เข้าสู่ระบบแชร์
Episode 07ความสุขคืออะไร?
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-02 22:05:19"อื้อ ใช่" ฉันตอบสั้นๆ สายตาจ้องมองไปยังผู้ชายที่กำลังวิ่งหน้าตั้งมาทางฉันกับแอม พอมาถึงก็ยืนหอบหายใจแรงๆ
"เมื่อเช้าผมบอกให้พี่รอผม แล้วทำไมพี่ไม่รอ" พอมาถึงยังไม่ทันจะหายหอบไวท์ก็ยิงคำถามถามฉัน
"ก็ไม่อยากรอ" ฉันตอบสั้นๆ
"ไปกันเถอะแอม" ฉันหันไปพูดกับแอมเเล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้น แอมก็เดินตามฉันมาติดๆ
"เฮ้!! พี่รอผมด้วยสิ" ไวท์รีบวิ่งตามฉัน
"พี่ๆ ทำไมเพื่อนพี่ถึงเย็นชาจัง" ไวท์ซะกิดแอมแล้วถาม
"รินมันก็เป็นของมันแบบนี้แหละเดี๋ยวน้องก็ชิน"
"พี่ชื่อรินเหรอ ?"
"อื้ม"
"สุดท้ายผมก็รู้ชื่อพี่แล้ว ดีใจจัง" ไวท์ยิ้มหวานให้ฉัน
"พี่สองคนกินอะไรไหมครับ ผมเลี้ยงเอง"
"กิน!!" แอมรีบตอบ ฉันหันไปทำตาขวางใส่แอมทันที นี่มันจะเห็นแก่ของฟรีอะไรขนาดนั้น
"ไม่กิน" ฉันพูดตอบ
"ริน แต่วันนี้ทั้งวันเธอกับฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ"
"แล้วไง...เงินก็มีเธอจะให้คนอื่นเลี้ยงทำไม"
"แต่ผมเต็มใจเลี้ยงนะ"
"เก็บเงินนายไว้ใช้เวลาจำเป็นเหอะ"
"นี่ไง...เลี้ยงข้าวพี่นี่ไงจำเป็นมาก" ไวท์พูดพร้อมทำหน้ากวนๆใส่ฉัน
"เอาน่าริน..น้องมันอยากเลี้ยงก็ให้น้องมันเลี้ยงเถอะ"
"ไปกินข้าวกันนะ นะครับพี่ริน" ไวท์จับมือฉันแล้วทำหน้าอ้อนๆแต่ฉันชักมือออก
เด็กคนนี้ทำไมดูสดใสจังถึงจะพูดมากไปหน่อยก็เถอะแต่ดูแล้วคงจะเป็นคนดี...เพราะฉะนั้นฉันไม่ควรไปยุ่งกับคนดีๆแบบนี้
สรุปเราสามคนมากินข้าวกันในร้านอาหารที่ห้างนี่แหละ
ภายในร้านอาหาร...
"สั่งเต็มที่เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน" ไวท์ยิ้มหวานให้ฉันก่อนจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากไวท์เดินไปแอมก็รีบเอามือมาซะกิดแขนฉันทันที
"ริน เด็กเธองานดีมากอะ ป๋ามากด้วย"
"ไม่ใช่เด็กฉัน"
"ได้ไง...เธอได้กันแล้วก็แปลว่าน้องมันเป็นเด็กเธอนั้นแหละ เอ๊ะ...หรือว่าเธอจะเป็นเด็กน้องมัน" แอมทำท่าคิด
"เมื่อคืนฉันไม่ได้มีอะไรกับไวท์"
"ฮะ...ว่าไงนะ!!" แอมพูดเสียงดังจนโต๊ะข้างๆหันมามอง
"เธอจะแหกปากทำไมแอม...ดูสิคนมองเต็มเลย"
"เออๆโทษทีฉันลืมตัว"
"นี่สรุปว่าเมื่อคืน ที่เธอไปกับน้องไวท์เนี่ยไม่ได้มีอะไรกันว่างั้น?" ฉันพยักหน้าตอบ
"ได้ไงวะ...ไม่มีอะไรกันแล้วน้องมันจะพาเธอไปคอนโดทำไม"
"ไม่รู้ ไวท์แค่นอนกอดฉันเฉยๆเเล้วก็โอนเงินมาให้ฉันห้าหมื่น"
"ฮะ...ห้าหมื่น!!" แอมอุทานออกมาเสียงดังอีกครั้ง
"แอม...เธอเบาๆหน่อยไม่ได้หรือไงคนอื่นเขามอง"
"ก็ฉันตกใจอะ อะไรกันให้เงินตั้งห้าหมื่นแต่ไม่ได้ทำอะไรเธอเลยเนี่ยนะ...บ้าไปเเล้ว"
"ฉันก็ว่างั้น"
"หรือว่า....!!"
"หรือว่าอะไร?" ฉันหันไปมองหน้าแอม แอมมันทำหน้ายิ้มๆก่อนจะพูด
"หรือว่าน้องมันจะชอบเธอ!!"
"เพ้อเจ้อ!!"
"มันก็เป็นไปได้นะเธอ ถ้าน้องมันไม่ชอบเธอแล้วน้องมันจะตามมาเลี้ยงข้าวเธอทำไม"
"ก็แค่บังเอิญเจอกัน"
"จ้า...แค่บังเอิญ ถึงเธอจะคิดแบบนั้น แต่ยังไงฉันก็คิดว่าน้องมันชอบเธออยู่ดีนั่นแหละ"
"ฉันกับเขาไม่คู่ควรกันหรอกแอม.."
"ทำไมเธอคิดแบบนั้นละริน"
"เธอดูชีวิตฉันตอนนี้สิ...ฉันคู่ควรกับใครบ้างวะ..หึ!!" พูดจบฉันก็ก้มหน้าแล้วก็หัวเราะในลำคอ
มันจริงแบบที่ฉันพูด ฉันไม่คู่ควรกับความรัก ฉันไม่คู่ควรกับใครทั้งนั้น ฉันก็เป็นได้แค่ที่ระบายของพวกผู้ชายที่ไม่รู้จักพอแค่นั้นแหละ
"ริน...สักวัน สักวันเธอจะเจอคนที่ทำให้เธออยากเลิกทำอาชีพน่าสมเพชนี้ เธอเชื่อฉันสิ"
"สำหรับฉันคงไม่มีวันนั้น"
"ฉันอยากให้เธอลองมองโลกใหม่ โลกใบนี้มันยังมีอะไรให้เธอค้นหาอีกเยอะ"
"เออๆ ขอบคุณเธอมากที่เตือนฉัน แต่ตอนนี้อะสั่งอาหารก่อนไหม?"
