หน้าหลัก / โรแมนติก / ผู้หญิงขายตัว / Episode 08ผมชอบพี่

แชร์

Episode 08ผมชอบพี่

ผู้เขียน: ลำเจียก

ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-02 22:06:16

ณ คอนโดของฉัน

"ขับรถดีๆนะเธอ" ฉันโบกมือบ๊ายบายแอม

"โอเคร พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันมาหาใหม่"

หลังจากที่แอมขับรถออกไปฉันก็เดินขึ้นห้อง

พอมาถึงห้องฉันก็อาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวจะนอน แต่ก่อนจะนอนก็ต้องเข้าไปเช็กเฟซเช็กไลน์ก่อนซะหน่อย

ฉันเลื่อนๆดูหน้าไทม์ไลน์ของเฟสไปเรื่อย จนสายตาฉันดันไปซะดุดกับภาพๆหนึ่งเข้า มันคือภาพของพี่ซันกับจินถ่ายด้วยกันอยู่ที่ไหนสักที่ แคปชั่นที่ใช้โพสต์ลงก็แสนจะเลี่ยนซะอิดซะเอียนสิ้นดี รักกันจริงๆเบื้องหน้าแสนจะดีแต่เบื้องหลังเละทั้งคู่ เหมาะสมกันยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยกซะอีกว่าไหม

ติ๊ง แชทไลน์เข้า แค่มองดูโปรไฟล์รูปที่ส่งข้อความมาก็รู้แล้วว่าคือใคร ฉันกดเข้าไปอ่านข้อความ

ไวท์ "นอนยังครับ...พี่รินคนสวย"

ฉัน "กำลังจะนอน"

ไวท์ "เดี๋ยว..อย่าเพิ่งนอนดิคุยกับผมก่อน"

ฉัน "คุยอะไร?"

ไวท์ "ก็คุยเรื่องอนาคตของเราไงครับ"

ฉันถอนหายใจออกมายาวๆกับความไร้สาระของผู้ชายคนนี้ หยอดเก่งจริงๆ แต่จะบอกให้คำพูดพวกนี้มันไม่ได้ทำให้ใจฉันเต้นรัวเลยสักนิด ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเอาโทรศัพท์วางไว้ตรงโต๊ะบนหัวนเตียง จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเปิดไฟเตรียมตัวจะนอน

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง เสียงแชทเข้ารัวๆ ไม่ต้องเปิดดูก็รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา ฉันไม่ได้สนใจที่จะเปิดอ่านข้อความเพราะตอนนี้ง่วงมากต้องการที่จะพักผ่อน

เช้าวันใหม่....

ติ๊ง (เสียงข้อความเข้า) ยังไม่ทันที่ฉันจะลุกขึ้นจากที่นอนเสียงแชทโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจนฉันรำคาญ ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงมาแล้วกดเข้าไปดูแชทของไวท์ที่ส่งมาให้ฉันยาวเยียด ฉันเปิดอ่าน บลาๆ~ ไม่รู้พิมอะไรมาหนักหนา คนที่บ้านไม่มีใครคุยด้วยหรือไง

ติ๊ง!!

ไวท์ "ตื่นแล้วเหรอครับ"

ฉัน "อื้ม!!"

ไวท์ "ผมกลัวโทรศัพท์ของมันจะระเบิดจัง"

ฉัน "ทำไม?"

ไวท์ "ก็มันอัดแน่นไปด้วยความคิดถึงที่ผมมีให้พี่ไง"

จากนั้นก็ส่งสติกเกอร์รูปหัวใจมารัวๆ ฉันทำได้แค่ถอนหายใจออกมายาวๆ

ฉัน "ถ้าไม่เลิกเล่นฉันจะบล็อกนาย"

ไวท์ "ใจร้าย...อะๆไม่เล่นแล้ว"

ไวท์ "ไปหาอะไรกินกันวันไหมวันนี้?"

