บทที่ 340

ไม่นาน เจี่ยนอันอันก็ถ่ายทอดคาถาให้กับทุกคนที่อยู่ที่นั่น

แม้แต่ฉู่ตั๋วตั่วและฉู่จื่อซีก็เงยหน้าขึ้นตั้งใจฟัง

โชคดีที่คาถานี้ไม่ได้ยากเกินไป ทุกคนจึงสามารถท่องจำได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้น สาวใช้ก็เริ่มนวดแป้งเตรียมทำซาลาเปา ส่วนเจี่ยนอันอันเดินอย่างรวดเร็วไปยังห้องของซ่างตงเยว่

ร่างกายของซ่างตงเยว่ฟื้นตัวขึ้นมากกว่าเดิมแล้ว แต่เพราะร่างของนางยังอ่อนแอที่สุด จึงต้องให้นางท่องคาถานี้จนขึ้นใจ

เมื่อซ่างตงเยว่เห็นเจี่ยนอันอันเข้ามา นางจึงพยายามยันตัวขึ้นนั่ง

“ฮูหยินน้อยรอง ร่างกายข้าจะดีขึ้นเมื่อไรหรือเจ้าคะ?”

ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา บิดาของนางมาเยี่ยมทุกวัน

แม้คนตระกูลฉู่จะไม่ได้พูดอะไร แต่ทั้งซ่างตงเยว่และบิดาของนางต่างก็รู้สึกเกรงใจอย่างยิ่ง

“ทำไมเล่า คิดถึงบ้านแล้วหรือ?” เจี่ยนอันอันหยอกล้อซ่างตงเยว่

ซ่างตงเยว่ก้มหน้าด้วยความลำบากใจ นางคิดถึงบ้านจริงๆ

คิดถึงเตียงอุ่น ๆ ที่บ้าน คิดถึงทุกสิ่งที่บ้าน

แต่ช่วงหลายวันที่ผ่านมา นางทำได้เพียงนอนอยู่ที่นี่ แม้แต่จะลุกขึ้นเดินก็ยังทำไม่ได้

หากต้องนอนเช่นนี้ต่อไป นางเกรงว่าตัวเองคงกลายเป็นคนไร้ค่าในที่สุด

นางเป็นถึงสาวใช้ใกล้ชิดของเจ