"ไหนเธอไม่กิน...?"
"มานั่งในร้านอาหารขนาดนี้แล้ว ไม่กินได้ด้วยเหรอ ฉันก็คนนะหิวเป็นเหมือนกัน"
"จ้าๆ แม่คนปากแข็ง"
จากนั้นแอมมันก็สั่งอาหารมาสามสี่อย่าง หลังจากสั่งอาหารได้ไม่นานไวท์ก็เดินกลับมาที่โต๊ะ พอมาถึงไวท์ก็เอาแต่มองหน้าฉันแล้วก็ยิ้ม ยิ้มเหมือนคนบ้าอะ
"มองทำไม...?" ฉันถามไวท์
"ก็มองคนสวย ไม่ได้เหรอครับ" พูดจบก็ฉีกยิ้มหวาน เด็กคนนี้ท่าจะบ้าจริงๆแหละ
"อะแฮ่ม...เบาๆค่ะไวท์มองมากๆเพื่อนพี่ท้องพอดี"
"ท้องก็ดีสิครับ"
"ไร้สาระ" ไวท์ยู่ปากใส่ฉันเหมือนกำลังกวน..ตี..น..ฉันอยู่
ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ เราสามคนพากันนั่งกินข้าวจนอิ่ม
จากนั้นก็เช็กบิล หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อย เราสามคนก็ลุกขึ้นเดินออกมาจากร้าน
"แล้วเจอกันนะครับ พี่ริน" ไวท์ยิ้มหวานให้ฉัน
"อื้ม ถ้ามีเงินมาให้ เราคงได้เจอกันอีกแน่"
"ให้ผมโอนไปล่วงหน้าก่อนสักปีเลยยังได้"
"บ้า...นายนี่มัน!!" ฉันอยากจะด่านะแต่คิดไม่ออกว่าจะด่าเด็กนี้ว่าอะไรดี ชอบพูดเพ้อเจ้อจริงๆ
"ผมพูดจริงนะ ผมอะฉายาไวท์โอนไวอะ พี่รู้จักเปล่า" ไวท์พูดติดตลก แต่ฉันไม่ตลกเลยสักนิด คงจะมีแต่แอมกับไวท์ที่ยืนหัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน
"กลับกันเถอะแอมมืดแล้ว" พูดจบฉันก็เดินแยกตัวออกมาจากสองคนนั้น แอมมันเห็นว่าฉันเดินออกมามันก็รีบเดินตามฉัน
ภายในรถ....
"นี่ริน ฉันถามน้องไวท์เมื่อกี้ว่าเรียนที่ไหน น้องมันบอกว่าเรียนมหาวิทยาลัยชายล้วนชายล้วน ติดๆกับเราเลย"
"แล้วไงแอม..เธอไม่ต้องมาพยายามจับคู่ให้ฉันเลยนะ"
"ฉันก็อยากเห็นเธอมีความสุขนี่น่า"
"เธอมั่นใจได้ไง ว่าถ้าคนเรามีความรักแล้วจะมีความสุข เธอเคยมีความรักหรือไง"
"ก็ไม่เคย...แต่ฉันก็ไม่ได้ทุกข์แบบเธอนิริน เธอไม่ยิ้มให้ฉันเห็นมากี่ปีแล้ว ฉันแค่อยากเห็นเพื่อนฉันกลับมายิ้มกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม" แอมพูดเสียงเศร้าๆ ฉันเข้าใจนะกับสิ่งที่แอมมันพูด ฉันรู้ว่าแอมเป็นห่วง แต่ชีวิตฉัน ฉันเลือกแล้วว่าจะให้มันเป็นแบบไหน
"ชีวิตฉันมันตายจากความสุขมานานแล้วแอม"
"เฮ้อ..." แอมถอนหายใจออกมายาวๆ
"ฉันไม่น่าแนะนำให้เธอมาขายตัวแบบฉันเลยจริงๆริน"
"ฉันว่าดีซะอีก...ถ้าวันนั้นเธอไม่ดึงฉันออกมา ป่านนี้ฉันคงได้ไปนอนข้างถนนแล้ว เธอไม่ต้องคิดมากฉันต้องขอบคุณเธอด้วยซ้ำที่ดึงฉันออกมาจากนรกขุมนั้น"
"อื้อ...ว่าแต่เธอมีหลักฐานยัง เรื่องที่อีแม่เลี้ยงเธอโกงบริษัท" ฉันส่ายหัวไปมา
"คงยาก...เพราะฉันไม่รู้จักใครที่บริษัทที่พอจะถามอะไรได้เลย คงต้องรอป้านิ่มส่งข่าวมาอย่างเดียว" ป้านิ่มคือแม่บ้านคนเก่าคนแก่ที่เคยเลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้ป้านิ่มอยู่ที่บ้านหลังนั้น กำลังช่วยฉันหาหลักฐานมาเอาผิดสองแม่ลูกนั้นอยู่ แต่สองแม่ลูกนั้นดูจะระวังตัวมาก ไม่ยอมให้ใครเข้าห้องนอนกับห้องทำงานเลย
"ยังไงฉันจะเอาใจช่วยแล้วกัน...สู้ๆนะเธอ"
"ขอบคุณเธอมากนะแอม เธอคือเพื่อนที่ดที่สุดสำหรับฉัน"
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้หญิงขายตัว Episode 08ผมชอบพี่
