LOGINShare
บทที่ 3 ขอเปลี่ยนตัว
Last Updated:
2025-01-15 05:40:57ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าจะพาครอบครัวก้าวผ่านปัญหาในครั้งนี้ไปให้ได้ด้วยวิธีไหน!เพราะไม่ว่าจะมองไปทางไหน ก็ไม่เห็นจะมีทางออกเลยสักทาง
“ทางนั้นเขาส่งคนมาข่มขู่อีกแล้วเหรอคะ” ไม่ผิดไปจากนี้แน่ ไม่อย่างนั้นบ้านทั้งหลัง คงไม่กระจัดกระจายไปด้วยข้าวของมากมายแบบนี้ ลำพังแค่ป้าเธอทำทุกอย่างคนเดียวไม่ได้หรอก!
“ไม่ใช่แค่นั้นนะ! ก่อนกลับพวกมันยังพากันยกแจกันจีนโบราณของฉันติดมือไปด้วย นี่ฉันจะทำยังไงดียัยเอม! แกพอจะมีเพื่อนฝูงให้หยิบยืมเงินมาสักหน่อยไหม” อย่างน้อยถ้าจ่ายดอกไปก่อน บางทีทางนั้นอาจให้เวลานางกับครอบครับเพิ่มขึ้นอีกสักนิด
ก็ไหนว่าเห็นแก่ความสัมพันธ์อันดีงามที่เคยมีร่วมกันมาไง! มาทำแบบนี้มันเท่ากับหยามศักดิ์ศรีกันชัดๆ แล้วนี่น่ะหรือ คือสิ่งที่นางผู้สืบสายเลือดหม่อมสมควรจะได้รับ!
“ไม่มีหรอกค่ะคุณป้า เพื่อนเอมแต่ละคน ก็ลูกชาวบ้านหาเช้ากินค่ำกันทั้งนั้น” เอมมิกาตอบกลับผู้เป็นป้าอย่างจนใจ ใช่ว่าไม่อยากช่วย แต่เพื่อนของเธอแต่ละคนก็มีชีวิตลำบากไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ ครั้นจะให้แบกหน้าไปหยิบยืมมา ก็คงได้มากสุดแค่หลักพันเท่านั้น
“แล้วนี่ฉันจะทำยังไงดี!” อีกฝ่ายยังคงคร่ำครวญถึงความโชคร้ายในชีวิต ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็เหมือนว่ามันจะมืดบอดไปหมด!
อย่าว่าแต่หาเงินมาใช้หนี้เลย เงินในบัญชีที่มี ก็เริ่มจะหมดลงไปทุกวัน เพราะบริษัทขาดทุนมาเป็นเวลานาน อีกทั้งนางเองยังไม่มีหัวการค้า คนที่พอจะรู้เรื่องก็ดันมาด่วนชิงตายไปเสียก่อน
ซ้ำยังไม่ตายไปเปล่า แต่ทิ้งหนี้สินไว้ให้ดูต่างหน้าด้วยอีก!
“หรือฉันต้องตายตามลุงของแกไปอีกคน! แบบนั้นเรื่องทุกอย่างมันจะจบไหม ฉันอยากตาย ฉันอยากตายไปเสียให้พ้นๆ” อยู่ไปก็มีแต่จะอายคนเปล่าๆ ตายไปเลยเสียยังจะดีกว่าจะได้จบๆ ไป! และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย....ที่ความคิดเหล่านี้ว่ายวนเข้ามาในหัว หากไม่ติดว่าเป็นห่วงลูก กลัวว่าอีกฝ่ายอาจได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจโง่ๆ ของตัวเอง นางคงตัดสินใจทำไปนานแล้ว อย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องทนอยู่ให้อับอายชาวบ้านชาวช่องเขาแบบนี้!
“คุณป้า! อย่าคิดแบบนั้นนะคะ เอมจะไปเจรจากับเขาเองค่ะ!” เธอทนเห็นป้าตกอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้อีกแล้ว ทนไม่ได้แล้วจริงๆ แม้จะสำนึกดีว่าตัวเองไม่ใช่คนที่ทางนั้นต้องการตัวมาตั้งแต่แรก แต่ถึงจะรู้แบบนั้นก็ยังอยากลองพยายามดูสักครั้ง อย่างน้อยก็ขอให้เธอได้ลอง!
“แกเนี่ยนะจะไปเจรจา น้ำหน้าอย่างแกจะไปทำอะไรได้!” ขนาดนางที่เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ ทางนั้นมันยังตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า ประสาอะไรกับหลานสาวสามี มากสุดก็คงแค่ถูกไล่กลับมา!
หากฝ่ายนั้นไม่ย้ำชัดว่าต้องการแค่เพียงลูกสาวของนางคนเดียวเท่านั้น บางทีนางอาจจะเกลี่ยกล่อมให้หลานสาวสามีไปแทน ซึ่งก็เชื่ออย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าเอมมิกาจะไม่ปฏิเสธคำขอ!