ฉัน "ไม่ว่าง"

ไวท์ "หนึ่งหมื่น"

ฉัน "อื้ม...เดี๋ยวอาบน้ำก่อน"

ไวท์ "ส่งโลเคชันมาด้วย เดี๋ยวผมไปรับ" ฉันกดส่งโลเคชันให้ไวท์

จะว่าฉันเห็นแก่เงินก็ได้นะ...ฉันไม่แคร์ ถ้าฉันแคร์สายตาคนอื่นฉันคงไม่มาขายตัวแบบนี้หรอก ความรู้สึกฉันมันตายด้านไปตั้งแต่วันที่ฉันก้าวขาเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นแล้ว...

บ้านที่ฉันเคยอยู่มาตั้งแต่ฉันเกิด

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จไวท์ก็ทักมาบอกว่าถึงแล้ว ฉันทักไปบอกแอมว่าวันนี้ฉันไม่ว่างมีธุระ จากนั้นฉันก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเอายัดใส่กระเป๋า แล้วก็เดินออกจากห้องลงไปหาไวท์ที่กำลังจอดรถรอฉันอยู่หน้าคอนโด

ภายในรถ...

"สวยจังครับ" ไวท์มองฉันตาหวานเยิ้มแล้วก็ฉีกยิ้มให้ฉัน

"จะมองอีกนานไหม ไปได้แล้ว"

รถหรูของไวท์ ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากคอนโดของฉัน

"นอกจากกินข้าวแล้วพี่อยากไปไหนต่ออีกไหม เดี๋ยวผมพาไป" ไวท์หันมาถามฉันแล้วก็หันหน้ากลับไปมองถนนต่อ

"ไม่" ฉันตอบสั้นๆ ตาเหม่อมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย

"พี่อายุยี่สิบเหรอ?"

"นายรู้ได้ไง"

"เรื่องแค่นี้เอง...ทำไมผมจะไม่รู้" พูดจบไวท์ก็ยิ้มหวานให้ฉัน ยิ้มเก่งจริงๆผู้ชายคนนี้ ชีวิตเคยมีเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจบ้างหรือเปล่า ทำไมเขาดูมีความสุขกับชีวิตจังมันช่างต่างกับฉันซะจริงๆ

"ทำไมพี่ชอบทำหน้าตาอมทุกข์อยู่ตลอดเลย"

"มันก็เรื่องของฉัน"

"ชิ...ถามแค่นี้ก็ไม่ได้" ไวท์หันมาจิ๊ปากแล้วก็เบ้ปากใส่ฉันจากนั้นก็หันหน้าไปมองถนนต่อ

หลังจากทานข้าวเสร็จไว้ก็พาฉันมาที่ไหนก็ไม่รู้ ดูๆไปมันก็คล้ายกับที่ปฏิบัติธรรมเหมือนกันนะ ที่นี่เงียบสงบดี บรรยากาศเย็นสบาย

"ชอบที่นี่ไหมครับ?" ไวท์เดินมาซะกิดแขนฉัน

"ก็ดี" พูดจบฉันก็เดินไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ ข้างหน้าจะเป็นคลองน้ำไม่กว้างมากเท่าไหร่

ไวท์นั่งลงข้างๆฉัน จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ ฉันมองไปข้างหน้าภาพสมัยตอนฉันยังเป็นเด็กมันค่อยๆผุดเข้ามาในหัวทีละภาพๆ

ฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ภาพที่ฉันเห็นคือมีเด็กสาวคนหนึ่งอายุประมาณเก้าขวบ กำลังวิ่งเล่นไล่จับกับคุณพ่อคุณแม่อย่างมีความสุข รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ที่เกิดขึ้นเพราะความสุข ภาพที่ฉันเห็นมันคือภาพของฉันในวัยกับเด็กพ่อและแม่ของฉันเอง

"พี่มีอะไรในใจหรือเปล่าพี่ริน...ระบายกับผมได้นะ"

ฉันหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง...แล้วฉันก็ถอนหายใจออกมาแบบเหนื่อยๆ

"ไม่มี ฉันโอเค" ปากพูดตอบแต่สายตาฉันยังคงมองไปด้านหน้า ไม่ได้สนใจหันไปมองคนข้างๆแต่อย่างใด