ณ คอนโดของฉัน"ขับรถดีๆนะเธอ" ฉันโบกมือบ๊ายบายแอม"โอเคร พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันมาหาใหม่"หลังจากที่แอมขับรถออกไปฉันก็เดินขึ้นห้องพอมาถึงห้องฉันก็อาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวจะนอน แต่ก่อนจะนอนก็ต้องเข้าไปเช็กเฟซเช็กไลน์ก่อนซะหน่อยฉันเลื่อนๆดูหน้าไทม์ไลน์ของเฟสไปเรื่อย จนสายตาฉันดันไปซะดุดกับภาพๆหนึ่งเข้า มันคือภาพของพี่ซันกับจินถ่ายด้วยกันอยู่ที่ไหนสักที่ แคปชั่นที่ใช้โพสต์ลงก็แสนจะเลี่ยนซะอิดซะเอียนสิ้นดี รักกันจริงๆเบื้องหน้าแสนจะดีแต่เบื้องหลังเละทั้งคู่ เหมาะสมกันยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยกซะอีกว่าไหมติ๊ง แชทไลน์เข้า แค่มองดูโปรไฟล์รูปที่ส่งข้อความมาก็รู้แล้วว่าคือใคร ฉันกดเข้าไปอ่านข้อความไวท์ "นอนยังครับ...พี่รินคนสวย"ฉัน "กำลังจะนอน"ไวท์ "เดี๋ยว..อย่าเพิ่งนอนดิคุยกับผมก่อน"ฉัน "คุยอะไร?"ไวท์ "ก็คุยเรื่องอนาคตของเราไงครับ"ฉันถอนหายใจออกมายาวๆกับความไร้สาระของผู้ชายคนนี้ หยอดเก่งจริงๆ แต่จะบอกให้คำพูดพวกนี้มันไม่ได้ทำให้ใจฉันเต้นรัวเลยสักนิด ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเอาโทรศัพท์วางไว้ตรงโต๊ะบนหัวนเตียง จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเปิดไฟเตรียมตัวจะนอนติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง เสียงแชทเข้ารัวๆ ไม่ต้องเปิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 09พูดไม่รู้เรื่อง
ฉันไม่ได้สนใจคำที่ไวท์พูด ฉันลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปที่รถ ไวท์เดินตามหลังฉันมาติดๆ"เฮ้...พี่ ผมจะจีบพี่ พี่ได้ยินไหมเนี่ย !!""กลับกันเถอะ" พูดจบฉันก็เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ"ใจร้าย" ไวท์เข้ามาในรถนั่งตรงคนขับแล้วหันมาพูดพร้อมกับทำหน้างอนๆแก้มป่องๆใส่ฉันฉันไม่ได้ตอบอะไร ระหว่างทางกลับคอนโดฉันก็เงียบตลอดทาง"นอนกับผมนะ...คืนนี้" ไวท์พูดโดยที่ไม่ได้หันหน้ามามองฉัน"ให้ไปนอนเฉยๆแบบเมื่อวานหน่ะเหรอ?" ฉันมองหน้าไวท์แบบไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่"ครับ เดี๋ยวผมโอนเงินค่าเวลาคืนนี้ไปให้" ไวท์หันหน้ามายิ้มหวานให้ฉัน"ฉันบอกไปแล้วไง...ว่าอย่ามายุ่งกับฉัน" ฉันพูดแบบเหนื่อยๆน้ำเสียงออกไปทางรำคาญนิดๆไม่รู้ทำไมเด็กคนนี้ถึงไม่รู้จักฟังคำที่ฉันพูดบ้าง ฉันไม่อยากให้คนดีๆแบบไวท์ต้องมาแปดเปื้อนเพราะฉัน...แต่ไวท์นี่สิช่างดื้อด้านซะจริงๆไวท์เงียบไม่ได้พูดอะไรตอบฉันสักคำ เขาคงจะเข้าใจคำที่ฉันพูดแล้วละมั้ง ฉันก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อย พอเงยหน้ามาอีกทีถึงได้รู้ว่านี่มันไม่ใช่ทางไปคอนโดของฉัน"นายจะพาฉันไปไหน" ฉันหันหน้าไปถามไวท์ แต่ไวท์ไม่ตอบแถมยังตีมึนผิวปากเล่นอย่างมีความสุขมาก"ไวท์" ฉันเรียกชื่อไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 10
ฉันมองหน้าไวท์แล้วส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปทางอื่น"มือก็มีนายก็ทำเองสิ จะให้ฉันทำให้ทำไม""โธ่...พี่ริน อย่าเย็นชานักสิ สนใจผมหน่อยก็ได้""มีเสื้อผ้าให้ฉันเปลี่ยนไหม ฉันจะไปอาบน้ำ" ฉันลุกขึ้นยืนทำท่าจะเดินเข้าห้องแต่ไวท์ดึงแขนฉันไว้ก่อน"ไม่เอาเช็ดผมให้ผมก่อน นะๆ" ไวท์ทำหน้าอ้อนฉัน คิดว่าทำหน้าแบบนี้มันน่ารักมากเลยหรือไงกันฉันถอนหายใจออกมายาวๆแล้วนั่งลงที่เดิม ฉันดึงผ้าขนหนูที่พาดคอไวท์ออกมาแล้วก็จัดการเช็ดผมให้เขา ฉันไม่ได้อยากจะทำนะแต่ดูท่าไวท์คงจะไม่ปล่อยฉันให้ไปอาบน้ำง่ายๆฉันเลยตัดสินใจเช็ดผมให้เขาตามที่เขาขอ"พี่สวยจัง""ผมอยากเห็นพี่ยิ้ม""ยิ้มให้ผมดูหน่อย นิดนึงก็ได้ นะๆพี่ริน" ฉันเงียบเช็ดผมต่อไปแบบไม่สนใจคำที่่ไวท์พูดเมื่อกี้ ไวท์ก็เอาแต่มองหน้าฉัน แล้วก็ยิ้ม เกิดมาฉันก็เพิ่งเคยเจอคนที่ยิ้มได้ตลอดเวลาแบบเขานี่แหละ"อยู่ใกล้ๆพี่ทีไรเหมือนอุณหภูมิในร่างกายผมมันลดลงทุกทีเลย...พี่เย็นชาชะมัด""ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันสิ ฉันไม่ได้ขอให้นายมาอยู่ใกล้ฉันสักหน่อย""วันนี้พี่ไล่ผมกี่ครั้งแล้วพี่ริน พี่ไม่เหนื่อยบ้างเหรอไล่ผมอยู่ได้ทั้งวัน ถึงพี่จะไล่ผมยังไงผมก็จะจีบพี่อยู่ดี"ฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 11
