เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 341
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-05 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 342
เจี่ยนอันอันไม่กลัวว่าแม่นมหลี่จะเล่นลูกไม้อะไร ชิวเหลียนก็มีพื้นฐานวรยุทธ์ติดตัวอยู่บ้างกอปรกับในร่างแม่นมหลี่และเตียวเฉียงล้วนมีพิษร้ายแรงอยู่ทั้งคู่ต่อให้พวกเขาอาละวาดหนักแค่ไหนก็ไม่อาจแตะต้องชิวเหลียนแม้ปลายนิ้วชิวเหลียนกับกวนซินเข้าไปในที่พักของนางเตียวเฉียงเห็นว่าเป็นสาวใช้ที่ปรากฏตัวเมื่อวานนี้อีกแล้ว คิ้วเขาก็ขมวดมุ่นทันทีเขาจ้องชิวเหลียนด้วยสีหน้าดุร้าย “เจ้ามาทำอะไร ลูกถีบของข้าเมื่อวานนี้ยังไม่แรงพอจึงอยากมาลิ้มรสการถูกถีบอีกรอบงั้นรึ?”เตียวเฉียงยังไม่ลืมการต่อสู้กับชิวเหลียนเมื่อวานนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเจี่ยนอันอันลงมือ เขาคงตีชิวเหลียนจนตายไปแล้วชิวเหลียนไม่กลัวเตียวเฉียงแม้แต่น้อย ยามนี้เตียวเฉียงอ่อนแอเหมือนมดตัวหนึ่งนางแค่นเสียงเย็นชา มองไปทางเตียวเฉียงด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง“ถ้าเจ้ามีความสามารถแบบนั้นจริงก็มาสู้กับข้าอีกสักยกสิ ดูซิว่าจะเป็นเจ้าตายหรือว่าข้าม้วย”เตียวเฉียงเห็นชิวเหลียนที่เป็นสาวใช้คนหนึ่งกล้ามาพูดจาแบบนี้กับเขาเขาคำรามอย่างโมโหแล้วเตะเท้ามาทางชิวเหลียนอย่างรุนแรงชิวเหลียนไม่ขยับ เห็นกับตาว่าเท้าข้างนั้นกำลังจะกระทบถูกร่างนางแล้วแม่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 343
แม่นมหลี่ถูกเฉียนซื่อด่าว่าเป็นพวกไร้ประโยชน์ก็ให้โกรธแค้นจนอยากใช้มีดฟันฝ่ายตรงข้ามเสียให้รู้แล้วรู้รอดแต่นางรับทราบความร้ายกาจของคนในครอบครัวเฉียนซื่อ ย่อมไม่กล้าฟันเฉียนซื่อจริงๆก่อนหน้านี้ไม่นาน นางยังทะเลาะกันกับเฉียนซื่ออยู่เลยหลังจากรถม้าของเฉียนซื่อไปจากหน้าประตูเรือนของเจี่ยนอันอัน ทั้งหมดก็มาถึงหน้าประตูเรือนของแม่นมหลี่แล้วนางก็ได้เห็นว่าเรือนที่แม่นมหลี่อาศัยอยู่ก็กว้างขวางโอ่อ่ามากเช่นกันด้วยเหตุนี้จึงคิดจะให้พวกแม่นมหลี่ย้ายออกมาทั้งหมด ให้พวกตนทั้งบ้านเข้าไปอยู่แทนคิดไม่ถึงว่าแม่นมหลี่ไม่เพียงไม่ย้าย แต่ยังพูดจาโอหังกับนาง บอกว่าตนเองเป็นคนโปรดของฝ่าบาทถ้าเฉียนซื่อกล้ายึดครองเรือนของนาง นางก็จะรายงานฮ่องเต้ ให้ฮ่องเต้เนรเทศพวกนางทั้งครอบครัวไปยังสถานที่ทุรกันดารกว่าเดิมเฉียนซื่อย่อมไม่เก็บคำพูดของแม่นมหลี่มาใส่ใจ นางด่าทอแม่นมหลี่ว่านางเฒ่าหนังเหนียวถ้าแม่นมหลี่ไม่ย้ายออกจากที่นี่ นางก็จะเผาเรือนหลังนี้ซะขณะที่เฉียนซื่อกำลังทะเลาะกับแม่นมหลี่ ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งตรงมาทางเฉียนซื่อดีที่เสิ่นจืออวี้ลงมือเตะลูกธนูดอกนั้นกระเด็นได้ทันเวลาเฉียนซื่อจึงไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 344