"ไม่จริงอะ ผมว่าพี่ต้องคิดมากเรื่องอะไรสักอย่างอยู่แน่ๆ"

"เอ๊ะ...บอกว่าไม่มีอะไรไง นายจะมารู้ดีกว่าตัวฉันได้ไง" ฉันหันไปทำตาดุใส่ไวท์

"ผมก็แค่เป็นห่วง...พี่ไม่เห็นต้องมองผมแบบนั้นเลย"

"รู้จักกันแค่สองวัน นายจะมาสนใจฉันทำไม"

"ไม่ใช่แค่สองวันสักหน่อย!!" ฉันมองหน้าไวท์แบบไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ เขารู้จักฉันมาก่อนหน้านี้งั้นเหรอ หรือยังไง

"ไม่ใช่แค่สองวัน...แต่มันคือตลอดไปต่างหาก" พูดจบไวท์ก็ยิ้มหวานให้ฉัน

"ไร้สาระ" ฉันละสายตาออกจากใบหน้าของไวท์แล้วหันกลับไปมองคลองน้ำด้านหน้าเหมือนเดิม

"พี่เคยมีคนรักไหม?" จู่ๆไวท์ก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา

"ไม่เคย"

"พี่ไม่เคยมีแฟนเหรอ" เสียงที่ไวท์ถามฉันดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อย

"อื้ม...ฉันไม่เคยมีแฟน"

"เป็นไปได้ไง..พี่สวยขนาดนี้"

"เพราะฉันขายตัวไง" ฉันเงียบไปสักพัก...ก่อนจะพูดคำนี้ออกไป

"พี่อย่าว่าตัวเองแบบนั้นดิ"

"มันคือความจริง...ฉันก็แค่พูดความจริง"

"แต่ผมไม่ได้คิดแบบนั้นนะ...ผม...คือผม...ผมชอบพี่ ผมชอบพี่จริงๆนะ" ไวท์หันหน้ามามองฉันแววตาของเขาบ่งบอกว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกไปเมื่อกี้คือความจริงที่พูดออกมาจากใจ

"หึ!!...อย่ามาชอบคนอย่างฉันเลย ฉันมันไม่มีอะไรคู่ควรกับนายเลยสักนิด ถ้าเป็นไปได้นายเลิกยุ่งกับฉันจะดีกว่า"

ที่ฉันพูดออกไปแบบฉันแค่อยากให้เขาได้ไปเจอคนที่ดี...ที่พร้อม คนที่ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวแบบฉัน คนอย่างฉันมันไม่เหมาะที่จะโดนใครมาสาระภาพรักหรอก

"ไม่อะ...ผมชอบพี่ แล้วผมก็จะจีบพี่ให้ได้ พี่ริน"