ตอนเย็น...ไวท์แชทมาบอกว่ารอหน้ามหาวิทยาลัย"แอมฉันกลับก่อนนะ" ฉันหันไปบอกแอม"อ้าว ไม่ให้ฉันไปส่งเหรอวันนี้?""ไวท์มารับ รออยู่หน้ามหาลัยแล้ว""หื้ม...อะไรยังไง ไม่ได้มีอะไรกันแต่ทำไมน้องมันถึงตามเทคแคร์เธอดีขนาดนี้คะ ??”"ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขา""แต่น้องมันคิด...ฉันพูดถูกใช่ไหม" แอมจ้องหน้าฉันแล้วก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม"อื้อ" ฉันตอบสั้นๆ"ฉันว่าน้อง....""ฉันไปก่อนนะ...พรุ่งนี้เจอกัน" พูดจบฉันก็เดินออกมาจากห้องเรียน หน้ามหาลัยมีรถสปอร์ตคันหรูของไวท์จอดอยู่ ฉันรีบเดินไปขึ้นรถเพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจของคนอื่นภายในรถ...ไวท์กำลังก้มหน้าก้มตา กดๆ โทรศัพท์อยู่"สรุปนายจะไปส่งฉันไหม" ไวท์เงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วก็ ยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไรตอบฉัน แล้วก็ขับรถออกไปจากหน้ามหาลัย"หาอะไรกินก่อนไหม?" ในขณะที่ขับรถอยู่ไวท์หันหน้ามาถามฉัน"ไม่หิว" ฉันตอบน้ำเสียงเย็นชา"วันๆ พี่กินอะไรบ้างไหมเนี่ย...ดูสิ ผอมมากเลยนะพี่อะ""มันก็ตัวฉันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนาย" ฉันถลึงตาใส่ไวท์เพราะเขายุ่งเรื่องฉันมากไปแล้ว"เหอะ พี่ก็เป็นซะแบบนี้เย็นชาตลอด"ฉันไม่ตอบอะไร จากนั้นบรรยากาศในรถก็เงียบสนิท จริงๆฉันทักไปบอกพี่กายแล้วว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 12
พี่ซันดันตัวฉันออก แล้วก็ลุกขึ้นเดินไปอีกมุมของห้องที่มีขวดเหล้าวางอยู่ ก็เหล้าของพี่ซันนั่นแหละ เขาซื้อมาไว้ พี่ซันค่อนข้างที่จะมาหาฉันบ่อย บ่อยมากๆ"เธอก็รู้ว่ามันไม่ดี แล้วเธอจะดูดทำไม" พี่ซันหันมาพูดกับฉันแล้วก็เทเหล้าลงแก้ว"มันไม่ดีแล้วพี่ดูดทำไม" ฉันย้อนถามกลับเพราะเขาก็สูบเหมือนกัน มีสิทธิ์มาสอนฉันด้วยเหรอ"ฉันเป็นผู้ชายไงริน""แล้วผู้หญิงสูบไม่ได้ว่างั้น""เธอมันดื้อ...!!" พี่ซันมองค้อนฉัน แล้วก็ยกเหล้าดื่มจนหมดแก้ว พี่ซันเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น"เรื่องไอ้กายฉันบอกเธอว่าไง เธอเคยคิดจะฟังที่ฉันพูดบ้างไหมวะริน!!"ปักพี่ซันวางแก้วกระแทกลงโต๊ะแรงๆ แล้วก็มองหน้าฉันตาเขม็ง"พี่จะมาหวงผู้หญิงขายตัวแบบรินทำไม พี่มีแฟนอยู่แล้ว อีกอย่างเรียนจบพี่ก็จะหมั้นกันแล้วไม่ใช่เหรอ" ฉันพูดหน้าตาย หน้าแบบคนไร้ความรู้สึก ใครก็ว่าฉันมันเป็นคนไม่มีหัวใจ"เธอรู้?" พี่ซันท่าทางดูรนๆไปเลย"ใครบ้างจะไม่รู้...ข่าวออกจะดังเขารู้กันทั้งมหาวิทยาลัย""ฉันไม่ได้อยากหมั้น" พูดจบพี่ซันก็ยกเหล้าดื่มติดกันสามสี่แก้ว โดยไม่กลัวว่าตัวเองจะเมาเลยสักนิด"พี่จะอยากหมั้นหรือไม่อยากหมั้นรินก็ไม่อยากรู้ค่ะ""เรื่องเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 13