เฉียนซื่อสูดดมแรงๆ แล้วนางก็พบว่ากลิ่นหอมของเนื้อลอยมาจากบริเวณไม่ไกลนี่เองเฉียนซื่ออยากกินจนน้ำลายสอ นางกระทุ้งไม้เท้าในมือลงบนพื้นแรงๆ ด้วยความโมโห“เจ้ายังมาบอกว่าที่บ้านเจ้าไม่มีเนื้ออีก กลิ่นหอมของเนื้อนี่มาจากไหนกัน?”แม่นมหลี่ก็ได้กลิ่นหอมนี้แล้วเช่นกัน กลิ่นนี้ดมดูแล้วเหมือนจะเป็นกลิ่นของซาลาเปาไส้เนื้อนางก็อยากกินจนน้ำลายสอเหมือนกันทันใดนั้น แม่นมหลี่พลันคิดอะไรขึ้นมาได้นางกล่าวด้วยสีหน้าประจบ “ข้ารู้แล้ว กลิ่นหอมของเนื้อนี้เป็นไปได้มากว่าลอยมาจากบ้านของเจี่ยนอันอัน"“ก่อนหน้านี้ตอนข้าไปบ้านเจี่ยนอันอัน ตอนนั้นพวกนางก็กำลังกินข้าวอยู่ ข้าเห็นว่าอาหารบนโต๊ะพวกนางมีเนื้อเต็มไปหมด”เมื่อเฉียนซื่อได้ยินชื่อเจี่ยนอันอันก็ขมวดคิ้วมุ่นนางหันไปมองเสิ่นจือเจิ้งที่ยังไม่ได้สติอยู่บนรถม้านางเคยได้ยินเสิ่นจือเจิ้งพูดว่าคุณหนูใหญ่ในจวนกั๋วกงมีนามว่าเจี่ยนอันอันตอนนั้นอดีตฮ่องเต้คิดจะให้เสิ่นจือเจิ้งแต่งงานกับเจี่ยนอันอัน แต่กลับถูกกั๋วกงปฏิเสธสองบ้านจึงไม่ได้เป็นดองกันเพราะเหตุนี้ภายหลังเสิ่นจือเจิ้งแต่งงานกับหญิงจากครอบครัวธรรมดาคนหนึ่ง ยังให้กำเนิดลูกคนหนึ่งให้ที่บ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 345
เจี่ยนอันอันไม่สนใจคำขอร้องของแม่นมหลี่ นางผลักประตูแล้วก้าวยาวๆ เข้าไปข้างในแม่นมหลี่คิดจะตามเข้าไปด้วย แต่กลับถูกเจี่ยนอันอันปิดประตูใส่หน้าหน้าผากแม่นมหลี่กระแทกกับประตูอย่างหนักหน่วง เจ็บปวดจนนางเห็นดาวทองเลยทีเดียวนางกุมหน้าผากที่ถูกกระแทกเจ็บพลางจ้องประตูที่ปิดสนิทด้วยความโมโหภายในห้อง เจี่ยนอันอันวางถาดซาลาเปาลงบนเตียงอุ่นกวนซินกับชิวเหลียนรีบมานั่งลงเจี่ยนอันอันกล่าวกับพวกนางว่า “รีบกินตอนที่ยังร้อนๆ เถอะ ไม่พอข้าจะกลับไปเอามาให้ใหม่”ชิวเหลียนหยิบซาลาเปาไส้เนื้อลูกหนึ่งขึ้นมากัดคำโต กลิ่นหอมของเนื้อฟุ้งกระจายอยู่ในปากชิวเหลียนไม่เคยกินซาลาเปาไส้เนื้อที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน ถึงจะเป็นตอนอยู่ในจวนเยียนอ๋องก็ไม่เคยกินเหมือนกันนางเงยหน้ามองเจี่ยนอันอัน “ฮูหยินน้อยรอง ซาลาเปาไส้เนื้อนี่ใครเป็นคนทำหรือเจ้าคะ ไยจึงอร่อยเช่นนี้?”เจี่ยนอันอันนั่งลงบนขอบเตียงอุ่น สองขาแกว่งไปมาอยู่หน้าเตียงอุ่น“ข้าเป็นคนผสมไส้เนื้อ ส่วนแป้งสี่เอ๋อร์เป็นคนทำ”ชิวเหลียนได้ยินดังนั้นก็ชูนิ้วโป้งให้เจี่ยนอันอัน“ฮูหยินน้อยรอง ฝีมือของท่านยอดเยี่ยมจริงๆ เจ้าค่ะ ซาลาเปาไส้เนื้อนี่อร่อยที่ส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 346
