล้วเมื่อเช้าชีวิตช่วงกลางวันก็วนลูบกับมารดาจนถึงยามเซินนางจึงเดินไปที่โรงเรือนที่ปลูกผัก มื้อนี้นางหมักเนื้อหมูเอาไว้กลับเนื้อปลาแล่บางๆหมักเอาไว้จะทำชาบูจะซดน้ำร้อนแก้หนาวตอนค่ำ นางจึงมาเก็บผักบุ้ง ผักกาดขาว หัวไชเท้า ต้นหอมผักชี ขึ้นฉ่สยไปใส่หม้อน้ำซุปรสเด็ด จำพวกเครื่องในหมูที่นางเก็บเอาไว้ในมิติที่ไม่เน่าเสีย ถ้าสองหนุ่มจะสงสัยนางจะบอกว่าแช่น้ำแข็งจากหิมะเอาไว้ก็แล้วกัน แต่ดูเหมือนสองหนุ่มนั้นจะไม่ถามซอกแซกให้พวกนางลำบากใจจะตอบสักเท่าไร มีให้กินทั้งสองก็ไม่เรื่องมากกินได้ทุกอย่างที่นางทำแถมหมดเกลี้ยงทุกอย่างอีกต่างหาก"เย
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 36
"ท่านพ่อมีบ้านหลังไหนถล่มบ้างที่หมู่บ้านบ้างเจ้าคะ" เย่วเย่วถามบิดานางยกน้ำจิ้มรสเด็ดออกมาจากในครัวคนสุดท้าย มองหน้าหนุ่มๆที่มองอาหารสดตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจว่าจะกินอย่างไร ตอนนี้หม้อน้ำซุปกำลังเดือดได้ที่บิดากับพี่ชายเดินมานั่งที่ของตัวเอง นางทำเป็นสองหม้อจะได้กินกันได้สะดวก"สามหลังลูกแต่ได้รับการช่วยเหลือแล้วทุกคนในหมู่บ้านช่วยเหลือกัน ลุงผู้ใหญ่ประกาศเตือนก่อนที่พายุจะตกหนักถ้าบ้านไหนคิดว่าไม่ปลอดภัยให้รีบออกมาที่ศาลาที่สร้างเอาไว้ช่วยเหลือชาวบ้านทุกคนได้เลย จึงไม่มีคนบาดเจ็บดีนะที่ลูกบอกให้ซ่อมแซมศาลาที่หลวงเอาไว้ให้ชาวบ้านเวลาเกิดเรื่องจะได้มีที่ให้ชาวบ้านอยู่ทุกคนจึงฝากมาขอบใจลูกสาวของพ่อมากๆเลยละ"บิดาตอบแล้วเอามือลูบหัวลูกสาวที่นั่งด้านข้างกับมารดาคนละข้าง พี่ชายนั่งถัดไปอีกหม้อกับสองหนุ่มที่เอาแต่นั่งมองหม้อชาบูว่าจะกินแบบไหนรอให้เจ้าบ้านบอกวิธีกินเสียก่อน"ข้าดีใจที่ทุกคนไม่บาดเจ็บเจ้าค่ะ""เอาละเจ้าค่ะนายน้อยซ่งกับพี่เฉิงมู่ฉินทำแบบนี้นะเจ้าคะ" นางเอาตะเกียบคีบเนื้อหมูแผ่นบางลงไปจุ่มน้ำที่เดือดวนๆแป๊ปเดียวเนื้อหมูแผ่นบางก็สุก นางเอาขึ้นมาจิ้มน้ำจิ้มให้ดูแล้วนำเข้าปาก"กิ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29
Bab terbaru
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 53