“เอมจะลองไปขอร้องเขาดูค่ะ เผื่อว่าเขาจะยอมให้เราผ่อนผัน คุณป้าให้เอมลองนะคะ เอมสัญญาค่ะ ว่าจะทำทุกอย่างให้เขายอมตกลงให้ได้” คำพูดนี้เองที่มันทำให้คนฟังชะงัก ซึ่งจะว่าไปแล้ว ลองดูก็ไม่ผิดนัก ในเมื่อตอนนี้นางไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ไม่มีแล้วจริงๆ
เอมมิกาเดินทางมายัง ‘จุดนัดพบ’ เจ้าหนี้หน้าเลือด ด้วยหัวใจที่ยังเต้นกระหน่ำไม่หยุด เธอไม่แน่ใจว่าการมาของตัวเองจะเกิดผลมากน้อยแค่ไหน แต่เพื่อป้ากับพี่สาวแล้ว เธอยอมทำทุกอย่าง ไม่ว่ามันจะยากเย็นสักแค่ไหน ขอแค่สิ่งนั้นมันเปลี่ยนใจ ‘เขาคนนั้น’ ได้ เธอพร้อมจะทำทุกอย่างจนกว่าเขาจะยอมใจอ่อน!
“คุณ...คือคนที่คุณหญิงส่งมาใช่ไหมครับ” ผู้ชายวัยกลางคนที่เดินออกมารับกันเอ่ยถามขึ้น เหมือนจะไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นัก แต่แถวนี้นอกจากคนตรงหน้าแล้ว เขาก็ไม่เห็นว่าจะมีใครคนไหนสวมชุดสีฟ้าครามตามคำบอกกล่าว ที่เพิ่งได้รับมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้อีกเลย
‘ดิฉันส่งคนไปเจรจาเรื่องหนี้สินที่ทางเราติดค้างเอาไว้ ได้โปรดให้เธอเข้าพบเจ้านายของคุณสักครั้งเถอะนะคะ ถือว่าฉันขอร้องก็ได้ จะให้ไหว้ฉันก็ยอม เธอสวมชุดเดรสสีฟ้าคราม ตัวเล็กๆ คุณหาเธอเจอไม่ยากนักหรอก ไม่แน่บางทีเธออาจเปลี่ยนใจเจ้านายคุณเรื่องหนี้…’ ไม่ทันที่เขาจะได้รับปากอะไรกลับไป อีกฝ่ายก็ชิงวางสายหนีไปเสียก่อน ทำให้เขาต้องวิ่งหน้าตั้งลงมารับแขกยามวิกาลอย่างเลี่ยงไม่ได้ อีกทั้งเจ้านายเองก็อยากเจอคนที่ฝ่ายนั้นส่งมาเพื่อเจรจาเช่นกัน
‘ไปรับมา ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าฝ่ายนั้นจะมาไม้ไหน
Related chapters
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 4 พบเจอ
“ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณคือ...” “ผมชื่อศาตราครับ นายให้ผมมารับคุณขึ้นไปพบข้างบน” เอมมิกาพยักหน้ารับทราบ ก่อนจะเดินตามชายคนดังกล่าวไปยังลิฟต์วีไอพี ที่รู้เพราะมีแค่เธอกับเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ขึ้น ในขณะที่คนอื่นนั้นต้องไปใช้ตัวถัดไป หญิงสาวถูกพามายังห้องๆ หนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องที่ดีที่สุดของโรงแรมแห่งนี้ เธอเรียกความกล้าให้ตัวเองอยู่ครู่ใหญ่ เพื่อเงยหน้าขึ้น หลังจากที่ก้มมันอยู่นาน นับตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในห้องนี้ ห้องที่มีใครบางคนนั่งรอเธออยู่ที่โซฟามุมห้องด้วยท่าทีปกติ ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลยกับการมาของเธอ “ฉันชื่อเอมมิกาค่ะ เป็นหลานสาวของคุณลุงปราบ ลูกหนี้ของคุณ” เธอกล่าวแนะนำตัวเองเพียงสั้นๆ เพราะไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะบอกเรื่องราวของตัวเอง ให้กับคนตรงหน้าได้รับรู้ไปมากกว่านี้ ยิ่งเห็นสายตาของเขาที่มองมา ยิ่งทำให้รู้สึกไม่ถูกชะตาด้วย คนที่ใช้สายตาเหยียดหยามยามมองคนอื่น คงไม่ใช่คนดีเท่าไหร่นัก! ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้อยากจะตัดสินคนแค่ภายนอกหรอกนะ แต่เพราะสายตาของเขาตอนนี้ มันบอกให้เธอรู้ว่าเขาคงเป็นคนแบบนั้นจริงๆ เขาคงคิด...ว่าผู้หญิงทุกค
Last Updated : 2025-01-15ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 5 ไม่ยอมอ่อนข้อ
