Episode 06เมื่อไหร่จะเลิกขายตัววะริน

หลังจากไวท์บอกว่าไม่ได้ต้องการที่จะมีเซ็กส์กับฉันแค่อยากจะนอนกอดฉันเฉยๆ ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าไวท์โอนเงินมาเท่าไหร่ พอเห็นยอดเงินที่ไวท์โอนมาก็ต้องตกใจเพราะเงินมันค่อนข้างที่จะเยอะ

"แล้วทำไมโอนเงินมาตั้งห้าหมื่น" 

"ก็ผมอยากโอน...ไปนอนกันเถอะ" ไวท์ยิ้มหวานให้ฉัน แล้วก็จูงมือฉันเดินเข้าห้องนอน 

ภายในห้องนอน 

ฉันนอนหันหลังให้ไวท์ส่วนไวท์ก็กอดฉันจากด้านหลัง

"พี่...พี่...พี่หลับแล้วหรอ"

ฉันเงียบไม่ตอบ

"งั้น ฝันดีนะครับ" พูดจบไวท์ก็ก้มมาจูบตรงไหล่ฉันหนึ่งที 

ตลอดทั้งคืนไวท์ทำอย่างที่เขาบอกจริงๆตอนแรกฉันไม่ค่อยจะเชื่อว่าไวท์จะไม่ทำอะไรฉัน แต่พอเข้าห้องนอนไปแล้วไวท์แค่นอนกอดฉันจริงๆไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้นเลย ฉันว่าเด็กคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย โอนเงินมาให้ฉันตั้งห้าหมื่น แต่ไม่ได้ทำอะไรฉันเลยสักนิด

เช้า...

วันนี้เป็นวันเสาร์ฉันไม่ต้องไปเรียน ฉันเห็นว่ามันสายแล้วเลยลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับคอนโดตัวเอง ส่วนไวท์ตอนนี้ยังนอนหลับอยู่

"จะกลับแล้วหรอครับ" ไวท์ลืมตาขึ้นแล้วก็ถามฉัน

"อื้อ" ฉันตอบสั้นๆ

"เดี๋ยวผมไปส่ง" ไวท์ดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้วลุกขึ้น

"ไม่เป็นไร" 

"ไม่ๆ ผมพาพี่มาผมจะให้พี่กลับเองได้ไง รอผมแป๊บนะผมขอไปอาบน้ำก่อน" ไวท์ลุกขึ้นจากเตียงนอนวิ่งไปหยิบผ้าขนหนูแล้วก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ 

ส่วนฉัน มีหรอคนอย่างฉันจะรอหรือจะฟังใคร หลังจากไวท์เข้าห้องน้ำฉันก็เดินออกมาจากห้องของไวท์เลย 

ฉันเรียกแท็กซี่กลับคอนโดตัวเอง พอมาถึงห้องตัวเองฉันก็ทิ้งตัวนั่งลงตรงโซฟาแล้วถอนหายใจออกมายาวๆแบบเหนื่อยๆ 

"พ่อจร้าแม่จร้ารินคิดถึงพ่อกับแม่จัง" ฉันพูดพร้อมน้ำตาที่กำลังไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง โลกใบนี้มันช่างโหดร้ายกับฉันซะจริงๆ

ร้องไห้ไปสักพักฉันก็กำหมัด แล้วก็ขบกรามแน่นฉันมองออกไปที่นอกหน้าต่่างด้วยแววตาอาคาดแค้น

"แกสองคนแม่ลูกต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำไว้กับฉัน" ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาแบบ ลวกๆ แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

ฉันลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เก็บห้องกวาดห้อง

กริ่ง เสียงโทรศัพท์ของฉันเข้า แอมมันโทรมา 

( "ว่าไง" )

( "อยู่ห้องไหมเดี๋ยวกูไปหา เบื่อๆอะวันนี้" )

( "อื้อ อยู่ห้องนี่แหละมาสิ" )

 ( "โอเคร เดี๋ยวไป" )

วางสาย....

พอวางสายจากแอมฉันก็เก็บกวาดห้องต่อ

ติ๋งต๋อง ติ๋งต๋อง

สักพักก็มีเสียงคนมากดออดห้องฉัน สงสัยจะเป็นแอม ฉันวางอุปกรณ์ทำความสะอาดไว้ แล้วเดินไปเปิดประตู แต่ทว่าคนตรงหน้ากลับไม่ใช่แอมแต่เป็น...

"พี่ซัน..!!" พี่ซันถือวิสาสะแทรกตัวเข้ามาในห้องฉันโดยที่ฉันยังไม่ได้อนุญาตเลยสักคำ

"มาทำไมคะ" ฉันปิดประตูห้องแล้วหันหน้าไปถามพี่ซัน 

"มึงไปไหนมา...แล้วทำไมไม่ตอบแชทกู" พี่ซันจ่องหน้าฉันตาเขม่ง

"รินจะไปไหนมันก็เรื่องของริน..ทำไมรินต้องบอกพี่"

พี่ซันเงียบเอาแต่จ่องหน้าฉัน ติ่ง ติ่ง เสียงแชทโทรศัพท์ของฉันเข้า ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะกดดูแต่ถูกพี่ซันแย่งไปซะก่อน 

"เอามานะ พี่ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับของส่วนตัวของรินนะพี่ซัน" ฉันพูดเสียงแข็ง 

แต่ดูเหมือนพี่ซันจะไม่ได้ฟังคำพูดของฉันเลย พี่ซันเอาแต่ก้มดูโทรศัพท์ของฉัน

"มึงไปนอนกับไอ้นี่มา?" พี่ซันชูโทรศัพท์ขึ้นมันคือหน้าแชทของไวท์

"ใช่ รินไปนอนกับเขามา" ฉันดึงโทรศัพท์คืนจากมือพี่ซัน

"เมื่อไหร่มึงจะเลิกขายตัววะริน กูบอกแล้วไงว่าเดี๋ยวกูเลี้ยงมึงเองมึงจะเอาเท่าไหร่" พี่ซันเคยพูดเรื่องนี้กับฉันหลายครั้งแต่ฉันปฏิเสธทุกครั้ง

"ไม่จำเป็น" 

"ริน!!" 