ฉันเงียบไม่ตอบอะไร ส่วนพี่ซันก็ไม่ถามอะไรฉันต่อ พี่ซันขับรถออกจากคอนโดของฉันด้วยความเร็วสูง คือมันเร็วมาก"ขับช้าๆได้ไหม..พี่ซัน!!" ฉันหันไปบอกพี่ซัน แต่เหมือนพี่ซันจะไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลยณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง..."ริน พี่ซันมาส่งเธอเหรอ?""อื้ม..เธอรู้ได้ไง" ฉันหันไปมองหน้าแอมแบบสงสัย"จะไม่ให้ฉันรู้ได้ไง...เขาเมาท์กันทั้งมหาลัยแล้วตอนนี้""ก็ดี..." ฉันตอบสั้นๆเเล้วก้มหน้าทำการบ้านต่อ เพราะเมื่อคืนฉันไม่ได้ทำการบ้านเลย"ระวังเถอะอีจินจะมาแหกอกเธอ" แอมพูดติดตลก"ฉันเคยกลัวมันหรือไง...""จ้า แม่คนเก่ง การบ้านอะรีบๆทำ จะเอาของฉันไปลอกไหมจะได้เสร็จเร็วๆ""ไม่ ฉันมีสมอง""โห...คนอุตส่าห์หวังดี!!" แอมเบ้ปากใส่ฉัน ส่วนฉันก็นั่งทำการบ้านต่อจนเสร็จติ๊ง~ แชทไลน์ฉันเข้า พี่ธามทักมาหาฉัน บอกให้ฉันไปหาที่ห้องน้ำร้างทางหลังมหาลัย พี่ธามคือคนที่เคยออฟฉันนี่แหละแต่ไม่บ่อย หน้าตาก็โอเคใช้ได้ ขาวตี๋ บ้านรวยพ่อเป็น ส.ส."ฉันฝากส่งงานด้วยนะ" ฉันกดตอบแชทพี่ธามเสร็จแล้วก็หันไปบอกแอม กำลังจะลุกขึ้นเดิน แต่แอมมันรั้งแขนฉันไว้ก่อน"เธอจะไปไหนริน""ห้องน้ำร้าง" แอมมันพยักหน้าเข้าใจที่ฉันพูด แล้วมันก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 14
เลิกเรียน..แอมเป็นคนมาส่งฉันที่คอนโด"อย่าลืมเก็บคำที่ฉันบอกเธอไปคิดด้วยละ""อื้อ"ฉันแยกกันกับแอมขึ้นมาบนห้องแล้วทิ้งตัวนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่แบบเหนื่อยๆ พลางคิดทบทวนคำที่แอมพูดกับฉัน เรื่องที่จะให้ฉันย้ายกลับไปที่บ้านหลังนั้น บ้านที่เป็นเหมือนนรกอ๊อดเสียงออดหน้าห้องดังขึ้น ฉันลุกขึ้นแบบเหนื่อยๆเดินไปเปิดประตูห้อง คนที่ยืนอยู่หน้าห้องของฉันคือไวท์ พอฉันเห็นว่าเป็นไวท์ ฉันก็กำลังจะปิดประตูหนี แต่ถูกไวท์ดันประตูแล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องนี่ก็อีกคนฉันพยายามจะไม่ยุ่งแล้วยังจะมายุ่งกับฉันอยู่ได้"นายรู้ได้ยังไงว่านี่เป็นห้องฉัน""ผมก็เดินเคาะทุกห้องนั่นแหละ" ไวท์พูดติดตลก"นั่น...หน้าพี่ไปโดนอะไรมาพี่ริน" ไวท์เอามือมาจับปลายคางฉันให้หันหน้าไปหาเขา ฉันรีบเบี่ยงหน้าหนี"อย่ายุ่ง""พี่ไปมีเรื่องกับใครมา!!""ตอบมาดิ พี่จะเงียบทำไม" ไวท์ดึงแขนฉันจนฉันเซไปชนกับแผงอกเขา ฉันผลักไวท์ออกแล้วมองหน้าเขานิ่งๆ"บอกว่าอย่ายุ่งไง กลับไปเลยนะแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก" พูดจบฉันก็เดินไปนั่งตรงโซฟาไวท์มองหน้าฉันเหมือนกำลังตัดพ้ออะไรอยู่สักอย่าง แล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ"ยาอยู่ไหน?" ไวท์ถามฉัน"ยาอะไร ?”"ก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 15
พี่ซันกับไวท์รีบวิ่งมาดูฉันที่กำลังนอนเอามือกุมท้องตัวเองอยู่ มันจุกจนแทบจะพูดไม่ออกเลย"มึงอย่ามายุ่ง" พี่ซันผลักไวท์ออกไปจากตัวฉัน แล้วพี่ซันก็พยุงตัวฉันขึ้น"พี่เป็นคนทำพี่รินเจ็บ พี่นั่นแหละอย่ายุ่ง ผมจะพาพี่รินไปหาหมอเอง" ไวท์ดึงฉันออกจากตัวพี่ซันเขาสองคนดึงตัวฉันไปมา ฉันทั้งเจ็บทั้งจุก ไหนยังจะมาเวียนหัวเพราะสองคนนี้เอาแต่ดึงฉันผลัดกันไปผลัดกันมา"หยุด...ออกไป ออกไปทั้งสองคนนั่นแหละ""ไม่" สองคนนั้นพูดพร้อมกันฉันถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้น พี่ซันกับไวท์จะช่วย แต่ฉันปัดมือเขาออก"หลบไป" ฉันเดินแทรกระหว่างพี่ซันกับไวท์"พี่จะไปไหนพี่ริน""ไปมหาวิทยาลัย" ฉันตอบสั้นๆ แล้วเดินไปหน้าประตูห้อง กำลังจะเปิดแต่ถูกพี่ซันดึงไว้ซะก่อน"เธอเจ็บท้องอยู่ไม่ใช่หรือไง เดี๋ยวฉันพาไปโรงบาล" ฉันถอนหายใจออกมายาวๆอีกครั้ง ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ ฉันหันหน้าไปมองไวท์"ไวท์ กลับไปก่อนเถอะ" ฉันบอกให้ไวท์กลับ ที่ฉันพูดแบบนี้เพราะถึงยังไงฉันก็คิดว่าเราไม่ควรข้องเกี่ยวกันอีกแล้ว ตัดซะตอนนี้มันดีที่สุด"พี่ริน มันเป็นคนทำพี่เจ็บนะ" ไวท์มองฉันด้วยแววตาผิดหวัง"ฉันบอกให้นายกลับไปไง...
