MasukShare
Chapter1
Terakhir Diperbarui:
2025-01-13 01:37:21Chapter1
“กรี๊ด” เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วบ้านหลังใหญ่ หลังสิ้นเสียงนั้น เสียงฝีเท้าของชายรูปร่างสูงใหญ่ก็ดังขึ้นตาม เขาวิ่งมายังห้องต้นเสียงด้วยเวลาอันรวดเร็ว พอมาถึงหน้าห้องกัลป์รีบเปิดประตูห้องนอนของน้องสาวทันทีโดยไม่คิดเคาะประตู
“กล้วยไม้ไม่เป็นอะไรแล้วนะ พี่อยู่นี่ อย่าร้องนะคนดี”
กัลป์กอดปลอบน้องสาวอันเป็นที่รัก ที่ยังคงส่งเสียงกรีดร้อง สีหน้าแสดงถึงความหวาดกลัว ตื่นตระหนก น้ำตาไหลอาบแก้ม
“กรี๊ด...ไม่นะ อย่าเข้ามา อย่ามากอดฉัน ออกไป กรี๊ด!” พรรณพฤกษาผลักไสพี่ชาย ดวงตาหวานปนเศร้าตื่นตระหนกคล้ายกับว่ากำลังหวาดกลัวบางสิ่งบางอย่าง เป็นความกลัวฝังรากลึกในจิตใจ แล้วไม่รู้ว่าชาตินี้จะสลายความทุกข์โศกนี้ได้หรือไม่ “ปล่อยนะปล่อย อย่าทำฉัน อย่า...ไป...ออกไป...ฮือ”
มือเล็กพยายามดันร่างของพี่ชายให้ออกห่าง น้ำตาแห่งความกลัวไหลพราก ฟันแหลมคมขบกัดบ่าของกัลป์เต็มแรง หวังจะให้ลำแขนใหญ่คลายออก แต่ทว่าพี่ชายที่แสนดีข่มความเจ็บปวดไว้เต็มกำลัง หาได้ปล่อยร่างของคนตกอยู่ในอาการหวาดกลัว เขายังคงกอดแนบแน่นแม้ว่าฟันของพรรณพฤกษาจะขบกัดแรงขึ้นและแรงขึ้น
“กล้วยไม้ พี่เอง พี่กัลป์ไงครับ ไม่มีใครทำอะไรกล้วยไม้ของพี่แล้วนะ พี่จะปกป้องกล้วยไม้เอง”
ความเจ็บปวดที่กัลป์ได้รับ น้อยกว่าความเจ็บปวดทางกายและใจของพรรณพฤกษา โลกอันแสนสวยงาม อนาคตที่ดีของเธอถูกลบเลือนจากคนชั่วกลุ่มหนึ่งที่กระทำย่ำยีพรรณพฤกษาอย่าง ไร้ความปรานี พวกมันความโหดเหี้ยมและป่าเถื่อน
เขายังจำวันนั้นได้ไม่เคยลืม แม้เวลาจะผ่านมาสองปี พรรณพฤกษาถูกลักพาตัวไปร่วมสองสัปดาห์ กัลป์ทำทุกทางเพื่อที่จะตามตัวน้องสาวกลับคืนมา จนกระทั่งวันหนึ่งวันที่เขารอคอยก็มาถึง เมื่อมีคนปริศนาส่งข้อมูลสถานที่ที่พรรณพฤกษาถูกจับไปขังไว้ กัลป์กับครอบครัวเดินทางไปที่นั่นทันที และภาพที่เห็น ทำให้ครอบครัวอันแสนสุขของเขาพังทลาย กลายเป็นความข่มขื่น ปวดร้าวและทรมาน
บ้านไม้ชั้นเดียวกลางสวนยางแห่งหนึ่งในจังหวัดชุมพรคือ สถานที่ที่พรรณพฤกษาอยู่ ทันทีที่เห็นสภาพของเธอ วชิราภรณ์ผู้เป็นแม่เป็นลมล้มพับอยู่ในอ้อมกอดของธัญญ์ สามีสุดที่รัก ธัญญ์ผู้เป็นพ่อกัดฟันกรอด อารมณ์โกรธแค้นสุมอก หัวใจของธัญญ์เหมือนมีใครควักออกมาแล้วกระทืบซ้ำๆ จนไม่มีชิ้นดี
กัลป์รีบถลาไปหาน้องสาวที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ ดวงตาเบิกกว้างและตื่นตกใจแฝงไว้ด้วยความหวาดกลัวอย่างสุดแสน เธอกวาดไปมารอบๆ บ้านราวกับว่ารอบข้างมีแต่สิ่งน่ากลัว และเมื่อกัลป์กอดน้องสาว เสียงกรีดร้องก็ดังลั่น มือเล็กผลักไสร่างของกัลป์ ร้องขอให้ปล่อยเธอ พรรณพฤกษาจำใครไม่ได้ แม้กระทั่งตัวเอง
“ไม่นะ อย่า อย่า ปล่อยฉัน ปล่อย ปล่อย กรี๊ด!” คนถูกกระทำกรีดร้องต่อเนื่อง
”กล้วยไม้ พี่เอง พี่กัลป์ไง พี่กัลป์พี่ชายของกล้วยไม้ไงครับ”
กัลป์เรียกสติน้องสาวที่ไม่รู้ว่า จะกู่กลับมาได้หรือไม่ เพราะมันนานกว่าหกเดือนแล้วที่เธอเป็นเช่นนี้ และไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลย
“กัลป์ กัลป์ไหน ไม่มี ฉันไม่มีพี่ชาย กรี๊ด ปล่อย ปล่อย อย่าทำฉัน ฮือๆๆ”
ความหวาดกลัว ความทุกข์ทรมานและสิ่งที่พรรณพฤกษาต้องเผชิญมาตลอดระยะเวลาที่อยู่ในบ้านกระชากสติสัมปชัญญะของเธอให้ขาดกระจุยไม่หลงเหลือชิ้นดี เธอจำใครไม่ได้เลยแม้แต่ครอบครัวที่ให้ความอบอุ่น ความรักกับเธอมาตั้งแต่เกิด หรือตัวเธอเอง สิ่งที่สาวแสนดีจำได้มีเพียงเรื่องเดียว เป็นความทรงจำอันแสนเลวร้ายมากที่สุดในชีวิต