“ถ้าเรื่องที่คุณจะพูดมีแค่นี้ ผมคงต้องขอตัว ฝากไปบอกคุณป้าคุณด้วย ว่าถ้าภายในวันนี้ผมยังไม่ได้รับคำตอบที่ถูกใจ ก็ เตรียมตัวเก็บกระเป๋าเอาไว้ได้เลย เพราะว่าครั้งนี้ผมจะไม่ใจดีเหมือนที่แล้วๆ มาอีก!” เขาคิดว่าตัวเองให้เวลาครอบครัวนี้มานานเกินพอแล้ว จากนี้ไปคือของจริง และจะไม่มีการปราณีใดๆ อีก ในเมื่อเขาหยิบยื่นน้ำใจไปให้แล้วแต่ไม่ยอมรับ ก็พอกันที! “ให้ฉันไปแทนได้ไหมคะ!” เอมมิกาตัดสินใจเอ่ยขึ้นในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่เขาจะได้ทันลุกขึ้นและเดินหนีกันไป แน่นอนว่านี่เป็นทางออกเดียวที่คิดออก ทางเดียวจริงๆ “ว่าไงนะ พูดอีกทีสิ!” ไม่บ่อยนักที่จะมีคำพูดของใครสักคนหยุดเขาเอาไว้ได้ นี่นับว่าเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีเลยทีเดียว “ให้ฉันไปแทนพี่ตาได้ไหมคะ! ฉันสัญญา ว่าจะชดใช้ให้คุณทุกบาททุกสตางค์แทนครอบครัวของเรา!” คุณลุงกับคุณป้ามีบุญคุณกับเธอมาก หากไม่ได้พวกท่านยื่นมือเข้ามาช่วย เธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะมีชีวิตอยู่มาถึงวันนี้รึเปล่า ไม่ว่าเรื่องไหนถ้ามันจะช่วยพวกท่านได้เธอยินดีทำ ต่อให้สิ่งนั้นมันจะทำให้เธอต้องสูญสิ้นความเป็นคนก็ช่าง นาทีนี้เธอยอมทำทุกอย่างข
Last Updated : 2025-01-19ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 6 ลองดี
ถ้าวันนี้เธอทำให้เขาพอใจได้ หนี้ทั้งหมดของครอบครัวก็จะกลายเป็นโมฆะ พี่สาวกับป้าจะได้มีความสุข ในขณะที่เธอต่อให้จะต้องไปตกนรกที่ไหนก็ยอมทั้งนั้น ขอแค่ทำให้ครอบครัวผ่านพ้นเรื่องบ้าๆ พวกนี้ไปให้ได้ ต้องแลกด้วยอะไรเธอยอมทั้งนั้น!“คะ...คุณต้องรับปากมาก่อนว่าจะเลิกยะ...”“ผมจะไม่รับปากอะไรทั้งนั้น ตราบใดที่ยังไม่ได้เห็นด้วยตาว่าคุณมีดีมากพอที่จะทำให้ผมยอมเสียเวลาด้วย!” ไม่มีทางให้เธอได้เลือกแล้วจริงๆ หากไม่ตัดสินใจทำตอนนี้ โอกาสที่ว่าคงไม่วนกลับมาอีกแล้ว และนั่นก็หมายถึงความซวยคงตกไปอยู่ที่ป้า หรือไม่ก็พี่สาวของเธอ‘ลุงฝากป้ากับยัยตาด้วยนะเอม อนาคตสองคนนั้นอาจสร้างปัญหาให้เอมไปบ้าง แต่เอมก็อย่าทอดทิ้งพวกเขาเลยนะลูก เรามีกันแค่นี้ ถือว่าลุงขอร้อง...เอมจะรับปากลุงได้ไหม’ คงเป็นคำพูดนี้ของคุณลุงผู้ลาลับ ที่ทำให้มือของเธอเริ่มกลับมามีเรี่ยวแรงขึ้นอีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถบังคับมันไม่ให้สั่นได้ ยามที่ต้องมาเปลือยกายต่อหน้าผู้ชายแปลกหน้า ที่เพิ่งจะได้พบเจอกันวันนี้เป็นวันแรกกระทั่งชุดราคาแพงของพี่สาวที่ผู้เป็นป้าเอามาให้ยืมสวมใส่หลุดพ้นไปจากร่าง ก็ยังไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากป
Last Updated : 2025-01-19ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 7 คนใจร้าย
“ขอโทษค่ะที่มาสาย เสี่ยรอนานไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานที่เต็มไปด้วยความฝืนใจ หากแต่จะให้ทำยังไงได้ ในเมื่อตอนนี้เวลานี้ เธอไม่มีทางอื่นไหนให้ได้เลือกอีกแล้ว “นานกว่านี้เสี่ยก็รอได้ ไหนหนูเอมว่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับเสี่ยว่ามาได้เลยไม่ต้องเกรงใจ เรามันคนกันเองทั้งนั้น” เธอจำเป็นต้องใช้ความกล้าเป็นอย่างมากสำหรับเรื่องที่กำลังจะเอ่ยออกไป แต่ในเมื่อไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้ว และคนตรงหน้าก็ดูเหมือนจะเป็นทางออกเดียวที่มี จึงยอมรับทั้งๆ ที่ใจไม่อยากทำ “เอม...มีความจำเป็นต้องใช้เงินห้าล้าน เสี่ยยังจำข้อเสนอที่เคยบอกเอมไว้ได้ไหมคะ เอมยินดีรับข้อเสนอนั้น แลกกับเงินห้าล้าน ซึ่งนั่นหมายถึงว่าเสี่ยจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ” เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ทางออกเดียวที่พอจะมองเห็นก็คงมีแต่เสี่ยพิบูรณ์ที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนทุกครั้งที่พบหน้า ว่าท่านต้องการเธอไปเป็นเด็กเลี้ยงลับๆ ซึ่งที่ผ่านมาเธอก็บอกปัดไปโดยตลอด ไม่นึกด้วยซ้ำว่าจะมีวันนี้ วันที่ต้องเป็นฝ่ายนัดท่านออกมาเสนอตัวให้ด้วยตัวเอง! “ห้าล้านมันจะไม่แพงไปหน่อยเหรอ เสี่ยคิดว่า...สักสองล้านกำลังดี” หา