ทั้งสองคนมาถึงที่ที่เฉียนซื่ออยู่อย่างรวดเร็วกลิ่นหอมของเนื้อยิ่งอบอวลยิ่งขึ้นเมื่อเจี่ยนอันอันมาถึงเฉียนซื่อมองซาลาเปาไส้เนื้อหนึ่งจานในมือเจี่ยนอันอันแล้วค่อยๆ มีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้านางคิดว่าแม่นมหลี่ไปขอซาลาเปาไส้เนื้อที่บ้านเจี่ยนอันอันคิดไม่ถึงว่าเจี่ยนอันอันจะนำมาส่งให้ด้วยตัวเองเฉียนซื่อมองซาลาเปาเนื้อร้อนๆ แล้วส่งสายตาให้เสิ่นจืออวี้ที่อยู่ด้านข้าง“เจ้าไปเอาซาลาเปาไส้เนื้อมา”เสิ่นจืออวี้ลุกขึ้นย่อตัวให้เจี่ยนอันอันอย่างมีมารยาท “ขอบคุณแม่นางที่นำซาลาเปาไส้เนื้อมาให้พวกข้า”เสิ่นจืออวี้พูดจบก็ยื่นมือไปรับจานจากมือเจี่ยนอันอันเจี่ยนอันอันแค่นเสียงหัวเราะก่อนจะถอยห่างออกมาหนึ่งก้าวใหญ่“ทำอะไร ข้าบอกแล้วหรือว่าจะให้พวกเจ้ากิน?”เสิ่นจืออวี้อดที่จะผงะไม่ได้ เขาไม่เข้าใจว่าเจี่ยนอันอันไม่ได้นำซาลาเปาไส้เนื้อมาให้พวกเขากินหรอกหรือ?เฉียนซื่อได้ยินว่าเจี่ยนอันอันไม่ได้จะให้กินซาลาเปาไส้เนื้อก็หน้าบึ้ง นางกระแทกไม้เท้ากับพื้นอย่างแรง“หากไม่ให้พวกข้ากินแล้วจะยกมาทำอันใด?”เจี่ยนอันอันได้ยินแบบนี้ก็หัวเราะ นางใช้มือพัดให้กลิ่นหอมของเนื้อลอยไปปะจมูกของอีกฝ่าย“อื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 347
“พวกเจ้าแต่ละคน คิดจะขบถกันใช่หรือไม่!”“ข้าจะบอกพวกเจ้าให้นะ วันนี้ข้าจะกินซาลาเปาไส้เนื้อให้ได้”“หากพวกเจ้าไม่แย่งมา ข้าจะฟาดพวกเจ้าให้เป็นซาลาเปาไส้เนื้อแล้วเอาไปนึ่งกิน”เฉียนซื่อว่าจบก็เหวี่ยงไม้เท้าใส่แผ่นหลังของเจียงหว่านเอ๋อร์อีกรอบเสิ่นจืออวี้รู้ว่าสองคนนี้ถูกตีเพราะตัวเขาเขารีบก้าวออกไปคว้าไม้เท้าที่เหวี่ยงเข้ามา“ท่านย่ารอง ท่านอย่าทำเกินไปนัก” เสิ่นจืออวี้ทนเฉียนซื่อมาตลอดทางตอนนี้พี่ใหญ่ยังคงหมดสติ ผู้เดียวที่จะช่วยพี่ใหญ่ได้ก็มีแต่ท่านย่ารองทว่าตลอดทางมานี้ อย่าว่าแต่การรักษาพี่ใหญ่เลย ท่านย่ารองไม่แม้แต่จะมองพี่ใหญ่แม้แต่ปราดเดียวด้วยซ้ำและตอนนี้ ท่านย่ารองก็ยังคิดจะตีพี่สะใภ้ใหญ่กับเสิ่นคังให้ตายเพียงเพราะอยากได้ซาลาเปาไส้เนื้อในฐานะทหารคนหนึ่ง เสิ่นจืออวี้นั้นเหลืออดเหลือทนมานานแล้วเขาออกแรงแย่งไม้เท้ามาจากมือเฉียนซื่อ“ท่านย่ารอง เมื่อครู่นี้ท่านกินหมั่นโถวไปแล้วและมีเรี่ยวแรงคงจะถึงเวลาต้องรักษาให้พี่ใหญ่ของข้าแล้วกระมัง”เฉียนซื่อคิดไม่ถึงว่าไม้เท้าของตัวเองจะถูกเสิ่นจืออวี้แย่งไปนางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ชี้นิ้วใส่พวกเสิ่นจืออวี้ทั้งสามคนอย่างสั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 348
ครอบครัวของพวกเขาเป็นแม่ทัพมาหลายชั่วคน ตอนนั้นแม่ทัพผู้เฒ่าเสียชีวิตในสนามรบแล้วได้มอบป้ายคำสั่งแม่ทัพให้กับเสิ่นจือเจิ้งและเสิ่นจือเจิ้งก็ไม่ได้ทำให้ผู้เป็นบิดาต้องผิดหวังแต่อย่างใด เขาสร้างคุณูปการให้กับเมืองซินเหอเยอะมากฉู่จวินสิงเคยพบเสิ่นจือเจิ้งที่วังหลวง ถือว่าเป็นสหายที่เคยพยักหน้าทักทายกันเพียงแต่ไม่รู้ว่าเหตุใดเสิ่นจือเจิ้งจึงถูกเนรเทศเช่นกันเวลานี้เสิ่นจืออวี้กำไม้เท้าแน่น ครั้นเห็นว่าย่ารองไม่มีทีท่าจะรักษาให้พี่ใหญ่ เขาก็เริ่มนึกย้อนเสียใจขึ้นมา ไม่รู้ว่าเมื่อครู่นี้ตัวเองบุ่มบ่ามเกินไปหรือไม่หากว่าเขาอดทนอีกสักหน่อย