“อย่ากลัวนะคนดี เรื่องมันผ่านไปแล้ว พี่สัญญาว่าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายกล้วยไม้ของพี่ได้อีก และพี่ก็สัญญาว่าจะจับไอ้คนชั่วที่มันทำกับกล้วยไม้มาลงโทษให้ได้”
คนอย่างกัลป์ แม็คควีน ตัณติยานนท์ ไม่ปล่อยให้ชายชั่วกลุ่มนั้นลอยนวลเด็ดขาด ใครที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมานทางด้านจิตใจ มันจะต้องได้รับโทษอย่างสาสมจากเขา
และต้องมากกว่าร้อยเท่าพันเท่า…
จังหวัดชุมพร
“ขวัญทำกับข้าวเสร็จหรือยังลูก พ่อกับพี่ช้างมาถึงแล้วนะ” บัวรินเดินเข้ามาถามบุตรสาวที่กำลังสาละวนอยู่กับการทำอาหารในครัว คนถูกถามเงยหน้ามองมารดาแล้วยิ้ม
“เสร็จพอดีจ้ะแม่ แม่ออกไปคอยที่โต๊ะเลยนะ เดี๋ยวขวัญยกสำรับไปเอง”
“ให้แม่ช่วยดีกว่านะ พ่อกับพี่ช้างอารมณ์ไม่ดี ขืนขวัญยกไปช้ามีหวังโดนดุแน่ๆ”
บัวรินรู้นิสัยสองพ่อลูกดีว่าเป็นอย่างไร ชอบกดขี่ พูดจาไม่ดีขวัญข้าวมากแค่ไหน ดุได้เป็นดุ ตวาดได้เป็นตวาด บางครั้งไม่มีเหตุผลของการกระทำนั้นด้วย บ่อยครั้งที่ขวัญข้าวตกเป็นเบี้ยอารมณ์ของบิดาและพี่ชาย ซึ่งนางเองก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือมากไม่ได้ หากทำนางก็ต้องถูกหางเลขไปด้วย
สองแม่ลูกช่วยกันยกสำรับไปวางบนโต๊ะอาหารกลางบ้าน ที่มีร่างของคนโมโหหิวนั่งหน้าหงิกรอทานอาหาร พอเห็นหน้าขวัญข้าว ปัญญาเปิดฉากต่อว่าทันที
“รู้อยู่ว่ากูจะกลับบ้านเวลานี้ ทำไมถึงทำกับข้าวช้า มึงจะกวนตีนกูใช่ไหม”
“ไม่ใช่นะพ่อ ขวัญก็ทำตามเวลาปกติ วันนี้พ่อกับพี่ช้างกลับมาเร็วกว่าทุกวัน ก็เลยมองว่าขวัญทำกับข้าวช้า” ขวัญข้าวไม่ได้มีเจตนาโต้เถียงบิดา เธอเพียงแค่อธิบายให้ปัญญาเข้าใจ ทว่าคนอารมณ์ไม่ดีไม่ได้คิดเช่นนั้น
“อ้อ…มึงหาว่ากูผิดที่กลับบ้านเร็วใช่ไหม มึงนี่วอนขึ้นทุกวัน” ปัญญาหยิบช้อน ตั้งท่าจะปาใส่ลูกสาว แต่เสียงของบัวรินดังห้ามเสียก่อน
“พี่หิวข้าวไม่ใช่เหรอ รีบกินดีกว่านะ วันนี้ขวัญทำต้มยำโป๊ะแตกของโปรดพี่ด้วย กำลังร้อนๆ เลย รีบกินดีกว่านะ”
บัวรินรีบตักข้าวสวยใส่จานให้สามี ก่อนจะหันไปตักให้บุตรชายที่วันนี้ไม่ผสมโรงต่อว่าน้องสาวเหมือนเคย จากนั้นจึงหันมาตักให้ตนเองและขวัญข้าว
“พรุ่งนี้กูกับไอ้ช้างต้องไปทำงานให้นายที่ยะลา จัดกระเป๋าให้ด้วย” ปัญญาสั่งบัวริน
“ไปกี่วันพี่”
“ยังไม่รู้เลยว่างานจะเสร็จเมื่อไหร่ จัดไปหลายๆ ชุดก็แล้วกัน” งานที่ได้รับมอบหมายมาเป็นงานใหญ่ กำหนดวันกลับจึงไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับว่างานจะเสร็จวันไหน
“ขวัญ พรุ่งนี้ไปร้านเฮียกวงให้พี่ด้วยนะ พี่สั่งกระสุนปืนไว้ พี่ไม่ว่างไปเอาเอง เอ็งช่วยไปเอาให้หน่อย ไปเอาเสร็จก็เอาไปไว้ที่ห้องพี่ล่ะกัน” คชาไว้วานน้องสาว
“จ้ะพี่ช้าง” เธอรับคำอย่างว่าง่าย เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไปเอาสิ่งของให้พี่ชาย เธอไปเอาให้นับครั้งไม่ถ้วน บางครั้งไปเอาอาวุธปืนเถื่อนก็ยังเคย การสนทนาของพวกเขายุติลง ทั้งหมดนั่งทานอาหารกันอย่างเงียบๆ เช่นเคย พอท้องอิ่ม ปัญญากับคชาก็เดินออกไปจากบ้านเพื่อไปทำงานรอบดึก ส่วนสองแม่ก็ช่วยกันทำความสะอาดจาน
Bab terkait
พยาบาทพิศวาส Chapter 2
Chapter 2“แม่จ๋า ขวัญไม่อยากให้พ่อกับพี่ช้างทำงานแบบนี้เลย มันเป็นบาปนะแม่” ขวัญข้าวคุยกับบัวริน ขณะกำลังล้างถ้วยชาม“แม่ก็ไม่อยากให้ทำ แต่จะทำยังไงได้ล่ะลูก นายมีบุญคุณกับเรามาก ถ้าไม่ได้นาย ป่านนี้พ่อก็คงติดคุก เราก็ไม่ได้อยู่กันอย่างทุกวันนี้”ไม่ใช่ว่าบัวรินจะเห็นดีเห็นงามกับอาชีพของสามีและลูกชาย แต่นางเอ่ยปากห้ามปรามไม่ได้ วิเศษหรือที่เรียกกันติดปากว่า นาย มีบุญคุณกับครอบครัวนางมาก มากเสียจนคิดว่าชาตินี้ไม่รู้จะชดใช้หมดหรือไม่ ปัญญารักและเคารพวิเศษมาก จะให้ล้างมือไม่ทำงานก็ไม่ได้ เนื่องจากถูกวิเศษขอร้องไว้ ซึ่งเหตุผลนี้ขวัญข้าวเข้าใจ แต่ในความเข้าใจก็ไม่อยากให้บิดาและพี่ขายไปเสี่ยงอันตราย“ขวัญรู้ว่านายมีบุญคุณกับเรามาก แต่ขวัญเป็นห่วงพ่อกับพี่ช้าง กลัวว่าสักวันจะพลาดพลั้งถูกตำรวจจับ”ทำอาชีพผิดกฎหมาย ปรปักษ์รายสำคัญคือตำรวจ แม้ว่าจะมีแผนดีมากแค่ไหน ระวังตัวมากเพียงใด ขวัญข้าวคิดว่า สักวันหนึ่งอาจมีผิดพลาด ถูกจับตัวดำเนินคดี คราวนี้แม้แต่วิเศษอาจจะช่วยไม่ได้ ยิ่งช่วงนี้ตำรวจกวดขันอย่างหนัก หลายรายถูกจับกุมและสาวถึงนายใหญ่ เธอจึงกลัวว่า ปัญญากับคชาจะโดนบ้าง“พ่อกับช้างก็ระวังตัวอ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13พยาบาทพิศวาส Chapter 3
Chapter 3“กล้วยไม้จ้ะ พี่ว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะ อาบน้ำเสร็จพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง วันนี้พี่ให้อ้อยไปซื้อหนังสือเล่มใหม่มาให้ พี่คิดว่ากล้วยไม้ต้องชอบแน่ๆ เลย ไปนะคะ ไปอาบน้ำกัน” วิรงรองบอกอีกฝ่ายเสียงนุ่ม ใบหน้าอ่อนโยน“อาบน้ำ อ่านหนังสือ” พรรณพฤกษาทวนคำพูดราวกับคนละเมอ“ใช้จ้ะ ไปอาบน้ำกันนะคะ แล้วพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง”วิรงรองประคองร่างพรรณพฤกษาไปยังห้องน้ำ เธอจัดการถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำให้ว่าที่น้องสะใภ้ เมื่อทำกิจธุระเสร็จเรียบร้อย เธอจึงพาพรรณพฤกษาเดินกลับมาที่เตียง“ดื่มนมก่อนนะกล้วยไม้ ดื่มเสร็จพี่อ่านหนังสือให้ฟังนะคะ” วิรงรองยื่นแก้วนมส่งให้พรรณพฤกษา ที่รับนมแก้วนั้นมาดื่มไปเกือบหมดแล้ว “เก่งมาจ้ะ คราวนี้เรามาอ่านหนังสือด้วยกันนะ”ว่าที่พี่สะใภ้อ่านหนังสือให้พรรณพฤกษาฟังตามคำสัญญา เธออ่านไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย หรือรำคาญที่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งอ่านหนังสือให้คนที่ไม่รู้ว่า จะฟังรู้เรื่องหรือไม่ จนกระทั่งเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง คนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ผล่อยหลับไป เธอจึงยุติการอ่านหนังสือ ขยับตัวเลื่อนผ้าห่มมาคลุมกายพรรณพฤกษา เสียงเคาะประตูห้อง ทำให้เธอละสา
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13พยาบาทพิศวาส Chapter 4
Chapter 4แต่เหมือนโชคเข้าข้าง เมื่อหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มีคนให้ข้อมูลบางอย่างกับกัลป์ โดยบุคคลนี้ไม่เปิดเผยตัว เป็นข้อมูลสำคัญที่ทำให้เขารู้ว่า ใครคือหัวหน้าที่กระทำชั่วในครั้งนี้ ข้อมูลนั้นคือ คลิปภาพถ่ายของคชาตอนที่เดินเข้าไปในบ้าน ต่อมาคือเสียงกรีดร้องของพรรณพฤกษา ซึ่งเขาคาดเดาไม่ยากเลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวสุดที่รัก และข้อมูลอีกหนึ่งอย่างคือ คนในภาพคือหนึ่งในลูกน้องของผู้มีอิทธิพลในจังหวัดชุมพร เขาจึงใช้ข้อมูลที่ได้รับให้ลูกน้องตามสืบหา แต่ไม่ว่าจะใช้เวลานานเท่าใด ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ ต่อไปนี้ก็ถึงทีกัลป์บ้าง เขาจะชำระความกับชายชั่วกลุ่มนั้นให้สาสม“ไปเอาตัวมันมาให้ได้ แต่ขอเป็นๆ นะ ฉันอยากจะชำระความพวกมันด้วยตัวฉันเอง”กำปั้นกัลป์ทุบลงบนโต๊ะ นัยน์ตาเขาเปล่งแสงน่ากลัว มีความแค้น แรงโทสะสุมอยู่ เป็นแววตาที่ใครเห็นแล้วต้องหวาดกลัว สยองพองขน“ฉันจะไปวันนี้เลยจะได้ปิดงาน” อดิศรรับคำสั่ง“ระวังตัวด้วยล่ะ ท่าทางมันไม่ใช่เล่นๆ ทำอะไรรอบคอบไว้ก่อน” กัลป์เตือนลูกน้อง “เอาเงินนี่ไป เผื่อต้องใช้ ถ้าไม่พอโทรมาบอกฉันล่ะกัน ฉันจะโอนให้”กัลป์เปิดลิ้นชักหยิบเงินสดสองปึกส่งให้อดิสรเป็นค่าใ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13พยาบาทพิศวาส Chapter 5