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02
บทล่าสุด
ผู้หญิงขายตัว ตอนพิเศษ1 ย้อนวันวาน(ไอ้คนขี้หวง)
เรื่องเล่าจากภวริน....ย้อนกลับไปสามปีที่แล้ว ตอนที่มหาวิทยาลัยเปิดเทอมได้อาทิตย์แรก ฉันเรียนปีสองนะเพราะปีหนึ่งฉันเรียนที่อังกฤษแล้วก็ย้ายมาที่ไทย ส่วนพี่ซันอยู่ปีสามขอบอกว่าพี่ซันตามติดฉันยิ่งกว่าอะไร คือถ้าว่างต้องมาหาฉัน ไม่ไปอยู่กับเพื่อน แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของเขานั่นแหละ เรามีลูกด้วยกันแล้วนิมันก็ไม่แปลกที่เราจะตัวติดกันอยู่มหาวิทยาลัยขอบอกว่าพี่ซันฮอตมาก ฮอตยิ่งกว่าตอนเรียน ม.ปลายซะอีก ขนาดพวกชะนีรู้ว่าพี่ซันมีลูกแล้วพวกนางยังโนสนโนแคร์ จ้องจะงาบอย่างเดียวสักวันฉันจะจิกหัวพวกมันมาตบรายบุคคล ยุ่งกับใครไม่ยุ่งมายุ่งกับผัวของอีริน ถึงพี่ซันจะไม่สนใจพวกนางก็เถอะ แต่ฉันไม่ชอบให้มาอ่อย ผัวใครๆก็รักฉันถูกพี่ซันสั่งห้ามไม่ให้ใส่กระโปรงสั้นห้ามใส่เสื้อรัดหน้าอก คือฉันใส่ชุดนักศึกษากระโปรงยาวถึงตาตุ่ม แถมเสื้อไซซ์เอ็กซ์แอล อยากร้องไห้มาก แต่ก็ขัดไม่ได้"ริน กินข้าวไหมเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้""ไม่เอารินไม่หิว""กินพี่ไหม ^_^"ไม่พูดเปล่าค่ะ มือหน้าของพี่ซันวางตรงขาฉันแล้วก็ลูบไปมา"บ้า นี่มันมหาลัยนะ" ฉันมองหน้าพี่ซันแบบดุๆ"งั้นไปโรงแรมกัน^_^""พี่ซัน..." ฉันเรียกชื่อพี่ซันเสียงแข็ง
ผู้หญิงขายตัว Episode 92 The End
ณ ประเทศไทยพอมาถึงไทยมีคนขับรถของที่บ้านฉันมารอรับอยู่แล้ว พ่อกับแม่ของพี่ซันก็รออยู่ที่บ้านของฉันแล้วตอนนี้"หม่ำ หม่ำๆ" นักรบควานมือมาจับที่น่าอกของฉันแล้วก็ซบหน้าลงมา"เดี๋ยวขึ้นรถก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่เอานมให้กินน่า""แมะ หม่ำๆ~" ดูท่าคงจะหิวจริงๆ"รีบไปรถเถอะ"พี่ซันหันมาบอกฉัน ฉันพยักหน้าตอบพอขึ้นมาบนรถฉันก็เอานมให้นักรบกิน จากนั้นเด็กอ้วนก็หลับคาอกฉันไปเลย"ปวดแขนไหม เดี๋ยวพี่อุ้มลูกให้""ไม่เป็นไรค่ะ^_^"ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ บ้านของฉัน...พ่อกับแม่ของพี่ซันแล้วก็ป้านมยืนรอรับอยู่หน้าบ้านจากนั้นเราก็เดินไปนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น นักรบตื่นแล้ว แถมยังมองไปรอบๆบ้านตาแป๋วเลยคงจะแปลกตา"ไหนๆ ปู่ขออุ้มหน่อย"พ่อพี่ซันอ้ามือมาอุ้มนักรบ"เอ่อ หน้าเหมือนปู่มันเลยเว้ย""เหมือนผมดิพ่อ" พี่ซันทำหน้างอคือไม่ได้เลยนะ ถ้าใครพูดว่าลูกหน้าเหมือนคนอื่น พี่ซันไม่ยอมฉันกับแม่มองหน้ากันแล้วก็ยิ้มๆ ฉันละสายตาออกจากแม่ของพี่ซันแล้วก็หันไปหาป้านม"รินคิดถึงป้านมจังเลยค่ะ^_^" ฉันเดินไปสวมกอดป้านม"ป้าก็คิดถึงคุณหนูเหมือนกันค่ะ""ลูกรินหล่อไหมคะ^_^" ฉันผละกอดออกแล้วถามป้านม"น่ารักน่าชังมากเลยค่ะคุณหน
ผู้หญิงขายตัว Episode 91Nc18+
มือหน้าของพี่ซันลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของฉัน มันทำให้ฉันอดที่จะมีอารมณ์ร่วมกับพี่ซันไม่ได้จริงๆเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ถูกถอดออกแล้วโยนทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี นิ้วเรียวของพี่ซันกำลังชักเข้าออกตรงน้องสาวฉันรัวๆ ฉันต้องเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้เพราะกลัวว่าจะร้องครางเสียงดังแล้วลูกจะตื่น"รัดนิ้วพี่แน่นมากริน" พี่ซันโน้มใบหน้ามากระซิบที่หูฉันเสียงกระเซ่า"ระ รินเสียว อ๊า~" พี่ซันชักนิ้วเข้าออกรูเสียวของฉันรัวๆ"ถึงตาพี่แล้วนะ"พี่ซันชักนิ้วออกแล้วก็จับขาฉันแยกออกจากกัน พี่ซันเอาท่อนเอ็นถูๆตรงร่องเสียว ก่อนจะค่อยๆกดท่อนเอ็นดันเข้ามา"อื้อ ระ รินเจ็บพี่ซัน"ฉันจิกแขนพี่ซันจนเป็นรอย เพราะมันรู้สึกเจ็บแล้วก็แสบตรงน้องสาวมากๆกึด! กึด! พรวด! ท่อนเอ็นอันใหญ่ของพี่ซันถูกยัดเข้ามาจนมิด"อ๊า แน่นฉิบ~"ฉันกำผ้าปูที่นอนแล้วเม้มปากแน่น เพราะมันเจ็บมากจริงๆ ฉันไม่ได้มีอะไรกับพี่ซันเกือบปีนึงได้มั่งตรับ ตรับ ตรับ~ พี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียวๆปนกับเจ็บนิดๆ"บะ เบา ดะ เดี๋ยวลูกตื่น อ๊ะ อ๊าง~""อื้ม ซี๊ด~"ยิ่งเหมือนห้ามยิ่งยุพี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบ
ผู้หญิงขายตัว Episode 90 ออกจากโรงพยาบาล
"ค่ะ รินจะแต่งงานกับพี่^_^"พี่ซันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วก็ประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้งเช้าวันใหม่...."อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอริน"ตอนนี้พี่ซันกำลังนั่งหน้าบึ้งหน้างอ ไม่อยากให้ฉันกลับบ้าน"ไม่ได้ค่ะ รินต้องกลับไปปั้มนมให้ลูกนะพี่ซัน""แล้วจะมาโรงพยาบาลอีกตอนไหน""รินคงต้องอยู่กับลูกก่อน เดี๋ยวแม่มาเฝ้านะคะ""พี่อยากให้รินอยู่กับพี่""แล้วลูกละพี่ซัน พี่เป็นพ่อคนแล้วนะ จะมามัวเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ไม่ได้" ฉันมองพี่ซันสายตาดุๆ"ครับ ก็ได้" พี่ซันก้มหน้าตอบ"งั้นรินกลับบ้านก่อนนะคะ""มากอดก่อน" พี่ซันอ้าแขนให้ฉันเข้าไปสวมกอดฉันยิ้มแล้วก็ส่ายหน้าไปมา นิสัยเหมือนเด็กจริงๆ"อย่าไปนานนะ พี่คิดถึง ใจจะขาดถ้าไม่เห็นหน้าริน""เวอร์ !!"พี่ซันกอดฉันแน่น"ปล่อยได้แล้ว รินจะกลับบ้าน"พี่ซันปล่อยกอดออกแล้วก็มองหน้าฉันแบบไม่อยากให้ฉันไปเลยจริงๆ ฉันก็อยากจะเฝ้าพี่ซัน แต่ทำไงได้ ลูกยังเล็กอยู่ณ บ้านของฉันที่กรุงลอนดอน...ตอนนี้ฉันกำลังนั่งให้ลูกอยู่ ส่วนแม่ออกไปเฝ้าพี่ซันที่โรงพยาบาลแล้ว"ริน เดี๋ยวเดือนหน้าฉันต้องกลับไทยนะ" แอมหันมาบอกฉัน"อื้อ แล้วกลับไปทำไมอะ?" ฉันถามกลับอย่างสงส
ผู้หญิงขายตัว Episode 89 นอยด์
นี่ฉันกลายเป็นคนกลัวพี่ซันตั้งแต่เมื่อไหร่กันฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ยืนขึ้นเต็มตัวแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่ซัน ตอนนี้ใบหน้าของฉันกับพี่ซันอยู่ในระดับเดียวกัน"ชักช้า !!"หมับ! ยังไม่ทันที่ฉันจะทำอะไร พี่ซันก็เอามือขึ้นมากดศีรษะของฉันลง ทำให้ปากของเราประกบกันพี่ซันบดขยี้จูบฉันอย่างหื่นกระหาย ลมหายใจที่ติดขัดของพี่ซันรดมาที่ใบหน้าฉันกำลังทำให้ใบหน้าฉันร้อนผ่าวสติหลุดไปชั่วขณะ"อื้ม..."พี่ซันครางออกมาในลำคอเบาๆเมื่อเขารู้สึกพอใจกับรสจูบในตอนนี้พรึ่บ! ฉันเรียกสติกลับมาแล้วดันพี่ซันออก ฉันหอบหายใจแรง จูบเมื่อกี้ของพี่ซันมันเป็นจูบกระชากวิญญาณจริงๆ"ทำไม...!!" พี่ซันถามเสียงเเข็ง"พี่ป่วยอยู่ไม่ใช่หรือไง""พี่ป่วย แต่ไอ้นี่มันไม่ได้ป่วย" พี่ซันชี้ไปที่เป้าของตัวเอง ตอนนี้มันพองตัวจนแทบจะแทงทะลุผ้าห่มของโรงพยาบาลอยู่แล้ว"แต่รินเพิ่งคลอด หมองดมีให้เพศสัมพันธ์""โกหก..." พี่ซันมองฉันแบบไม่เชื่อในคำพูดของฉัน"รินไม่ได้โกหกถ้าพี่ไม่เชื่อพี่ก็ถามหมอดูสิ"พี่ซันทำหน้างอใส่ฉัน"พี่ซันเอาไว้เราหายดีกันทั้งคู่แล้วค่อยมีอะไรกันดีกว่าเนอะ^_^""มันนาน เอาวันนี้ไม่ได้เหรอริน พี่ทนมาเกือบปีแล้วนะ" พี
ผู้หญิงขายตัว Episode 88 อยากเจอหน้าลูก
พี่ซันยกมือขึ้นมาลูบหัวฉัน มันรู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก ที่ผ่านมาทั้งฉันและพี่ซันห่วงแต่ยึดติดกับทิฐิของตัวเองมากจนเกินไป"อย่านอนนานแบบนี้อีกนะรินคิดถึง...ฮึก""พี่ก็คิดถึงรินเหมือนกัน"ฉันผละกอดออก พี่ซันเอื้มมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา"หะ ให้อภัยพี่แล้ว รินพูดจริงนะ" พี่ซันน้ำตาคลอ"ถ้าไม่หายโกรธรินจะมาเฝ้าพี่รินจะมาร้องไห้แบบนี้ทำไม"".....""ป่านนี้รินคงหาผัวใหม่ไปแล้วแหละ""ก็ลองดูสิ จะสั่งฆ่าแม่งให้หมด" พี่ซันจ้องหน้าฉันตาเขม็ง"ทำเป็นเก่ง""ก็เอาดิ แล้วจะรู้ว่าพี่พูดจริงหรือพูดเล่น""พี่ให้รินมีผัวเพิ่มจริงๆเหรอ ใจดีจัง^_^""ริน...!!" พี่ซันเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง"โอ๋ รินพูดเล่น""เหอะ....รู้ไหมว่าพี่คิดมากจริงๆ""มีลูกขนาดนี้แล้ว ยังจะให้รินมีคนใหม่อีกหรือไง พ่อของลูกก็อยู่ตรงนี้ทั้งคน"พี่ซันคลี่ยิ้มหวานให้ฉันทันทีที่ฉันพูดจบ ความรู้สึกตอนนี้มันมีความสุขมาก ฉันไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ"เดี๋ยวรินตามหมอมาตรวจพี่ก่อนนะ""พี่อยากเห็นหน้าลูกจัง...""เดี๋ยวก็ได้เจอค่ะ^_^"ฉันยิ้มหวานให้พี่ซัน แล้วเอื้อมมือไปกดปุ่มบ่นหัวเตียงเรียกหมอพี่ซันถูกพยาบาลพาตัวไปตรวจเช
ผู้หญิงขายตัว Episode 87ทำไมไม่บอกกันสักคำ