Last Updated : 2025-01-19ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 8 ทางเลือก
ต้องใช้เวลาครู่ใหญ่ กว่าเอมมิกาจะเรียกสติกลับคืนมา ถึงได้รีบพาตัวเองกลับมาที่โต๊ะ ก่อนจะพบเข้ากับภาพที่ทำให้ตกใจ “นี่มันอะไรกันคะเสี่ย!” คู่ค้าคนสำคัญของเธอไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว ข้างๆ เขา ยังมีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันถึงสองคนนั่งอยู่ด้วย แต่สิ่งที่ทำให้เธอกลัว เห็นจะหนีไม่พ้นสายตาของพวกมัน! ที่จ้องมองเธอขึ้นลง ราวกับกำลังสำรวจสินค้าอยู่ก็ไม่ปาน “เสี่ยมาคิดๆ ดูแล้ว เงินตั้งห้าล้านมันเยอะเกินไปหน่อยเลยชวนเพื่อนๆ มาสนุกด้วยกัน หนูเอมคงไม่มีปัญหาหรอกใช่ไหม...” คำตอบที่ได้ทำให้เธอหน้าชา แต่ครั้นจะปฏิเสธก็ไม่กล้า ด้วยกลัวว่าจะไม่ได้เงินห้าล้านไปช่วยครอบครัวที่กำลังถูกบีบจากเจ้าหนี้สารเลว คนที่คงไม่ทุกข์ร้อนอะไรมากนัก หากเงินจำนวนที่ว่านั้น มันจะต้องแลกมาด้วยความทรงจำเลวร้ายที่สุดของเธอ! “ไปกันเถอะอาหนูเอม เสี่ยจองห้องข้างบนเอาไว้แล้ว” เธอไม่มีทางเลือกอื่นเลยนอกจากจำต้องเดินไปตามแรงฉุด แต่เหมือนชีวิตเธอจะไม่หมดสิ้นความซวยลงง่ายๆ เพราะระหว่างทางนั้นเธอกลับต้องมาเดินสวนกับใครอีกคน เข้าโดยบังเอิญเข้าอีกรอบ! ซึ่งเขา...ก็ไม่แม้แต่จะหันมา
Last Updated : 2025-01-19ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 9 ข้อเสนอ
“ฉันจะขายหรือไม่ขาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย ปล่อยนะ ฉันเจ็บ!” เธอยอมถูกเสี่ยพวกนั้นรุมโทรมจนหมดแรง ยอมละทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดที่มีของตัวเอง ดีกว่าต้องมาทนเห็นหน้าคนเลวตรงหน้านานไปมากกว่านี้! เกลียดเขาไม่รู้จะสรรหาคำใดมาเอ่ย มันถึงจะสาสมกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ! “ถ้าร่านอยากขายนัก! ผมก็จะซื้อไว้เอาบุญเอง! แต่ราคาค่างวดคงต้องดูกันอีกที!” สิ้นคำนั้นมือหนาก็กระชากต้นคอของคนถือดีเข้ามาใกล้ ก่อนจะบดริมฝีปากเข้าหาหล่อนอย่างแรง ท่ามกลางความรู้สึกที่ว่า...ไม่มีความจำเป็นอะไร ที่เขาต้องอ่อนโยนกับผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงิน โดยเฉพาะคนถือดีตรงหน้าคนนี้แล้ว ยิ่งไม่จำเป็นไปกันใหญ่! “อื้อ! ปล่อยนะ!” แรงเท่ามดหรือจะสู้แรงของเขาได้ แค่คิดว่าทั้งหมดนี้หล่อนทำเพราะหวังผลบางอย่าง เขาก็รู้สึกสะอิดสะเอียนเต็มกลืน แต่กระนั้นลึกๆ ในใจก็ยังแสดงความรู้สึกต้องห้ามบางอย่างออกมาอยู่ดี จูบที่เต็มไปด้วยความหยาบคาย ทำให้หญิงสาวรู้สึกแสบร้อนไปทั่วทั้งริมฝีปาก แต่ถึงกระนั้นคนใจร้ายก็ยังไม่คิดจะใจอ่อนยอมอ่อนข้อให้กันเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นเพราะว่าเขามีความเชื่ออย่างหนึ่ง ว่าอาการขัดขืนท
Last Updated : 2025-01-19ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 10 ต่อกร