บทที่แล้ว บทต่อไป

ผู้หญิงขายตัว ตอนพิเศษ1 ย้อนวันวาน(ไอ้คนขี้หวง)
เรื่องเล่าจากภวริน....ย้อนกลับไปสามปีที่แล้ว ตอนที่มหาวิทยาลัยเปิดเทอมได้อาทิตย์แรก ฉันเรียนปีสองนะเพราะปีหนึ่งฉันเรียนที่อังกฤษแล้วก็ย้ายมาที่ไทย ส่วนพี่ซันอยู่ปีสามขอบอกว่าพี่ซันตามติดฉันยิ่งกว่าอะไร คือถ้าว่างต้องมาหาฉัน ไม่ไปอยู่กับเพื่อน แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของเขานั่นแหละ เรามีลูกด้วยกันแล้วนิมันก็ไม่แปลกที่เราจะตัวติดกันอยู่มหาวิทยาลัยขอบอกว่าพี่ซันฮอตมาก ฮอตยิ่งกว่าตอนเรียน ม.ปลายซะอีก ขนาดพวกชะนีรู้ว่าพี่ซันมีลูกแล้วพวกนางยังโนสนโนแคร์ จ้องจะงาบอย่างเดียวสักวันฉันจะจิกหัวพวกมันมาตบรายบุคคล ยุ่งกับใครไม่ยุ่งมายุ่งกับผัวของอีริน ถึงพี่ซันจะไม่สนใจพวกนางก็เถอะ แต่ฉันไม่ชอบให้มาอ่อย ผัวใครๆก็รักฉันถูกพี่ซันสั่งห้ามไม่ให้ใส่กระโปรงสั้นห้ามใส่เสื้อรัดหน้าอก คือฉันใส่ชุดนักศึกษากระโปรงยาวถึงตาตุ่ม แถมเสื้อไซซ์เอ็กซ์แอล อยากร้องไห้มาก แต่ก็ขัดไม่ได้"ริน กินข้าวไหมเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้""ไม่เอารินไม่หิว""กินพี่ไหม ^_^"ไม่พูดเปล่าค่ะ มือหน้าของพี่ซันวางตรงขาฉันแล้วก็ลูบไปมา"บ้า นี่มันมหาลัยนะ" ฉันมองหน้าพี่ซันแบบดุๆ"งั้นไปโรงแรมกัน^_^""พี่ซัน..." ฉันเรียกชื่อพี่ซันเสียงแข็ง
ผู้หญิงขายตัว Episode 92 The End
ณ ประเทศไทยพอมาถึงไทยมีคนขับรถของที่บ้านฉันมารอรับอยู่แล้ว พ่อกับแม่ของพี่ซันก็รออยู่ที่บ้านของฉันแล้วตอนนี้"หม่ำ หม่ำๆ" นักรบควานมือมาจับที่น่าอกของฉันแล้วก็ซบหน้าลงมา"เดี๋ยวขึ้นรถก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่เอานมให้กินน่า""แมะ หม่ำๆ~" ดูท่าคงจะหิวจริงๆ"รีบไปรถเถอะ"พี่ซันหันมาบอกฉัน ฉันพยักหน้าตอบพอขึ้นมาบนรถฉันก็เอานมให้นักรบกิน จากนั้นเด็กอ้วนก็หลับคาอกฉันไปเลย"ปวดแขนไหม เดี๋ยวพี่อุ้มลูกให้""ไม่เป็นไรค่ะ^_^"ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ บ้านของฉัน...พ่อกับแม่ของพี่ซันแล้วก็ป้านมยืนรอรับอยู่หน้าบ้านจากนั้นเราก็เดินไปนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น นักรบตื่นแล้ว แถมยังมองไปรอบๆบ้านตาแป๋วเลยคงจะแปลกตา"ไหนๆ ปู่ขออุ้มหน่อย"พ่อพี่ซันอ้ามือมาอุ้มนักรบ"เอ่อ หน้าเหมือนปู่มันเลยเว้ย""เหมือนผมดิพ่อ" พี่ซันทำหน้างอคือไม่ได้เลยนะ ถ้าใครพูดว่าลูกหน้าเหมือนคนอื่น พี่ซันไม่ยอมฉันกับแม่มองหน้ากันแล้วก็ยิ้มๆ ฉันละสายตาออกจากแม่ของพี่ซันแล้วก็หันไปหาป้านม"รินคิดถึงป้านมจังเลยค่ะ^_^" ฉันเดินไปสวมกอดป้านม"ป้าก็คิดถึงคุณหนูเหมือนกันค่ะ""ลูกรินหล่อไหมคะ^_^" ฉันผละกอดออกแล้วถามป้านม"น่ารักน่าชังมากเลยค่ะคุณหน