ไม่แน่ว่าย่ารองจะช่วยรักษาให้พี่ใหญ่อากาศที่นี่ร้อนอบอ้าวมาก ถ้าหากพี่ใหญ่ยังไม่ได้รับการรักษาอีก บาดแผลตามร่างกายเขาก็จะเริ่มอักเสบเมื่อผ่านไปนานวัน เกรงว่าพี่ใหญ่คงไม่ฟื้นตื่นขึ้นมาอีกแต่เขาได้ล่วงเกินย่ารองไปแล้ว ส่วนตอนนี้ก็รักศักดิ์ศรีเกินกว่าจะขอร้องอีกฝ่ายเขาทำได้เพียงยืนอยู่ที่นี่ มองพี่ใหญ่ที่อยู่บนรถม้าด้วยใจร้อนรนเจี่ยนอันอันเห็นว่าวิธีที่ตนใช้เมื่อครู่ไม่อาจทำให้เฉียนซื่อโมโหจนเสียสติเห็นทีว่านางคงต้องเพิ่มเชื้อเพลิงให้มากก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 349
“ท่านแม่ ซาลาเปาไส้เนื้อนี่อร่อยมากจริงๆ ขอรับ ท่านเองก็กินสักลูกเถอะ”เจียงหว่านเอ๋อร์เห็นว่าตัวเองห้ามไม่ทันจึงได้แต่ปล่อยให้เสิ่นคังกินอย่างไรนางก็เห็นมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้วว่าซาลาเปานี้ไม่มีพิษเสิ่นจืออวี้สืบเท้ายาวๆ เดินไปหาเจี่ยนอันอัน“แม่นางท่านนี้ ท่านบอกว่าตัวเองสามารถช่วยพี่ใหญ่ของข้าได้งั้นหรือ?”เสิ่นจืออวี้ไม่ได้สนใจการมองตาขวางของเฉียนซื่ออาการของพี่ใหญ่ไม่อาจทนรอได้อีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าผู้ใดที่ช่วยรักษาได้ เขาก็จะไม่ขัดขวางทั้งนั้นเจี่ยนอันอันยิ้มบางๆ “จะช่วยได้หรือไม่ก็ต้องดูอาการก่อน”“แต่ที่นี่มีคนขัดขวางไม่ให้ข้าตรวจดูอาการ ข้าเองก็จนปัญญาเช่นกัน”เจี่ยนอันอันพูดแล้วยักไหล่ตอนนี้เสิ่นจืออวี้ร้อนใจเหมือนมดบนกระทะร้อนพี่ใหญ่ของเขาจะตายไม่ได้เด็ดขาด หากผู้ใดกล้าขัดขวางการรักษาของพี่ใหญ่ เช่นนั้นเขาจะไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ในครอบครัวอีกต่อไปถึงอย่างไรเขากับเฉียนซื่อก็ไม่ได้มีความข้องเกี่ยวทางสายเลือดต่อกัน ตลอดทางถูกอีกฝ่ายก่นด่ามาไม่น้อยนอกจากนี้ เขาก็มองออกว่าเฉียนซื่อไม่มีทีท่าจะช่วยพี่ใหญ่หากเฉียนซื่อยังกล้าขัดขวางอีก เช่นนั้นเขาจะใช้ไม้เท้าในมือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
บทล่าสุด
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 486
ฉู่จวินสิงใช้วิชาตัวเบา บวกกับความหวาดกลัวตั๊กแตนในใจ ไม่รู้ว่ามีความเร็วมากกว่าเจี่ยนอันอันถึงกี่เท่าตัวเจี่ยนอันอันกลับมาถึงเรือน ก็วิ่งไปหาแม่ไก่ที่บ้านท่านยายหลินให้มาสองตัวนางไปหาฉู่จื่อซี ให้เขาคิดหาวิธีเรียกนกให้บินไปยังที่ดินให้มากขึ้นฉู่จื่อซีรีบรับปาก ก้าวขาสั้นๆ วิ่งออกจากสวนไปเมื่อครู่ได้ยินเสียงของชาวบ้านร้องตะโกน คนในเรือนล้วนแต่ได้ยินหมดแล้วฟางอิ๋งตามไปอย่างไม่วางใจฉู่จื่อซีมาใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง แล้วคุยกับรังนกที่อยู่บนต้นไม้ไม่นานนักก็มีนกหลายสิบตัว บินมุ่งหน้าไปยังที่ดินเจี่ยนอันอันกอดแม่ไก่เอาไว้ในอ้อมแขน ถูกฉู่จวินสิงกอดเอวอุ้มขึ้นไว้อีกครั้งเจี่ยนอันอันเมื่อเห็นว่าฉู่จวินสิงยังจะไปด้วย