Chapter 5“ลุงก็ไม่อยากให้กล้วยไม้จำเรื่องนั้นได้ ลุงขอเพียงได้เข้าใกล้กล้วยไม้ได้เหมือนเดิม ลุงก็พอใจแล้ว”ธัญญ์มีความคิดเดียวกับเจษฎา พรรณพฤกษาไม่ใช่คนเข้มแข็ง เธออ่อนแอจากการถูกประคบประหงมและการเลี้ยงดูที่เรียกว่า ยิ่งกว่าไข่ในหิน รู้จักโลกภายนอกน้อยมาก ไปไหนมาไหนก็มีคนไปรับไปส่ง หรือไม่ก็ไปกับพ่อแม่ แม้ว่าจะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ทว่าก็มีพลาดพลั้ง ถูกลักพาตัวจนทำให้เกิดเหตุการณ์เลวร้าย หากวันนั้นเขาไปรับบุตรสาวเร็วกว่านี้ เรื่องทั้งหมดคงไม่เกิดขึ้น หากพรรณพฤกษาจำเรื่องราวนั้นได้ รับรองว่าอาการช็อคต้องเกิดขึ้นอีกรอบ และอาจจะเลวร้ายลงไปอีก “บางครั้งป้าก็คิดว่า การที่กล้วยไม้เป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องจดจำเรื่องที่ถูกกระทำย่ำยี ขอเพียงแค่ให้พ่อ พี่ชายและเจตต์เข้าหน้าได้บ้าง ป้าก็ดีใจแล้ว ชาตินี้ไม่หวังอะไรอีกแล้ว”การสนทนาของทั้งสามดูเหมือนจะหยุดลงดื้อๆ เสมือนมีก้อนแข็งๆ อุดตรงลำคอ ไม่สามารถเปล่งเสียงใดออกมาได้ ใบหน้าของแต่ละคนหมองเศร้า ในห้วงจิตใจทุกข์ระทมเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักเป็นเช่นนี้ ตลาดสดชุมพร ขวัญข้าวกับจ้อยก้าวลงมาจากรถเก๋ง
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13พยาบาทพิศวาส Chapter 6
Chapter 6“จริงเหรอเฮียที่ว่าเฮี้ยบน่ะ ผมเห็นมาหลายคนแล้ว สุดท้ายก็แพ้เงินนายอยู่ดี” จ้อยพูดตามที่เคยประสบ“แต่เขาว่าคนนี้เป็นคนจริงนะ ไปมาหลายจังหวัดแล้ว ปราบพวกผิดกฎหมายมานักต่อนักแล้ว เป็นคนหนุ่มไฟแรงซะด้วย ไม่กลัวใคร อ้อ...ข่าวที่ได้มา ตำรวจคนนี้เป็นลูกชายอดีตรัฐมนตรีเก่าด้วยนะที่พ่วงด้วยอดีตตำรวจมือดี จับเหล่าเสือๆ เข้าคุกมานับไม่ถ้วน เส้นใหญ่ไม่เบา”ขวัญข้าวมีสีหน้าเป็นกังวลกับข่าวที่ได้รับรู้ ตำรวจนายนี้เป็นถึงลูกชายอดีตรัฐมนตรีก็หมายความว่า ต้องมีฐานะคงไม่สนเงินที่วิเศษจะให้เหมือนตำรวจนายอื่นๆ ที่ถูกชักจูงมาเป็นพวก อีกทั้งคงมีอิทธิพลจากพ่อไม่น้อยด้วย “ตำรวจคนนี้อยู่ตำแหน่งอะไรคะเฮียกวง” “มาเป็นสารวัตรแทนคนเก่าที่ถูกเด้งฟ้าผ่าไปเมื่อวันก่อนไง” เจ้าของร้านตอบ “สารวัตรถูกย้าย ข่าวนี้พี่ช้างจะไม่รู้เหรอเฮีย” จ้อยตั้งข้อสงสัย “ก็ไม่รู้นะว่าช้างรู้หรือเปล่า อั๊วได้ข่าวอะไรมาก็บอกช้าง” “ขอบคุณเฮียกวงมากนะคะที่บอก ขวัญจะได้เอาไปเตือนพ่อกับพี่ช้าง” ขวัญข้าวพนมมือไหว้ขอบคุณเฮียกวง ก่อนจะกล่าวลา “ขวัญกับพี่จ้อยขอตัวกลับก่อนนะคะ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13พยาบาทพิศวาส Chapter 7
Chapter 7ขวัญข้าวออกจากบ้านไปตลาดเพื่อซื้อของสดและแห้งในตอนสาย แต่วันนี้เธอไปคนเดียว ไร้บอดี้การ์ดข้างกายเหมือนเช่นทุกครั้ง เนื่องจากจ้อยท้องเสีย ถ่ายหนักทั้งคืนจนร่างกายอ่อนเพลีย ขวัญข้าวจึงให้นอนพักอยู่ที่บ้าน จ้อยจะไม่ยอมในคราแรก แต่ก็ฝืนสังขารตัวเองไม่ไหว นอนหลับไปตั้งแต่ขวัญข้าวอาบน้ำ รถสองแถวนำพาขวัญข้าวมาถึงตลาดในเวลาต่อมา เธอก้าวลงมาจากรถก่อนจะเดินเข้าไปในตลาดสด ระหว่างที่เลือกเดินซื้ออาหารสดและแห้งอยู่นั้น เบิ้มกับมะแซลูกน้องวินัยได้สะกดรอยตามตั้งแต่เธอออกจากบ้าน ทั้งสองตามสาวสวยที่ลูกพี่หมายปองอยู่ห่างๆ รอจังหวะและโอกาสเหมาะทำตามแผน ขวัญข้าวใช้เวลาเลือกซื้ออาหารสดและแห้งราวสี่สิบนาที เธอจึงเดินออกจากตลาดโดยใช้เส้นทางหลังตลาด สาเหตุที่เธอใช้เส้นทางนี้เป็นเพราะ ต้องไปซื้อของให้บัวรินอีกร้านหนึ่งที่อยู่ซอยติดกับหลังตลาด ทางด้านหลังตลาดนี้ไม่ค่อยมีคนสัญจรมากนัก มีเพียงรถยนต์ของพ่อค้าแม่ค้าจอดกันเรียงราย แต่ถึงแม้ว่าจะไม่มีคนเดินผ่านไปมาขวัญข้าวก็ไม่คิดว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดกับตัวเอง เนื่องจากเดินมาทางนี้จนแทบนับครั้งไม่ถ้วน “อื้อ” ขวัญข้าวตกใจ