“อีกนิดเดียว อดทนหน่อย...” เพราะความเป็นคนที่ปลอบโยนใครไม่เป็น นี่จึงถือเป็นคำพูดที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่สมองจะคิดออก แต่กระนั้นกานต์ก็ยังพยายามอย่างยิ่งที่จะค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป แม้การทำแบบนั้น มันจะยิ่งทำให้เขาทรมานเจียนตายก็ตาม“ฉันไม่ไหว...อื้อ!”ไม่ไหวก็ต้องไหว เพราะทั้งหมดนี้หล่อนเป็นคนเลือกเอง ไม่ใช่เขา! ชายหนุ่มคิด ก่อนจะอาศัยจังหวะที่อีกคนเผลอ กดแทรกตัวตนให้จมดิ่งเข้าสู่ความคับแน่นเพียงรวดเดียว ท่ามกลางเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น แต่นั่นกลับใช่สิ่งที่เขาต้องให้ความสนใจไม่! เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้...ที่เขาลืมป้องกัน! นี่ต่างหากคือสิ่งที่มันน่าหงุดหงิดเอามากๆ แต่กระนั้นจะให้หยุดกลางครันเพื่อไปหาถุงยางมาใส่ก็ใช่เรื่อง มาถึงขั้นนี้แล้วก็มีแต่ต้องไปต่อ…ต้องไปต่อให้สุดเท่านั้น! “อ๊ะ! คุณ เบาหน่อย ฉันเจ็บ...” แรงกระแทกกระทั้นที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้เอมมิกาต้องเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงปนแรงสะอื้น หากแต่แทนที่จะเมตตา เขากลับเพิ่มแรงขยับโยก...ราวกับจะตอกย้ำให้ได้รู้ ว่าคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับคนอย่างเขาทุกสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นยาวนานราวกับจะไม
Last Updated : 2025-01-19ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 11 แรงทั้งคู่
“เงียบ!” เป็นกานต์ที่ตวาดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน ก่อนจะพาคนดื้อเงียบในอ้อมแขนไปส่ง พร้อมทั้งยืนรออยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน กระทั่งอีกฝ่ายเดินกลับออกมา ถึงได้อุ้มกลับมาส่งที่เตียงให้ตามเดิม “อีกสามวันผมจะไปรับ เตรียมตัวให้พร้อม และอย่าคิดตุกติกอะไรอีก เพราะว่าผมจะไม่ใจดี!” นั่นถึงเขาไม่บอก เธอก็รู้อยู่แล้วว่าเขาใจร้ายแค่ไหน ดูจากสิ่งที่เขาทำกับเธอมาตลอดคืนก็พอจะทำให้รู้ ว่าผู้ชายคนนี้ใจดีกับใครไม่เป็น! อาการดื้อเงียบของคนข้างกาย ทำให้ชายหนุ่มเริ่มกลับมามีอารมณ์ขึ้นอีกรอบ เขาตวัดมือเพียงครั้งเดียว ร่างบอบบางแต่ทว่ากลับอวบอิ่มในบางจุด ก็ปลิวว่อนเข้ามาหาตัวอย่างง่ายดาย นั่นยิ่งเพิ่มความชัดเจนในเรื่องที่ว่าหล่อนบอบบางเกินไปสำหรับเขาให้ได้รู้ แต่ถึงจะรู้ไปก็เท่านั้น มันไม่ได้ทำให้เขานึกอยากจะหยุดสิ่งที่คิดจะทำอยู่ดี! “อีกสักรอบก่อนกลับก็แล้วกัน!” เพราะอยากเอาชนะความอวดดีของหล่อน เสียงเข้มถึงได้เอ่ยขึ้น และไม่ลืมกระชากต้นแขนที่เต็มไปด้วยร่องรอยรักเข้าหาตัวอย่างแรง เป็นผลให้อีกคนเริ่มขัดขืน เมื่อสำนึกได้ว่าเขากำลังจะทำอะไรกับร่างกายตน! “ฉะ...ฉัน
Last Updated : 2025-01-19
Latest chapter
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทส่งท้าย
“คุณโสก็สวยค่ะ เหมาะสมกับพี่คีมากด้วย งานแต่งของพวกคุณเอมอาจไม่ได้ไป ถ้ายังไงขออวยพรล่วงหน้าเลยก็แล้วกันนะคะ” เจ้าของเสียงหวานขานรับ ก่อนจะหันไปมองรักแรกของตัวเองนานร่วมนาที…”เอมขอให้พี่คีมีความสุขมากๆ นะคะ เอมเชื่อว่าคุณโสจะทำให้พี่คีมีความสุขค่ะ” ถ้าเพียงแต่เขายอมเปิดใจสักนิด บางทีอาจได้เห็นบางสิ่งจากดวงตาคู่สวยคู่นั้น ที่จนกระทั่งตอนนี้มันก็ยังจดจ้องอยู่ที่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ทั้งหมดนี้ทำให้เธอเหมือนได้ย้อนกลับไปมองดูตัวเองอีกครั้ง ตัวเองที่เคยตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ ก่อนที่ความเป็นจริงจะผลักให้เธอตื่นจากฝัน ตื่นขึ้นมาพบว่าเธอกับเขานั้นแตกต่างกันแค่ไหน แต่กับผู้หญิงตรงหน้านี้โชคดีกว่าเธอมากที่เกิดมามีพร้อมทุกสิ่ง จะเหลือก็แค่ต้องพยายามอีกสักนิด ทำให้พี่คีรักให้ได้ก็เท่านั้น! “ช่างเรื่องของพี่เถอะ ว่าแต่เอมเถอะ มั่นใจแล้วจริงๆ ใช่ไหม ว่าทั้งหมดนี้คือความรัก” เรื่องราวระหว่างเอมมิกากับผู้ชายคนนั้นเกิดขึ้นเร็วเกินไป นั่นเลยทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นความรักอย่างที่เธอบอกจริงๆ เพราะหากไม่ใช่ความรัก เอมมิกาก็ยังพอมีโอกาสจบทุกสิ่ง และถ้าหากเธอเลือกแบบนั้น