แม่พี่ซันเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน"สะ สวัสดีค่ะคุณแม่""ไหน แม่อยากเห็นหน้าหลานพาแม่เข้าไปดูหน่อยลูก" แม่ยิ้มกว้างให้ฉัน"อะ ค่ะๆ"ฉันเดินนำแม่พี่ซันเข้ามาในบ้านแบบงงๆ หรือว่าพี่ซันจะส่งให้แม่มาดูลูกหึ! คงจะไม่กล้ามาเองละสิถ้าพี่ซันมาด้วยตัวเองนะ ฉันสาบานว่าฉันจะเอาน้ำสาดไล่เขาจริงๆภายในบ้านทุกคนมองแม่พี่ซันด้วยความสงสัยเหมือนกันหมด ฉันเองก็ไม่ต่างกันแม่พี่ซันชะโงกหน้าไปมองในเปล แล้วก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ"เหมือนตาซันตอนเด็กๆไม่มีผิด...""....""ตั้งชื่อว่าอะไรลูก""นักรบค่ะ""อื้อ ชื่อนี้ตาซันก็บอกให้แม่มาบอกหนูก่อนที่ตาซันจะผ่าตัด""แต่แม่ไม่มีเวลาเลย แม่ยุ่งๆกับเรื่องผ่าตัดของตาซัน""ผะ ผ่าตัด ผ่าตัดอะไรคะ?" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วมองหน้าแม่พี่ซันอย่างแปลกใจที่คุณแม่พี่ซันพูดมันหมายความว่ายังไง!"เฮ้อ..." แม่ถอนหายใจออกมาเหมือนกำลังกังวลอะไรอยู่สักอย่างยิ่งอาการแม่พี่ซันเป็นแบบนี้ฉันยิ่งรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาซะอย่างนั้น พี่ซันเป็นอะไร ทะ ทำไมต้องผ่าตัด"เกิดอะไรขึ้นคะ...พี่ซัน พะ พี่ซันเป็นอะไรคะแม่"ฉันพูดถามแม่ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ใจฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ"เมื่อเดือนก่อ
ผู้หญิงขายตัว Episode 86 มาทำไม
"เฮ้อ..." แอมถอนหายใจออกมายาวๆ สายตายังคงจับจ้องที่ลูกชายตัวน้อยของฉันอยู่"แกจะตั้งชื่อว่าอะไรริน""นักรบ ฉันจะตั้งชื่อลูกว่านักรบ" พูดจบฉันก็ก้มมองหน้าลูกชายของฉันที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ชื่อนี้พี่ซันเป็นคนตั้งให้ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะให้ลูกจดจำเขา ลูกจะรู้แค่พ่อของเขาเป็นคนตั้งชื่อให้แค่นั้นตอนนี้ฉันออกจากโรงพยาบาลแล้ว ออกมาได้1อาทิตย์แล้ว"แง๊ แง๊ ~" ตอนนี้เสียงลูกชายตัวนอยของฉันดังลั่นไปทั่วบ้านคงจะหิวนมอีกแล้วละสิถึงร้องดังขนาดนี้"โอ๋ๆ หิวนมเหรอครับลูกแม่"ฉันค่อยๆช้อนมือสองมืออุ้มลูกขึ้นมาไว้ที่อก แล้วก็เอานมให้กินครั้งแรกของการให้นมลูกมันจะรู้สึกเจ็บแปลบๆปวดที่ทรวงอกจากแรงดูดของลูก แต่พอผ่านไปสักพักร่างกายฉันมันก็เริ่มคุ้นชินฉันมองดูลูกน้อยกินนมด้วยหัวใจที่พองโต ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าลูก ได้มองลูกกินนมแบบนี้ มันทำให้ฉันลืมอะไรไปหลายอย่างเลย ตอนนี้ฉันมีแต่ลูก ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว"กินเก่งจริงๆเลยนะเรา" ฉันเอามือเขี่ยแก้มที่ขาวเนียนแถมยังนุ่มมากๆของลูกน้อยไปมา แล้วฉันก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข"ริน..."ฉันมองแอมด้วยสายตาดุๆ เพราะจู่ๆมันก็โผล่พรวดเข้
ผู้หญิงขายตัว Episode 85 เงียบหาย(คลอด)
[Talk Rin]พอมาถึงบ้านเห็นประตูหน้าบ้านเปิดไว้อยู่ นี่เปิดไว้รอโจรมาปล้นหรือไงกัน คอยดูเถอะเห็นหน้าพี่ซันจะบ่นให้ฉันเดินเข้ามาด้านในบ้านไม่เจอพี่ซัน ปกติพี่ซันจะนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่างของบ้าน สงสัยจะอยู่บนห้อง"ริน หิวไหม" แอมหันหน้ามาถามฉัน"ยังไม่หิว เดี๋ยวฉันขึ้นห้องก่อนนะ""แหมๆ ปากบอกไม่สนใจ แล้วจะขึ้นไปหาเขาทำไมคะ?" แอมหันมาพูดแล้วก็ยิ้มๆ"ฉันง่วง !! ""จ้า ง่วงก็ง่วง"ฉันเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับแอม เลยตัดบทด้วยการเดินขึ้นมาบนห้องภายในห้องนอน....ไม่มีวี่แววของพี่ซันเลย ข้างล่างก็ไม่อยู่ ในห้องก็ไม่อยู่ ไปไหนของเขากันตอนเย็น...ตอนนี้ฉันกับแอมกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วไม่มีวี่แววของพี่ซันเลย"ริน ไม่บอกพี่ซันลงมากินข้าวด้วยละ แกใจร้ายอีกแล้วนะ""พี่ซันไปไหนก็ไม่รู้" ฉันพูดพร้อมกับเขี่ยข้าวในจานไปมา"อ้าว แล้วพี่ซันไปไหน ฉันก็นั่งอยู่ข้างล่างตลอดไม่เห็นว่าพี่ซันจะเดินลงมาจากบนบ้านเลย""พอกลับมาฉันก็ไม่เจอพี่ซันแล้วไม่รู้ว่าไปไหน""คงไปธุระแหละเดี๋ยวก็มา กินๆข้าวต่อเถอะ"ธุระอะไรกัน พี่ซันมีเพื่อนที่นี่หรือไง ก็ไม่มีนิ นี่มันอังกฤษนะไม่ใช่ไทยสักหน่อยเฮ้อ ทำไมมันรู