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13พยาบาทพิศวาส Chapter 8
Chapter 8“กูรู้สิ ทำไมกูจะไม่รู้ แต่เผอิญว่ากูไม่กลัว” อดิศรเดินเข้ามาใกล้เบิ้ม กระแทกเท้าไปยังหัวเข่าของเบิ้มจนเบิ้มเปลี่ยนท่าเป็นคุกเข่าบนพื้นถนน “เอาตัวผู้หญิงไปไว้ในรถ แล้วเอาเชือกมามัดมือมัดเท้าไอ้สองตัวนี้”อดิศรสั่งลูกน้องอีกสองคนที่ทำตามคำสั่งอย่างมืออาชีพ ไม่นานเกินรอ เบิ้มกับมะแซก็ถูกมัดมือมัดเท้า ปล่อยทิ้งไว้ข้างรถยนต์ เสร็จสรรพอดิศร ชัยยุทธกับพวกได้เดินไปยังรถยนต์ ก่อนจะขับเคลื่อนออกจากจุดนั้น หลังจากได้เป้าหมายสำคัญกลับไปด้วยหากจะกล่าวว่าเป็นเรื่องบังเอิญก็ว่าได้ ไม่ใช่มีเพียงเบิ้มกับมะแซที่ต้องการตัวขวัญข้าว และไปดักซุ่มดูความเคลื่อนไหวของขวัญข้าว อดิศรก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ต้องการตัวขวัญข้าวไปให้เจ้านายและเพื่อนของตน เขากับพวกจึงมาดักซุ่มดุความเคลื่อนไหวของขวัญข้าว แต่พอมาถึงก็เห็นว่า เบิ้มกับมะแซมาดักดูก่อนหน้า อดิศรไม่อยากไก่ตื่น จึงจอดรถในระยะที่เบิ้มกับมะแซไม่สงสัย โดยอาศัยกล้องส่องทางไกลคอยสังเกตการณ์ พอเบิ้มกับมะแซเคลื่อนไหว อดิศรก็สะกดรอยตามไป และเห็นทุกอย่างที่ทั้งสองทำอดิศรรีบขับรถตามเบิ้มกับมะแซ หลังจากเห็นว่า ขวัญข้าวถูกทั้งสองลักพาตัว เขาไม่รู้หรอกว่า ทั้งคู
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13พยาบาทพิศวาส Chapter 9
Chapter 9ทว่าอำนาจในมือวิเศษและคนหนุนหลังไม่อาจทำให้พันตำรวจตรีนพดลเกรงกลัว เขาพร้อมจะเผชิญกับอำนาจมืดในทุกรูปแบบ ขอเพียงจับคนชั่วมาลงโทษตามกฎหมายได้เป็นพอ สองปีที่ผ่านมานพดลกับพวกช่วยกันตามสืบเรื่องวิเศษเงียบๆ รวบรวมข้อมูลทุกอย่างที่พอจะเป็นประโยชน์ให้มากที่สุด จนกระทั่งสายข่าวรายงานการขนย้ายสินค้าครั้งนี้ให้นพดลรู้ นายตำรวจหนุ่มไฟแรงจึงวางแผนจับกุมการขนย้ายอาวุธเถื่อน เป็นของกลางที่จะนำพาไปถึงตัววิเศษรถบรรทุกเป้าหมายขับรถมาตามเส้นทางโดยไม่รู้ตัวว่า อีกไม่กี่สิบเมตรมีกำลังตำรวจหลายสิบนายรออยู่ แล้วบนพื้นถนนมีตะปูเรือใบหลายร้อยตัวเป็นเครื่องกำดักชั้นดีกระจายไปทั่ว ทางด้านนพดลก็รอคอยอย่างใจเย็น ลุ้นระทึก จับตามองล้อรถบรรทุกที่อีกไม่กี่อึดใจจะเหยียบตะปูพิฆาตล้อ“รถเป็นอะไรวะไอ้ช้าง” ปัญญาถามลูกชาย เมื่อรถบรรทุกส่ายไปมาขับไม่ตรงทาง และหยุดนิ่งในอึดใจต่อมา“เหมือนยางจะแบน” ผู้พูดคาดเดา ก่อนจะเปิดประตูรถแล้วชะโงกหน้ามองล้อรถบรรทุก ดวงตาคชาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเห็นตะปูเรือใบเกลื่อนพื้นดิน สาเหตุที่ทำให้รถไม่อาจไปต่อได้ “พ่อตะปูเรือใบ”ปัญญารีบคว้าปืนเพราะการที่ตะปูเรือใบอยู่บนพื้นไม
Terakhir Diperbarui : 2025-01-13
Bab terbaru
พยาบาทพิศวาส Chapter 10
Chapter 10น้ำเสียงเข้มห้วน แสดงความไม่เป็นมิตรเต็มที่ มองสตรีตรงด้วยด้วยสายตาเคียดแค้น เกลียดจับใจ ส่งสายตาพิฆาตใส่จนอีกฝ่ายตัวสั่นจากความกลัว“คุณจับตัวฉันมาทำไม มาเรียกค่าไถ่เหรอ ทางบ้านฉันไม่มีเงินให้หรอกนะ ฉันจน”ขวัญข้าวบอกอีกฝ่ายเสียงสั่น ยิ่งเห็นสายตาของเขา เธอรู้สึกกลัวจนขนหัวลุก เป็นแววตาที่ไม่เคยมีใครมองเธอแบบนี้มาก่อน หญิงสาวรู้สึกราวกับว่า กำลังถูกเขาประหารทางสายตา“ฉันไม่เสียเวลาจับตัวเธอมาเรียกค่าไถ่หรอก เงินฉันมีเยอะจนใช้ไม่หมด” กัลป์ตอบกลับ“แล้วคุณจับตัวฉันมาทำไม” “จับตัวเธอมาทำแบบเดียวกันกับที่พี่ชายสุดชั่วของเธอทำกับน้องสาวของฉันไงล่ะ”ขวัญข้าวรู้นิสัยพี่ชายดีว่า ชั่วเลวมากแค่ไหน เธอจึงไม่แน่ใจว่า ชายหนุ่มตรงหน้าเป็นพี่ชายของสาวคนใด แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร เรื่องนี้ตนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย “พี่...