"ให้รินไปเป็นเมียน้อยของพี่กับจินงั้นหรอ พี่ก็รู้หนิว่าเรื่องของรินกับจินมันเป็นยังไง ถ้าพี่อยากให้รินเลิกขายตัว พี่ก็ต้องเอารินเป็นที่หนึ่ง เพราะรินจะไม่ยอมเป็นรองอีนั่นเด็ดขาด"

"มึงจะอะไรนักหนาวะ ยังไงกูก็ให้เงินมึงใช้ไม่ขาดมืออยู่แล้ว แล้วเรื่องจิน จินไม่ได้อะไรกับมึงเลยแถมยังบ่นอยากให้มึงกลับไปอยู่บ้านด้วยกัน มึงทำตัวเองทั้งนั้นริน มึงทำอะไรทำไมไม่คิดถึงหน้าน้าเอมอรบ้าง"

"พี่เป็นคนนอกพี่จะไปรู้อะไร พี่เชื่อในสิ่งที่อีสองแม่ลูกมันพูดหรอ...หึ..โง่!" 

"ริน..!!" พี่ซันพุ่งมาบีบแขนฉันแรงมาก แต่ฉันไม่ได้แสดงความรู้สึกว่าเจ็บเลยสักนิด ฉันเชิดหน้าขึ้นแล้วมองหน้าพี่ซัน ตอนนี่พี่ซันดูจะโกรธฉันมาก 

กริ่ง~ โทรศัพท์พี่ซันดังขึ้น พี่ซันปล่อยมือออกจากแขนฉันข้างนึงแล้วเอามือล้วงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็กดรับสาย

( "ครับจิน ซันกำลังไป" )

"หึ...!!" ฉันมองหน้าพี่ซันแล้วก็หัวเราะในลำคอเบาๆ พี่ซันหันมาทำตาขวางใส่ฉัน ผู้ชายมันก็เหี้ยเหมือนกันหมดนั้นแหละ 

 ( "ครับ อีกครึ่งชั่วโมงถึงแต่งตัวรอซันเลย" )

พูดจบพี่ซันก็กดวางสาย แล้วก็พลักฉันให้ล้มลงไปนอนราบกับโซฟาตัวใหญ่

"หนึ่งหมื่น" พี่ซันเอามือมาลูบๆตรงน้องสาวฉัน

"ไม่รีบไปหาเมียสุดที่รักของพี่งั้นหรอ" ฉันถามพี่ซันเสียงอ่อยๆ พลางใช้มือลูบไล้ตรงแขนของพี่ซันเบาๆ

"อย่าพูดมาก ถอดเสื้อผ้ามึงออกสะกูรีบ" 

ฉันถอดเสื้อผ้าออกทีละ ชิ้นๆ ฉันจงใจถอดออก ช้าๆ พี่ซันดูเหมือนจะขัดใจมากที่ฉันทำแบบนี้ พี่ซันไม่รอให้ฉันถอดเสื้อผ้าออกจนหมด รีบเสียบท่อนเอ็นเข้ามา แล้วก็กระแทกรัวๆ 

ตรับ ตรับ ตรับ ตรับ~ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องบวกกับเสียงคางของฉันกับพี่ซัน(ปล.ทุกครั้งที่มีอะไรกับกับพี่ซันหรือคนอื่นฉันป้องกันตลอดนะ)

หลังจากมีอะไรกันเสร็จพี่ซันเอาเงินให้ฉันแล้วก็รีบเดินออกจากห้องฉันไปเลย คงจะรีบไปหาอีจินละสิ ตอนนี้ปล่อยให้มันมีความสุขกันไปก่อนเถอะ เพราะความสุขคงอยู่กับพวกมันได้ไม่นาน

พี่ซันเดินออกไปไม่นานแอมมันมาหาฉัน 

"ริน...เมื่อกี้เหมือนกูเห็นพี่ซันเลยวะ" 

"อื้อ ก็เขานั่นแหละ" 

"นี่อย่าบอกนะว่ามึงกับพี่ซันพึ่งจะ กัน" 

"อื้อ" 

"โห กูว่าพี่ซันเนี่ยติดมึงมากเลยนะ เล่นเอาทุกวันเลย เอาเงินที่ไหนมาจ่ายหนักหนาวะ"

"บ้านรวยออกขนาดนั้น ไม่มีเงินสิแปลก"

"เออ ก็จริง" 

จากนั้นฉันกับแอมก็นั่งคุยกันไปเรื่อย จนบ่ายแอมมันบอกอยู่ห้องเบื่อๆเลยชวนฉันออกมาเดินห้าง 

ฌ ห้างสรรพสินค้า...

"พี่..พี่รอผมก่อน" 

ระหว่างที่ฉันกับแอมกำลังเดินดูของอยู่ก็ได้ยินเสียงตะโกนบอกให้รอดังมาจากด้านหลัง ฉันกับแอมหันหน้าไปดูว่าเป็นใคร

"นั่นมันน้องคนที่มึงไปด้วยเมื่อคืนใช่ไหมริน"