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 33
หลังจากได้เมียกลับคืนมา กานต์ก็แทบไม่ยอมให้อีกฝ่ายคลาดสายตาไปไหน การกระทำนั้นเองที่มันทำให้เอมมิการู้สึกอึดอัดไม่น้อยสุดท้ายเมื่อทนไม่ไหวถึงได้ตัดสินใจเปิดอกพูดคุยกับเขาตรงๆ “เอมไปแค่ร้านกาแฟเอง พี่กานต์ไม่ต้องไปด้วยก็ได้” ทะเบียนสมรสก็ยอมจดด้วยแล้วแท้ๆ ไม่รู้จะกลัวเธอหนีไปไหนอีก “ก็พี่อยากไปด้วย” “เอมไม่หนีไปไหนแล้วค่ะ นี่พี่กานต์ไม่เชื่อใจเอมเหรอคะ” “ก็ได้ครับ แต่ห้าโมงต้องถึงบ้านนะ ไม่อย่างงั้นพี่จะออกไปรับด้วยตัวเองจริงๆ” หญิงสาวรับคำพร้อมรอยยิ้ม และไม่ลืมขยับไปจูบเบาๆ ที่แก้มสาก แทนคำขอบคุณที่เขาทำตัวน่ารักมากขึ้นไปทุกวัน แม้จะจดทะเบียนกันแล้ว หากแต่สิ่งที่กานต์หวังจะทำให้ภรรยานั้นกลับเป็นสิ่งที่สร้างความปวดหัวให้กับเขาไม่น้อย และถ้าไม่ใช่เพราะอยากเห็นเมียรักมีความสุขที่ได้สวมใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ ให้ตายเขาก็คงไม่มานั่งอยู่ที่นี่ตรงนี้ ต่อหน้าผู้เป็นป้าของเธอแน่! “แค่รักอย่างเดียวมันไม่ได้หรอกนะคะ ถึงยัยเอมจะเป็นหลาน แต่ดิฉันกับสามีก็เลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีไม่ต่างอะไรกับลูกแท้ๆ ของตัวเองเลยสักนิด แล้วอยู
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 32 เจออีกครั้ง
“นี่เมลต้องหางานใหม่อีกแล้วเหรอคะ เสียดายจัง!” อีกฝ่ายบ่นอุบอิบ ก่อนจะลอบยิ้มเมื่อเพื่อนสนิทยืนยันบางสิ่งกลับมาเบาๆ “ไว้ผมจะหางานที่เหมาะสมกับคุณให้ ต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆ” เพราะเมียไม่ปลื้ม เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องขอร้องให้เพื่อยุติการทำหน้าที่พี่เลี้ยงของลูกเป็นการถาวรนับตั้งแต่วันนั้นที่เอมมิกาหนีไป ซึ่งอีกฝ่ายก็พร้อมที่จะเข้าใจถึงความจำเป็นของเขา “เมลจะยกโทษให้ ถ้าคุณตามหาน้องเอมให้เจอ ถ้าไม่เจอก็อย่าฝันเลย ว่าเมลจะยอมให้อภัย!” นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้สนทนากับอีกฝ่ายตามลำพัง ก่อนที่จะส่งเธอไปทำงานในสำนักงานของไร่ ซึ่งก็เหมือนว่าเมลจะชอบงานนั้นมากกว่างานพี่เลี้ยงเสียอีก! “นายครับ”เสียงเรียกจากคนสนิททำให้คนที่กำลังคิดอะไรเงียบๆ ตามลำพังเงยหน้าขึ้น ทันทีที่ได้เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย ก็รู้ได้ทันทีว่างานที่เขาสั่งให้ไปทำนั้น คงจะล้มเหลวไม่เป็นท่าเหมือนทุกที “จ้างนักสืบเพิ่มอีก แพงแค่ไหนฉันก็พร้อมจ่าย!” ขอแค่ให้เขาได้เจอเมียอีกครั้ง ต่อให้ต้องเสียมากกว่านี้เขาก็พร้อมจ่ายอย่างไม่ลังเล ให้มันรู้กันไปเลยว่านักสืบพวกนั้นจะไร้ประสิทธิภาพถึ
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 31 ปล่อยมือ
ร่องรอยของคราบน้ำตาหยดแล้วหยดเล่ายังหลงเหลือให้ได้เห็น มันทำให้อดคิดไม่ได้เลยว่ากว่าจะข่มใจเขียนไอ้จดหมายบ้าๆ ฉบับนี้เสร็จ เมียเขาต้องเสียน้ำตาไปมากสักแค่ไหนกัน! แล้วเรื่องอะไรต้องมาบอกให้เขากับลูกแบ่งพื้นที่ว่างให้คนอื่น ในเมื่อที่ตรงนั้นมันเป็นของเธอ เธอเท่านั้นไม่ใช่ใครที่ไหนก็ได้! กานต์ใช้เวลาตลอดทั้งวันที่เหลือหมดไปกับการตามหาแม่ของลูกในสถานที่ที่คิดเอาเองว่าเธอน่าจะไป นี่ถ้าไม่ติดว่าเคยเห็นการปะทะคารมของเมียกับคุณหญิงนั่นในงานเลี้ยงมาก่อนเขาอาจจะบุกไปที่บ้านของหมอนั่นแล้ว สุดท้ายที่ทำได้ก็มีแค่ขอให้พี่สาวเมียช่วยสืบให้ ก่อนจะพบว่าเอมมิกาไม่ได้ไปอยู่กับหมอนั่น ‘เอมเขาก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ เวลารู้สึกอะไรมักจะไม่ค่อยพูดออกมา แม้แต่สิเองก็ยังไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าน้องต้องเจอกับอะไรบ้าง รบกวนคุณช่วยตามหายัยเอมให้เจอทีนะคะ ถึงตอนนั้นถ้าพวกคุณไม่รักน้องสาวของสิแล้วก็ไม่เป็นไร น้องแค่คนเดียวสิดูแลเองได้’ เป็นสิตาที่ตัดสินใจเอ่ยขึ้น หลังจากได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับน้องสาวของตัวเองจนจบ แน่นอนว่าพอได้รู้มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด ที่ปล่อย
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 30 ขอเจออีกครั้ง
ตีห้าไม่ขาดไม่เกิน คนที่ไม่ได้นอนเลยตลอดทั้งคืนก็ค่อยๆ ขยับลุก สิ่งแรกที่ทำคือไปเคาะประตูห้องพี่เลี้ยงเพื่อขอลูกคืน ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมส่งแกให้แต่โดยดี นั่นเลยทำให้เธอมีโอกาสได้จูบลาลูกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะต้องปล่อยแกไว้กับพ่อไปตลอดกาล “เป็นเด็กดีของพ่อกับย่าทวดนะปกป้อง แม่ขอโทษที่อยู่กับหนูไม่ได้” เธออยากอยู่กับลูก อยากอยู่กับเขาในทุกช่วงชีวิต แต่เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นใคร จึงไม่กล้าแม้แต่จะคิดไปไกลเกินกว่านี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอมั่นใจ นั่นคือลูกของเธอจะมีความสุขหากอยู่ที่นี่ แกจะมีพ่อที่พร้อมจะดูแล ซ้ำยังมีย่าทวดคอยปกป้องตามชื่อที่ท่านเป็นคนตั้งให้ตั้งแต่วันแรกที่รู้เพศ หญิงสาวใช้เวลาพักใหญ่ก่อนจะพาลูกกลับไปส่งคืนให้กับพี่เลี้ยงสาว ที่ในอนาคตอีกฝ่ายอาจมีโอกาสขยับไปเป็นอะไรที่มากกว่านั้น ดูได้จากที่หลายๆ คนที่เหมือนจะรักและเอ็นดูมากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะคุณย่าของกานต์ ที่มักจะชวนอีกฝ่ายไปกินข้าวด้วยบ่อยๆ แต่เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องที่เธอให้ความสนใจเท่ากับเรื่องลูกชายเธอ ขอแค่อีกฝ่ายรักและพร้อมที่จะปกป้องแก เธอรับได้ทั้งนั้นถ้าหากอนาคตลูกเธอจะต้อ
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 29 ไม่ขอทน
เอมมิกาไม่ได้บอกเล่าถึงเงื่อนไขที่มีต่ออีกคนให้พ่อของลูกได้รับรู้ กานต์จึงคิดเอาเองว่าบางทีย่าของเขาอาจจะแค่โกรธ ไม่นานความรู้สึกเหล่านั้นก็คงบางเบาลงจึงไม่ได้เอะใจสงสัย ในขณะที่เอมมิกาเองก็ทำตัวเป็นปกติ ด้วยรู้ดีว่าเวลาที่จะได้อยู่กับพ่อของลูกนั้น เหลือน้อยลงทุกวัน… “วันนี้หนูทำอะไรบ้างครับ แล้วคนที่บ้านใหญ่มากวนใจรึเปล่า” เป็นเสียงเข้มที่ดังขึ้นอย่างอดห่วงไม่ไหว แม้จะรู้ดีว่าเนื้อแท้ของผู้เป็นย่านั้นไม่ใช่คนใจร้ายอะไรเลย แต่ก็ไม่อยากไว้ใจอยู่ดี “เอมอ่านหนังสือค่ะ ส่วนคุณย่าท่านไม่ได้ทำอะไร นอกจากให้คนเอาของพวกนี้มาให้” พอเห็นของที่ว่ากานต์ก็ถึงกับลอบยิ้ม เพราะแต่ละอย่างนั้นคือของบำรุงครรภ์แทบจะทั้งสิ้น ลองมาแบบนี้ดูท่าว่าเรื่องที่จะทำให้ย่ายอมใจอ่อน ให้อภัยกันคงไม่ยากอย่างที่คิด เขาก็แค่ต้องรอเวลาให้ท่านใจเย็นลงกว่านี้อีกนิดก็เท่านั้น… หลายเดือนต่อมา ตลอดหลายเดือนมานี้ทุกคนดูแลเธอเป็นอย่างดี ในขณะที่เธอเองก็มีความสุขทุกวันที่ได้อยู่ที่นี่ ตราบเท่าที่เขายังอยู่ตรงนี้ด้วยกัน ส่วนอดีตคนรักของเขานั้นถูกไล่ออกไปจากที่นี่ตั้
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 28 หลง