พี่ช้างทำอะไรน้องสาวของคุณ ฉันไม่รู้เรื่องนะ ปล่อยฉันไปเถอะ” กระแสเสียงของสาวหน้าหวานยังคงสั่น น้ำตาไหลไม่รู้ตัว“ฉันคิดว่า ท่าทางของเธอตอนนี้ก็คงเหมือนน้องสาวของฉัน ที่ร้องขอให้พี่ชายเธอปล่อยตัว แต่ผลมันไม่ใช่อย่างที่น้องฉันต้องการ พี่ชายกับพวกข่มขืนน้องสาวของฉันอย่างเลือด
พยาบาทพิศวาส Chapter 9
Chapter 9ทว่าอำนาจในมือวิเศษและคนหนุนหลังไม่อาจทำให้พันตำรวจตรีนพดลเกรงกลัว เขาพร้อมจะเผชิญกับอำนาจมืดในทุกรูปแบบ ขอเพียงจับคนชั่วมาลงโทษตามกฎหมายได้เป็นพอ สองปีที่ผ่านมานพดลกับพวกช่วยกันตามสืบเรื่องวิเศษเงียบๆ รวบรวมข้อมูลทุกอย่างที่พอจะเป็นประโยชน์ให้มากที่สุด จนกระทั่งสายข่าวรายงานการขนย้ายสินค้าครั้งนี้ให้นพดลรู้ นายตำรวจหนุ่มไฟแรงจึงวางแผนจับกุมการขนย้ายอาวุธเถื่อน เป็นของกลางที่จะนำพาไปถึงตัววิเศษรถบรรทุกเป้าหมายขับรถมาตามเส้นทางโดยไม่รู้ตัวว่า อีกไม่กี่สิบเมตรมีกำลังตำรวจหลายสิบนายรออยู่ แล้วบนพื้นถนนมีตะปูเรือใบหลายร้อยตัวเป็นเครื่องกำดักชั้นดีกระจายไปทั่ว ทางด้านนพดลก็รอคอยอย่างใจเย็น ลุ้นระทึก จับตามองล้อรถบรรทุกที่อีกไม่กี่อึดใจจะเหยียบตะปูพิฆาตล้อ“รถเป็นอะไรวะไอ้ช้าง” ปัญญาถามลูกชาย เมื่อรถบรรทุกส่ายไปมาขับไม่ตรงทาง และหยุดนิ่งในอึดใจต่อมา“เหมือนยางจะแบน” ผู้พูดคาดเดา ก่อนจะเปิดประตูรถแล้วชะโงกหน้ามองล้อรถบรรทุก ดวงตาคชาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเห็นตะปูเรือใบเกลื่อนพื้นดิน สาเหตุที่ทำให้รถไม่อาจไปต่อได้ “พ่อตะปูเรือใบ”ปัญญารีบคว้าปืนเพราะการที่ตะปูเรือใบอยู่บนพื้นไม
พยาบาทพิศวาส Chapter 8
Chapter 8“กูรู้สิ ทำไมกูจะไม่รู้ แต่เผอิญว่ากูไม่กลัว” อดิศรเดินเข้ามาใกล้เบิ้ม กระแทกเท้าไปยังหัวเข่าของเบิ้มจนเบิ้มเปลี่ยนท่าเป็นคุกเข่าบนพื้นถนน “เอาตัวผู้หญิงไปไว้ในรถ แล้วเอาเชือกมามัดมือมัดเท้าไอ้สองตัวนี้”อดิศรสั่งลูกน้องอีกสองคนที่ทำตามคำสั่งอย่างมืออาชีพ ไม่นานเกินรอ เบิ้มกับมะแซก็ถูกมัดมือมัดเท้า ปล่อยทิ้งไว้ข้างรถยนต์ เสร็จสรรพอดิศร ชัยยุทธกับพวกได้เดินไปยังรถยนต์ ก่อนจะขับเคลื่อนออกจากจุดนั้น หลังจากได้เป้าหมายสำคัญกลับไปด้วยหากจะกล่าวว่าเป็นเรื่องบังเอิญก็ว่าได้ ไม่ใช่มีเพียงเบิ้มกับมะแซที่ต้องการตัวขวัญข้าว และไปดักซุ่มดูความเคลื่อนไหวของขวัญข้าว อดิศรก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ต้องการตัวขวัญข้าวไปให้เจ้านายและเพื่อนของตน เขากับพวกจึงมาดักซุ่มดุความเคลื่อนไหวของขวัญข้าว แต่พอมาถึงก็เห็นว่า เบิ้มกับมะแซมาดักดูก่อนหน้า อดิศรไม่อยากไก่ตื่น จึงจอดรถในระยะที่เบิ้มกับมะแซไม่สงสัย โดยอาศัยกล้องส่องทางไกลคอยสังเกตการณ์ พอเบิ้มกับมะแซเคลื่อนไหว อดิศรก็สะกดรอยตามไป และเห็นทุกอย่างที่ทั้งสองทำอดิศรรีบขับรถตามเบิ้มกับมะแซ หลังจากเห็นว่า ขวัญข้าวถูกทั้งสองลักพาตัว เขาไม่รู้หรอกว่า ทั้งคู
พยาบาทพิศวาส Chapter 7