หลังจากแต่งกันกับท่านอ๋องภายในตำหนักในทุกคืนจะมีเสียงครางหวานของคู่สามีข้าวใหม่ปลามันจนนางกำนัลหน้าแดงไปตามๆกัน ท่านอ๋องช่างรักพระชายาเหลือเกินตามใจนางทุกอย่างตลอดที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ช่วงก่อนจะถึงวันกลับไปเยี่ยมที่บ้านของพระชายาเขาตักตวงความสุขตั้งแต่ก่อนวันแต่งจนผ่านมาหลายคืนแล้วก็ยังคงหื่นเสมอต้นเสมอปลาย เย่วเย่วคิดในตอนนี้นางนั่งผิงอกแกร่งของพระสวามีกลับหมู่บ้านฉีซานเพื่อจะกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมตามประเพณี กว่าจะได้ออกจากห้องแต่ละวันนางนี้ต้องมีนางกำนัลคอยประคองถ้าไม่มีน้ำพุวิเศษนี้นางไม่อย่างจะคิดเลยว่าจะนอนเป็นผักทั้งวันหรือเปล่า"เย่วเอ๋อร์น้องนอนเถอะนะคนดีพอถึงบ้านของพ่อตาแม่ยายพี่จะปลุกน้องเอง"ท่านอ๋องกระชับอ้อมกอดให้ภรรยานั่งพิงอกได้สะดวกตอนกลางวันต้องให้นางนอนพักเอาแรงไว้มากๆหน่อยช่วงกลางคืนคือเวลาของเขา ว่าจะหยุดสักเดือนก่อนจะเดินทางเข้าเมืองหลวงไปหาพี่ชายที่รอจัดงานให้อีกรอบที่ตำหนักอ๋องที่เมืองหลวง แต่จะให้เขาอดใจไหวไม่รังแกภรรยาได้เช่นไรในเมื่อนางน่ารักน่ากินไปทั้งตัว เขาก็ไม่ใช้ผู้หลุดพ้นเสียหน่อย นี้ก็อดทนรอมาตั้งปีเพื่อจะแต่งนางเข้าตำหนักได้แต่ก็ต้องออกศึกไปเป็นปีที่ไ
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 52
ท่านอ๋องกว่าจะปลีกตัวจากเหล่าทหารทั้งหลายได้ก็ปาไปเกือบสี่ทุ่มในภพเก่าของนางเย่วเย่วกำลังนั่งหลับพักเอาแรงหลังจากที่มารดามาอวยพรร่ำลากันกลับหมู่บ้านกับบรรดาป้าๆทั้งหลายกลับไปกันจนหมด นางก็อยู่กับนางกำนัลสองคนที่มีอายุสามสิบได้กระมังเย่วเย่วแอบกินนมกับขนมเพราะมีผ้าคลุมหน้านางไม่กลัวนางกำนัลเห็นหรอกนะ คนมันหิวกว่าด้านนอกจะรับแขกและกลับหมดพอดีหิวท้องร้องกันพอดี หยิบของออกมากินจนอิ่มนางก็นั่งหลับไปเลยเอาแรงดีกว่าถ่างตารอไม่ไหวหรอก เพราะเมื่อคืนนี้ท่านอ๋องของรางวัลทั้งคืนถ้านางไม่หลับก่อนคงสว่างคาตาแน่ๆเลย คนอะไรอึดเป็นบ้าขอให้ปล่อยก็ไม่ยอมหยุดจนนางหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วยังโดนลากมาทำพิธีทั้งวันอีกจนค่ำสองที่พักนอนงีบเอาแรงสักนิดก็ยังดีตัดมาที่ท่านอ๋องที่ตอนนี้กำลังโดนเหล่าทหารคนสนิทมอมเหล้าเพื่อกลั้นแกล้งให้เจ้านายเข้อหอไม่ไหวชนแก้วจอกต่อจอก จนเขาต้องใช้อุบายขอเข้าห้องน้ำพอปลีกตัวออกมาได้ก็เดินตัวปลิวไปที่ห้องหอในตำหนักใหญ่เลยป่านนี้เย่วเย่วคงจะรอแย่แล้ว อ๋องหนุ่มคิดไปยิ้มไปกับความน่ารักของภรรยาหมาดๆที่นางให้รางวัลกับเขาเมื่อคืนนี้จนแทบตายคาอกนาง แต่ใครจะอดใจไหวเล่าภรรยาน่ารักเสียขนาดน