จึงเสนอแนะให้เขารออยู่ที่เรือนทว่าฉู่จวินสิงไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไม่ยอมจากเจี่ยนอันอันไปแม้ครึ่งก้าวเจี่ยนอันอันพูดออกมาอย่างไม่วางใจ “ท่านจะต้องเอาชนะความกลัวตั๊กแตนในใจให้ได้”ฉู่จวินสิงกัดฟัน เมื่อเทียบกับความหวาดกลัวแมลงแล้ว เขาเป็นกังวลความปลอดภัยของเจี่ยนอันอันมากยิ่งกว่าเขาไม่อยากจะให้เจี่ยนอันอันถูกกู้มั่วหลีจับตัวไปอีกครั้งในตอนนี้ด้วยความเร็วของฉู่จ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 485
เจี่ยนอันอันลอบพูดในใจว่าไม่ดีแล้ว เกรงว่าที่ดินในหมู่บ้านชิงสุ่ยจะต้องเกิดปัญหาขึ้นแน่ๆเหล่าชาวบ้านที่เดินออกมาจากเรือน เมื่อเห็นว่าบนท้องฟ้านั้นเต็มไปด้วยตั๊กแตน ในใจของทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา“แล้วนี่จะทำอย่างไรกันดี ที่ดินของข้าไม่ง่ายเลยถึงจะมีผลผลิตขึ้นมา คราวนี้จะต้องถูกแมลงกินจนหมดแน่”“บ้านข้าเองผลผลิตเพิ่งจะถือว่าดีกว่าเล็กน้อย ดันเกิดเรื่องตั๊กแตนระบาดขึ้นมาได้”“แล้วอย่างนี้จะทำอย่างไรดี พระเจ้ากำลังจะทำลายหมู่บ้านชิงสุ่ยของพวกเราอย่างนั้นหรือ!”ทุกคนต่างก็วิ่งไปยังทิศทางของที่ดิน แม้แต่อวี๋ว่านและคนอื่นๆ ที่กำลังสร้างเรือนอยู่ ต่างก็วางงานในมือลงพวกเขาจะมีใจคิดทำงานได้อย่างไรกันอาหารในที่ดินของตนหากว่าถูกตั๊กแตนกินจนหมด ต่อไปภายหน้าพวกเขาจะไม่มีอาหารให้กินแล้วขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังจะไปยังที่ดิน กลับพบว่าฉู่ตั๋วตั่ววิ่งเข้ามา“ท่านน้า พิษที่ท่านสอนมา ข้าเชี่ยวชาญจนหมดแล้ว”“ทว่าข้าไม่มีขวดเล็กๆ ที่จะใส่ยาพิษ ท่านสามารถให้ขวดเล็กๆ ข้าสักสองสามขวดหรือไม่?”เจี่ยนอันอันไม่คิดเลยว่า ฉู่ตั๋วตั่วจะเชี่ยวชาญในเรื่องพิษได้เร็วถึงเพียงนี้นางหยิบขวดเล็กๆ ส
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 484
เมื่อเห็นว่าเสิ่นจือเจิ้งหลับตาลง ไม่ยินยอมแม้แต่จะมองมายังเขาเสิ่นจืออวี้เองก็ไม่กล้าจะพูดอะไรออกมา หันหลังแล้วตามออกไปเจียงหว่านเอ๋อร์ในใจของเขา เป็นคนที่ดีมาโดยตลอดหลายปีมานี้ เจียงหว่านเอ๋อร์ดูแลเขาเป็นอย่างดีมาโดยตลอดเสิ่นจืออวี้วิ่งออกไป แล้วขวางทางเจียงหว่านเอ๋อร์เอาไว้“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านจะไปที่ไหนกัน? พี่ใหญ่ของข้าเพียงแค่หุนหันไปชั่วคราวเท่านั้น ถึงได้ทำเรื่องไม่มีเหตุผลเช่นนี้ออกมา”“หนังสือหย่านี้ท่านเก็บเอาไว้ก่อน ไม่แน่ว่าต่อไปในอนาคต พี่ใหญ่ของข้าก็อาจจะนึกถึงที่ท่านทำดีกับเขาก็เป็นได้”“เขาจะต้องกลับไปอยู่ข้างกายท่านอีกครั้ง”เจียงหว่านเอ๋อร์เหลือบมองไปยังหนังสือหย่า ในใจอดที่จะคิดเย้ยหยันไม่ได้คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนเลวเหมือนกัน ยังวิ่งมาแสร้งทำดีกับนางเพื่ออะไรกันเจียงหว่านเอ๋อร์รับหนังสือหย่ามา แล้วยัดเข้าไปในเสื้อนางสะกดข่มความโกรธในใจเอาไว้ ใบหน้ายังคงทำทีเป็นอ่อนแอเช่นนี้“ข้าอยากจะดูว่าเรือนสร้างไปถึงไหนแล้ว ข้าไม่อยากให้คังเอ๋อร์ไปข้างคืนอยู่ข้างนอก”เสิ่นจืออวี้เกาศีรษะ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดีเรือนทั้งสองหลังนั้นสร้างเสร็จไปแล้วหนึ่งหลัง ทว