Chapter 7ขวัญข้าวออกจากบ้านไปตลาดเพื่อซื้อของสดและแห้งในตอนสาย แต่วันนี้เธอไปคนเดียว ไร้บอดี้การ์ดข้างกายเหมือนเช่นทุกครั้ง เนื่องจากจ้อยท้องเสีย ถ่ายหนักทั้งคืนจนร่างกายอ่อนเพลีย ขวัญข้าวจึงให้นอนพักอยู่ที่บ้าน จ้อยจะไม่ยอมในคราแรก แต่ก็ฝืนสังขารตัวเองไม่ไหว นอนหลับไปตั้งแต่ขวัญข้าวอาบน้ำ รถสองแถวนำพาขวัญข้าวมาถึงตลาดในเวลาต่อมา เธอก้าวลงมาจากรถก่อนจะเดินเข้าไปในตลาดสด ระหว่างที่เลือกเดินซื้ออาหารสดและแห้งอยู่นั้น เบิ้มกับมะแซลูกน้องวินัยได้สะกดรอยตามตั้งแต่เธอออกจากบ้าน ทั้งสองตามสาวสวยที่ลูกพี่หมายปองอยู่ห่างๆ รอจังหวะและโอกาสเหมาะทำตามแผน ขวัญข้าวใช้เวลาเลือกซื้ออาหารสดและแห้งราวสี่สิบนาที เธอจึงเดินออกจากตลาดโดยใช้เส้นทางหลังตลาด สาเหตุที่เธอใช้เส้นทางนี้เป็นเพราะ ต้องไปซื้อของให้บัวรินอีกร้านหนึ่งที่อยู่ซอยติดกับหลังตลาด ทางด้านหลังตลาดนี้ไม่ค่อยมีคนสัญจรมากนัก มีเพียงรถยนต์ของพ่อค้าแม่ค้าจอดกันเรียงราย แต่ถึงแม้ว่าจะไม่มีคนเดินผ่านไปมาขวัญข้าวก็ไม่คิดว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดกับตัวเอง เนื่องจากเดินมาทางนี้จนแทบนับครั้งไม่ถ้วน “อื้อ” ขวัญข้าวตกใจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 6
Chapter 6“จริงเหรอเฮียที่ว่าเฮี้ยบน่ะ ผมเห็นมาหลายคนแล้ว สุดท้ายก็แพ้เงินนายอยู่ดี” จ้อยพูดตามที่เคยประสบ“แต่เขาว่าคนนี้เป็นคนจริงนะ ไปมาหลายจังหวัดแล้ว ปราบพวกผิดกฎหมายมานักต่อนักแล้ว เป็นคนหนุ่มไฟแรงซะด้วย ไม่กลัวใคร อ้อ...ข่าวที่ได้มา ตำรวจคนนี้เป็นลูกชายอดีตรัฐมนตรีเก่าด้วยนะที่พ่วงด้วยอดีตตำรวจมือดี จับเหล่าเสือๆ เข้าคุกมานับไม่ถ้วน เส้นใหญ่ไม่เบา”ขวัญข้าวมีสีหน้าเป็นกังวลกับข่าวที่ได้รับรู้ ตำรวจนายนี้เป็นถึงลูกชายอดีตรัฐมนตรีก็หมายความว่า ต้องมีฐานะคงไม่สนเงินที่วิเศษจะให้เหมือนตำรวจนายอื่นๆ ที่ถูกชักจูงมาเป็นพวก อีกทั้งคงมีอิทธิพลจากพ่อไม่น้อยด้วย “ตำรวจคนนี้อยู่ตำแหน่งอะไรคะเฮียกวง” “มาเป็นสารวัตรแทนคนเก่าที่ถูกเด้งฟ้าผ่าไปเมื่อวันก่อนไง” เจ้าของร้านตอบ “สารวัตรถูกย้าย ข่าวนี้พี่ช้างจะไม่รู้เหรอเฮีย” จ้อยตั้งข้อสงสัย “ก็ไม่รู้นะว่าช้างรู้หรือเปล่า อั๊วได้ข่าวอะไรมาก็บอกช้าง” “ขอบคุณเฮียกวงมากนะคะที่บอก ขวัญจะได้เอาไปเตือนพ่อกับพี่ช้าง” ขวัญข้าวพนมมือไหว้ขอบคุณเฮียกวง ก่อนจะกล่าวลา “ขวัญกับพี่จ้อยขอตัวกลับก่อนนะคะ
พยาบาทพิศวาส Chapter 5
Chapter 5“ลุงก็ไม่อยากให้กล้วยไม้จำเรื่องนั้นได้ ลุงขอเพียงได้เข้าใกล้กล้วยไม้ได้เหมือนเดิม ลุงก็พอใจแล้ว”ธัญญ์มีความคิดเดียวกับเจษฎา พรรณพฤกษาไม่ใช่คนเข้มแข็ง เธออ่อนแอจากการถูกประคบประหงมและการเลี้ยงดูที่เรียกว่า ยิ่งกว่าไข่ในหิน รู้จักโลกภายนอกน้อยมาก ไปไหนมาไหนก็มีคนไปรับไปส่ง หรือไม่ก็ไปกับพ่อแม่ แม้ว่าจะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ทว่าก็มีพลาดพลั้ง ถูกลักพาตัวจนทำให้เกิดเหตุการณ์เลวร้าย หากวันนั้นเขาไปรับบุตรสาวเร็วกว่านี้ เรื่องทั้งหมดคงไม่เกิดขึ้น หากพรรณพฤกษาจำเรื่องราวนั้นได้ รับรองว่าอาการช็อคต้องเกิดขึ้นอีกรอบ และอาจจะเลวร้ายลงไปอีก “บางครั้งป้าก็คิดว่า การที่กล้วยไม้เป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องจดจำเรื่องที่ถูกกระทำย่ำยี ขอเพียงแค่ให้พ่อ พี่ชายและเจตต์เข้าหน้าได้บ้าง ป้าก็ดีใจแล้ว ชาตินี้ไม่หวังอะไรอีกแล้ว”การสนทนาของทั้งสามดูเหมือนจะหยุดลงดื้อๆ เสมือนมีก้อนแข็งๆ อุดตรงลำคอ ไม่สามารถเปล่งเสียงใดออกมาได้ ใบหน้าของแต่ละคนหมองเศร้า ในห้วงจิตใจทุกข์ระทมเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักเป็นเช่นนี้ ตลาดสดชุมพร ขวัญข้าวกับจ้อยก้าวลงมาจากรถเก๋ง
พยาบาทพิศวาส Chapter 4