ผู้หญิงขายตัว Episode 91Nc18+
มือหน้าของพี่ซันลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของฉัน มันทำให้ฉันอดที่จะมีอารมณ์ร่วมกับพี่ซันไม่ได้จริงๆเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ถูกถอดออกแล้วโยนทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี นิ้วเรียวของพี่ซันกำลังชักเข้าออกตรงน้องสาวฉันรัวๆ ฉันต้องเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้เพราะกลัวว่าจะร้องครางเสียงดังแล้วลูกจะตื่น"รัดนิ้วพี่แน่นมากริน" พี่ซันโน้มใบหน้ามากระซิบที่หูฉันเสียงกระเซ่า"ระ รินเสียว อ๊า~" พี่ซันชักนิ้วเข้าออกรูเสียวของฉันรัวๆ"ถึงตาพี่แล้วนะ"พี่ซันชักนิ้วออกแล้วก็จับขาฉันแยกออกจากกัน พี่ซันเอาท่อนเอ็นถูๆตรงร่องเสียว ก่อนจะค่อยๆกดท่อนเอ็นดันเข้ามา"อื้อ ระ รินเจ็บพี่ซัน"ฉันจิกแขนพี่ซันจนเป็นรอย เพราะมันรู้สึกเจ็บแล้วก็แสบตรงน้องสาวมากๆกึด! กึด! พรวด! ท่อนเอ็นอันใหญ่ของพี่ซันถูกยัดเข้ามาจนมิด"อ๊า แน่นฉิบ~"ฉันกำผ้าปูที่นอนแล้วเม้มปากแน่น เพราะมันเจ็บมากจริงๆ ฉันไม่ได้มีอะไรกับพี่ซันเกือบปีนึงได้มั่งตรับ ตรับ ตรับ~ พี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียวๆปนกับเจ็บนิดๆ"บะ เบา ดะ เดี๋ยวลูกตื่น อ๊ะ อ๊าง~""อื้ม ซี๊ด~"ยิ่งเหมือนห้ามยิ่งยุพี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบ
ผู้หญิงขายตัว Episode 90 ออกจากโรงพยาบาล
"ค่ะ รินจะแต่งงานกับพี่^_^"พี่ซันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วก็ประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้งเช้าวันใหม่...."อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอริน"ตอนนี้พี่ซันกำลังนั่งหน้าบึ้งหน้างอ ไม่อยากให้ฉันกลับบ้าน"ไม่ได้ค่ะ รินต้องกลับไปปั้มนมให้ลูกนะพี่ซัน""แล้วจะมาโรงพยาบาลอีกตอนไหน""รินคงต้องอยู่กับลูกก่อน เดี๋ยวแม่มาเฝ้านะคะ""พี่อยากให้รินอยู่กับพี่""แล้วลูกละพี่ซัน พี่เป็นพ่อคนแล้วนะ จะมามัวเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ไม่ได้" ฉันมองพี่ซันสายตาดุๆ"ครับ ก็ได้" พี่ซันก้มหน้าตอบ"งั้นรินกลับบ้านก่อนนะคะ""มากอดก่อน" พี่ซันอ้าแขนให้ฉันเข้าไปสวมกอดฉันยิ้มแล้วก็ส่ายหน้าไปมา นิสัยเหมือนเด็กจริงๆ"อย่าไปนานนะ พี่คิดถึง ใจจะขาดถ้าไม่เห็นหน้าริน""เวอร์ !!"พี่ซันกอดฉันแน่น"ปล่อยได้แล้ว รินจะกลับบ้าน"พี่ซันปล่อยกอดออกแล้วก็มองหน้าฉันแบบไม่อยากให้ฉันไปเลยจริงๆ ฉันก็อยากจะเฝ้าพี่ซัน แต่ทำไงได้ ลูกยังเล็กอยู่ณ บ้านของฉันที่กรุงลอนดอน...ตอนนี้ฉันกำลังนั่งให้ลูกอยู่ ส่วนแม่ออกไปเฝ้าพี่ซันที่โรงพยาบาลแล้ว"ริน เดี๋ยวเดือนหน้าฉันต้องกลับไทยนะ" แอมหันมาบอกฉัน"อื้อ แล้วกลับไปทำไมอะ?" ฉันถามกลับอย่างสงส