ความจริงที่ได้รับรู้หลังจากหมอถูกตามตัวมาดูอาการของคนที่อยู่ๆ ก็หมดสติไปนั้น สร้างความรู้สึกหลากหลายให้แก่ทุกคนในบ้านเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะกานต์ ที่แทบไม่ยอมให้คนที่กำลัง ‘อุ้มท้อง’ ลูกของเขา ได้คาดสายตาไปไหนเลยสักนาทีเดียว“ไหนๆ แม่นี่ก็ตั้งท้องแล้ว ก็รอจนเด็กคลอด แล้วค่อยให้เงินสักก้อนไปก็แล้วกัน ยังไงเสีย ย่าจะไม่มีวันรับหลานสะใภ้ที่ปมหลังเต็มไปด้วยคำโกหกแบบนี้แน่!”คำกล่าวนี้เองที่มันทำให้คนฟังเจ็บจนพูดไม่ออกไปนานร่วมนาที แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องมานั่งฟังใครสักคนถากถางถึงความไม่เหมาะ จะต่างกันก็แค่ตัวละครกับสถานที่เท่านั้น แต่จะโทษใครได้นอกจากตัวของเธอเอง ที่เลือกเกิดไม่ได้ “เรื่องทั้งหมดคนผิดคือผม ถ้าย่าคิดอยากจะโกรธใครสักคน ก็ขอให้คนๆ นั้นเป็นผมเถอะครับ!” เป็นกานต์ที่เอ่ยขึ้นมาบ้าง ซึ่งถ้าว่ากันตามความจริงแล้ว เขาคือคนที่ทำทุกอย่าง ในขณะที่เอมมิกาเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในเกมเท่านั้น เธอไม่ได้ผิดอะไรเลยสักนิด เธอก็แค่ทำทุกอย่างเพื่อช่วยครอบครัวที่กำลังตกที่นั่งลำบาก เป็นเขาเองเสียมากกว่าที่เป็นคนเริ่มต้นทุกอย่าง! “กับแกย่าก็โกรธ แต่ย่าโกรธผู้หญ
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 27 รักแรก
“เขาเคยเป็นรักแรกของเอมค่ะ” แม้จะรู้เรื่องอยู่ก่อนแล้ว แต่พอได้มายินมันชัดๆ จากปากคนที่เพิ่งจะเดินตามมาสมทบ ก็เหมือนจะยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้นกว่าเดิมอยู่ดี “แต่พี่เป็นผัว เพราะฉะนั้นพี่ขอใช้สิทธิ์ที่มีสั่ง ว่าจากนี้ห้ามเอมไปเจอกับหมอนั่นอีก!” แค่วันนี้เท่านั้นที่เขาจะยอมให้ หลังจากวันนี้อย่าได้หวังเลยว่าเขาจะใจกว้างเหมือนอย่างวันนี้อีก ไม่มีวัน “ทีพี่กานต์ยังไปเจอกับอดีตคนรักได้เลย แบบนี้มันจะไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอคะ” คนได้ฟังยิ้มรับ ก่อนจะขยับเข้าไปโอบกอดคนแสนงอนจากด้านหลัง ราวกับต้องการจะง้องอน “ถ้างั้นพี่จะสั่งให้คนไล่ฐิตาภาออกเดี๋ยวนี้เลย โอเคไหม!” “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะ แค่อย่าปล่อยให้เขาเข้าใกล้เหมือนวันนี้อีกก็พอ เอมหวง” คำว่า ‘หวง’ ของเธอนั้นมีผลรุนแรงต่ออีกคนไม่น้อย แน่นอนว่าเขาไม่ได้ให้สิทธิ์หวงกับใครง่ายๆ เช่นกัน และเมื่อได้รับไปแล้ว เอมมิกาต้องอยู่หวงเขาไปทั้งชีวิต! ห้ามไปไหนทั้งนั้น! การที่จะเสาะหาโอกาสได้อยู่กับอดีตคนรักนั้นว่ายากแล้ว แต่การทำงานในแต่ละวันกลับยากยิ่ง
ผูกใจร้ายเพียงเธอ บทที่ 26 ใจบางๆ
หลังจากใช้เวลาจัดการกับธุระที่กรุงเทพนานเกือบหกวัน ทั้งหมดก็พากันกลับ พร้อมฐิตาภาที่ขอติดสอยห้อยตามมาด้วย หากแต่การกลับมาในครั้งนี้ของเธอนั้น คือกลับมาในฐานะลูกน้องกินเงินเดือนคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่แม่เลี้ยงของกานต์อีกต่อไป “งานหนักแบบนั้น คุณฐิตาเธอจะทำไหวเหรอคะ” เป็นเอมมิกาที่เอ่ยถามขึ้น หลังจากทราบจากคนอื่นๆ ถึงงานแรกที่ผู้หญิงคนนั้นได้รับมอบหมายให้ไปทำ “ไม่ไหวก็ลาออกไป”เขาถือว่าเขาได้ช่วยเท่าที่พอจะช่วยได้ไปแล้ว ส่วนอีกฝ่ายจะไปรอดหรือไม่นั้น มันไม่ใช่เรื่องสำคัญที่เขาต้องไปใส่ใจเลยสักนิด หากเป็นบางสิ่งที่มันกำลังขัดหูขัดตาอยู่ตอนนี้ก็ว่าไปอย่าง “กางเกงที่ใส่มีสั้นกว่านี้อีกไหม พี่จะได้ขนไปเผาทีเดียว” คนได้ฟังถึงกลับหน้ามุ้ยเมื่อได้ยิน ก่อนจะพบว่าตัวการที่ทำให้เสื้อผ้าหลายชุดของเธอหายไปจากตู้เสื้อผ้าดูเหมือนจะอยู่ใกล้ตัวกว่าที่คิด “สั้นที่ไหนกันคะ คนอื่นๆ เขาก็ใส่กันทั้งนั้น” อดีตคนรักของเขาสั้นกว่านี้อีก ไม่เห็นเขาจะว่าอะไรสักคำ “ใครอยากใส่ก็ใส่ไป แต่ต้องไปใช่คนของพี่…” เขาตอบก่อนจะขยับเข้ามาใกล้