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 483
เจี่ยนอันอันเลิกคิ้วขึ้น ไม่ได้พูดอะไรออกมา นางอยากจะลองดู ว่าท้ายที่สุดแล้วเจียงหว่านเอ๋อร์จะเล่นลูกไม้อะไรเจียงหว่านเอ๋อร์เมื่อเห็นว่าแผนการนี้ของตน ดูจะไม่ได้ผลลัพธ์อะไรทุกคนที่อยู่ที่นี่ ไม่มีใครก่นด่าเจี่ยนอันอันตามที่นางคิดเจียงหว่านเอ๋อร์กัดฟัน ในใจลอบคิดเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะว่าเจี่ยนอันอัน นางอาศัยที่ตนเองมีรูปลักษณ์ที่งดงาม จึงได้มาหลอกลวงใจของเสิ่นจือเจิ้งนางไม่สามารถจากไปเช่นนี้ได้ มิฉะนั้นแล้วก็จะสมดั่งความตั้งใจของเจี่ยนอันอันนางจะต้องอยู่ต่อ ต่อให้จะไม่อาจอยู่ด้วยกันกับเสิ่นจือเจิ้งได้ ก็ต้องหาวิธีการอยู่ที่หมู่บ้านชิงสุ่ยต่อเมื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของเจียงหว่านเอ๋อร์ก็แดงก่ำขึ้นมา น้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงหล่นลงมา“แม่นางเจี่ยน ข้าขอร้องท่าน โปรดมอบที่อยู่ให้ข้าได้อาศัยอยู่”“ข้าไม่มีที่ให้อยู่ไม่เป็นไร ทว่าข้าไม่อยากให้คังเอ๋อร์ต้องลำบาก”“เขายังเล็กถึงเพียงนี้ ก็ถูกเนรเทศมาด้วยกันกับพวกเราจนถึงสถานที่แบบนี้”“ตอนนี้ข้าหย่ากับเสิ่นจือเจิ้งแล้ว แต่ว่าคังเอ๋อร์เป็นผู้บริสุทธิ์”เจียงหว่านเอ๋อร์ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกเสียใจ น้ำตาไหลลงมาไม่หยุดเสิ่นจืออวี้ทนมองต่อไ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 482
เสิ่นจืออวี้คิดอยากจะเกลี้ยกล่อม แต่กลับพบว่าเจียงหว่านเอ๋อร์หยิบพู่กันขึ้นมานางสูดลมหายใจลึก กัดปากพูดออกมา “ดี ในเมื่อท่านต้องการจะหย่ามาก เช่นนั้นข้าก็จะยอมรับมัน!”เจียงหว่านเอ๋อร์พูดขึ้น แล้วเขียนชื่อของตัวเองลงไปบนหนังสือหย่าทว่านางไม่มีตราประทับสีแดง จึงกัดริมฝีปาก แล้วหยดเลือดสีแดงลงมาประทับรอยนิ้วมือของตนเองเมื่อทำทุกอย่างนี้เสร็จ นางก็โยนหนังสือหย่าลงบนพื้น“คังเอ๋อร์ พวกเราไปกัน”เจียงหว่านเอ๋อร์พูดขึ้น แล้วก็จะดึงมือของเสิ่นคัง“ข้าไม่ไป ข้าอยากให้ท่านพ่อและท่านแม่อยู่ด้วยกัน” ไม่ว่าจะพูดอะไรออกมาเสิ่นคังก็ไม่ยอมไปกับเจียงหว่านเอ๋อร์ใบหน้าเล็กๆ ของเขา ถูกน้ำมูกและน้ำตาไหลนองจนเลอะใบหน้าไปหมด“พี่ใหญ่ ต่อให้พี่สะใภ้ใหญ่ของข้าจะทำอะไรผิดไป ก็คงไม่ถึงขั้นหย่ากัน พวกท่านลองคุยกันเสียหน่อยไม่ได้หรือ?”เสิ่นจืออวี้ทนมองต่อไปไม่ได้แล้ว เขาหยิบหนังสือหย่าบนพื้นขึ้นมา แล้วต้องการจะฉีกออกเสิ่นจือเจิ้งจ้องมองไปยังเสิ่นจืออวี้ “หากว่าเจ้ากล้าฉีกมันออก ข้าเองก็จะไม่ถือว่าเจ้าเป็นน้องชายอีกต่อไป”เสิ่นจืออวี้หยุดการกระทำในมือลง สีหน้าดูไม่น่ามองอย่างประหลาดเขาเพียงแค