ผู้หญิงขายตัว Episode 89 นอยด์
นี่ฉันกลายเป็นคนกลัวพี่ซันตั้งแต่เมื่อไหร่กันฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ยืนขึ้นเต็มตัวแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่ซัน ตอนนี้ใบหน้าของฉันกับพี่ซันอยู่ในระดับเดียวกัน"ชักช้า !!"หมับ! ยังไม่ทันที่ฉันจะทำอะไร พี่ซันก็เอามือขึ้นมากดศีรษะของฉันลง ทำให้ปากของเราประกบกันพี่ซันบดขยี้จูบฉันอย่างหื่นกระหาย ลมหายใจที่ติดขัดของพี่ซันรดมาที่ใบหน้าฉันกำลังทำให้ใบหน้าฉันร้อนผ่าวสติหลุดไปชั่วขณะ"อื้ม..."พี่ซันครางออกมาในลำคอเบาๆเมื่อเขารู้สึกพอใจกับรสจูบในตอนนี้พรึ่บ! ฉันเรียกสติกลับมาแล้วดันพี่ซันออก ฉันหอบหายใจแรง จูบเมื่อกี้ของพี่ซันมันเป็นจูบกระชากวิญญาณจริงๆ"ทำไม...!!" พี่ซันถามเสียงเเข็ง"พี่ป่วยอยู่ไม่ใช่หรือไง""พี่ป่วย แต่ไอ้นี่มันไม่ได้ป่วย" พี่ซันชี้ไปที่เป้าของตัวเอง ตอนนี้มันพองตัวจนแทบจะแทงทะลุผ้าห่มของโรงพยาบาลอยู่แล้ว"แต่รินเพิ่งคลอด หมองดมีให้เพศสัมพันธ์""โกหก..." พี่ซันมองฉันแบบไม่เชื่อในคำพูดของฉัน"รินไม่ได้โกหกถ้าพี่ไม่เชื่อพี่ก็ถามหมอดูสิ"พี่ซันทำหน้างอใส่ฉัน"พี่ซันเอาไว้เราหายดีกันทั้งคู่แล้วค่อยมีอะไรกันดีกว่าเนอะ^_^""มันนาน เอาวันนี้ไม่ได้เหรอริน พี่ทนมาเกือบปีแล้วนะ" พี
ผู้หญิงขายตัว Episode 88 อยากเจอหน้าลูก
พี่ซันยกมือขึ้นมาลูบหัวฉัน มันรู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก ที่ผ่านมาทั้งฉันและพี่ซันห่วงแต่ยึดติดกับทิฐิของตัวเองมากจนเกินไป"อย่านอนนานแบบนี้อีกนะรินคิดถึง...ฮึก""พี่ก็คิดถึงรินเหมือนกัน"ฉันผละกอดออก พี่ซันเอื้มมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา"หะ ให้อภัยพี่แล้ว รินพูดจริงนะ" พี่ซันน้ำตาคลอ"ถ้าไม่หายโกรธรินจะมาเฝ้าพี่รินจะมาร้องไห้แบบนี้ทำไม"".....""ป่านนี้รินคงหาผัวใหม่ไปแล้วแหละ""ก็ลองดูสิ จะสั่งฆ่าแม่งให้หมด" พี่ซันจ้องหน้าฉันตาเขม็ง"ทำเป็นเก่ง""ก็เอาดิ แล้วจะรู้ว่าพี่พูดจริงหรือพูดเล่น""พี่ให้รินมีผัวเพิ่มจริงๆเหรอ ใจดีจัง^_^""ริน...!!" พี่ซันเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง"โอ๋ รินพูดเล่น""เหอะ....รู้ไหมว่าพี่คิดมากจริงๆ""มีลูกขนาดนี้แล้ว ยังจะให้รินมีคนใหม่อีกหรือไง พ่อของลูกก็อยู่ตรงนี้ทั้งคน"พี่ซันคลี่ยิ้มหวานให้ฉันทันทีที่ฉันพูดจบ ความรู้สึกตอนนี้มันมีความสุขมาก ฉันไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ"เดี๋ยวรินตามหมอมาตรวจพี่ก่อนนะ""พี่อยากเห็นหน้าลูกจัง...""เดี๋ยวก็ได้เจอค่ะ^_^"ฉันยิ้มหวานให้พี่ซัน แล้วเอื้อมมือไปกดปุ่มบ่นหัวเตียงเรียกหมอพี่ซันถูกพยาบาลพาตัวไปตรวจเช