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 51
ตอนนี้หัวสมองของสาวน้อยเย่วเย่วขาวโพลนไปหมดกับริมฝีปากหนาของชายคนรักที่ละเลงน้องสาวจนนางครางกระเส่าอย่างไม่อาย ชายหนุ่มนั้นตอนนี้ดูดดึงกุหลาบงามของสาวคนรักอย่างไม่รังเกียจนางสวยไปหมดจนเขาอดใจไม่ไหวอยากกลืนกินทุกอย่างที่เป็นนาง"เย่วเอ๋อร์คนดีร้องดังๆไปเลยพี่ชอบเห็นน้องมีความสุขที่สุุขเสียวไหมที่รัก" ชายหนุ่มเงยหน้ามาพูดกับนางแต่ก็ยังมีนิ้วแทนที่ปากเขาเขี่ยวนตรงปุ่มเสียวของนาง เย่วเย่วยกสะโพกลอยตามนิ้วร้ายของชายหนุ่มที่ละเลงแล้วแหย่เข้าไปที่ละนิ้ว พอถามนางจบเขาไม่คิดจะฟังคำตอบเพราะดูจากการตอบรับของสาวคนรักก็พอใจมากแล้ว ท่านออ๋องหนุ่มก้มหน้าลงฉกชิมกุหลาบงามตรงหน้าต่อจนร่างบอบบางเกร็งกระตุกสุขสมไปก่อนเพื่อเปิดทางให้มังกรตัวเขี่ยงเข้าไปในกุหลาบงาม ชายหนุ่มแยกขาของคู่หมั้นสาวออกจนกว้างก่อนจะชักรูดมังกรตัวเองถูกไถ่ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปทีละน้อย เยว่เยว่หัวขาวโพลนเพราะพึ่งเสร็จสมไปเพราะลิ้นร้ายของท่านอ๋องต้องสะดุ้งเพราะมีสิ่งใหญ่โตกำลังมุดเข้ากุหลาบของนางมาได้แค่ส่วนหัวนางแทบขาดใจทำไมมันใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปในน้องสาวของนางได้จริงๆหรือ"ท่านอ๋องเพคะ" นางเอามือยันหน้าอกแกร่งเอาไว้ก่อน"ท่านพี่เรียก
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 50
ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์มีรถม้ามารับเซียวเย่วเย่วทุกวันในตอนเช้าเพื่อฝึกสาวน้อยที่จะแต่งเข้าตำหนักของท่านอ๋องซงตงหยางในอีกไม่นาน รอเพียงท่านอ๋องเดินทางกลับมาถึงที่อำเภอแห่งนี้ ท่านอ๋องปกครองครอบคลุมไปถึงชายแดนฉีเป่ยที่พึ่งรบจบศึกในตอนนี้นั้นเอง ตลอดเวลาเย่วเย่วก็ตั้งใจเรียนการเดินการนั่งการกินการพูดคุยพิธีการต่างๆที่ชนชั้นสูงต้องมีจนครบสิบวัน นางแทบจะรากเลือดกับสิ่งที่ฝืนกับสิ่งที่ตนเองไม่ถนัดแต่ก็ทำเพื่อหน้าตาของสามีในภายภาคหน้าจะได้ไม่อายใครว่าแต่งชายาบ้านนอกเข้ามาและไม่รู้เรื่องอะไรเลยในตอนค่ำของอีกวันหลังจากที่สามพ่อแม่ลูกกินมื้อค่ำอิ่มแล้วก็เตรียมตัวจะเข้านอนหลังจากที่นั่งย่อยอาหารที่หน้าบ้านเหมือนเช่นทุกวัน