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 481
เจียงหว่านเอ๋อร์ยกมือขึ้น ตบไปยังใบหน้าของเสิ่นจือเจิ้งทว่ามือของนางเพิ่งจะยื่นออกไปได้เพียงแค่กลางอากาศเท่านั้น ก็ถูกเสิ่นจือเจิ้งคว้าเอาไว้แน่น“เจ้าพอได้แล้ว หากว่ายังมาบ้าคลั่งต่อหน้าของข้าอีก ก็เก็บข้าวของแล้วออกไปซะ!”สีหน้าของเสิ่นจือเจิ้งดูเย็น จ้องมองไปยังเจียงหว่านเอ๋อร์ที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงจนเกือบจะบ้าด้วยความโกรธดวงตาทั้งคู่ของเจียงหว่านเอ๋อร์แดงก่ำ น้ำตาไหลรินออกมาไม่หยุดสีหน้าของนางซีดขาว ความขุ่นเคืองในใจอันหนักหน่วง ทว่ากลับไม่มีที่ให้ระบายออกมาได้เมื่อเห็นว่าเจี่ยนอันอันเข้ามา เจียงหว่านเอ๋อร์ก็ถือว่าเจี่ยนอันอันเป็นศัตรูนางดึงมือออกจากเสิ่นจือเจิ้ง แล้วเดินมาทางด้านเจี่ยนอันอัน“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า หากไม่ใช่เพราะว่าเจ้าเอาดวงวิญญาณของจือเจิ้งออกไป แล้วเขาจะทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไรกัน”เจียงหว่านเอ๋อร์นำความโกรธทั้งหมด ระบายใส่เจี่ยนอันอันทั้งหมดล้วนแต่เป็นความผิดของเจี่ยนอันอันหากไม่ใช่เจี่ยนอันอันที่คลายคุณไสยร้ายให้เสิ่นจือเจิ้ง เขาก็จะไม่มีทางตื่นขึ้นมาและไม่มีทางที่จะจำนางไม่ได้นางยินยอมให้เสิ่นจือเจิ้งตอนนี้ ยังคงอยู่ในอาการสลบไสลไม่ตื่นขึ้น
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 480
“เจ้านำหนังสือหย่านี้ไปให้เจียงหว่านเอ๋อร์ แล้วบอกนางว่าจากวันนี้เป็นต้นไป ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาของเราสิ้นสุดแล้ว”“ต่อไปนางจะไปอยู่ที่ใด ก็เป็นอิสระของนาง ข้าไม่สนใจและไม่คิดจะสนใจ”เจี่ยนอันอันมองหนังสือหย่าในมือ ดูท่าแล้วพี่ชายของนางคงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วที่จะหย่าเจียงหว่านเอ๋อร์เจี่ยนอันอันมิได้กล่าวสิ่งใดอีก เมื่อพี่ชายคิดเช่นนี้ นางก็พร้อมเคารพการตัดสินใจนั้นยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้เจียงหว่านเอ๋อร์เป็นฝ่ายผิดก่อน จึงมิอาจโทษพี่ชายได้เจี่ยนอันอันถือหนังสือหย่า เดินออกไป นางเคาะประตูห้องของเจียงหว่านเอ๋อร์ เจียงหว่านเอ๋อร์รีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ก่อนจะเดินมาเปิดประตูเมื่อนางเห็นว่าเป็นเจี่ยนอันอัน ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธทันที“เจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอันใด?”เจี่ยนอันอันผลักเจียงหว่านเอ๋อร์ออกไป แล้วก้าวเข้าไปในห้อง“ข้ามิได้เชิญเจ้าเข้ามา เจ้าไม่มีสิทธิ์บุกรุกเข้ามาในห้องของข้าโดยพลการ!”เจียงหว่านเอ๋อร์กล่าว พลางยื่นมือจะดึงตัวเจี่ยนอันอันแต่เจี่ยนอันอันหมุนตัวก้าวหลบอย่างคล่องแคล่วนางยกหนังสือหย่าในมือขึ้นแสดงต่อหน้าเจียงหว่านเอ๋อร์“พี่ชายของข้าได้เขียน