ผู้หญิงขายตัว Episode 87ทำไมไม่บอกกันสักคำ
แม่พี่ซันเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน"สะ สวัสดีค่ะคุณแม่""ไหน แม่อยากเห็นหน้าหลานพาแม่เข้าไปดูหน่อยลูก" แม่ยิ้มกว้างให้ฉัน"อะ ค่ะๆ"ฉันเดินนำแม่พี่ซันเข้ามาในบ้านแบบงงๆ หรือว่าพี่ซันจะส่งให้แม่มาดูลูกหึ! คงจะไม่กล้ามาเองละสิถ้าพี่ซันมาด้วยตัวเองนะ ฉันสาบานว่าฉันจะเอาน้ำสาดไล่เขาจริงๆภายในบ้านทุกคนมองแม่พี่ซันด้วยความสงสัยเหมือนกันหมด ฉันเองก็ไม่ต่างกันแม่พี่ซันชะโงกหน้าไปมองในเปล แล้วก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ"เหมือนตาซันตอนเด็กๆไม่มีผิด...""....""ตั้งชื่อว่าอะไรลูก""นักรบค่ะ""อื้อ ชื่อนี้ตาซันก็บอกให้แม่มาบอกหนูก่อนที่ตาซันจะผ่าตัด""แต่แม่ไม่มีเวลาเลย แม่ยุ่งๆกับเรื่องผ่าตัดของตาซัน""ผะ ผ่าตัด ผ่าตัดอะไรคะ?" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วมองหน้าแม่พี่ซันอย่างแปลกใจที่คุณแม่พี่ซันพูดมันหมายความว่ายังไง!"เฮ้อ..." แม่ถอนหายใจออกมาเหมือนกำลังกังวลอะไรอยู่สักอย่างยิ่งอาการแม่พี่ซันเป็นแบบนี้ฉันยิ่งรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาซะอย่างนั้น พี่ซันเป็นอะไร ทะ ทำไมต้องผ่าตัด"เกิดอะไรขึ้นคะ...พี่ซัน พะ พี่ซันเป็นอะไรคะแม่"ฉันพูดถามแม่ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ใจฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ"เมื่อเดือนก่อ
ผู้หญิงขายตัว Episode 86 มาทำไม
"เฮ้อ..." แอมถอนหายใจออกมายาวๆ สายตายังคงจับจ้องที่ลูกชายตัวน้อยของฉันอยู่"แกจะตั้งชื่อว่าอะไรริน""นักรบ ฉันจะตั้งชื่อลูกว่านักรบ" พูดจบฉันก็ก้มมองหน้าลูกชายของฉันที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ชื่อนี้พี่ซันเป็นคนตั้งให้ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะให้ลูกจดจำเขา ลูกจะรู้แค่พ่อของเขาเป็นคนตั้งชื่อให้แค่นั้นตอนนี้ฉันออกจากโรงพยาบาลแล้ว ออกมาได้1อาทิตย์แล้ว"แง๊ แง๊ ~" ตอนนี้เสียงลูกชายตัวนอยของฉันดังลั่นไปทั่วบ้านคงจะหิวนมอีกแล้วละสิถึงร้องดังขนาดนี้"โอ๋ๆ หิวนมเหรอครับลูกแม่"ฉันค่อยๆช้อนมือสองมืออุ้มลูกขึ้นมาไว้ที่อก แล้วก็เอานมให้กินครั้งแรกของการให้นมลูกมันจะรู้สึกเจ็บแปลบๆปวดที่ทรวงอกจากแรงดูดของลูก