จนจะได้เวลาเข้านอนก็ได้ยินเสียงม้าวิ่งมาที่หน้าบ้านพร้อมกับเสียงเคาะประตูหน้าบ้านเสียงดัง"ท่านพ่อท่านแม่ข้ากลับมาแล้วขอรับ" เสียงเรียกที่หน้าบ้านมันเสียงของพี่ชายของนางชัดๆเลย"ท่านพ่อเสียงพี่ใหญ่เจ้าค่ะ" พูดจบนางก็วิ่งลงบ้านไปที่ประตูใหญ่เลยทันที บิดาวิ่งตามลูกสาวไปติดๆหลังจากที่บอกให้ภรรยานั่งรอที่นี้ห้ามวิ่งตามมาสั่งแล้วเขาก็วิ่งตามลูกสาวสาวไปที่หน้าบ้านเหมือนกันเซียวเย่วเย
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 49
"เซียวอี้ถังเปิดประตูบ้านเร็วๆเข้า" เสียงลุงผู้ใหญ่บ้านเคาะไม้เรียกเสียงดังลั่นที่ด้านหน้า"ขอรับๆข้ากำลังเปิดอยู่" ส่วนท่านแม่ยืนรอที่หน้าระเบียงบ้านพอเปิดประตูออกก็เห็นคนมากมายเต็มหน้าบ้านของนางไปหมด แม้แต่ท่านนายอำเภอยังมาเลยท่านพ่อกับเย่วเย่วก็ตกใจเหมือนกัน"มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือท่านลุงทำไมคนมาบ้านของข้าเยอะขนาดนี้ละ" เซียวอี้ถังถามด้วยความสงสัยเหมือนกันส่วนเย่วเย่วนั้นนางตั้งสติแล้วรอฟังว่าทุกคนมีอะไรจึงมาหน้าบ้านของนางมากมายขนาดนี้มองคร่าวๆที่ด้านหลังนั้นอีกที่ชาวบ้านเดินตามกันมาจนจะหมดดทั้งหมู่บ้านเลยกระมัง นางคิดและมองดูคนที่แต่งตัวเป็นเหมือนขันทีในวังเหมือนในละครทีวีที่นางดูเป็นประจำทหารอีกเป็นร้อยรวมทั้งรถม้าหลายสิบคันที่จอดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"มีพระราชโองการจากองค์เหนือหัวถึงคุณหนูเซียวเย่วเย่ว" ทันทีเมื่อคำพูดถึงราชโองการจากผู้เป็นใหญ่เหนือแคว้นเยว่เยว่กับครอบครัวก็รีบคุกเข่ารอรับพระราชโองการทันที ชาวบ้านคนอื่นๆก็รีบยืนสำรวมรอฟัง "เซียวเย่วเย่วรับราชโองการคุณหนูเซียวเย่วเย่วทำความดีส่งเสบียงช่วยเหล่าทหารกล้าที่ไปรบที่ชายแดนกับท่านอ๋องซงตงหยางพระอนุชาของพร
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 48
สามพ่อแม่ลูกนั่งคุยกันได้สักพักเสียงร้องของเหยี่ยวที่ท่านอ๋องคอยส่งข่าวก็ร้องขึ้นบริเวณท้องฟ้าเหนือบ้านของนางเสียงดังก่อนที่เจ้าตัวจะบินร่อนลงมาที่หน้าระเบียงบ้านเย่วเย่วร้องตะโกนเสียงดังตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงมันร้องตอนยังไม่เห็นตัวลงมาหน้าบ้านด้วยความดีใจ"โอ๊ะเจ้าเหยี่ยวมาแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่" ทุกคนยิ้มด้วยความดีใจกับเสียงนกยักษ์ของท่านอ๋องที่มาส่งข่าวหลังจากหายไปนานมันลงมาถึงก็ยกขาให้เย่วเย่วดึงเอาจดหมายที่ผูกมาด้วยเป็นอย่างดีแล้วรับอาหารของตนกินเงียบๆที่ที่ประจำเย่วเย่วเอาจดหมายพี่ชายให้บิดามารดาของนางต่างหากท่านพ่อรีบรับไปอ่านให้ท่านแม่ฟังทันที่'ถึงท่านพ่อท่านแม่น้องเล็กขอโทษที่หายไปนานคงจะทำให้พวกท่านเป็นห่วงตอนนั้นกำลังสู้รบไม่ค่อยมีเวลาตอนนี้ชนะข้าศึกแล้วอีกไม่นานจะได้เดินทางกลับมาบ้านรักและถึงทุกคนขอรับ เซียวอี้เหอ'ท่านแม่ยิ้มแก้มปริพอได้ยินว่าลูกชายกำลังจะกลับมาในอีกไม่ช้า"ท่านพี่ข้าจะไปหาของกินอร่อยๆเอาไว้รอลูกของเราเจ้าค่ะพาข้าไปในห้องเสบียงหน่อยนะเจ้าคะ" นางรีบหันไปหาสามีเพื่อทำอาหารรอบุตรชายที่จากไปนับปี"น้องหญิงอาหารของเร
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 47
หลังจากที่จบศึกกับกับทางแคว้นฉีเป่ยแล้วท่านอ๋องก็ยกหน้าที่ให้รองแม่ทัพใหญ่คนสนิทประจำการที่ชายแดนแห่งนี้จัดการต่อ แล้วให้ทหารบางส่วนของพระองค์เอาไว้ให้ฝึกซ้อมยิงธนูและสอนทำธนูเพิ่มเอาไว้ใช้กองทัพทางชายแดนแห่งนี้ด้วย ให้เพียงพอต่อการศึกในครั้งต่อไปดีที่ได้มาหลายพันอันสามารถยิงคู่ต่อสู้ตกตายไปมากมายแถมที่จุ่มน้ำมันจุดไฟพอตกไปที่ศัตรูจึงเกิดไฟกลายเป็นทะเลเพลิงเผ่าไหม้ทหารแคว้นฉีเป่ยตกตายไปในสนามรบที่ผ่านมาตอนนี้ท่านอ๋องกับคนสนิทนับสิบคนเดินทางกลับไปหมู่บ้านฉีซานเรื่องสู่ขอเซียวเย่วเย่วนั้นเขาได้ส่งจดหมายบอกพี่ชายที่วังหลวงเรียบร้อยให้เตรียมงานอภิเษกสมรสได้เลยพอเขารบเสร็จศึกกับมาจะสู่ขอสาวคนรัก และได้เล่าเรื่องเสบียงที่นางช่วยเหลือตอนหิมะตกหนักเสบียงหลวงไปถึงล่าช้าไม่พอแถมยังน้อย จากที่จะมีพอให้ทหารนับแสนกลับมีหนอนในการส่งเสบียง ให้พี่ชายจัดการคนที่มีส่วนร่วมฉ้งโกงเสบียงในครั้งนี้ดีที่เซียวเย่วเย่วส่งเสบียงส่วนตัวของนางไปถึงสี่ครั้งจึงทำให้ทหารมีกินจนเพียงพอฮ้องเต้พอได้รับจดหมายจากน้องชายก็สั่งสอบตรวจสอบขุนนางที่มีหน้าที่ส่งเสบียงไปชายแดนและสำเร็จโทษขุนนางไปหลายคนข้อหาหนัก เพราะต้องการใ
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 46
