สามีภรรยาพบหน้า 6

หนึ่งบุรุษสูงส่งเป็นถึงองค์ราชันย์เหนือน่านฟ้า หนึ่งสตรีต่ำศักดิ์ไร้ค่ามิอาจล่วงเกินแม้แววตา

ซานซานจึงมองแค่อู๋เจี๋ย สายตาทั้งเย็นเยียบและเย็นชา สีหน้าบึ้งตึงโกรธามีโทสะ

จ้าวเหว่ยยังคงมองนิ่งแค่เพียงซานซาน สายตาลุ่มลึกของเขาไม่อาจละไปทางใด ได้ยินนางกล่าวกับอู๋เจี๋ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“นี่คือหลิ่งเอ๋อร์ เจ้ามองให้เต็มตา ว่านางน่ารักน่าเอ็นดูปานใด ข้าอยากรู้นัก ว่าใจของเจ้าทำด้วยอะไร ถึงได้ทิ้งข้าเอาไว้ ไม่ไยดีแม้แต่ลูกตัวเอง ข้าเกลียดเจ้า”

ถึงแม้น้ำเสียงจะเรียบเรื่อย ไม่แสดงอารมณ์เกรี้ยวกราด ทว่ากลับนำพาความเย็นเยือกทะลุอกทะลวงใจ

กล่าวจบก็ทำความเคารพองค์รัชทายาทแล้วหมุนกายเดินจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว ไร้ซึ่งเยื่อใยไมตรี ไม่มีแม้หยาดน้ำตา

จ้าวเหว่ยพลันตัวชาวาบ ลอบขบกรามแน่น สองมือกำหมัดจนเส้นเลือดนูนเด่น สองตาลุ่มลึกวูบไหวรุนแรง

นั่นคือคำพูดตัดรอนของคนที่พร้อมตัดใจไม่คิดหวนคืน

หากนางรู้ว่าแท้จริงแล้ว เหย่หนิวคือเขา สายตาชื่นชม รอยยิ้มจริงใจ ท่าทางเลื่อมใส วาจาเป็นมิตรเช่นนั้น เขายังจะได้รับอีกหรือไม่?

แน่นอนว่าวีรบุรุษผู้กล้า มิอาจเสี่ยงกับโทสะภรรยา!

เมื่อซานซานอุ้มลู่หลิ่งเดินจากไปทางเร