แต่พอผ่านไปสักพักร่างกายฉันมันก็เริ่มคุ้นชินฉันมองดูลูกน้อยกินนมด้วยหัวใจที่พองโต ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าลูก ได้มองลูกกินนมแบบนี้ มันทำให้ฉันลืมอะไรไปหลายอย่างเลย ตอนนี้ฉันมีแต่ลูก ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว"กินเก่งจริงๆเลยนะเรา" ฉันเอามือเขี่ยแก้มที่ขาวเนียนแถมยังนุ่มมากๆของลูกน้อยไปมา แล้วฉันก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข"ริน..."ฉันมองแอมด้วยสายตาดุๆ เพราะจู่ๆมันก็โผล่พรวดเข้
ผู้หญิงขายตัว Episode 85 เงียบหาย(คลอด)
[Talk Rin]พอมาถึงบ้านเห็นประตูหน้าบ้านเปิดไว้อยู่ นี่เปิดไว้รอโจรมาปล้นหรือไงกัน คอยดูเถอะเห็นหน้าพี่ซันจะบ่นให้ฉันเดินเข้ามาด้านในบ้านไม่เจอพี่ซัน ปกติพี่ซันจะนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่างของบ้าน สงสัยจะอยู่บนห้อง"ริน หิวไหม" แอมหันหน้ามาถามฉัน"ยังไม่หิว เดี๋ยวฉันขึ้นห้องก่อนนะ""แหมๆ ปากบอกไม่สนใจ แล้วจะขึ้นไปหาเขาทำไมคะ?" แอมหันมาพูดแล้วก็ยิ้มๆ"ฉันง่วง !! ""จ้า ง่วงก็ง่วง"ฉันเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับแอม เลยตัดบทด้วยการเดินขึ้นมาบนห้องภายในห้องนอน....ไม่มีวี่แววของพี่ซันเลย ข้างล่างก็ไม่อยู่ ในห้องก็ไม่อยู่ ไปไหนของเขากันตอนเย็น...ตอนนี้ฉันกับแอมกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วไม่มีวี่แววของพี่ซันเลย"ริน ไม่บอกพี่ซันลงมากินข้าวด้วยละ แกใจร้ายอีกแล้วนะ""พี่ซันไปไหนก็ไม่รู้" ฉันพูดพร้อมกับเขี่ยข้าวในจานไปมา"อ้าว แล้วพี่ซันไปไหน ฉันก็นั่งอยู่ข้างล่างตลอดไม่เห็นว่าพี่ซันจะเดินลงมาจากบนบ้านเลย""พอกลับมาฉันก็ไม่เจอพี่ซันแล้วไม่รู้ว่าไปไหน""คงไปธุระแหละเดี๋ยวก็มา กินๆข้าวต่อเถอะ"ธุระอะไรกัน พี่ซันมีเพื่อนที่นี่หรือไง ก็ไม่มีนิ นี่มันอังกฤษนะไม่ใช่ไทยสักหน่อยเฮ้อ ทำไมมันรู

แชร์

Episode 08ผมชอบพี่

บทที่เกี่ยวข้อง

ผู้หญิงขายตัว Episode 09พูดไม่รู้เรื่อง

ผู้หญิงขายตัว Episode 10

ผู้หญิงขายตัว Episode 11

ผู้หญิงขายตัว Episode 12

ผู้หญิงขายตัว Episode 13

ผู้หญิงขายตัว Episode 14

ผู้หญิงขายตัว Episode 15

ผู้หญิงขายตัว Episode 16

บทล่าสุด

ผู้หญิงขายตัว ตอนพิเศษ1 ย้อนวันวาน(ไอ้คนขี้หวง)

ผู้หญิงขายตัว Episode 92 The End

ผู้หญิงขายตัว Episode 91Nc18+

ผู้หญิงขายตัว Episode 90 ออกจากโรงพยาบาล

ผู้หญิงขายตัว Episode 89 นอยด์

ผู้หญิงขายตัว Episode 88 อยากเจอหน้าลูก

ผู้หญิงขายตัว Episode 87ทำไมไม่บอกกันสักคำ

ผู้หญิงขายตัว Episode 86 มาทำไม

ผู้หญิงขายตัว Episode 85 เงียบหาย(คลอด)