Chapter 4แต่เหมือนโชคเข้าข้าง เมื่อหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มีคนให้ข้อมูลบางอย่างกับกัลป์ โดยบุคคลนี้ไม่เปิดเผยตัว เป็นข้อมูลสำคัญที่ทำให้เขารู้ว่า ใครคือหัวหน้าที่กระทำชั่วในครั้งนี้ ข้อมูลนั้นคือ คลิปภาพถ่ายของคชาตอนที่เดินเข้าไปในบ้าน ต่อมาคือเสียงกรีดร้องของพรรณพฤกษา ซึ่งเขาคาดเดาไม่ยากเลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวสุดที่รัก และข้อมูลอีกหนึ่งอย่างคือ คนในภาพคือหนึ่งในลูกน้องของผู้มีอิทธิพลในจังหวัดชุมพร เขาจึงใช้ข้อมูลที่ได้รับให้ลูกน้องตามสืบหา แต่ไม่ว่าจะใช้เวลานานเท่าใด ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ ต่อไปนี้ก็ถึงทีกัลป์บ้าง เขาจะชำระความกับชายชั่วกลุ่มนั้นให้สาสม“ไปเอาตัวมันมาให้ได้ แต่ขอเป็นๆ นะ ฉันอยากจะชำระความพวกมันด้วยตัวฉันเอง”กำปั้นกัลป์ทุบลงบนโต๊ะ นัยน์ตาเขาเปล่งแสงน่ากลัว มีความแค้น แรงโทสะสุมอยู่ เป็นแววตาที่ใครเห็นแล้วต้องหวาดกลัว สยองพองขน“ฉันจะไปวันนี้เลยจะได้ปิดงาน” อดิศรรับคำสั่ง“ระวังตัวด้วยล่ะ ท่าทางมันไม่ใช่เล่นๆ ทำอะไรรอบคอบไว้ก่อน” กัลป์เตือนลูกน้อง “เอาเงินนี่ไป เผื่อต้องใช้ ถ้าไม่พอโทรมาบอกฉันล่ะกัน ฉันจะโอนให้”กัลป์เปิดลิ้นชักหยิบเงินสดสองปึกส่งให้อดิสรเป็นค่าใ
พยาบาทพิศวาส Chapter 3
Chapter 3“กล้วยไม้จ้ะ พี่ว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะ อาบน้ำเสร็จพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง วันนี้พี่ให้อ้อยไปซื้อหนังสือเล่มใหม่มาให้ พี่คิดว่ากล้วยไม้ต้องชอบแน่ๆ เลย ไปนะคะ ไปอาบน้ำกัน” วิรงรองบอกอีกฝ่ายเสียงนุ่ม ใบหน้าอ่อนโยน“อาบน้ำ อ่านหนังสือ” พรรณพฤกษาทวนคำพูดราวกับคนละเมอ“ใช้จ้ะ ไปอาบน้ำกันนะคะ แล้วพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง”วิรงรองประคองร่างพรรณพฤกษาไปยังห้องน้ำ เธอจัดการถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำให้ว่าที่น้องสะใภ้ เมื่อทำกิจธุระเสร็จเรียบร้อย เธอจึงพาพรรณพฤกษาเดินกลับมาที่เตียง“ดื่มนมก่อนนะกล้วยไม้ ดื่มเสร็จพี่อ่านหนังสือให้ฟังนะคะ” วิรงรองยื่นแก้วนมส่งให้พรรณพฤกษา ที่รับนมแก้วนั้นมาดื่มไปเกือบหมดแล้ว “เก่งมาจ้ะ คราวนี้เรามาอ่านหนังสือด้วยกันนะ”ว่าที่พี่สะใภ้อ่านหนังสือให้พรรณพฤกษาฟังตามคำสัญญา เธออ่านไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย หรือรำคาญที่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งอ่านหนังสือให้คนที่ไม่รู้ว่า จะฟังรู้เรื่องหรือไม่ จนกระทั่งเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง คนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ผล่อยหลับไป เธอจึงยุติการอ่านหนังสือ ขยับตัวเลื่อนผ้าห่มมาคลุมกายพรรณพฤกษา เสียงเคาะประตูห้อง ทำให้เธอละสา
พยาบาทพิศวาส Chapter 2
Chapter 2“แม่จ๋า ขวัญไม่อยากให้พ่อกับพี่ช้างทำงานแบบนี้เลย มันเป็นบาปนะแม่” ขวัญข้าวคุยกับบัวริน ขณะกำลังล้างถ้วยชาม“แม่ก็ไม่อยากให้ทำ แต่จะทำยังไงได้ล่ะลูก นายมีบุญคุณกับเรามาก ถ้าไม่ได้นาย ป่านนี้พ่อก็คงติดคุก เราก็ไม่ได้อยู่กันอย่างทุกวันนี้”ไม่ใช่ว่าบัวรินจะเห็นดีเห็นงามกับอาชีพของสามีและลูกชาย แต่นางเอ่ยปากห้ามปรามไม่ได้ วิเศษหรือที่เรียกกันติดปากว่า นาย มีบุญคุณกับครอบครัวนางมาก มากเสียจนคิดว่าชาตินี้ไม่รู้จะชดใช้หมดหรือไม่ ปัญญารักและเคารพวิเศษมาก จะให้ล้างมือไม่ทำงานก็ไม่ได้ เนื่องจากถูกวิเศษขอร้องไว้ ซึ่งเหตุผลนี้ขวัญข้าวเข้าใจ แต่ในความเข้าใจก็ไม่อยากให้บิดาและพี่ขายไปเสี่ยงอันตราย“ขวัญรู้ว่านายมีบุญคุณกับเรามาก แต่ขวัญเป็นห่วงพ่อกับพี่ช้าง กลัวว่าสักวันจะพลาดพลั้งถูกตำรวจจับ”ทำอาชีพผิดกฎหมาย ปรปักษ์รายสำคัญคือตำรวจ แม้ว่าจะมีแผนดีมากแค่ไหน ระวังตัวมากเพียงใด ขวัญข้าวคิดว่า สักวันหนึ่งอาจมีผิดพลาด ถูกจับตัวดำเนินคดี คราวนี้แม้แต่วิเศษอาจจะช่วยไม่ได้ ยิ่งช่วงนี้ตำรวจกวดขันอย่างหนัก หลายรายถูกจับกุมและสาวถึงนายใหญ่ เธอจึงกลัวว่า ปัญญากับคชาจะโดนบ้าง“พ่อกับช้างก็ระวังตัวอ