นี้ก็หนาวเข้าเดือนที่สามแล้วข่าวคราวจากชายแดนหายเงียบไปเลยทำให้นางเป็นห่วงพี่ใหญ่กับท่านอ๋องมากเหมือนกัน"ท่านพ่อท่านแม่นี้ถ้าหมดหน้าหนาวลูกจะเดินทางไปที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยเพื่อจะช่วยพี่ชายกับท่านอ๋องได้หรือไม่เจ้าคะ" ไม่รู้ว่าติดปัญหาอันไดอยู่จึงจัดการแม่ทัพฝั่งตรงข้ามไม่ได้สักที"เย่วเอ๋อร์ลูกพูดอะไรเช่นนั้นจะทำให้แม่ใจสลายหรือข่าวจากพี่ชายของเจ้ายังไม่มาถึงเราหลายเดือนแล้ว ยิ่งลูกเป็นผู้หญิงจะเดินทางไปชายแดนได้อย่างไร" มารดาหันมาถามบุตรสาวด้วยความตกใจ"ท่านแม่ข้าก็อยากไปดูที่ชายแดนเหมือนกันว่าตอนนี้พวกเขามีอาหารการกินเพียงพอหรือไม่ ข้าจะนำไปเติมให้ท่านอ๋องกับพี่ใหญ่รวมถึงทหารทุกคนด้วยเจ้าค่ะท่านแม่" นางบอกเหตุผลให้มารดาฟังเผื่อท่านแม่จะใจอ่อนให้นางเย่วเย่วคิดในใจ"ไม่ได้ยังไงแม่ก็ไม่ให้ลูกไปรอไปอีกสักเดือนเถอะนะเย่วเอ๋อร์ไม่ใช่ว่าแม่ไม่เป็นห่วงพี่ใหญ่ของลูก แต่เจ้าเป็นหญิงสาวจะเดินทางไปในที่อันตรายแบบนั้นแม่ย่อมไม่ยินยอม" มารดาตอบเสียงแข็งและหันไปหาสามีให้ช่วยพูดกับบุตรสาวอีกทาง"เย่วเอ๋อร์พ่อว่ารออีกสักเดือนก่อนเถอนะลูกรักทางนั้นคงจะลำบากเหมือนกันกับหน้าหนาว หิมะยังมาตกหนักอีกดีนะท
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 45
นับตั้งแต่ที่ได้รับจดหมายจากชายคนรักนี้ก็ผ่านมาหกเดือนแล้ว ตอนนี้ยังไม่ได้รับจดหมายส่งมาอีกเลยนางคิดว่าตอนนี้คงกำลังสู้รบกันแล้ว ตอนนี้บ้านของนางได้เก็บเกี่ยวข้าวที่ปลูกทั้งร้อยหมู่นางได้ส่งไปให้ที่ค่ายทหารของท่านอ๋องทั้งหมดด้วยคนของท่านอ๋องที่อยู่ในอำเภอ สั่งเอาไว้ว่าถ้านางต้องการของฝากของไปให้ คนของท่านอ๋องจึงจัดการทำให้นางส่งเสบียงไปที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยได้กองทัพของท่านอ๋องซงตงหยางอาหารแห้งจำพวกปลาแห้ง เนื้อหมูแห้ง หน่อไม้แห้ง เห็ดแห้งนางส่งไปหลายคันรถม้า รถม้าที่คนของท่านอ๋องส่งมาให้ขนเสบียงไปชายแดนก็มาจากกองขนเสบียงจากค่ายทหารโดยตรง ที่ท่านอ๋องได้จัดการเอาไว้กับคนสนิทเพื่อขนเสบียงไปส่งกองทัพทุกเดือนอยู่แล้ว และนางยังคงปลูกข้าวต่ออีกเพื่อจะส่งไปชายแดนเหมือนเดิมทั้งได้ขอซื้อมูลสัตว์มาใส่ที่นาจากคนในหมู่บ้านและมาช่วยว่านปุ๋ยมูลสัตว์ที่นาข้าวของนาง เย่วเย่วคิดว่าจะปลูกข้าวงวดนี้แล้วจะหวานถั่วเขียวต่อเพื่อบำรุงดินก่อนจะว่านข้าวต่อไปสลับกันจนกว่าจะจบศึกที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยหลังกินมื้อค่ำอิ่มสามพ่อแม่ลูกก็นั่งย่อยอาหารที่หน้าระเบียงบ้าน บางวันก็เดินกันในบริเวณหน้าบ้านหรือก็คือรอเจ้าเหยี