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 479
เจียงหว่านเอ๋อร์ไม่กล้าพูดสิ่งใดอีก รีบสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้ววิ่งออกไปเมื่อมาถึงหน้าห้อง นางเห็นเจี่ยนอันอันยืนอยู่ที่ประตูใบหน้าของเจียงหว่านเอ๋อร์ที่ซีดขาวพลันเปลี่ยนเป็นแดงก่ำบทสนทนาระหว่างนางกับเสิ่นจือเจิ้งเมื่อครู่ เกรงว่าเจี่ยนอันอันจะได้ยินหมดแล้วเจียงหว่านเอ๋อร์ก้มหน้าลง รีบวิ่งกลับไปยังห้องถัดไปแล้วปิดประตูแน่นสนิทนางไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้นางผิดที่ตรงไหนกันแน่?นางคือคนที่ผ่านพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับเสิ่นจือเจิ้งมาแล้ว ต่อให้จะทำอะไรกับเขา ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่สมควรและถูกต้องทั้งสิ้น แต่เมื่อครู่ ตอนที่นางเห็นเจี่ยนอันอัน นางกลับสังเกตเห็นแววรังเกียจบนใบหน้าของอีกฝ่ายสายตานั้นราวกับมองนางเป็นหญิงชั่วที่ถูกจับได้ว่ากำลังทำเรื่องผิดศีลธรรมอยู่บนเตียงยิ่งเจียงหว่านเอ๋อร์คิด นางก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ นางทำผิดอะไรกันแน่ ถึงต้องถูกปฏิบัติเช่นนี้เหตุใดเสิ่นจือเจิ้งถึงไม่ยอมให้นางแตะต้อง เขาเกลียดนางขนาดนั้นเชียวหรือ?หรือว่าเสิ่นจือเจิ้งไม่ได้มองเจี่ยนอันอันเป็นเพียงน้องสาว แต่ชอบนางในฐานะสตรีคนหนึ่งมีคำกล่าวว่า เมื่อบุรุษเปลี่ยนใจ ย่อมไม่สนใจภรรยาคนแรกของตนอีกต่อไ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 478
“ท่านพี่ หลายวันมานี้ท่านไม่ยอมให้ข้าแตะต้องท่านเลย ท่านรู้หรือไม่ว่าข้าทุกข์ใจเพียงใด”“วันนี้ข้าจำต้องใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้ วางยาสลบในอาหารของท่าน หวังว่าท่านพี่จะไม่ถือโทษโกรธเคือง”เจียงหว่านเอ๋อร์พูดพลางเดินมาที่ข้างเตียงอุ่น มือข้างหนึ่งลูบไล้ใบหน้าเรียบเนียนของเสิ่นจือเจิ้งบุรุษที่นางเฝ้าคิดถึงอยากจะใกล้ชิดทั้งวันทั้งคืน บัดนี้กำลังนอนอยู่เบื้องหน้านางใบหน้าของเจียงหว่านเอ๋อร์พลันขึ้นสีแดงระเรื่อหัวใจของนางเต้นแรง ลมหายใจก็เริ่มถี่กระชั้นมือที่หยาบกร้านเล็กน้อย ลูบไล้จากใบหน้าของเสิ่นจือเจิ้งอย่างแผ่วเบา เรื่อยมาจนถึงลำคอมือนั้นไล้ลงต่ำเรื่อยๆ ลงไปที่แผ่นอกของเสิ่นจือเจิ้งเสิ่นจือเจิ้งอดทนต่อสัมผัสของเจียงหว่านเอ๋อร์ เขายังไม่รีบร้อนลืมตา เพียงแต่อยากดูว่าต่อไป เจียงหว่านเอ๋อร์จะทำอะไรอีกเจียงหว่านเอ๋อร์กำลังจะสอดมือเข้าไปในเสื้อของเสิ่นจือเจิ้งแต่ในจังหวะนั้นเอง เสิ่นจือเจิ้งกลับพลิกตัวหันหลังให้นางเจียงหว่านเอ๋อร์ตกใจจนรีบดึงมือกลับ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงยาสลบที่นางใช้เป็นยาที่นางเก็บเอาไว้ก่อนหน้านี้ นางคิดจะใช้มันจัดการกับท่านย่าเล็กแต่คิดไม้ถึงว่า
